Στό σημεῖο αὐτό ὑπερτονίζεται ἐσφαλμένα ἀπό κάποιους, ὅτι γενικῶς ἔχουν ἐνεργῆ τήν ἱερωσύνην οἱ αἱρετικοί, διότι οἱ περισσότεροι ἀπό τούς συγκροτήσαντες τήν ΣΤ΄ ἁγίαν Οἰκουμενικήν Σύνοδον εἶχαν χειροτονηθεῖ ἀπό τόν Σέργιον, τόν Πῦρρον, τόν Παῦλον καί τόν Πέτρον. Οἱ αἱρετικοί αὐτοί Μονοθελῆτες ἀλληλοδιαδόχως ἐξελέγησαν ὡς πατριάρχες τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Καί ἀπό τόν τελευταῖον αἱρετικόν Μονοθελήτην πατριάρχην Πέτρον, μέχρι τήν ἕκτην Σύνοδον, (σ.σ. Ἁγίαν ΣΤ΄ Οἰκουμενικήν), δέν εἶχαν περάσει περισσότερα ἀπό δεκαπέντε χρόνια. Καί οἱ ἐν τῷ μεταξύ χρόνῳ γενόμενοι ἀρχιερεῖς τοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὁ Θωμᾶς, ὁ Ἰωάννης καί ὁ Κωνσταντῖνος ἔγιναν ἀρχιερεῖς στόν προδηλωθέντα χρόνον τῶν μνημονευθέντων αἱρετικῶν καί δέν ἀποδοκιμάσθηκαν, (σ.σ. ὅταν προφανῶς προσῆλθαν μετανοοῦντες στήν Ὀρθοδοξία) γιά πενῆντα χρόνια διήρκεσε ἡ αἵρεση τῶν Μονοθελητῶν. Ἀλλά οἱ Πατέρες τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τούς τέσσερις αἱρετικούς Μονοθελῆτες ἀνα-θεμάτισαν, παρά τό γεγονός ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπό αὐτούς ἦσαν χειροτονία τους!
"Ἡ ἁγία Σύνοδος εἶπε. πρόδηλον τοῦτο. Κωνσταντῖνος ὁ ὁσιώτατοςἐπίσκοπος Κωνσταντίας τῆς Κύπρου εἶπενûἀποδέδεικται ἱκανῶς τιμιώτατοι ἀδελφοί καί περί τούτου, ὅτι οἱ ἐξ αἱρετικῶν προερχόμενοι δεκτοί εἰσιν".
Εἶναι ἀποδεκτοί ὅσοι χειροτο-νήθηκαν ἀπό αἱρετικούς, κάτω ἀπό τίς προϋποθέσεις πού ἀναφέρθηκαν, καί ὄχι ἀκρίτως, ἀλλά ἀφοῦ δηλώσουν τήν ἔμπρακτη μετάνοιά τους, συντάξουν ἀναθεματιστικούς λιβέλλους, καί ζητήσουν νά ἑνωθοῦν μέ τήν Καθολικήν Ἐκκλησίαν. Καί πάλιν δέν γίνονται δεκτοί ὅλοι. Ἐκτός ἀπό τούς πρωτάρχας καί διδασκάλους τῆς αἱρέσεως δέν γίνονται δεκτοί καί ὅσοι ἐπίτηδες ἀπευθυνθοῦν σέ αἱρετικούς ἐπισκόπους καί ζητήσουν νά λάβουν τήν χειροτονία ἀπό αὐτούς!
"ἐάν δέ τις ἐπίτιδες πρός αἱρετικόν προσχωρήσῃ καί λάβῃ χειροτονίαν, ἄδεκτος ἔστω". (Πρακτικά, σελ. 740 (240)).
Οἱ μοναχοί εἶχαν φέρει σχετικά μέ τό θέμα αὐτό μαζί τους καί τήν ἐπιστολή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου πρός Νικοπολίτας, καί παρακάλεσαν νά ἀναγνωσθεῖ.
Στή συνέχεια διαβάστηκε ἀπό τήν ἐπιστολή τοῦ ἁγίου Βασιλείου τό σχετικό ἀπόσπασμα. Ὁ Μέγας ἱεράρχης εἶναι καταπέλτης:
"Κατά τήν κρίση μου", τονίζει ὁ θεῖος Πατήρ Βασίλειος, "δέν εἶναι δυνατόν νά συναριθμήσει στούς ἱερεῖς τοῦ Χριστοῦ, αὐτόν πού χειροτονήθηκε ἀπό βέβηλες (αἱρετικές) χεῖρες ἐπί καταλύσει τῆς πίστεως". Καί ἐν προκειμένῳ συμφωνεῖ καί ὁ ἅγιος Ταράσιος!
"κἄγώ ἀποτρέπομαι τούς διά τοιαύτην αἰτίαν, ἤτοι τῆς πίστεως κατάλυσιν, κεχειροτονημένους καί μάλιστα ὀρθοδόξων ἐπισκόπων παρόντων, ὑφ' ὧν ἠδύναντο χειροτονεῖσθαι." "οὕτω γάρ ἐστιν ἡ πατερική εὔνοια."
Κάτω ἀπό αὐτήν τήν προϋπόθεση εἶναι δυνατόν, νά γίνουν δεκτοί κάποιοι ἐπίσκοποι, καί ἀπό τόν Ἅγιον Ταράσιον, δηλ. ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι δέν χειροτονήθηκε κάποιος ἀπό αἱρετικούς πού ἔχουν καταλύσει ἐντελῶς τήν πίστη, ἐπίτηδες προσερχόμενος πρός αὐτούς γιά νά λάβει χειροτονίαν!
Καί ὑπό τό πρίσμα αὐτό ἀξιολογεῖται καί ἡ ἑρώτηση τοῦ Ἁγίου Ταρασίου:
-Τί πρέπει νά γίνει, ὅταν ἀποφανθεῖ Σύνοδος γιά τήν αἵρεση καί ὀρθοδοξήσει ὁμονοοῦσα ἡ Ἐκκλησία;
"ἐάν δέ συνοδική ἐκφώνησις γένηται καί ὁμόνοια τῶν ἐκκλησιῶν ἐπί ὀρθοδοξίᾳ;"
Τότε, αὐτός πού τολμᾶ νά χειροτονηθεῖ ἀπό τούς βέβηλους αἱρετικούς, (σ.σ. γιατί τότε, προφανῶς ὑπάρχει καί ἀποδεικνύεται ἡ γνώση καί ὁ δόλος τοῦ χειροτονουμένου), αὐτός ὑποπίπτει στήν καθαίρεση, κατά τόν Ἅγιον Ταράσιον!
Ἐκεῖνος, λοιπόν, πού χειροτονήθη-κε ἀπό αἱρετικούς
-ἐπί καταλύσει τῆς πίστεως, κατά τόν Οὐρανοφάντορα, πρός τόν ὁποῖον συμφώνησε καί ὁ Ἅγιος Ταράσιος, ὅπως εἴδαμε πιό πάνω, καί
-ἐκεῖνος πού προσέφυγε καί χειροτονήθηκε ἀπό αἱρετικούς, ἐνῶ ὑπῆρχαν Ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι παρόντες,
-ὑποπίπτει στήν καθαίρεση!
Πάντως, ὁπωσδήποτε, δύσκολη ἦταν ἡ ἀποδοχή τῶν χειροτονηθέντων ὑπό τῶν αἱρετικῶν, γιατί θά ἔπρεπε νά ὑποβληθοῦν στήν δοκιμασία καί νά ὑποστοῦν τήν βάσανο, πού ὑφίσταντο ὅλοι οἱ προσερχόμενοι στήν Ὀρθοδοξία καί εἶχαν χειροτονηθεῖ ἀπό αἱρετικούς, ὅταν συνεκαλεῖτο Οἰκουμενική Σύνοδος καί τελικά κυριαρχοῦσε ἡ ὁμόνοια καί ἡ ὀρθόδοξη διδασκαλία! (Πρακτικά, σελ. 741, (241).
"Ταράσιος ὁ ἁγιώτατος πατριάρχης εἶπεν οὐκ ἔφησεν ὁ πατήρ ἀδέκτους εἶναι. ἀλλά μήπως βίαν ὑπομένειν τούς βουλομένους ἑνωθῆναι τῷ κλήρῳ τῶν ὀρθοδόξων. καί γάρ ὡς ἀληθῶς οὐκ ἔξω ἀνάγκης καί δυσχερείας τοῦτο γενήσεται. ὅμως οὖν ὁ θεσπέσιος πατήρ κατά τόν καιρόν ἐκεῖνον, πλείστων ὄντων ὀρθοδόξων ἐπισκόπων, ἀπηγόρευσε τοῖς τροφίμοις τῆς ἐκκλησίας τῇ τῶν Ἀρειανῶν χεριροτονίᾳ κεχρῆσθαι. οὐδεμία γάρ προσῆν ἀπολογία. ὅτι δέ τοῦτο ἀληθές, οὐκ ἀγνοοῦντες τήν γνώμην τοῦ πατρός οἱ μετ' ἐκεῖνον τῆς ἐκκλησίας διάδοχοι, τούς ὑπέρ αἱρετικῶν χειροτονηθέντας, εἶτα βελτιωθέντας ἐδέξαντο, ὡς μεμαθηκαμεν διά τῶν προαναγνωσθέντων. πανταχοῦ γάρ οἱ πατέρες ἀλλήλοις σύμφωνοί εἰσιν, ἐναντίωσις δέ οὐδεμία ἕνεκεν αὐτοῖςû ἀλλ' ἐναντιοῦνται αὐτοῖς οἱ τούς οἰκονομίας καί τούς σκοπούς αὐτῶν μή ἐπιστάμενοι."!!! Στό σημεῖο αὐτό φαίνεται ξεκάθαρα ὅτι μέ πολλή μεγάλη οἰκονομία ἔγιναν δεκτοί οἱ ὑπό αἱρετικῶν χειροτονημένοι, ὅπως τονίζει καί μέγας ἑρμηνευτής τῶν Κανόνων Ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης καί ὅπως εἶδαμε πιό πάνω! Γιατί ὁ 8ος κανών τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου προβλέπει ὅτι οἱ ἐξ αἱρετικῶν προερχόμενοι θά πρέπει, γιά νά γίνουν δεκτοί, νά χειροτονοῦνται ἤ τοὔλάχιστον νά χειροθετοῦνται, ὅπως ἑρμήνευσεν οἰκονομικά ὁ ἅγιος Ταράσιος τήν χειροτονίαν, γιά νά εἰρηνεύσει ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν λυσσώδη Εἰκονομαχίαν!).
Σέ καμμία περίπτωση, βέβαια, δέν γίνονται ἀποδεκτοί, ὅσοι χειροτονήθηκαν ἀπό αἱρετικούς, ὑπαρχόντων Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων, ἐάν οἱ χειροτονούμενοι ἐπίτηδες προσῆλθαν στούς αἱρετικούς γιά νά λάβουν χειροτονίαν!
Ὅπως συμβαίνει καί σήμερα, ὑπαρχόντων πολλῶν Ὀρθοδόξων ἐπισκόπων, πού διατηροῦν ἀπαρασάλευτον τήν πίστιν καί τήν Ἁγίαν Παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας, ὄντας διάδοχοι τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, καί καταλυομένης τῆς πίστεως ἀπό τούς Οἰκουμενιστές, πού ταυτίζονται συμπροσευχητικά καί λειτουργικά μέ τούς ἀντιθέους Εἰδωλο-λάτρες, τούς Μάγους, τούς Ἐρυθρόδερμους, τούς Μωαμεθανούς, τούς Βουδιστές, τούς Ἑβραίους καί τούς προκαταδικασθέντες ἀπό τήν Δ΄, τήν Ε΄ καί τήν ΣΤ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον Μονοφυσίτες καί τούς προκαταδικασθέντες ἀπό τήν Η΄ καί Θ΄ Οἰκουμενικές Συνόδους ἐπί Μεγάλου Φωτίου καί Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ Παπικούς καί τούς βλασφήμους Προτεστάντες!
Ὅποιος προσφεύγει σ' αὐτούς, γιά νά χειροτονηθεῖ, δέν εἶναι δυνατόν νά γίνει ἀποδεκτός ὡς Ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος ἤ πρεσβύτερος.
ΠΗΓΗ: π. Νικολάου
Δημαρᾶ Dr.Jur.
«Ἃγιοι
Κολλυβάδες»]
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου