Στο ψευδώνυμο υστερικό ιστολόγιο "ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ", που έχει αναλάβει "την καταπολέμηση των εχθρών της Εκκλησίας", (όχι δεν μιλάμε για τους λογής λογής αιρετικούς, αλλά για τους "παλαιοημερολογίτες"), διαβάσαμε ανάρτηση με τον βαρύγδουπο τίτλο "Αναίρεσις κειμένων των «ΓΟΧ», για το πλαστογραφημένο Σιγγίλιο με τα ψευτοαναθέματα", όπως ακριβώς τιτλοφορεί την εργασία επί ημερολογιακών θεμάτων του αγιορείτου ιερομονάχου Γαβριήλ Μάινα, τον οποίο ονομάζει "πρώην Παλαιοημερολογίτη" αντί για το ορθόν "πρώην Ζηλωτής", λες και δεν γνωρίζει ότι και τώρα ακολουθεί το παλαιό ημερολόγιο ως αγιορείτης... Η χολή και το μίσος του υπεύθυνου του ιστολογίου φαίνεται τόσο από το εισαγωγικό σημείωμα, όπου χαρακτηρίζοντας "αιρετικούς" τους Γ.Ο.Χ., επικρίνει ακόμη και τον π. Γαβριήλ όταν αυτός έκοψε το μνημόσυνο του Πατριάρχη, όσο και από την γραφική σημείωση στο τέλος της ανάρτησης "Οι εκφράσεις του π. Γαβριήλ : ''εν Χριστώ αδερφοί μας '' κ.λ.π. πρός τούς « ΓΟΧ », εννοείται πως δεν είναι πραγματικές", αλλά και εν τέλει από αυτή την ίδια την εργασία του π. Γαβριήλ, ο οποίος παρόλο που διαφωνεί σε πολλά με μας τους "παλαιοημερολογίτες", αλλά και μας κατηγορεί για πολλά, ο ίδιος φαίνεται ότι κινείτε από πνεύμα φιλαδελφείας, αλλά και ενδιαφέροντος για την αλήθεια. Αξίζει να διαβάσετε τα γραφόμενα του γέροντος για να το διαπιστώσετε (μέρος 1ο, 2ο και 3ο). Χάριν λοιπόν της αληθείας και του πραγματικού ενδιαφέροντος του γέροντος (στον οποίο διακρίνει κανείς εμφανώς το απλούν του χαρακτήρος του), ήθελα να προβώ στις παρακάτω παρατηρήσεις που αφορούν την εργασία του, με την προσδοκία να φτάσουν τα γραφόμενα μου, σε αυτόν, αλλά και να μελετηθούν από κάθε καλοπροαίρετο και φιλαλήθη αναγνώστη.
Στο πρώτο μέρος της εργασίας του ο π. Γαβριήλ αναφέρετε στο ζήτημα της γνησιότητος του περίφημου "Σιγγιλίου" του Πατριάρχου Ιερεμίου του Β΄ με τα αναθέματα κατά του νέου ημερολογίου. Τα στοιχεία που παραθέτει, ήδη γνωστά, αποδεικνύουν ότι το εν λόγω "Σιγγίλιον" είναι πλαστό. Αυτή είναι πράγματι η ιστορική αλήθεια, με βάση τα μέχρι τώρα στοιχεία (πάντα ως ιστορικοί πρέπει να κρατάμε επιφυλάξεις). Η συναισθηματική φόρτιση του γέροντος είναι έντονη, αφού, όπως ομολογεί, λόγω του "Σιγγιλίου" είχε προσέλθει στους "Ζηλωτές" και τώρα που κατάλαβε ότι αυτό είναι πλαστό, αναγνωρίζει το "λάθος" του.
