Β' ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΙΣ ΚΑΙ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
Ή Α' Κοινή Δήλωσι περί της Χριστολογίας (Παράρτημα Ι ) πού υιοθετήθηκε άπό τη Μικτή Επιτροπή του θεολογικού Διαλόγου μεταξύ τών Ορθοδόξων καί Ανατολικών Όρθοδόξων Εκκλησιών κατά την ιστορική συνάντησι στή Μονή αγίου Παϊσίου, απο 20ης μέχρι 24ης Ιουνίου 1989, αποτελεί τήν βάσι της Β' Κοινής Δηλίόσεως περί των ακολούθων θέσεων της κοινής πίστεως και ερμηνείας καί γιά τις διαδικασίες πού πρέπει νά αναληφθούν γιά τήν πλήρη κοινωνία τών δύο οίκογενειων Εκκλησιών εν Χριστώ τω Κυρίω ημών, ό όποιος προσευχήθηκε ίνα ώσι έν...''.
1. Οι δύο οικογένειες συμφωνούν στην καταδίκη της Εύτυχιανικής αίρέσεως. Οί δύο οικογένειες ομολογούν ότι ό Λόγος, το δεύτερον πρόσωπον της 'Αγίας Τριάδος, ό μονογενής παρά του Πατρός πρό τών αιώνων καί ομοούσιος μέ Αυτόν ένσαρκώθη καί έγεννήθη έκ της Παρθένου Μαρίας της Θεοτόκου. Κατά πάντα ομοούσιος μέ ημάς, τέλειος άνθρωπος μέ ψυχή, σώμα και νούν· έσταυρώθη, άπέθανε,ενέταφιάσθη καί ανέστη έκ νεκρών τήν τρίτην ήμέραν και άνελήφθη στον επουράνιο Πατέρα, όπου κάθεται έκ δεξιών του Πατρός ως κύριος πάσης Κτίσεως. Κατά τήν Πεντηκοστή δια της ελεύσεως του αγίου Πνεύματος έφανέρωσε τήν Εκκλησία ώς το Σώμα Του. Προσδοκώμεν τήν έλευσίν Του πάλιν είς την πληρότητα της δόξης Του σύμφωνα μέ τίς Γραφές.
2. Οί δύο οικογένειες καταδικάζουν τήν Νεστοριανικήν αίρεσι καί τον κρυπτονεστοριανισμόν του θεοδωρήτου Κύρου. Συμφωνούν ότι δέν άρκεί απλώς νά ομολογήσουμε οτι ό Χριστός είναι ομοούσιος καί μέ τόν Πατέρα καί μέ ημάς, κατά φύσιν θεός καί κατά φύσιν άνθρωπος. Είναι αναγκαίο νά βεβαιώσουμε καί ότι ό Λόγος, ό οποίος είναι κατά φύσιν θεός, έγινε κατά φύσιν άνθρωπος δια της ένσαρκώσεώς Του όταν ήλθε τό πλήρωμα του χρόνου.
3. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν ότι ή ύπόστασις του Λόγου έγινε σύνθετος δια της ενώσεως της θείας άκτιστης φύσεως Αυτού καί της φυσικής αυτής θελήσεως καί ενεργείας (τήν οποίαν έχει κοινήν μέ τόν Πατέρα καί τό άγιον Πνεύμα), μετά της κτιστής ανθρωπινής φύσεως τήν οποίαν προσέλαβε καί ώκειοποίησε κατά τήν ένανθρώπησιν, μαζί μέ τήν φυσικήν της θέλησι και ενέργεια.
4. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν οτι οί φύσεις ενώθηκαν ύποστατικώς καί φυσικώς μετά των ιδίων ενεργειών και θελήσεων αυτών άσυγχύτως, άτρέπτως, αδιαιρέτως, άχωρίστως και ότι διακρίνονται "τη θεωρία μόνη".
5. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν ότι ό θέλων καί ενεργών είναι πάντοτε ή μία 'Υπόστασις του Λόγου σεσαρκωμένη.
6. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν είς τήν άπόρριψιν τών ερμηνειών τών Συνόδων πού δέν συμφωνούν πλήρως με τον όρον της Τρίτης Οικουμενικής Συνόδου καί τήν επιστολή (433) τού Κυρίλλου Αλεξανδρείας προς τόν 'Ιωάννην Αντιοχείας.
7. Οί "Ορθόδοξοι συμφωνούν οτι οί Ανατολικοί "Ορθόδοξοι θά συνεχίσουν νά χρησιμοποιούν τήν Παραδοσιακήν Κυρίλλειον ορολογία "μία φύσις του θεού Λόγου σεσαρκωμένη" έφ' όσον δι αυτής εννοούν τήν διπλήν όμοουσιότητα τού Λόγου, τήν οποίαν ήρνείτο ό Ευτυχής. Οί "Ανατολικοί "Ορθόδοξοι συμφωνούν οτι οί Ορθόδοξοι δικαίως χρησιμοποιούν τήν διατύπωσιν δύο φύσεις, αφού δέχονται τήν διάκρισιν "τή θεωρία μόνη". Τήν όρθήν έννοιαν τής τοιαύτης χρήσεως εκθέτει ό άγιος Κύριλλος εις την προς τον Ιωάννην "Αντιοχείας "Επιστολήν του καί είς τάς έπιστολάς προς τόν "Ακάκιον Μελιτινής (ΡG 77, 184-201), τόν Εύλόγιον (ΡG 77, 224 - 228) καί τόν Σούκενσον (ΡG 77, 228 - 249).
8. Οί δύο οικογένειες αποδέχονται τίς τρείς πρώτες Οικουμενικές Συνόδους, οί οποίες αποτελούν τήν κοινήν μας κληρονομιά. Σχετικά μέ τίς τέσσερες μεταγενέστερες Συνόδους τής Ορθοδόξου Εκκλησίας, οί Ορθόδοξοι δηλώνουν ότι δι" αυτούς τά ανωτέρω σημεία 1 - 7 είναι οί διδασκαλίες καί τών μεταγενεστέρων τεσσάρων Συνόδων τής τής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Καί οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι θεωρούν τήν δήλωσιν αυτήν ως ερμηνεία των Ορθοδόξων. Μέ τήν άλληλοκατανόησιν αυτήν οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι ανταποκρίνονται είς τήν αυτήν θετικώς.
Σχετικά μέ τήν διδασκαλία τής Ζ' Οικουμενικής Συνόδου τής Ορθοδόξου Εκκλησίας οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι συμφωνούν ότι η θεολογία καί ή πράξις τής προσκυνήσεως των Εικόνων που έθέσπισε ή Σύνοδος είναι σέ βασική συμφωνία προς τήν διδασκαλία καί πράξι τών Ανατολικών Όρθοδόξων, πολύ πρό της συγκλήσεως τής Συνόδου, καί ότι έπ αυτού δέν διαφωνούμεν.
9. 'Υπό τό φώς τής ημετέρας Κοινής Δηλώσεως έπί τής Χριστολογίας ώς καί έπί τών ανωτέρω κοινών θέσεων έχομεν τώρα κατανοήσει σαφώς ότι καί οί δύο οικογένειες διετήρησαν πάντοτε πιστώς τήν αυτήν αυθεντική Ορθόδοξη Χριστολογική πίστι καί τήν αδιάκοπη συνέχεια τής Αποστολικής Παραδόσεως, άν καί μπορεί κάποτε νά έχρησιμοποίησαν χριστολογικούς όρους μέ διαφόρους τρόπους. Ακριβώς αυτή ή κοινή πίστις καί συνεχής πιστότης προς τήν αποστολική παράδοσι πρέπει νά γίνη ή βάσις τής ένότητός μας καί κοινωνίας.
10. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν ότι όλοι οί άναθεματισμοί καί καταδίκες άπό τό παρελθόν πού σήμερα μάς διαιρούν πρέπει νά αρθούν άπό τήν Εκκλησία γιά να φύγη μέ τήν χάρι και την δύναμι του θεού τό τελευταίο εμπόδιο γιά τήν πλήρη ένωσι και κοινωνία. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν καί τών καταδικών θά πραγματοποιηθή μέ βάσι τήν συμφωνία ότι οί Σύνοδοι καί οί Πατέρες, οί όποιοι άναθεματίσθηκαν και καταδικάσθηκαν στό παρελθόν δεν είναι αιρετικοί.
Ώς έκ τούτου συνιστούμε στις Εκκλησίες τά εξής πρακτικά βήματα.
Α. Οί Ορθόδοξοι πρέπει νά άρουν όλους τους άναθεματισμούς καί καταδίκες πού υπάρχουν κατά πασών των Ανατολικών Ορθοδόξων Συνόδων καί Πατέρων, τους οποίους έχουν αναθεματίσει η καταδικάσει στο παρελθόν.
Β. Οί "Ανατολικοί Ορθόδοξοι πρέπει συγχρόνως νά άρουν όλα τά αναθέματα καί τίς καταδίκες κατά πασών τών Όρθοδόξων Συνόδων και Πατέρων, τους οποίους έχουν αναθεματίσει η καταδικάσει στό παρελθόν.
Γ. Ό τρόπος μέ τόν όποιον θά αρθούν οί άναθεματισμοί πρέπει ν'άποφασισθή χωριστά από τήν κάθε μιά Εκκλησία.
Προσβλέποντες στή δύναμι τού αγίου Πνεύματος, του Πνεύματος τής αληθείας, ένότητος καί αγάπης, υποβάλλουμε την Κοινή Δήλωσι καί Προτάσεις, στίς σεβάσμιες Εκκλησίες γιά ένημέρωσι καί ενέργεια. Προσευχόμεθα όπως αυτό τό Πνεύμα μας οδηγήσει στην ενότητα γιά τήν οποία ό Κύριος προσευχήθηκε καί προσεύχεται.
1. Οι δύο οικογένειες συμφωνούν στην καταδίκη της Εύτυχιανικής αίρέσεως. Οί δύο οικογένειες ομολογούν ότι ό Λόγος, το δεύτερον πρόσωπον της 'Αγίας Τριάδος, ό μονογενής παρά του Πατρός πρό τών αιώνων καί ομοούσιος μέ Αυτόν ένσαρκώθη καί έγεννήθη έκ της Παρθένου Μαρίας της Θεοτόκου. Κατά πάντα ομοούσιος μέ ημάς, τέλειος άνθρωπος μέ ψυχή, σώμα και νούν· έσταυρώθη, άπέθανε,ενέταφιάσθη καί ανέστη έκ νεκρών τήν τρίτην ήμέραν και άνελήφθη στον επουράνιο Πατέρα, όπου κάθεται έκ δεξιών του Πατρός ως κύριος πάσης Κτίσεως. Κατά τήν Πεντηκοστή δια της ελεύσεως του αγίου Πνεύματος έφανέρωσε τήν Εκκλησία ώς το Σώμα Του. Προσδοκώμεν τήν έλευσίν Του πάλιν είς την πληρότητα της δόξης Του σύμφωνα μέ τίς Γραφές.
2. Οί δύο οικογένειες καταδικάζουν τήν Νεστοριανικήν αίρεσι καί τον κρυπτονεστοριανισμόν του θεοδωρήτου Κύρου. Συμφωνούν ότι δέν άρκεί απλώς νά ομολογήσουμε οτι ό Χριστός είναι ομοούσιος καί μέ τόν Πατέρα καί μέ ημάς, κατά φύσιν θεός καί κατά φύσιν άνθρωπος. Είναι αναγκαίο νά βεβαιώσουμε καί ότι ό Λόγος, ό οποίος είναι κατά φύσιν θεός, έγινε κατά φύσιν άνθρωπος δια της ένσαρκώσεώς Του όταν ήλθε τό πλήρωμα του χρόνου.
3. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν ότι ή ύπόστασις του Λόγου έγινε σύνθετος δια της ενώσεως της θείας άκτιστης φύσεως Αυτού καί της φυσικής αυτής θελήσεως καί ενεργείας (τήν οποίαν έχει κοινήν μέ τόν Πατέρα καί τό άγιον Πνεύμα), μετά της κτιστής ανθρωπινής φύσεως τήν οποίαν προσέλαβε καί ώκειοποίησε κατά τήν ένανθρώπησιν, μαζί μέ τήν φυσικήν της θέλησι και ενέργεια.
4. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν οτι οί φύσεις ενώθηκαν ύποστατικώς καί φυσικώς μετά των ιδίων ενεργειών και θελήσεων αυτών άσυγχύτως, άτρέπτως, αδιαιρέτως, άχωρίστως και ότι διακρίνονται "τη θεωρία μόνη".
5. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν ότι ό θέλων καί ενεργών είναι πάντοτε ή μία 'Υπόστασις του Λόγου σεσαρκωμένη.
6. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν είς τήν άπόρριψιν τών ερμηνειών τών Συνόδων πού δέν συμφωνούν πλήρως με τον όρον της Τρίτης Οικουμενικής Συνόδου καί τήν επιστολή (433) τού Κυρίλλου Αλεξανδρείας προς τόν 'Ιωάννην Αντιοχείας.
7. Οί "Ορθόδοξοι συμφωνούν οτι οί Ανατολικοί "Ορθόδοξοι θά συνεχίσουν νά χρησιμοποιούν τήν Παραδοσιακήν Κυρίλλειον ορολογία "μία φύσις του θεού Λόγου σεσαρκωμένη" έφ' όσον δι αυτής εννοούν τήν διπλήν όμοουσιότητα τού Λόγου, τήν οποίαν ήρνείτο ό Ευτυχής. Οί "Ανατολικοί "Ορθόδοξοι συμφωνούν οτι οί Ορθόδοξοι δικαίως χρησιμοποιούν τήν διατύπωσιν δύο φύσεις, αφού δέχονται τήν διάκρισιν "τή θεωρία μόνη". Τήν όρθήν έννοιαν τής τοιαύτης χρήσεως εκθέτει ό άγιος Κύριλλος εις την προς τον Ιωάννην "Αντιοχείας "Επιστολήν του καί είς τάς έπιστολάς προς τόν "Ακάκιον Μελιτινής (ΡG 77, 184-201), τόν Εύλόγιον (ΡG 77, 224 - 228) καί τόν Σούκενσον (ΡG 77, 228 - 249).
8. Οί δύο οικογένειες αποδέχονται τίς τρείς πρώτες Οικουμενικές Συνόδους, οί οποίες αποτελούν τήν κοινήν μας κληρονομιά. Σχετικά μέ τίς τέσσερες μεταγενέστερες Συνόδους τής Ορθοδόξου Εκκλησίας, οί Ορθόδοξοι δηλώνουν ότι δι" αυτούς τά ανωτέρω σημεία 1 - 7 είναι οί διδασκαλίες καί τών μεταγενεστέρων τεσσάρων Συνόδων τής τής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Καί οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι θεωρούν τήν δήλωσιν αυτήν ως ερμηνεία των Ορθοδόξων. Μέ τήν άλληλοκατανόησιν αυτήν οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι ανταποκρίνονται είς τήν αυτήν θετικώς.
