ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (1ο ΜΕΡΟΣ)

ΔΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΗΣ

Στίς πρώτες κι όλας σελίδες τής Αγίας Γραφής (Π.Δ.) διαβάζουμε την πρώτη προφητεία, πού έχει σχέση με την Παναγία, και αυτό, διότι η πιο παλαιά προφητεία είναι εκείνη, πού διατυπώθηκε αμέσως μετά την παρακοή των πρωτοπλάστων.
Τότε, κι ενώ ακόμη βρίσκονταν στον κήπο της 'Εδέμ οι πρωτόπλαστοι, ό Θεός τους είχε παραγγείλει νά μή γευθούν άπό τόν καρπό του δένδρου "του γινώσκειν καλόν καί πονηρόν". Δυστυχώς όμως οί πρωτόπλαστοι παρέβησαν τήν έντολή του Θεού καί έφαγαν! Τό πονηρό φίδι, ό διάβολος, θριάμβευσε!
Αλλά, ό φιλάνθρωπος Θεός, παρά τή μεγάλη προσβολή, πού δέχθηκε άπό τό πλάσμα Του, ενεργεί με άπειρη αγάπη καί σοφία. Άντί νά εκτοξεύσει ό μέγας Κριτής τους κεραυνούς της όργης Του, δίνει γεμάτος αγάπη καί στοργή τή μεγάλη και επίσημη υπόσχεση προς το ανθρώπινο γένος. Απευθυνόμενος προς το διάβολο λέει προφητικά, αλλά με σαφήνεια:
Θα θέσω έχθρα και μίσος, πόλεμο αδιάλλακτο και συνεχή ανάμεσα σε σένα, το διάβολο, και τη γυναίκα και ανάμεσα στους ευσεβείς απογόνους Της, όσοι θα γεννώνται φυσικά άπό άνδρα και γυναίκα· και μεταξύ των απογόνων και των δαιμονοκινήτων οργάνων σου, και μεταξύ Εκείνου, του Χριστού, ό Οποίος θα γεννηθεί κατά τρόπο υπερφυσικό άπό γυναίκα (την Παρθένο Μαρία)• μόνος Αυτός άπό όλους τους ανθρώπους δικαιούται να ονομάζεται σπέρμα γυναίκας, ή δε μητέρα Του Θεοτόκος. Αυτός (ό Ιησούς Χριστός, ό Υιός της Παρθένου) θα σου καταπατήσει και συντρίψει το κεφάλι, θα ανατρέψει όλα τά δόλια σχέδια σου, θα καταργήσει τη βασιλεία καί τά όργανα σου, θά σέ αφανίσει ολοσχερώς. Καί σύ, ό διάβόλος, θά Του δαγκώσεις μόνο τήν πτέρνα, θά Τόν μωλωπίσεις άπλα (θά προσβάλλεις μόνο τήν ανθρώπινη φύση Του καί θά Του προξενήσεις πόνο προσωρινό με τα όργανα σου, τούς Γραμματείς καί Φαρισαίους)". (Καί έχθραν θήσω άνά μέσον σου καί άνά μέσον της γυναικός καί άνά μέσον του σπέρματος σου καί άνά μέσον του σπέρματος αυτής· αυτός σου τηρήσει κεφαλήν, καί σύ τηρήσεις αύτου πτέρναν" (Γεν. Γ' 15).
Μέσα άπό τή δόκιμη ερμηνεία της προφητείας άποδεικνύεται αναμφισβήτητα ή έλευση της Παρθένου Μαρίας. Βεβαίως, ήταν άγνωστος ό χρόνος της έλεύσεώς Της, καί αυτό πάνσοφα ορίσθηκε άπα τό Θεό. Ή βουλή όμως του Θεού θά πραγματοποιούνταν.

Έπί πλέον, ή παραπάνω προφητεία αποκαλύπτει καί τήν αποστολή της Παρθένου. Γιατί, ποια θά ήταν ή γυναίκα αυτή της προφητείας; Μά, ποια άλλη άπό τήν άμίαντη εκείνη Κόρη, τήν Παναγία Παρθένο, ή οποία κατά τρόπο υπερφυσικό καί μέ τήν επισκίαση τοϋ Αγίου Πνεύματος, θά γεννούσε τό Σωτήρα του κόσμου! Γι' αυτό καί ορθά ονομάσθηκε η χαρμόσυνη αύτη αγγελία "πρωτευαγγέλιο", τό πρώτο δηλαδή χαρμόσυνο μήνυμα, μέ τό όποίο ό Θεός προανήγγειλε τήν ενανθρώπηση του Κυρίου μέσω της άειπαρθένου Μαρίας.

Αλλά καί αυτός ό μεγαλοφωνότατος προφήτης Ησαΐας, πού έζησε 800 χρόνια π.Χ., κάνει λόγο για την Παρθένο Μαρία καί τή θεϊκή κλήση Της, νά γίνει δηλαδή η Θεοτόκος:

"Ιδού ή Παρθένος κατά τρόπο υπερφυσικό θά συλλάβει καί θά γεννήσει υιό καί θά του δώσεις τό όνομα Εμμανουήλ πού σημαίνει, μαζί μας ό Θεός". (" Ιδού ή παρθένος έν γαστρί έξει, καί τέξεται υίόν, καί καλέσεις τό όνομα αύτού Εμμανουήλ" (Ήσ. Ζ' 14).

Ή προφητεία αυτή του Ησαΐα ομιλεί σαφώς γιά τήν Παρθένο καί τή μεγάλη καί υψηλή αποστολή, πού θά επιτελούσε στό άποκεκρυμμένο μυστήριο της σωτηρίας των ανθρώπων.

