Oί ιεροί Κανόνες αποπνέουν με τό αιώνιο κύρος τους τό Χριστολογικό, Πνευματολογικό καί Τριαδολογικό ήθος στην ζωή της Εκκλησίας. Ό στόχος, στον όποιο αποβλέπουν είναι ή θεραπεία των ψυχών καί ή ιατρεία των παθών (Βλ. Β' κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, Ράλλη - Ποτλή, Σύνταγμα Θείων καί Ιερών Κανόνων..., τ. ζ, σελ. 308). Η υπακοή σ' αυτούς βοηθά τό πιστό μέλος της Όρθοδόξου Εκκλησίας νά άποφεύγη τόν πνευματικό θάνατο.
Ακριβώς αυτό επιδιώκουν καί οι Κανόνες οι άναφερόμενοι στην συμπροσευχή μετά αιρετικών καί άλλοθρήσκων, επειδή ή συμπροσευχή καί ή κοινωνία μετ΄ αυτών επιφέρει τόν πνευματικό θάνατο, τήν αποκοπή του μέλους από τό όλον σώμα της Εκκλησίας.
Στην σημερινή εποχή καί τά σημερινά δεδομένα ή απαγόρευση της συμπροσευχής αναφέρεται κυρίως στους αλλόθρησκους Εβραίους, Μουσουλμάνους και Ινδουιστές καί στους αιρετικούς Ρωμαιοκαθολικούς καί Προτεστάντες. Ό "Οσιος Έφραίμ ό Σύρος, άπατών στην ερώτηση «ποιά αμαρτία εστίν ασυγχώρητος», λέγει χαρακτηριστικά: «Ή εις τό "Αγιον Πνεύμα, καί πάντων τών αιρετικών· εις γάρ τό Πνεύμα τό "Αγιον έβλασφήμησαν καί βλασφημούσιν· οίς ουκ άφεθήσεται ούτε εν τω νύν αίώνι, ούτε εν τω μέλλοντι, κατά τόν λόγον τού Κυρίου.... Τούτους ούν... ουδέ συνεύχεσθαι, ουδέ συνεσθίειν, ουδέ λαμβάνειν εις οίκον ουδέ χαίρειν αύτοίς λέγειν, ίνα μή τών έργων πονηρών αυτών κοινωνήσωμεν» (Έργα 6,235).
Βεβαίως, γνωρίζουμε ότι ό σημερινός άνθρωπος μέ τίς συμπλεγματικές του απωθήσεις και τό σκοτεινό ιστορικό υποσυνείδητό του δέν εΐναι δυνατόν νά άποδεχθή τήν εκκλησιαστική ασκητική καί άγαπητική έν Χριστώ πορεία, τήν οποία υποδεικνύουν οι ιεροί Κανόνες.
Όμως ή υπακοή στους ιερούς Κανόνες είναι γεγονός μετοχής στην εκκλησιαστική κοινωνία και άρα μετοχής στην υπέρβαση τού πνευματικού θανάτου καί πορεία προς τήν ανάσταση.
Τελειώνουμε τόν σύντομο αυτόν επίλογο δανειζόμενοι τους λόγους δύο κορυφαίων Πατέρων καί Διδασκάλων της Εκκλησίας μας,οι όποιοι απηχούν καί τήν σημερινή, έν πολλοίς, πραγματικότητα, τού Μ. Βασιλείου καί τού Ιερού Χρυσοστόμου.
Συμπεραίνει ό πρώτος Πατήρ : «Ήμαύρωται κανόνων ακρίβεια, εξουσία τού άμαρτάνειν πολλή» (ΡG 32,480Β).
Καί αναφωνεί ό «χρυσούς τήν γλώτταν» Ιωάννης:
«Δεύρο λοιπόν, Παύλε, τό σκεύος της εκλογής... είπε υμίν περί τού ενεστώτος πονηρού αιώνος· φανέρωσον τους κρύφιους λύκους, θριάμβευσον και στηλίτευσον τους κλέπτας της αγίας ποίμνης τού Θεού. Παύλος είπεν ...Μή παραδέχεσθε αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν καί πάλιν...αιρετικοί άνθρωποι προκόψουσιν έπί τό χείρον, πλανώντες καί πλανώμενοι· καί άλλαχού. Τοις μεμιασμένοις καί άπιστοις ουδέν καθαρόν. Ακούσατε, πάλιν, οι τάς άγάπας μετ' αυτών ποιούντες· πώς φύγητε απο της οργής της επερχόμενης έφ' υμάς, οι τούτοις συμμιαινόμενοι εν βρώσει, έν πόμασι; ...Πού είσίν οι θρασύστομοι, οι λέγοντες, μή είρήσθαι ταύτα έν ταίς θείαις Γραφαίς· Ταύτα ό Παύλος παρακαλεί καί διδάσκει καί παραινεί... οι δέ προφήται προηγούμενοι έκπαλαι τά όμοια έφθέγξαντο· άναγκαίον γάρ καί τούτους εις μέσον άγαγείν. Είπεν ό προφήτης Δαυΐδ· Ούκ έστιν έν στόματι αυτών αλήθεια... Καί ό Σολομών λέγει, ότι Δυσσεβούντες υποκρίνονται εύσέβειαν. Καί πάλιν λέγει· Υιέ, μή σε πλανήσωσιν άνδρες ασεβείς, μηδέ πορευθής έν όδώ μετ' αυτών. Ησαΐας δέ... ούκ έστιν χαίρειν τοις άσεβέσι.
»"Αρα άρκεί ταύτα; ή παραγάγω εις μέσον και πάντας τους προφήτας; Άλλα άρκεί καί ταύτα προς τους άκούειν θέλοντας. Ό γαρ τοίς ειρημένοις μη προσέχων, ουδέ τοις πλείοσι πεισθήσεται. ...Ακούσατε οι ορθόδοξοι, καί τοις αίρετικοίς μή συγκαταβαίνετε· ακούσατε ποιμένες, καί φρίξατε, καί μή σιγήσατε, άλλα κηρύξατε τόν λόγον· μή δότε τόπον τω διαβόλω, ή δότε θήραν τοις λύκοις. ...Ούτως ούν ποιείτε καί ύμείς, ποιμένες, καί μή συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις άκαθάρτοις τού σκότους· μάλλον δέ καί έλέγχετε ώσπερ καί οι απόστολοι καί ό θεοπάτωρ Δαυίδ περί αυτών πολλούς μόχθους κατεβάλλετο, καί πολλούς αγώνας, ελέγχων καί επιτιμών, στηλιτεύων αυτούς καί τω Θεώ έντυγχάνων κατ' αυτών, καί λέγων· "Εως πότε αμαρτωλοί, Κύριε, εως πότε αμαρτωλοί καυχήσονται; Διασκόρπισον αυτούς έν τή δυνάμει σου. Δός αύτοίς, Κύριε, κατά τά έργα αυτών, ότι ου συνήκαν εις τά έργα σου. Κύριε....
»Καί τί ό φιλάνθρωπος Θεός, ό πάντας ανθρώπους θέλων σωθήναι, καί εις έπίγνωσιν αληθείας έλθείν, ότι εγγύς έστι πάσι τοις έπικαλουμένοις αυτόν έν άληθεία; .. "Εκκλινεν ουρανούς, και κατέβη, και πάντα ωκονόμησε προς σωτηρίαν του γένους ημών, και πάντα υπέδείξε ποιών καί διδάσκων. Είτα θέλων διδάξαι, ίνα οι μέλλοντες προΐστασθαι τών Εκκλησιών, ούτως έκδιώκωσι τους αιρετικούς, έποίησεν φραγγέλιον έκ σχοινίων, καί είσελθών πάντας έξέβαλεν έκ τού ιερού, καί απώσατο, καί έξεδίωξε...
(ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ''Η ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, ΣΕΛ. 113-116)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου