Είπαμε πιό πάνω πώς στό Σαμπεζύ της Γενεύης όσοι υπέγραψαν την "Ενωσι, έδέσμευσαν τίς Εκκλησίες τους με το ψέμμα ότι τάχα οί "Ορθόδοξοι καί οί Μονοφυσίτες άπό τό 451 μ.Χ. έπί χίλια πεντακόσια χρόνια, είχαμε την αυτή αυθεντική Χριστολογική πίστι καί τήν αδιάκοπη συνέχεια της αποστολικής Παραδόσεως"!
Γιατί όμως, οί διακηρύξεις αυτές είναι ψέμματα;
Πρώτα - πρώτα, όλους αυτούς τους κυρίους, τους διαψεύδει ό Πατριάρχης τών Κοπτών Σενούντα, ό οποίος τόν Μάρτιο 1986 σέ συνέντευξί του στό Περιοδικό του "Παγκοσμίου Συμβουλίου "Εκκλησιών" " One Worla " προς Συροιακωβίτη δημοσιογράφο, ομολογεί γιά τό θέμα τών δύο φύσεων τοό Κυρίου, έξ άφορμής του "Διαλόγου" του μέ τους Λατίνους:
"Συμφωνήσαμε έπί μιας κοινής δηλώσεως, ή οποία ανέφερε τά σημεία τής συμφωνίας μεταξύ τών Εκκλησιών μας καί προέβλεπε τήν ίδρυσι κοινών επίτροπων για την μελέτη των σημείων επί τών οποίων διαφέρουμε, μεταξύ τών οποίων αναφέρω τά θέματα της μιας ή τών δύο φύσεων του Χριστού, τήν εκπόρευση του αγίου Πνεύματος, τό Καθαρτήριο πύρ, τήν άσπιλο σύλληψη της Θεοτόκου κ.τ.λ!
Καί νά τώρα ή τραγελαφική Θεολογία τών Οίκουμενιστών.
Οί "Ορθόδοξοι καί οί Λατίνοι έχουν τήν ίδια πίστι ώς προς τό θέμα τών δύο φύσεων του Κυρίου. Οί οίκουμενιστές "Ορθόδοξοι" συμφωνούν μέ τους Μονοφυσίτες ότι έχουν τήν αύτήν"αύθεντικήν Χριστολογικήν πίστιν", ώς προς τό θέμα τών δύο φύσεων τόσο τό 1964, όσο καί το 1990!
Βάσει τής μαθηματικής αλήθειας ότι "τά προς τρίτον ίσα είναι καί μεταξύ τους ίσα", θά έπρεπε νά δεχθούμε ότι καί οί Μονοφυσίτες έχουν τήν αυτήν πίστι ώς προς τό θέμα τών δύο φύσεων του Χριστού, μέ τους Λατίνους.· "Ομως αυτό, δέν συμβαίνει, διότι όπως πιό πάνω εκθέσαμε έρχεται ο κ. Σενούντας, ό οποίος διακηρύττει ότι μέ τους Λατίνους διαφέρουν ώς προς τό θέμα τής ''μίας ή δύο φύσεων του Χριστού"!
Οί Μονοφυσίτες ποτέ δέν είχαν μέ μας τους Όρθοδόξους τήν ίδια Χριστολογική πίστι. Μερικές φορές, χάριν πολιτικής σκοπιμότητας, όταν π.χ. απειλούνταν απο κάποιο εχθρό, απεκήρυτταν φαινομενικά τόν μονοφυσιτισμό τους "ένωναν"τήν "εκκλησία" τους μέ τόν πάπα. "Οταν όμως παρήρχετο ό κίνδυνος πάλι επέστρεφαν στό μονοφυσιτισμό τους άπομακρυνόμενοι απ τον πάπα.
Άς δούμε όμως τί γράφει ό Καθηγητής κ. Ίω. Καρμίρης.
"Ό Μονοφυσιτισμός είναι ή κατά τόν ε' αίώνα έμφανισθείσα καί συνταράξασα τήν "Εκκλησίαν μεγάλη Χριστολογική αίρεσις, ή δεχομένη μίαν φύσιν έν τω Χριστώ μετά την ένωσιν, δηλ. τήν θείαν, έξ αναμίξεως καί συγκράσεως τών ενωθεισών δύο φύσεων, θείαν καί άνθρωπίνης, προελθούσαν και αγαγούσα εις τον σχησματισμόν τών αρχαίων Μονοφυσιτικών Εκκλησιών, λείψανα τών όποιων είναι αί σύγχρονοι "Αντιχαλκηδόνιοι "Εκκλησίαι. Αρχηγέτης τής αίρέσεως του Μονοφυσιτισμού έγένετο ό άρχιμ. Ευτυχής, όστις κατεδικάσθη έν άρχή ύπό της ενδημούσης έν ΚΠόλει υπο τον Πατριάρχην Φλαβιανόν Συνόδου του 448. "Αλλά τό επόμενον έτος ύπό τής Ληστρικής έν Έφέσω ύπό τόν Διόσκορον Συνόδου ήθωώθη ό Ευτυχής και έγένετο δεκτή ή μονοφυσιτική διδασκαλία αυτού, κατεκρίθη δέ η Ορθόδοξος Διδασκαλία περί των δύο έν Χριστώ φύσεων, ενωθεισών άσυγχύτως καί αδιαιρέτως έν τω ένί προσώπω του θεού Λόγου. Κατά τής τοιαύτης όμως πεπλανημένης αποφάσεως της Ληστρικής Συνόδου ηγέρθη καθολική άντίδρασις κλήρου καί λαού συνεπεία τής οποίας συνήλθεν έν Χαλκηδόνι τό 451 ή Δ' αγία Οικουμενική Σύνοδος, ήτις κατεδίκασεν οριστικώς τόν Μονοφυσιτισμόν ώς αιρεσιν καί πάντας τους οπαδούς αύτού, ώς δεχομένους δύο μέν φύσεις πρό της ενώσεως, μίαν δέ μόνην μετά την ένωσιν, τήν θείαν φύσιν, έκ μίξεως καί συγχύσεως αμφοτέρων προελθούσαν, έδογμάτισε δέ τήν όρθόδοξον πίστιν είς ένα Χριστόν, έν δύο φύσεσιν, άσυγχύτως καί άτρέπτως (κατά τών Μονοφυσιτών) καί άδιαιρέτως καί άχωρίστως (κατά τών Νεστοριανών), άλλ' ούδαμού τής τών φύσεων διαφοράς άνηρημένης διά τήν ένωσιν, σωζομένης δέ μάλλον τής ίδιότητος εκατέρας φύσεως καί είς έν πρόσωπον καί μίαν ύπόστασιν συντρεχούσης" (θρησκ. & Ήθ. Εγκυκλ. τ.9,σ.68).
"Οσοι λένε ότι είχαμε "πάντοτε" μέ τους Μονοφυσίτες τήν ίδια "Ορθόδοξη Χριστολογική πίστι έχουν νά ξεπεράσουν το θέμα τής αίρετικής διδασκαλίας του Ευτυχή. Γι"αυτό, ίσχυρίζονται δτι τόν Ευτυχή καταδικάζουν κι οί Μονοφυσίτες! Καί πράγματι, στην "Κοινή Δήλωσι" του Σαμπεζύ, στην παράγραφο 1 γράφουν: "Οί δύο οίκογένειες συμφωνούν στην καταδίκη τής Εύτυχιανικής αιρέσεως"!
Τό πρόβλημα όμως είναι τούτο:
Τήν ίδια "πίστι" μέ τόν Ευτυχή είχε κι" ό Διόσκορος κι οί οπαδοί του, τουλάχιστον μέχρι τό 460 μ.Χ.
Νά, τί γράφει ό Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, Άρχιεπ. "Αθηνών: "Ό έν ΚΠόλει άρχιμ. Ευτυχής έδίδαξεν οτι ο Ιησούς Χριστός πρό μέν τής σαρκώσεως ήτο "έκ δύο φύσεων'' μετά δέ τήν σάρκωσιν "μία φύσις" ουχί "δύο φύσεις" ή "έν δύο φύσεσιν". "Αποκρούων τήν καθ" εαυτού κατηγορίαν, ώς διδάσκοντος δήθεν, ότι ό Ιησούς έκόμισεν έξ ουρανού τό σώμα Αύτού παρεδέχετο μέν ότι ό Ιησούς προσέλαβε τό σώμα έκ τής Παρθένου Μαρίας, άλλ" ότι τούτο δέν ήτο όμοούσιον τώ Ανθρωπίνω σώματι. Ό Διόσκορος απεδέχθη τήν διδασκαλίαν ταύτην του Ευτυχούς ώς ορθήν έν τη Δ' Οίκουμενικρ Συνόδω κατ" αρχήν, καίτοι ουχί άπαξ έξεφράσθη καί περί ομοουσιότητος του σώματος του Ιησού προς τό τών ανθρώπων" (Ιστορία τής "Εκκλησίας Αλεξανδρείας, "Αθήναι 1985, σ. 430-431).
"Εκείνο πάντως, πού είναι γεγονός είναι ότι ό Διόσκορος ήτήτο "Ομόδοξος", όπως λένε οί άγιοι Πατέρες, του αίρεσιάρχη Ευτυχή, τόν όποιον παντοιοτρόπως έπροστάτευσε, ακόμα καί συλλειτούργησε μαζί του αμέσως μετά τήν καθαίρεσί του άπό τήν Ενδημούσα Σύνοδο τό 448 καί πρίν ακόμα άποκατασταθή, έστω άπό τήν Ληστρική Σύνοδο, ύστερα δέ τόν αθώωσε στή Ληστρική Σύνοδο, η οποία απεδέχθη τήν μονοφυσιτική κακοδοξία του. Επομένως άν οί Μονοφυσίτες σήμερα θεωρούν αίρετικό τόν Ευτυχή, πρέπει νά καταδικάσουν καί τόν Διόσκορο. Τούτον όμως τιμούν ως άγιο και "πατέρα τής εκκλησίας τους"!
Μετά τόν θάνατον του Διοσκόρου (454 μ.Χ.) ό έξορισθείς στή Γάγγρα καί Χερσώνα (460 μ.Χ.) πρώτος Μονοφυσίτης Πατριάρχης Άλέξανδρείας Τιμόθεος Αίλουρος, "άγιος" καί "πατήρ" της Κοπτικής "εκκλησίας", άπεσχίσθη τών "Εύτυχιανών" καί εστράφη κατά του ακραίου μονοφυσιτισμού τούτου. Υποστήριξε μετριοπαθέστερον μονοφυσιτισμόν.
Οί Οικουμενικές Σύνοδοι καί οί άγιοι Πατέρες έχουν καταδικάσει όλες τίς μερίδες τών Μονοφυσιτών, στις οποίες έχουν διαμοιρασθή ούτοι, όπως είναι οί Εύτυχιανοί, Σεβηριανοί, Ακέφαλοι κ.λπ. Πως είναι δυνατόν επομένως, μέ όλους αυτούς νά έχομεν τήν ίδια πίστι;
Ή αίρεσι τών Μονοφυσιτών κάθε άποχρώσεως δέν περιορίζεται μόνο στον ακραίο ή μετριοπαθή μονοφυσιτισμό περί της "μίας φύσεως" του Κυρίου. Καρπός τής κακοδοξίας αυτής υπήρξε καί ή συνακόλουθη κακοδοξία του Μονοθελητισμού καί Μονοεργητισμού! Δηλαδή, οί Μονοφυσίτες, έκτος άπό τήν κακοδοξία περί της "μίας φύσεως" του Κυρίου, έδίδαξαν καί διδάσκουν μέχρι σήμερα τήν αίρεσι, πώς ό Χριστός έχει καί "μίαν θέλησι" καί "μίαν ενέργειαν"!
Ο Δοσίθεος Ιεροσολύμων γράφει ότι οί Μονοφυσίτες ήσαν οί αρχηγοί τών Μονοθελητών (Δωδέκάβιβλος, θεσ/νίκη 1982, βιβλ. ε', σ.196 & βιβλ. στ', σ. 252). Μάλιστα ό αυτός Δοσίθεος περιγράφων πώς ανέκυψε ό Μονοθελητισμός, αναφέρει τ "ακόλουθα: "Ό Πατριάρχης τών Ιακωβιτών Αθανάσιος πονηρόν αγγείον του διαβόλου δελεάσθηκε άπό τόν αυτοκράτορα Ηράκλειο, πώς άν όμολογήση τήν Ορθόδοξο πίστι τής Χαλκηδόνος θά τόν κάνη Πατριάρχη 'Αντιοχείας· Ο'Αθανάσιος έφάνη προς τόν Ηράκλειο ότι δέχεται τίς "δύο φύσεις" του Κυρίου, αρκεί όμως ό Βασιλεύς ν αποδεχθή τήν διδασκαλία ότι ό Χριστός έχει "έν θέλημα" καί "μίαν ένέργειαν". Ό Ηράκλειος εδέχθη τό αίρετικό αυτό φρόνημα. Ετσι, ό Ηράκλειος έξέδωκε τό 638 τήν "Εκθεσι" δηλ. διάταγμα πού επέβαλλε τόν Μονοθελητισμό (όχι όμως καί τόν Μονοενεργητιίμό), ύστερα άπό γνωμάτευσι καί του πάπα Ονωρίου. Τήν "Εκθεσι" φαίνεται πώς συνέταξε ό έκ Συρίας καταγόμενος καί φίλα προσκείμενος προς τον Μονοφυσιτισμό Πατριάρχης Σέργιος. "Ολοι δέ οί τότε υπάρχοντες Πατριάρχες έδέχθησαν τήν αίρεσι του Μονοθελητισμού, όπως ό "Ονώριος Ρώμης, Σέργιος ΚΠόλεως, Κύρος Αλεξανδρείας. Μακάριος Αντιοχείας καί Ιεροσολύμων Σέργιος.
Κι" αυτό αποδεικνύει ότι μπορεί όλοι οί Πατριάρχες νά γίνουν αίρετικοί, χωρίς ή Ορθοδοξία νά εξαρτάται άπό αυτούς.
Ή Όρθοδοξία διασώζεται μόνο όταν υπάρχουν 'Ορθόδοξοι! Και τήν εποχή εκείνη, δύο μοναχοί μόνο, ό άγιος Σωφρόνιος, μετέπειτα Πατριάρχης Ιεροσολύμων, καί ό άγιος Μάξιμος, εστήριξαν καί διέσωσαν τήν "Ορθόδοξη "Εκκλησία. Καί ή "Εκκλησία τό 681 μ.Χ.στήν ΣΤ' αγία Οίκουμενική Σύνοδο κατεδίκασε όλους τους ανωτέρω Πατριάρχες ώς αιρετικούς!
