Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (8ο ΜΕΡΟΣ)

H Συνέλευση στην Ουψάλα το 1968 αποτέλεσε την μεγαλύτερη, μέχρι τότε, οικουμενική σύναξη του Π.Σ.Ε. Συμμετείχαν 235 εκκλησίες με 704 αντιπροσώπους. Με το θέμα «Ιδού, καινά ποιώ τα πάντα» πραγματεύθηκε την ενότητα, τη δομή και την ανανέωση της εκκλησίας σε σχέση με την ενότητα και την ανανέωση του κόσμου. Αποτέλεσε το αποκορύφωμα μιας νέας φάσης στην ιστορία της οικουμενικής κίνησης, όπου το όραμα μιας ενωμένης εκκλησίας μέσα σε ένα ενωμένο κόσμο απέκτησε μεγάλη σημασία. 
Για πρώτη φορά στην ιστορία του Π.Σ.Ε. αντιπροσωπεύθηκε σύσσωμη η Ορθοδοξία, παρά ην απουσία της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδας. Παρενθετικά σημειώνουμε ότι η ανησυχία και το ενδιαφέρov του επιτελείου του Π.Σ.Ε. για την κατάσταση στην Ελλάδα μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1967 και την επιβολή της δικτατορίας, θεωρήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο «σκανδαλώδης ανάμιξη» στα εσωτερικά ζητήματα της Ελλάδας και μποϊκοτάρισε τη Συνέλευση. Ωστόσο η παρουσία της Ορθοδοξίας στη Συνέλευση ήταν επιβλητική, χωρίς συναισθήματα μειονεξίας, από τα οποία δια κατέχονταν μέχρι τότε ενώπιον του μεγάλου αριθμού των προτεσταντών. 
Για πρώτη φορά εξελέγη ορθόδοξος ιεράρχης αντιπρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής του Π.Σ.Ε. Για πρώτη φορά ορθόδοξος επίσκοπος εκφώνησε την ομιλία πάνω στο κύριο θέμα της Συνέλευσης. Για πρώτη φορά στην Ουψάλα οι ορθόδοξοι δεν κατέθεσαν χωριστή δήλωση, όπως γινόταν μέχρι τότε.

To 1975 συγκαλείται η Ε' Γενική Συνέλευση στο Ναϊρόμπι της Κένυας με κεντρικό θέμα «Ο Χριστός ελευθερώνει και ενώνει». Συμμετείχαν 285 εκκλησίες μέλη, από τις οποίες σχεδόν οι μισές προέρχονταν από το νότιο ημισφαίριο. Αυτή η Συνέλευση χαρακτηρίστηκε ως «Συνέλευση της παγίωσης» με την έννοια οτι δεν έφερε καμία νέα ιδέα στο χώρο της οικουμενικής κίνησης, αλλά κινήθηκε στις προτεραιότητες που είχαν τεθεί στην Ουψάλα. Η Ε' Γενική Συνέλευση κατέδειξε τη σταθερή θέληση του Π.Σ.Ε. να βοηθήσει τις εκκλησίεςμέλη του να αντιμετωπίσουν πιο ρεαλιστικά τα φλέγοντα προβλήματα της ανθρωπότητας και ταυτόχρονα να προβούν σε μια βαθύτερη θεολογική έρευνα. 
Η Συνέλευση του Ναϊρόμπι έθεσε ως οικουμενικό στόχο το μοντέλο της ενότητας της εκκλησίας ως «συνοδικής κοινωνίας»· επαναβεβαίωσε δηλαδή την πρόταση της Γ' Γενικής Συνέλευσης στο Νέο Δελχί για μια «πλήρη δεσμευτική κοινωνία» και συνέχισε την προσπάθεια της Ουψάλας για την κατανόηση της παγκοσμίας ενότητας της εκκλησίας κάτω από το πρίσμα της καθολικότητας. 
Ταυτόχρονα, λαμβάνοντας υπόψη την αποκτηθείσα εμπειρία κατά τη διάρκεια των 25 ετών του Συμβουλίου, τις νέες τάσεις που εμφανίσθηκαν στον κόσμο και στις εκκλησίες, καθώς και την κατανόηση της φύσης της εκκλησιας ως ευχαριστιακής κοινωνίας, προχώρησε στην αλλαγή και αναπροσαρμογή του Καταστατικού του Π.Σ.Ε. Ακόμη πρέπει να προστεθεί ότι το αφρικανικό περιβάλλον στο οποίο έλαβε χώρα η Συνέλευση έδωσε ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στο πρόγραμμα για την καταπολέμηση του Ρατσισμού και ιδρύθηκε Ταμείο για την υποστήριξη αντιρατσιστικών κινήσεων. 
Η παρουσία των Ορθοδόξων Εκκλησιών ήταν επιτυχέστερη από τις προηγούμενες Γενικές Συνελεύσεις, επειδή έγινε με μεγαλύτερη προετοιμασία των ορθοδόξων εκπροσώπων. Αξιοσημείωτο είναι ακόμη, ότι στη Συνέλευση, ο καθηγητής Νίκος Νησιώτης εξελέγη πρόεδρος της επιτροπής «Πίστη και Τάξη». 

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

1. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (1ο ΜΕΡΟΣ)
2.  Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (2ο ΜΕΡΟΣ) 
3. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (3ο ΜΕΡΟΣ) 
4. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (4ο ΜΕΡΟΣ) 
5. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (5ο ΜΕΡΟΣ)
6. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (6ο ΜΕΡΟΣ)
7.  Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (7ο ΜΕΡΟΣ)