Ὁμιλεῖται … Greeklish;

Ὅσοι νόμιζαν ὅτι τὸ μονοτονικὸ ἦταν ἡ τελευταία ἐξέλιξη ἢ κι ὁ τελευταῖος κίνδυνος γιὰ τὴ γλώσσα μας, ἔπεσαν ἔξω, καὶ μάλιστα πολὺ σύντομα! Γιατί κατὰ τὴ διάρκεια τῆς δεκαετίας τοῦ ᾽90 κι ὕστερα, ἡ Ἑλληνικὴ γλώσσα ὑπόκειται σὲ μιὰ νέα μετάλλαξη, ἔστω κι ἀνεπίσημα, καὶ μάλιστα τὴ χειρότερη! Ρέπει πρὸς ἕνα κράμα Ἑλληνικῶν καὶ Λατινικῶν χαρακτήρων κι Ἀγγλικῶν λέξεων, τὰ ἀποκαλούμενα «greeklish»! Ποὺ τελικὰ δὲν εἶναι τίποτʼ ἄλλο ἀπʼ τὴν προσπάθεια ἐπικράτησης τοῦ λατινικοῦ ἀλφαβήτου στὴν ἴδια μας τὴν γλώσσα! Τὰ «greeklish», λένε οἱ θιασῶτες τους, εἶναι ἡ πιὸ νέα καὶ ἡ πιὸ σύγχρονη γλώσσα ἐπικοινωνίας! Ἡ ἴδια ἡ γλώσσα τοῦ διαδικτύου, τῶν ἠλεκτρονικῶν ὑπο λογιστῶν καὶ τῶν κινητῶν τηλεφώνων! Κι ἐν πάσῃ περιπτώσει τῆς σύγχρονης τεχνολογίας!
Στʼ ἀλήθεια, περὶ ποίων πρόκειται ἀκριβῶς; Ποιὰ ἡ ἱστορία τους; Καλύπτουν κάποια ἀνάγκη; Τί σημαίνουν γιὰ τὴ γλώσσα μας; Πῶς νὰ τὰ ἀντιμετωπίσουμε; Ὑπάρχουν λύσεις; Ἄς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους…

Τί σημαίνει ἡ λέξη «greeklish»;

