ΠΛΗΓΗ ΣTO ΣΩMA THΣ ΕKKΛHΣΙAΣ

«Παρακαλῶ ὑμᾶς, ἀδελφoί… ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες,
καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα»

Εἶχαν χωριστεῖ σὲ φατρίες οἱ Χριστιανοὶ τῆς Κορίνθου καὶ βρίσκονταν σὲ διαρκῆ διαµάχη καὶ διαφωνία. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος μὲ πόνο ψυχῆς τοὺς γράφει: «Παρακαλῶ ὑµᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόµατος τοῦ Κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε -πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα». Σᾶς παρακαλῶ, ἀδελφοί, στὸ ὄνοµα τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ ὁµολογεῖτε ὅλοι τὴν ἴδια πίστη καὶ νὰ µὴν ὑπάρχουν µεταξύ σας διαφωνίες καὶ διαιρέσεις.
. Αὐτὴ ἡ ἔντονη προτροπὴ τοῦ Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν γιὰ ἑνότητα µᾶς δίνει τὴν ἀφορµὴ νὰ ὑπογραµµίσουµε, πρῶτον, πόσο µεγάλη πληγὴ ἀποτελεῖ ἡ διάσπαση τῆς ἑνότητος µέσα στὴν Ἐκκλησία καί, δεύτερον, πῶς µπορεῖ νὰ ἀποφευχθεῖ µιὰ τέτοια θλιβερὴ κατάσταση.

1. «Μεμέρισται ὁ Χριστός;»

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ Σῶµα τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὅταν τὰ µέλη της δὲν εἶναι ἑνωµένα, τότε παρουσιάζεται ὁ Χριστὸς κοµµατιασµένος! Εἶναι τραγικό, ἀλλὰ εἶναι ἀλήθεια: Κάθε διαίρεση µεταξὺ τῶν πιστῶν ἀποτελεῖ πρωτίστως καίριο πλῆγµα καὶ προσβολὴ ἐναντίον τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ. Γι᾽ αὐτὸ καὶ διαµαρτύρεται ἔντονα ὁ θεῖος Ἀπόστολος: «Μεµέρισται ὁ Χριστός;». Κοµµατιάστηκε λοιπὸν ὁ Χριστός; Εἶναι δυνατὸν νὰ κοινωνοῦµε ἀπὸ τὸ ἴδιο ἅγιο Ποτήριο καὶ νὰ εἴµαστε διασπασµένοι; «Εἷς ἄρτος, ἓν σῶµα οἱ πολλοί ἐσµεν» (Α´ Κορ. ι´17). Ἕνας εἶναι ὁ οὐράνιος ἄρτος, γι᾽ αὐτὸ ἕνα σῶµα εἴµαστε οἱ πολλοί.
. Ἂς θυµηθοῦµε πῶς ζοῦσαν ἐκεῖνοι οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύµων: «Τοῦ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ µία», ἀναφέρουν οἱ «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» (δ´ 32), κάνοντας φανερὸ ὅτι ὅλοι οἱ πιστοὶ εἶχαν ἁρµονικὴ καὶ ἀδιάσπαστη ὁµοφροσύνη, ἦταν µιὰ ψυχὴ καὶ µιὰ καρδιά!
. Ἐκτὸς ὅµως ἀπὸ τὴν διάσπαση τοῦ Σώµατος τοῦ Χριστοῦ, οἱ διαιρέσεις καὶ διαφωνίες µεταξὺ τῶν Χριστιανῶν ἔχουν ἀρνητικὸ ἀντίκτυπο καὶ στοὺς ἀνθρώπους ποὺ βρίσκονται µακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Πῶς νὰ πιστέψουν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, ὅταν βλέπουν τοὺς Χριστιανοὺς νὰ βρίσκονται σὲ διαµάχη καὶ ἀντίθεση; Γι᾽ αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς προέτρεψε τοὺς µαθητές του νὰ διατηρήσουν τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἑνότητα µεταξύ τους λέγοντας «Ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐµοὶ µαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις», δηλαδή, ἀπ᾽ αὐτὸ θὰ µάθουν ὅλοι ὅτι εἶστε δικοί µου µαθητές, ἀπὸ τὸ ἂν ἔχετε ἀγάπη µεταξύ σας (Ἰω. ιγ´ 35).

