Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ


ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ



Θα συνεχίσουμε τις απαντήσεις μας σε διάφορα ερωτήματα που έχουν αρκετοί περί των ΓΟΧ αλλά και σε λανθασμένες ερμηνείες που δίνουν μερικοί γύρω απο το θέμα.
Θα ομιλήσουμε με απλά λόγια ώστε να κατανοήσει και ο αναγνώστης, δίχως να τον κουράσουμε με θεολογικές ερμηνείες.

Λέγουν

«Οι παλαιοημερολογίται κηρύττουν, όποιος πιστεύει εις το ημερολόγιον θα σωθή και όποιος δεν πιστεύει θα καταδικασθή. Όποιος πιστεύει το ημερολόγιον, λέγουν, πρέπει να αποστρέφεται τους άλλους ανθρώπους που δεν το πιστεύουν, να μη πηγαίνη εις την εκκλησίαν, να μη κοινωνή, να μη εξομολογήται, να μη βαπτίζη τα παιδιά του, εάν εις τον τόπον που μένει δεν υπάρχη Ιερεύς παλαιοημερολογίτης, να μη εισέρχεται εις εκκλησίαν, και πολλοί από τους φανατικούς λέγουν να μη προσκυνούν και τας εικόνας. άνευ του παλαιού ημερολογίου ουδέν μυστήριον, λέγουν, τελείται. Κατ’ αυτούς τους παλαιοημερολογίτας το ημερολόγιόν τους είναι ανώτερον από το Άγιον Πνεύμα, εφ’ όσον πιστεύουν ότι το παλαιόν ημερολόγιον τελεί τα μυστήρια....»

Τούτο όμως δεν είναι αληθές.

Οι Παλαιοημερολογίτες ουδέποτε πίστεψαν ή ισχυρίσθηκαν ότι το ημερολόγιο σώζει τον άνθρωπο. Αυτό που ετόνισαν ήταν και είναι ότι το νέο ημερολόγιο ΕΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗ ως το «πρώτο βήμα προς την ποθητή Κοινωνία των Εκκλησιών» (Βλ. ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ).
Πολλοί κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ποιός είναι ο αγώνας των παλαιοημερολογιτών και συνηθίζουν να πιπιλάνε την ίδια καραμέλα δια τις δήθεν ημέρες! Οι παλαιοημερολογίτες ποτέ δεν υπήρξαν ημερολάτρες, μάλιστα το προσωνύμιο ''παλαιοημερολογίτες'' εδόθη εις αυτούς υποτιμητικά την εποχή των διωγμών εναντίον τους.
Το ότι αναφέρουν εις τον κόσμο να μην πηγαίνη εις τις Εκκλησίες των νεοημερολογιτών, τούτο γίνεται δια την αποφυγή του ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ του οικείου Επισκόπου, ο οποίος Επίσκοπος ως γνωστόν τυγχάνει να ΚΟΙΝΩΝΕΙ-ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΕΙ με άλλους Οικουμενιστές Επισκόπους. Αυτό λέγεται ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ το οποίο σε αρκετά άρθρα μας έχουμε εξηγήσει το τι εστι.
Η κατηγορία ότι λέγουν στον κόσμο «να μη βαπτίζει τα παιδιά του» είναι ολίγον αστεία θα λέγαμε διότι σήμερα οι νεοημερολογίτες ΔΕΝ ΒΑΠΤΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ. Και αυτό πολύ εύκολα μπορεί κανείς να το διαπιστώσει βλέποντας τις βαπτίσεις που πράττουν οι σημερινοί ιερείς δίχως να γίνεται η ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ τριττή ανάδυσις-κατάδυσις εις το Βάπτισμα. Για να το πούν αυτό σε κάποιον οι παλαιοημερολογίτες θα πρέπει ΠΡΩΤΑ να πιστεύουν ότι ΟΝΤΩΣ βαπτίζονται τα παιδιά των νεοημερολογιτών, πράγμα που δυστυχώς δεν γίνεται!! (βλ. το άρθρο ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΝ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ (1ο ΜΕΡΟΣ).
Όλα τα άλλα που γράφονται είναι συκοφαντίες οι οποίες δεν έχουν καμμία απολύτως βάση και εαν όντως έχουν, πολύ σωστά αναφέρεται ότι είναι απο κάποιους ΦΑΝΑΤΙΚΟΥΣ. Δυστυχώς τους διαφόρους φανατικούς, απ΄ όπου και εαν προέρχονται αυτοί, είναι ολίγον δύσκολο να τους εξοβελίσεις απο προσώπου γής. Ας είναι. Και αυτό δια τις αμαρτίες μας ο Θεός το επιτρέπει.

«οι φανατικοί ζηλωταί και υπερζηλωταί Παλ)γίται, λα­τρευταί του παλ. ημερολογίου,φρονούν και λέγουν ότι είναι άκυρα τα Μυστήρια, δεν κατέρχεται το Πνεύμα το Άγιον, διότι απουσιάζει το παλ. ημερολό­γιον».

Χαίρομαι που δια άλλη μια φορά αναφέρεται το όνομα των ΦΑΝΑΤΙΚΩΝ εξ΄ αυτών. Η αλήθεια όμως δεν είναι αυτή.
Οι του παλαιού δεν λέγουν ότι είναι άκυρα τα Μυστήρια, τουναντίον! Εις το πρώτον μέρος της απάντησεώς μας αναφέραμε τι έγραφε ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης επί του ζητήματος των Μυστηρίων. Επίσης εις τα άρθρα μας ''ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΔΙΑΣΠΑΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ'' αναφέραμε και ποιά ακριβώς ήταν η αιτία της διασπάσεως των παλ/των, και η αιτία αυτή ήταν το ζήτημα των Μυστηρίων. Οι Ματθαικοί θεωρούσαν de facto άκυρα τα Μυστήρια των νεοημερολογιτών, ενω η ορθή μερίδα του Χρυσοστόμου Καβουρίδη το εντελώς αντίθετον!!! Ακόμη να τονίσουμε ότι είναι εντελώς λανθασμένη η θεωρία ότι τα Μυστήρια είναι άκυρα επειδή απουσιάζει το παλαιό ημερολόγιο. Και απόδειξις δι΄ αυτό είναι ότι και Εκκλησίες όπως των Ιεροσολύμων, Άγιο όρος κ.λπ που κρατούν το πατροπαράδοτον ημερολόγιον, οι ΓΟΧ πάλι δεν τους αναγνωρίζουν και ας κρατούν το παλαιό. Επομένως δεν έχει κάποια βάση τούτο το λεγόμενο.

Ομολογούν ότι «Το νέο Γρηγοριανό ( Παπικό ) εορτολόγιο έχει καταδικαστεί υπο τριών Πανορθοδόξων Συνόδων επι Πατριάρχου Ιερεμίου του Τρανού. Το ΠΑΠΙΚΟ ημερολόγιο.......που εχει άλλο πασχάλιο».
Λησμονούν όμως ότι οι νεοημερολογίτες χρησιμοποιούν ΔΥΟ ημερολόγια. Τό παλαιόν διά τό Πάσχα καί τάς κινητάς έορτάς, καί τό νέον διά τάς ακίνητους έορτάς
Απλώς το εβάπτισαν ΔΙΟΡΘΩΜΕΝΟ ΙΟΥΛΙΑΝΟ! Ασχέτως εαν διαψεύδονται και οι ίδιοι μόνοι τους εις τους διαλόγους και τα πρακτικά της εποχής εκείνης όπου οι ίδιοι οι καινοτόμοι ομιλούσαν δια την υιοθέτηση του Γρηγοριανού ημερολογίου (Βλ. '''ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΔΙΑΣΠΑΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ''). Αλλά τους διαψεύδει και ο ίδιος ο γέροντας Παίσιος, που συνεχώς χρησιμοποιούν, λέγοντας ο ίδιος δια το ζήτημα αυτό «Τὸ νέο ἡμερολόγιο τὸ ἔκανε Πάπας καὶ τὸ παλιὸ εἰδωλολάτρης».

«Οι Άγ. Πατέρες, ότε παρέδωκαν το παλ. ημ)γιον μας είπον σας παραδίδομεν το Ιουλιανόν ημερολόγιον επί τη βάσει του οποίου εκανονίσαμεν, όπως πάντες εορτάζωμεν την εορτήν του Πάσχα συμφώνως, εν ειρήνη και ομονοία την ιδίαν ημέραν διά να μη εορτάζουν άλλοι πρωτύτερα και άλλοι υστερώτερα και γίνονται φιλονικείαι, λογομαχίαι και διχοστασίαι. Δεν μας είπον, ότι το παλ. ημ)γιον όποιος το φυλάσση σώζεται και εις αυτό κρέμαται όλος ο Νόμος και οι Προφή­ται».

Βεβαίως και πολύ σωστά! Και μάλιστα υπάρχουν και Κανόνες οι οποίοι αναθεματίζουν τους παραβάτες. Ο 56ος τής ΣΤης Οικ. καί ό 19ος τής έν Γάγγρα ρητώς παραγγέλλουσιν έπί ποινή καθαιρέσεως αφορισμού καί αναθέματος όπως έπικρατή ή αυτή τάξις εις όλας τάς Εκκλησίας, ίνα έορτάζωσι καί νηστεύωσιν όλαι ομού τάς ιδίας ημέρας.
Βεβαίως και δεν μας είπαν οι Πατέρες ότι «
το παλ. ημ)γιον όποιος το φυλάσση σώζεται και εις αυτό κρέμαται όλος ο Νόμος και οι Προφή­ται». Ούτε όμως μας είπαν ότι το παλαιόν ημερολόγιον μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε ως το πρώτο βήμα της ενώσεως με τους πάσης φύσεως αιρετικούς!!! (Βλ. ''ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ'').

Ακόμη αναφέρουν δια το γνωστό ''Σιγγίλιο'' δια το οποίο ήδη έχουμε απαντήσει, και δια να μην επαναλαμβανόμαστε μπορείτε δείτε την απάντηση εδω ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ''ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ'' ΔΙΑΣΠΑΣΤΕΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (Β΄ ΜΕΡΟΣ)

Συνεχίζουν έπειτα με τις γνωστές μεθόδους του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου εις το οποίο έργο του ''ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ'' επίσης έχουμε απαντήσει και μπορείτε να το δείτε εδω ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ''ΣΥΝΤΗΡΙΚΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ'' (Γ΄ ΜΕΡΟΣ)

«Η βασική κακοδοξία των Ζηλωτών, είναι η θεωρία, ότι επιτρέπεται η διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας ακόμη και για μη δογματικούς λόγους. Η αντιπατερική αυτή θεωρία, που αθετεί την ΑΒ σύνοδο του αγίου Φωτίου (861), ανατινάσσει κυριολεκτικά τα εκκλησιολογικά θεμέλια του Σωματος του Χριστού και οδηγεί σε καθαρό Προτεσταντισμό».

Κατ΄ αρχάς ποιά θεωρία είναι αυτή δια να την μάθουμε και εμείς;; Εννοείτε το ημερολόγιο;; Δηλαδή ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης που διέκοψε την εκκλησιαστική κοινωνία δια την ''μοιχειανική αίρεση'' ήταν αντιπατερικός;; Μήπως οδηγήθηκε ο ίδιος σε Προτεσταντισμό;; Οι παλαιοημερολογίτες είχαν και σοβαρότερο λόγο ο οποίος είναι η καταδίκη του νέου ημερολογίου απο τρείς Πανορθοδόξους Συνόδους!

«Τα άνευ λόγου εσωτερικά σχίσματά τους αποδεικνύουν και το αβάσιμο του σχίσματός τους από την Εκκλησία. Η άνεση, με την οποία χαρακτηρίζουν τους λοιπούς Ζηλωτές ως αιρετικούς, φανερώνει ότι έχουν χάσει προ πολλού την αίσθηση των εννοιών της αιρέσεως και του εκκλησιαστικού σχίσματος. Ο απλός λαός έχει περιέλθει σε σύγχυση, διότι διαρκώς ευρίσκεται σε διαφορετική παράταξη χωρίς να το αντιλαμβάνεται».

Μα αγαπητοί μου αδερφοί, επειδή ο καθ΄ ένας βαπτίζεται απο μόνος του ''παλαιοημερολογίτης'' και φτιάχνει και μια δική του Σύνοδο, φταίνε οι ΓΟΧ γι΄ αυτό; Η ΜΙΑ και μοναδική Σύνοδος των ΓΟΧ καταδικάζει τέτοιες ενέργειες και η ίδια, ενημερώνοντας συνεχώς τον λαό δι΄ αυτές τις παρατάξεις προτρέποντας τον κόσμο να απομακρυνθεί απο αυτές. Αλλά αυτό δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Εξ΄ αρχής έτσι γινόταν. (βλ. Ευγένιο Τόμπρο ''ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΔΙΑΣΠΑΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ''). Ο κάθε νεοημερολογίτης ''ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ'' μεταφερόταν ως δια μαγείας εις τους κόλπους των ΓΟΧ προσποιούμενος τον μετανοημένο νεοημερολογίτη και διέσπειρε ΖΙΖΑΝΙΑ εις τους κόλπους των ιδίων!!! (Βλ.''ΔΙΑΙΡΕΣΙΣ'' ΜΙΑ ΛΕΞΗ Η ΟΠΟΙΑ ΕΥΦΡΑΙΝΕΙ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ)
Αυτοί ΗΤΑΝ και ΕΙΝΑΙ που δημιουργούν τις διαιρέσεις και τα σχίσματα και όπως είχαμε γράψει σε προηγούμενο άρθρο μας «Εἰς τούς παλαιοημερολογίτας δημιούργησαν καί δημιουργοῦν τίς γνωστές λεγόμενες ''παρατάξεις'' ὥστε ἔτσι νά σπιλωθεῖ ὁ δίκαιος ἀγώνας τῶν παλαιοημερολογιτῶν καί εἰς τήν ἐπίσημη Ἐκκλησία προωθοῦν τόν Οἰκουμενισμό καί ἤδη ἀρχίζουν νά διαχωρίζουν τούς Ὀρθοδόξους σέ ἀντιοικουμενιστές καί οἰκουμενιστές. Μέ ἁπλά λόγια δημιούργησαν τούς παλαιοημερολογίτες, δημιούργησαν τίς διάφορες παρατάξεις τῶν παλαιοημερολογιτῶν, δημιούργησαν τούς νεοημερολογίτας, τούς ἀντιοικουμενιστές, τούς οἰκουμενιστές καί ὁ Θεός νά βάλει τό χέρι Του, ὥστε νά μήν δοῦμε τίποτα χειρότερο».

«Όποιος προσχωρεί στο σχίσμα των Ζηλωτών, για να πολεμήσει τον συγκρητιστικό Οικουμενισμό, διαπράττει σοβαρό σφάλμα ενώπιον του Θεού, του εαυτού του και ιδίως των υγιώς αγωνιζομένων κατά του συγκρητιστικού Οικουμενισμού, που έχουν ανάγκη ενισχύσεως. Τους Ζηλωτές Παλαιοημερολογίτες τους αγαπάμε και ευχόμεθα ο Θεός να τους φωτίσει να ενταχθούν στην Εκκλησία, η οποία θα τους επιτρέψει να ακολουθούν και το παλαιό ημερολόγιο, όπως έγινε και σε παλαιότερες περιπτώσεις. Είμαστε σίγουροι ότι η Εκκλησία θα εξαντλήσει κάθε Οικονομία για την επανένταξή τους..».

Τι λέτε αγαπητοί αδερφοί;; Προτρέπετε τον κόσμο να πολεμήσει τους Οικουμενιστές εντός του περιβάλλοντος των Οικουμενιστών;; Ποιά Πατερική διδασκαλία λέγει κάτι τέτοιο;; Σοβαρό σφάλμα διαπράττουν όσοι ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ μετά των αιρετικών Οικουμενιστών νομίζοντας ότι τους πολεμούν!!! Αυτοί ονομάζονται ''ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ'' οι οποίοι δια να μην χάσουν τις θέσεις τους, είτε είναι Επίσκοποί, είτε Καθηγητές, νομίζουν ότι με τον ΧΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟ όπως πολύ σωστά έγραψε ο Καθ. κ. Ι. Κορναράκης, δηλαδή με κείμενα ΚΑΤΑ του Οικουμενισμού, κάνουν το καθήκον τους!!!
Επίσης πολλάκις εδόθη εις τους ΓΟΧ η ευκαιρία να λάβουν Ενορίες δικές τους αρκεί να ενταχθούν εις την Επίσημη Εκκλησία κρατώντας το Παλαιό Ημερολόγιο, και οι ίδιοι αρνήθηκαν! Και καλά έκαναν! Και τούτη είναι μια ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ απόδειξη ότι οι ΓΟΧ δεν ενδιαφέρονταν, ούτε ενδιαφέρονται για χρόνους, καιρούς η ημέρες!!! Τι να το κάνουν το ημερολόγιο όταν επρόκειτο να ΚΟΙΝΩΝΗΣΟΥΝ με αιρετικούς;; Απο αυτό και μόνο ο καθείς καθένας μπορεί να εννοήσει ποιά είναι η αλήθεια. Και μόνο αυτή σας η ομολογία φτάνει δια να διαψεύσει τους λόγους σας ότι οι Παλαιοημερολογίτες είναι ημερολάτρες!




ΠΕΡΙ ΤΟΥ ''ΑΓΙΑΣΜΟΥ'' ΠΟΥ ΤΕΛΕΣΑΝ «ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ»!!!

Στην ιστοσελίδα ''Αντιαιρετικό Εγκόλπιο'' διαβάζουμε τα εξής

ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΑΓΙΑΣΜΟ

ΣΕ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΙΝΔΟΥΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΙΑΝΙΑ!

Και μη χειρότερα! Η κατάπτωση όσων φεύγουν από την Εκκλησία αποκαλύπτεται συνεχώς! Παλαιοημερολογίτες της μονής Μυρελαίου κάνουν …αγιασμό σε άσραμ. Κατά τ’άλλα τους ενόχλησε ο Οικουμενισμός! Άλλη μια απόδειξη περί της λανθασμένης εκκλησιολογίας τους αλλά και της μονολιθικής ερμηνείας των Ιερών Κανόνων. Την άγνοια της Δημοτικής αρχής ελπίζουμε να την διαφωτίσει με ανάλογες ενέργειες η Ιερά Σύνοδος και οι αρμόδιες επιτροπές της.

Στα σχόλια της σελίδος ερωτά ένας αναγνώστης σε ποιά παράταξη ανήκουν οι εν λόγω «παλαιοημερολογίτες» και ο ιδιοκτήτης το ΕΓΚΟΛΠΙΟΥ αναφέρει μια διεύθυνση που έχει ως εξής sites.google.com/site/ieramonepanagiasmyrelaiou/home

Όταν ο αναγνώστης ανοίξει την σελίδα, στο ''Βιογραφικό σημείωμα'' θα δεί τον Επίσκοπο Μαραθώνος Φώτιο!!!! και βεβαίως και τα άρθρα του, όμως δεν έχει εντελώς καμμία σχέση με τους εν λόγω ''αδέσποτους'' όπως μας είπε ο ίδιος τηλεφωνικώς. Οι εν λόγω κύριοι έχουν καταφέρει να φτιάξουν μια σελίδα με τα δικά του στοιχεία!!!
Δια του λόγου το αληθές η προσωπική σελίδα του Επισκόπου Φωτίου έχει ως εξής http://sites.google.com/site/bishopphotios/. Συγκρίνετε τις σελίδες και δείτε μόνοι σας
Δια τούτο τον λόγο να είστε προσεκτικοί διότι υπάρχουν αρκετοί επιτήδειοι που προσπαθούν να σπιλώσουν ονόματα και πράγματα!!!
Οι εν λόγω κύριοι δεν έχουν καμμία σχέση με τον Επίσκοπο Μαραθώνος Φώτιο και ούτε με την Σύνοδο που ανήκει ο ίδιος.

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Μήπως ἐκτίθεται καὶ πάλι ὁ κ. Σεραφείμ, ἀποκρύπτοντας διὰ τῆς καταγγελίας τὴν στάση μας ἔναντι τῶν αἱρετικῶν;


του Θεολόγου Παναγιώτου ΣΗΜΑΤΗ


Ὀφείλομεν χάριτας στὸν μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, διότι αὐτὰ ποὺ χρόνια καταγγέλλουν τὰ θρησκευτικὰ ἱστολόγια καὶ μεμονωμένοι ἱερωμένοι καὶ πιστοὶ ἐναντίον «ὀρθοδόξων» Ἀρχιερέων, αὐτὰ τὰ ἴδια ἐπισημαίνει καὶ ὁ κ. Σεραφεὶμ ἀναφέροντας καὶ τὰ ὀνόματα στὸ καινούργιο Ἀνακοινωθέν του. Καὶ ὄχι μόνο τὰ διαπιστώνει, ἀλλὰ καὶ καταγγέλλει ἐπίσημα τὸν «συγκρητιστικὸ οἰκουμενισμό», ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ (ὅπως λέγει) τὴν «μεγαλυτέρα ἐπιτυχία» τοῦ διαβόλου». Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ὁ Οἰκουμενισμὸς (συνεχίζει) «ἀπομειώνει καί εὐτελίζει πλήρως τήν ἀλήθεια» τοῦ «μόνου ἀληθινοῦ Σωτῆρος τοῦ κόσμου».


Μᾶς ἐνημερώνει, λοιπόν, ὅτι στὸ Μόναχο τῆς Γερμανίας (Σεπ. 2011) ἔγινε ἡ 11η Συνάντηση «Εἰρήνης» μὲ τὶς ἀνάλογες συμπροσευχές. Προσκεκλημένος στὴν συνάντηση τοῦ Μονάχου, ἀπὸ ὀρθοδόξου πλευρᾶς, ἦταν ὁ Ἀχαΐας Ἀθανάσιος (Ἑλλάδος), ὁ Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ, ὁ Γερμανίας Αὐγουστίνος (Πατριαρχεῖο Κων/λεως), ὁ Ζιμπάμπουε Σεραφεὶμ (Πατρ. Ἀλεξανδρείας), ὁ Χαλεπίου Παῦλος (Πατρ. Ἀντιοχείας), ὁ Μὶνσκ Φιλάρετος (Πατρ. Μόσχας), ὁ Κωνσταντίας Βασίλειος (Ἐκκλησία Κύπρου) καὶ ὁ Κρούγας Ἀντώνιος (Ἐκκλησία Ἀλβανίας).


Καὶ ἐρωτᾶ ὁ καλὸς ἐπίσκοπος: «Πῶς εἶναι δυνατόν νὰ ἀποδέχονται χριστιανοὶ ἐπίσκοποι συμπροσευχὰς μὲ τοὺς δαιμονιῶντας ὀπαδοὺς τῶν ἀνθρωποκατασκευασμένων ψευδοθρησκειῶν τῶν ὁποίων μέντωρ, ἐμπνευστὴς καὶ ποδηγέτης εἶναι ὁ διάβολος; ...Ἡ ἀπροκάλυπτος ...καταπάτησις τῶν Θείων καὶ Ἱ. Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ διά τούς ἀνωτέρω ὄνειδος καί πτῶσιν».


Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο λέγει: «Δικαιώνονται ἑπομένως πλήρως, ὅσοι διαμαρτύρονται, ἀντιτίθενται καί ὑπέγραψαν καί ὑπογράφουν τήν κατά... τῆς δαιμονικῆς αὐτῆς παναιρέσεως ὁμολογίαν».

***


Χρειάζεται, ὅμως, νὰ διευκρινίσει κάποια ἁπλὰ πράγματα ὁ κ. Σεραφείμ καὶ γιὰ μᾶς ποὺ δὲν ἔχουμε τὶς γνώσεις καὶ τὶς διασυνδέσεις ποὺ αὐτὸς ἔχει.


Ἀφοῦ ὁ «συγκρητιστικὸς οἰκουμενισμός», ἀποτελεῖ τὴν «μεγαλυτέρα ἐπιτυχία» τοῦ διαβόλου καὶ «ἀπομειώνει καί εὐτελίζει πλήρως τήν ἀλήθεια» τοῦ Χριστοῦ, πῶς ὁ ἴδιος καὶ οἱ συνεπίσκοποί του (οἱ ὁποῖοι ἐπαγγέλλονται Ὀρθοδοξία), ὑποδέχονται τὸν πολλάκις συμπροσευχόμενο μὲ αἱρετικούς –ἀκόμα καὶ μουσουλμάνους– πατριάρχη Βαρθολομαῖο; Γιατί ὁ ἴδιος συμπροσεύχεται καὶ συλλειτουργεῖ μὲ τὸν μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο, ποὺ ὑποστήριξε μετὰ θράσους τὴν αἱρετικὴ θέση περὶ διηρημένης Ἐκκλησίας καὶ συμπροσεύχεται μὲ τοὺς μύστες τῆς «δαιμονικῆς παναιρέσεως» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Ποιά εἶναι ἡ πατροπαράδοτη ἁγιοπνευματικὴ διδασκαλία-Ἐντολὴ τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀγίων;


Δηλαδή: γιατί ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρει τὴ μισὴ ἀλήθεια; Ὅταν –πολὺ σωστὰ– μᾶς ἀναφέρει ὅτι «ὁ θεῖος Παῦλος “προφητεύει” καί στηλιτεύει τό ὄνειδος καί τό κανονικό ἔγκλημα τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ», γιατί ἐκεῖ βάζει τελεία; Γιατί δὲν προχωρᾶ καὶ σὲ ἀλλα ποὺ δίδαξε ὁ Ἀπόστολος; Τοῦ διαφεύγει τί συμβούλευε νὰ κάνουμε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν συναντᾶμε τοὺς προαγωγοὺς τοῦ «συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ»;


Ξεχάσατε, Σεβασμιώτατε, πὼς ὁ Ἀπόστολος διδάσκει ὁλοκληρωμένο τὸ Εὐαγγέλιο. Διδάσκει ἐκεῖνο ποὺ εἶναι κοινὴ θέση καὶ ρητὴ Ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ στὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη. Ποιό εἶναι αὐτό: Τὸ «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε»· τὸ «αἱρετικὸν ἄνθρωπον, μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»· τὸ «οὐκ οἴδατε ὅτι μικρὰ ζύμη ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ; ...μὴ συναμίγνυσθαι ἐάν τις ἀδελφὸς ὀνομαζόμενος ...εἰδωλολάτρης ...τῷ τοιούτῳ μηδὲ συνεσθίειν» (1Κορ. 6,11).


Αὐτὴ εἶναι ἡ συνέχεια ποὺ λησμονήσατε: ἡ διακοπὴ τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τοὺς παραβάτες τῶν Ἐντολῶν. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐπιταγὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων. Γιατὶ τὴν ἐπισκοτίζετε;


Καὶ γιὰ νὰ μὴ ἐπικαλεσθοῦμε μόνο τὴν πολυχρησιμοποιημένη ἔκφραση «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», ἂς δοῦμε καὶ κάποια ἄλλα Πατερικὰ χωρία. Ὁ Μ. Βασίλειος εἶναι ἀπόλυτος: «Οἵτινες τὴν ὑγιᾶ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσιν, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν».


Καὶ πάλι ὁ Μ. Βασίλειος: «Ὅταν δέ τι ἐναντίον τῇ τοῦ Κυρίου ἐντολῇ, παραφθεῖρον ἢ μολῦνον αὐτὴν ἐπιταχθῶμεν παρά τινος, καιρὸς εἰπεῖν τότε· Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις· μνημονεύοντας τοῦ Κυρίου λέγοντος· Ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ' αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν... Ἐξ ὧν παιδευόμεθα, ὅτι, κἂν πολὺ γνήσιός τις ᾖ, κἂν ὑπερβαλλόντως ἔνδοξος ὁ κωλύων τὸ ὑπὸ τοῦ Κυρίου προστεταγμένον, ἢ προτρέπων ποιεῖν τὸ ὑπ' αὐτοῦ κεκωλυμένον, φευκτὸς ἢ καὶ βδελυκτὸς ὀφείλει εἶναι ἑκάστῳ τῶν ἀγαπώντων τὸν Κύριον» (Μ. Βασιλείου, Κεφάλαια τῶν Ὅρων κατ’ Ἐπιτομήν, ἐρώτ. ριδ΄).


Ὑπάρχουν ἑκατοντάδες ἄλλα παραδείγματα καὶ Πατερικὰ κείμενα, ποὺ διδάσκουν τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντες. Ἡ διαπίστωση τῶν παρεκτροπῶν ἔχει γίνει ἐδῶ καὶ καιρό.


Καὶ ὁ μὲν Πειραιῶς, βεβαίως, τολμᾶ νὰ τὰ καταγγέλλει, ἔστω κι ἂν συνεχίζει νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τοὺς ἐπισκόπους ποὺ συμπροσεύχονται μὲ «τοὺς δαιμονιῶντας ὀπαδοὺς» τῶν ψευδοθρησκειῶν, τῶν ὁποίων «ποδηγέτης εἶναι ὁ διάβολος», οἱ ὑπόλοιποι Ἐπίσκοποι δέ, σιωποῦν, καὶ τὴν σιωπὴ ἔχουν ἀναγάγει σὲ φιλοσοφία καὶ πράξη καὶ στάση ζωῆς. Καὶ ἔτσι δι’ ἀμφοτέρων, ἀλλοιώνεται ἡ διδασκαλία καὶ ἡ πρακτικὴ τῶν Πατέρων καὶ παγιώνεται ἡ αἵρεση.

Καὶ ἐπειδὴ καὶ ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς καὶ οἱ ἄλλοι ἐπίσκοποι ἔχουν θολὴ ἀντίληψη γιὰ τήν, κατὰ τοὺς Πατέρας, ἔννοια τῆς «κοινωνίας», (σύμφωνα μὲ τὰ γραπτά τους ἢ τὴν ἀφωνία τους) ἂς διαβάσουν πῶς τὴν ὁρίζει ὁ Μ. Βασίλειος:


«Κοινωνίαν ἡγοῦμαι κατὰ τὸ ἔργον, ὅταν ἀλλήλοις ἐπὶ τῷ αὐτῷ σκοπῷ συλλαμβάνωνται πρὸς τὴν ἐνέργειαν· κατὰ δὲ γνώμην, ὅταν συγκατάθηταί τις τῇ διαθέσει τοῦ ποιοῦντος, καὶ συναρεσθῇ. Ἑτέρα δὲ κοινωνία τοὺς πολλοὺς λανθάνουσα ἐμφαίνεται τῇ ἀκριβολογίᾳ τῆς θεοπνεύστου Γραφῆς· ὅταν μήτε συνεργασάμενος, μήτε συγκαταθέμενος τῇ διαθέσει, γνοὺς δὲ τὴν κακίαν τῆς γνώμης ἀφ' ἧς ποιεῖ, ἐφησυχάσῃ, καὶ μὴ ἐλέγξῃ...» (Μ. Βασιλείου, Περὶ Βαπτίσματος, Λόγος Β΄, ἐρωτ. θ΄).


