ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΑΣ

Ἰδού διατί ζητοῦμεν τάς ἀντιδράσεις τοῦ Ἁγ. Ὄρους

Πολλοί νέοι (εἰς ἡλικίαν) ἀναγνῶσται τοῦ «Ο.Τ.» ἐρωτοῦν διατί πολλάκις ζητοῦμεν ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος νά λάβη θέσιν εἰς ὅσα αἱρετικά διδάσκει καί πράττει ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος μέ στόχον τήν ψευδοένωσιν τῶν Ὀρθοδόξων μετά τῶν Παπικῶν, Προτεσταντῶν, Μονοφυσιτῶν καί ἄλλων πλανεμένων χριστιανῶν. Ἀπευθύνομεν τήν ἔκκλησιν, διότι πολλάκις κατά τό παρελθόν, ὡς ἡ «Ἀκρόπολις τῆς Ὀρθοδοξίας», παρενέβαινε εἰς κρίσιμα ζητήματα διά δογματικά καί ἄλλα θέματα, ἀδιαφορῶντας διά τάς ἀντιδράσεις τοῦ προϊσταμένου του Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου.

Σήμερον πού ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης διακηρύσσει: Ἕνας Χριστός, πολλαί αἱ σώζουσαι Ἐκκλησίαι του, πολλαί αἱ πίστεις κ.λπ τό Ἅγιον Ὄρος σιωπᾶ, πρός μεγάλην ἔκπληξιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Τήν ἔκκλησιν, ὅμως, διά ἀντίδρασιν ὁ «Ο.Τ.» δέν τήν ἀπευθύνει μόνον πρός τούς Καθηγουμένους καί τούς μοναχούς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλά πρός ὅλους τούς Καθηγουμένους τῶν Ἱερῶν Μονῶν τῆς Χώρας. Διότι ἀπό τήν ἐποχήν κατά τήν ὁποίαν καθιερώθη καί ἠνδρώθη ὁ μοναχισμός εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας, οἱ μοναχοί ἦσαν μεταξύ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι πρωταγωνίστησαν εἰς τούς ἀντιαιρετικούς ἀγῶνας. Ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Νεστορίου πρωταγωνίστησαν εἰς μέν τήν Ἔφεσον ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, εἰς δέ τήν Κωνσταντινούπολιν ὁ ἔγκλειστος μοναχός Ἅγιος Δαλμάτιος. Ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Μονοθελητισμοῦ προεξῆρχεν ὁ μοναχός Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής. Ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τῆς εἰκονομαχίας προεμάχετο καί ὁ μοναχός Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός. Ἐναντίον τῆς εἰκονομαχικῆς αἱρέσεως ἐξηγέρθη πρῶτος ὁ μοναχός Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. Ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τῶν Παπικῶν Βαρλαάμ καί Ἀκινδύνου τήν μάχην ἔδωσεν ὁ μοναχός, ἀργότερον Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς.

Σήμερον ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κατευθύνει τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, τό ὁποῖον δέν ἀναγνωρίζει αἱρέσεις, ἐνῶ «βαπτίζει» κανονικάς, σωζούσας καί κατεχούσας τήν Ἀλήθειαν ὅλας τάς αἱρετικάς Ἐκκλησίας.

Ἐξισώνει τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον τήν Ἀλήθειαν τῆς πίστεώς μας (τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας) μέ τό ψεῦδος καί τήν πλάνην τοῦ διαβόλου. Μοναδική ἐλπίς διά νά ἀνατραπῆ αὕτη ἡ πολιτική εἶναι ἡ καθολική ἀντίδρασις τόσον τῶν Ἱ. Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὅσον καί τῶν Ἱερῶν Μονῶν ὁλοκλήρου τῆς Χώρας. Ἡ Ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας δέν ἠμπορεῖ νά ἰσοπεδώνεται ἀπό ἕνα Πατριάρχην, ὁ ὁποῖος δέν πιστεύει εἰς Ἱερούς Κανόνας, ἀπαγγέλλει ὑποκριτικῶς τό Σύμβολον τῆς Πίστεως, τό ὁποῖον κηρύσσει Μίαν Ἐκκλησίαν (ἐνῶ αὐτός πολλάς) καί ἐργάζεται εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Χρέος ὅλων τῶν μοναχῶν, τῶν εὑρισκομένων ἐντός καί ἐκτός Ἁγίου Ὄρους, εἶναι ἡ προσευχή διά νά ἀποτραπῆ ἡ ψευδοένωσις τῶν Ὀρθοδόξων μετά τῶν αἱρετικῶν χριστιανῶν, ὁ ἀγών ἐναντίον τῆς ψευδοενώσεως καί ἡ μαζική ἀνυπακοή (διδάσκεται ἀπό τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας), ἐάν τό Φανάριον συνεχίση αὐτήν τήν πολιτικήν τῆς ἐξισώσεως τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τάς αἱρετικάς «Ἐκκλησίας».

Γ.Ζ

ΠΗΓΗ ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ'' ΑΡ. ΦΥΛ. 1988