2. Ἡ θεραπεία τῆς πληγῆς

. Εἶναι ὁλοφάνερη καὶ ἐπιτακτικὴ ἡ ἀνάγκη νὰ καλλιεργοῦµε τὴν ὁµοφροσύνη καὶ τὴν ἑνότητα µεταξύ µας καὶ νὰ ἀποφεύγουµε καθετὶ ποὺ δηµιουργεῖ διαιρέσεις καὶ ἀντιπαλότητες µέσα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Πῶς ὅµως θὰ γίνει αὐτό;
. Πρῶτον μὲ τὴν ταπεινοφροσύνη. Ἂν ἐξετάσουµε τὸν βαθύτερο λόγο, γιὰ τὸν ὁποῖο δὲν ὑπάρχει ἑνότητα µεταξύ µας, θὰ διαπιστώσουµε ὅτι λείπει ἡ ταπεινοφροσύνη. Ἀντὶ αὐτῆς παρουσιάζεται ὁ ἐγωισµός, ὁ ὁποῖος σὰν δυναµίτης τινάζει στὸν ἀέρα τὸ οἰκοδόµηµα τοῦ νηφάλιου διαλόγου καὶ τῆς ἁρµονικῆς συνεργασίας. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος µᾶς παρακινεῖ νὰ ἐγκολπωθοῦµε τὴν ἀρετὴ αὐτὴ ὑποτασσόµενοι ὁ ἕνας στὸν ἄλλον: «Πάντες ἀλλήλοις ὑποτασσόμενοι τὴν ταπεινοφροσύνην ἐγκομβώσασθε» (Α´ Πέτρ. ε´ 5).
. Κι ἕνα δεύτερο σηµεῖο ἀπαραίτητο γιὰ τὴν διασφάλιση τῆς ἑνότητος εἶναι ἡ ὑπακοή µας στὸν Κύριο καὶ τὴν Ἐκκλησία του. Δὲν µπορεῖ νὰ ὑπάρχει ἑνότητα, ἂν δὲν ἀκολουθοῦµε τὴν πίστη καὶ τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν ἔχουµε δικαίωµα νὰ αὐτοσχεδιάζουµε σὲ ζητήµατα Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ζωῆς. «Εἷς Κύριος, µία πίστις, ἓν βάπτισµα» (Ἐφ. δ´ 5), λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Αὐτὴν τὴν «µίαν πίστιν» καὶ τὴν ἀλήθεια ποὺ µᾶς παραδόθηκε καλούµαστε κι ἐµεῖς νὰ ἀκολουθήσουµε. Ἂν αὐτὴ τὴν πίστη ποὺ µᾶς ἀποκάλυψε ὁ Κύριος καὶ µᾶς δίδαξαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ θεοφώτιστοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ἔχουµε ὡς βάση στερεὴ καὶ ἀκλόνητη, τότε πράγµατι θὰ λέγουµε «τὸ αὐτὸ πάντες» καὶ δὲν θὰ ὑπάρχουν µεταξύ µας διαφωνίες καὶ ἀντεγκλήσεις.

* * *

. Δὲν ὑπάρχει πιὸ πολύτιµο πράγµα γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν ἑνότητα τῶν µελῶν της. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, λίγο πρὶν ἀκολουθήσει τὴν πορεία τῆς σταυρικῆς του θυσίας, προσευχήθηκε γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν µαθητῶν του καὶ µάλιστα προέβαλε ὡς πρότυπο ἑνότητος τὴν κοινωνία τῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὅπως εἶναι ἑνωµένοι ὁ Πατήρ, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦµα σὲ µια ἄρρηκτη ἑνότητα καὶ ἀγαπητικὴ κοινωνία, ἔτσι καλούµαστε νὰ ζοῦµε καὶ οἱ πιστοὶ Χριστιανοί. Ἂς ἐξαφανίσουµε λοιπὸν κάθε αἰτία διαµάχης καὶ χωρισµοῦ κι ἂς παρακαλοῦµε τὸν Κύριο νὰ µᾶς χαρίζει τὴν ὑψίστη δωρεὰ τῆς ἑνότητος γιὰ νὰ οἰκοδοµοῦνται οἱ ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ δοξάζεται τὸ πανάγιον ὄνοµά του.

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»
ἀρ. τ.2049, 15.07.12

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»