Όμως οι προπάτορες ημών δεν "απεσχίσθησαν από την Εκκλησία" λόγω "Σιγγιλίου", (όπως ισχυρίζονται εκτός του "Στώμεν καλώς" και έτεροι υστερικοί), αφού αυτό ακόμη και να μην είχε χρησιμοποιηθεί αργότερα ως επιχείρημα, πάλι δεν θα ακολουθούσαν την καινοτομούσα Ιεραρχία, όπως αρχικώς και ορθώς έπραξαν (πριν δηλαδή μάθουν περί "Σιγγιλίου"), διότι η ημερολογιακή καινοτομία, υπήρξε αντικανονική και έθιγε το δόγμα της ενότητος των Ορθοδόξων, ενώ ταυτόχρονα εξυπηρετούσε τον σκοπό για τον οποίο εγένετο η αλλαγή, ήτοι τον κοινό συνεορτασμό μετά των αιρετικών Φράγκων (παπικών και προτεσταντών). Έτσι λοιπόν η Αποτείχιση υπήρξε επιβεβλημένη και έγινε, ασχέτως του "Σιγγιλίου" (οι παραπάνω δύο πικροχολικές ιστοσελίδες γράφοντας "Εφ΄ όσον λοιπόν, το θεμελιώδες επιχείρημά τους είναι πλαστό, άρα κακώς αποσχίσθηκαν!", αποδεικνύουν εαυτούς άσχετους και, παρόλη την θριαμβολογία τους, στερούμενους σοβαρότερων επιχειρημάτων).
Μα και αν ακόμη υποτεθεί ότι το "Σιγγίλιον" με τα αναθέματα είναι γνήσιο, και πάλι δεν ενεργεί αυτομάτως αφού απαιτείται πάλι ειδική συνοδική κρίση, ειδικά για την πρωτοφανή περίπτωση της αλλαγής μόνο του ημερολογίου και όχι του πασχαλίου. Περί του θέματος αυτού αξίζει να διαβάσετε την πολύ ωραία τοποθέτηση του Μητροπολίτου Ωρεών Κυπριανού εδώ, η οποία βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
Το δεύτερο μέρος της εργασίας του π. Γαβριήλ αναφέρεται ξανά στο πλαστό "Σιγγίλιο" και στην αναίρεση απόψεων των "Γ.Ο.Χ.", τους οποίους βάζει όλους σε ένα τσουβάλι, προφανώς από άγνοια ή υπερβάλλων ζήλο, χρεώνοντας έτσι αδίκως σε όλους τους "παλαιοημερολογίτες" τις απόψεις ορισμένων μόνο εξ αυτών, πολλές φορές δε και όντως κακόδοξες (είναι οι γνωστές "ματθαιϊκές" απόψεις).
Συνεχίζοντας ο γέροντας επιτίθεται στους Επισκόπους των Γ.Ο.Χ. για τις χειροτονίες τους και την πολυδιάσπαση του Ακαινοτομήτου πληρώματος σε παρατάξεις. Και ποιος όμως εχέφρον "παλαιοημερολογίτης" δεν καταδικάζει τις ενέργειες αυτές και δεν αγανακτεί με την πολυδιάσπαση; Όμως μήπως και στην αρχαία Εκκλησία δεν υπήρχε πολυδιάσπαση των Ορθοδόξων; Η εκκλησιαστική ιστορία βρίθει τέτοιων παραδειγμάτων. Αλλά μήπως και στην καινοτομούσα Ιεραρχία δεν υπάρχουν διασπάσεις και ίντριγκες και συνομωσίες σε τέτοιο βαθμό, μεγαλύτερο από των "παλαιοημερολογιτών", ώστε αν διακοπεί ο κρατικός μισθός, ο οποίος λειτουργεί συγκολλητικά και όχι ενωτικά, να εμφανιστούν πολύ περισσότερες παρατάξεις; Ή μήπως και για αυτές τις διασπάσεις και τις έριδες στο χώρο του πατρίου εορτολογίου, δεν ευθύνεται ο καινοτόμος αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ο οποίος με την αντικανονική, και στερούμενη αγάπης προς το ποίμνιό του, εορτολογική μεταρρύθμιση, κληροδότησε στις επόμενες γενιές Ελλήνων Ορθοδόξων τον θρησκευτικό διχασμό; Κάθε σχίσμα στο κόλπο των "παλαιοημερολογιτών", είναι ένα κρίμα παραπάνω στο λαιμό του Παπαδόπουλου.