Καί ό αείμνηστος Καθηγητής Π.Ν. Τρεμπέλας θά σφραγίσε ι τή δόκιμη ερμηνεία του προαναφερθέντος χωρίου μέ τή θεολογική διαπίστωση:" Η χριστιανική Εκκλησία έπίστευσεν έκπαλαι, ότι έν τω παρόντι χωρίω πρόκειται περί της έκ Πνεύματος Αγίου καί Μαρίας της Παρθένου γεννήσεως του Ιησού Χριστού, περί του ύπερφυούς τρόπου της συλλήψεως του οποίου πληροφορούμεθα άπό του Ευαγγελίου του Λουκά (Α' 35, Πρβλ. Ματθ. Α' 18 καί εξής) καί τήν πίστιν ταύτην συμμερίζεται και μέχρι σήμερον η πίστη θεολογικη ερμηνεία του χωρίου". (Π.Ν.Τρεμπέλα: "Υπόμνημα είς τόν προφήτην Ήσαΐαν" έκδ. "ΣΩΤΗΡΟΣ" 1968, σελ. 104)

Από τό στόμα του προφήτη Ησαΐα ακούγεται καί μία άλλη προφητική προεικονιση. Σ αυτή φανερώνεται η καταγωγή του Εμμανουήλ, ο οποίος ως ράβδος καί ώς άνθος άπό τή ρίζα τοϋ Ίεσσαί --τοϋ πατέρα του Δαβίδ- θα ανθίσει καί θά εύωδιάσει. Καί ή προφητεία:

"Έξελεύσεται ράβδος έκ της ρίζης Ίεσσαί, καί άνθος έκ της ρίζης άναβήσεται" (Ήσ. ΙΑ' 1).
Απόγονος, λοιπόν, τοϋ βασιλιά Δαβίδ -κατά τό άνθρώπινο- ό Χριστός. Κι έτσι έμμεσα υποδηλώνεται ή Παρθένος Μαριάμ ώς Θεοτόκος, άφού δαβιτική ήταν ή καταγωγή Της.

Αλλά καί ή ώδή των καταβασιών της προπαρασκευαστικής έορτίου περιόδου των Χριστουγέννων, στην παραπάνω προφητεία τοϋ Ησαΐα έχει βασιστεί, όταν λέει:

"Ράβδος έκ της ρίζης Ίεσσαί, καί άνθος έξ αυτής Χριστέ, έκ της Παρθένου άνεβλάστησας.... ήλθες σαρκωθείς έξ άπειράνδρου ό άϋλος καί Θεός....''

Ή υψίστη αποστολή της Παναγίας ώς Θεοτόκου προβάλλεται -έκτος άπό τήν παραπάνω ώδή -καί άπό τό περιεχόμενο ενός τροπαρίου του Εσπερινού της Κυριακής των Προπατάρων. Σ' αυτό ό υμνωδός ανυμνεί "Χριστόν τόν Λυτρωτήν", Αυτόν πού μεγαλύνει τους Προπάτορες κατά σάρκα αύτού: καί "άναδείξαντα ράβδο δυνάμεως ημών τήν μόνην άπείρανδρον καί Θεόπαιδα Μαρίαν τήν άγνήν, έξ ής τό άνθος προήλθε Χριστός βλαστήσας πάσι τήν ζωήν τήν αίώνιον".

Ας δούμε όμως πώς καί ό άγιος Νικόδημος ό Αγιορείτης αναπτύσσει καί έπεξηγεί μέ τό δικό του αναλυτικό καί ελκυστικό τρόπο τις προφητείες αυτές, οι οποίες θα πραγματοποιούνταν στό πρόσωπο της Κόρης της Ναζαρέτ μέ τήν ανεπανάληπτη καί ύψιστη αποστολή Της. Ό άγιος Νικόδημος λέει οτι "ράβδος" είναι ή Θεοτόκος καί γράφει:

"Ό μέν προφήτης Ησαΐας πού προφητεύει περί του Χριστού είπε σέ χρόνο μέλλοντα "έξελεύσεται ράβδος έκ της ρίζης Ίεσσαί καί άνθος έκ της ρίζης αναβήσεται. Ο δέ ίερός κόσμος (ό υμνογράφος), όταν έβλεπε να εκπληρώνεται στα πράγματα ή προφητεία αυτή, δέν προφέρει αυτή μέ ρήματα μέλλοντος χρόνου, αλλά περασμένου· διότι δεν λέει "εξελεύσεται ράβδος ή άναβήσεται άνθος", άλλα λέει, οτι απο μέν τή ρίζα του Ίεσσαί ράβδος εξήλθε. Ράβδος δέ, δηλαδή κλάδος, είναι η άειπάρθενος Θεοτόκος, "η οποία εξήλθε απο τήν ρίζα, δηλαδή άπό τή φυλή του Ιούδα, άπό τήν οποία εξήλθε καί ό Ίεσσαί, ό πατέρας του βασιλιά Δαβίδ. Επομένως ή Θεοτόκος καί άπό τή βασιλική φυλή τοϋ Ιούδα καταγόταν καί άπό τό βασιλικό γένος του Δαβίδ". Ότι δέ ή Παρθένος καταγόταν άπό τό γένος του Δαβίδ, του υιού του Ιεσσαί, τό γράφει ό Ευαγγελιστής Λουκάς, ότι ήταν "έξ οίκου Δαβίδ" (Λουκ. Α΄ 27). Απο τη ράβδο δέ πάλι καί άπό τόν κλάδο αυτόν, δηλαδή άπό τήν Παρθένο, Σύ, Χριστέ, έχεις άναβλαστήσει".

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