ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΕΙΣ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟΝ

Τοῦ κ. Ἰωάννου Τάτση, Θεολόγου

ΕΔΩ καὶ πολλὰ χρόνια καὶ μέχρι σήμερα τὰ προγράμματα σπουδῶν γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ προβλέπουν τὴ διδασκαλία τῶν βασικῶν στοιχείων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης στοὺς μαθητὲς τῆς Α΄ τάξης τοῦ Γυμνασίου. Ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου, οἱ Πατριάρχες, ὁ Μωυσῆς, οἱ κριτές, οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ Προφῆτες ἀποτελοῦν οὐσιαστικὰ τὸ περιεχόμενο τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος στὴν τάξη αὐτή. Ἀκολουθώντας ὀρθὴ ἀπὸ θεολογικῆς ἀπόψεως διαδοχὴ στὰ γεγονότα οἱ μαθητὲς ξεκινοῦν ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, γιὰ νὰ ὁδηγηθοῦν στὴν Καινὴ Διαθήκη (Β΄ Γυμνασίου) καὶ ἀκολούθως στὴν ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία (Γ΄ Γυμνασίου).
Μὲ τὸ νέο πρόγραμμα σπουδῶν, ποὺ ἐφαρμόζεται φέτος πιλοτικὰ σὲ λίγα σχολεῖα καὶ ἀπὸ τοῦ χρόνου σχεδιάζεται ἡ ἐφαρμογή του στὸ σύνολο τῶν σχολείων τῆς χώρας, τὸ στοιχειῶδες ὑπόβαθρο τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας, ἡ Παλαιὰ Διαθήκη, τίθεται πλέον στὸ περιθώριο. Δὲν προβλέπεται ἁπλῶς ὁ περιορισμὸς τῆς ἀναφορᾶς σὲ αὐτήν, ἀλλὰ ἀλλάζει ριζικὰ ὅλο τὸ περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῆς Α΄ τάξης Γυμνασίου. Τὸ νέο μάθημα περιέχει στοιχεῖα ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας καὶ ἐκτενῆ ἀναφορὰ στὰ ξένα θρησκεύματα.
Πρόκειται γιὰ ἀντικατάσταση τοῦ μέχρι σήμερα διδασκόμενου ἁγιογραφικοῦ μαθήματος ἀπὸ ἕνα ἱστορικο–θρησκειολογικό.
Σύμφωνα μὲ τὸ νέο πρόγραμμα σπουδῶν οἱ μαθητὲς τῆς Α΄ Γυμνασίου θὰ διδάσκονται γιὰ τὴν ὀργάνωση τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς καὶ τοὺς Προτεστάντες.
Γιὰ 5 δίωρα θὰ μελετοῦν τὸ δύσκολο γιὰ μαθητὲς Α΄ Γυμνασίου θέμα τῆς συνάντησης Ἑλληνισμοῦ καὶ Χριστιανισμοῦ κάνοντας ἀναφορὰ στὶς ἑλληνικὲς σπουδὲς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ἀλλὰ καὶ παρακολουθώντας τὴν ἐξέλιξη τῆς τέχνης «ἀπὸ τὸν ἀρχαιοελληνικὸ ναὸ στὴ χριστιανικὴ βασιλική», «ἀπὸ τὰ Φαγιοὺμ στὴ χριστιανικὴ εἰκόνα» καὶ «ἀπὸ τὸν Ὀρφέα καὶ τὸν Ἥλιο στὸν Καλὸ Ποιμένα καὶ τὸν Παντοκράτορα». Θὰ μελετοῦν τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους ἀλλὰ θὰ ἀναπτύσσουν καὶ θέματα ὅπως «τὰ δόγματα ὁρίζουν ἀλλὰ δὲν περιορίζουν». Τέλος 8 δίωρα εἶναι ἀφιερωμένα ἐξολοκλήρου