Όχι, π. Γαβριήλ, οι Επίσκοποι των Γ.Ο.Χ. ίσως να είναι εγωιστές, αμαρτωλοί, υπερήφανοι, αμόρφωτοι, στενοκέφαλοι, αλλά λυκοποιμένες και αιρετικοί δεν είναι. Λυκοποιμένες είναι αυτοί που θεωρούν τον παπισμό Εκκλησία, αυτοί που δίνουν τα Μυστήρια στους αιρετικούς, που κηρρύτουν αλλότρια διδάγματα από άμβωνος, που νοθεύουν την ορθόδοξη διδασκαλία, που ραντίζουν τα παιδάκια στην κολυμβήθρα, που παντρεύουν ορθοδόξουν με ετεροδόξους, που χρίονται από τους παπικούς, που συμπροσεύχονται με τους προτεστάντες. Και όχι μόνο αυτοί, αλλά και όσοι ανερυθριάστως κοινωνούν μαζί τους, πουλώντας ταυτόχρονα "Ορθοδοξία" στον απλό λαό σε τιμή ευκαιρίας...
Τέλος, στο τρίτο μέρος διαβάζουμε κάποια σχόλια και παρατηρήσεις του π. Γαβριήλ στα γραφόμενα του Ελευθερίου Γκουτζίδη (Κουτζίδη τον αναφέρει, γνωστός "ματθαιϊκός" θεολόγος), πάλι για το θέμα του "Σιγγιλίου" κυρίως, με τα οποία συμφωνούμε.
Όμως παρακάτω ο π. Γαβριήλ πέφτει σε μία μεγάλη πλάνη, λόγω αναπαραγωγής κακής πληροφόρησης. Πιο συγκεκριμένα πέφτει θύμα της παπικής προπαγάνδας για το θέμα του Πατριάρχου Ιερεμίου του Β΄ του Τρανού. Αναφέρομαι στην περίφημη "επιστολή" του Ιερεμία προς τον πάπα Γρηγόριο σύμφωνα με την οποία ο Πατριάρχης συμφωνεί με την ημερολογιακή μεταρρύθμιση υπό όρους!
Αχ καλέ μου παπα-Γαβριήλ, πολέμησες το πλαστό "Σιγγίλιο", αλλά μετά βασίστηκες σε μια πλαστή "επιστολή". Δεν το γνώριζες όμως κι επειδή καταλαβαίνω από το πνεύμα των γραφομένων σου, ότι δέχεσαι την ιστορική αλήθεια, προς αποκατάσταση αυτής θα παραθέσω εδώ τα στοιχεία μου.
Παραθέτει λοιπόν ο π. Γαβριήλ στη σελ. 100 της εργασίας του, αυτό το απόσπασμα από το βιβλίο του Χαρτοφύλακα Μανουήλ Γεδεών "Πατριαρχικοί Πίνακες" (σελ. 525):
Στο πρώτο μέρος της εργασίας του ο π. Γαβριήλ αναφέρετε στο ζήτημα της γνησιότητος του περίφημου "Σιγγιλίου" του Πατριάρχου Ιερεμίου του Β΄ με τα αναθέματα κατά του νέου ημερολογίου. Τα στοιχεία που παραθέτει, ήδη γνωστά, αποδεικνύουν ότι το εν λόγω "Σιγγίλιον" είναι πλαστό. Αυτή είναι πράγματι η ιστορική αλήθεια, με βάση τα μέχρι τώρα στοιχεία (πάντα ως ιστορικοί πρέπει να κρατάμε επιφυλάξεις). Η συναισθηματική φόρτιση του γέροντος είναι έντονη, αφού, όπως ομολογεί, λόγω του "Σιγγιλίου" είχε προσέλθει στους "Ζηλωτές" και τώρα που κατάλαβε ότι αυτό είναι πλαστό, αναγνωρίζει το "λάθος" του.
Όμως οι προπάτορες ημών δεν "απεσχίσθησαν από την Εκκλησία" λόγω "Σιγγιλίου", (όπως ισχυρίζονται εκτός του "Στώμεν καλώς" και έτεροι υστερικοί), αφού αυτό ακόμη και να μην είχε χρησιμοποιηθεί αργότερα ως επιχείρημα, πάλι δεν θα ακολουθούσαν την καινοτομούσα Ιεραρχία, όπως αρχικώς και ορθώς έπραξαν (πριν δηλαδή μάθουν περί "Σιγγιλίου"), διότι η ημερολογιακή καινοτομία, υπήρξε αντικανονική και έθιγε το δόγμα της ενότητος των Ορθοδόξων, ενώ ταυτόχρονα εξυπηρετούσε τον σκοπό για τον οποίο εγένετο η αλλαγή, ήτοι τον κοινό συνεορτασμό μετά των αιρετικών Φράγκων (παπικών και προτεσταντών). Έτσι λοιπόν η Αποτείχιση υπήρξε επιβεβλημένη και έγινε, ασχέτως του "Σιγγιλίου" (οι παραπάνω δύο πικροχολικές ιστοσελίδες γράφοντας "Εφ΄ όσον λοιπόν, το θεμελιώδες επιχείρημά τους είναι πλαστό, άρα κακώς αποσχίσθηκαν!", αποδεικνύουν εαυτούς άσχετους και, παρόλη την θριαμβολογία τους, στερούμενους σοβαρότερων επιχειρημάτων).
Μα και αν ακόμη υποτεθεί ότι το "Σιγγίλιον" με τα αναθέματα είναι γνήσιο, και πάλι δεν ενεργεί αυτομάτως αφού απαιτείται πάλι ειδική συνοδική κρίση, ειδικά για την πρωτοφανή περίπτωση της αλλαγής μόνο του ημερολογίου και όχι του πασχαλίου. Περί του θέματος αυτού αξίζει να διαβάσετε την πολύ ωραία τοποθέτηση του Μητροπολίτου Ωρεών Κυπριανού εδώ, η οποία βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
Το δεύτερο μέρος της εργασίας του π. Γαβριήλ αναφέρεται ξανά στο πλαστό "Σιγγίλιο" και στην αναίρεση απόψεων των "Γ.Ο.Χ.", τους οποίους βάζει όλους σε ένα τσουβάλι, προφανώς από άγνοια ή υπερβάλλων ζήλο, χρεώνοντας έτσι αδίκως σε όλους τους "παλαιοημερολογίτες" τις απόψεις ορισμένων μόνο εξ αυτών, πολλές φορές δε και όντως κακόδοξες (είναι οι γνωστές "ματθαιϊκές" απόψεις).
Συνεχίζοντας ο γέροντας επιτίθεται στους Επισκόπους των Γ.Ο.Χ. για τις χειροτονίες τους και την πολυδιάσπαση του Ακαινοτομήτου πληρώματος σε παρατάξεις. Και ποιος όμως εχέφρον "παλαιοημερολογίτης" δεν καταδικάζει τις ενέργειες αυτές και δεν αγανακτεί με την πολυδιάσπαση; Όμως μήπως και στην αρχαία Εκκλησία δεν υπήρχε πολυδιάσπαση των Ορθοδόξων; Η εκκλησιαστική ιστορία βρίθει τέτοιων παραδειγμάτων. Αλλά μήπως και στην καινοτομούσα Ιεραρχία δεν υπάρχουν διασπάσεις και ίντριγκες και συνομωσίες σε τέτοιο βαθμό, μεγαλύτερο από των "παλαιοημερολογιτών", ώστε αν διακοπεί ο κρατικός μισθός, ο οποίος λειτουργεί συγκολλητικά και όχι ενωτικά, να εμφανιστούν πολύ περισσότερες παρατάξεις; Ή μήπως και για αυτές τις διασπάσεις και τις έριδες στο χώρο του πατρίου εορτολογίου, δεν ευθύνεται ο καινοτόμος αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ο οποίος με την αντικανονική, και στερούμενη αγάπης προς το ποίμνιό του, εορτολογική μεταρρύθμιση, κληροδότησε στις επόμενες γενιές Ελλήνων Ορθοδόξων τον θρησκευτικό διχασμό; Κάθε σχίσμα στο κόλπο των "παλαιοημερολογιτών", είναι ένα κρίμα παραπάνω στο λαιμό του Παπαδόπουλου.
Όχι, π. Γαβριήλ, οι Επίσκοποι των Γ.Ο.Χ. ίσως να είναι εγωιστές, αμαρτωλοί, υπερήφανοι, αμόρφωτοι, στενοκέφαλοι, αλλά λυκοποιμένες και αιρετικοί δεν είναι. Λυκοποιμένες είναι αυτοί που θεωρούν τον παπισμό Εκκλησία, αυτοί που δίνουν τα Μυστήρια στους αιρετικούς, που κηρρύτουν αλλότρια διδάγματα από άμβωνος, που νοθεύουν την ορθόδοξη διδασκαλία, που ραντίζουν τα παιδάκια στην κολυμβήθρα, που παντρεύουν ορθοδόξουν με ετεροδόξους, που χρίονται από τους παπικούς, που συμπροσεύχονται με τους προτεστάντες. Και όχι μόνο αυτοί, αλλά και όσοι ανερυθριάστως κοινωνούν μαζί τους, πουλώντας ταυτόχρονα "Ορθοδοξία" στον απλό λαό σε τιμή ευκαιρίας...
Τέλος, στο τρίτο μέρος διαβάζουμε κάποια σχόλια και παρατηρήσεις του π. Γαβριήλ στα γραφόμενα του Ελευθερίου Γκουτζίδη (Κουτζίδη τον αναφέρει, γνωστός "ματθαιϊκός" θεολόγος), πάλι για το θέμα του "Σιγγιλίου" κυρίως, με τα οποία συμφωνούμε.
Όμως παρακάτω ο π. Γαβριήλ πέφτει σε μία μεγάλη πλάνη, λόγω αναπαραγωγής κακής πληροφόρησης. Πιο συγκεκριμένα πέφτει θύμα της παπικής προπαγάνδας για το θέμα του Πατριάρχου Ιερεμίου του Β΄ του Τρανού. Αναφέρομαι στην περίφημη "επιστολή" του Ιερεμία προς τον πάπα Γρηγόριο σύμφωνα με την οποία ο Πατριάρχης συμφωνεί με την ημερολογιακή μεταρρύθμιση υπό όρους!
Αχ καλέ μου παπα-Γαβριήλ, πολέμησες το πλαστό "Σιγγίλιο", αλλά μετά βασίστηκες σε μια πλαστή "επιστολή". Δεν το γνώριζες όμως κι επειδή καταλαβαίνω από το πνεύμα των γραφομένων σου, ότι δέχεσαι την ιστορική αλήθεια, προς αποκατάσταση αυτής θα παραθέσω εδώ τα στοιχεία μου.
Παραθέτει λοιπόν ο π. Γαβριήλ στη σελ. 100 της εργασίας του, αυτό το απόσπασμα από το βιβλίο του Χαρτοφύλακα Μανουήλ Γεδεών "Πατριαρχικοί Πίνακες" (σελ. 525):
Γράφει από κάτω ο π. Γαβριήλ στο δακτυλογραφημένο κείμενό του: "Ευχής έργον θα ήτο δι' ημάς να ευρίσκαμεν το περιεχόμενον της εν λόγω επιστολής" και συμπληρώνει χειρογράφως (προφανώς μεταγενέστερα): "Χάριτι Θεού την ευρήκα και την παρουσιάζω εις το τέλος, ως "Παράρτημα"".
Και συνεχίζει στην σελίδα 115 της μελέτης του:
"Εις την συνέχειαν και εν είδει παραρτήματος σας παρουσιάζον προς δημόσιον έλεγχόν σας (σ.ημ. απευθύνεται προς τον κ. Γκουτζίδη) την γνησίαν επιστολήν του Πατριάρχου Ιερεμίου Β΄ του Τρανού προς τον Πάπαν Γρηγόριον ΙΓ΄, την οποίαν ευρήκεν ο ανιψιός μου Σπυρίδων Αντωνίου Μάινας κατόπιν πολλών και επιμόνων φροντίδων εις τας μεγάλας βιβλιοθήκας των Αθηνών, τον οποίον ευγνωμόνως και δημοσίως ευχαριστώ από μέσης καρδίας, διότι δια του πολυτίμου ευρήματός του, μας έβγαλεν από το ιστορικόν αδιέξοδον, και έρριψε πολύ φως εις την ταπεινήν μας έρευναν και αποκατεστάθη η ιστορική αλήθεια, περί της εν λόγω επιστολής του Ιερεμίου Β΄ προς τον Πάπαν Γρηγόριον τον ΙΓ΄ αφ' ενός και απεκαλύφθησαν οι σύγχρονοι "πλαστογράφοι" της παραποιήσεως πλαστών κειμένων, ως γνησίων αφετέρου. Ιδού ο αψευδής μάρτυς της αληθείας, άμα και κατήγορός σας".
Και παραθέτει την, "γνήσια" όπως νομίζει, επιστολή του Πατριάρχου, από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΑ" (Τεργέστη 1871, αρ. 874), την οποία παραθέτω και εγώ αυτούσια από το βιβλίο του αρχιμανδρίτου Ανδρονίκου Δημητρακοπούλου "Eπανορθώσεις σφαλμάτων παρατηρηθέντων εν τη Nεοελληνική φιλολογία του K. Σάθα μετά τινων προσθηκών, Τεργέστη 1872" (σελ. 17-18):
Βασική αρχή του ιστορικού ερευνητή είναι να μην επαναπαύεται ποτέ αλλά να ερευνά συνεχώς τις ιστορικές πηγές. Μόνο έτσι προσεγγίζεται η ιστορική αλήθεια.
Με την πρώτη ματιά η επιστολή αυτή προκαλεί συζήτηση. Ήδη ο π. Γαβριήλ στις αμέσως επόμενες σελίδες 121-125 (οι σελίδες 118,119, 120 έχουν παραληφθεί από τους μακιαβελιστές του "Στώμεν καλώς", προφανώς γιατί περιείχαν μέσα που δεν αγιάζαν το σκοπό τους...) αναλύει, ερμηνεύει, σχολιάζει και επεξηγεί την επιστολή αυτή και καταλήγει στα συμπεράσματα που ήδη διαβάζετε. Εις μάτην όμως γιατί τελικά και η επιστολή αυτή είναι πλαστή.
Ήδη η υποσημείωση 1, που βλέπεται παραπάνω στο τέλος του κειμένου μας βάζει σε σκέψεις (την παραθέτω από το ίδιο βιβλίο):
Έλα όμως που δεν εγράφη κατά λάθος το "ινδικτίωνος δευτέρας", αφού όπως θα αποδειχθεί εν συνεχεία ολόκληρη η επιστολή είναι πλαστή. Γιατί όμως ο Δημητρακόπουλος, άντρας ορθοδοξότατος και με αντιλατινικό έργο να παραθέσει μια πλαστή επιστολή; Ο λόγος είναι η μεγάλη κόντρα και αντιπάθεια που είχε με τον Σάθα (διαβάστε τον πρόλογο του βιβλίου του και θα καταλάβετε).
Όπως βλέπετε από τον τίτλο, το βιβλίο ασχολείται με τα σφάλματα του κλασσικού πλέον βιβλίου του Κωνσταντίνου Σάθα "Νεοελληνική Φιλολογία : Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων, από της καταλύσεως της βυζαντινής αυτοκρατορίας μέχρι της ελληνικής εθνεγερσίας" (Αθήνα 1868). Είναι δε το δεύτερο βιβλίο του Δημητρακοπούλου που διορθώνει το βιβλίο του Σάθα. Το πρώτο είχε εκδοθεί το 1871 στη Λειψία με τίτλο "Προσθήκαι και διορθώσεις εις την Νεοελληνικήν Φιλολογίαν Κωνσταντίνου Σάθα" και ήταν αφορμή για να αρχίσει η κόντρα των δύο αντρών! Στην πρώτη αυτή έκδοση δεν αναφέρεται πουθενά η επιστολή του Ιερεμίου! Βλέποντας την εργογραφία του πατριάρχου που παραθέτει στη "Νεοελληνική Φιλολογία" ο Σάθας:
γιατί ο Δημητρακόπουλος δεν τον διορθώνει στην πρώτη έκδοση και παραθέτει την δήθεν γνήσια επιστολή στην δεύτερη, μετά από τον διαπληκτισμό και τις εντάσεις που δημιουργήθηκαν; Το διδακτικό συμπέρασμα είναι το πώς πρέπει να είμαστε απόλυτα ψυχροί στην επιστημονική έρευνα και να μην αφήνουμε τον συναισθηματισμό και τα πάθη μας να μας παρασύρουν. Για να πλήξει τον Σάθα ο Δημητρακόπουλος προτιμά να θυσιάσει τον Ιερεμία!
Η απάντηση του Σάθα ήταν άμεση και διαφωτιστική. Δημοσιεύεται το ίδιο έτος (1872) και σε συνέχειες στα τεύχη 575 - 580 της εφημερίδος "ΚΛΕΙΩ" (Τεργέστη), τα οποία μπορείτε να βρείτε στην Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Βουλής, αλλά και σε ανατύπωση από τις εκδόσεις "Καραβίας" (Αθήνα 1973) με τίτλο "Eπικρίσεως έλεγχος: Απάντησις εις Ανδρόνικον Δημητρακόπουλον". Την αιτία της απαντήσεως την αναφέρει ξεκάθαρα ο Σάθας:
Με την ευκαιρία αυτής της απάντησης ο Σάθας αποκαθιστά μια και καλή την φήμη του Πατριάρχου Ιερεμίου. Παραθέτω ολόκληρο το επίμαχο σημείο (αρ. 578, 15/27 Ιουλίου 1872) για την αποκατάσταση της αλήθειας:
Ιησουΐτικη σκευωρία λοιπόν η δήθεν γνήσια επιστολή του πατριάρχου Ιερεμίου προς τον πάπα. Και ο Σάθας, ως βιογράφος του Ιερεμίου (συνέγραψε και βιβλίο με τίτλο "Βιογραφικόν σχεδίασμα περί του Πατριάρχου Ιερεμίου Β' : (1572-1594)"), δεν έχει λόγους να πει ψέμματα. Ακόμη και στο αφιέρωμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου δεν αναφέρεται τίποτα για αυτήν την επιστολή, σε αντίθεση με το λήμμα στην Βικιπαίδεια, που αναπαράγει αυτό το ψεύδος.
Την επιστολή αυτή λοιπόν προς τον Μαρτίνο Κρούσιο σύντομα θα αναρτήσουμε και δακτυλογραφημένη. Καλό θα είναι να γνωστοποιηθεί και στον π. Γαβριήλ, ο οποίος φρονώ ότι θα συμφωνήσει με τα νέα στοιχεία και θα αναιρέσει τα συμπεράσματά του, επί της πλαστής όπως απεδείχθη επιστολής.
Πριν κλείσουμε, να αναφερθούμε σε άλλο ένα θέμα που θίγει σε αυτό το μέρος της εργσίας του ο π. Γαβριήλ και που δυστυχώς και εκεί σφάλλει και αδικεί κατάφορα τους "παλαιοημερολογίτες". Πρόκειται για τα γραφόμενα στις σελίδες 109 - 113, όπου θεωρώντας ως "καθηρημένους" τους "παλαιοημερολογίτες" ή "Ζηλωτές" κληρικούς, προσπαθεί να αποδείξει ότι τα Μυστήριά τους δεν έχουν τη Θεία Χάρη και άρα είναι άκυρα. Κι όμως και εδώ ο π. Γαβριήλ πέφτει για δεύτερη φορά σε πλάνη την οποία κατηγορεί. Ενώ είχε επιτεθεί στους "παλαιοημερολογίτες", για την ματθαιϊκής προελεύσεως θεωρία, περί ακύρων μυστηρίων, και ότι αυτοί αποφαίνονται ως "σύγχρονοι Πάπαι", ο ίδιος τώρα αποφαίνεται περί της εγκυρότητος των Μυστηρίων των "παλαιοημερολογιτών", δίνοντας απάντηση σε ένα θέμα που όπως γράφει ούτε "η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν έχει αποφασίσει επισήμως", ήτοι για το αν η καθαίρεση (αν υποτεθεί ότι ισχύει βεβαίως βεβαίως) καθαιρεί και την χάρη της ιερωσύνης. Αποφαίνεται λοιπόν ο γέροντας ότι η ιερωσύνη δεν είναι ανεξάληπτη, ότι η καθαίρεση καθιστά τη Θ. Χάρη ανενέργητη και επομένως τα Μυστήρια άκυρα! Έχουμε δηλαδή έναν "ματθαιϊσμό" του νέου ημερολογίου, που πληροφοριακά είναι και επίσημη θέση της κρατικής Εκκλησίας (μα πως θα γινόταν αλλιώς...). Και όμως ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ο οποίος παρεπιπτόντως έχει την ίδια προσωπική άποψη, στο έργο του "Ιστορική και κανονική θεώρησις του Παλαιοημερολογιτικού ζητήματος" γράφει:
"...κατά την δογματικήν της Εκκλησίας ημών διδασκαλίαν η ιερωσύνη ανήκει εις τα μη επαναλαμβανόμενα Μυστήρια και είναι έργον της Θείας Χάριτος η δε καθαίρεσις δεν είναι ει μη πειθαρχικόν της Εκκλησίας μέσον μη δυνάμενον να άρη την χάριν του Μυστηρίου, αλλ' απλώς επίσχεσιν και αναστολήν των εκδηλώσεων αυτής φέρον. Εν τούτοις περί το ανεξάλειπτον της ιερωσύνης παρατηρείται ποία τις διαφοροποίησις εν τη παρ' ημίν θεωρία τε και νομολογία και πράξει. Ούτως οι Ν. Μίλας, Αμ.Αλιβιζάτος, Κ. Ράλλης, Γ. Ροϊλός, Γ. Μπαλής, Α.Τούσης, Γ. Ράμμος, Κ. Καυκάς, Χ. Σγουρίτσας, Κ. Τσάτσος, Α. Μπουρόπουλος, Α. Χριστοφιλόπουλος κ.ά. δεν δέχονται το ανεξάλειπτον της ιερωσύνης. Αντιθέτως οι Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, Λαρίσης Δωρόθεος, Κυθήρων Μελέτιος, πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, Π. Τρεμπέλας, Π. Παναγιωτάκος, Δ. Πετρακάκος, Χ. Ανδρούτσος, Δ. Ματαράγκας κ.ά. δέχονται τούτο".
Καλό θα είναι λοιπόν τόσο ο π. Γαβριήλ, όσο και οι "ματθαιΐζοντες" να μην είναι τόσο απόλυτοι για το αν τα Μυστήρια των "παλαιοημερολογιτών" ή των "νεοημερολογιτών" είναι έγκυρα ή όχι και να το αφήσουν το ζήτημα, που ούτως ή άλλως είναι παραπλανητικό και απομακρύνει από το αληθινό πρόβλημα.
Πιο κάτω (σελ.111) ο π. Γαβριήλ γράφει ότι οι Γ.Ο.Χ. είναι σχισματικοί, ενώ όμως ταυτόχρονα παραδέχεται πως η κρατούσα Εκκλησία λόγω της καινοτομίας του 1924 είναι υπόδικος! Άρα πώς γίνεται μία υπόδικος Εκκλησία να καθαιρεί ή να χαρακτηρίζει ως σχισματικούς τους αποτειχισθέντες από αυτήν, ακριβώς για να μην γίνουν και αυτοί υπόδικοι!!
Δυστυχώς η επόμενη σελίδα (σελ. 112) έχει εξαφανιστεί και αυτή ως δια μαγείας, για να δω τί άλλο γράφει επί του θέματος.
Κλείνοντας το άρθρο αυτό εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου ο Κύριος να φωτίζει τον π. Γαβριήλ, να δώσει έργοις και πράξεσι τον κατά της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, αγώνα της Αποτειχίσεως και ιεράς Ενστάσεως και να λαμπρύνει με την παρουσία του το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΠΗΓΗ ''ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ''
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου