ΕΝ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ

Κυκλοφορούν είς το διαδίκτυο απο κύκλους φιλοοικουμενιστικούς διάφορα βίντεο όπου δείχνουν τον Πάπα να απαγγέλει το ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ άνευ του filioque. Εξαπατούν ερωτούμε εμείς ή εξαπατούνται; Ο Πάπας απήγγειλε το Σύμβολον της Πίστεως είς την ελληνικήν, συγχρόνως όμως το απαγγέλει και είς την Λατινικήν. Τί δηλούσι ταύτα; Την αμετανόητον εμμονήν του Πάπα είς τον Πνευματομάχον Παπισμόν και τον παπικόν Οικουμενισμόν.
Οι παπικοί ουδέποτε αρνήθησαν, ότι η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος εξέδωκε το Σύμβολον της Πίστεως άνευ του filioque. Υποστηρίζουν όμως αναληθώς, ότι είς το <<έκ του Πατρός εκπορευόμενον>> του Συμβόλου συννοείται δήθεν και το <<ότι το Πνεύμα το Άγιον>> <<και έκ του Υιού εκπορεύεται>> (Όρου της ψευδοσυνόδου Φερράρας - Φλωρεντίας, Μ. 31 Α, 1029 καί Μ. 31 Α, 577). Λέγουσι δέ κακοδόξως, ότι η διατύπωσις αυτή του Συμβόλου ήτο κατάλληλος <<διά την εποχή εκείνην>> της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου (Εγκυκλίου του Πάπα επί τή 1600ή επέτειο της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου, <<Επίσκεψις>>, 1.4. 1981, σ. 4). Ούτοι δέ έν τή εποχή των εποίησαν δήθεν <<ανάπτυξιν>> του Συμβόλου διά της προσθήκης του filioque (Μ. 31Α, 1029) ώς είχον δήθεν <<εξουσίαν>> (Μ. 31Α, 597). Συνεπώς, κατά τούς παπικούς, είτε άνευ του filioque, είτε μετά του filioque, τό αυτό νοείται και λέγεται έν τώ Συμβόλω, και <<μία και η αυτή της αληθείας συνάγεται έννοια>> (Μ. 31Α, 1029). Και επειδή αί Ορθόδοξοι Εκκλησίαι, κατά τούς παπικούς, <<υπόκεινται είς ελλείψεις>> (Διάταγμα περί Οικουμενισμού Β΄ Βατικανείου Συνόδου, 1995, σ. 7, βλ. καί τελευταίες δηλώσεις του Πάπα όπου χαρακτηρίζει ώς ελλειματική την Ορθόδοξη Εκκλησία), χρησιμοποιούσι την παλαιάν διατύπωσιν του Συμβόλου. Οι δέ παπικοί την επηυξημένην και δήθεν ανελλιπή.
Κατόπιν τούτων, ήτο επόμενον να δεχθώσι οι παπικοί, ώς μέσον αγριεύσεως των Ορθοδόξων, τήν έν Φλωρεντία κακόδοξον θέσιν των λατινοφρόνων, ότι <<είσι τα σύμβολα (ορθόδοξον και παπικόν) αμφότερα ευσεβή>> (Μ. 31Α, 1012). Τούτο εγένετο σήμερον, λόγω της αλλαγής τακτικής των παπικών έναντι των Ορθοδόξων, διά της Β΄ Βατικανείου Συνόδου (ανωτ. Δ. Οικ.σ.11) και του παπικού Οικουμενισμού, δι' ού επιδιώκεται η ένωσις αιρέσεων και Ορθοδοξίας υπό τον αιρεσιάρχην του Βατικανού Πάπαν (ένθ' άνωτ. σ.6). Απαγγέλει λοιπόν ο Πάπας το Σύμβολον και λατινιστί μετά του filioque, και ελληνιστί άνευ του filioque, χρησιμοποιών κακοφρόνως υπέρ του filioque δύο διατυπώσεις, όπερ πράττει και είς την Εγκυκλιόν του επί τή 16ο0ή επετείω της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου (<<Επίσκεψις>>, 1.4.1981, σ.4).
Οι Ορθόδοξοι όμως μή απατώμεθα υπό του Πάπα, κάν σχηματίζεται πρός ευσέβειαν. Διότι ούχι πολλοί, αλλά <<είς Κύριος>> (Έφ. δ΄5). Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Ούχι πολλαί, αλλά <<μία πίστις>> (αυτόθι). Η Ορθόδοξος πίστις των Αγίων Συνόδων και των Αγίων Πατέρων. Ούχι πολλά, άλλ' <<έν βάπτισμα>> (αυτόθι). Το ορθόδοξον. Ούχι πολλαί, αλλά Μία Εκκλησία. Η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ήγουν η Ορθόδοξος Εκκλησία. Ούχι δύο, αλλά έν Σύμβολον της Πίστεως υπάρχει. Το <<Πιστεύω...>> των Α΄ και Β΄ Οικουμενικών Συνόδων. Το απαραχάρακτον και αναλλοίωτον και αμείωτον και αναύξητον και αμιγές είς τούς αιώνας.
Τούς δέ μή τά τών Πατέρων λέγοντας φεύγωμεν, <<ώς φεύγει τίς από όφεως>>, γράφει ο άγιος Μάρκος Εφέσου (Μ. 31Β, 1323).