ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ «Πρὸς Μητροπολίτην τῆς ἐν καινοτομίᾳ ῾Ιεραρχίας τῆς ῾Ελλάδος»

᾿Εν Πάρῳ
τῇ 6/19ῃ ᾿Ιουνίου 1968

«᾿Εγὼ δὲν ἔπαυσα ἀπ᾿ ἀρχῆς νὰ διαμαρτύρωμαι εἰς Πατριάρχας, ᾿Αρχιερεῖς, Βασιλεῖς, Πρωθυπουργούς, καὶ νὰ λέγω καὶ νὰ γράφω ὅτι, ἐπειδὴ κακῶς ἐγένετο ἡ εἰσαγωγὴ εἰς τὴν᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Ελλάδος τοῦ Νέου Παπικοῦ ῾Εορτολογίου, διότι καταργεῖ ἐνίοτε καὶ Νηστείαν τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων, ἔφερεν ἀνωμαλίαν εἰς τὴν τάξιν τῆς ᾿Εκκλησίας, ἔσχισεν Αὐτήν, κατεδικάσθη δὶς ὑπὸ ᾿Ορθοδόξων ῾Αγίων Συνόδων, δέον νὰ ἐκβληθῇ καὶ νὰ εἰσαχθῇ τὸ Παλαιόν, τὸ ᾿Ορθόδοξον. ᾿Αλλ᾿ αἱ διαμαρτυρίαι μου ἐγένοντο εἰς ὦτα κωφῶν.
᾿Ηναγκάσθην τὴν παρελθοῦσαν Κυριακὴν [᾿Ιούνιος 1968] , ὅτε ἀνῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν κορυφὴν τῶν ῾Αγίων Πάντων καὶ τοῦ Προφήτου ᾿Ηλιοὺ [καὶ ἐγονυπέτησα] ἔμπροσθεν τῆς πανσέπτου εἰκόνος αὐτῶν, μετὰ δακρύων ἐζήτησα παρ᾿ αὐτῶν, νά μοι ἀποκαλύψουν, ποῖον ῾Εορτολόγιον ὀφείλω κἀγὼ ὁ ἐλάχιστος καὶ οἱ ἀδελφοί μου τὰ πνευματικά μου τέκνα, καὶ πάντες οἱ ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ ἀκολουθῶμεν...
Πρὶν ἔτι τελειώσω τὴν οἰκτρὰν ταπεινήν μου δέησιν, ἤκουσα φωνῆς ἔνδοθέν μοι λεγούσης, τὸ Παλαιὸν ῾Εορτολόγιον νὰ ἀκολουθήσετε, τὸ ὁποῖον σᾶς παρέδωκαν οἱ τὰς ῾Επτὰ ῾Αγίας Οἰκουμενικὰς Συνόδους συγκροτήσαντες καὶ τὴν ᾿Ορθόδοξον Πίστιν στηρίξαντες θεοφόροι Πατέρες, καὶ οὐχὶ τὸ Νέον τῶν Παπῶν τῆς Δύσεως, τῶν τὴν Μίαν ῾Αγίαν Καθολικὴν καὶ ᾿Αποστολικὴν ᾿Εκκλησίαν σχισάντων καὶ τὰς ἀποστολικὰς καὶ πατρικὰς Παραδόσεις καταφρονησάντων.
Τοιαύτην συγκίνησιν, τοιαύτην χαράν, τοιαύτην ἐλπίδα, τοιαύτην ἀνδρείαν καὶ μεγαλοψυχίαν ἠσθάνθην τὴν στιγμὴν ἐκείνην, οἵαν σπανίας στιγμὰς ἠσθάνθην εἰς ὅλην μου τὴν ζωὴν ἐν ὥρᾳ προσευχῆς. ᾿Απὸ τὴν στιγμὴν ἐκείνην, ἑσπέραν τῶν ῾Αγίων Πάντων, τὸ Παπικὸν ῾Εορτολόγιον,... ὡς ξένον καὶ ἀλλότριον καὶ ὡς ἀντικανονικῶς, κακῶς καὶ παρανόμως εἰσαχθέν, οὐδέποτε ἐδέχθην...
᾿Απὸ τὴν ἱερὰν ἐκείνην στιγμὴν ἀστραπιαίως ᾤχετο (ἔχει φύγει, ἐκλείψει) ἐκ τοῦ νοός μου, τῆς διανοίας, τῆς ψυχῆς καὶ καρδίας μου, τὸ Νέον ῾Εορτολόγιον καὶ ἀκολουθῶ τὸ Πάτριον ᾿Ορθόδοξον ῾Εορτολόγιον, τὸ Παλαιόν, ἐν ᾧ ἐγεννήθην, ἐβαπτίσθην, ηὐξήθην, γέγονα ἀνήρ, πρεσβύτης... καὶ θὰ τελ ευτήσω, εὐχαριστῶν, ὑμνῶν, δοξάζων, εὐλογῶν τὸν παντοδύναμον Θεόν, ῞Οστις οὐκ ἀφῆκέ με πεσεῖν εἰς πλάνην, ἢ ἐκκλίνειν ἀριστερὰ ἢ δεξιά, ἀλλὰ τὴν μέσην καὶ βασιλικὴν καὶ τὴν τῆς μετανοίας καὶ τῶν θείων Πατέρων ὁδόν»

(Φιλοθέου Ζερβάκου «Πρὸς Μητροπολίτην τῆς ἐν καινοτομίᾳ ῾Ιεραρχίας τῆς ῾Ελλάδος», Αθήναι 1985. (Ο Μητροπολίτης προς τον οποίον απευθυνόταν η Επιστολή ήταν ο Αυγουστίνος Καντιώτης)