Οι δυο Αρχερείς κατηγορήθηκαν επίσης ότι εζήτησαν ποινάς δια τους ετέρους Επισκόπους Κυκλάδων Γερμανού και Βρεσθένης Ματθαίου. Εδημοσίευσαν διάψευση εν τω υπ΄ αριθμ. 84 φύλλω της «Φωνής της Ορθοδοξίας» δηλώσαντες τα εξής
«ΜΙΑ ΔΙΑΨΕΥΣΙΣ
Διαψεύδομεν την αναγραφείσαν είδησιν εν τω τελευταίω φύλλω της «Φωνής της Εκκλησίας» καθ΄ ήν εζητήσαμεν την τιμωρίαν των αποκηρυξάντων ημάς Επισκόπων Βρεσθένης και Κυκλάδων.
Ημείς μετά την ακαταλόγιστον και αντικανονικήν αποκήρυξιν ημών υπ΄ αυτών, εδηλώσαμεν, ως είχομεν χρέος απέναντι του αγώνος, ότι δεν συμμεριζόμεθα τας υπ΄ αυτών δι΄ εντύπων εγκυκλίων διατυπωθείσας γνώμας και εκτοξευθείσας αράς και αναθέματα καθ΄ ημών και κατά πάντων των ακολουθούντων ημάς, ως και κατά πάντων των ακολουθούντων το νέον εορτολόγιον και παραπέμπομεν αυτούς εις την δικαίαν κρίσιν του Θεού και της Εκκλησίας» (Εκ του Γραφείου).
Το ειδύλιο των αποσχισθέντων Γερμανού Βαρυκοπούλου και Ματθαίου δεν κράτησε πολύ διάστημα. Όταν απεφάσισαν το 1942 να χειροτονήσουν νέους Επισκόπους, ο μεν Γερμανός ήθελε να χειροτονήσουν εκ των Αγιορειτών Ιερομονάχων, ο δέ Ματθαίος να ξεκινήσουν απο τους εγγάμους. Έτσι εχώρισαν και ο μεν Γερμανός έμεινε επι μια οκταετία μόνος του και στις αρχές του 1950 ενώθηκε με τον πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο και ενα έτος αργότερα απέθανε, κατά την διάρκεια ενός μεγάλου διωγμού που είχε κινήσει η κρατούσα Εκκλησία (θα αναφερθούμε αργότερα).
Ο δέ επίσκοπος Ματθαίος Καρπαθάκης παρέμεινε στην γυναικεία Μονή του στην Κερατέα Αττικής, έχοντας εις το πλευρό του την ηγουμένη Μαριάμ Σουλακιώτου και τον ιερέα Ευγένιον Τόμπρον (δια τον Ευγένιο Τόμπρο θα αναφερθούμε αργότερα).
Κατά το έτος 1945 οι δυο Αρχερείς Διαυλείας Πολύκαρπος και Μεγαρίδος Χριστόφορος προσεχώρησαν και πάλιν εις την Σύνοδον του πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομου.
Εις Χίον εγείρεται μέγας διωγμός υπο του εκεί Μητροπολίτου Παντελεήμονος Φωστίνη. Μοναστήρια κλείονται, ιερείς διώκονται. Ούτω δέ προκαλείται γενική αναστάτωσις εις τους κύκλους των ΓΟΧ ολοκλήρου της Νήσου.
Η Πανελλήνιος Θρησκευτική και Εθνική Ορθόδοξος Κοινωνία ωργάνωσε το πρώτον Πανελλαδικόν Συνέδριον την 4ην Απριλίου του έτους 1947.
Αί εργασίαι του Συνεδρίου τούτου παρετάθησαν επι τριήμερον, έλαβον δέ μέρος κατ΄ αυτό 500 περίπου αντιπρόσωποι των διαφόρων εν Ελλάδι Παραρτημάτων της Εκκλησίας των ΓΟΧ. Την πρώτην ημέραν μετά τον Αγιασμόν ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος ανέγνωσεν ευχήν και κατόπιν εκήρυξε την έναρξιν των εργασιών του Συνεδρίου.
Μεταξύ των άλλων είπεν, ότι το Συνέδριον τούτο ορμάται απο Θρησκευτικά και Εθνικά ελατήρια και ως σκοπόν έχει να καταδείξη οποίαν πραγματικήν ζημίαν υφίσταται η Εκκλησία και το Έθνος, όταν εκκλίνωσι ταύτα εκ του θριγγού των Εκκλησιαστικών και Εθνικών παραδόσεων.
Τον Χρυσόστομον διεδέχθη εις το βήμα, παρακληθείς, ο Υπουργός της Δικαιοσύνης κ. Θεοφανόπουλος, ομιλήσας επι τους εξής θέματος
«Θέσις του Εορτολογικού ζητήματος απο απόψεως Συνταγματικής και Νομικής»
Ούτος είπεν μεταξύ άλλων
«Ήκουσα με αδιάπτωτον προσοχήν και βαθύτατον σεβασμόν όσα ανεκοίνωσε προς ημάς ο Σεβασμιώτατος Ελληνομαθής και σοφός Ιεράρχης πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος και θα είμαι εξαιρετικά ευτυχής εαν δυνηθώ και συμβάλλω, όπως το πνεύμα της αληθείας, της Χριστιανικής ομονοίας και Εκκλησιαστικής παραδόσεως, κατισχύση ανα μέσον όλων των Ορθοδόξων, των οποίων την θρησκευτική γαλήνην και αρμονίαν διετάραξεν η αδόκητος καινοτομία επί του αιώνος κρατούντος Εκκλησιαστικού ημερολογίου.
Μια τοιαύτη προσπάθεια προς άρσιν εκ του μέσου της προκληθείσας διχοστασίας αποτελεί δι΄ όλους τους καλούς Χριστιανούς Έλληνας ενα καθήκον επιτακτικόν προς κραταίωσιν της Αγίας ημών Εκκλησίας, ήτις υπήρξε δι΄ ημάς τους Έλληνας όχι μόνον το φώς, όπερ απο αιώνων φωτίζει τας ψυχάς ημών, αλλά και η κιβωτός των Ιερών Παραδόσεων τη βοηθεία των οποίων η Ελληνική ψυχή ηδυνήθη να διατηρήση σταθεράν την πίστιν και ακμαίον εν ειρήνη και εν πολέμοις το φρόνημα.
Ασφαλίζοντες την ελευθερίαν της θρησκευτικής συνειδήσεως, κατά λογικήν ανάγκην ασφαλίζομεν και την εκδήλωσίν της και την δημοσίαν άσκησίν της δια μέσου της λατρείας. Το παραχωρείν την πρώτην και αρνείσθαι την δευτέραν, ισοδυναμεί προς φυλάκισιν αυτής ταύτης της συνειδήσεως. Είναι δέ αυτονόητον, ότι κατά το ημέτερον Σύνταγμα η ελευθερία του θρησκεύεσθαι και η εκδήλωσις της τοιαύτης ελευθερίας δια της ακωλύτου λατρείας παύουν να υπάρχουν, όταν η Πολιτεία φέρεται ανομοίως, ανίσως και δυσμενώς, έναντι των κατά διάφορον τρόπον θρησκευομένων. Δια ταύτα, κατά την σαφή έννοιαν των σχετικών Συνταγματικών διατάξεων, ως και εκείνης του άρθρου 3, καθ΄ ήν οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του Νόμου, είναι απηγορευμένη όχι μόνον πάσα άμεσος προσβολή, αλλά και πάσα έμμεσος τοιαύτη, οιασδήποτε φύσεως και μορφής θέτουσα εις μοίραν δυσμενεστέραν ή κατωτέραν τον θρησκευόμενον, και λατρεύοντα κατά διάφορον τρόπον, έστω και πεπλανημένων, εκείνου, όστις θρησκεύεται και λατρεύει σύμφωνα με την επικρατούσαν εν τω Κράτει Θρησκείαν....»
Τον κ. Θεοφανόπουλον διεδέχθη εις το βήμα ο κ. Βαμβέτσος, όστις αφού ανέπτυξε το ζήτημα κανονικώς και ανεφέρθη εις την επί Υπουργού κ. Χατζίσκου γνωμάτευσιν της επί τούτω επιτροπής, ής μέλος απετέλει και ο ίδιος, ανέφερε και το εξής επεισόδιον.
