ΔΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
Ήδη ευρισκόμεθα εις περίοδον μεγάλης συγχύσεως όπου οί πιστοί δεν ξέρουν πού νά άκουμπίσουν με άσφάλειαν. "Ολοι διεκδικούν την αύθεντίαν τού Όρθοδόξου. Με πόσα ψέματα άλήθεια οί διάφοροι «Γεροντάδες» κρατούν τους πιστούς εγκλωβισμένους εις τήν κακοδοξίαν. Ενα μεταξύ των πολλών είναι ότι άνευ επίσκοπου δέν υπάρχει Εκκλησία. Καί βέβαια όταν ό Έπίσκοπος Όρθοδοξεί είναι φορέας της Θείας Χάριτος. "Οταν όμως κακοδοξεί τότε μας προτρέπει ό Μ. Αθανάσιος νά φεύγωμε μακριά τους. «Έάν ό επίσκοπος ή ό πρεσβύτερος οί όντες όφθαλμοί τίις Εκκλησίας, κακώς αναστρέφονται καί σκανδαλίζωσιν τόν λαόν, χρή αυτούς έκβάλλεσθε. Συμφέρον γάρ άνευ αυτών συναθροίζεσθε εις εύκτήριον οίκον, ή μετ' αυτών έμβληθήναι, ως μετά ΄Αννα καί Καϊάφα, εις τήν γέενναν τού πυρός».
Άλλος λόγος όπου οί πιστοί δέν τολμούν νά φύγουν άπό τους κακοδόξους Επισκόπους καί ίερείς είναι ότι έχουν συνηθίσει νά κινούνται εις μία Έκκλησίαν όργανωμένην καί επειδή ή συνήθεια γίνεται Δευτέρα φύσις είναι άδιανόητον νά εύρεθή κάποιος εκτός της γνωστής του εκκλησίας. 'Εν καιρώ όμως κακοδοξίας καί αίρέσεων ή όργάνωσις αυτή στρέφεται κατά τών πιστών πού διαφωνούν μαζί της καί τήν ελέγχουν. Τήν περίοδον δέ αυτήν λόγω τού ότι έχομε εισέλθει εις τά έσχατα χρόνια καί τά βήματα τού αντίχριστου ήδη ηχούν στό βάθος τού δρόμου, λόγω αποστασίας, οί καλοί ποιμένες τών οργανωμένων πάλαι ποτέ εκκλησιών ήλλαξαν εις λύκους βαρείς προς άπώλειαν τών προβάτων.
Ο μόνος τρόπος επομένως γιά νά έπιβιώσωμε πνευματικά είναι νά αναζητήσωμε τόν Κύριο ημών Ίησούν Χριστόν μέσα εις τάς διωκόμενος του Εκκλησίας, τών «κατακομβών». Ότι καί νά κάνουν λοιπόν τά όργανα τών σκοτεινών δυνάμεων είτε συνέδρια είτε ενώσεις εκκλησιών δέν θά μπορέσουν νά αφανίσουν τήν πραγματικήν τού Χριστού Έκκλησίαν, σύμφωνα μέ τούς άψευς λόγους Του, τήν οποία θά απαρτίζουν μικρές ομάδες πιστών συσπειρωμένες πίσω άπό παραδοσιακούς Επισκόπους καί ίερείς πού όρθοτομούν τόν λόγο τής αληθείας. Ας μήν ξεχνάμε τό παράδειγμα τού 'Αγίου Μαξίμου τού Όμολογητού πού γιά αρκετό διάστημα, αυτός καί ό υποτακτικός του, αποτελούσαν τήν έν Χριστώ έπί γης Εκκλησία, τήν στιγμήν κατά τήν όποίαν άπαντα τά Πατριαρχεία καί αί λοιπαί Όρθόδοξαι Έκκλησίαι είχαν υποπέσει εις τήν αίρεσιν τού μονοθελιτισμού. Ηρθε λοιπόν ή ημέρα πού όλοι άπευχόμεθα όπου όλοι οί Επίσκοποι τής κρατούσης Εκλησίας ή είναι ή έχουν κοινωνία μέ αίρετικούς, (λόγω οικουμενισμού). Τί κάνουμε λοιπόν; Συνηθίσαμε εις αυτές τίς εκκλησίες καί έκεί πρέπει νά μένουμε κινδυνεύοντας εις άπώλειαν; Καί πού θά αναζητήσουμε καί πώς θά αναγνωρίσουμε τήν πραγματικήν Τού Χριστού Εκκλησίαν;
Πραγματική Εκκλησία είναι έκεί όπου υπάρχει άκεραία ή αλήθεια, έκεί όπου συνεχίζεται ή αδιάκοπος παράδοσις τής Όρθοδοξίας έν 'Αγίω Πνεύματι.
Μόνο λοιπόν οί καθαροί τή καρδία πού μέ φωτισμένον άπό τήν Θείαν Χάριν νούν καί τά κριτήριά τους δέν θά είναι κοσμικά άλλα καθαρώς πνευματικά θά μπορούν νά αναγνωρίσουν τήν Όρθόδοξον Έκκλησίαν παρ' όλες τίς αντιξοότητες καί τήν έλλειπήν όργάνωσιν καί τίς ατέλειες όπου θά έχει.
(Γιά νά μήν παρεξηγηθώ ή Εκκλησία τού Χριστού είναι τελεία κατά πάντα ως έργον τού Αγίου Πνεύματος. Ό ανθρώπινος παράγων όπου παρεμβάλλεται είναι ατελής).
Άλλος λόγος όπου οί πιστοί δέν τολμούν νά φύγουν άπό τους κακοδόξους Επισκόπους καί ίερείς είναι ότι έχουν συνηθίσει νά κινούνται εις μία Έκκλησίαν όργανωμένην καί επειδή ή συνήθεια γίνεται Δευτέρα φύσις είναι άδιανόητον νά εύρεθή κάποιος εκτός της γνωστής του εκκλησίας. 'Εν καιρώ όμως κακοδοξίας καί αίρέσεων ή όργάνωσις αυτή στρέφεται κατά τών πιστών πού διαφωνούν μαζί της καί τήν ελέγχουν. Τήν περίοδον δέ αυτήν λόγω τού ότι έχομε εισέλθει εις τά έσχατα χρόνια καί τά βήματα τού αντίχριστου ήδη ηχούν στό βάθος τού δρόμου, λόγω αποστασίας, οί καλοί ποιμένες τών οργανωμένων πάλαι ποτέ εκκλησιών ήλλαξαν εις λύκους βαρείς προς άπώλειαν τών προβάτων.
Ο μόνος τρόπος επομένως γιά νά έπιβιώσωμε πνευματικά είναι νά αναζητήσωμε τόν Κύριο ημών Ίησούν Χριστόν μέσα εις τάς διωκόμενος του Εκκλησίας, τών «κατακομβών». Ότι καί νά κάνουν λοιπόν τά όργανα τών σκοτεινών δυνάμεων είτε συνέδρια είτε ενώσεις εκκλησιών δέν θά μπορέσουν νά αφανίσουν τήν πραγματικήν τού Χριστού Έκκλησίαν, σύμφωνα μέ τούς άψευς λόγους Του, τήν οποία θά απαρτίζουν μικρές ομάδες πιστών συσπειρωμένες πίσω άπό παραδοσιακούς Επισκόπους καί ίερείς πού όρθοτομούν τόν λόγο τής αληθείας. Ας μήν ξεχνάμε τό παράδειγμα τού 'Αγίου Μαξίμου τού Όμολογητού πού γιά αρκετό διάστημα, αυτός καί ό υποτακτικός του, αποτελούσαν τήν έν Χριστώ έπί γης Εκκλησία, τήν στιγμήν κατά τήν όποίαν άπαντα τά Πατριαρχεία καί αί λοιπαί Όρθόδοξαι Έκκλησίαι είχαν υποπέσει εις τήν αίρεσιν τού μονοθελιτισμού. Ηρθε λοιπόν ή ημέρα πού όλοι άπευχόμεθα όπου όλοι οί Επίσκοποι τής κρατούσης Εκλησίας ή είναι ή έχουν κοινωνία μέ αίρετικούς, (λόγω οικουμενισμού). Τί κάνουμε λοιπόν; Συνηθίσαμε εις αυτές τίς εκκλησίες καί έκεί πρέπει νά μένουμε κινδυνεύοντας εις άπώλειαν; Καί πού θά αναζητήσουμε καί πώς θά αναγνωρίσουμε τήν πραγματικήν Τού Χριστού Εκκλησίαν;
Πραγματική Εκκλησία είναι έκεί όπου υπάρχει άκεραία ή αλήθεια, έκεί όπου συνεχίζεται ή αδιάκοπος παράδοσις τής Όρθοδοξίας έν 'Αγίω Πνεύματι.
Μόνο λοιπόν οί καθαροί τή καρδία πού μέ φωτισμένον άπό τήν Θείαν Χάριν νούν καί τά κριτήριά τους δέν θά είναι κοσμικά άλλα καθαρώς πνευματικά θά μπορούν νά αναγνωρίσουν τήν Όρθόδοξον Έκκλησίαν παρ' όλες τίς αντιξοότητες καί τήν έλλειπήν όργάνωσιν καί τίς ατέλειες όπου θά έχει.
(Γιά νά μήν παρεξηγηθώ ή Εκκλησία τού Χριστού είναι τελεία κατά πάντα ως έργον τού Αγίου Πνεύματος. Ό ανθρώπινος παράγων όπου παρεμβάλλεται είναι ατελής).
Βενάκης Γεώργιος
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου