ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (18ο ΜΕΡΟΣ)

To μέγιστο καί ανεπανάληπτο θαύμα της ενανθρωπήσεως του Λόγου του Θεού το ολοκληρώνουν καί τά πρόσωπα πού το διακονούν. 'Ανάμεσα τους ή Παναγία κατέχει την πρώτη θέση.

Η 'Ορθοδοξία δέχεται την Παρθένο Μαριάμ ως αληθινή Θεοτόκο, άπό τήν οποία σαρκώθηκε άμεταβλήτως ο ίδιος ο Θεός Λόγος. Γι' αυτό καί ό Ίω. ό Δαμασκηνός σημειώνει:

"Κηρύσσαμε μάλιστα ότι είναι ή αγία Παρθένος στην κυριολεξία και πραγματικά Θεοτόκος· όπως δηλαδή αυτός πού γεννήθηκε από Αυτήν είναι πραγματικά Θεός, είναι πραγματική Θεοτόκος Αυτή, πού γέννησε άπό τά σπλάγχνα Της με ανθρώπινη σάρκα τον αληθινό Θεό· διότι γνωρίζουμε ότι έχει γεννηθεί Θεός από τα σπλάγχνα Της, όχι διότι τάχα ή θεία φύση του Λόγου προήλθε άπό Αυτήν, άλλα διότι ό ίδιος ό Θεός Λόγος, πού γεννήθηκε από τον Πατέρα προαιωνίως καί έξω άπό το χρόνο, και πού υπάρχει μαζί με τον Πατέρα και το Πνεύμα, χωρίς αρχή καί αιωνίως, κατοίκησε μέσα στα σπλάγχνα Της τίς έσχατες ημέρες γιά την σωτήρια μας, καί σαρκώθηκε άπό Αυτήν, χωρίς νά μεταβληθεί, καί γεννήθηκε". (Ε.Π.Ε. 1,332).

Δυστυχώς, όμως, άπό αυτόν τόν πρώτο μετά Χριστό αιώνα δέν έλειψαν καί οι αιρετικοί εκείνοι, πού υποστήριζαν αντίθετές δοξασίες άπ' ό,τι ή 'Ορθοδοξία μας πρεσβεύει. Γι' αύτό καί ό Μ. Βασίλειος μέ πολλή λύπη αναφέρει ότι στην εποχή του φιλονικούσαν μεταξύ τους δυό παρατάξεις πιστών:

'Εκείνοι πού πίστευαν ότι ό Χριστός ένανθρώπησε μέ "πάθητό" καί "χοϊκό" σώμα, καί εκείνοι πού έλεγαν ότι τό σώμα του Κυρίου Ιησού ήταν "έπουράνιον" καί ότι φαινόταν μέν ώς κοινό, ανθρώπινο, στην πραγματικότητα όμως διέφερε από τό δικό μας, εφόσον ήταν ασώματη ή επιδημία Αυτού. (P.G. 32,9965, P.G.86,1908 A).

Άπό τά παραπάνω γίνεται κατανοητό οτι κατ' αυτόν τόν τρόπο εύκολα μπορούσε κάποιος νά εμπλακεί σέ θεολογικές πλάνες καί νά οδηγηθεί έτσι στην παρερμηνεία της αληθινής διακονίας της Παναγίας ~ώς πραγματικής Θεοτόκου- στό Μυστήριο της θείας Γεννήσεως. Ό κίνδυνος αυτός άνάγκασε τόν άγιο Γρηγόριο τό Θεολόγο νά χαρακτηρίσει ~σέ μιά επιστολή του προς τόν Κληδόνιο- ώς άθεο εκείνον, πού δέν παραδέχεται τήν Κόρη της Ναζαρέτ ώς πραγματική Θεοτόκο, αλλά, αντίθετα υποστηρίζει ότι ή Παρθένος λειτούργησε κατά κάποιο τρόπο ώς σωλήνας, απλή δίοδος δηλαδή, στό Μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Υιού του Θεού. Έπί πλέον, υπογραμμίζοντας ό ίδιος ιερός πατέρας τίς καταστρεπτικές παρερμηνείες καί κακοδοξίες, πού απορρέουν από τήν παραπάνω αρνητική θέση γιά τήν Θεοτόκο, γράφει:

"Όποιος δέν θεωρεί Θεοτόκο τήν αγία Μαρία είναι άσχετος μέ τή θεότητα. Όμοίως άθεος είναι όποιος λέει ότι ο Χριστός πέρασε άπό τήν Παρθένο ώς άπό σωλήνα καί δέν διαμορφώθηκε μέσα σ' Αυτήν, συγχρόνως ώς Θεός καί άνθρωπος, (ώς Θεός επειδή δέν μεσολάβησε άνδρας, ώς άνθρωπος διότι συνεμορφώθηκε προς τό νόμο της κυήσεως). Άξιοκατάκριτος οποίος λέει ότι διαπλάστηκε πρώτα ως άνθρωπος καί έπειτα φόρεσε τή θεότητα· αυτό δέν είναι γέννηση Θεού, άλλα αποφυγή γεννήσεως. ΄Οποιος εισάγει δυό υιούς, ένα από τόν Θεό Πατέρα καί ένα δεύτερο από τή μητέρα καί όχι ένα καί τόν αυτόν, θά εκπέσει άναποφεύκτως καί άπό τήν υιοθεσία, πού είναι υπεσχημένη σέ όσους θά πιστεύουν ορθά. Είναι δηλαδή δυό φύσεις. Θεός καί άνθρωπος, αφού είναι καί ψυχή καί σώμα· δέν είναι όμως δύο Υιοί, ούτε δυό θεοί. Ούτε έχομε εδώ δύο ανθρώπους, άν καί έτσι χαρακτήρισε ό Παύλος τό εσωτερικό καί τό εξωτερικό του ανθρώπου  Καί άν πρέπει νά ομιλήσω μέ συντομία, είναι άλλο καί άλλο, δηλαδή διαφορετικά τά στοιχεία από τά οποία αποτελείται ό Σωτήρας, (εφόσον, βέβαια, δέν είναι ίδια τό ορατό καί αόρατο καί τό έγχρονο), ό ίδιος όμως όμως δέν έχει δυό διαφορετικά πρόσωπα· είθε νά μή γίνει. Διότι τά δύο είναι ένα μέ τήν ένωση, αφού ό Θεός έγινε άνθρωπος καί ό άνθρωπος έγινε Θεός, ή όπως διαφορετικά θά τό έλεγε κανείς. Καί λέω έπί του Χριστού είναι άλλο καί άλλο, διαφορετικά άπό ό,τι έχομε στην 'Αγία Τριάδα, διότι εκεί έχομε άλλος καί άλλο, ώστε νά μή συγχέομε τά πρόσωπα· καί όχι άλλο καί άλλο, διότι καί τά τρία είναι ένα καί τό αυτό, ώς προς τή θεότητα'' (Ε.Π.Ε. 7,178-180).

Κοντά στή Θεοτόκο Μαρία στέκει εκστατικός ό δίκαιος 'Ιωσήφ καί παρακολουθεί τά θαυμαστά γεγονότα. Του έχει γίνει ή μεγίστη τιμή, νά γίνει όργανο του Θεού καί υπηρέτης τών αγίων βουλών Του κατά τήν ενανθρώπησή Του. Γνωρίζει ό δίκαιος Ίωσήφ, διότι του αποκαλύφθηκε από τόν άγγελο του Θεού, ότι τό έκ της Μαρίας "γεννηθέν εκ Πνεύματος έστιν Αγίου". Καί διακονεί τώρα στη Γέννηση του Σωτήρα Χριστού τό μέγα Μυστήριο ώς προστάτης της αγίας Μητρός καί του Υιού Της. Τί μεγάλη τιμή, αλήθεια! Μοναδικός καί θαυμαστός καί ό δικός του ρόλος! Γιατί υψίστη υπήρξε καί του ανδρός αυτού ή αρετή.

Αυτή τήν αρετή του μνήστορος 'Ιωσήφ -πού ξεπερνούσε τήν εποχή του- υπογραμμίζει καί ό ιερός Χρυσόστομος, όταν σχολιάζει τό χωρίο: "Διεγερθείς δέ ό Ιωσήφ από του ύπνου, έποίησεν ώς προσέταξεν αυτώ ό άγγελος Κυρίου. Καί σημειώνει ό ιερός Πατήρ:

"Βλέπεις τήν υπακοή του καί τόν πειθαρχικό χαρακτήρα του; Βλέπεις τήν εκλεκτή καί πάντοτε ορθώς σκεπτομένη ψυχή του; Ούτε, όταν είχε υποψίες γιά κάτι τό δυσάρεστο καί τό ανήθικο, δέχθηκε νά κρατήσει τήν Παρθένο ούτε υπέμεινε νά τήν αποπέμψει, όταν έπαυσε νά Τόν βασανίζει ή υποψία αυτή, αλλά τήν κράτησε καί έγινε υπηρέτης του σχεδίου αυτού". (Ε.Π.Ε. 9,172)

Ναί. Ό δίκαιος 'Ιωσήφ υπηρέτησε αληθινά καί ταπεινά τό πάνσοφο σχέδιο τοϋ Θεοϋ, γιατί ήταν γνήσια καί ολοκάθαρη ή αρετή του.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (1ο ΜΕΡΟΣ)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (2ο ΜΕΡΟΣ)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (3ο ΜΕΡΟΣ)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (4ο ΜΕΡΟΣ)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (5ο ΜΕΡΟΣ)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (6ο ΜΕΡΟΣ)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (7ο ΜΕΡΟΣ)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (8ο ΜΕΡΟΣ)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (9ο ΜΕΡΟΣ)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (10ο ΜΕΡΟΣ)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (11ο ΜΕΡΟΣ)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (12ο ΜΕΡΟΣ)

 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (13ο ΜΕΡΟΣ)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (14ο ΜΕΡΟΣ)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (15ο ΜΕΡΟΣ)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (16ο ΜΕΡΟΣ)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (17ο ΜΕΡΟΣ)