«... Θα ήθελα, πρίν εγκαταλείψω το βήμα, να σας αναφέρω εν επεισόδιον που είχα κατά την τελευταίαν μου προεκλογικήν περιοδείαν. Έφθασα μια νύκτα σκοτεινήν λασπωμένος εως το γόνυ εις την πλατεία ενός χωρίου, όπου οι κάτοικοι συγκεντρωμένοι με επερίμεναν. Αφού τους ανέπτυξα την γενικήν πολιτικήν κατάστασιν, τους ηρώτησα τι έχουν να ζητήσουν. Μου απήντησαν· «βλέπεις τα χάλια μας, δρόμους δεν έχουμε, στις λάσπες βουτάμε, στο σκοτάδι σε ακούμε και τι δεν μας λείπει· δεν σου ζητάμε ούτε δρόμους, ούτε νερό, ούτε γεφύρια, ένα μόνον θέλομεν, να μπορούμε ελεύθερα να γιορτάζουμε τις γιορτές μας, να έχουμε την εκκλησίαν μας, τον παπά μας».
Δεν θα λησμονήσω ποτέ την σκηνήν αυτήν, η οποία με συνεκίνησεν βαθύτατα. Η πίστις των, ο φανατισμός των μου έδειξαν ότι δια την Κοινότητά σας, αί πεποιθήσεις σας είναι ανώτεραι απο τα γήινα αγαθά· τους υπεσχέθην με όλην την δύναμιν της ψυχής μου ότι θα τους βοηθήσω...»
Τον κ. Βαμβέτσον διεδέχθη ο Πρόεδρος της Συνόδου πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος ομιλήσας επι του εξής θέματος «Θέσις του Εορτολογικού ζητήματος απο απόψεως Κανονικής, Εκκλησιαστικής και Εθνικής» (θα την παραθέσουμε εις το τέλος της μελέτης μας)
Την δεύτερην ημέραν του Συνεδρίου ωμίλησαν οι εξής
Α) Ο Επίσκοπος Διαυλείας Πολύκαρπος με θέμα «Δικαιοδοσία της Εκκλησίας επί των αρνουμένων Ορθοδόξων Κληρικών και Λαικών να συμμορφωθώσιν εις τας αντικανονικάς αποφάσεις αυτής και δή εις την απόφασιν της αλλαγής του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου».
Ο εκπρόσωπος του παραρτήματος Ηρακλείου κ. Αντώνιος Κανδάκης κατήγγειλεν, ότι την Μεγάλην Πέμπτην εις τον Ναόν της Αγίας Βαρβάρας Ηρακλείου-Κρήτης εισήλθον αί Αρχαί με πρωτοφανή, ανήκουστον και βάρβαρον τρόπον και συνέλαβον τον ιερουργούντα ιερέα αναγιγνώσκοντα το τέταρτον Ευαγγέλιον.
Ο κ. Αργύριος Κόλλιας, εκπρόσωπος του παραρτήματος Καρύστου, ανέφερεν ότι «Η ασκουμένη δίωξις των ιερέων μας και ημών αυτών είναι αφάνταστος.
Τόση είναι η μανία των, ώστε δια την κατακρήμνησιν ενός Ναού μας οι Ιερόσυλοι μετεχειρίσθησαν και δυναμίτιδα».
Ο εκπρόσωπος του παραρτήματος Χίου κ. Σ. Μαυρογιάννης εξιστόρησε με τα μελανωτέρα χρώματα τον υπό του Μητροπολίτου Χίου Παντελεήμονος Φωστίνη ασκούμενον διωγμόν. Τη διαταγή του συνελήφθησαν με όπλα, ως οι τελευταίοι των κακούργων, οι Ιερείς εφυλακίσθησαν και εξωρίσθησαν μετ΄ αυθαιρεσίας και σκληρότητος μεγίστης. Έκλεισε ησυχαστήριον και εσφράγισε Ιερόν Ναόν Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Τελευταίος ωμίλησεν ο Γενικός Γραμματεύς της Π.Θ.Ε.Ο.Κ. κ. Σπυρίδων Ταυτόπουλος υποστηρίξας την αρχήν της ελευθέρας ασκήσεως των θρησκευτικών καθηκόντων.
