«ΑΓΙΩΤΑΤΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΕΝ ΚΥΡΙῼ» Ο ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ ΠΑΠΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΕΔΩ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΚΦΩΝΗΣΕ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, ΣΤΙΣ 11-10-2012, ΣΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ

ΟΤΑΝ ὁ ΟἰκουμενικὸςΠατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος συπροσευχήθη μετὰ τοῦ Πάπα κ. Βενεδίκτου εἰς τὴν πλατεῖαν τοῦ Ἁγίου Πέτρου τῆς Ρώμης πρὸς τιμὴν τῆς συμπληρώσεως πεντήκοντα ἐτῶν ἀπὸ τὴν Β´ Βατικανὴν Σύνοδον καὶ εἰς ὁμιλίαν του ἐξύμνησε τὴν Β´ Βατικανὴν Σύνοδον, ἐχαιρέτησεν ὡς θετικὸν βῆμα διὰ τὴν προσέγγισιν Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν τὴν ἄρσιν τῶν ἀναθεμάτων καὶ τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους, ὑπογραμμίζων ὅτι θὰ «πέση τὸ τεῖχος», τὸ ὁποῖον ἐμποδίζει τὴν ἕνωσιν τῶν δύο «Ἐκκλησιῶν», πολλοὶ ἀναγνῶσται ἐζήτησαν νὰ καταχωρήσωμεν εἰς τὸν «Ο.Τ.» ὁλόκληρον τὴν ὁμιλίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Ἡ ὁμιλία ἦτο εἰς τὴν Ἀγγλικὴν γλῶσσαν καὶ μετεφράσθη. Εἰς τὴν ὁμιλίαν μεταξὺ ἄλλων ὁμιλεῖ περὶ τῆς Ἁγιότητος τοῦ Αἱρεσιάρχου Πάπα κ. Βενεδίκτου.Ἡκαταχώρησις τῆς ὁμιλίας ἀποτελεῖ «ράπισμα» πρὸς τοὺς Οἰκουμενιστὰς θεολόγους καὶ Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ὑπεστήριζον ἀπὸ τὸ διαδίκτυον ὅτι ὁ «Ο.Τ.» δὲν πρέπει νὰ παρασύρεται ἀπὸ τὰς «θεούσας» καὶ τοὺς ζηλωτάς.

Παρατηρήσεις τοῦ «Ο.Τ.»

1ον) Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης ἀποκαλεῖ τὸν αἱρεσιάρχην κανονικὸν Πατριάρχην τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸν ἀποκαλεῖ Ἁγιώτατον. Ἐνοχλεῖται ὅμως, ὅταν Ἐπίσκοποι, Ἀρχιεπίσκοποι καὶ Πατριάρχαι ἀποκαλοῦν τὸν Πατριάρχην Μόσχας Ἁγιώτατον. Ὁ Πάπας ὅμως εἶναι ἀρχηγὸς κράτους ἀλλὰ καὶ ἀρχηγὸς αἱρέσεως.

2ον) Ἀντιμετωπίζει τὸν Παπισμὸν ὡς κανονικὴν Ἐκκλησίαν, ἐνῶ ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι μοναχοί, Ἁγιορεῖται, θεολόγοι καὶ Ἐπίσκοποι μὲ γνήσιον Ὀρθόδοξον φρόνημα τὸν θεωροῦν αἵρεσιν.

3ον) Ἐξυμνεῖ τὴν Β´ Βατικανὴν Σύνοδον παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι αὕτη ἐπεβεβαίωσε τὸ «πρωτεῖον» καὶ τὸ ἀλάθητον τοῦ Πάπα, ἀλλὰ καὶ ὅλας τὰς αἱρέσεις καὶ τὰς κακοδοξίας τοῦ Παπισμοῦ.

4ον) Ἀφήνει νὰ ἐννοηθῆ ὅτι βαδίζομεν πρὸς τὴν ἕνωσιν Παπισμοῦ καὶ Ὀρθοδόξων ἄνευ ὑποχωρήσεως καὶ ἀποκηρύξεως τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν κακοδοξιῶν τοῦ Παπισμοῦ.

5ον) Υἱοθετεῖ τὰς ἀποφάσεις τῆς Β´ Βατικανῆς Συνόδου, ἡ ὁποία ὁρίζει συμπροσευχὰς καὶ προσευχὰς (εἰς τὸ πλαίσιον) τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διὰ νὰ ἀμβλυνθῆ τὸ ὀρθόδοξον φρόνημα καὶ νὰ φθάσωμεν εἰς τὸ «μονοπάτι τῆς συμφιλίωσης καὶ τῆς ὁρατῆς ἑνότητος».

ΠΗΓΗ ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ'' ΑΡ. ΦΥΛ. 1950