Σχετικά μέ τήν διδασκαλία τής Ζ' Οικουμενικής Συνόδου τής Ορθοδόξου Εκκλησίας οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι συμφωνούν ότι η θεολογία καί ή πράξις τής προσκυνήσεως των Εικόνων που έθέσπισε ή Σύνοδος είναι σέ βασική συμφωνία προς τήν διδασκαλία καί πράξι τών Ανατολικών Όρθοδόξων, πολύ πρό της συγκλήσεως τής Συνόδου, καί ότι έπ αυτού δέν διαφωνούμεν.
9. 'Υπό τό φώς τής ημετέρας Κοινής Δηλώσεως έπί τής Χριστολογίας ώς καί έπί τών ανωτέρω κοινών θέσεων έχομεν τώρα κατανοήσει σαφώς ότι καί οί δύο οικογένειες διετήρησαν πάντοτε πιστώς τήν αυτήν αυθεντική Ορθόδοξη Χριστολογική πίστι καί τήν αδιάκοπη συνέχεια τής Αποστολικής Παραδόσεως, άν καί μπορεί κάποτε νά έχρησιμοποίησαν χριστολογικούς όρους μέ διαφόρους τρόπους. Ακριβώς αυτή ή κοινή πίστις καί συνεχής πιστότης προς τήν αποστολική παράδοσι πρέπει νά γίνη ή βάσις τής ένότητός μας καί κοινωνίας.
10. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν ότι όλοι οί άναθεματισμοί καί καταδίκες άπό τό παρελθόν πού σήμερα μάς διαιρούν πρέπει νά αρθούν άπό τήν Εκκλησία γιά να φύγη μέ τήν χάρι και την δύναμι του θεού τό τελευταίο εμπόδιο γιά τήν πλήρη ένωσι και κοινωνία. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν καί τών καταδικών θά πραγματοποιηθή μέ βάσι τήν συμφωνία ότι οί Σύνοδοι καί οί Πατέρες, οί όποιοι άναθεματίσθηκαν και καταδικάσθηκαν στό παρελθόν δεν είναι αιρετικοί.
Ώς έκ τούτου συνιστούμε στις Εκκλησίες τά εξής πρακτικά βήματα.
Α. Οί Ορθόδοξοι πρέπει νά άρουν όλους τους άναθεματισμούς καί καταδίκες πού υπάρχουν κατά πασών των Ανατολικών Ορθοδόξων Συνόδων καί Πατέρων, τους οποίους έχουν αναθεματίσει η καταδικάσει στο παρελθόν.
Β. Οί "Ανατολικοί Ορθόδοξοι πρέπει συγχρόνως νά άρουν όλα τά αναθέματα καί τίς καταδίκες κατά πασών τών Όρθοδόξων Συνόδων και Πατέρων, τους οποίους έχουν αναθεματίσει η καταδικάσει στό παρελθόν.
Γ. Ό τρόπος μέ τόν όποιον θά αρθούν οί άναθεματισμοί πρέπει ν'άποφασισθή χωριστά από τήν κάθε μιά Εκκλησία.
Προσβλέποντες στή δύναμι τού αγίου Πνεύματος, του Πνεύματος τής αληθείας, ένότητος καί αγάπης, υποβάλλουμε την Κοινή Δήλωσι καί Προτάσεις, στίς σεβάσμιες Εκκλησίες γιά ένημέρωσι καί ενέργεια. Προσευχόμεθα όπως αυτό τό Πνεύμα μας οδηγήσει στην ενότητα γιά τήν οποία ό Κύριος προσευχήθηκε καί προσεύχεται.
Υπογραφές
στην Β' Κοινή Δήλωσι καί Προτάσεις στίς Εκκλησίες
Σαμπεζύ, 28 Σεπτεμβρίου 1990
(Ακολουθούν οι υπογραφές των συμμετεχόντων)
στην Β' Κοινή Δήλωσι καί Προτάσεις στίς Εκκλησίες
Σαμπεζύ, 28 Σεπτεμβρίου 1990
(Ακολουθούν οι υπογραφές των συμμετεχόντων)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου