Καυτά ἐρωτήματα πρός τό Ἅγιον Ὄρος

Η ΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΥ

ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Ἀπό τάς συμπροσευχάς εἰς τό Ἅγ. Ὄρος εἰς τάς συμπροσευχάς τῆς Ἀσίζης ὑπό τοῦ διπλοπροσώπου Οἰκ. Πατριάρχου

Ὑπό τοῦ κ. Ἰωάννου Μαρκᾶ

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ τῶν τελευταίων ἡμερῶν διαδραματίστηκαν μὲ ρυθμὸ καταιγιστικό! Ὁ πατριάχης Κωνσταντινουπόλεως, κ. Βαρθολομαῖος, μέσα σὲ μόλις δύο ἑβδομάδες, παρουσίασε δύο διαφορετικὰ πρόσωπα σὲ δύο διαφορετικὲς ἐπισκέψεις. Αὐτὸ τοῦ Ὀρθοδόξου ποιμενάρχου, κατὰ τὴν ἐπίσκεψη, ποὺ πραγματοποίησε στὴν Ἀθωνικὴ Πολιτεία, κι αὐτὸ τοῦ ἡγέτου τῆς θρησκευτικῆς παγκοσμιοποιήσεως, ἱσταμένου στὸ πλευρὸ τοῦ πάπα Βενεδίκτου 16ου, στὴ διαθρησκειακὴ συνάντηση τῆς Ἀσίζης. Δὲν γνωρίζουμε, ἐὰν οἱ πατέρες τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ποὺ ὑποδέχθηκαν μὲ κωδωνοκρουσίες, πολυχρόνια καὶ... ἀπολυτίκια τὸν Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη, ἔχουν ἐνημερωθεῖ ἢ παρακολουθήσει τὰ ὅσα συνέβησαν στὴν Ἀσίζη.
Καλὸν θὰ ἦταν, καὶ τοῦτο τὸ ἐκφράζουμε ὡς ταπεινὴ προτροπή, νὰ παρακολουθήσουν μόνο τὴ συμπροσευχὴ ὅλων τῶν θρησκευτικῶν ἡγετῶν, ἤτοι τοῦ πάπα, τοῦ πατριάρχου, τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας, τοῦ ἀγγλικανοῦ «ἀρχιεπισκόπου» (καὶ ἐσχάτως «δρυΐδη») Ρόουαν Οὐίλιαμς, τῶν μουσουλμάνων, τῶν βουδιστῶν, τῶν ἰνδουϊστῶν, τῶν βραχμανῶν, τῶν ζωροαστριστῶν κ.ἄ. Αὐτὸ καὶ μόνο τὸ ἀποκρουστικότατο (γιὰ ὅσους ἔχουν ὀρθόδοξη συνείδηση) βίντεο, φτάνει! (βλ. http://www. youtube.com/watch?v=XWq7AdP-KJA&feature=
player_embedded).
Ἐμεῖς δὲν ἐπιθυμοῦμε πρὸς τὸ παρὸν νὰ ἀναλωθοῦμε σὲ ἀναλύσεις ἐπὶ ἀναλύσεων, στὴν πραγματικὴ «ἐπίδειξη δυνάμεως» τοῦ πατριάρχου στὸ Ἅγιον Ὄρος, μὲ τὶς προτροπὲς, ποὺ ἀπηύθηνε γιὰ «ἀπροϋπόθετη ὑπακοὴ» καὶ οὐσιαστικὰ ὑποταγὴ στὸ «πρωτεῖο» του. Οὔτε στὰ γεγονότα, ποὺ συνέβησαν στὸ «πανθρησκειακὸ καρναβάλι» τῆς Ἀσίζης. Ἔτσι κι ἀλλιῶς, ὅσον ἀφορᾶ τὴν πρώτη περίπτωση, ὑπῆρξε ἤδη μία ἀρχικὴ καί, ὅπως πάντα, ἄριστη τοποθέτηση-ἀπάντηση στὰ λεχθέντα τοῦ πατριάρχου, ἀπὸ τὴ γνωστὴ Σύναξη Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν, ποὺ κάνει «σκόνη καὶ θρύψαλα» τὰ ψευδολογήματα τοῦ παναγιωτάτου. Ἐμεῖς θὰ θέσουμε τὸ ζήτημα λίγο διαφορετικά, καὶ θὰ τὸ μεταφέρουμε στὴν πλευρὰ ὁρισμένων ἁγιορειτῶν πατέρων καὶ στὰ ἀνησυχητικὰ μηνύματα, ποὺ ἐκπέμπει μερίδα τοῦ Ἁγ.Ὄρους πρὸς τὰ ἔξω, πρὸς τοὺς πιστοὺς ποὺ τὸ ἐπισκέπτονται, τὸ ἀγαποῦν καὶ τὸ ὑπερασπίζονται, ὅπως εἶναι καὶ ὁ γράφων τοῦτο τὸν προβληματισμό. Καὶ ἀσφαλῶς ὅποια ἐνδεχομένως ἀπάντηση μᾶς δοθεῖ, εἴμεθα διατεθειμένοι καλόπιστα νὰ τὴν ἀποδεχτοῦμε, ἐφόσον εἶναι τεκμηριωμένη πατερικὰ καὶ ὄχι μετα-πατερικά.

Ὁ Οἰκουμενισμὸς «κτυπᾶ» τὴν θύραν τοῦ Ἁγ. Ὄρους

Ἴσως ὁ ὡς ἄνω ὑπότιτλος, στοὺς περισσότερους νὰ ἠχεῖ περίεργα, ἂν ὄχι καὶ δυσάρεστα, ὅμως ἂς ἐξετάσουμε ἐὰν ἔχει τὴ στοιχειώδη βάση. Πολλοὶ ἄνθρωποι κάνουν λόγο τὰ τελευταῖα ἔτη, γιὰ τὴν ἐκκοσμίκευση τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας, μὲ τὰ διάφορα ἀναστυλωτικὰ προγράματα, τὰ εὐρωκονδύλια κ.ο.κ. Ἐμεῖς θὰ τολμήσουμε νὰ θέσουμε τὴν ἑξῆς ἁπλῆ ἐρώτηση: Μήπως ἔχει ἔρθει ἡ ὥρα τῆς ἀνταποδόσεως; Μήπως τὸ «θηρίο τῶν Βρυξελλῶν» (κατὰ τὸν ὅσιο γέροντα Παΐσιο ὁ χαρακτηρισμός), ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ζητήσει «ἀνταλλάγματα»; Καὶ τολμοῦμε νὰ γράφουμε κάτι τέτοιο, καθότι στὸ πρόσφατο παρελθὸν καὶ γιὰ πρώτη φορὰ στὴν σύγχρονη ἱστορία τοῦ Ἁγίου Ὄρους, παρατηρήθηκαν ὁρισμένα «προοδευτικὰ» ἀνοίγματα, σὲ χώρους οἰκουμενιστικοὺς ἀπὸ ἡγουμένους ἁγιορείτικων ἱ. μονῶν, μερικοὶ ἐκ τῶν ὁποίων –ὅλως τυχαίως– ἦσαν καὶ οἱ ὑμνητὲς τοῦ οἰκουμενικοῦ μας, ἀλλὰ καὶ μεγάλου οἰκουμενιστοῦ, πατριάρχου Βαρθολομαίου, κατὰ τὴν τελευταία ἐπίσκεψη.
Πῶς ἀλλιῶς νὰ ἑρμηνεύσουμε τὴν στήριξη καθηγουμένου τοῦ Ἅγίου Ὄρους στὴν παναιρετική, ἄλλως -πιὸ καλλωπισμένα- διαχριστιανικὴ σύναξη τοῦ παπικοῦ μοναστηριοῦ τοῦ Bose, τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2010, μεταξὺ Ὀρθοδόξων οἰκουμενιστῶν καὶ παπικῶν; Ἡ ὁποία στήριξη ἐκφράστηκε μὲ τὴν προσωπικὴ καὶ ἐγκαρδιοτάτη παρακαλῶ ἐπιστολὴ στὸν «ἡγούμενο» τοῦ Bose, κ. Enzo Bianchi, τὸν ὁποῖο προσφωνεῖ στὰ ἰταλικὰ «πανσεβάσμιε πατέρα Ἔντσο Μπιάνκι» (Allo stimatissimo p. Enzo Bianchi Igumeno del Sacro Monastero di Bose a Magnano Italia), ἀναγνωρίζοντάς του ἱερωσύνη καὶ τὴν ἰδιότητα τοῦ ἡγουμένου παράλληλα (βλ. http://www.monasterodibose.it/content/view/3669/528/lang,en/)! Ἢ πῶς ἀλλιῶς νὰ ἑρμηνεύσουμε τὴν παρουσία καὶ τὴν ἐνεργὸ συμμετοχὴ τοῦ καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου, π. Ἐφραίμ, στὸ Σάλσμπουργκ τῆς Αὐστρίας, σὲ διεθνὲς συνέδριο μὲ θέμα «Συνεισφορὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους στὴν Εὐρωπαϊκὴ πνευματικὴ καὶ διανοητικὴ παράδοση», ὅταν αὐτὸ τὸ συνέδριο, ὅπως ἀποκάλυψε σὲ ἐκπομπὴ τοῦ Ρ/Σ τῆς Ἱ. Μ. Δημητριάδος (τὴν ὁποία ἔχουμε ὁλόκληρη στὸ ἀρχεῖο μας), ὁ «ἰθύνων νοῦς» τῆς «Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν», κ. Παντελὴς Καλαϊτζίδης, χρηματοδοτήθηκε καὶ ἀπὸ τὸ γνωστὸ ἰησουϊτικό πανεπιστημιακὸ ἵδρυμα «Forhdam University», τῆς Νέας Ὑόρκης καὶ «λαμπρύνθηκε» μὲ τὴν παρουσία γνωστῶν καὶ πρωτοκλασάτων οἰκουμενιστῶν ἐπισκόπων, ὅπως ὁ μητροπολίτης Βολοκολάμσκ, Ἱλαρίων; Μένουμε ἐδῶ καὶ δὲν ἐπεκτεινόμεθα σὲ ἄλλες περιπτώσεις ποὺ ὑπέπεσαν στὴν ἀντίληψή μας, διότι σκοπός μας δὲν εἶναι ἡ ἀποκάλυψη καὶ δημοσίευση «σκανδάλων», ἀλλὰ ὁ ἀνιδιοτελὴς προβληματισμὸς καὶ ἡ καλὴ ἀνησυχία τὴν ὁποία μᾶς ἐμφύσησε πρῶτος ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος μᾶς πρόσταξε ρητῶς «βλέπετε μὴ πλανηθῆτε...» (Λουκ. κα΄ 8).

Ἀπό τήν αἵρεσιν τοῦ ἐφησυχασμοῦ
εἰς τήν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Ὀρθῶς λοιπόν, ὁ ἐκ τῶν ἡγετῶν τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ μετώπου, π. Θεόδωρος Ζήσης, πρὶν ἀπὸ λίγα ἔτη διέγνωσε πὼς στὸ χῶρο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλὰ καὶ πανορθοδόξως, καλλιεργεῖται μία νέα αἵρεσις, ἡ αἵρεση τοῦ ἐφησυχασμοῦ! Ὅπερ σημαίνει ὅτι τὰ εὐρωπρογράμματα καὶ οἱ ἀναστηλώσεις μπαίνουν σὲ πρώτη μέριμνα, μὲ ἄμεση συνέπεια νὰ χάνεται σιγὰ-σιγὰ τὸ ἀγωνιστικὸ πνεῦμα καὶ τὸ ἀντιστασιακὸ φρόνημα τῶν Ἁγίων Πατέρων μας. Σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ γεγονὸς πὼς «φεύγουν» τὰ ἀμόρφωτα, πλὴν ὅμως λεοντόκαρδα παλιὰ γεροντάκια, καὶ ἀντικαθίστανται ἀπὸ νεαροὺς «ἐπιστήμονες», ποὺ παρουσιάζουν δυσκολία στὴν ἄσκηση καὶ στοὺς ἀγῶνες, τὸ Ἅγ. Ὄρος ἐφησυχάζει ὅσο πάει ὁ καιρὸς καὶ πιὸ πολύ. Ὁ κίνδυνος καταφανέστατος: τὸ Ἅγιο Ὄρος νὰ ὁδηγηθεῖ σὲ βάθος χρόνου, ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ ἐφησυχασμοῦ, στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Γιʼ αὐτὸ ὁ μεγάλος Ὅσιος Γέροντας τοῦ καιροῦ μας καὶ πνευματικός τῆς Ἱ.Μ. Βατοπαιδίου, Ἰωσὴφ ὁ Βατοπαιδινὸς τόνιζε πρὸς πᾶσα κατεύθυνση «δὲν προδίδουμε, δὲν ὑποχωροῦμε»! Συνιστοῦσε διαρκῶς «...νὰ μὴ γίνουμε προδότες ἀπὸ τὰ ἰδανικὰ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Παράδοσης τῶν προγόνων μας» (www.youtube. com/watch?v=pDXEo_Q0PfU). Κάνουμε ἆραγε ὑπακοὴ στὶς πατερικὲς νουθεσίες τοῦ μακαριστοῦ ἁγίου γέροντα ἢ μήπως κάνουμε ἄκριτη ὑπακοὴ στοὺς φορεῖς τῆς πλάνης καὶ τῆς πτώσεως;
Καὶ νὰ κλείσουμε μὲ ἕνα ἀπόσπασμα, ἀπὸ ἕνα πρὸ διετίας ἄρθρο τοῦ γνωστοῦ περιοδικοῦ «πολιτικῆς καὶ πολιτισμικῆς παρέμβασης», Ρεσάλτο, οἱ συντάκτες τοῦ ὁποίου, πρώην ἢ καὶ νῦν ἀριστεροί, εἶχαν πάρει θέση ὑπὲρ τῆς νεο-κυκλοφορηθείσας τὸν καιρὸ ἐκεῖνο, Ὁμολογίας Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ξεσκεπάζοντας συγχρόνως τὸν ρόλο τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου στὸ παγκόσμιο θρησκευτικὸ καὶ πολιτικὸ γίγνεσθαι. Ἕνα κείμενο ἀξιοπρόσεκτο, ποὺ ἀποδεικνύει περίτρανα πὼς, ὅταν οἱ ποιμένες καὶ πραγματικοὶ θεματοφύλακες τῆς Πίστεως κωλυσιεργοῦν καὶ ἀδρανοῦν, ὁ Θεὸς ἐκφράζεται ὁρισμένες φορὲς μέσα ἀπὸ καλοπροαίρετους κοσμικοὺς ἀνθρώπους, ποὺ δὲν δειλιάζουν μπροστὰ στὸν κίνδυνο τοῦ παγκόσμιου ὁλοκληρωτισμοῦ, ἔστω καὶ ἂν δὲν κατέχουν ἐπακριβῶς, μὲ τὴν πατερικὴ ἔννοια τὰ θέματα τῆς θρησκευτικῆς παγκοσμιοποίησης.