Ἂς ἀκούσουμε, ὡς ἐπιστέγασμα τὸν λόγο τοῦ διακριτικοῦ Μ. Βασιλείου: «”Ἐπικατάρατος, φησίν, ὁ ποιῶν τὰ ἔργα Κυρίου ἀμελῶς”. Εἰ δὲ ὁ ἀμελῶς ποιῶν ἐπικατάρατος, ἄρα ὁ μὴ ποιῶν τίνος ἐστὶν ἄξιος;» (Μ. Βασιλείου, Περὶ Βαπτίσματος, Λόγος Β΄, ἐρώτ. ε΄).


Εἶναι καιρός, Σεβασμιώτατε, νὰ δεῖτε τὴν Ἀλήθεια κατάματα.

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΣΤΟ ΣΑΜΠΕΖΥ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ - ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΩΝ (9ο ΜΕΡΟΣ)

Συνεφώνησαν καί κάτι άλλο στό Σαμπεζύ οί " Όρθόδοξες " Εκκλησίες μέ τους Μονοφυσίτες! "Οτι οί Μονοφυσίτες θ' αναγνωρίζουν μόνο τίς τρείς πρώτες ΟίκουμενικέςΣυνόδους. Μέ άλλα λόγια, οί οίκουμενιστές "'Ορθόδοξοι" αντιπρόσωποι των Εκκλησιών τους δέχθηκαν την "Ενωσι μέ τους Μονοφυσίτες, οί οποίοι αρνούνται ν'άποδεχθούν τίς μεταγενέστερες της Γ' Οίκουμενικης Συνόδου!
"Ας δούμε τί ακριβώς λέει ή "Κοινή Δήλωσί" τους στην παράγραφο 8:

"Οί δύο οικογένειες αποδέχονται τίς τρείς πρώτες Οικουμενικές Συνόδους, οί οποίες αποτελούν την κοινήν μας κληρονομιά. Σχετικά μέ τίς τέσσερες μεταγενέστερες Συνόδους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, οι Ορθόδοξοι δηλώνουν ότι δι" αυτούς τά ανωτέρω σημεία 1-7 είναι οί διδασκαλίες καί των μεταγενεστέρων τεσσάρων Συνόδων της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Και οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι θεωρούν την δήλωσιν αυτήν ώς ερμηνεία των Ορθοδόξων. Μέ τήν άλληλοκατανόησιν αυτήν οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι ανταποκρίνονται εις τήν αυτήν θετικώς.
Σχετικά μέ τήν διδασκαλία της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι συμφωνούν ότι ή θεολογία καί ή πράξις της προσκυνήσεως τών Εικόνων που έθέσπισε ή Σύνοδος είναι σέ βασική συμφωνία πρός τήν διδασκαλία και πράξι τών Ανατολικών Ορθοδόξων, πολύ πρό της συγκλήσεως τής Συνόδου, καί ότι έπ" αυτού δέν διαφωνούμεν.

θά κάνουμε μερικές σύντομες παρατηρήσεις:

α) Ομολογούν ότι οί τρείς πρώτες Οίκουμενικές Σύνοδοι αποτελούν τήν "κοινήν μας κληρονομιά"! Αυτό σημαίνει ότι οί μεταγενέστερες Οίκουμενικές Σύνοδοι σέ τίποτε δέν τους εκφράζουν, δέν είναι "κληρονομιά" τους! Κάνουν μόνο μια εξαίρεσι γιά τήν διδασκαλία περί αγίων Είκόνων της Ζ' αγίας Οίκουμενικής Συνόδου, όπως θά δούμε στή συνέχεια. Τίποτε άλλο δέν τους συνδέει μέ τίς άλλες Συνόδους.

Αλλά, μήπως δέχονται πραγματικά καί τίς τρείς πρώτες Οίκουμενικές Συνόδους, ώς "κοινή κληρονομιά"; "Οχι! Γιατί έχουν απαλείψει άπό τό Σύμβολο της πίστεως, όπως τό έδογμάτισε ή Β' αγία Οίκουμενική Σύνοδος τήν φράσι"τό έκ τού Πατρός έκπορευόμενον", που αναφέρεται στο Άγιο Πνεύμα!

β) Οί οίκουμενιστές ""Ορθόδοξοι" γιά νά υπερπηδήσουν τόν σκόπελο της αρνήσεως αποδοχής τών μεταγενεστέρων Οίκουμενικών Συνόδων κατέφυγαν σ' ένα ευτελές τέχνασμα, ποιο;
Έδήλωσαν, πώς οί προηγούμενες παράγραφοι της " Κοινής Δηλώσεως" είναι ''διδασκαλίες τών μεταγενεστέρων Οικουμενικών Συνόδων"! "Εκαναν δηλ. ένα ελιγμό! Καί δέν τόλμησαν νά πουν ευθέως, ότι οί Ορθόδοξοι αναγνωρίζουν καί τίς μεταγενέστερες Οικουμενικές Συνόδους, άλλα είπαν ότι όσα πιό πάνω συμφώνησαν είναι "διδασκαλίες" τών Συνόδων αυτών, ωσάν νά είναι δυνατόν οί Σύνοδοι αυτοί ν" αντλήσουν τό κύρος τους άπό τίς συμφωνίες τής "Κοινής Δηλώσεως"!

Γιατί τώρα τά έμεθόδευσαν έτσι; τό θέμα είναι απλό. Οί μεν Μονοφυσίτες δέν ανεγνώρισαν τίς μεταγενέστερες Οίκουμενικές Συνόδους, όχι μόνο γιατί δέν συμφωνούν μέ την διδασκαλία αυτών (άν συμφωνούσαν θά τό έλεγαν όπως τό είπαν οί "Όρθόδοξοι"), άλλα καί γιατί οί Σύνοδοι αυτοί τους καταδικάζουν καί αναθεματίζουν' ώς αιρετικούς! Οι δέ "Ορθόδοξοι", απέφυγαν νά πουν ότι αναγνωρίζουν ευθέως τίς μεταγενέστερες Οίκουμενικές Συνόδους, άλλ' ανεφέρθησαν έμμεσα στίς διδασκαλίες τους, γιατί δέν συμφωνούν μαζί τους ώς προς τίς καταδίκες καί αναθέματα κατά τών Μονοφυσιτών, τά οποία συνεφώνησαν νά άρουν!

γ) Οί Μονοφυσίτες, πιό έντιμοι άπό τους οίκουμενιστές ""Ορθοδόξους" δέν άφησαν άναπάντηση τήν ίδιαίτερη δήλωσι τών τελευταίων. "Εκαναν καί αυτοί ίδιαίτερη δήλωσι καί ύπεγράμισαν ότι τά όσα ίσχυρίσθησαν οί "Ορθόδοξοι" στην δήλωσί τους, πως τά συμφωνηθέντα στίς παραγράφους 1-7 είναι "διδασκαλίες τών μεταγενεστέρων τεσσάρων οίκουμενικών Συνόδων". Αυτό είπαν είναι "ερμηνεία" τών "Ορθοδόξων καί όχι δική τους! Δηλ. διέστειλαν τόν εαυτό τους οί άνθρωποι. Καί διευκρίνησαν καθαρά, έστω καί έμμεσα, ότι δέν δέχονται οί ίδιοι τά συμφωνηθέντα ώς διδασκαλίες τών μεταγενεστέρων Οίκουμενικών Συνόδων!
Είναι το ωραιότερο χαστούκι, πού έφαγαν οί οίκουμενιστές "Ορθόδοξοι" άπό τους αίρετικούς Μονοφυσίτες! Καί "ευχαριστώ"! Γιατί τί άλλο σημαίνει ή εν συνεχεία παρατήρησι τής "Κοινής Δηλώσεως" ότι "μέ τήν άλληλοκατανόησι αύτη οί Ανατολικοί 'Ορθόδοξοι (Μονοφυσίτες) ανταποκρίνονται σ' αυτήν θετικώς"! Σημαίνει ότι οί "'Ορθόδοξοι" έσκυψαν τό κεφάλι τους!

δ) Τέλος, θά επισημάνουμε καί κάτι άλλο. Είπαν οί Μονοφυσίτες: "Σχετικά μέ τήν διδασκαλία τής Ζ' Οίκουμενικής Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας οί Ανατολικοί 'Ορθόδοξοι συμφωνούν ότι ή θεολογία καί ή πράξις τής προσκυνήσεως τών Είκόνων πού έθέσπισε η Σύνοδος είναι σέ βασική συμφωνία προς τήν διδασκαλία καί πράξι τών Ανατολικών 'Ορθοδόξων, πολύ πρό τής συγκλύσεως τής Συνόδου, καί ότι έπ' αυτού δέν διαφωνούμεν'' .

Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι άπ' όλες τίς διδασκαλίες τών μεταγενεστέρων Οίκουμενικών Συνόδων, οι Μονοφυσίτες δέχονται μόνο μία, "τήν θεολογία καί τήν πράξι τής προσκυνήσεως τών Είκόνων" πού θέσπισε ή Ζ' Οίκουμενική Σύνοδος.

Άλλά,καί αυτή τήν διδασκαλία "περί προσκυνήσεως τών Εικόνων" τήν δέχονται ύπό έπιφύλαξιν. Τί λένε; 'Η διδασκαλία αυτή "είναι σέ βασική συμφωνία πρός τήν διδασκαλία καί πράξι'' τους! Δέν είναι σέ απόλυτη συμφωνία, είναι σέ "βασική"! Καί γιατί αυτό; Γιατί οί Μονοφυσίτες ουσιαστικά δέν προσκυνούν τίς άγιες Εικόνες! Τίς είκόνες τους τίς κρεμούν ψηλά μέσα στους ναούς τους, όπως έκαναν οί είκονομάχοι στην αρχή της είκονομαχίας, γιά νά μήν φθάνουν νά τίς ασπάζονται, άλλα νά χαϊδεύουν μέ τό χέρι τά κάδρα τους! "Υστερα, άκομβούν τό χέρι στό μέτωπο τους. Κι' έτσι παίρνουν τήν ευλογία άπ τίς είκόνες τους. Τό ίδιο συμβαίνει καί μέ τά άγια λείψανα, τά όποια κρύβουν μέσα σέ "πανιά" γιά νά μήν φαίνονται καί νά μήν τ'ασπάζονται,άλλά νά τά...χαϊδεύουν! Τά μόνα πού προσκυνούν καί ασπάζονται οί Μονοφυσίτες είναι τά ....ίεροψαλτικά βιβλία τών αναλογίων!
Αυτή τήν "αδιάκοπη συνέχεια τής αποστολικής παραδόσεως έχουν οί Μονοφυσίτες;

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΝΕΟ ΚΡΟΥΣΜΑ ΕΚΧΥΔΑΪΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ (ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ)


Νέο κροῦσμα ἐκχυδαϊσμοῦ ἀπό τόν Μητροπολίτη Δημητριάδος Ἰγνάτιο τόν Παραβάτη.
Στήν ἑορτή τοῦ Ἁγ. Ἀντωνίου τοῦ Νέου (τοπική πανήγυρη τῆς Ἁγιᾶς) τήν 1η Σεπτεμβρίου, ἀρχή τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ὁ ἀμετανόητος κ. Ἰγνάτιος (ἐνῶ γιά ἕνα διάστημα - σύμφωνα μέ τούς οἰκουμενιστικούς ἐλιγμούς του - ἀπέφυγε νά προκαλέσει τούς χριστιανούς, ἐπειδή τό θέμα ἔφτασε στά «κανάλια») ἐπανέλαβε τή βεβήλωση τῆς ἱερᾶς ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀπαγγέλων τά ἀναγνώσματα τῆς Π. Διαθήκης στήν ἀγαπημένη του «μαλλιαρή διάλεκτο».
Ἐπί πλέον ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεώς του ἁμιλλώμενοι στό «γλύψιμο» τοῦ προϊσταμένου των, ἔχουν ἀρχίσει νά τελοῦν τά μυστήρια τοῦ γάμου καί τῆς βαπτίσεως στήν καθομιλουμένη. Ἑνός κακοῦ ἐλθόντος μύρια ἕπονται.
Λαέ ἀποδοκίμασε τούς προδότες ρασοφόρους. Ὄχι μυστήρια στούς ἐπίορκους παπάδες τῆς Νέας Ἐποχῆς. Μᾶς μαγαρίζουν ἀντί νά μᾶς ἁγιάζουν. Οὔτε κερί στίς Ἐκκλησίες τους. Μόνον ὅταν χάσουν τά εὐρώ μας, ἴσως καταλάβουν.
Ὁ Θεός καί οἱ Ἅγιοι νά μᾶς λυτρώσουν ἀπό τούς νεοβαρβάρους Βαρλααμίτες πού εἰσήλασαν στήν Ἐκκλησία μας.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ


Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, «Δικαιώνονται πλήρως ὅσοι ὑπέγραψαν καί ὑπογράφουν τήν κατά τῆς δαιμονικῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ ὁμολογίαν»


Ἐν Πειραιεῖ τῇ 28ῃ Σεπτεμβρίου 2011
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
«Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις τὶς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τὶς δὲ κοινωνίᾳ φωτὶ πρὸς σκότος; τὶς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρός Βελίαλ; ἤ τὶς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; τὶς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων;»
(Β΄Κορ. 10:14-16)
Ἀπὸ 11-13 Σεπτεμβρίου 2011 πραγματοποιήθηκε στὸ Μόναχο τῆς Γερμανίας ἡ 11η Συνάντηση «Εἰρήνης», ἡ ὁποία διογρανώνεται ἀπὸ τὴν ὀργάνωση τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Κοινότητος Saint Egidio καὶ τὴν θρησκευτικὴ κοινότητα τοῦ τόπου ὅπου διοργανώνεται ἡ συνάντηση. Στὴν παροῦσα ἔλαβαν μέρος ἐκπρόσωποι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί Χριστιανικῶν Κοινοτήτων καὶ ἐκπρόσωποι ἄλλων θρησκειῶν ἀνὰ τὸν κόσμο... Σύμφωνα μὲ ἀνακοίνωση τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση: «Μία ἐνδιαφέρουσα συνάντηση ἐκκλησιαστικῶν καὶ θρησκευτικῶν ἐκπροσώπων, πολιτικῶν, ἀκαδημαϊκῶν διδασκάλων καὶ ἐκλεκτῶν μελῶν διαφόρων κοινωνικῶν φορέων πραγματοποιήθηκε στὸ Μόναχο τῆς Βαυαρίας». Τὴν εὐθύνη τῆς ὀργάνωσης εἶχε ἡ κοινότητα τοῦ «Ἁγίου Αἰγιδίου» μὲ μία κίνηση πού ἄρχισε τὸ 1986 στὴν Ἀσίζη τῆς Ἰταλίας ὅταν ὁ προηγούμενος κανονικῶς ἀνυπόστατος «ἡγεμὼν» τοῦ Βατικανοῦ Ἰωάννης Παῦλος ὁ Β΄, συνεκάλεσε παγκόσμια συνάντηση θρησκευτικῶν ἡγετῶν, προκειμένου νὰ προσευχηθοῦν γιὰ τὴν «εἰρήνη». Προσκεκλημένος στὴν συνάντηση τοῦ Μονάχου ἦταν ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Ἀχαΐας κ. Ἀθανάσιος, Διευθυντὴς τοῦ Γραφείου Ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Ε.Ε., ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ρουμανίας κ. Δανιήλ, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γερμανίας κ. Αὐγουστίνος (Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως), ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε κ. Σεραφεὶμ (Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας), ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλεπίου κ. Παῦλος (Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας), ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μὶνσκ κ. Φιλάρετος (Πατριαρχεῖο Μόσχας), ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κωνσταντίας-Ἀμμοχώστου κ. Βασίλειος (Ἐκκλησία τῆς Κύπρου) καὶ ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κρούγας κ. Ἀντώνιος (Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας).