Μετά το πέρας των ομιλιών των συνέδρων εξεδόθη το κάτωθι ψήφισμα
Ημείς μετά την ακαταλόγιστον και αντικανονικήν αποκήρυξιν ημών υπ΄ αυτών, εδηλώσαμεν, ως είχομεν χρέος απέναντι του αγώνος, ότι δεν συμμεριζόμεθα τας υπ΄ αυτών δι΄ εντύπων εγκυκλίων διατυπωθείσας γνώμας και εκτοξευθείσας αράς και αναθέματα καθ΄ ημών και κατά πάντων των ακολουθούντων ημάς, ως και κατά πάντων των ακολουθούντων το νέον εορτολόγιον και παραπέμπομεν αυτούς εις την δικαίαν κρίσιν του Θεού και της Εκκλησίας» (Εκ του Γραφείου).
Το ειδύλιο των αποσχισθέντων Γερμανού Βαρυκοπούλου και Ματθαίου δεν κράτησε πολύ διάστημα. Όταν απεφάσισαν το 1942 να χειροτονήσουν νέους Επισκόπους, ο μεν Γερμανός ήθελε να χειροτονήσουν εκ των Αγιορειτών Ιερομονάχων, ο δέ Ματθαίος να ξεκινήσουν απο τους εγγάμους. Έτσι εχώρισαν και ο μεν Γερμανός έμεινε επι μια οκταετία μόνος του και στις αρχές του 1950 ενώθηκε με τον πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο και ενα έτος αργότερα απέθανε, κατά την διάρκεια ενός μεγάλου διωγμού που είχε κινήσει η κρατούσα Εκκλησία (θα αναφερθούμε αργότερα).
Ο δέ επίσκοπος Ματθαίος Καρπαθάκης παρέμεινε στην γυναικεία Μονή του στην Κερατέα Αττικής, έχοντας εις το πλευρό του την ηγουμένη Μαριάμ Σουλακιώτου και τον ιερέα Ευγένιον Τόμπρον (δια τον Ευγένιο Τόμπρο θα αναφερθούμε αργότερα).
Κατά το έτος 1945 οι δυο Αρχερείς Διαυλείας Πολύκαρπος και Μεγαρίδος Χριστόφορος προσεχώρησαν και πάλιν εις την Σύνοδον του πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομου.
Εις Χίον εγείρεται μέγας διωγμός υπο του εκεί Μητροπολίτου Παντελεήμονος Φωστίνη. Μοναστήρια κλείονται, ιερείς διώκονται. Ούτω δέ προκαλείται γενική αναστάτωσις εις τους κύκλους των ΓΟΧ ολοκλήρου της Νήσου.
Η Πανελλήνιος Θρησκευτική και Εθνική Ορθόδοξος Κοινωνία ωργάνωσε το πρώτον Πανελλαδικόν Συνέδριον την 4ην Απριλίου του έτους 1947.
Αί εργασίαι του Συνεδρίου τούτου παρετάθησαν επι τριήμερον, έλαβον δέ μέρος κατ΄ αυτό 500 περίπου αντιπρόσωποι των διαφόρων εν Ελλάδι Παραρτημάτων της Εκκλησίας των ΓΟΧ. Την πρώτην ημέραν μετά τον Αγιασμόν ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος ανέγνωσεν ευχήν και κατόπιν εκήρυξε την έναρξιν των εργασιών του Συνεδρίου.
Μεταξύ των άλλων είπεν, ότι το Συνέδριον τούτο ορμάται απο Θρησκευτικά και Εθνικά ελατήρια και ως σκοπόν έχει να καταδείξη οποίαν πραγματικήν ζημίαν υφίσταται η Εκκλησία και το Έθνος, όταν εκκλίνωσι ταύτα εκ του θριγγού των Εκκλησιαστικών και Εθνικών παραδόσεων.
Τον Χρυσόστομον διεδέχθη εις το βήμα, παρακληθείς, ο Υπουργός της Δικαιοσύνης κ. Θεοφανόπουλος, ομιλήσας επι τους εξής θέματος
«Θέσις του Εορτολογικού ζητήματος απο απόψεως Συνταγματικής και Νομικής»
Ούτος είπεν μεταξύ άλλων
«Ήκουσα με αδιάπτωτον προσοχήν και βαθύτατον σεβασμόν όσα ανεκοίνωσε προς ημάς ο Σεβασμιώτατος Ελληνομαθής και σοφός Ιεράρχης πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος και θα είμαι εξαιρετικά ευτυχής εαν δυνηθώ και συμβάλλω, όπως το πνεύμα της αληθείας, της Χριστιανικής ομονοίας και Εκκλησιαστικής παραδόσεως, κατισχύση ανα μέσον όλων των Ορθοδόξων, των οποίων την θρησκευτική γαλήνην και αρμονίαν διετάραξεν η αδόκητος καινοτομία επί του αιώνος κρατούντος Εκκλησιαστικού ημερολογίου.
Μια τοιαύτη προσπάθεια προς άρσιν εκ του μέσου της προκληθείσας διχοστασίας αποτελεί δι΄ όλους τους καλούς Χριστιανούς Έλληνας ενα καθήκον επιτακτικόν προς κραταίωσιν της Αγίας ημών Εκκλησίας, ήτις υπήρξε δι΄ ημάς τους Έλληνας όχι μόνον το φώς, όπερ απο αιώνων φωτίζει τας ψυχάς ημών, αλλά και η κιβωτός των Ιερών Παραδόσεων τη βοηθεία των οποίων η Ελληνική ψυχή ηδυνήθη να διατηρήση σταθεράν την πίστιν και ακμαίον εν ειρήνη και εν πολέμοις το φρόνημα.
Ασφαλίζοντες την ελευθερίαν της θρησκευτικής συνειδήσεως, κατά λογικήν ανάγκην ασφαλίζομεν και την εκδήλωσίν της και την δημοσίαν άσκησίν της δια μέσου της λατρείας. Το παραχωρείν την πρώτην και αρνείσθαι την δευτέραν, ισοδυναμεί προς φυλάκισιν αυτής ταύτης της συνειδήσεως. Είναι δέ αυτονόητον, ότι κατά το ημέτερον Σύνταγμα η ελευθερία του θρησκεύεσθαι και η εκδήλωσις της τοιαύτης ελευθερίας δια της ακωλύτου λατρείας παύουν να υπάρχουν, όταν η Πολιτεία φέρεται ανομοίως, ανίσως και δυσμενώς, έναντι των κατά διάφορον τρόπον θρησκευομένων. Δια ταύτα, κατά την σαφή έννοιαν των σχετικών Συνταγματικών διατάξεων, ως και εκείνης του άρθρου 3, καθ΄ ήν οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του Νόμου, είναι απηγορευμένη όχι μόνον πάσα άμεσος προσβολή, αλλά και πάσα έμμεσος τοιαύτη, οιασδήποτε φύσεως και μορφής θέτουσα εις μοίραν δυσμενεστέραν ή κατωτέραν τον θρησκευόμενον, και λατρεύοντα κατά διάφορον τρόπον, έστω και πεπλανημένων, εκείνου, όστις θρησκεύεται και λατρεύει σύμφωνα με την επικρατούσαν εν τω Κράτει Θρησκείαν....»
Τον κ. Θεοφανόπουλον διεδέχθη εις το βήμα ο κ. Βαμβέτσος, όστις αφού ανέπτυξε το ζήτημα κανονικώς και ανεφέρθη εις την επί Υπουργού κ. Χατζίσκου γνωμάτευσιν της επί τούτω επιτροπής, ής μέλος απετέλει και ο ίδιος, ανέφερε και το εξής επεισόδιον.
«... Θα ήθελα, πρίν εγκαταλείψω το βήμα, να σας αναφέρω εν επεισόδιον που είχα κατά την τελευταίαν μου προεκλογικήν περιοδείαν. Έφθασα μια νύκτα σκοτεινήν λασπωμένος εως το γόνυ εις την πλατεία ενός χωρίου, όπου οι κάτοικοι συγκεντρωμένοι με επερίμεναν. Αφού τους ανέπτυξα την γενικήν πολιτικήν κατάστασιν, τους ηρώτησα τι έχουν να ζητήσουν. Μου απήντησαν· «βλέπεις τα χάλια μας, δρόμους δεν έχουμε, στις λάσπες βουτάμε, στο σκοτάδι σε ακούμε και τι δεν μας λείπει· δεν σου ζητάμε ούτε δρόμους, ούτε νερό, ούτε γεφύρια, ένα μόνον θέλομεν, να μπορούμε ελεύθερα να γιορτάζουμε τις γιορτές μας, να έχουμε την εκκλησίαν μας, τον παπά μας».
Δεν θα λησμονήσω ποτέ την σκηνήν αυτήν, η οποία με συνεκίνησεν βαθύτατα. Η πίστις των, ο φανατισμός των μου έδειξαν ότι δια την Κοινότητά σας, αί πεποιθήσεις σας είναι ανώτεραι απο τα γήινα αγαθά· τους υπεσχέθην με όλην την δύναμιν της ψυχής μου ότι θα τους βοηθήσω...»
Τον κ. Βαμβέτσον διεδέχθη ο Πρόεδρος της Συνόδου πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος ομιλήσας επι του εξής θέματος «Θέσις του Εορτολογικού ζητήματος απο απόψεως Κανονικής, Εκκλησιαστικής και Εθνικής» (θα την παραθέσουμε εις το τέλος της μελέτης μας)
Την δεύτερην ημέραν του Συνεδρίου ωμίλησαν οι εξής
Α) Ο Επίσκοπος Διαυλείας Πολύκαρπος με θέμα «Δικαιοδοσία της Εκκλησίας επί των αρνουμένων Ορθοδόξων Κληρικών και Λαικών να συμμορφωθώσιν εις τας αντικανονικάς αποφάσεις αυτής και δή εις την απόφασιν της αλλαγής του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου».
Ο εκπρόσωπος του παραρτήματος Ηρακλείου κ. Αντώνιος Κανδάκης κατήγγειλεν, ότι την Μεγάλην Πέμπτην εις τον Ναόν της Αγίας Βαρβάρας Ηρακλείου-Κρήτης εισήλθον αί Αρχαί με πρωτοφανή, ανήκουστον και βάρβαρον τρόπον και συνέλαβον τον ιερουργούντα ιερέα αναγιγνώσκοντα το τέταρτον Ευαγγέλιον.
Ο κ. Αργύριος Κόλλιας, εκπρόσωπος του παραρτήματος Καρύστου, ανέφερεν ότι «Η ασκουμένη δίωξις των ιερέων μας και ημών αυτών είναι αφάνταστος.
Τόση είναι η μανία των, ώστε δια την κατακρήμνησιν ενός Ναού μας οι Ιερόσυλοι μετεχειρίσθησαν και δυναμίτιδα».
Ο εκπρόσωπος του παραρτήματος Χίου κ. Σ. Μαυρογιάννης εξιστόρησε με τα μελανωτέρα χρώματα τον υπό του Μητροπολίτου Χίου Παντελεήμονος Φωστίνη ασκούμενον διωγμόν. Τη διαταγή του συνελήφθησαν με όπλα, ως οι τελευταίοι των κακούργων, οι Ιερείς εφυλακίσθησαν και εξωρίσθησαν μετ΄ αυθαιρεσίας και σκληρότητος μεγίστης. Έκλεισε ησυχαστήριον και εσφράγισε Ιερόν Ναόν Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Τελευταίος ωμίλησεν ο Γενικός Γραμματεύς της Π.Θ.Ε.Ο.Κ. κ. Σπυρίδων Ταυτόπουλος υποστηρίξας την αρχήν της ελευθέρας ασκήσεως των θρησκευτικών καθηκόντων.
Μετά το πέρας των ομιλιών των συνέδρων εξεδόθη το κάτωθι ψήφισμα
ΨΗΦΙΣΜΑ
Εν Αθήναις την 16/29 Απριλίου 1947 ημέραν Τρίτην και ώραν 2 μ.μ. εν τη αιθούση της Αρχαιολογικής Εταιρείας το συνελθόν Α΄ Πανελλαδικόν Συνέδριον των πιστών του Ιουλιανού εορτολογίου, συνεδριάσαν δημοσία και συνεχώς απο της 27ης τρέχοντος μέχρι σήμερον....κ.λπ
ΔΙΑΔΗΛΟΙ
Ότι ακούσαν την ανάπτυξιν των θεμάτων της Ημερησίας Διατάξεως, τας υφ΄ ενός εκάστου σαφώς αναπτυχθείσας απόψεις περί του εορτολογίου ζητήματος απο Κανονικής, Συνταγματικής, Νομικής και Εθνικής πλευράς και συζήτησαν επ΄ αυτών
ΟΜΟΦΩΝΩΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΙ
1) Ότι η μεταβολή του Ιουλιανού εορτολογίου εγένετο αντικανονικώς και παρά το σχετικόν Νομοθετικόν Διάταγμα του 1923.
2) Ότι δια της μεταβολής ταύτης θίγεται η αιωνόβιος παράδοσις της Ορθοδόξου Εκκλησίας και διασπάται η ενότης κατά το Σύμβολον της Πίστεως.
3) Ότι την εορτολογικήν μεταβολήν μερίς του Ελληνικού Λαού δεν απεδέχθη και ηρνήθη να συμμορφωθή με την Εκκλησιαστικήν αυτήν απόφασιν ως ανικειμένην εις την θρησκευτικήν αυτής συνείδησιν.
4) Ότι συνεπεία των ανωτέρω οι εμμένοντες εις το Ιουλιανόν Εορτολόγιον εν ιδίοις Ιεροίς Ναοίς και δι΄ ιδίων Κληρικών, διακοψάντων πάσαν σχέσιν και επικοινωνίαν μετά της κρατούσης Εκκλησίας λειτουργούσιν.
5) Ότι το δικαίωμα τούτο είναι αναφαίρετον και Συνταγματικώς κατοχυρωμένον δια τους αρνουμένους να υποταχθώσιν εις τας Εκκλησιαστικάς αυτών αποφάσεις, ούσας αντικανονικάς και αντικειμένας εις την συνείδησίν των.
Κατόπιν τούτων
2) Ότι δια της μεταβολής ταύτης θίγεται η αιωνόβιος παράδοσις της Ορθοδόξου Εκκλησίας και διασπάται η ενότης κατά το Σύμβολον της Πίστεως.
3) Ότι την εορτολογικήν μεταβολήν μερίς του Ελληνικού Λαού δεν απεδέχθη και ηρνήθη να συμμορφωθή με την Εκκλησιαστικήν αυτήν απόφασιν ως ανικειμένην εις την θρησκευτικήν αυτής συνείδησιν.
4) Ότι συνεπεία των ανωτέρω οι εμμένοντες εις το Ιουλιανόν Εορτολόγιον εν ιδίοις Ιεροίς Ναοίς και δι΄ ιδίων Κληρικών, διακοψάντων πάσαν σχέσιν και επικοινωνίαν μετά της κρατούσης Εκκλησίας λειτουργούσιν.
5) Ότι το δικαίωμα τούτο είναι αναφαίρετον και Συνταγματικώς κατοχυρωμένον δια τους αρνουμένους να υποταχθώσιν εις τας Εκκλησιαστικάς αυτών αποφάσεις, ούσας αντικανονικάς και αντικειμένας εις την συνείδησίν των.
Κατόπιν τούτων
ΟΜΟΦΩΝΩΣ ΨΗΦΙΖΕΙ
1) Και δημοσία διακηρύσσει, ότι οι ακολουθούντες το Ιουλιανόν εορτολόγιον διακόψαντες πάσαν σχέσιν και επικοινωνίαν μετά της Κρατούσης Εκκλησίας, δεν ευρίσκονται εις τον περίβολον του ποιμνίου αυτής.
2) Αρνείται οιασδήποτε και οθενδήποτε άμεσον ή έμμεσον ενέργειαν αποσκοπούσαν εις βίαιον εξαναγκασμόν επί της συνειδήσεως ως καταφόρως αντισυνταγματικήν.
3) Αξιοί την επέμβασιν και την προστασίαν της Πολιτείας πρός παρεμπόδισιν πάσης κατά των δικαιωμάτων τούτων επιβουλής.
4) Αναγνώρισιν της πλήρους ελευθερίας πρός άσκησιν των θρησκευτικών καθηκόντων εν ιδίοις Ναοίς και δια Κληρικών παντός βαθμού, μη υπαγομένων εις την δικαιοδοσίαν της επισήμου Εκκλησίας.
5) Υποχρεωτικήν καταχώρησιν εν τοίς Ληξιαρχικοίς Βιβλίοις του Κράτους των μυστηριακών Πράξεων.
6) Απαλλαγήν απο οιασδήποτε εισφοράς, φόρου ή ενοριακού δικαιώματος υπέρ του Κλήρου της Κρατούσης Εκκλησίας.
7) Παύσιν των διωγμών
8) Άμεσον έκδοσιν αυστηρών διαταγών προς τας κατά τόπους Διοικητικάς-Δικαστικάς και Αστυνομικάς Αρχάς περί της Συνταγματικώς παρεχομένης ελευθερίας του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι και οριστικήν άρσιν των αντιθέτων ερμηνειών δι΄ ών εισάγονται και καταδικάζονται επι αντιποιήσει Αρχής Κληρικοί..
9) Εις την εκλεγείσαν, κατά τον κανονισμόν, Εκτελεστικήν Επιτροπήν δίδεται εν λευκώ η πληρεξουσιότης όπως εν συμπράξει μετά της Κεντρικής Επιτροπής της Π.Θ.Ε.Ο.Κ. και μετά της υπό τον Πανιερώτατον πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον πνευματικής ηγεσίας παρακολούθηση την εκτέλεσιν των ανωτέρω.
10) Εντέλλεται την επίδοσιν του παρόντος προς την Α.Μ. Τον Βασιλέα, την Σεβαστήν Κυβέρνησιν και την Βουλήν.
2) Αρνείται οιασδήποτε και οθενδήποτε άμεσον ή έμμεσον ενέργειαν αποσκοπούσαν εις βίαιον εξαναγκασμόν επί της συνειδήσεως ως καταφόρως αντισυνταγματικήν.
3) Αξιοί την επέμβασιν και την προστασίαν της Πολιτείας πρός παρεμπόδισιν πάσης κατά των δικαιωμάτων τούτων επιβουλής.
4) Αναγνώρισιν της πλήρους ελευθερίας πρός άσκησιν των θρησκευτικών καθηκόντων εν ιδίοις Ναοίς και δια Κληρικών παντός βαθμού, μη υπαγομένων εις την δικαιοδοσίαν της επισήμου Εκκλησίας.
5) Υποχρεωτικήν καταχώρησιν εν τοίς Ληξιαρχικοίς Βιβλίοις του Κράτους των μυστηριακών Πράξεων.
6) Απαλλαγήν απο οιασδήποτε εισφοράς, φόρου ή ενοριακού δικαιώματος υπέρ του Κλήρου της Κρατούσης Εκκλησίας.
7) Παύσιν των διωγμών
8) Άμεσον έκδοσιν αυστηρών διαταγών προς τας κατά τόπους Διοικητικάς-Δικαστικάς και Αστυνομικάς Αρχάς περί της Συνταγματικώς παρεχομένης ελευθερίας του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι και οριστικήν άρσιν των αντιθέτων ερμηνειών δι΄ ών εισάγονται και καταδικάζονται επι αντιποιήσει Αρχής Κληρικοί..
9) Εις την εκλεγείσαν, κατά τον κανονισμόν, Εκτελεστικήν Επιτροπήν δίδεται εν λευκώ η πληρεξουσιότης όπως εν συμπράξει μετά της Κεντρικής Επιτροπής της Π.Θ.Ε.Ο.Κ. και μετά της υπό τον Πανιερώτατον πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον πνευματικής ηγεσίας παρακολούθηση την εκτέλεσιν των ανωτέρω.
10) Εντέλλεται την επίδοσιν του παρόντος προς την Α.Μ. Τον Βασιλέα, την Σεβαστήν Κυβέρνησιν και την Βουλήν.
ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟΝ
(Ακολουθούν τα ονόματα)
(Ακολουθούν τα ονόματα)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου