ΠΡΟΣ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΤΙΝΑΣ «ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΣ»=ΑΝΤΙΖΗΛΩΤΑΣ

Είναι γνωστόν ότι οι οικουμενισταί θεωρούν τους ενισταμένους ορθοδόξους ως «σχιματικούς». Είναι επίσης γνωστόν ότι οι αντιοικουμενισταί (μερικοί εξ΄ αυτών), ή καλύτερα αντιζηλωταί, θεωρούν ότι οι διακόψαντες το μνημόσυνον ορθόδοξοι είναι ζηλωτές με «ου κατ΄ επίγνωσιν» ζήλον! Τούτο αναφέρουν δια τον λόγον της διακοπής του μνημοσύνου των κακοδόξων ιεραρχών. Την ίδια κατηγορία είχαν απευθύνει παλαιότερα και εις τον μέγα Θεόδωρο τον Στουδίτη, όμως έλαβον την εξής (δια τους μεν) απο τον άγιο απάντησιν «Ούκ εσμέν αποσχίσται, ω θαυμάσιε, της του Χριστού Εκκλησίας... Αντιθέτως το να μη εναντιούται κανείς εις τα κακόδοξα ήθη και λόγια, συμφώνως προς τον θεολόγον Γρηγόριον, τυγχάνει προδοσία σαφής και παράλυσις των ιερών Κανόνων...». Και (δια τους δε) αλλού ο αυτός άγιος προς τινα καθηγούμενον, ο οποίος εδέχθη εκ δειλίας το μνημόσυνον και την κοινωνίαν των εικονομάχων, και προσπάθησε κατόπιν να δικαιολογηθή
«Και τώρα δέξαι με, τιμιώτατε πάτερ, ομιλούντα πιο ελεύθερα. Δεν τυγχάνεις εκτός ευθύνης, το να συλληφθής δηλαδή απο ανθρώπους του βασιλέως και να παραμείνεις μετά ταύτα ελεύθερος... Και λεγω τούτο, διότι, απο καιρό έχει γνωστοποιηθή ότι ουδείς εκ αρνηθέντων υπακοήν εις τους εικονομάχους θα παραμείνη άνευ φυλακής και εξορίας... Εαν η Οσιότης σου ουδέν έπαθε μετά την σύλληψιν, συγχώρα με, αλλ΄ επλανήθης αδελφέ. Και μη μου δικαιολογήσαι ότι διατηρείς ασφαλώς τας εκκλησίας και αγιογραφίας, ως και το μνημόσυνον του πατριάρχου. Τα παρόμοια και άλλοι πεπτωκότες φλυαρούσι. Τα ανωτέρω δεν δύνανται να διατηρηθούν, εκτός εαν εγένετο προδοσία της ορθοδόξου ομολογίας και ενστάσεως» (1364 D).
Αυτή την απάντησιν δίνουμε και εμείς εις τους δήθεν ''συντηρητικούς'' «αντιοικουμενιστές-αντιζηλωτές», ότι δεν είναι δυνατόν να αληθεύετε όταν γράφετε ότι «αντιδράτε» κατά του επαράτου Οικουμενισμού, ενω συγχρόνως κοινωνείτε με τους πρωταγωνιστές και συμμάχους της ανωτέρω αιρέσεως. Εξουσία και δόξα του κόσμου μαζί με ομολογία δεν γίνεται! Αυτός που θα ισχυρισθή ότι μπορεί να τα συνδυάζη όλα συγχρόνως , όντως επλανέθη κατά τους λόγους του αγίου Θεοδώρου.
Μπορείτε επίσης να μας πείτε εσείς, οι οπαδοί του «κατ΄ επίγνωσιν ζήλου», σε τι βοηθήσατε την πολεμουμένην Ορθοδοξίαν απο το 1923 και εξής, απο το έτος δηλαδή που δειλά - δειλά ο Οικουμενισμός δια της ημερολογιακής καινοτομίας έφθασε μέχρι του σημείου της συμπεριλήψεως του ονόματος του πάπα εν τοίς διπτύχοις της Κωνσταντινούπολεως, και της αναγνωρίσεως αυτού (παλαιότερα) ως «ομοζήλου και ομοτρόπου των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων»!, της δε «εκκλησίας» του ως ταμειούχου της Θ. Χάριτος, με αποστολικήν διαδοχήν, μυστήρια και άλλα χειρότερα ευτράπελα που βλέπουμε εως σήμερα; Όχι μόνον δεν βοηθήσατε, αλλά και όσα ηρωικά της τέκνα είπαν το ΟΧΙ στους συγχρόνους Βέκκους ηθελήσατε και θέλετε δια ποικίλων τρόπων να τα αποτρέψετε της ομολογιακής των πορείας, ελεγχόμενοι ασφαλώς απο την στάση τους, ως πάλαι οι λατινόφρονες του Βυζαντίου ησχύνοντο και απεστρέφοντο συγχρόνως τους ζηλωτές Ορθοδόξους.
Όχι μόνον, λοιπόν, δεν βοηθήσατε την πολεμουμένην Ορθοδοξίαν, αλλά και στην εναγώνιον προσπάθειάν της ν΄ αποφύγη τον θανάσιμον εναγκαλισμόν του παπικού πτώματος, της απαντούσατε κάθε φορά «Υπομονή, ω Μήτερ, άχρι καιρού, άχρι του Κοινού Ποτηρίου, και τότε θα ιδής οποία ηρωικά τέκνα έχεις»!
Αλλοίμονο εις τους δήθεν «κατ΄ επίγνωσιν» «αντιοικουμενιστές-αντιζηλωτές» οι οποίοι όχι μόνον δεν εισέρχονται εις το στάδιο της ομολογίας, αλλά και τους επιθυμούντας να εισέλθουν εμποδίζουν, με αποτέλεσμα να προχωρά ελεύθερα η αίρεσις. Ασφαλώς μερικούς ομοίους σας θα είχε υπ΄ όψιν του ο Μ. Βασίλειος, όταν έγραψε τους παρακάτω αληθεστάτους λόγους του
«Ημίν δε προς το φανερώ πολέμω των αιρετικών έτι δε και ο παρά των δοκούντων ορθοδοξείν επαναστάς, πρός έσχατον ασθενείας τας εκκλησίας κατήγαγε» (Επιστ. 92).