Ποιοί ήταν οι «θεοί» των εθνών; (Ψαλ. 95,5) (8ο ΜΕΡΟΣ)

ΕΙΚΟΝΑ ΕΠΙΣΗΣ ΑΠΟ
ΤΑ ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ ΤΗΣ ΑΣΙΖΗΣ

Οι διδάσκαλοι του υπερβατικού διαλογισμού ισχυρίζονται πως τα μάντρα είναι μοναδικά, προσωπικά και αποτελούν έναν δίχως περιεχόμενο ήχο. Αυτό όμως πάρα πολύ γρήγορα αποδεικνύεται ως ένα χονδροειδέστατο ψέμα. Πάλι και πάλι πρέπει κανείς να επαναλαμβάνει το μάντρα, εως ότου το συλλάβει απόλυτα το υποσυνείδητο του ανθρώπου. Με την αέναη αυτή μελωδική ρυθμική επανάληψη (το λεγόμενο Chanten) αφυπνίζει κανείς την προσοχή κάποιων ανώτερων δυνάμεων ή θεοτήτων· το μάντρα μάς συσχετίζει με εκείνες, όπως καλά γνωρίζει ο Μαχαρίσι. Το ότι οι ενέργειες αυτές καταλαμβάνουν έπειτα ολόκληρο τον άνθρωπο, ότι τον πλημμυρίζουν φόβο, τον παραπλανούν και τόσα άλλα, δεν είναι δυνατόν να τα αντιληφθεί αμέσως ο νεοεισερχόμενος. Φυσικά υπάρχει στον Ινδουισμό μια πληθώρα από μάντρα, τα οποία όλα συνδέονται με ινδουιστικές θεότητες· δεν είναι τίποτε άλλο από κωδικοποιημένες ονομασίες θεών. Και αυτό αποσιωπάται. Στην πραγματικότητα πάντως ο υπερβατικός διαλογισμός βασίζεται μονάχα σε 26 μάντρα που ανάλογα με την ηλικία και το φύλο ψιθυρίζονται στο αφτί του νεοεισερχομένου. Αποσκοπώντας στο να δώσω ένα τέλος σε όλο τούτο το μικρομάγαζο μυστικοπάθειας (προφανώς δε και χάριν των χρημάτων που ξοδεύτηκαν ή θα ξοδευτούν για αυτά), θα δημοσιεύσω εδώ τα μάντρα που κατά καιρούς μου έχουν εξαγορευθεί άλλα άτομα, αφότου αυτά μετά από παταγώδη αποτυχία εξήλθαν από τον υπερβατικό διαλογισμό και αναγνώρισαν τη μεγάλη ζημιά που υπέστη η ψυχή τους· κάποιοι μάλιστα στη συνέχεια αυτοκτόνησαν! (ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Στην συνέχεια απαριθμεί τα Μάντρα αυτά, που για λόγους ασφαλείας δεν τα δημοσιεύουμε, μην μαζευτούν και τίποτα δαίμονες!!!).

Η ανάλυση προχωρά λέγοντας πως αν κάποιος δουλεύει τα μάντρα με επιμονή και κατορθώσει την πιο δύσκολη από όλες τις επιδιώξεις του ανθρώπου, να απελευθερωθεί δηλαδή από το πλέγμα των λογισμών του, τότε υλοποιείται η επαγγελία για μια κατάσταση βαθιάς εσωτερικής ησυχίας ισοδύναμης και ισάξιας με ελευθερία και εσωτερική ειρήνη. Στ' αλήθεια, δεν είναι αυτό ακριβώς που όλοι οι άνθρωποι λαχταρούν; Η αφομοίωση και ένωση, το λιώσιμο με το Σύμπαν μπορεί τώρα να αρχίσει! Δυστυχώς όμως η όλη πρακτική σκοντάφτει σε ένα σημείο: το ίδιο το μάντρα. Οποιοσδήτότε έχει ασχοληθεί με τον διαλογισμό γνωρίζει πως αυτός δεν βασίζεται στην εξωτερική φόρμα, αλλά στο περιεχόμενο. Εδώ λοιπόν ορθώνεται το δίλημμα στο να αποφασίσει κανείς ανάμεσα στη σωτηρία ή την απώλεια. Και τούτο, μια και, αν ο Θεός είναι αφηρημένος, θα πρέπει να είναι αφηρημένος και ο διαλογισμός κι η προσευχή, πράγμα που δεν συμβαίνει. Ο χριστιανός πάντως γνωρίζει σε Ποιον απευθύνεται, σε ποιον ομιλεί.

Διότι εκείνο που ύστερα από μακροχρόνια ενασχόληση με τον υπερβατικό διαλογισμό μού συνέβη -κι όχι μόνο σε εμένα, αλλά σε πολλούς ανθρώπους- ήταν το εξής: Η ψυχή και το σώμα μου έγιναν πράγματι το πεδίο μάχης των εξουσιών και κοσμοκρατόρων «εν τοις επουρανίοις» (Εφ. στ', 12). Τούτες όμως ήταν δυνάμεις, των οποίων εγώ και δεν γνώριζα την προέλευση και πολύ περισσότερο δεν μπορούσα να τις ελέγξω. Παρέδωσα τον έλεγχο του εαυτού μου σε ενέργειες και εξουσίες που η Αγία Γραφή ονομάζει δαίμονες. Οι φαντασίες αντικατέστησαν την πραγματικότητα. Διαποτισμένος από αγάπη φίλαυτη και όχι ανιδιοτελή, έγινα αδιάφορος απέναντι σε καθετί ανθρώπινο, η κοινωνική μου συμπεριφορά γινόταν ολοένα και πιο αρνητική, ενώ με κατέλαβε αχόρταγος πόθος για βαθύτερη, υποτίθεται, πνευματικότητα. Αντί να απαρνηθώ τον εαυτό μου και να απεΛευθερωθώ από το πάθος της φιλαυτίας μου, εγώ αύξανα και συσσώρευα πάθη. Μπορούσε στ' αλήθεια κάτι τέτοιο να ονομάζεται «κάθαρση»; Η υπερηφάνεια -και όχι η ταπεινοφροσύνη- και η ανειλικρίνεια κι η συσκότιση -και όχι ο φωτισμός- -ήταν μέρος μόνο των συνεπειών της «ανώτερης» τούτης συνειδητότητας, που θα έπρεπε κανονικά να με οδηγεί προς την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση. Ήταν λοιπόν αυτό το «πραγματικό μου είναι», οι «δυνατότητες του εαυτου μου στο έπακρο», το «πλήρες δυναμικό» μου και η πολυυποσχόμενη εσωτερική ησυχία;

Ο Μαχαρίσι πάντως, που κάθε τόσο τόνιζε την απουσία οποιασδήποτε θρησκευτικότητας, αποδείχθηκε κάτι περισσότερο από ψεύτης. Βλέπετε, στον Ινδουισμό επισημαίνεται πάντοτε με μεγάλη έμφαση ότι κάτι τέτοιο όπως διαφορά ανάμεσα στις έννοιες θρησκεία και ζωή κατά κόσμον δεν υπάρχει. Ένας απλός ινδουιστής μπορεί άνετα και δίχως πρόβλημα να συμπλεύσει με οποιαδήποτε θρησκεία κι επομένως να προσευχηθεί με έναν μουσουλμάνο σε τζαμί, να θυσιάσει στον θεό της πυράς του Ζωροαστρισμού ή και να γονατίσει με έναν χριστιανό σε μια εκκλησία.

Το πόσο καταστροφικό χαρακτήρα έχουν οι παραπάνω συμπαντικές δυνάμεις θα το περιγράψω σε λίγο. Γιατί το μάντρα κατά την τελετή της μύησης είναι μονάχα η αρχή. Για δεκαπλάσια τόσα χρήματα, όσα κοστίζει η τελετή, μπορεί κανείς να μάθει να πετά, να οραματίζεται και να προφητεύει ή και να περνάει μέσα από τοίχους. Ένα πανάρχαιο όνειρο της ανθρωπότητας - απλώς έπρεπε τα τελευταία πόσα χιλιάδες χρόνια να περιμένει την έλευση του Μαχαρίσι! Βέβαια, το να φτάσει κανείς σε τόσο υψηλή βαθμίδα κοστίζει μονάχα το μηδαμινό ποσό των περίπου 30.000 ευρώ!

Οι προσδοκίες μου να ανακαλύψω την καρδιά διαψεύστηκαν στον υπερβατικό διαλογισμό το ίδιο πολύ, όσο και στο Ισλάμ ή ακόμη πιο πριν στη φιλοσοφία και την ψυχολογία, στις οποίες είχα παράλληλα εντρυφήσει κάποτε. Ήταν άραγε ο υπερβατικός διαλογισμός ενδεχομένως μόνο ένας οδοδείκτης για τον γνήσιο Ινδουισμό και τη γιόγκα; Ήθελα να το ξέρω. Αναπτερωμένος από νέες ελπίδες γύρισα οριστικά πια την πλάτη μου στη Δύση και πήρα για τα επόμενα επτά χρόνια τον δρόμο για την εξερεύνηση αυτής της συναρπαστικής θρησκείας. Θα έβρισκα εδώ, στον Ινδουισμό και τη γιόγκα, επιτέλους το κλειδί για την καρδιά, για την αγάπη, για την ευτυχία; Τι υποσχόταν κι υπο σχεται άλλωστε παντού στη Δύση η διαφήμιση; Ενέργεια της γιόγκα! Υγεία, εσωτερική αρμονία, ττνευματική πειθαρ!α, διανοητική ειρήνη, ζωντάνια, ελευθερία από τον φόβο όλα μέσω της «ένωσης», της «διασύνδεσης»· αυτό εξάλλου σημαίνει στην κυριολεξία και η σανσκριτική λέξη yoga.Βέβαια, ένωση με τι ή με ποιον δεν διευκρινίζεται επαχριβώς - άντε το πολύ με κάνα δυο τρία, έτσι αόριστα, πνεύματα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

1. Ποιοί ήταν οι «θεοί» των εθνών; (Ψαλ. 95,5)
2. Ποιοί ήταν οι «θεοί» των εθνών; (Ψαλ. 95,5) (2ο ΜΕΡΟΣ)
3. Ποιοί ήταν οι «θεοί» των εθνών; (Ψαλ. 95,5) (3ο ΜΕΡΟΣ)
4. Ποιοί ήταν οι «θεοί» των εθνών; (Ψαλ. 95,5) (4ο ΜΕΡΟΣ)
5. Ποιοί ήταν οι «θεοί» των εθνών; (Ψαλ. 95,5) (5ο ΜΕΡΟΣ)
6. Ποιοί ήταν οι «θεοί» των εθνών; (Ψαλ. 95,5) (6ο ΜΕΡΟΣ)
7. Ποιοί ήταν οι «θεοί» των εθνών; (Ψαλ. 95,5) (7ο ΜΕΡΟΣ)