Τὰ «greeklish» (γκρίκλις) προέρχονται ἀπʼ τὶς λέξεις «greek» (Ἑλληνικὰ) καὶ «english» (Ἀγγλικά). Εἶναι γνωστὰ κι ὡς «Λατινοελληνικὰ» ἢ «Φραγκολεβαντίνικα», δηλαδὴ ὡς ἡ Ἑλληνικὴ γλώσσα, ποὺ εἶναι γραμμένη μὲ τὸ λατινικὸ ἀλφάβητο! Νὰ περὶ ποίων πρόκειται…
Ἂν δεῖτε κάπου γραμμένο «Ekklisia», «8eologia», «Eyros», «syzitish». «mpravo, leei h daskala», «e3ikiosi» κ.λπ. τί θὰ πεῖτε; Μὲ τὴν πρώτη ματιὰ πὼς πρόκειται γιὰ τὸ λεξιλόγιο κάποιου… ἀνορθόγραφου! Κι ὅμως, εἶναι, λέει, Ἑλληνικὰ ἀλλὰ μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες, ποὺ χρησιμοποιοῦνται ἀποκλειστικὰ ἀπʼ τοὺς χρῆστες τοῦ διαδικτύου καὶ τῶν νέων τεχνολογιῶν (π.χ. τὰ e-mail, τὰ chats, τὰ sms κ.λπ).
Ἡ λέξη, ἡ κάθε λέξη, ἐκφράζεται κατὰ κάποιον τρόπο στὰ Ἑλληνικά, μὲ λατινικοὺς ὅμως χαρακτῆρες, μὲ ἀριθμοὺς κι ὅ,τι ἄλλο ἔχει τὸ πληκτρολόγιο τῶν Η/Υ, ποὺ ταιριάζουν τουλάχιστον ὀπτικὰ στὸ Ἑλληνικὸ ἀλφάβητο!
Οὐσιαστικὰ οἱ χρῆστες αὐτῶν αὐτοσχεδιάζουν μὲ τὸ πληκτρολόγιο, γιὰ νὰ βροῦν τὴν καλύτερη δυνατὴ λύση, τάχα, ἐκείνη ποὺ θὰ ἀποδίδει καλύτερα τόἙλληνικὸ ἀλφάβητο, εἴτε ὀπτικά, εἴτε φωνητικά!
Γιὰ παράδειγμα ἡ λέξη «ξέφωτο» μπορεῖ νʼ ἀποδοθεῖ μὲ τρεῖς τρόπους, ὅπως: «Χefoto» (φωνητικὴ προσέγγιση), «3efoto» (ὀπτικὴ ἀναλογία μὲ τὸ Ἑλληνικὸ ἀλφάβητο) καὶ «jefvto» (μὲ ἁπλὴ χρήση τῶν ἀντίστοιχων γραμμάτων στὸ πληκτρολόγιο)!
Ἡ φράση «καλημέρα, πῶς εἶστε;», ἀποδίδεται ὡς ἑξῆς: «Kalimera, pos iste?» (φωνητικὴ προσέγγιση), «Kalhmera, pws eiste?» (ὀπτικὴ ἀναλογία μὲ τὸ Ἑλληνικὸ ἀλφάβητο) καὶ «Kalhm;era, p;vw e;isteg» (δακτυλογράφηση μὲ τὸ πληκτρολόγιο ρυθμισμένο στʼ Ἀγγλικά)!
Καὶ βέβαια τέτοιοι συνδυασμοὶ δὲν ἔχουν τέλος. Καθένας μπορεῖ ἐπʼ αὐτοῦ νὰ αὐτοσχεδιάζει, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει κάποια κοινὰ ἀποδεκτὴ μέθοδος! Γιὰ παράδειγμα τὸ θῆτα, γράφεται ὡς thita, 8hta, uita, 9hta, U;hta! Ἀνάλογη χρήση γίνεται μὲ τὸ Ε, τὸ ψ κ.λπ. Ἀκόμη καὶ τὰ εὔκολα γράμματα ὅπως τὸ «η» γράφεται μὲ «i» ἢ «h» καὶ τὸ «ω» γράφεται «o», «w», καὶ «v». Εἶναι δηλαδὴ θέμα… φαντασίας!
Καὶ δὲν εἶναι ὅτι σʼ ἕνα κείμενο παρατηρεῖ κανεὶς πὼς συνυπάρχουν Ἑλληνικὲς κι Ἀγγλικὲς λέξεις, τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι ἡ ἀνάγνωση μετατρέπεται σὲ… ἀποκρυπτογράφηση»! Κι ὅπως πολὺ σωστὰ εἶπαν, «αὐτὸς ποὺ γράφει greeklish παρουσιάζει ἕνα κείμενο ἀπαράδεκτο, κατάμεστο ἀπὸ ὀρθογραφικά, συντακτικὰ καὶ νοηματικὰ λάθη, μπροστὰ στὸ ὁποῖο ἀκόμη κι αὐτὸ τὸ τεφτέρι τοῦ μπακάλη περασμένων δεκαετιῶν θὰ θύμιζε δοκίμιο»! Νὰ γιατί τὰ ἀποκάλεσαν καὶ «γλωσσικὴ ρύπανση»!
Ἐπιπλέον μὲ αὐτὰ χάνεται ἡ εἰδοποιὸς διαφορὰ ἀνάμεσα στὸ προσεγμένο καὶ τὸ ἐντελῶς πρόχειρο, τὸ καθαρὸ καὶ τὸ ρυπαρό, τὸ καλογραμμένο καὶ τὸ… τσαπατσούλικο! Εἶναι καθαρὰ μιὰ ἀναρχικὴ πράξη ἀπέναντι στὸ Ἑλληνικὸ ἀλφάβητο!

Πῶς προῆλθαν;

Ἀρχικὰ προῆλθαν ἀπʼ τὴν ἔλλειψη λογισμικοῦ στὴ χρήση τῶν Η/Υ, ποὺ δὲν ἔδινε τὴ δυνατότητα χρήσης τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου. Σήμερα ὅμως γιὰ πολλοὺς ἀποτελεῖ ἕνα παιχνίδι λέξεων μὲ… χιουμοριστικὸ τρόπο! Κι ἀλίμονο ἂν φθάσει νὰ γίνει πρότυπο γλώσσας!
Ὡστόσο σήμερα, ὅπως εἶναι γνωστό, τὰ λειτουργικὰ συστήματα τῶν Η/Υ ὑποστηρίζουν πολὺ περισσότερες γλῶσσες, μεταξύ τῶν ὁποίων καὶ τὰ Ἑλληνικά, μάλιστα θὰ λέγαμε πὼς εἶναι καὶ πλήρως ἐξελληνισμένα, κι ἀσφαλῶς εἶναι πιὸ εὔκολο νὰ ἐπικοινωνοῦν οἱ Ἕλληνες μεταξύ τους στὴ μητρική τους γλώσσα, κι ἄς χρησιμοποιοῦν τὸ διαδίκτυο κι ὁ,τιδήποτε ἄλλο.
Σὲ ἔρευνα ποὺ ἔγινε μεταξύ τῶν χρηστῶν αὐτῆς τῆς «γλώσσας» καὶ στὸ ἐρώτημα «γιατί χρησιμοποιοῦν λατινικοὺς χαρακτῆρες», οἱ ἀπαντήσεις ποὺ δόθηκαν ἦταν:
– Εἶναι πιὸ γρήγορο, 43%!
– Ὁ ὑπολογιστὴς δὲν ὑποστηρίζει Ἑλληνικοὺς χαρακτῆρες, 29%!
– Δὲν χρειάζεται ὀρθογραφικὴ διόρθωση, 14%!
– Εἶναι πιὸ εὔκολο, 14%!
Οἱ ἀπαντήσεις σχετίζονται μὲ τὴν εὐκολία (ἄρα εὐνοοῦν τοὺς ἀνορθόγραφους καὶ τοὺς ὀλιγογράμματους) καὶ τὴν ταχύτητα!
Μόνο ποὺ αὐτὸ ἰσχύει γιʼ αὐτὸν ποὺ τὰ γράφει. Τί γίνεται ὅμως μὲ ἐκεῖνον πού τὰ διαβάζει; Ἂν κι ἐκεῖνος σκεφθεῖ ἔτσι, τότε γιατί νὰ τὰ διαβάσει;

Ποιὰ εἶναι ἡ ἱστορία τους;

Τὰ λεγόμενα «φραγκολεβαντίνικα», δὲν εἶναι κάτι τὸ σημερινό, μᾶς προέκυψαν αἰῶνες πρίν! Ὁ ὅρος αὐτὸς εἶναι, ὅπως εἶπαν, ὁ Ἑλληνικὸς καὶ Λεβαντίνικος ὅρος γιὰ τὴ χρήση τοῦ Λατινικοῦ ἀλφαβήτου στὴν ἀποτύπωση τῶν Λατινικῶν λέξεων! Ἐδῶ ὑπονοοῦνται οἱ δυτικοὶ Εὐρωπαῖοι καὶ κατʼ ἐπέκταση οἱ Ρωμαιοκαθολικοί! Ἄς σημειωθεῖ ὅτι ὑπάρχουν κείμενα ἀκόμη καὶ τῆς Βυζαντινῆς ἐποχῆς γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες! Ἐπίσης ὑπάρχουν ἀρκετὰ δείγματα ἀπὸ χειρόγραφα τῆς Ἀναγέννησης, ὅπου Ἑλληνικὰ κείμενα εἶναι γραμμένα μʼ αὐτὸ τὸν τρόπο, ὅπως π.χ. ἡ κωμωδία «Fortounatos» τοῦ Φώσκολου (1655)!
Ὑπάρχουν ἀκόμη δείγματα ἀπὸ βιβλία τυπωμένα μὲ τέτοιο τρόπο, ὅπως τὸ βιβλίο «I mera tou Hristianou», ποὺ φυλάσσεται σήμερα στὸ Βενετικὸ μουσεῖο τῆς Νάξου!
Τὸ γλωσσικὸ αὐτὸ ἰδίωμα ὀνομάζεται καὶ «Φραγκοχιώτικα» ἀπʼ τὴν σημαντικὴ παρουσία Ρωμαιοκαθολικῶν κληρικῶν στὴ Χίο, ὅπως καὶ «Φραγκοβλάχικα», γιὰ ἄλλους λόγους!
Ἀπʼ τὸ 1800 πολλὰ Ἑλληνικὰ βιβλία τυπώθηκαν στὴ Σμύρνη μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες, ἔγινε δὲ καὶ προσπάθεια νὰ κυκλοφορήσει ἀκόμη κι Ἑλληνικὴ ἐφημερίδα τυπωμένη μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες! Οἱ δὲ Λεβαντίνοι τῆς Σμύρνης, μιλοῦσαν μὲν Ἑλληνικά, ἔγραφαν ὅμως μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες!
Αὐτοὺς τούς μιμήθηκαν καὶ κάποιοι Χιῶτες ἔμποροι.
Στὴ δεκαετία τοῦ 1930 διανοούμενοι τῆς ἐποχῆς (ὅπως οἱ Κ. Καρθαῖος, Δ. Γληνός, Μ. Φιλήντας, Ν. Χατζηδάκης), ἄγνωστο ἀπὸ ποῦ ὁρμώμενοι, ἔθεσαν θέμα μεταρρύθμισης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση! Δηλαδὴ τὴ γραφὴ μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες καὶ τὴ φωνητικὴ ὀρθογραφία!1
Τὰ «φραγκολεβαντίνικα» ἦταν σὲ χρήση καὶ τὸν προηγούμενο αἰώνα, ὅπως προκύπτει ἀπὸ ἐπιστολὲς, ποὺ στέλνονταν ἀπʼ τὸ μέτωπο τῆς Ἀλβανίας τὸ 1940!2
Ὑποστηρίζεται ἀκόμη ὅτι ἡ πρώτη σύγχρονη μορφὴ τῶν «greeklish» ἔγινε ἀπʼ τὴν Ε.Μ.Υ., δηλαδὴ τὴν Ἐθνική μας Μετεωρολογικὴ Ὑπηρεσία, πολλὲς δεκαετίες τώρα, καὶ πολὺ πρὶν ἀπʼ τὴ χρήση τοῦ διαδικτύου!
Ὁ ΕΛΟΤ ἔχει προτείνει ἕνα τυποποιημένο πρότυπο, τό ὁποῖο χρησιμοποιεῖται ἀπʼ τὸ Βρεττανικὸ συμβούλιο, ὄχι ὅμως κι ἀπʼ τὸ κοινό.
Ἡ σύγχρονη μορφή τους καὶ περισσότερο ἡ ἐκτεταμένη χρήση τους, ξεκίνησε τὴ δεκαετία τοῦ ᾽90 μὲ τὴ χρήση τοῦ διαδικτύου, ὅπως εἴπαμε.

Τί κρύβεται πίσω ἀπʼ ὅλα αὐτά;

Ἀπώτερος στόχος τῆς παγκοσμιοποίησης κι ἐκείνων ποὺ τὴν κατευθύνουν εἶναι νὰ ὑπάρξει μία
γλώσσα στὴν πλανήτη, δηλαδὴ ἡ Ἀγγλική! Μιὰ γλώσσα πολὺ φτωχή, γιʼ αὐτὸ καὶ τὴν ἐπέλεξαν. Καθʼ ὅσον ἡ φτωχὴ γλώσσα, φτωχαίνει σὲ ὅλα καὶ τὸν ἄνθρωπο! Νὰ γιατί ὅλες οἱ γλῶσσες συρρικνώνονται καὶ χάνονται ἤδη πολλὲς ἀπʼ αὐτὲς πρὸς χάριν της…
Στὰ πλαίσια αὐτὰ (καὶ ὄχι μόνο), ἔχει ἐνταχθεῖ καὶ ἡ γλώσσα μας. Μὴ ξεχνᾶμε αὐτὸ ποὺ εἶχε πεῖ ὁ Χένρυ Κίσσιγκερ: «Οἱ Ἕλληνες εἶναι λαὸς μὴ κυβερνήσιμος, γιὰ τοῦτο πρέπει νὰ τὸν χτυπήσουμε στὴν πολιτιστική του ρίζα»! Ἔτσι ὑπάρχει ὁλόκληρη «ἐπιχείρηση» ὑποβάθμισης κι ἀφανισμοῦ τῆς γλώσσας μας, πού ἀποβλέπει ἐπίσης στὴν ὑποβάθμιση ἢ καὶ τὸν ἀφανισμὸ τῆς
Ἑλλάδος καὶ τὴν ἅλωση τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης μας. Γιατί μαθαίνοντας τὴ γλώσσα μας, καταλαβαίνουμε τὶς ὑψηλὲς ἔν νοιες τῆς Ἁγ. Γραφῆς, τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, τῶν ὕμνων κ.λπ.
Δὲν εἶναι λοιπὸν τυχαῖο ποὺ ὁ πόλεμος κατὰ τῆς γλώσσας μας ξεκίνησε ἀπʼ τοὺς Παπικοὺς πρὶν ἀπὸ πολλοὺς αἰῶνες.
Τὸ σχέδιο, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ κανεὶς «χρονοδιάγραμμα γιὰ τὴν ἐξόντωση τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας», ἔχει τὰ ἑξῆς στάδια:
Γλωσσικὸ χάος, μονοτονικὸ σύστημα γραφῆς, ἀτονικὸ σύστημα γραφῆς, ἄλλες ἀλλοιώσεις τῆς γραφῆς, φωνητικὴ γραφή, λατινικὸ ἀλφάβητο, Ἀγγλικὴ γλώσσα!
Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι τὸ πρῶτο Ἑλληνόγλωσσο κείμενο μὲ μονοτονικό, δὲν τυπώθηκε τὸ 1982 ὁπότε διὰ νόμου (!) καθιερώθηκε, ἀλλὰ πότε νομίζετε; Τὸ 1514, ναὶ τὸ 1514 μόλις λίγο μετὰ τὴν ἀνακάλυψη τῆς τυπογραφίας, ἀπʼ τὸν Ἱσπανὸ ἀρχικαρδινάλιο καὶ ἱεροεξεταστὴ – γνωστὸ μισέλληνα – Φρανσίσκο Χιμέντες ντὲ Ραζιονέρα. Κι ἦταν μάλιστα ὁλόκληρη ἡ Καινὴ Διαθήκη,
αὐτὴ ποὺ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς γράφτηκε στὴν (πλήρη) Ἑλληνικὴ γλώσσα.
Πόσο τυχαῖο εἶναι ἆραγε τὸ γεγονὸς αὐτό;
Πρὶν ἀπʼ τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἶχε προηγηθεῖ ἡ συνάντησή του μὲ ἄλλους 13 ἱεράρχες τῆς Παπικῆς «Ἐκκλησίας» ὑπὸ τὴν προεδρία κορυφαίου Οὐνίτη στὴ Βενετία, ὅπου καὶ καταστρώθηκε σχέδιο γιὰ τὴν ἐξαφάνιση τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου καὶ τὴν ἀντικατάστασή του μὲ τὸ Λατινικό!
Ὅλα αὐτὰ γίνονταν τότε ποὺ τὸ Γένος μας ἦταν ὑπόδουλο στοὺς Τούρκους, καὶ μετὰ τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Φερράρας–Φλωρεντίας (1438-1439) κατὰ τὴν ὁποία οἱ Παπικοὶ ἐπιχείρησαν νὰ ὑποτάξουν τὴν Ὀρθοδοξία, τάχα μὲ τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν. Ἐκεῖ ἀντιλήφθηκαν ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι ἀκαταμάχητοι, ἐπειδὴ γαλουχοῦνται ἀπʼ τὰ Ἑλληνόφωνα συγγράμματα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Μάλιστα ὁ Βησσαρίων, πρωτεργάτης τῆς συνόδου αὐτῆς εἶπε: «Θὰ ἐκλείψει ἡ Ὀρθοδοξία καὶ αὐτὴ ἔτι ἡ Ἑλληνικὴ γλώσσα»!
Ἀπʼ τὴν μικρὴ αὐτὴ ἱστορικὴ ἀναδρομὴ προκύπτει πὼς τὸ θέμα ποὺ ἐξετάζουμε:
– Δὲν εἶναι καθόλου σημερινό!
– Τὸ διαδίκτυο καὶ οἱ σύγχρονες τεχνολογίες ἁπλῶς εὐνόησαν τὸ πρόβλημα, τὸ ὁποῖο τεχνολογικὰ σήμερα ἔχει ξεπεραστεῖ ἀφοῦ στὸ λειτουργικὸ σύστημα τῶν Η/Υ ὑπάρχουν καὶ τὰ Ἑλληνικὰ κι εἶναι καθαρὰ θέμα διάθεσης, γιὰ νὰ τὰ χρησιμοποιήσει κανείς!
– Προῆλθε ἀπʼ τοὺς ἐχθρούς τῆς Ὀρθοδοξίας (τουλάχιστον)!
– Καὶ τὸ χρησιμοποιοῦν σήμερα μόνον Ἕλληνες, διαδίδοντάς το!

1. Βλέπ. «ΦΩΝΗΤΙΚΗ ΓΡΑΦΗ» τῶν Ἐκδόσεων «ΚΑΛΒΟΣ».

2. Βλ. «ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΜΑΧΩΝ», Μ. Δούνια, ἐκδόσεις «ΑΓΡΑ».

3. Γιὰ ὅλα αὐτὰ μὲ πολὺ ἀναλυτικὸ καὶ ἀπόλυτα τεκμηριωμένο τρόπο βλέπετε τὸ πολὺ ἐνδιαφέρον βιβλίο μας «ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΗΣ», 2η ἔκδοση

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

ΠΗΓΗ ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΡ. ΦΥΛ. 1898