Τὸ 2012 τὸ συνέδριο θὰ πραγματοποιηθεῖ στὸ Σεράγεβο. Τὴν ἀναγγελία τοῦ τόπου τῆς προσεχοῦς συνάντησης ἔκαναν «συγκινημένοι» καὶ ἀπὸ κοινοῦ ὁ Ρωμαιοκαθολικὸς «Ἐπίσκοπος» τῆς σημερινῆς πρωτεύουσας τῆς Βοσνίας-Ἐρζεγοβίνης καὶ ὁ «Μέγας» Μουφτής.

Κατά τήν διάρκεια τῆς συναντήσεως πού ἄνοιξε μέ τήν παρουσία τοῦ Προέδρου τῆς Γερμανικῆς Ὁμοσπονδίας κ. Κρίστιαν Γούλφ, μίλησε ἡ καγκελάριος τῆς Γερμανίας κ. Ἀ. Μέρκελ, ἡ ὁποία ζήτησε τήν προσευχή ὅλων τῶν θρησκειῶν γιά νά «βοηθηθοῦν» ὅλες οἱ Εὐρωπαϊκές Κυβερνήσεις.

Λίγο πιό βόρεια στήν Σουηδική πόλη Φιξέτρα τοῦ δήμου τῆς Νάκα πλησίον τῆς Στοκχόλμης, ὁ ἰμάμης Ἀγουάν Ὄλγουαν μαζί μέ τούς ἐκπροσώπους τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Κοινότητος καί τῆς Λουθηρανικῆς Κοινότητος τῆς Σουηδίας καί μέ σύνθημα «Ἔχομε ἕναν κοινό Θεό. - Ἀπό τήν μισαλοδοξία στήν πανθρησκεία» κατασκευάζουν ἕνα κοινό κτίριο Guds Hus, πού σημαίνει «οἶκος τοῦ Θεοῦ», πού θά εἶναι ἔτοιμο τό 2015 στό ὁποῖο θά συστεγάζεται σέ κοινό χῶρο γιά τούς πιστούς τῶν τριῶν αὐτῶν θρησκευτικῶν κοινοτήτων Χριστιανικός Ναός καί Μουσουλμανικό τέμενος μέ κοινό κέντρο νεότητος καί κοινό χῶρο γιά τά παιδιά.

Δέν ὑφίσταται μεγαλυτέρα ἐπιτυχία τοῦ δολίου δράκοντος καί αἰσχίστου ἐχθροῦ τῆς ἀληθείας καί τῆς σωτηρίας καί ἀρχαίου πτερνιστοῦ δαίμονος ἀπό τίς ἀνωτέρω τραγικές ἐκδηλώσεις τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ πού μέ τό πρόσχημα τῆς δῆθεν εἰρήνης ἀπομειώνει καί εὐτελίζει πλήρως τήν ἀλήθεια τῆς διά Χριστοῦ τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Σωτῆρος τοῦ κόσμου ἀποκαλύψεως. Μεγαλειωδῶς, ὁ θεῖος Παῦλος «προφητεύει» καί στηλιτεύει τό ὄνειδος καί τό κανονικό ἔγκλημα τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ, πού ἀποτελεῖ τήν ἐσχάτη πλάνη καί τόν αἴσχιστο πρόδρομο τοῦ Ἀντιχρίστου. Δικαιώνονται ἑπομένως πλήρως, ὅσοι διαμαρτύρονται, ἀντιτίθενται καί ὑπέγραψαν καί ὑπογράφουν τήν κατά τοῦ θεηλάτου καί εἰδεχθοῦς καί ἐγκληματικοῦ οἰκουμενισμοῦ, τῆς δαιμονικῆς αὐτῆς παναιρέσεως ὁμολογίαν. Διερωτᾶται πᾶς ἐχέφρων ὑπάρχει εἰρήνη καί σωτηρία χωρίς τόν Χριστόν; Μπορεῖ νά ἐπιτευχθῆ ἡ εἰρηνική κοινωνία μεταξύ τῶν ἀνθρώπων ὅταν δαιμονιωδῶς ἀρνοῦνται τήν Ἔνσαρκον Σοφίαν καί Ἀγάπην τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὑψώνοντες τό διαμονικό περίπαιγμα τῆς δῆθεν ἀληλλοκατονοήσεως στό ψεύδος καί τήν πλάνην; Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀποδέχονται χριστιανοί ἐπίσκοποι συμπροσευχάς μέ τούς διαμονιῶντας ὁπαδούς τῶν ἀνθρωποκατασκευασμένων ψευδοθρησκειῶν τῶν ὁποίων μέντωρ, ἐμπνευστής καί ποδηγέτης εἶναι ὁ διάβολος; Σκέπτεται κανείς ποτέ τόν ἱερό Γρηγόριο τόν Θεολόγο ἀπό τούς Ὀρθοδόξους Ἱεράρχας πού συμμετεῖχον, νά συμπροσεύχεται «ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ κόσμου» καί νά συνδιαλέγεται μετά τῶν ἐκπροσώπων τῆς ἀρειανικῆς αἱρέσεως πού εἶχε τότε καταλάβει ὅλη τήν Κωνσταντινούπολιν; Εἰς τί διαφέρει ὁ ἐπονείδιστος καί κακοποιός Ἄρειος ἀπό τόν ψευδοπροφήτην τοῦ Ἰσλάμ Μωάμεθ ἤ τόν νεοφανῆ αἱρεσιάρχη Κάρολο Ράσσελ τῆς φυλλαδικῆς ἑταιρείας «Σκοπιά τοῦ Πύργου» ἀφοῦ καί οἱ τρεῖς ὑπῆρξαν ὄργανα τοῦ δαίμονος διά τήν ἀπομείωσιν τοῦ θεανδρικοῦ προσώπου τοῦ ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί τήν στρέβλωσιν καί ἐκμηδένισιν τοῦ Εὐαγγελικοῦ μηνύματος Του. Πῶς δύνασαι νά συμπροσεύχεσαι καί μάλιστα σέ δῆθεν ἀνύπαρκτον κοινόν Θεόν ὅταν ἡ βασική διακήρυξις τῆς ψευδοθρησκείας τοῦ Ἰσλάμ εἶναι ὅτι δέν ὑφίσταται Τριαδικός Θεός καί ὅτι ὁ ἐνσαρκωθείς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι κτίσμα καί ἁπλοῦς διαγγελεύς τοῦ μηνύματός Του. (Σοῦρες Κορανίου Αἱ γυναῖκες 4:156, 169). Πῶς μπορεῖς νά συμπροσευχηθεῖς μετά τῶν ἀθλίων Ραββίνων τοῦ Ἑβραϊσμοῦ, οἱ ὁποίοι μετήλλαξαν τόν θεϊσμόν τῆς Π. Διαθήκης σέ ἑωσφορισμό καί σατανολατρεία εἰσάγοντες στόν Ἰουδαϊσμό τόν Καμπαλισμό καί τόν Ταλμουδισμό, οἱ ὁποίοι πεισμόνως καθυβρίζουν τόν ἐνσαρκωθέντα πανάχραντον Υἱόν τοῦ Θεοῦ ἀναμένοντες ὡς ψευδομεσσίαν των τόν ἐρχόμενον Ἀντίχριστον; Πῶς μπορεῖς νά συμπροσευχηθῆς μέ τήν Προτεσταντική Μετερυθμισμένη Κοινότητα τῆς Ὀλλανδίας, τῆς ὁποίας ὁ ἐφημέριος στό Γκόρινχεν, Κλάς Χέντρικσε συνέγραψε βιβλίο μέ τίτλο: «Πιστεύοντας σέ ἕναν ἀνύπαρκτο Θεό».

Ἡ ἀπροκάλυπτος πασίδηλος καί αὐταπόδεικτος καταπάτησις τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ διά τούς ἀνωτέρω ὄνειδος καί πτῶσιν πού μόνον τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου δύναται νά ἀποπλύνη διότι μετ’ ἐπιγνώσεως ἀπεμπολοῦν καί περιφρονοῦν τόν λόγον τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας καί Σωτῆρος τοῦ κόσμου «ὁ μή τιμῶν τόν Υἱόν, οὐ τιμᾶ τόν Πατέρα τόν πέμψαντα αὐτόν» (Ἰω. 5:23).

Ἀσχέτως ἀπό τά ὑποβολιμιαῖα δαιμονικά φληναφήματα περί ψευδοειρήνης καί ψευδοσυνυπάρξεως τῆς δεινῆς παναιρέσεως τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ ὁ αἰώνιος καί ἄφθιτος καί ἀνυπέρβλητος λόγος τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ καί ἡ ὀρθοδοξία καί ὀρθοπραξία τῶν μαρτύρων καί ἡρώων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως μᾶς καλεῖ νά συμπαραταχθῶμεν ὄχι μέ τούς ὀσφυοκάμπτας ἐθελόδουλους ἀπομειωτάς τῆς ἀληθείας ἀλλά μέ τούς γενναιόφρονας ὁμολογητάς καί κοινωνούς τῆς σταυρο-αναστασίμου πορείας τοῦ Ἀρχηγοῦ καί Τελειωτοῦ τῆς Πίστεως. Μή λησμονῶμεν ὅτι κατά τήν διάρκειαν τῶν πέντε αἰώνων δουλείας τοῦ Γένους ὑπῆρχον οἱ ἐθναρχεύοντες θρησκευτικοί ἡγήτορες, ἀλλά καί ὁ θεῖος τῶν Νεομαρτύρων ἔνδοξος καί θεηγόρος ὅμιλος.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ....ΚΑΙ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ!!!

(Σ.Σ.ΤΩΡΑ ΜΑΛΙΣΤΑ!!! ΔΙΠΛΗ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ! Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΩ!!!)

Όπως διαβεβαίωσε στο agioritikovima.gr ο διευθυντής του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού κ. Γιώργος Ελενόπουλος, ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου θα βρίσκεται την Κυριακή 9 Οκτωβρίου στο Άγιον Όρος προκειμένου να παραστεί στις εκδηλώσεις που πρόκειται να γίνουν προς τιμήν του Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την ανάρρησή του στο θρόνο της Κωνσταντινούπολης.Μεταξύ άλλων,ο κ. Παπανδρέου,το πρωϊ της Κυριακής θα παρακολουθήσει την θεία λειτουργία που θα γίνει στον Ιστορικό Ναό του Πρωτάτου στην πρωτεύσουσα του Αγίου Όρους,στις Καρυές, χοροστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Πάντως,μέχρι στιγμής άγνωστο παραμένει εάν ο κ. Παπανδρέου θα διανυκτερεύσει στην Αθωνική Πολιτεία .


Στο Άγιον Όρος, επίσης, θα βρεθεί εκείνες τις ημέρες και ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανούκοβιτς, το ενδιαφέρον του οποίου για τη μοναστική Πολιτεία του Άθω, είναι μεγάλο και για έναν επιπλέον λόγο καθώς στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος η πλειοψηφία των μοναχών είναι Ουκρανικής καταγωγής.


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/09/blog-post_7923.html#ixzz1ZEgyJ1Wb

«ΜΗ ΓΙΝΕΣΘΕ ΕΤΕΡΟΖΥΓΟΥΝΤΕΣ ΑΠΙΣΤΟΙΣ»

Ετεροζυγία λέγεται ή σύζευξις είς τόν ίδιον και τον αυτόν ζυγόν διαφόρων ζώων π.χ. μόσχου και όνου.
Τήν έτεροζυγίαν απαγορεύει ό θείος νόμος, λέγων «ουκ άροτριάσης έν μόσχω καί όνω έπί το αυτό».
Όμοίως, ή 'Αγ. Γραφή καί οί Ί. Κανόνες απαγορεύουν ως άθέμιτον τήν έτεροζυγίαν των πιστών μετά των αλλοθρήσκων καί αιρετικών.
Ως παράδειγμα ψεκτής έτεροζυγίας έχομεν τό εξής έκ της Βίβλου τών Πράξεων.
Του άπ. Παύλου έλθόντος εις Φιλίππους της Μακεδοίας, ή έχουσα πνεύμα Πύθωνας παιδίσκη, έτρεχεν όπισθεν του Παύλου καί τών συνεργατών αύτού, κράζουσα· «Ούτοι οί άνθρωποι δούλοι του Θεού του Υψίστου είσίν, οίτινες καταγγέλουσιν ύμίν όδόν σωτηρίας. Τούτο δέ έποίει έπί πολλάς ημέρας».
Τό δαιμόνιον μαρτυρεί τήν άλήθειαν, καί θέλει τρόπον τινά νά συνεργασθή μετά του Παύλου καί τών άλλων Αποστόλων εις τό κήρυγμα του Ευαγγελίου άλλ' ό Παύλος οργίζεται κατ' αυτού καί εκδιώκει έκ της παιδίσκης, διά νά μή ετεροζυγήση μετά τού δαιμονίου συνεργαζόμένος καί είπε: «...Παραγγέλλω σοι έν τω ονόματι Ί. Χριστού έξελθείν άπ' αυτής. Καί έξήλθεν αυτή τη ώρα».
Καθώς λοιπόν ό Παύλος απέκρουσε τήν συνεργασίαν του Δαιμονίου εις το κήρυγμα του Ευαγγελίου, καί δέν έγένετο ένοχος της θεοστυγούς (θεομισήτου) έτεροζυγίας, έτσι καί οί όρθοδόξως πιστεύοντες πιστοί, οφείλουν, πάντοτε ν' αποφεύγουν τήν μετά τών αλλοθρήσκων καί αιρετικών συνένωσιν καί συνεργασίαν. Ούδείς συνεκκλησιασμός ή συμπροσευχή μετ' αυτών.
«Τίς γάρ μετοχή δικαιοσύνη καί ανομία;»
'Όπως αντίκειται εις τήν δικαιοσύνη τού Θεού ή ανομία, έτσι αντίκειται καί εις τήν πίστιν ή απιστία, καί εις τόν Όρθόδοξον άντίκεται ό αιρετικός.
Τά δέ φύσει εναντία διαμάχονται πάντοτε, καί ουδέποτε συζεύγνυνται έπί τό αυτό.
«Τίς δέ κοινωνία φωτί προς σκότος;»
'Όπως δέν κοινωνεί τό φώς μετά τού σκότους ένεκα της έναντιότητας της έκατέρου φύσεως, έτσι καί οί Ορθόδοξοι δέν δύνανται νά έλθουν εις έκκλησιαστικήν κοινωνίαν μετά τών έσκοτισμένων Λατινοφρόνων Οικουμενιστών εις ό,τι άφορα είς τό έργον της Πίστεως καί της σωτηρίας. 'Όπως ό Χριστός δέν συμφωνεί ούδέποτε μετά τού Διαβόλου, έτσι καί οί ύπό τόν Χριστόν Όρθόδοξοί πιστοί δέν δύνανται νά συμφωνήσουν μετά τών διατελούντων ύπό τόν Διάβολον διαφόρων αιρετικών.
Διό «εξέλθετε έκ μέσου αυτών καί άφορίσθητε» λέγει Κύριος, «καί ακαθάρτου μή άπτεσθε...».
Οι λόγοι ούτοι τού Κυρίου σαφώς άπαγορεύουν τήν έτεροζυγίαν, καί ό Ορθόδοξος λαός τού Θεού εξέρχεται εκ μέσου παντός μη Όρθοδόξου, καί αποφεύγει όση δύναμις πάσαν έπαφήν μετά των αιρετικών.
Μόνον δέ διά τού τοιούτου αποχωρισμού ένούμεθα μετά τού Θεού καί υίοθετούμεθα.
Ή αδράνεια ή άναστέλουσα τήν έφαρμογήν τών Ιερών Κανόνων, καί τήν θείαν προτροπήν περί μή έτεροζυγίας μετά τών άλλοθρήσκων καί αιρετικών θεωρείται ως συμμετοχή εις τήν προδοσίαν της Πίστεως καί τυγχάνει έκτος τιμής καί Ορθοδόξου καθήκοντος.

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Γερμανίας Αυγουστίνος προς τον Πάπα: "Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου."

ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΜΕΡΙΚΟΙ ΝΑ ΛΕΝΕ «ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΠΟΙΟ ΚΟΙΝΟ ΠΟΤΗΡΙΟ. ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΕΓΟΥΝ ΟΙ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ»!!!
ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ!!! ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΛΥΠΑΣΤΕ ΟΤΑΝ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ! Η ΜΟΝΗ ΑΙΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ!


Xαιρετισμός του Μητροπολίτη Γερμανίας Αυγουστίνου προς τον Πάπα κατά την συνάντησή τους στο Σεμινάριο Hörsaal στο Φράιμπουργκ 24 Σεπτεμβρίου2011.
"Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου." (Ματθ. 21:9) Μ΄αυτό το εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, σας καλωσορίζω, Παναγιώτατε, εξ ονόματος της Διάσκεψης των Ορθοδόξων Επισκόπων στη Γερμανία και σας ευχαριστούμε για τη σημερινή συνάντηση, παρά το πολυάσχολο πρόγραμμα σας.......
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΣΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ

Metropolit Augoustinos von DeutschlandVorsitzender der Orthodoxen Bischofskonferenz in Deutschland (OBKD) (Freiburg –24. September 2011)

Εὐλογημένος ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου! „Gesegnet sei, der kommt im Namen des Herrn.“(Mt 21,9) Mit diesem Vers aus dem Matthäus-Evangelium begrüße ich Sie, EureHeiligkeit, im Namen der Orthodoxen Bischofskonferenz in Deutschland und dankeIhnen, dass Sie die heutige Begegnung trotz Ihres vollen Besuchsprogrammsermöglicht haben. Dieser Dank geht natürlich auch an Sie, lieber, verehrterHerr Erzbischof Zollitsch, der Sie uns eingeladen und soeben so freundlichbegrüßt haben. Meinen Gruß und den damit verbundenen Dank darf ich sicherlichauch im Namen der hier anwesenden Bischöfe der orientalisch-orthodoxen KirchenDeutschlands aussprechen, die heute ebenfalls zugegen sind.
Esist schön, dass unsere Begegnung hier in Freiburg, nur wenige Schritte entferntvom „Münster unserer Lieben Frau“ stattfindet. Für uns orthodoxe Christen istdie Muttergottes immer dabei, immer anwesend auf unserem Weg durch die Zeit.Und dies gilt in besonderer Weise für uns Bischöfe. Bei unserer Weihe erhaltenwir als bischöfliche Insignie das Enkolpion (auch Panagia genannt), diese Ikoneder Muttergottes. Der Name Panagia (die Allheilige) ist das Attribut der Mutterunseres Herrn, die wir stets in unserem Innersten tragen dürfen. Dafür stehtdie Bezeichnung „Enkolpion“. Alle orthodoxen Bischöfe tragen diese Panagia alsoals bewusstes Zeichen unserer Verehrung für die Gottesmutter und als Treue zurKirche.
Sieselbst haben es einmal so formuliert: „Die Alte Kirche hat - biblischem Denkengemäß – keine Schwierigkeit gefunden, in der Frau einerseits Mariazu erkennen und andererseits zeitenübergreifend in ihr die Kirche, Braut undMutter, zu sehen, in der sich das Geheimnis Marias in die Geschichte hineinauszeitigt.“[1] So gesehen sindwir immer noch Alte Kirche und setzen auch im 21. Jahrhundert die besondereVerehrung für „unsere Liebe Frau“ fort; es hat also nichts mitFrauenfeindlichkeit zu tun, wenn unsere heutige Begegnung – im Gegensatz zuIhren ökumenischen Terminen der vergangenen Tage – eine Begegnung nur unterMännern ist…
Eure Heiligkeit!
Eswird Sie freuen zu hören, dass sich seit Ihrem letzten Besuch in Deutschlandeiniges getan hat – auch in der Orthodoxen Kirche. Im vergangen Jahr fand zumBeispiel die Gründung der Orthodoxen Bischofskonferenz in Deutschland statt.Dies geschah aufgrund eines Beschlusses der IV. Panorthodoxen PräkonziliarenKonferenz in Chambésy vom Juni 2009. Es waren also die so genanntenMutterkirchen, die gemeinsam dafür Sorge trugen, dass die jahrelangeZusammenarbeit in der bis dahin bestehenden „Kommission der Orthodoxen Kirchein Deutschland“ (KOKiD) fortgeführt und de facto und de jure aufgewertet wurde.Alle orthodoxen Diözesen unseres Landes arbeiten nun in der Bischofskonferenzzusammen. Sie erfüllen damit den diesbezüglichen Beschluss von Chambésy, in demes für unsere und die anderen gleichzeitig gegründeten Bischofskonferenzenwörtlich heißt: „Aufgabe und Verantwortung (…) wird die Sorge um dieSichtbarmachung der Einheit der Orthodoxie und die Entfaltung gemeinsamenHandelns aller Orthodoxen in jeder Region sein, zur Erfüllung der pastoralenBedürfnisse der dort lebenden orthodoxen Christen, zur gemeinsamenRepräsentation aller Orthodoxen gegenüber den Nicht-Orthodoxen und der ganzenGesellschaft dieser Region, zur Förderung der theologischen Ausbildung und derkirchlichen Erziehung etc.“ Natürlich existieren die bisherigen Diözesentrotzdem weiter und verwalten ihre eigenen Angelegenheiten; andererseits werdendie gemeinsamen Interessen nun auch gemeinsam vertreten, etwa wenn es um dieinnerchristliche Zusammenarbeit, die Präsenz in den Medien, umReligionsunterricht oder um die Vertretung am Sitz der Bundesregierung und desBundestages geht. Die Orthodoxe Bischofskonferenz steckt noch in denKinderschuhen, sie ist aber lebensfähig und wird – davon bin ich überzeugt –mit Gottes Hilfe wachsen und gedeihen. 19 Bischöfe sind Mitglieder dieserBischofskonferenz – von diesen sind heute die Diözesanbischöfe gekommen, um Siezu begrüßen.
GestattenSie mir, Heiliger Vater, meinen Gruß mit einer kalendarischen Anmerkung zubeschließen: der heutige 24. September ist in der griechischen Kirche demGedächtnis eines Wunders der Gottesmutter gewidmet, dass auf der Insel Kythirastattgefunden hat. Daneben gedenken wir noch zweier weiterer Heiliger. Da istzum einen eine Gestalt aus der Urkirche: die heilige Thekla, der Tradition nacheine Paulus-Schülerin, die erste Frau, die das Martyrium für Christus erlittenhat. (Gestern wurde ihrer in der römisch-katholischen Kirche gedacht.) Und daist zum anderen jemand aus der jüngsten Zeit: der heilige Siluan, einrussischer Athosmönch des 20. Jahrhunderts. So umfassen die Heiligen eineseinzigen Tages die gesamte Zeitspanne der Kirchengeschichte. In diesemVerständnis von Kirche und Tradition leben wir und leben Sie: diachronisch, d.h.in der Zeit und doch die Zeit überschreitend. Und so werden wir – gerade auchin Deutschland – fortfahren: gemeinsam und immer mehr aufeinander zu. DieseErfahrung der letzten Jahrzehnte fortzusetzen wird für mich das wichtigsteErgebnis Ihrer Reise durch unser Land und dieses Abends sein.
Indiesem Sinn wünschen wir Ihnen, lieber Heiliger Vater, eine gesegnete Zeit auchhier auf der letzten Etappe Ihrer Deutschlandreise. Der Herr segne auf dieFürbitten seiner allheiligen Mutter Ihre Reise, der Herr segne Ihren Dienst! VielenDank!
[1]. Joseph Ratzinger (Benedikt XVI.),Jesus von Nazareth, Band II, Freiburg 2011, S. 245f.

ΑΠΟ ΑΚΤΙΝΕΣ

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΑΣ (4o ΜΕΡΟΣ)


To φάρμακο της πίστης

Ή πίστη εμφανίζεται ως ή αρχή της καινής ζωής, πού ό άνθρωπος καλείται νά διάγει έν τω Θεώ. Αποτελεί τήν ισχυρότερη κινητήρια δύναμη, πού είναι δυνατόν νά διαθέτει, ώστε νά ζήσει τή ζωή αύτή. Είδαμε ότι ή πίστη είναι μία από τίς στάσεις, πού οφείλει νά επιδεικνύει ό βαπτισμένος ώστε νά φυλάσσει καί νά κράτα τή χάρη, προκειμένου ή τελευταία νά εκδηλώνεται ενεργά σ' αυτόν.
Γιά τόν άβάπτιστο ή γιά τό βαπτισμένο πού ξανάπεσε στην αρρώστια, ή πίστη συνιστά τήν πρώτη προϋπόθεση θεραπείας. Ό ασθενής οφείλει όχι μόνο νά στρέφεται στό Θεό, άλλα καί νά πιστεύει σ' Αυτόν. Μέ τήν πίστη, Τόν αναγνωρίζει ώς τό μόνο Θεραπευτή, πού είναι ικανός νά τόν ίατρεύει μέ φάρμακα άπό τά βάσανα καί τίς κακίες του, Τόν έπικαλειται καί έχει τή βεβαιότητα ότι θά λάβει άπό Αυτόν τή θεραπεία και τή σωτηρία.
Ή συγκεκριμένη στάση προϋποθέτει στό ξεκίνημα κάποια προσπάθεια του πεπτωκότος άνθρωπου, ώστε νά υπερβεί τήν αμέλεια δηλαδή τήν αδιαφορία ώς προς τήν κατάσταση της πτώσης καί των πνευματικών νοσημάτων· έτσι θά νικήσει τίς αντιστάσεις, πού προβάλλουν τά πάθη στή θεραπευτική καί σωτηριώδη χάρη του Θεού. Ό Άγιος Αυγουστίνος μας αποκαλύπτει ότι τό μέγεθος των αντιστάσεων (απέναντι) στό Θεό ιατρό είναι τέτοιο, ώστε νά εμποδίζει τόν άνθρωπο νά απαλλαγεί άπό τίς κακίες πού τόν προσβάλλουν, πρίν μεταστραφεί καί επιστρέψει· αναφωνεί: άρρωστη ψυχή μου πού δέν μπόρεσε νά βρει τήν ίαση στην πίστη, πού αρνήθηκε τή θεραπεία· αντιστεκόταν στά χέρια Σου, Θεέ μου (ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ, Conclationes 6,4).
Προσανατολίζοντας, μέσα στήν πίστη, τήν επιθυμία καί τό θέλημα Του προς τό Χριστό, ό άνθρωπος δίνει καί πάλι στην πρώτη τό φυσικό «αντικείμενό» της, και στη δεύτερη τό φυσιολογικό σκοπό της. Στην ίδια τή λειτουργία της πίστης πραγματοποιείται ή θεραπεία των δυνάμεών του, πού τό αμάρτημα είχε οδηγήσει σε νόσο, διαστρέφοντας τή χρήση τους.
Ωστόσο, ή πίστη, μολονότι συνεπάγεται εκδήλωση της επιθυμίας καί προπαντός της θέλησης, -σέ βαθμό μάλιστα πού θά μπορούσαμε νά τή θεωρήσουμε ώς «έκούσιον της ψυχής συγκατάθεσιν»-, αποτελεί τή γνώση πού προκύπτει άπό συσχέτιση. Είναι, λέγει ό Απόστολος Παύλος, «έλπιζομένων ύπόστασις [Σ.τ.μ.: Βέβαιη, πραγματική ύπαρξη αγαθών], πραγμάτων έλεγχος ού βλεπομένων» (Έβρ. 11,1). Είναι κάποια μορφή πρόωρης καί έμμεσης γνώσης των πνευματικών, σύμφωνα μέ τόν τρόπο πού τους αρμόζει, πρίν νά έλθει ή άμεση γνώση / έμπειρία ώς καρπός αύτής [Σ.τ.μ.: Της πίστης] όταν ή αύξηση του πιστού θά φθάσει στό όριο καί τό τέρμα της. Είναι ή γνώση πού ό άνθρωπος αποκτά μέ τήν εκούσια προσχώρηση καί ένωση του νού καί όλων των δυνάμεων του στην άποκαλυμένη στους ανθρώπους αλήθεια άπό τό Άγιο Πνεύμα, τους λόγους του Χριστού καί τή μαρτυρία αποστόλων, προφητών καί άγίων (Πρβλ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΒΑΣΙΛΑΣ, Έν Χριστώ ζωή, 2,79).
Στό μέτρο πού ή πίστη προσανατολίζει τόν άνθρωπο προς τό Θεό καί τόν συνδέει μαζί Του, τόν ελευθερώνει καί τόν φυλάσσει άπό τήν παθολογική προσκόλληση προς τόν εαυτό του, δηλαδή τήν φιλαυτία.
Παρ' όλα αυτά, ή θεραπευτική λειτουργία της πίστης έγκειται στή γνώση τήν οποία συνιστά καί προσφέρει συγχρόνως στον άνθρωπο: όπως ή άγνοια αποτελεί γιά τόν άνθρωπο τήν κύρια αιτία της πτώσης καί των νόσων του, έτσι καί ή γνώση πού αποκτά μέσα άπό τήν πίστη είναι ή άπαρχή της θεραπείας του. Σύμφωνα μέ τόν Άγιο Ιωάννη Καρπάθιο, ή πίστη τόν θεραπεύει από «τήν νόσον τής άπιστίας» (ΙΩΑΝΝΗΣ Καρπάθιος, Κεφάλαια παραμυθητικά, 46). Ή άγνοια του Θεού τόν οδήγησε στην αρρώστια, ή άνα-γνώρισή Του διά της πίστεως τόν οδηγεί νά ξαναβρεί τήν υγεία. Ένας Πατέρας διδάσκει ότι ή γνώση του Θεού αρκεί γιά τήν υγεία της ψυχής καί ό Άγιος 'Ιουστίνος γράφει μέ τήν ίδια σημασία, ότι όπως ή υγεία αποτελεί τό αγαθό του σώματος, έτσι καί ή γνώση του Θεού είναι τό αγαθό της ψυχής. Καί ό Άγιος Παχώμιος ερωτά άπό τήν πλευρά του: «Άνήρ γάρ τυφλός τη διάνοια άνθ' ων ού βλέπει τό φώς του Θεού διά τήν ειδωλολατρίαν, ει μετά ταύτα τη εις τον κύριον πίστει οδηγηθείς άναβλέψει έπιγνώναι τόν μόνον άληθινόν Θεόν, άρα τούτο ούκ έστιν ίασις καί σωτηρία»; (ΑΝΩΝΥΜΟΣ, Πρώτος Βίος Παχωμίον, 47).
Ή πίστη, αφαιρώντας άπό τόν ανθρώπινο νού ένα απο τα κυριότερα καλύμματα πού τόν εμπόδιζαν νά βλέπει, τόν απελευθερώνει σέ κάποιο βαθμό άπό τήν άγνοια καί όπωσδήποτε άπό κάθε πλανεμένη γνώση γιά τό Θεό, αν βεβαίως είναι αύθεντική. Μέ τήν πίστη, σημειώνει πάλι ό Θεοδώρητος Κύρου, όλα τά πονηρά μαθήματα [Σ.τ.μ.: Γνώσεις] της ψυχής, πού συνιστούσαν πραγματική εστία μόλυνσης, αποβάλλονται καί παραχωρούν τή θέση τους στίς θειες γνώσεις. Μέ τήν πίστη, όλες οι νοητικές δυνάμεις του ανθρώπου καθαίρονται, εξυγιαίνονται καί επιστρέφουν στή σοφία, ή οποία μαρτυρεί καί επιβεβαιώνει τή φυσιολογική λειτουργία τους. "Ετσι ό Θεοδώρητος Κύρου επισημαίνει ότι μέ τή διδασκαλία Του, «ό Σωτήρ ό ημέτερος [...] τήν οίκουμένην [...] αθρόως μετέβαλε καί τήν πάλαι τοις έξεστηκόσι καί παραπαίουσιν έοικυίαν σωφρονούσαν άπέψηνεν» (ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΣ ΚΥΡΟΥ, Θεραπευτική, 4,3).
Μέ τήν πίστη, ό άνθρωπος ξαναβρίσκει τήν αληθινή έλευθερία του (Ίωάν. 8,32) γνωρίζοντας Αυτόν πού είναι ή αλήθεια (Ίωάν. 14,6). Γνωρίζοντας τό Θεό άπό τήν αρχή, ξαναβρίσκει τήν αληθινή γνώση του έαυτού του· γνωρίζει άπό τήν αρχή «ό γεννώμενος παρά τινος γεννάται» καί ποια είναι ή φύση του. Αναγνωρίζει τόν εαυτό του ώς εικόνα του Θεού, ή οποία προορίζεται ν' αποκτήσει τήν ομοίωση. Αναγνωρίζει τήν πνευματική διάσταση, άπό τήν οποία τό είναι του είχε αποκοπεί διά της αμαρτίας, καί μέσα σ' αυτή, τήν ακέραιη ανθρωπότητά του.


ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ Κ.ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΟ ΑΓ.ΟΡΟΣ (2006)


Εξ΄ αφορμής της φετινής επισκέψεως του Οικ. Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου εις το Άγιον Όρος τον προσεχή Οκτώβριο ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ αλλά και δια την δήλωση του μοναχού Νικολάου περί της μη συμμετοχής του εις την υποδοχή του Πατριάρχου ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ, θεωρούμε χρέος μας να παρουσιάσουμε ενα συμβάν το οποίο επραγματοποιήθη εις την επίσκεψη του κ. Βαρθολομαίου εις το Άγιον Όρος το έτος 2006 και έχει ως εξής

«Ήταν 10/23 Όκτωβρίου ημέρα Δευτέρα. Ό οικουμενικός πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, έπισκεπτόμένος τό "Αγιον 'Όρος, από την ι. μονή Καρακάλου, όπου εύρίσκετο άπό τό πρωί, άνεχώρησε για την γειτονική ί. μονή Φιλόθεου. "Εφερε μαζί του και τμήμα ίερού λειψάνου του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, τό όποιο έδώρισε στή μονή Φιλόθεου, άπό τήν οποία ώς γνωστόν προέρχεται ο άγιος Κοσμάς.
Μετά τήν τελετή τής υποδοχής, τίς προσφωνήσεις και αντιφωνήσεις, ο παναγιώτατος παρεκάθησε στην τράπεζα. Κατά τήν διάρκεια τής τραπέζης κάποιοι απο τους πατέρας του είπαν, ότι στην μονή ζή κλινήρης σέ ηλικία 93 ετών ό προηγούμενος Ευγένιος Φιλοθεΐτης, ό οποίος επί πολλά έτη έχει διατελέσει αντιπρόσωπος τής μονής τους παρά τη Ιερά Κοινότητι. Ό πατριάρχης εξεδήλωσε ενδιαφέρον νά τόν έπισκεφθή. Εξερχόμενος λοιπόν άπό τήν τράπεζα συνοδεία μοναχών μετέβη στό κελλί του άσθενούντος προηγουμένου, ό όποιος μολονότι κλινήρης έχει σώας τάς φρένας καί διατηρεί τήν όξύνοιά του. Μόλις όμως ό κ. Βαρθολομαίος εισήλθε στό κελλί, ό κλινήρης γέρων Ευγένιος, προς κατάπληξιν δλων, ακούστηκε νά του φωνάζη δυνατά·
- Τί είνε αυτά πού κάνετε καί συμπροσεύχεσθε μέ τόν πάπα; Δέν ξέρετε ότι είνε αίρετικός καί κακόδοξος;
Ητο τόσο έντονο τό ύφος καί ή φωνή του προηγουμένου Ευγενίου, ώστε ό πατριάρχης αναγκάστηκε ν' αποχώρηση σιωπών. Οί παρευρισκόμενοι έμειναν άναυδοι.
Τό περιστατικό αυτό, πού συνέβη κατά παραχώρησιν τής Κυρίας Θεοτόκου, εφόρου του ίερου τόπου, ανακαλεί στή μνήμη κάποιο άλλο παλαιότερο.
"Οταν τό έτος 1275 μ.Χ. ήρθε στό "Αγιον 'Όρος ό λατινόφρων πατριάρχης Ιωάννης Βέκκος, ακούστηκε φωνή άπό ίερά Εικόνα τής Θεοτόκου προς γέροντα μοναχό πού ένώπιόν της έδιάβαζε τους Χαιρετισμούς· «Χαίρε καί σύ, ω Γέρων· και είπε εις τον ηγούμενον και τους πατέρας, ότι οί εχθροί οί ιδικοί μου καί του Υιού μου ;hλθον νά βεβηλώσουν τόν τόπον». Καί ό γέρων ανήγγειλε τόν ερχομό του λατινόφρονος, ό όποίος έν συνεχεία στό βουλγαρικό μοναστήρι έκαυσε μέσα στόν πύργο τής μονής τούς όμολογητάς πατέρας πού ήλεγξαν αυτόν καί τόν αύτοκράτορα Μιχαήλ. Είνε οί 26 όσιομάρτυρες τής ί. μονής Ζωγράφου, πού εορτάζουν τήν 22α Σεπτεμβρίου. (Περιοδικόν «ΣΠΙΘΑ» Δ/βριος 2006 αριθ. 646 ΠΑΡΟΣ)



Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΔΕ ΑΠΟ ΤΩΝ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΩΝ ΟΙΤΙΝΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣ ΥΜΑΣ ΕΝ ΕΝΔΥΜΑΣΙ ΠΡΟΒΑΤΩΝ....

«Προσέχετε δέ άπό τών ψευδοπροφητών οίτινες έρχονται προς υμάς έν ένδύμασι προβάτων, έσωθεν δέ εισι λύκοι άρπαγες» (Ματθ. Ζ 15)

Τους ψευδοποιμένας χαρακτηρίζει ό Χριστός λύκους διότι κάμνουν έργον όμοιον καί άνάλογον τών λύκων. Άπέναντι τών τοιούτων ψευδοποιμένων οφείλει νά φυλάττη ή Εκκλησία τόν εξής νόμον του Χριστού· «Πάν δένδρον μή ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται καί εις πυρ βάλλεται».
Τί εννοεί ό νόμος ούτος; Έννοεί ότι οσάκις ό πιστός χριστιανικός λαός έννοήση ανάμεσα του ψευδοπροφήτην, φιλαιρετικόν ποιμέναν εργαζόμενον τό έργον τής άπωλείας τών ψυχών οφείλει αμέσως νά τόν άποβάλη άπό τής 'Επισκοπικής έδρας τής Εκκλησίας. Τόν νόμον τούτον έφήρμοσεν ακριβώς ή του Χριστού Έκκλησία διαυτό καί έτήρησε τήν εαυτής ακεραιότητα. Έάν ή Εκκλησία δέν άπέκοπτε διά τών Συνόδων τους ψευδοποιμένας, δέν θά ύπήρχεν σήμερον Όρθοδοξία.
Καθήκον ίερόν όλων μας είναι νά πολεμώμεν παντού καί πάντοτε τάς αίρετικάς διδασκαλίας. Όσάκις τους Επισκοπικούς θρόνους τής Εκκλησίας καταλαμβάνουν λύκοι άρπαγες μέ ένδυμα προβάτου, -μέ Αρχιερατικά άμφια-έχει δικαίωμα καί καθήκον ό πιστός λαός δυνάμει του νόμου του Χριστού νά άποκηρύττη αυτους, διότι όσα έπαθε καί πάσχει ή Εκκλησία , υπό τών τοιούτων προβατοσχήμων λύκων, δέν έπαθε άπό τους Νέρωνας καί Δομετιανούς. Ό Χριστός μαρτυρεί ότι είς τήν Εκκλησία Του θά υπάρξουν άνθρωποι πού εις τό όνομά Του θά προφητεύσουν, θά έκβάλουν δαιμόνια άλλα δέν θά φυλάττουν τόν νόμο του Ευαγγελίου Του. Πράγματι οί Ίερείς καί Αρχιερείς τελούν Μυστήρια, αγιάζουν τόν λαόν καί θεραπεύουν άσθενούντας καί διά της θείας όυνάμεως. Κάθε ιερεύς Ιερουργών έν ονόματι Θεού ποιεί δυνάμεις. Έν τή ιερουργία ό άρτος μεταβάλλεται εις Σώμα καί ό οίνος εις Αίμα Χριστού.
Έν τώ βαπτίσματι εμφυσά ό ιερεύς καί άναγινώσκει τους εξορκισμούς καί έκβάλλει τά δαιμόνια. Μαρτυρεί ό Χριστός ότι έν γένει καί τά παρά του αναξίου ιερέως ή Άρχιερέως τελούμενα Μυστήρια είναι έγκυρα. Ένεργεί καί διά τών αναξίων κληρικών ό Θεός χάριν τοϋ λαού του. 'Αλλά οί τοιούτοι λειτουργοί έν τή ημέρα τής κρίσεως θά λέγουν· ημείς εν τώ ονόματί σου Χριστέ, έβαπτίζομεν, έδιώκομεν δαιμόνια, έποιούμεν θαύματα, έκηρύττομεν, διατί λοιπόν αποπέμπεις ημάς; Ό δέ Χριστός άποκριθήσεται· «αποχωρείτε απ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν» (Ματθ. Ζ' 22-23).
Αυτά ισχύουν διά τά πρσωπικά αμαρτήματα τών Κληρικών. Ή κατάστασις είναι διαφορετική, όταν οί ίερείς σφάλλουν εις τήν Όρθόδοξον Πίστιν. Δι αυτό οί Ί. Κανόνες μάς προστάζουν νά μή κοινωνώμεν μέ αυτούς οί οποίοι τελούν έν τή κακοδοξία καί εργάζονται τήν άνομίαν.
Ποίαν; Ιδού: είναι παρανομία ή αποδοχή τής αιρετικής εγκυκλίου του 1920 καί ή συμμετοχή είς τό Π.Σ.Ε.

Είναι παρανομία ή άρνησις τής μοναδικότητος τής Όρθοδοξίας.

Είναι παρανομία ή μνημόνευσις του άμετανοήτου Πάπα έν τοις διπτύχοις. (όπως επί Αθηναγόρα).

Είναι παρανομία ό χαρακτηρισμός τών διαφόρων αιρετικών παρασυναγωγών, ώς αδελφών Εκκλησιών.

Είναι παρανομία αί συμπροσευχαί του Βαρθολομαίου μετά του πάπα, όμολογούντος αυτόν «πρώτον έν τή καθόλου Εκκλησία του Χριστού, καί όμοτρόπου καί όμοζήλου τών πρωτοκορυφαίων Πέτρου καί Παύλου.

Είναι παρανομία ή αποδοχή τών αιρετικών Μονοφυσιτών ώς Όρθοδόξων. (Σαμπεζύ 1990).

Είναι παρανομία ή έπικρότησις τών διαθρησκειακών συμπροσευχών όλων τών θρησκειών.

Είναι παρανομία καί βλασφημία κατά του 'Αγίου Πνεύματος, ό χαρακτηρισμός τών Ι. Κανόνων, ώς «τείχη του αίσχους» καί τών 'Αγίων Πατέρων ώς «ώς άτυχη θύματα του αρχεκάκου όφεως».

Είναι παρανομία ή προσφορά εις τους αίρετικούς τής Θείας Κοινωνίας, καί ή έξίσωσις της Αγίας Γραφής καί του Κορανίου.

Ένοχοι οί έννοούντες τήν προδοσίαν καί μή συνετιζόμενοι, οί άδρανούντες καί μή έπιφέροντες άντιπερισπασμόν είς τά σχέδια τών προδοτών τής Πίστεως, θύμα τών οποίων έγένετο ήδη ό άνευ ποιμένας επιπόλαιος λαός.

Ουαί τοις ύποστελλομένοίς καί μή άποτειχιζομένοις έκ των αλλοτρίων.

Π. Δ.Χ.

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΣΤΟ ΣΑΜΠΕΖΥ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ - ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΩΝ (8ο ΜΕΡΟΣ)

Oί οικουμενιστές "'Ορθόδοξοι" πού υπέγραψαν την προδοτική συμφωνία ενώσεως μέ τους Μονοφυσίτες γιά ν' απαλύνουν την αίρεσι του Μονοφυσιτισμού έκαναν καί κάτι άλλο. θέλησαν να τόν παρουσιάσουν ως τυπική διαφορά μέ μάς ως προς τήν ορολογία μόνο & δχι ως προς τήν ουσία. Γι' αυτό γράφουν: "άν καί μπορεί κάποτε ('Ορθόδοξοι καί Μονοφυσίτες) νά έχρησιμοποίησαν Χριστολογικούς δρους μέ διαφόρους τρόπους !
"Μπορεί" λένε! Δέν είναι βέβαιοι] Δέν γνωρίζουν, πώς ασφαλώς οί Όρθόδοξοι καί οι Μονοφυσίτες χρησιμοποίησαν καί διαφορετικούς Χριστολογικούς όρους! Οί 'Ορθόδοξοι χρησιμοποίησαν τό "δύο φύσεις'' και οι Μονοφυσίτες τό "μία φύσις"! Χρησιμοποίησαν καί ίδια ορολογία, αλλά μέ διαφορετικό περιεχόμενο, όπως τήν διατύπωσι ''μία φύσις του θεού Λόγου σεσαρκωμένη, οι μέν μέ Ορθόδοξο περιεχόμενο, οί δέ μέ αίρετικό (μονοφυσιστικό) περιεχόμενο.
Τό θέμα δμως είναι τούτο. Οί Μονοφυσίτες είναι αίρετικοί έξ έπόψεως ουσίας ή έξ έπόψεως ορολογίας; Ή άπάντησι είναι απλή. Εναι καί τά δύο. Καί άπό πλευράς ουσίας καί άπό πλευράς ορολογίας. Άλλα, έάν υποθέσουμε, πώς άπό πλευράς ουσίας ήσαν Όρθόδοξοι, όπως θέλουν νά τους εμφανίσουν οί σημερινοί οικουμενιστές "Όρθόδοξοι". άπό τήν στιγμή πού αρνήθηκαν την Ορθόδοξη ορολογία τής Δ' αγίας Οίκουμενικής Συνόδου καί τήν άπεκήρυξαν, είναι ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ! Αυτό καί μόνο αρκεί για να είναι αιρετικοί.
Άλλα, δέν είναι μόνο άπό τήν άποψι τής ορολογίας αίρετικοί. Είναι καί άπό τήν άποψι τής ουσίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι καί αυτός ό Ί. Καρμίρης, πού τόσο έκοπίασε γι' αυτήν τήν "Ενωσι, δέχεται έστω καί έν μέρει ότι οί Μονοφυσίτες, ώς προς τό ζήτημα τής μίας ή δύο φύσεων του Κυρίου, είναι και κατ΄ ουσίαν αιρετικοί. Νά τί γράφει γιά τίς "εκκλησίες" τους.
"Αύται χαρακτηρίζονται τούτο μέν ώς Μονοφυσιτικαί κοινώς, ώς Μονοφυτίζουσαι ύφ' ημών, διότι, καίτοι καταδικάζουν τόν άρχηγόν του ακράτου καί αμιγούς Μονοφυσιτισμού Ευτυχή καί τήν περί συγχύσεως καί τροπής τών δύο έν Χριστώ φύσεων διδασκαλίαν αυτού, έν τούτοις υπερτονίζουν τήν "μίαν φύσιν" έν Χριστώ, μετά τήν ένωσιν, ήτοι τήν θείαν, καταλείπουσαι έν τη σκιά την άνθρωπίνην φύσιν του Κυρίου, ην όμως δέν αρνούνται, όπως ό Ευτυχής, καί γενικώς έχουν έν τώ κέντρω τής Χριστολογικής διδασκαλίάς αυτών τήν φράσιν καί διδασκαλίαν του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας "μία φύσις του θεού Λόγου σεσαρκωμένη", αλλά μή σαφώς καί ορθώς ερμηνευομένην. Τούτο δέ χαρακτηρίζονται δέ αύται καί ώς Αντιχαλκηδόνειαι εκκλησίαι, διότι, ώς είπομεν, απέρριψαν τήν Δ' αγίαν Οίκουμενικήν Σύνοδον ώς Νεστοριανίσασαν, δήθεν, καί επομένως συναπέρριψαν καί τόν Δογματικόν Όρον αυτης, εί καί ή διαφωνία αυτών φαίνεται ότι αναφαίρετοι ουχί τόσον είς τήν ούσίαν, όσον είς τήν διατύπωσιν της περί ενώσεως τών δύο φύσεων διδασκαλίας τής Συνόδου εκείνης'' (θρησκ. & Ηθ. Έγκυκλ. τ.9, σ.70).
Τό ότι οί Μονοφυσίτες είναι πρωτίστως "κατ' ούσίαν" αιρετικοί αποδεικνύεται άπό τό γεγονός ότι όλοι οι Μονοφυσίτες είναι καί Μονοθελήτες (Δοσιθέου, Δωδεκάβ. βιβλ. ε' σ.196). Κι είναι φυσικό νά είναι αφού οί άνθρωποι δέχονται "μίαν φύσιν", πώς είναι δυνατόν ύστερα νά δεχθούν "δύο θελήματα" καί "δύο ενέργειες"!
"Εχουμε, λοιπόν, μέ τους Μονοφυσίτες τήν αυτήν Χριστολογική πίστι "πάντοτε";
Ισχυρίζονται ακόμη οί ύπογράψαντες τήν "Κοινήν Δήλωσι" του Σαμπεζύ, πώς Όρθόδοξοι καί Μονοφυσίτες διετήρησαν πιστώς "καί τήν αδιάκοπη συνέχεια της Αποστολικής Παραδόσεως"!
Πού βρήκαν οί αιρετικοί "αποστολική παράδοσι"; "Άποστολική Παράδοσις" είναι ή Όρθόδοξη πίστις! Κι' όπως γράψαμε πιό πάνω ή Όρθόδοξη Εκκλησία, διά τών Αγίων Πατέρων της, κατεδίκασε καί άνεθεμάτισε τους Μονοφυσίτες, αρχηγούς καί οπαδούς τους, ώς μή Όρθοδόξους, ώς αίρετικούς!
Άλλ' ούτε καί "Αποστολική Διαδοχή" έχουν.
Όταν δέν υπάρχει Όρθόδοξη πίστις, δέν υπάρχει ούτε "άποστολική διαδοχή" στην ίερωσύνη! Επομένως, ούτε μυστήρια μπορουν νά έχουν, ούτε κληρικούς. Είναι ανίεροι, όπως είναι οί Λατίνοι. Καί τό περίεργο είναι ότι οί αιρετικοί Μονοφυσίτες σε "κοινή Δήλωσι" μέ τους Λατίνους πού υπέγραψαν τόν Μάϊον του 1984 στήν Νέα 'Υόρκη, υποστηρίζουν: ''Συμφωνούμεν επί του ότι, όπως κατά τόν Μυστικόν Δείπνον ό άρτος καί ό οίνος μετεβλήθησαν εις σώμα καί αίμα Χριστού, ούτω καί ό άρτος καί ό οίνος μεταβάλλονται είς σώμα καί αίμα Χριστού, οσάκις ή Ευχαριστία τελείται ύπό τών "Εκκλησιών μας" (Μονοφυσιτών - Λατίνων)!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Άνοιγμα Πάπα στους μουσουλμάνους.Ζήτησε συνεργασία Χριστιανών με Μουσουλμάνους.



Ο πάπας Βενέδικτος επισήμανε σήμερα τις ομοιότητες ανάμεσα στις χριστιανικές και τις μουσουλμανικές αξίες κατά τη διάρκεια συνάντησής του με μουσουλμάνους ηγέτες στο Βερολίνο και είπε ότι τα δύο δόγματα θα πρέπει να συνεργαστούν για να φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο.

"Μπορούμε να προσφέρουμε σε πολλούς σημαντικούς τομείς της κοινωνίας," είπε ο πάπας σε συγκέντρωση 15 μουσουλμάνων εκπροσώπων από ισλαμικές ενώσεις και φιλανθρωπικές οργανώσεις καθώς και ισλαμιστές δασκάλους.
"Σκέφτομαι, για παράδειγμα, την προστασία της οικογένειας βασισμένη στο γάμο, τον σεβασμό στη ζωή σε κάθε φάση του φυσικού κύκλου ή την προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης."
Μεταξύ των παρισταμένων ήταν ο επικεφαλής του Κεντρικού Συμβουλίου Μουσουλμάνων στη Γερμανία, Αϊμάν Μαζιέκ, καθώς και μέλη της τουρκο-ισλαμικής Ενωσης για τις Θρησκευτικές Υποθέσεις.

"Εμείς οι πιστοί έχουμε μια ιδιαίτερη συνεισφορά στη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι αν θέλουμε να είναι αποτελεσματικές οι πράξεις μας πρέπει να εξελιχθούμε μέσα από τον διάλογο και τον αμοιβαίο σεβασμό," τόνισε ο πάπας.

Στη Γερμανία ζουν περίπου 3,8 με 4,3 εκατομμύρια μουσουλμάνοι, εκ των οποίων τα δύο τρίτα είναι τουρκικής καταγωγής και το 45% είναι γερμανοί πολίτες.Η τελευταία επίσκεψη του πάπα Βενέδικτου στη Γερμανία πριν από πέντε χρόνια προκάλεσε ένταση στις σχέσεις της Καθολικής Εκκλησίας με το Ισλάμ.
Στις 12 Σεπτεμβρίου του 2006, στη διάρκεια ομιλίας του ο πάπας Βενέδικτος δήλωσε ότι ο Θεός δεν απαιτεί ποτέ κάτι παράλογο και επικαλέστηκε ένα σχόλιο αυτοκράτορα του Βυζαντίου τον 14ο αιώνα για το Ισλάμ. Ως απάντηση βίαιες διαδηλώσεις ξέσπασαν σε χώρες του μουσουλμανικού κόσμου, εκκλησίες πυρπολήθηκαν και πιστοί χριστιανοί έπεσαν θύματα επίθεσης.
Η σημερινή ομιλία του πάπα φαίνεται ότι αποσκοπούσε στο να αποκαταστήσει τις σχέσεις του Ισλάμ με την Καθολική Εκκλησία και έγινε δεκτή με ικανοποίηση από τους μουσουλμάνους ηγέτες.

http://news247.gr/kosmos/news/anoigma_papa_stoys_moysoylmanoys.1381517.html

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΣΤΟ ΣΑΜΠΕΖΥ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ - ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΩΝ (7ο ΜΕΡΟΣ)

Είπαμε πιό πάνω πώς στό Σαμπεζύ της Γενεύης όσοι υπέγραψαν την "Ενωσι, έδέσμευσαν τίς Εκκλησίες τους με το ψέμμα ότι τάχα οί "Ορθόδοξοι καί οί Μονοφυσίτες άπό τό 451 μ.Χ. έπί χίλια πεντακόσια χρόνια, είχαμε την αυτή αυθεντική Χριστολογική πίστι καί τήν αδιάκοπη συνέχεια της αποστολικής Παραδόσεως"!
Γιατί όμως, οί διακηρύξεις αυτές είναι ψέμματα;
Πρώτα - πρώτα, όλους αυτούς τους κυρίους, τους διαψεύδει ό Πατριάρχης τών Κοπτών Σενούντα, ό οποίος τόν Μάρτιο 1986 σέ συνέντευξί του στό Περιοδικό του "Παγκοσμίου Συμβουλίου "Εκκλησιών" " One Worla " προς Συροιακωβίτη δημοσιογράφο, ομολογεί γιά τό θέμα τών δύο φύσεων τοό Κυρίου, έξ άφορμής του "Διαλόγου" του μέ τους Λατίνους:
"Συμφωνήσαμε έπί μιας κοινής δηλώσεως, ή οποία ανέφερε τά σημεία τής συμφωνίας μεταξύ τών Εκκλησιών μας καί προέβλεπε τήν ίδρυσι κοινών επίτροπων για την μελέτη των σημείων επί τών οποίων διαφέρουμε, μεταξύ τών οποίων αναφέρω τά θέματα της μιας ή τών δύο φύσεων του Χριστού, τήν εκπόρευση του αγίου Πνεύματος, τό Καθαρτήριο πύρ, τήν άσπιλο σύλληψη της Θεοτόκου κ.τ.λ!
Καί νά τώρα ή τραγελαφική Θεολογία τών Οίκουμενιστών.
Οί "Ορθόδοξοι καί οί Λατίνοι έχουν τήν ίδια πίστι ώς προς τό θέμα τών δύο φύσεων του Κυρίου. Οί οίκουμενιστές "Ορθόδοξοι" συμφωνούν μέ τους Μονοφυσίτες ότι έχουν τήν αύτήν"αύθεντικήν Χριστολογικήν πίστιν", ώς προς τό θέμα τών δύο φύσεων τόσο τό 1964, όσο καί το 1990!
Βάσει τής μαθηματικής αλήθειας ότι "τά προς τρίτον ίσα είναι καί μεταξύ τους ίσα", θά έπρεπε νά δεχθούμε ότι καί οί Μονοφυσίτες έχουν τήν αυτήν πίστι ώς προς τό θέμα τών δύο φύσεων του Χριστού, μέ τους Λατίνους.· "Ομως αυτό, δέν συμβαίνει, διότι όπως πιό πάνω εκθέσαμε έρχεται ο κ. Σενούντας, ό οποίος διακηρύττει ότι μέ τους Λατίνους διαφέρουν ώς προς τό θέμα τής ''μίας ή δύο φύσεων του Χριστού"!
Οί Μονοφυσίτες ποτέ δέν είχαν μέ μας τους Όρθοδόξους τήν ίδια Χριστολογική πίστι. Μερικές φορές, χάριν πολιτικής σκοπιμότητας, όταν π.χ. απειλούνταν απο κάποιο εχθρό, απεκήρυτταν φαινομενικά τόν μονοφυσιτισμό τους "ένωναν"τήν "εκκλησία" τους μέ τόν πάπα. "Οταν όμως παρήρχετο ό κίνδυνος πάλι επέστρεφαν στό μονοφυσιτισμό τους άπομακρυνόμενοι απ τον πάπα.
Άς δούμε όμως τί γράφει ό Καθηγητής κ. Ίω. Καρμίρης.
"Ό Μονοφυσιτισμός είναι ή κατά τόν ε' αίώνα έμφανισθείσα καί συνταράξασα τήν "Εκκλησίαν μεγάλη Χριστολογική αίρεσις, ή δεχομένη μίαν φύσιν έν τω Χριστώ μετά την ένωσιν, δηλ. τήν θείαν, έξ αναμίξεως καί συγκράσεως τών ενωθεισών δύο φύσεων, θείαν καί άνθρωπίνης, προελθούσαν και αγαγούσα εις τον σχησματισμόν τών αρχαίων Μονοφυσιτικών Εκκλησιών, λείψανα τών όποιων είναι αί σύγχρονοι "Αντιχαλκηδόνιοι "Εκκλησίαι. Αρχηγέτης τής αίρέσεως του Μονοφυσιτισμού έγένετο ό άρχιμ. Ευτυχής, όστις κατεδικάσθη έν άρχή ύπό της ενδημούσης έν ΚΠόλει υπο τον Πατριάρχην Φλαβιανόν Συνόδου του 448. "Αλλά τό επόμενον έτος ύπό τής Ληστρικής έν Έφέσω ύπό τόν Διόσκορον Συνόδου ήθωώθη ό Ευτυχής και έγένετο δεκτή ή μονοφυσιτική διδασκαλία αυτού, κατεκρίθη δέ η Ορθόδοξος Διδασκαλία περί των δύο έν Χριστώ φύσεων, ενωθεισών άσυγχύτως καί αδιαιρέτως έν τω ένί προσώπω του θεού Λόγου. Κατά τής τοιαύτης όμως πεπλανημένης αποφάσεως της Ληστρικής Συνόδου ηγέρθη καθολική άντίδρασις κλήρου καί λαού συνεπεία τής οποίας συνήλθεν έν Χαλκηδόνι τό 451 ή Δ' αγία Οικουμενική Σύνοδος, ήτις κατεδίκασεν οριστικώς τόν Μονοφυσιτισμόν ώς αιρεσιν καί πάντας τους οπαδούς αύτού, ώς δεχομένους δύο μέν φύσεις πρό της ενώσεως, μίαν δέ μόνην μετά την ένωσιν, τήν θείαν φύσιν, έκ μίξεως καί συγχύσεως αμφοτέρων προελθούσαν, έδογμάτισε δέ τήν όρθόδοξον πίστιν είς ένα Χριστόν, έν δύο φύσεσιν, άσυγχύτως καί άτρέπτως (κατά τών Μονοφυσιτών) καί άδιαιρέτως καί άχωρίστως (κατά τών Νεστοριανών), άλλ' ούδαμού τής τών φύσεων διαφοράς άνηρημένης διά τήν ένωσιν, σωζομένης δέ μάλλον τής ίδιότητος εκατέρας φύσεως καί είς έν πρόσωπον καί μίαν ύπόστασιν συντρεχούσης" (θρησκ. & Ήθ. Εγκυκλ. τ.9,σ.68).
"Οσοι λένε ότι είχαμε "πάντοτε" μέ τους Μονοφυσίτες τήν ίδια "Ορθόδοξη Χριστολογική πίστι έχουν νά ξεπεράσουν το θέμα τής αίρετικής διδασκαλίας του Ευτυχή. Γι"αυτό, ίσχυρίζονται δτι τόν Ευτυχή καταδικάζουν κι οί Μονοφυσίτες! Καί πράγματι, στην "Κοινή Δήλωσι" του Σαμπεζύ, στην παράγραφο 1 γράφουν: "Οί δύο οίκογένειες συμφωνούν στην καταδίκη τής Εύτυχιανικής αιρέσεως"!
Τό πρόβλημα όμως είναι τούτο:
Τήν ίδια "πίστι" μέ τόν Ευτυχή είχε κι" ό Διόσκορος κι οί οπαδοί του, τουλάχιστον μέχρι τό 460 μ.Χ.
Νά, τί γράφει ό Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, Άρχιεπ. "Αθηνών: "Ό έν ΚΠόλει άρχιμ. Ευτυχής έδίδαξεν οτι ο Ιησούς Χριστός πρό μέν τής σαρκώσεως ήτο "έκ δύο φύσεων'' μετά δέ τήν σάρκωσιν "μία φύσις" ουχί "δύο φύσεις" ή "έν δύο φύσεσιν". "Αποκρούων τήν καθ" εαυτού κατηγορίαν, ώς διδάσκοντος δήθεν, ότι ό Ιησούς έκόμισεν έξ ουρανού τό σώμα Αύτού παρεδέχετο μέν ότι ό Ιησούς προσέλαβε τό σώμα έκ τής Παρθένου Μαρίας, άλλ" ότι τούτο δέν ήτο όμοούσιον τώ Ανθρωπίνω σώματι. Ό Διόσκορος απεδέχθη τήν διδασκαλίαν ταύτην του Ευτυχούς ώς ορθήν έν τη Δ' Οίκουμενικρ Συνόδω κατ" αρχήν, καίτοι ουχί άπαξ έξεφράσθη καί περί ομοουσιότητος του σώματος του Ιησού προς τό τών ανθρώπων" (Ιστορία τής "Εκκλησίας Αλεξανδρείας, "Αθήναι 1985, σ. 430-431).
"Εκείνο πάντως, πού είναι γεγονός είναι ότι ό Διόσκορος ήτήτο "Ομόδοξος", όπως λένε οί άγιοι Πατέρες, του αίρεσιάρχη Ευτυχή, τόν όποιον παντοιοτρόπως έπροστάτευσε, ακόμα καί συλλειτούργησε μαζί του αμέσως μετά τήν καθαίρεσί του άπό τήν Ενδημούσα Σύνοδο τό 448 καί πρίν ακόμα άποκατασταθή, έστω άπό τήν Ληστρική Σύνοδο, ύστερα δέ τόν αθώωσε στή Ληστρική Σύνοδο, η οποία απεδέχθη τήν μονοφυσιτική κακοδοξία του. Επομένως άν οί Μονοφυσίτες σήμερα θεωρούν αίρετικό τόν Ευτυχή, πρέπει νά καταδικάσουν καί τόν Διόσκορο. Τούτον όμως τιμούν ως άγιο και "πατέρα τής εκκλησίας τους"!
Μετά τόν θάνατον του Διοσκόρου (454 μ.Χ.) ό έξορισθείς στή Γάγγρα καί Χερσώνα (460 μ.Χ.) πρώτος Μονοφυσίτης Πατριάρχης Άλέξανδρείας Τιμόθεος Αίλουρος, "άγιος" καί "πατήρ" της Κοπτικής "εκκλησίας", άπεσχίσθη τών "Εύτυχιανών" καί εστράφη κατά του ακραίου μονοφυσιτισμού τούτου. Υποστήριξε μετριοπαθέστερον μονοφυσιτισμόν.
Οί Οικουμενικές Σύνοδοι καί οί άγιοι Πατέρες έχουν καταδικάσει όλες τίς μερίδες τών Μονοφυσιτών, στις οποίες έχουν διαμοιρασθή ούτοι, όπως είναι οί Εύτυχιανοί, Σεβηριανοί, Ακέφαλοι κ.λπ. Πως είναι δυνατόν επομένως, μέ όλους αυτούς νά έχομεν τήν ίδια πίστι;
Ή αίρεσι τών Μονοφυσιτών κάθε άποχρώσεως δέν περιορίζεται μόνο στον ακραίο ή μετριοπαθή μονοφυσιτισμό περί της "μίας φύσεως" του Κυρίου. Καρπός τής κακοδοξίας αυτής υπήρξε καί ή συνακόλουθη κακοδοξία του Μονοθελητισμού καί Μονοεργητισμού! Δηλαδή, οί Μονοφυσίτες, έκτος άπό τήν κακοδοξία περί της "μίας φύσεως" του Κυρίου, έδίδαξαν καί διδάσκουν μέχρι σήμερα τήν αίρεσι, πώς ό Χριστός έχει καί "μίαν θέλησι" καί "μίαν ενέργειαν"!
Ο Δοσίθεος Ιεροσολύμων γράφει ότι οί Μονοφυσίτες ήσαν οί αρχηγοί τών Μονοθελητών (Δωδέκάβιβλος, θεσ/νίκη 1982, βιβλ. ε', σ.196 & βιβλ. στ', σ. 252). Μάλιστα ό αυτός Δοσίθεος περιγράφων πώς ανέκυψε ό Μονοθελητισμός, αναφέρει τ "ακόλουθα: "Ό Πατριάρχης τών Ιακωβιτών Αθανάσιος πονηρόν αγγείον του διαβόλου δελεάσθηκε άπό τόν αυτοκράτορα Ηράκλειο, πώς άν όμολογήση τήν Ορθόδοξο πίστι τής Χαλκηδόνος θά τόν κάνη Πατριάρχη 'Αντιοχείας· Ο'Αθανάσιος έφάνη προς τόν Ηράκλειο ότι δέχεται τίς "δύο φύσεις" του Κυρίου, αρκεί όμως ό Βασιλεύς ν αποδεχθή τήν διδασκαλία ότι ό Χριστός έχει "έν θέλημα" καί "μίαν ένέργειαν". Ό Ηράκλειος εδέχθη τό αίρετικό αυτό φρόνημα. Ετσι, ό Ηράκλειος έξέδωκε τό 638 τήν "Εκθεσι" δηλ. διάταγμα πού επέβαλλε τόν Μονοθελητισμό (όχι όμως καί τόν Μονοενεργητιίμό), ύστερα άπό γνωμάτευσι καί του πάπα Ονωρίου. Τήν "Εκθεσι" φαίνεται πώς συνέταξε ό έκ Συρίας καταγόμενος καί φίλα προσκείμενος προς τον Μονοφυσιτισμό Πατριάρχης Σέργιος. "Ολοι δέ οί τότε υπάρχοντες Πατριάρχες έδέχθησαν τήν αίρεσι του Μονοθελητισμού, όπως ό "Ονώριος Ρώμης, Σέργιος ΚΠόλεως, Κύρος Αλεξανδρείας. Μακάριος Αντιοχείας καί Ιεροσολύμων Σέργιος.
Κι" αυτό αποδεικνύει ότι μπορεί όλοι οί Πατριάρχες νά γίνουν αίρετικοί, χωρίς ή Ορθοδοξία νά εξαρτάται άπό αυτούς.
Ή Όρθοδοξία διασώζεται μόνο όταν υπάρχουν 'Ορθόδοξοι! Και τήν εποχή εκείνη, δύο μοναχοί μόνο, ό άγιος Σωφρόνιος, μετέπειτα Πατριάρχης Ιεροσολύμων, καί ό άγιος Μάξιμος, εστήριξαν καί διέσωσαν τήν "Ορθόδοξη "Εκκλησία. Καί ή "Εκκλησία τό 681 μ.Χ.στήν ΣΤ' αγία Οίκουμενική Σύνοδο κατεδίκασε όλους τους ανωτέρω Πατριάρχες ώς αιρετικούς!
οί Μονοφυσιτικές "εκκλησίες" (Κόπτες. Αιθίοπες, Συροϊακωβίτες, Αρμένιοι), μέχρι σήμερα δέχονται τήν αίρεσι του Μονοθελητισμού καί Μονοενεργητισμού, πού κατεδίκασε ή ΣΤ' αγία Οικουμενική Σύνοδος. Πώς. τότε. λέγουν οί ύπογράψαντες τήν "Κοινήν Δήλωσιν" του Σαμπεζύ, ότι έχομεν " πάντοτε" τήν αυτή "Ορθόδοξη Χριστολογική πίστι μέ τους αίρετικούς Μονοφυσίτες, πού είναι καί Μονοθελήτες καί Μονοενεργήτες;

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ


Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Η ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου στὸ Ἅγιον Ὄρος τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2011, μᾶς ἐθύμισεν ἡμέρας θλιβεράς μνήμης. Ὀκτώβριος ἦταν καὶ τὸ 2006, ὅταν ὑποδεχτήκαμε τὸν Πατριάρχη μας μὲ δοξολογικὲς τιμὲς στὸ Ἅγιον Ὄρος. Τὸν ἑπόμενο ἀκριβῶς μῆνα Νοέμβριο τοῦ 2006, ἔλαβε χώρα στὸ Φανάρι, μεγάλη καὶ παράνομη καὶ προκλητικὴ συμπροσευχή.
Ἐνῶ ἡ Ὀρθοδοξία αἰῶνες τώρα διαλεγομένη μετὰ τῶν αἱρετικῶν, ἐνικοῦσε πάντοτε, αὐτὴ τὴ φορά, ἐνικήθη, καὶ ὑποκλίθηκε, καὶ ὑποδέχτηκε τὸν αἱρετικὸ Πάπα ὡς Χριστὸν Κυρίου ψάλλοντας (Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου). Καὶ εἰσήγαγε αὐτὸν ἐντὸς τοῦ Ἁγίου Ναοῦ, ἐν ὥρᾳ ὀρθοδόξου λατρείας, ποιοῦντες τὸν λειτουργικὸ ἀσπασμό, σύμβολο ἑνότητος. Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ ὀδυνηρὰ καὶ παράνομα ποὺ ἔγιναν τὸν Νοέμβριο 2006, ἔγιναν σχεδὸν πράξη οἱ δηλώσεις τοῦ Πατριάρχη τὸ 1998, «ἐπανορθώνοντας τὰ σφάλματα τῶν προπατόρων»!
Καὶ ἐπειδὴ ἡ μία μνήμη φέρει τὴν ἄλλη, ὅταν ἦρθα στὸ Ἅγιον Ὄρος τὸ 1968, ὑπῆρχε μεγάλη ἀναστάτωση καὶ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα διὰ τὴν παράνομον ἄρση τῶν ἀναθεμάτων.
Ἡ ἀρετὴ τῶν παλαιῶν πατέρων προγνώρισε ποὺ θὰ ὁδηγήση αὐτὸ τὸ παράνομο ὀλίσθημα, καὶ ἔπραξαν κατὰ συνείδηση. Ἐμεῖς οἱ συνεχισταὶ αὐτῶν, καλούμεθα σήμερα νὰ ἀνταποκριθοῦμε μὲ ἀποφασιστικότητα.
Ὀκτώβριος τοῦ 2011, ὑποδοχὴ καὶ πάλι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου στὸ Ἅγιον Ὄρος. Εἶναι ἀκόμη νωπὲς οἱ ὑπογραφές μας ἀπὸ τὴν «Ὁμολογία πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». Ἐφ᾽ὅσον δὲν ὑπάρχει δημόσια καταδίκη τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ποὺ ἀμνήστευσε ὅλες τὶς πλάνες τοῦ Παπισμοῦ, καὶ ἐσχάτως συνέλαβε καὶ ἐγέννησε μὲ καισαρικὴ τὴν κάκιστο θυγατέρα, τὴν μεταπατερικὴ θεολογία, καὶ εἶμαι ἕνας ἀπὸ τοὺς ὑπογράψαντες τὴν «ὁμολογία πίστεως κατὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ», ἡ ἀποχή μου ἀπὸ τὴν ἐπίσημη ὑποδοχὴ τοῦ Πατριάρχη θεωρεῖται ἐπιβεβλημένη. Ἐμεῖς οἱ ἁγιορεῖτες ἔχουμε ἕνα λόγο παραπάνω νὰ εἴμαστε εὐαίσθητοι στὰ τῆς πίστεώς μας.
Ἐπειδὴ ζοῦμε καθημερινὰ τὸ δρᾶμα τοῦ ἡμερολογιακοῦ σχίσματος, μὲ τοὺς μνημονεύοντες καὶ τοὺς μὴ μνημονεύοντες, μᾶς ἀρκεῖ αὐτὸ τὸ δρᾶμα. Γι᾽αὐτὸ εἴμαστε ἀντιοικουμενιστές, γιὰ νὰ ἀποφύγουμε τὴν κατάρα τοῦ δευτέρου σχίσματος.

Μὲ ἐν Χριστῷ Ἀγάπη
Μοναχὸς Νικόλαος
Καρυαῖς Ἁγίου Ὄρους


ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΡ.ΦΥΛ.1894