ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (15ο ΜΕΡΟΣ)

Ό Ευαγγελιστής Λουκάς μας πληροφορεί ότι ή Θεοτόκος παρέμεινε κοντά στην 'Ελισάβετ περίπου τρεις μήνες. "΄Εμεινε δέ ή Μαρία μαζί μέ τήν Ελισάβετ περίπου τρείς μήνες, καί όταν πλέον πλησίαζε ή ώρα νά γεννήσει ή 'Ελισάβετ, ή Μαρία επέστρεψε στό σπίτι Της" (Λουκ. A'56).

Ή Παρθένος Μαρία δέν παρέτεινε τήν παραμονή Της πλησίον τής Ελισάβετ χωρίς τήν συγκατάθεση του μνηστήρα Της 'Ιωσήφ, πέρα άπό τό ώς άνω χρονικό διάστημα. Γνώριζε βεβαίως ό Ιωσήφ τόσο τό Ζαχαρία, όσο καί τήν 'Ελισάβετ, ότι δηλαδή ήσαν άνθρωποι του Θεού, άγιοι καί άνεπίληπτοι. Καί γι' αυτό μετά χαράς ενέκρινε τήν παραμονή Της στην Ιουδαία πλησίον των ανθρώπων αυτών, οί όποιοι ήσαν καί συγγενείς Της καί είχαν πληροφορηθεί τό χαρμόσυνο γεγονός τής μνηστείας τής Παρθένου.

Η Παναγία, όμως, έπρεπε νά επιστρέψει στό σπίτι Της, όπως εξάλλου όριζαν καί τά έθιμα τής Πατρίδας Της. Σύμφωνα μέ αυτά έπρεπε οί Παρθένοι -γιά λόγους ευπρεπείας- νά απομακρύνονται άπό τίς επίτοκεςωγυναίκες. Καί ή Παρθένος Μαριάμ υπάκουσε καί "ύπέστρεψεν εις τόν οίκον αυτής" πλήρης χαράς καί Χάριτος!

Όταν επέστρεψε ή Παναγία άπό τό ταξίδι στην ορεινή γιά νά μείνει στή Ναζαρέτ, άρχισε νά αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες καί κινδύνους εξαιτίας τών άλλαγών στήν εξωτερική Της εμφάνιση, πού ήταν λογικό νά παρουσιαστούν στήν κατάσταση τής εγκυμοσύνης Της.

Καί ήταν φυσικό ή εξωτερική μεταβολή τής Παναγίας νά δημιουργήσει στον 'Ιωσήφ -ό όποίος Τήν περιέβαλλε μέ άμέριστη εμπιστοσύνη- έντονο προβληματισμό καί νά τόν εμβάλλει σέ σκέψεις, πού ασφαλώς του έφεραν πολλή στενοχωρία. Καί αυτό, διότι ή Παρθένος Μαρία δέν του είχε άναφέρει τίποτε περί του Ευαγγελισμού. 'Αλλά καί ό 'Ιωσήφ δίστάζε νά Τή ρωτήσει. Τό ότι δέν ζήτησε ό άγιος Μνήστορας εξηγήσεις, όταν διαπίστωσε τά δείγματα τής εγκυμοσύνης τής Θεομήτορος, οφείλεται στήν άκρα καλωσύνη καί σοβαρότητά του.

Καί παρέμενε έτσι ό δίκαιος 'Ιωσήφ στίς σκέψεις καί τή στενοχώρια του. Νά υπονοήσει ότι ήταν ένοχος ή μνηστή του; 'Αλλά μπορούσε ή Μαρία νά βρισκόταν πρό εκτάκτου γεγονότος. Του ερχόταν όμως κι ή σκέψη ότι ή Μαρία δέν διεφύλαξε τήν τιμή Της.

Βέβαια, ό πολύς κόσμος δέν ήταν δυνατό νά κατηγορήσει τήν Παρθένο Μαρία ότι δέν στάθηκε στό ύψος Της, διότι ή μνηστεία στους 'Ιουδαίους ήταν ίση μέ τό γάμο. Παραξενευόταν όμως ό 'Ιωσήφ, διότι γνώριζε τή δική του αθωότητα ώς προς αυτό, οπότε υποψιαζόταν ώς ένοχο τήν άειπάρθενο Μαρία.

Ό ιερός υμνωδός του " ΆκαθίστουΎμνου", όλον αυτόν τόν ψυχικό συγκλονισμό καί το εσωτερικό μαρτύριο του δικαίου 'Ιωσήφ τό παρομοιάζει μέ ζάλη, πού δεινώς τόν ταλαιπωροΰσε καί δίχαζε τή γνώμη του αγίου άνδρα. 'Απευθυνόμενος δέ ό υμνογράφος προς τήν άχραντη Κόρη, ψάλλει:

"Ζάλην ένδοθεν έχων λογισμών αμφιβόλων, ό σώφρων Ίωσήφ έταράχθη, προς τήν άγαμόν σε θεωρών καί κλεψίγαμον υπονοών, άμεμπτε...''

Τί έπρεπε, λοιπόν, νά κάνει; Νά Τήν παραδώσει γιά λιθοβολισμό, όπως ό νόμος έλεγε; Αλλά ή ευλαβέστατη ψυχή του δέν ήθελε νά Τήν παραδειγματίσει. Νά Τήν κρατήσει; Ή ευσέβειά του δέν τοΰ τό επέτρεπε, όσο καλή καί άν ήταν.

Τελικά, ό σώφρων Μνηστήρας ακολουθεί τήν πιό μετριοπαθή λύση: Νά δώσει, δηλαδή, στή Μαρία διαζύγιο μυστικά, γιά νά μήν Τήν εκθέσει στά μάτια του κόσμου. Ό ιερός Εύαγγελιστής Ματθαίος μας πληροφορεί σχετικά: "Ό Ιωσήφ δέ ό άρραβωνιαστικός Της, επειδή ήταν ενάρετος καί αγαθός καί δέν ήθελε νά Τή διαπομπεύσει γιά δημόσιο παραδειγματισμό, σκέφθηκε νά Τής δώσει διαζύγιο μυστικά".((Ματθ. Α΄ 19).

Είναι λογικός όμως καί ό ισχυρισμός: Εάν ή Παναγία διαφώτιζε τόν Ιωσήφ, θά ηταν καλύτερα. Θά διαλύονταν οί ύποψίες. Θά διασωζόταν ή ίδια άπό τόν κίνδυνo νά εκτεθεί ή διωχθεί. Γιατί νά μή διαφωτίσει εγκαίρως τό μνηστήρα Της, τό δίκαιο 'Ιωσήφ;

Ναί, αυτό υπαγορεύει ή ανθρώπινη λογική. 'Αλλά ή Παναγία κινείται πλέον σύμφωνα μέ τό θείο θέλημα. Έμπιστεύεται τόν εαυτό Της καί το όλο γεγονός στό Θεό. Ό,τι καί άν υποψιαζόταν ό'Ιωσήφ, 'Εκείνη είχε τήν εσωτερική πληροφορία πού της έδινε η πίστη Της, ότι ό Θεός θά Τήν προστατεύσει. ΕΪχε τήν ακράδαντη πίστη ότι ό Θεός δέν θά Τήν άφηνε νά διατρέξει κανένα κίνδυνο, νά υποστεί κανένα κακό.

Πράγματι! Όταν κανείς είναι αθώος καί έχει ακράδαντη πίστη στό Θεό, δέν ταράσσεται. Δέν αδημονεί Δέν φοβάται. Δέν ανησυχεί. 'Αντίθετα, σκέπτεται: Ό Θεός μέ ξέρει. Αυτό μου είναι αρκετό. 'Όσα, λοιπόν, καί άν πουν εναντίον μας φίλοι καί εχθροί, όταν έμείς είμαστε αθώοι, δέν έχουμε νά φοβηθούμε τίποτε. Διότι ό Θεός θά φέρει τά πράγματα έτσι, ώστε να μή υποστούμε κανένα κακό.

Καί όμως ό Ιωσήφ απεφάσισε νά διώξει τήν Παρθένο!

'Αλλοίμονο! Πόσο άδικη απόφαση! Πόσο βλάσφημη ύποψία γιά τήν άγιωτέρα τών αγίων, γιά τήν "Κιβωτόν, τήν χρυσωθείσαν τώ Πνεύματι"!

'Αλλά, έτσι δυστυχώς άπατόμαστε εμείς οί άνθρωποι πολλές φορές. Θεωρούμε ένα ώς ένοχο χωρίς αμφιβολία, καί όμως μπορεί νά είναι αθώος. Νομίζουμε αυτόν πού βλέπομε κακό ώς ύποπτο, καί όμως στήν πραγματικότητα μπορεί νά μήν είναι. Ή υποψία είναι μεγάλο κακό. Διότι εξαιτίας της ψυχραίνονται ενωμένες καρδιές. 'Επέρχονται παρεξηγήσεις. Δημιουργούνται αντιπάθειες. 'Απομακρύνεται μεταξύ τών ανθρώπων ή αγάπη. 'Εξαιτίας τών υποψιών διαλύονται πολλές φορές οί οικογένειες καί καταστρέφονται. Είναι, λοιπάν, όχι μικρό κακό νά θεωρούμε ώς ένοχο τόν αθώο, όπως συνέβη καί μέ τήν πανάχραντη Μαρία.

Όμως ό Θεός -αφού άφησε νά λάμψει ακόμη περισσότερo ή αρετή τής απόλυτης αφοσίωσης καί εμπιστοσύνης της Μαρίας προς Αυτόν- ενεργεί πλέον δραστικά. Αυτή τή φορά αποστέλλει τόν άγγελό Του προς τό δίκαιο Ιωσήφ, γιά νά τόν βεβαιώσει καί πληροφορήσει περί του εκτάκτου γεγονότος:

"Ιωσήφ, απόγονε του Δαβίδ, μή δοκιμάσεις κανένα δισταγμό καί φόβο γιά νά παραλάβεις στό σπίτι σου τή Μαριάμ, τή μνηστή σου· διότι εκείνο πού γεννήθηκε μέσα Της προέρχεται άπό τό Πνεύμα τό ΄Αγιο. Θά γεννήσει δέ υιό και σύ, πού άπό τό νόμο τό Μωσαϊκό αναγνωρίζεσαι προστάτης καί πατέρας Του, θά καλέσεις τό όνομά Του Ίησού, τό όποίο μεταφράζεται σωτήρας. Καί θά Του δώσεις αυτό τό όνομα, διότι Αυτός θά σώσει άπό τίς αμαρτίες του τό νεό Ισραήλ, πού θά Τόν πιστεύσει ώς σωτήρα καί θά γίνει μέ τήν πίστη αυτή ό πραγματικός λαός Του". (Ματθ. A'20-21).

Νά πώς επεμβαίνει ό Θεός γιά τήν προστασία τών αθώων καί δικαίων! Καί κατ' αυτό τόν τρόπο φανερώνεται τό μυστήριo στόν 'Ιωσήφ. 'Εάν του τό έλεγε ή Παρθένος Μαρία, ίσως νά είχε αμφιβολίες. Τώρα όμως δέν αμφιβάλλει. Καί επί πλέον, μέ τά όσα του γνωρίζει ό άγγελος του συνιστά να ησυχάσει.

Άπό τό αγγελικό όμως μήνυμα μέ ενάργεια αποκαλύπτεται καί ό ρόλος, πού θά διαδραμάτιζε άπό έδώ καί στό εξής ό άγιος Μνήστορας: θά ήταν ό προστάτης τής Μαρίας.

"Μή φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ τήν γυναίκα σου". Γιά νά τήν έχεις κάτω άπό τήν προστασία σου.

Πράγματι δέ, παρέλαβε ό 'Ιωσήφ τή Μαρία στό σπίτι του καί συμπεριφερόταν προς Αυτή μέ πολύ σεβασμό, διότι έφερε μέσα Της τό Σωτήρα του κόσμου. Μέ αυτό τόν τρόπο καί οί υποψίες του Ιωσήφ καί ή δύσκολη καί επικίνδυνη θέση τής Παρθένου έξαλείφθηκαν. 'Επί πλέον, καθίσταται φανερό γιά ποιο λόγο ό Θεός επέτρεψε νά έχει ώς μνηστήρα Της τόν ηλικιωμένο, άλλα δίκαιο τέκτονα. Τό ώριμο τής ηλικίας του εξασφάλιζε -ανθρωπίνως- πολλή ασφάλεια στήν Παρθένο. Καί είχε ανάγκη αυτής τής ασφαλείας καί προστασίας ή νεαρή Κόρη· διότι πολλές δυσκολίες καί περιπέτειες θά προηγούντο, αλλά καί θά ακολουθούσαν τής ενανθρωπήσεως του Υιού καί Λόγου του Θεού.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