οί Μονοφυσιτικές "εκκλησίες" (Κόπτες. Αιθίοπες, Συροϊακωβίτες, Αρμένιοι), μέχρι σήμερα δέχονται τήν αίρεσι του Μονοθελητισμού καί Μονοενεργητισμού, πού κατεδίκασε ή ΣΤ' αγία Οικουμενική Σύνοδος. Πώς. τότε. λέγουν οί ύπογράψαντες τήν "Κοινήν Δήλωσιν" του Σαμπεζύ, ότι έχομεν " πάντοτε" τήν αυτή "Ορθόδοξη Χριστολογική πίστι μέ τους αίρετικούς Μονοφυσίτες, πού είναι καί Μονοθελήτες καί Μονοενεργήτες;
Γιατί όμως, οί διακηρύξεις αυτές είναι ψέμματα;
Πρώτα - πρώτα, όλους αυτούς τους κυρίους, τους διαψεύδει ό Πατριάρχης τών Κοπτών Σενούντα, ό οποίος τόν Μάρτιο 1986 σέ συνέντευξί του στό Περιοδικό του "Παγκοσμίου Συμβουλίου "Εκκλησιών" " One Worla " προς Συροιακωβίτη δημοσιογράφο, ομολογεί γιά τό θέμα τών δύο φύσεων τοό Κυρίου, έξ άφορμής του "Διαλόγου" του μέ τους Λατίνους:
"Συμφωνήσαμε έπί μιας κοινής δηλώσεως, ή οποία ανέφερε τά σημεία τής συμφωνίας μεταξύ τών Εκκλησιών μας καί προέβλεπε τήν ίδρυσι κοινών επίτροπων για την μελέτη των σημείων επί τών οποίων διαφέρουμε, μεταξύ τών οποίων αναφέρω τά θέματα της μιας ή τών δύο φύσεων του Χριστού, τήν εκπόρευση του αγίου Πνεύματος, τό Καθαρτήριο πύρ, τήν άσπιλο σύλληψη της Θεοτόκου κ.τ.λ!
Καί νά τώρα ή τραγελαφική Θεολογία τών Οίκουμενιστών.
Οί "Ορθόδοξοι καί οί Λατίνοι έχουν τήν ίδια πίστι ώς προς τό θέμα τών δύο φύσεων του Κυρίου. Οί οίκουμενιστές "Ορθόδοξοι" συμφωνούν μέ τους Μονοφυσίτες ότι έχουν τήν αύτήν"αύθεντικήν Χριστολογικήν πίστιν", ώς προς τό θέμα τών δύο φύσεων τόσο τό 1964, όσο καί το 1990!
Βάσει τής μαθηματικής αλήθειας ότι "τά προς τρίτον ίσα είναι καί μεταξύ τους ίσα", θά έπρεπε νά δεχθούμε ότι καί οί Μονοφυσίτες έχουν τήν αυτήν πίστι ώς προς τό θέμα τών δύο φύσεων του Χριστού, μέ τους Λατίνους.· "Ομως αυτό, δέν συμβαίνει, διότι όπως πιό πάνω εκθέσαμε έρχεται ο κ. Σενούντας, ό οποίος διακηρύττει ότι μέ τους Λατίνους διαφέρουν ώς προς τό θέμα τής ''μίας ή δύο φύσεων του Χριστού"!
Οί Μονοφυσίτες ποτέ δέν είχαν μέ μας τους Όρθοδόξους τήν ίδια Χριστολογική πίστι. Μερικές φορές, χάριν πολιτικής σκοπιμότητας, όταν π.χ. απειλούνταν απο κάποιο εχθρό, απεκήρυτταν φαινομενικά τόν μονοφυσιτισμό τους "ένωναν"τήν "εκκλησία" τους μέ τόν πάπα. "Οταν όμως παρήρχετο ό κίνδυνος πάλι επέστρεφαν στό μονοφυσιτισμό τους άπομακρυνόμενοι απ τον πάπα.
Άς δούμε όμως τί γράφει ό Καθηγητής κ. Ίω. Καρμίρης.
"Ό Μονοφυσιτισμός είναι ή κατά τόν ε' αίώνα έμφανισθείσα καί συνταράξασα τήν "Εκκλησίαν μεγάλη Χριστολογική αίρεσις, ή δεχομένη μίαν φύσιν έν τω Χριστώ μετά την ένωσιν, δηλ. τήν θείαν, έξ αναμίξεως καί συγκράσεως τών ενωθεισών δύο φύσεων, θείαν καί άνθρωπίνης, προελθούσαν και αγαγούσα εις τον σχησματισμόν τών αρχαίων Μονοφυσιτικών Εκκλησιών, λείψανα τών όποιων είναι αί σύγχρονοι "Αντιχαλκηδόνιοι "Εκκλησίαι. Αρχηγέτης τής αίρέσεως του Μονοφυσιτισμού έγένετο ό άρχιμ. Ευτυχής, όστις κατεδικάσθη έν άρχή ύπό της ενδημούσης έν ΚΠόλει υπο τον Πατριάρχην Φλαβιανόν Συνόδου του 448. "Αλλά τό επόμενον έτος ύπό τής Ληστρικής έν Έφέσω ύπό τόν Διόσκορον Συνόδου ήθωώθη ό Ευτυχής και έγένετο δεκτή ή μονοφυσιτική διδασκαλία αυτού, κατεκρίθη δέ η Ορθόδοξος Διδασκαλία περί των δύο έν Χριστώ φύσεων, ενωθεισών άσυγχύτως καί αδιαιρέτως έν τω ένί προσώπω του θεού Λόγου. Κατά τής τοιαύτης όμως πεπλανημένης αποφάσεως της Ληστρικής Συνόδου ηγέρθη καθολική άντίδρασις κλήρου καί λαού συνεπεία τής οποίας συνήλθεν έν Χαλκηδόνι τό 451 ή Δ' αγία Οικουμενική Σύνοδος, ήτις κατεδίκασεν οριστικώς τόν Μονοφυσιτισμόν ώς αιρεσιν καί πάντας τους οπαδούς αύτού, ώς δεχομένους δύο μέν φύσεις πρό της ενώσεως, μίαν δέ μόνην μετά την ένωσιν, τήν θείαν φύσιν, έκ μίξεως καί συγχύσεως αμφοτέρων προελθούσαν, έδογμάτισε δέ τήν όρθόδοξον πίστιν είς ένα Χριστόν, έν δύο φύσεσιν, άσυγχύτως καί άτρέπτως (κατά τών Μονοφυσιτών) καί άδιαιρέτως καί άχωρίστως (κατά τών Νεστοριανών), άλλ' ούδαμού τής τών φύσεων διαφοράς άνηρημένης διά τήν ένωσιν, σωζομένης δέ μάλλον τής ίδιότητος εκατέρας φύσεως καί είς έν πρόσωπον καί μίαν ύπόστασιν συντρεχούσης" (θρησκ. & Ήθ. Εγκυκλ. τ.9,σ.68).
"Οσοι λένε ότι είχαμε "πάντοτε" μέ τους Μονοφυσίτες τήν ίδια "Ορθόδοξη Χριστολογική πίστι έχουν νά ξεπεράσουν το θέμα τής αίρετικής διδασκαλίας του Ευτυχή. Γι"αυτό, ίσχυρίζονται δτι τόν Ευτυχή καταδικάζουν κι οί Μονοφυσίτες! Καί πράγματι, στην "Κοινή Δήλωσι" του Σαμπεζύ, στην παράγραφο 1 γράφουν: "Οί δύο οίκογένειες συμφωνούν στην καταδίκη τής Εύτυχιανικής αιρέσεως"!
Τό πρόβλημα όμως είναι τούτο:
Τήν ίδια "πίστι" μέ τόν Ευτυχή είχε κι" ό Διόσκορος κι οί οπαδοί του, τουλάχιστον μέχρι τό 460 μ.Χ.
Νά, τί γράφει ό Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, Άρχιεπ. "Αθηνών: "Ό έν ΚΠόλει άρχιμ. Ευτυχής έδίδαξεν οτι ο Ιησούς Χριστός πρό μέν τής σαρκώσεως ήτο "έκ δύο φύσεων'' μετά δέ τήν σάρκωσιν "μία φύσις" ουχί "δύο φύσεις" ή "έν δύο φύσεσιν". "Αποκρούων τήν καθ" εαυτού κατηγορίαν, ώς διδάσκοντος δήθεν, ότι ό Ιησούς έκόμισεν έξ ουρανού τό σώμα Αύτού παρεδέχετο μέν ότι ό Ιησούς προσέλαβε τό σώμα έκ τής Παρθένου Μαρίας, άλλ" ότι τούτο δέν ήτο όμοούσιον τώ Ανθρωπίνω σώματι. Ό Διόσκορος απεδέχθη τήν διδασκαλίαν ταύτην του Ευτυχούς ώς ορθήν έν τη Δ' Οίκουμενικρ Συνόδω κατ" αρχήν, καίτοι ουχί άπαξ έξεφράσθη καί περί ομοουσιότητος του σώματος του Ιησού προς τό τών ανθρώπων" (Ιστορία τής "Εκκλησίας Αλεξανδρείας, "Αθήναι 1985, σ. 430-431).
"Εκείνο πάντως, πού είναι γεγονός είναι ότι ό Διόσκορος ήτήτο "Ομόδοξος", όπως λένε οί άγιοι Πατέρες, του αίρεσιάρχη Ευτυχή, τόν όποιον παντοιοτρόπως έπροστάτευσε, ακόμα καί συλλειτούργησε μαζί του αμέσως μετά τήν καθαίρεσί του άπό τήν Ενδημούσα Σύνοδο τό 448 καί πρίν ακόμα άποκατασταθή, έστω άπό τήν Ληστρική Σύνοδο, ύστερα δέ τόν αθώωσε στή Ληστρική Σύνοδο, η οποία απεδέχθη τήν μονοφυσιτική κακοδοξία του. Επομένως άν οί Μονοφυσίτες σήμερα θεωρούν αίρετικό τόν Ευτυχή, πρέπει νά καταδικάσουν καί τόν Διόσκορο. Τούτον όμως τιμούν ως άγιο και "πατέρα τής εκκλησίας τους"!
Μετά τόν θάνατον του Διοσκόρου (454 μ.Χ.) ό έξορισθείς στή Γάγγρα καί Χερσώνα (460 μ.Χ.) πρώτος Μονοφυσίτης Πατριάρχης Άλέξανδρείας Τιμόθεος Αίλουρος, "άγιος" καί "πατήρ" της Κοπτικής "εκκλησίας", άπεσχίσθη τών "Εύτυχιανών" καί εστράφη κατά του ακραίου μονοφυσιτισμού τούτου. Υποστήριξε μετριοπαθέστερον μονοφυσιτισμόν.
Οί Οικουμενικές Σύνοδοι καί οί άγιοι Πατέρες έχουν καταδικάσει όλες τίς μερίδες τών Μονοφυσιτών, στις οποίες έχουν διαμοιρασθή ούτοι, όπως είναι οί Εύτυχιανοί, Σεβηριανοί, Ακέφαλοι κ.λπ. Πως είναι δυνατόν επομένως, μέ όλους αυτούς νά έχομεν τήν ίδια πίστι;
Ή αίρεσι τών Μονοφυσιτών κάθε άποχρώσεως δέν περιορίζεται μόνο στον ακραίο ή μετριοπαθή μονοφυσιτισμό περί της "μίας φύσεως" του Κυρίου. Καρπός τής κακοδοξίας αυτής υπήρξε καί ή συνακόλουθη κακοδοξία του Μονοθελητισμού καί Μονοεργητισμού! Δηλαδή, οί Μονοφυσίτες, έκτος άπό τήν κακοδοξία περί της "μίας φύσεως" του Κυρίου, έδίδαξαν καί διδάσκουν μέχρι σήμερα τήν αίρεσι, πώς ό Χριστός έχει καί "μίαν θέλησι" καί "μίαν ενέργειαν"!
Ο Δοσίθεος Ιεροσολύμων γράφει ότι οί Μονοφυσίτες ήσαν οί αρχηγοί τών Μονοθελητών (Δωδέκάβιβλος, θεσ/νίκη 1982, βιβλ. ε', σ.196 & βιβλ. στ', σ. 252). Μάλιστα ό αυτός Δοσίθεος περιγράφων πώς ανέκυψε ό Μονοθελητισμός, αναφέρει τ "ακόλουθα: "Ό Πατριάρχης τών Ιακωβιτών Αθανάσιος πονηρόν αγγείον του διαβόλου δελεάσθηκε άπό τόν αυτοκράτορα Ηράκλειο, πώς άν όμολογήση τήν Ορθόδοξο πίστι τής Χαλκηδόνος θά τόν κάνη Πατριάρχη 'Αντιοχείας· Ο'Αθανάσιος έφάνη προς τόν Ηράκλειο ότι δέχεται τίς "δύο φύσεις" του Κυρίου, αρκεί όμως ό Βασιλεύς ν αποδεχθή τήν διδασκαλία ότι ό Χριστός έχει "έν θέλημα" καί "μίαν ένέργειαν". Ό Ηράκλειος εδέχθη τό αίρετικό αυτό φρόνημα. Ετσι, ό Ηράκλειος έξέδωκε τό 638 τήν "Εκθεσι" δηλ. διάταγμα πού επέβαλλε τόν Μονοθελητισμό (όχι όμως καί τόν Μονοενεργητιίμό), ύστερα άπό γνωμάτευσι καί του πάπα Ονωρίου. Τήν "Εκθεσι" φαίνεται πώς συνέταξε ό έκ Συρίας καταγόμενος καί φίλα προσκείμενος προς τον Μονοφυσιτισμό Πατριάρχης Σέργιος. "Ολοι δέ οί τότε υπάρχοντες Πατριάρχες έδέχθησαν τήν αίρεσι του Μονοθελητισμού, όπως ό "Ονώριος Ρώμης, Σέργιος ΚΠόλεως, Κύρος Αλεξανδρείας. Μακάριος Αντιοχείας καί Ιεροσολύμων Σέργιος.
Κι" αυτό αποδεικνύει ότι μπορεί όλοι οί Πατριάρχες νά γίνουν αίρετικοί, χωρίς ή Ορθοδοξία νά εξαρτάται άπό αυτούς.
Ή Όρθοδοξία διασώζεται μόνο όταν υπάρχουν 'Ορθόδοξοι! Και τήν εποχή εκείνη, δύο μοναχοί μόνο, ό άγιος Σωφρόνιος, μετέπειτα Πατριάρχης Ιεροσολύμων, καί ό άγιος Μάξιμος, εστήριξαν καί διέσωσαν τήν "Ορθόδοξη "Εκκλησία. Καί ή "Εκκλησία τό 681 μ.Χ.στήν ΣΤ' αγία Οίκουμενική Σύνοδο κατεδίκασε όλους τους ανωτέρω Πατριάρχες ώς αιρετικούς!
οί Μονοφυσιτικές "εκκλησίες" (Κόπτες. Αιθίοπες, Συροϊακωβίτες, Αρμένιοι), μέχρι σήμερα δέχονται τήν αίρεσι του Μονοθελητισμού καί Μονοενεργητισμού, πού κατεδίκασε ή ΣΤ' αγία Οικουμενική Σύνοδος. Πώς. τότε. λέγουν οί ύπογράψαντες τήν "Κοινήν Δήλωσιν" του Σαμπεζύ, ότι έχομεν " πάντοτε" τήν αυτή "Ορθόδοξη Χριστολογική πίστι μέ τους αίρετικούς Μονοφυσίτες, πού είναι καί Μονοθελήτες καί Μονοενεργήτες;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου