Η εκ της Παρθένου Μαρίας κατά σάρκα γέννηση του Ίησού Χριστού αποτελεί θαύμα μοναδικό καί άνεπανάληπτο, προς τό όποίο είχε στραμμένη τήν προσοχή του καί το ανέμενε όλος σχεδόν ό πρό Χριστού κόσμος. 'Αλλά καί ό μετά Χριστόν κόσμος τήν ίδια επιδεικνύει στροφή καί θά εξακολουθεί νά τήν έχει· διότι ή ενανθρώπηση του Λόγου του Θεού είναι τό μέγιστο γεγονός, μπροστά στον όποιο ώχριούν όλα τά γεγονότα της ιστορίας του κόσμου. Είναι το ασύλληπτο Μυστήριο της θείας 'Αγάπης, ενώπιον του οποίου κάθε ευλαβική ψυχή μέ βαθύ δέος σιγοψάλλει μαζί μέ τόν ιερό υμνωδό: "Μυστήριον ξένον όρώ καί παράδοξον ό αχώρητος παντί πώς έχωρήθη έν γαστρί, ό εν κόλποις τοϋ Πατρός πώς έν άγκάλαις της μητρός;"
Γιά νά ομολογήσει στή συνέχεια μέ ακλόνητη πίστη:
"Πάντως ώς είδεν, ώς ηθέλησε καί ώς ηύδόκησεν·῝
άσαρκος γάρ ων, έσαρκώθη εκών·
καί γέγονεν ό ων, ό ούκ ήν δι' ήμας·
καί μή έκστάς της φύσεως (της θείας δηλ. φύσεως)
μετέσχε του ημετέρου φυράματος
(της άνθρωπίνης φύσεως).
Διπλούς έτέχθη Χριστός τόν άνω κόσμον θέλων αναπληρώσαι''.
Στό Μυστήριο της θείας Γεννήσεως όλα είναι μέγιστα καί ανεπανάληπτα! Μεγίστη είναι ή συντομία καί ή ακρίβεια του λόγου με την οποία αναγράφονται στην Αγία Γραφή οί συνθήκες, κάτω άπό τίς όποίες γεννήθηκε ό Κύριος Ίησούς. Έτσι ή χρονική ένδειξη του γεγονότος παρουσιάζει μέ απλά λόγια τή Γέννηση του Σωτήρα άπό τήν Παναγία Παρθένο Μαρία στό "πλήρωμα του χρόνου": "Ότε ήλθε τό πλήρωμα του χρόνου, έξαπέστειλεν ό Θεός τόν υιόν αύτού, γενώμενον εκ γυναικός" (Γαλ. Δ'4).
Τό ίδιο λιτές καί οί πληροφορίες σχετικά μέ τόν τόπο. Ό Ευαγγελιστής-ιστορικός, ό ιερός Λουκάς μέ λίγες λέξεις περιέλαβε καί εξέθεσε τό μέγιστό άπό τά γεγονότα της ιστορίας: "Καί έτεκεν τόν Υίόν αυτής τόν πρωτότοκον, και έσπαργάνωσεν αυτόν, καί άνέκλινεν αυτόν έν τη φάτνη" (Λουκ. Β' 7).
Στή φάτνη τών άλογων ζώων γέννησε ή Παναγία Παρθένος τό Δημιουργό του σύμπαντος κόσμου, τό Βασιλέα τών βασιλευόντων, τόν Κύριο τών κυρίων! Μοναδική πράγματι ή πράξη αυτή στην ιστορία της ανθρωπότητας! Μοναδικά τά πρόσωπα πού υπηρέτησαν τό θαϋμα! Μοναδικές όμως καί οί συνθήκες!
Πόσο ταπεινά, πόσο πενιχρά υλικά δεδομένα συνθέτουν τήν εικόνα τής Γεννήσεως του Θεανθρώπου! Ένα σπήλαιο. πού τό χρησιμοποιούσε ό πανδοχέας ώς τόπο προστασίας τών ζώων άπό τό χειμερινό ψύχος· πτωχικά σπάργανα, άπό εκείνα πού είχαν οί πτωχότερες άπό τίς Ίσραηλίτιδες· μιά απέριττη φάτνη, στην οποία έρριπταν τό άχυρο γιά τά ζώα!!!
Ποτέ καί κανένας άνθρωπος -όσο πτωχοί καί άν υπήρξαν οί γονείς του- δέν γεννήθηκε μέ τόσο ταπεινές συνθήκες, όπως αυτές του Χριστού!!!
Κοντά στή φάτνη τών άλογων ζώων κάθεται σιωπηλή ή Παρθένος Μαρία· προσβλέπει μέ απέραντη στοργή στό θείο Βρέφος, τό νηπιάσαντα Υιό καί Λόγο του Θεού!
Τί τιμή πού Της έγινε! Ή μητροπάρθενος Κόρη άπό τά αγνά αίματά Της γέννησε "τόν άναρχον", "τόν έχοντα θρόνον τόν ούρανόν καί ύποπόδιον τήν γήν"! 'Αργότερα, θά γαλουχήσει"τόν επιβλέποντα έπί τήν γήν καί ποιούντα αυτήν τρέμειν"! Καί θά αναθρέψει ώς άνθρωπο τόν Κύριο της δόξης!
"Ω, ναί! Είναι μεγίστη καί ανεπανάληπτη ή διακονία της Παναγίας στό Μυστήριο τής Σαρκώσεως του Λόγου!
Πόσο παραστατικά παρουσιάζει ό ιερός υμνογράφος -στό δεύτερο κάθισμα του "Όρθρου τής εορτής τών Χριστουγέννων-τήν αγία Μητροπάρθενο, ή Όποία στέκει εκστατική μπροοτά στό θαύμα της Γεννήσεως, όταν Τήν έρωτά: 'Ποιό είναι εκείνο πού σέ κάνει νά θαυμάζεις Μαριάμ; Τί απορείς γι' αυτό πού σου συμβαίνει; "Καί εκείνη άπαντά: "Θαυμάζω καί ! απορώ, διότι τόν άχρονο Υιό του Θεού Τόν έγέννησα τώρα, σέ ορισμένο χρόνο σάν άνθρωπο, κατά τρόπο πού είναι μυστήριο ακατανόητο! Νά είμαι Παρθένος, νά μήν έχω άνδρα καί νά γεννήσω παιδί! Όταν ό Θεός θέλει τί θαυμαστά έργα πραγματοποιούνται! Καί καταλήγει συμπερασματικώς ό ποιητής: "Ό Χριστός γεννήθηκε άπό τήν Παρθένο στή Βηθλεέμ τής Ιουδαίας".
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου