Eκείνος του οποίου τό όνομα θα άναγράψη ή ιστορία μέ τά μελανότερα χρώματα, μετά τόν Αρχιεπίσκοπον Σπυρίδωνα, θά είναι ό Υπουργός τών Εσωτερικών Νικόλαος Μπακόπουλος, όστις ευθύς ώς άνέλαβεν τό Υπουργείον Δημοσίας Τάξεως και Ασφαλείας, διέταξε τήν έκτέλεσιν τής συλλήψεως τών Αρχιερέων και έθεσεν ώς έργον του τήν διά παντός μέσου έξόντωσιν τών Παλαιοημερολογιτών.
Εις Αθήνας συνεκεντρώθησαν οί πιστοί εις τόν Αρειον Πάγον πλησίον τής Ακροπόλεως.
Έκεί εις τόν πλησίον τής Ακροπόλεως Βράχον, ήλπιζον οτι ίσως τους έπιτρέψωσι νά προσευχηθώσι και νά λειτουργήσωσι.
Πλήθη πιστών συνεκεντρώθησαν πέριξ του ίερού Χώρου.
Δυστυχώς όμως, μόλις οί ίεροψάλται ήρχισαν τόν Τριαδικόν Κανόνα «Άξιον έστιν ώς αληθώς τήν ύπέρθεον ύμνείν Τριάδα....» κατέφθασαν τά όργανα του Αρχιεπισκόπου, άτινα διέλυσαν βιαίως δια τών αστυνομικών ράβδων των και συνέλαβαν τους πιστούς. Τήν έπομένην άπέστειλαν αυτούς ενώπιον του κ. Εισαγγελέως, παρ' ου παραπεμφθέντες είς δίκην κατεδικάσθησαν εις 5ήμερον φυλάκισιν έκαστος.
Ξένοι τουρίσται, ανερχόμενοι τήν Άκρόπολιν, έζήτησαν νά πληροφορηθώσι τήν αιτίαν τής συλλήψεως των και συγκεκριμένως, έάν πρόκειται περί κομμουνιστών η περί απεργών, όταν όμως έμαθον ότι είναι Χριστιανοί και θέλουν νά εορτάζουν δέκα τρεις ημέρας άργότερον τάς έορτάς των, τότε ήρχισαν νά έλεεινολογώσι τους διώκτας των.
Τους επεσκέφθησαν ξένοι δημοσιογράφοι και μέ θλίψιν μετεβίβασαν τά γεγονότα εις όλον τόν κόσμον. Δεν ήδύνατο νά τό άνεχθή τό γεγονός τούτο ό Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, ούτε ο Υπουργός Μπακόπουλος και διατάσσουσι νύκτωρ όπως τήν πρωίαν τής Τρίτης ημέρας, και περί τήν 4ην πρωϊνήν ώραν, έξωθώσι διά τής βίας και άπομακρυνθώσιν εκείθεν.
Τότε τά όργανα του Αρχιεπισκόπου έπεβἰβασαν αυτούς έπί αστυνομικών αυτοκινήτων και ώδήγησαν αυτούς εις μακράν κείμένα έρημα μέρη.
Ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων δικαιολογήθη λέγοντας ότι οι παλαιοημερολογίται, παρά τας περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις αυτών, δεν συνήργησαν εις την ειρηνικήν του ζητήματος αυτών λύσιν. Υπέστησαν βεβαίως διωγμόν εκ μέρους Εκκλησίας και Πολιτείας, αλλ' ο διωγμός ούτος ήλθε και εκινήθη εις απάντησιν της αδιαλλαξίας και της αντεκκλησιαστικής τακτικής αυτών. Ο Αρχιεπ/πος Σπυρίδων επίσης ωμίλησεν εν τη Ιεραρχία 1952 περί του επιδειχθέντος εκ μέρους αυτών πείσματος καθώς και περί της κακής αυτών διαθέσεως και της κακοπιστίας, μεθ' ων αντιμετώπιζον πάσαν συμβιβαστικήν αυτού πρότασιν και απέδωκε την αδιαλλαξίαν αυτών ταύτην εις την έν τισι κύκλοις αυτών εγκρυπτομένην σκοπιμότητα, την ούσαν συνυφασμένην προς οικονομικά συμφέροντα και άλλας ποταπάς επιδιώξεις.
Δυστυχώς, δεν φτάνουν σελίδες ολόκληρες δια να περιγράψουν τους διωγμούς που υπἐστησαν παλαιοημερολογίτες.
Ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας Χριστόφορος έστηλίευσε τους αγρίους και απανθρώπους, ώς τους έχαρακτήριτε, διωγμούς της Κρατούσης 'Εκκλησίας εναντίον των Παλαιοημερολογιτών.
Εις δηλώσεις του προς τόν Ήμερήσιον Τύπον είπεν τά εξής
«...Κατ' αρχήν πρέπει, νομίζω, νά συνέλθη μία Σύνοδος διά νά ρυθμίση οριστικώς αυτήν τήν εκκρεμότητα.
Δέν συμφωνώ μέ τήν τακτικήν, ή οποία έφηρμόσθη εναντίον τών οπαδών τού Ιουλιανού Ημερολογίου.
Η μεταχείρισις έπρεπε νά είναι διαφορετική. Δυστυχώς οι υπεύθυνοι τής πολιτείας δεν αντιλαμβάνονται ότι αί διώξεις των Παλαιοημερολογιτών δίδουν τό δικαίωμα νά επιχαίρουν οι εχθροί μας».
Σε δηλώσεις του είς τήν ήμερησίαν εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» τής 2 Δεκεμβρίου 1951 αναφέρει ακόμα
«'Εφέραμεν τήν συζήτησιν γύρω άπό τό φλέγον ζήτημα των Παλαιοημερολογιτών.
Έχω τήν γνώμην οτι ένα θρησκευτικόν ζήτημα, όπως τό Παλαιοημερολογιτικόν στην Ελλάδα, δεν πρέπει νά γίνεται θέμα Κυβερνητικόν.
Τό κλείσιμον τών Εκκλησιών, ή άφαίρεσις τών ράσων και τό ξύρισμα τών Ιερωμένων, δεν είναι τά καλύτερα μέσα προς έπιβολήν ωρισμένων απόψεων.
'Υπάχουν πολιτισμένοι μέθοδοι και κατευθύνσεις, άλλα όχι μεσαιωνισμός.
Μέ αύτάς τουναντίον, βοηθείται τό έργον τής Εκκλησίας και Κράτους, άπό τήν οποίαν είναι δυνατόν να παύση το υφιστάμενον κακόν.
Θα έπρεπε, νά καταβληθή προσπάθεια συνεννοήσεως και συμφωνίας μεταξύ των μερίδων, άφου ό Λαός είς τήν περίπτωσιν αυτήν παρουσιάζεται διηρημένος, ώστε η νά γίνη αναγνώρισις τών Παλαιοημερολογιτών, ή νά πεισθούν και αυτοί νά δεχθούν τό Νέον Έορτολόγιον.
Αλλά επί τέλους ας έκδηλωθή και διά τους Παλαιοημερολογίτας αυτούς κάποια ανοχή μέ πραγματικόν ενδιαφέρον και άγάπην.
Έτσι είναι μάλλον δυνατή ή συνεννόησις, αφού άναγνωρισθή ή νόμιμος ύπόστασις και τών δύο μερών.
Έχω ύπ' όψιν μου φωτεινήν πρότασιν τού Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος, κατά τήν οποίαν θά έπρεπε νά συνέλθη μία Τοπική Σύνοδος έν Ελλάδι, ή οποία θά ήτο δυνατόν να επιφέρη θετικά άποτελέσματα επί του ενδιαφέροντος αυτού ζητήματος».
Και ενώ είχε γίνει ή προεργασία διά τήν Σύνοδον αυτήν, έμεσολάβησαν τά γνωστά έπεισόδια της Μονής Κερατέας καί ή προσπάθεια ήτόνησε.
Ερωτήθη ο Πατριάρχης δια τούτο το θέμα και ο ίδιος απάντησε τα εξής
«Τό θέμα τούτο, έπρεπεν έξ' άρχής νά άπομονωθή άπό τό όλον Παλαιοημερολογιτικόν ζήτημα Πάντως σε παρόμοια γεγονότα, εχομεν την γνώμην, ότι όέν χρειάζονται παρά μόνον μέτρα τάξεως. Συμβαίνουν σέ κάθε οικογένεια φίλονικίαι. 'Αλλά κοινή κατανόησις φέρει πάντοτε αγαθά αποτελέσματα, οπότε και δέν διαταράσσεται ή ειρήνη και ή συνοχή τών Όρθοδόξων Εκκλησιών, έφ' όσον περί αυτών πρόκειται.
Πώς εννοείτε, Μακαριώτατε, τήν συνοχήν τών Όρθοδόξων Εκκλησιών;
Όπως αυτή υπήρχε και εις τήν 'Αρχαίαν Έκκλησίαν. Νά μη υφίσταται ή Εκκλησία καμμίαν έπιρροήν άπό τό Κράτος.
Νά διατηρούνται αί Ίεραί Παραδόσεις, ή Ιστορία, οί Κανόνες και προς αυτά νά βαδίζουν οί εντεταλμένοι χωρίς παρέκκλισιν.
Άλλα έπαναλαμβάνομεν. Ουδεμία άνάμιξις τού Κράτους εις τά ζητήματα τής Εκκλησίας. 'Απλώς καί μόνον οφείλει νά βοηθή τήν Έκκλησίαν. Γιατί όσα Εκκλησιαστικά ζητήματα παρουσιάζονται, αυτά αποδίδονται στην άνάμιξιν τής Εκκλησίας και Κράτους».
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου