Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (7ο ΜΕΡΟΣ)

Επόμενος σταθμός της ιστορίας του Π.Σ.Ε. είναι η Β' Γενική Συνέλευση στο Έβανστον των Η.Π.Α.το 1954. Πήραν μέρος 502 επίσημοι αντιπρόσωποι από 161 εκκλησίες μέλη. Υπό το πρίσμα της εξαετούς πείρας που αποκτήθηκε από το 1948 η Συνέλευση συνέχισε το προηγούμενο έργο και καθόρισε ακριβέστερα τη φύση και την ουσία του νεοπαγούς οργανισμού. Το κλίμα ήταν βεβαρημένο λόγω του μακαρθισμού και της έντασης του ψυχρού πολέμου, ο οποίος σε διάφορα μέρη είχε γίνει «θερμός» όπως λόγου χάρη στον καταστροφικό πόλεμο της Κορέας, που διαίρεσε τη χώρα. Ενώ στο Άμστερνταμ οι εκκλησίες είχαν εκφράσει την πρόθεση να «παραμείνουν ενωμένες», τώρα στο Έβανστον συμφώνησαν να «αυξηθούν μαζί εν Χριστώ». 

Στη Β' Γενική Συνέλευση αυξάνεται ο αριθμός των Ορθοδόξων Εκκλησιών ή αυτόνομων αρχιεπισκοπών και εκκλησιαστικών ενοτήτων.Ήδη το 1952 γίνεται μέλος του Π.Σ.Ε. το Πατριαρχείο Αντιοχείας. Κατά τη Συνέλευση στο Έβανστον εισχωρούν η ρωσική ορθόδοξη αρχιεπισκοπή στην Αμερική («μετροπόλια») και η αρχιεπισκοπή της εκκλησίας της Αντιοχείας στην ίδια χώρα. 

Έναν απο τους σημαντικότερους σταθμούς στην ιστορία της οικουμενικής κίνησης αποτέλεσε η Γ' Γενική Συνέλευση το 1961 στο Νέο Δελχί των Ινδιών. 197 εκκλησίες αντιπροσωπεύτηκαν από 577 συνέδρους, οι οποίοι ασχολήθηκαν με το κεντρικό θέμα: «Ο Χριστός το φως του κόσμου». Στο Νέο Δελχί το Π.Σ.Ε. μπαίνει σε μια νέα φάση και αποκτά χαρακτήρα οικουμενικό, τόσο από την άποψη της αντιπροσώπευσης, όσο και απο την άποψη των σκοπών. Για πρώτη φορά συνήλθε Γενική Συνέλευση εκτός του δυτικού ημισφαιρίου και σε ένα περιβάλλον που δεν ήταν παραδοσιακά χριστιανικό. 

Στο Νέο Δελχί άνοιξε μια νέα σελίδα στην ιστορία της οικουμενικής κίνησης με τη συγχώνευση του Διεθνούς Ιεραποστολικού Συνεδρίου στο Π.Σ.Ε. Αυτή υπαγορεύθηκε από την πεποίθηση ότι η ιεραποστολή δεν μπορεί να χωριστεί από την αναζήτηση της ενότητας και της ανανέωσης της Εκκλησίας. Έτσι, γίνεται πιο πλήρης η «κοινή αποστολή» των εκκλησιών και καταγράφεται στο Καταστατικό. 

Η εισδοχή σχεδόν του συνόλου των Ορθοδόξων Εκκλησιών στο Π.Σ.Ε. κατά την Γ' Γενική Συνέλευση είχε μεγάλη σημασία για την έκφραση της ενότητάς τους και για τη συμμετοχή τους στην οικουμενική κίνηση και έδωσε, μαζί με την εισδοχή πολλών «Νέων Εκκλησιών» του «τρίτου κόσμου», μια νέα οικουμενική διάσταση στο Συμβούλιο και στις εργασίες του. Στο εξής η συμβολή των Ορθοδόξων Εκκλησιών θα γινόταν πιο ουσιαστική και η παράδοση της θα άρχιζε να εισχωρεί σε όλες τις περιοχές προβληματισμού, προπάντων στη θεολογική εργασία της Επιτροπής «Πίστη και Τάξη». 

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ 

                                                                     

                              ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

1. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (1ο ΜΕΡΟΣ)
2.  Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (2ο ΜΕΡΟΣ) 
3. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (3ο ΜΕΡΟΣ) 
4. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (4ο ΜΕΡΟΣ) 
5. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (5ο ΜΕΡΟΣ)
6. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (6ο ΜΕΡΟΣ)