Ἔγραψαν σχετικά: «Ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελεῖ, γιὰ λόγους, ποὺ ἔχουμε ἀναλύσει διεξοδικὰ στὸ Ρεσάλτο, τὸ μεγάλο ἐμπόδιο στὸν ὁδοστρωτήρα τῆς παγκοσμιοποίησης. Ἡ ἅλωση τῆς Ὀρθοδοξίας περνάει μέσα ἀπὸ τὸν “ἐκσυγχρονισμό” της, μέσα ἀπὸ τὴ θεσμοποιημένη ἐκκοσμίκευσή της. Δὲν μπορεῖ νὰ χτυπηθεῖ ἡ Ὀρθοδοξία μὲ μετωπικὲς ἐπιθέσεις. Μπορεῖ νὰ νοθευτεῖ καὶ νὰ ἀλλοιωθεῖ ἐσωτερικά... Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέχεται σήμερα ἕνα συνδυασμὸ ἐπιθέσεων: Ἐσωτερικὴ ὑπονόμευση, ἐξωτερικὰ χτυπήματα ἀπὸ τὸ νεοταξικὸ κράτος καὶ τὶς
ποικίλες ἐλὶτ τῆς παγκοσμιοποίησης. Καθὼς καὶ μία ἐπίθεση ἀπὸ τὴν κατακλυσμιαία εἰσαγωγὴ-εἰσβολὴ Ἰσλαμιστῶν στὴν Ἑλλάδα. Ὁ παπισμὸς καὶ τὸ κράτος τοῦ Βατικανοῦ ἀποτελοῦν τὴν μήτρα τῶν μεγάλων ἀπειλῶν ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν αἰχμὴ τοῦ δόρατος, γιὰ τὴν ὑπονόμευση τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Τὸ κράτος τοῦ Βατικανοῦ εἶναι σὲ πνευματικὸ ἐπίπεδο τὸ ἀντίστοιχο τοῦ νεοταξικοῦ κράτους. Ὁ παπισμὸς ΔΕΝ εἶναι ἐκκλησία, εἶναι θεσμοθετημένο ἐκκοσμικευμένο κράτος» (βλ. Ρεσάλτο, Ἰούνιος 2009, τεῦχος 40) !
Ἐνῶ σχολιάζοντας οἱ συντελεστὲς τοῦ περιοδικοῦ τὴν ἀήθη ἐπίθεση τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου στοὺς συντάκτες τῆς Ὁμολογίας Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, συμπληρωματικὰ ἀναφέρουν ὅτι «τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀντέδρασε μὲ ἀπροκάλυπτη ἐπιθετικότητα ἐναντίον τῆς “Ὁμολογίας Πίστεως”, στοχοποιώντας ἀνοιχτὰ ἀγωνιστὲς-κληρικοὺς τῆς Ὀρθόδοξης αὐτῆς “Κίνησης”. Ὁ Ἀσκὸς τοῦ Αἰόλου ἀνοίγει καὶ στὸ ἐσωτερικό τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Τὸ ἐκκλησιαστικὸ κατεστημένο, μὲ ἡγέτη τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη προωθεῖ τὴν ἰσοπέδωση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν ἐπίθεση ἐναντίον ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται ἐναντίον αὐτῆς τῆς ἰσοπέδωσης. Ἡ ὠμὴ παρέμβαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη βαθαίνει καὶ ὀξύνει περαιτέρω τὶς ἤδη ἐκρηκτικὲς διεργασίες στὸ ἐσωτερικό τῆς Ἐκκλησίας...» (http://resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3754).
Δύο χρόνια μετὰ ἀπὸ τὴν πρόσφατη-νέα ὠμὴ παρέμβαση τοῦ πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, αὐτὴ τὴ φορὰ στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἐπειδὴ μεγάλη μερίδα τῶν ἀδελφῶν της Ἱ.Μ. Μεγίστης Λαύρας δὲν ἀκολουθοῦν τὸν ἀδιάκριτα ὑπάκουο στὸν πατριάρχη ἡγούμενο π. Πρόδρομο, εἶναι πλέον ἐμφανὲς ὅτι οἱ οἰκουμενιστὲς θορυβοῦνται καὶ ταράσσονται, γιατί ἀποκαλύπτεται ὁλοφάνερα ἡ ἀποστασία τῆς πίστεως. Ἡ ἀλήθεια ὅμως δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποκρυβεῖ μὲ τὸ νὰ ἐκβιάζουν καὶ νὰ ἐξαναγκάζουν σὲ σιωπὴ τοὺς ἀγωνιώντας καὶ ἀγωνιζομένους, διότι κατὰ τὸν ἀψευδῆ λόγο τοῦ Κυρίου «ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται» (Λουκ. ιθ΄ 40).

ΠΗΓΗ ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ'' ΑΡ.ΦΥΛ. 1901