Οι εντολές δίνουν τη δυνατότητα στον βαπτισμένο όχι μόνο νά διατηρήσει τις δωρεές πού έλαβε, αλλά και να τις αυξήσει και νά πολλαπλασιάσει τά τάλαντα (πρβλ. Ματθ. 25,14-29. Μάρκ. 19,12-27) πού του δόθηκαν άπό τό Άγιο Πνεύμα. Ή πνευματική ζωή του ανθρώπου μετά τό Βάπτισμα και τό Χρίσμα του, οφείλει νά είναι πραγματικά ζωή ανάπτυξης, προόδου καί αύξησης, η οποία πραγματοποιείται εν Αγίω Πνεύματι μέχρι τήν απόκτηση «του μέτρου ηλικίας του πληρώματος του Χριστού (Έφεσ. 4,13) καί τήν πραγμάτωση της τέλειας ομοίωσης προς τό Θεό. Ή συγκεκριμένη αύξηση παίρνει τή μορφή προσοικείωσης καί ολοένα καί μεγαλύτερης καί βαθύτερης αφομοίωσης της χάρης πού δέχεται μέ τά μυστήρια. Επομένως για ένα τέτοιο έργο η εφαρμογή των εντολών είναι απαραίτητη. Ό Άγιος Μακάριος ό Μέγας γράφει: «'Οφείλει ούν ό βουλόμενος έξ αληθείας εύαρεσθησάτω τώ Θεώ καί δέξασθαι παρ' αυτού τήν έπιφάνιον του Πνεύματος χάριν καί αύξήσαι καί τελειωθήναι έν τω Άγίω Πνεύματι εις πάσας τάς έντολάς του Θεού βιάζεσθαι αυτόν» (ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ, Oμιλία (Συλλογή Π), 19,7.). Πράγματι, ή προσοικείωση, αφομοίωση καί καρποφορία της χάρης απαιτούν τήν ενεργό συνεργασία του άνθρωπου μέ τήν ενέργεια του Αγίου Πνεύματος· ή συνενέργεια αυτή αφορά όχι μόνο στην ελεύθερη συγκατάθεσή του, αλλά καί στην πραγματική συμμετοχή του μέ όλες τις δυνάμεις τού είναι του, σ' όλες τίς εκφάνσεις της ζωής του, σ' όλες τίς σφαίρες τήν ύπαρξης του, καί πραγματώνεται μέ τήν εφαρμογή τών εντολών. Χωρίς αυτή ή χάρη παραμένει έξωτερική καί προς τόν άνθρωπο καί γιά τόν άνθρωπο· αδυνατεί νά ενωθεί μ' αυτήν, ν' αναπτυχθεί «έν αυτή καί δι' εαυτής», νά τήν κάνει ενεργό καί ζωντανή γιά τόν εαυτό του, νά τήν καταστήσει πλήρως λειτουργική στην ύπαρξή του, νά μεταμορφωθεί πραγματικά άπό αυτή καί νά τήν εκφράσει συγκεκριμένα καί αληθινά στίς πράξεις καί τή ζωή του. Ωστόσο, τ αποτελέσματά της, αντικειμενικά καί απολύτως παρούσας μέσα του, χάρης γίνονται αισθητά άπ' αυτόν μόνο σέ συνάρτηση μέ τήν προσοχή καί τό ζήλο πού δείχνει στην εκτέλεση τών εντολών καί μέ τίς διαθέσεις πού εκδηλώνει στην κατεύθυνση της σύμφωνα μ' αυτές ζωής. "Έτσι, ό Άγιος Συμεών ό Νέος Θεολόγος επισημαίνει ότι όσοι δέν αισθάνονται τ' άποτελέσματα του Βαπτίσματος είναι «νεκροί τη απιστία και τών εντολών πέλοντες τή αργία ελλιπείς» (ΣΥΜΕΩΝ ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ, 'Ύμνοί, 50, 166-167). Ό Άγιος Μάρκος ό 'Ερημίτης, όπως είδαμε, συνεχώς επαναλαμβάνει ότι στό Βάπτισμα ό άνθρωπος δέχεται τό πλήρωμα της χάρης αλλά κατά «μυστικό» τρόπο· συνεχίζει δέ μέ τήν παρατήρηση ότι ή χάρη αποκαλύπτεται πραγματικά καί εκδηλώνει τήν ενέργεια της παρουσίας της σ' αυτόν, μόνο σέ συνάρτηση μέ τήν εφαρμογή των εντολών. Ή χάρη του Αγίου Πνεύματος μας δόθηκε στον τέλειο βαθμό καί δέν μπορεί λοιπόν ν' αυξηθεί περαιτέρω μέσα μας· εμείς οφείλουμε ν αυξηθούμε μέσα σ αύτή. Ό ίδιος γράφει: «Καί τό άγιον βάπτισμα τέλειόν έστι εις ημάς, ημείς δέ ατελείς προς αυτό τυγχάνομεν. Σύ ούν ω άνθρωπε, ό έν Χριστώ βεβαπτισμένος, μόνον δός τήν έργασίαν, εις ην τήν δύναμιν είληφας, και σεαυτόν προς την εμφανειαν του ένοικούντος εύτρέπισον» (ΜΑΡΚΟΣ ΕΡΗΜΙΤΗΣ, Περί Βαπτίσματος, 16). «'Ιδού γάρ, καθόσον πιστεύοντες τάς έντολάς έργαζόμεθα κατά τοσούτον καί τους ιδίους καρπούς έν ήμίν ενεργεί τό Πνεύμα τό άγιον» (ΜΑΡΚΟΣ ΕΡΗΜΙΤΗΣ, Περί Βαπτίσματος, 16 ).
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου