ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ: ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΑΣ (22ο ΜΕΡΟΣ)

To φάρμακο των εντολών

Ή πίστη, ή μετάνοια, ή προσευχή μαζί με τη συμμετοχή στά μυστήρια δεν άρκούν γιά τή σωτηρία και τη θέωση του άνθρωπου, αν δέν συνοδεύονται άπό τήν εκτέλεση των θείων εντολών.

Η Αγία Γραφή καί όλη ή Παράδοση μας υπενθυμίζουν, ότι γιά νά έχει ή πίστη αληθινή αξία καί νά εκπληρώνει πλήρως τό σκοπό της, οφείλει νά εκφράζεται καί εκδηλώνεται μέσα άπό τήν εφαρμογή τών εντολών. Ό Αγιος Ιάκωβος ό Αδελφόθεος διδάσκει: «Οΰτω καί ή πίστις, έάν μή έργα έχη, νεκρά έστι καθ' έαυτήν» (Ίάκ. 2,17)· «ώσπερ γάρ τό σώμα χωρίς πνεύματος νεκρόν εστίν, ούτω και ή πίστις χωρίς τών έργων νεκρά εστί» (Ίακ. 2,26)· «πίστις χωρίς τών έργων νεκρά εστίν» (Ίακ. 2,20)· «έξ έργων δικαιούται άνθρωπος καί ουκ εκ πίστεως μόνον» (Ίακ. 2,24). Ό Αγιος 'Ισαάκ ό Σύρος επαναλαμβάνει αυτή τή διδασκαλία, λέγοντας ότι: «ή πίστις καί έργων δέεται» (ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ, Λόγος 22). Με τό ίδιο νόημα καί ό Αγιος Ιωάννης Δαμασκηνός γράφει: «Αύτη [Σ.τ.μ.: Ή πίστη] δέ τελειούται πάσι τοις νομοθετηθείσιν υπό Χριστού [...] εύσεβούσα καί τάς έντολάς πράττουσα τού άνακαινίσαντος ήμάς» (ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ, "Εκθεσις ακριβής, 4,10). Ο Αγιος Συμεών ό Νέος Θεολόγος διδάσκει: «μηδέ εις τήν πίστιντήν εις Χριστόν μόνην θαρρείτω τις» καί φθάνει μέχρι τό σημείο νά διαβεβαιώνει «Απιστοι γάρ οι τη πίστει καί μόνη προσεπερειδόμενοι χωρίς των έργων» (ΣΥΜΕΩΝ ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ, 'Ύμνοι, 50,218-219). Ο δέ Αγιος Μάρκος Ερημίτης προχωρά μέχρι νά εξισώσει τό «τω Χριστώ πιστεύσαι» με τό «πάσας τάς έντολάς Αυτού έργάζεσθαι» (Πρβλ. ΜΑΡΚΟΣ ΕΡΗΜΙΤΗΣ, Περί Βαπτίσματος, 26). Καί ό Αγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος αφού πρώτα πει ότι δέν άρκεί μόνο ή πίστη γιά νά σωθεί κάποιος, προσδιορίζει ότι πρέπει σ' αυτή τήν πίστη νά συναφθούν ό κανόνας όλου τού βίου καί ή αλλαγή τού τρόπου ζωής (ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Ματθαίος-όμιλία, 11, 7. Βλέπε ακόμη ΜΑΡΚΟΣ ερημίτης, Έξ έργων δικαίωσις, 17). Στή συγκεκριμένη απόφαση νά ρυθμίσει τό είναι του καί τήν ύπαρξή του σύμφωνα μέ τίς εντολές τού Χριστού, ό άνθρωπος εκφράζει σταθερά τή βούλησή του νά θεραπευτεί καί νά σωθεί· δείχνει επίσης ότι ή θεραπεία του καί ή σωτηρία του δέν αποτελούν γι' αυτόν τό αντικείμενο μιας απλής ευχής· αντίθετα τείνει σ' αυτές μέ όλο του τό είναι καί σ' όλη του τή ζωή βαδίζοντας πραγματικά στους δρόμους τους.

Ή μετάνοια μαζί μέ τήν πίστη συνιστούν ένα άπό τά θεμέλια της σωτηρίας σέ σημείο πού μέ τό κήρυγμα του γι' αυτήν ό Χριστός εγκαινιάζει (Ματθ. 4,17. Μάρκ. 1,15) καί απαρτίζει (Λουκ. 24,47) τή δημόσια ζωή Του. Αποτελεί όχι μόνο έκφραση λύπης τού άνθρωπου γιά την παρελθούσα καί παρούσα κατάσταση της αμαρτίας, άλλα καί εκδήλωση της βούλησής του ν' άποστραφεί τήν αμαρτία καί ν' αλλάξει ζωή (μία άπό τις σημασίες της λέξης μετάνοια). Ή εφαρμογή τών εντολών παρουσιάζεται λοιπόν ώς αναγκαία προέκταση της μετάνοιας, άν όχι μία άπό τίς βασικές συνιστώσες της.

Ή προσευχή πάλι, μολονότι έχει θεμελιώδη σημασία, δέν άρκει γιά τή σωτηρία τού άνθρώπου, όπως ό ίδιος ό Χριστός μας διδάσκει: «Ου πάς ό λέγων μοι Κύριε, Κύριε, είσελεύσεται εις τήν Βασιλείαν τών Ουρανών, άλλ' ό ποιών τό θέλημα τού πατρός μου τού έν ούρανοίς» (Ματθ. 7,21). Ή προσευχή τού άνθρώπου εισακούεται υπό τήν προύπόθεση ότι εκτελεί τίς εντολές τού Θεού: «Καί δ έάν αίτώμεν λαμβάνομεν παρ' αυτού, ότι τάς έντολάς αυτού τηρούμεν καί τά αρεστά αυτού ποιούμεν» (A' Ίωάν. 3,22). «Τών έργων της αρετής ή τών εντολών τών επιτελουμένων εις ευχής αναλαμβανομένων μέρος, ό συναπτών τοις δέουσιν έργοις τήν εύχήν καί τή ευχή τάς πρέπουσας πράξεις», σημειώνει ό Ώριγένης.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΑΣ (1ο ΜΕΡΟΣ)

ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΑΣ (2o ΜΕΡΟΣ)

ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΑΣ (3o ΜΕΡΟΣ)

ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΑΣ (4o ΜΕΡΟΣ)

ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΑΣ (5ο ΜΕΡΟΣ)

ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΑΣ (6ο ΜΕΡΟΣ)

ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΑΣ (7ο ΜΕΡΟΣ)

ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΑΣ (8ο ΜΕΡΟΣ)

ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΑΣ (9ο ΜΕΡΟΣ)

ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΑΣ (10ο ΜΕΡΟΣ)