ΠΑΠΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΣΥΝΕΦΩΝΗΣΑΝ ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΕΙΣ ΕΝΑ ΘΕΟΝ

Οἱ ὀπαδοί τῆς Ἑνώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετά τῶν Παπικῶν ἔχουν ἀναπτύξει τήν θεωρίαν ὅτι ἡ διαφορετική παιδεία Ἀνατολῆς–Δύσεως εὐθύνεται διά τά αἴτια τοῦ σχίσματος. Ὑποστηρίζουν ἐπίσης ὅτι δέν ὑπάρχουν σημαντικαί δογματικαί καί Ἐκκλησιολογικαί διαφοραί. Τέλος μᾶς λέγουν ὅτι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας δέν εἶχον ἀγάπην πρός τούς πλανεμένους χριστιανούς καί δέν ἑρμήνευσαν ὀρθῶς τάς ἀποφάσεις καί τά γεγονότα καί δι᾽ αὐτό ἐφθάσαμεν εἰς τό σχίσμα. Αὐτά διά τούς Ὀρθοδόξους καί Παπικούς.
Τώρα τό Βατικανόν ἀναπτύσσει μίαν «νέαν θεωρίαν», ἡ ὁποία ἔχει τήν βάσιν της εἰς τήν Β´ Βατικανήν Σύνοδον τοῦ 1965. Μέ βάσιν τήν θεωρίαν αὐτήν, Μουσουλμάνοι καί Χριστιανοί ἔχομεν τόν ἴδιον Θεόν. Κάτι τό ὁποῖον δυστυχῶς ἔχουν ὑποστηρίξει καί Πατριάρχαι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅταν ἀπευθύνουν μηνύματα πρός τούς Μουσουλμάνους διά τήν ἔναρξιν τοῦ Ραμαζανίου. Ἡ βασική διαφορά μέ τούς Μουσουλμάνους εἶναι ἡ διαφορετική ἑρμηνεία διά τά γεγονότα ὡς εἶναι ἡ ἀπόρριψις ἀπό τούς Μουσουλμάνους τῆς Σταυρώσεως τοῦ Χριστοῦ. Εἰς τάς συγχρόνους ἡμέρας μας, ἡμέρας μεγάλης πνευματικῆς πτώσεως, ὁ Παπισμός, ἐκτός ἀπό αἵρεσις, εἶναι καί «μπουλντόζα», ἡ ὁποία ἰσοπεδώνει τά πάντα, προκειμένου νά ὑπηρετήση τά σχέδιά του διά «κυριαρχίαν» εἰς τόν πλανήτην, ἀλλά και τήν «Νέαν Ἐποχήν», ἡ ὁποία ἀγωνίζεται διά τήν ἐπιβολήν τῆς Πανθρησκείας.
Ἀπό πότε ὅμως Ὀρθόδοξοι καί αἱρετικοί Χριστιανοί ἔχομεν τόν ἴδιον Θεόν μετά τῶν Μουσουλμάνων, ὅταν οἱ τελευταῖοι μέσα ἀπό τάς σελίδας τοῦ Κορανίου δέν ἀποδέχονται τόν Χριστόν ὡς Θεόν; Καί ποῦ εἶδον οἱ Παπικοί εἰς τάς σελίδας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὅτι οἱ Προφῆται καί οἱ Πατριάρχαι ὁραματίσθησαν τόν Μωάμεθ ὡς «θεό»; Διότι ὅλοι περιέγραψαν τήν ἔλευσιν τοῦ Χριστοῦ ὡς Μεσσίου τοῦ κόσμου, περιέγραψαν τήν διδασκαλίαν του ὡς καί τήν Σταύρωσίν Του καί τήν Ἀνάστασίν Του. Αἱ προφητεῖαι αἱ ὁποῖαι ἀναγιγνώσκονται κατά τήν Μεγάλην Παρασκευήν εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας εἶναι ὁ ἀψευδής μάρτυς.
Σχετικῶς μέ τήν ἀναγνώρισιν τοῦ Μωάμεθ ὡς ἀληθινοῦ «θεοῦ» ὑπό τῶν Παπικῶν, ἐκ τῆς Αὐστρίας μετεδόθησαν τά ἀκόλουθα:
«Στὸ Ρωμαιοκαθολικὸ μοναστήρι premonstrantskom Shlegl (Ἄνω Αὐστρία) πραγματοποιήθηκε ἡ ἐτήσια συνάντηση μεταξὺ ρωμαιοκαθολικῶν καὶ μουσουλμάνων γιὰ θέματα πίστεως. Θέμα τῆς φετινῆς χρονιᾶς τὸ "Ἰσλὰμ–Χριστιανισμός: Πιστεύουμε στὸν ἴδιο Θεό; Αὐτὸ ποὺ μᾶς ἑνώνει καὶ τί μᾶς χωρίζει;".
Στὴν ἐτήσια συνάντηση διαπιστώθηκε ὅτι ὁ διαθρησκευτικὸς διάλογος εἶναι ἀπαραίτητος, γιὰ νὰ βρεθοῦν τρόποι γιὰ τὴν ἐπίλυση κοινωνικῶν προβλημάτων, τὴν κατανόηση, τὴν ἐμπιστοσύνη καὶ τὴν εὐκαιρία νὰ μάθουν ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλο.
Στὴ συνέχεια, οἱ ὁμιλητὲς συμφώνησαν ὅτι χριστιανοὶ καὶ μουσουλμάνοι πιστεύουν σὲ ἕνα Θεὸ, ποὺ οἱ “μουσουλμάνοι τὸν ὀνομάζουν Ἀλλάχ”, δήλωσε ὁ μουσουλμάνος Χασάν Ἄλ. Ὁ ἐπιστήμονας σημείωσε ὅτι “στὸ Κοράνι ὑπάρχουν τμήματα, τὸ περιεχόμενο τῶν ὁποίων ἔχει πολλὰ κοινὰ μὲ τὴν ἱερὴ ἱστορία τῶν Ἑβραίων καὶ τῶν Χριστιανῶν”.
Ὁ Ρωμαιοκαθολικὸς θεολόγος Wolfgang, τόνισε ὅτι:. "εἴμαστε - ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφὲς στὴν πίστη
τοῦ Ἀβραὰμ" καὶ ἡ διαφορὰ μεταξὺ Χριστιανισμοῦ καὶ Ἰσλὰμ εἶναι, “οἱ διαφορετικὲς ἑρμηνεῖες τῶν γεγονότων… Αὐτὸ σχετίζεται μὲ τὴν ἀπόρριψη ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους τῆς Σταύρωσης τοῦ Ἰησοῦ”.
Ὡς μία ἀπὸ τὶς διαφορὲς μεταξὺ τῶν δύο θρησκειῶν, ἀναφέρθηκε “ἡ ἀγάπη ἀκόμα καὶ γιὰ τοὺς ἐχθρούς", ποὺ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ κύρια στοιχεῖα τῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς, ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει στὸ Ἰσλάμ.
Οἱ συζητήσεις μεταξὺ Χριστιανῶν καὶ Μουσουλμάνων στὸ μοναστήρι Shlegl, ξεκίνησαν πέρυσι. Ὁ ἡγούμενος τῆς ἱ. μονῆς Felhofer πιστεύει ὅτι ἡ συνάντηση θὰ συμβάλει στὴν ἐπίτευξη μεγαλύτερης κατανόησης ἀνάμεσα στὶς δύο θρησκεῖες. Στὴν ἑπόμενη συνάντηση θὰ συζητήσουμε ὄχι μόνο θέματα δόγματος, τόνισε, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνα ποὺ ἀφοροῦν τὴν οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη (bogoslov)».

ΠΗΓΗ ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ'' ΑΡ. ΦΥΛ. 1900