στὶς θρησκεῖες τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, τοῦ Ἰσλάμ, τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ, τοῦ Βουδισμοῦ, τοῦ Ταοϊσμοῦ καὶ τοῦ Κομφουκιανισμοῦ. Προσδοκώμενο μαθησιακὸ ἀποτέλεσμα εἶναι, μεταξὺ ἄλλων, «οἱ μαθητὲς νὰ μποροῦν νὰ ἐξετάζουν καὶ νὰ ἀναθεωροῦν τυχὸν προκαταλήψεις τους γιὰ τὸ Ἰσλὰμ ἢ τὸν Ἰουδαϊσμό», ἐνῶ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη μελετᾶται μόνο στὴν ἑνότητα αὐτὴ ὡς «ἕνα κοινὸ βιβλίο γιὰ Ἑβραίους καὶ Χριστιανούς!». Στὸ πλαίσιο τῶν δραστηριοτήτων προτείνεται «ἐπίσκεψη σὲ Συναγωγὴ καὶ συζήτηση μὲ τὸν ραβίνο» ἢ «ἐπίσκεψη στὸ Μουσεῖο Ἰσλαμικῶν Τεχνῶν».
Ὅλα τὰ παραπάνω εἶναι μικρὸ μόνο δεῖγμα ἀπὸ ὅσα προβλέπει τὸ πρόγραμμα σπουδῶν γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ τῆς Α΄ Γυμνασίου. Καθένας ἀντιλαμβάνεται τὸ νέο προσανατολισμό, ποὺ δίνεται στὸ μάθημα καὶ τί περιλαμβάνει τὸ «ἄνοιγμα» τοῦ μαθήματος, ποὺ εὐαγγελίστηκαν ἐδῶ καὶ καιρὸ καὶ τώρα ἐφαρμόζουν στὴν πράξη ὅσοι σχεδίασαν τὸ θρησκευτικὸ μάθημα τοῦ Νέου Σχολείου. Τὸ «ἄνοιγμα» τοῦ μαθήματος στὶς ἄλλες ὁμολογίες καὶ στὶς ξένες θρησκεῖες συνοδεύεται ἀπὸ τὸ ὁριστικὸ κλείσιμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἔξω ἀπὸ τὶς θρησκευτικὲς γνώσεις τῶν μαθητῶν. Κάποιοι Θεολόγοι φαίνεται ὅτι φρονοῦν τὰ ἴδια μὲ ὅσους τόσα χρόνια ζητοῦν τὴν κατάργηση τῆς διδασκαλίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἐπειδὴ εἶναι ἕνα βιβλίο ἑβραϊκῆς ἱστορίας ἢ ἕνα βιβλίο βίας. Ὅμως Ὀρθόδοξη Θεολογία χωρὶς Παλαιὰ Διαθήκη δὲν νοεῖται. Οὔτε μπορεῖ νὰ διδαχθεῖ ἡ Καινὴ Διαθήκη χωρὶς τὴν προηγούμενη ἀναφορὰ στὴν Παλαιά. Αὐτὸς εἶναι ἴσως ὁ λόγος, γιὰ τὸν ὁποῖο οἱ σχεδιαστὲς τοῦ νέου θρησκευτικοῦ μαθήματος προχωροῦν στὴν κατάργηση καὶ τῆς διδασκαλίας τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἀλλὰ σὲ αὐτὸ θὰ ἀναφερθοῦμε μία ἄλλη φορά.
Ὅσοι ἐξαιροῦν τὴν Παλαιὰ Διαθήκη ἀπὸ τὴ θρησκευτικὴ παιδεία τῶν μαθητῶν θὰ ὁδηγήσουν τοὺς μαθητὲς ὄχι στὸν «θρησκευτικὸ ἐγγραμματισμό», ὅπως ἰσχυρίζονται, ἀλλὰ σὲ θεολογικὴ ἀγραμματοσύνη. Χωρὶς τὸ θεμέλιο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὅλο τὸ οἰκοδόμημα τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας θὰ καταρρεύσει.
Ἡ μελέτη τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης δὲν πρέπει ἁπλῶς νὰ διατηρηθεῖ ὡς σχολικὸ μάθημα, ἀλλὰ νὰ συνοδευτεῖ καὶ ἀπὸ τὴν διδασκαλία πατερικῶν κειμένων, ποὺ τὴν ἑρμηνεύουν.

ΠΗΓΗ ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΡ. ΦΥΛ. 1910