Η ΑΙΡΕΣΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΟΣΟΣ ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΗ (1ο ΜΕΡΟΣ)

Όπως όλα τα πάθη χρήζουν θεραπείας, έτσι και η αίρεση. Και όπως ένας πνευματικός Πατέρας θα εγκληματούσε εναντίον μας, θα μας καταδίκαζε δηλαδή σε πνευματικό θάνατο, αν δεν υπεδείκνυε τή σωστή θεραπευτική μέθοδο και δεν φρόντιζε για τήν εκρίζωση των παθών μας, αλλά τα άφηνε νά ριζώνουν βαθύτερα μέσα μας και νά πληθαίνουν, και τό χειρότερο, αν μας επαινούσε και μας κολάκευε γι' αυτά, κατά τόν ίδιο τρόπο εγκληματούν κατά των νοσούντων αιρετικών οί αρμόδιοι ορθόδοξοι ποιμένες, όταν δεν λαμβάνουν τά κατάλληλα μέτρα, σύμφωνα με τήν θεραπευτική αγωγή των Πατέρων. Το έγκλημα καθίσταται μεγαλύτερο, επειδή ή νόσος της αίρέσεως δεν είναι μιά απλή νόσος, άλλ' είναι νόσος μολυσματική.

Γράφουν συγκεκριμένα οί Πατέρες, πώς οί αίρετικοί είναι νοσούντες. Ή νόσος τους δέ, όσο περισσότερο χρόνο παραμένουν στην αίρεση, γίνεται δυσθεράπευτη και αθεράπευτη. Τό νά συζητά κανείς μαζί τους χωρίς να επισημαίνει τήν αρρώστειά τους και να αποκόπτει τα σεσηπότα μέλη της αίρέσεως, μοιάζει σάν κάποιο πονηρό γιατρό, πού κάνει πώς δεν βλέπει τά σάπια μέλη τού άρρωστου και συζητά γιά τά υγιή. Μ' αυτή του τή στάση δεν δείχνει αγάπη, αφού συντελεί στό νά χειροτερεύει ό ασθενής. Και επιπλέον εκθέτει σε κίνδυνο τόν εαυτό του και τους άλλους νά μολυνθούν, όχι μόνο γιατί ή ασθένεια είναι μεταδοτική, αλλά και γιατί μή λαμβάνοντάς την ύπ' όψιν, αψηφώντας τις Εντολές τού Χριστού και των Αγίων, χάνει και τή θεία Χάρη.

Υπ' όψιν δέ, ότι κατά τους Πατέρες ή αίρεση, θά συμβάλει με τόν τρόπο της στους έσχατους καιρούς, ώστε ή αγάπη των πολλών νά «ψυγή»· Ακόμα και οί χριστιανοί θά σιωπούν, μή υπερασπιζόμενοι τήν σώζουσα αλήθεια, άπό αδιαφορία ή σκοπιμότητα. Νά πώς οί Πατέρες μας τό παρουσιάζουν σε δυό αντιπροσωπευτικά κείμενα. Τό ένα προέρχεται άπό ένα Πατέρα τών τελευταίων αιώνων και τό άλλο από ένα τών πρώτων αιώνων:

«Όταν θά έλθουν οί ψευδοπροφήτες και οί ψευδόχριστοι και ή αγάπη τών πολλών θά "ψυγή", και ή ανομία θά πληθυνθή, και μαζί με τους Εβραίους θά σιωπούν ακόμη και οι χριστιανοί, τότε θά αρχίσουν νά φωνάζουν τά ουράνια σώματα. Θά φωνάζουν με τό δικό τους τρόπο. Με τή δική τους γλώσσα. Και θά αναγγέλλουν τόν ερχομό της δευτέρας Παρουσίας τοϋ Χριστού» (Νικολάου Βελιμίροβιτς, Επισκόπου Άχρίδος).

Και σε ένα αρχαίο κείμενο:

«Ούτοι γάρ είσι ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και ψευδαπόστολοι, πλάνοι και φθορείς, αλωπεκών μερίδες και χαμαιζήλων αμπέλων αφανισταί, δι' ους ψυγήσεται ή τών πολλών αγάπη· ό δέ ύπομείνας εις τέλος άδιαστρόφως, ούτος σωθήσεται· περί ών ασφαλιζόμενος ημάς ό Κύριος παρήγγειλεν λέγων·''Έλεύσονται προς υμάς άνθρωποι έν ένδύμασι προβάτων, έσωθεν δέ είσιν λύκοι άρπαγες· άπό τών καρπών αυτών έπιγνώσεσθε αυτούς, προσέχετε άπ'αυτών· άναστήσονται γάρ ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και πλανήσουσι πολλούς"» (Διαταγαί τών Αγίων Αποστόλων δια Κλήμεντος).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