ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ: Ποιοί ήταν οι «θεοί» των εθνών; (Ψαλ. 95,5) (21ο ΜΕΡΟΣ)

Μήπως ἡ θέση ὅτι οἱ θρησκεῖες εἶναι δαιμονικὲς
εἶναι μιὰ «ἀφελὴς διατύπωση καὶ ἀκρότητα,… μιὰ ἀρνητική ψευδαίσθηση»
ποὺ προέρχεται ἀπὸ «παλαιὲς ἀόριστες γνώσεις»;

Ἡ θέση ὅτι «οἱ θρησκεῖες εἶναι ἔργο τοῦ διαβόλου», «ὅτι δὲν περιέχουν καμιὰ ἀλήθεια ἢ ἀξία», «ὅτι κανένα στοιχεῖο τους δὲν ἔχει θέση στὴν καινὴ πραγματικότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὴν μόνη ὁδὸ πρὸς τὸν Θεό» σύμφωνα μὲ τὸν Ἀρχιεπ. κ. Ἀναστάσιο, εἶναι μιὰ «ἄποψη» πού «υἱοθέτησαν ἀρκετοί Χριστιανοί τῶν πρώτων αἰώνων, οἱ ὁποῖοι ἔβλεπαν τούς ἐθνικούς θεούς σάν “δαίμονες πού ἀνταγωνίζονται τόν ἀληθινό Θεό”» (σ. 178), εἶναι μιά «ἀφελής διατύπωση καί ἀκρότητα» πού προέρχεται ἀπό «παλαιές ἀόριστες γνώσεις» (σ. 185-186).
. Συναντώντας στό βιβλίο τέτοιους ἰσχυρισμούς νομίζει κανείς ὅτι ὁ συγγραφεύς ἀπευθύνεται σέ ἀλλοθρήσκους ἤ ἀνθρώπους πού ποτέ τους δέν ἄνοιξαν τήν Ἁγία Γραφή νά διαβάσουν. Ἀλλοιῶς πῶς νά ἐξηγήσεις τήν ἀπόκρυψη τοῦ λόγου τῶν Ἁγίων Γραφῶν; Στό Δευτερονόμιο διαβάζουμε τί λέγει ὁ Θεός σχετικά μέ τή λατρεία τῶν ψευδοθεῶν ὑπό τῶν Ἑβραίων: «παρώξυνάν με ἐπ᾽ ἀλλοτρίοις, ἐν βδελύγμασιν αὐτῶν ἐξεπίκρανάν με· ἔθυσαν δαιμονίοις καὶ οὐ Θεῷ» (Δευτ. λβ´ 16-17). Μετάφραση: «Μέ θύμωσαν καί μέ πίκραναν (οἱ Ἑβραῖοι) μέ τούς ξένους καί συχαμερούς θεούς τους. Στά δαιμόνια θυσίασαν κι ὄχι στόν Θεό». Μήπως κι ὁ Θεός ἔχει… «ἀόριστες γνώσεις» γιά τούς… θεούς; Τά ἴδια ἐπαναλαμβάνει καί ὁ Ἀπόστολος ἀναλύοντας τί σημαίνει νά κοινωνεῖ κανείς στή λατρεία τῶν θεῶν-δαιμόνων: «ἃ θύει τὰ ἔθνη, δαιμονίοις θύει καὶ οὐ Θεῷ· Οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς κοινωνούς τῶν δαιμονίων γίνεσθαι. Οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων· οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων» (Α´ Κορ. ι´ 20-21). Νά τί λένε καί οἱ Ψαλμοί: «πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια» (Ψαλμ. ϡε´ 5).
. Mήπως χρειάζεται νά δοῦμε τί λέγουν καί οἱ Πατέρες; Εἴπαμε προηγουμένως ὅτι ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Φιλόσοφος καί Μάρτυς, τόν ὁποῖο συχνά ἐπικαλεῖται ὁ συγγραφεύς, στήν «Ἀπολογία» του συνεχῶς ἀναφέρεται στή δαιμονική φύση τῶν ἐθνικῶν θεῶν. Παραθέτουμε ἀπόσπασμα: «ἀλλ᾽ οὐδὲ θυσίαις πολλαῖς καὶ πλοκαῖς ἀνθέων τιμῶμεν οὓς ἄνθρωποι μορφώσαντες καὶ ἐν ναοῖς ἱδρύσαντες θεοὺς προσωνόμασαν, ἐπεὶ ἄψυχα καὶ νεκρὰ ταῦτα γινώσκομεν καὶ Θεοῦ μορφὴν μὴ ἔχοντα… ἀλλ᾽ ἐκείνων τῶν φανέντων κακῶν δαιμόνων καὶ ὀνόματα καὶ σχήματα ἔχειν». Ὁ Μ. Ἀθανάσιος στίς «Ἐξηγήσεις τῶν Ψαλμῶν» γράφει: «Οἱ μὲν γὰρ καλούμενοι θεοί, δαίμονες ὤφθησαν πονηροί» κι ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας ἑρμηνεύοντας τό στίχο «ὅτι πάντες οἱ θεοί τῶν ἐθνῶν δαιμόνια» λέγει: «τουτέστι πονηρὰ καὶ ἀκάθαρτα πνεύματα τὴν τοῦ Θεοῦ δόξαν ἐφ᾽ ἑαυτοὺς ἁρπάζοντα καὶ ὥσπερ τινὰ κόνιν τὴν ἐκ τῆς ἀμαθίας ἀχλύν ταῖς διανοίαις τῶν ἀνθρώπων ἐπιτάττοντα ἵνα μὴ ἀναβλέψαντες τὸν τῶν ὅλων ἴδωσι Δημιουργόν καὶ Κύριον».
Ὥστε ὄχι μόνο δέν προσφέρουν οἱ θρησκεῖες «μεγαλειώδεις συλλήψεις», ὄχι μόνο ἀνταύγειες φωτός δέν παρέχουν, ἀλλά ἐπιπλέον οἱ κρυπτόμενοι σ᾽ αὐτές δαίμονες μέ τήν «ἀχλύν», τό σκοτάδι πού σκορπίζουν στό νοῦ τῶν λατρευτῶν τους, τούς στεροῦν τή θέα καί ἐπίγνωση τοῦ Θεοῦ. Τώρα βέβαια ὑπάρχουν καί κάποιες ἀνταύγειες «φωτός». Εἶναι οἱ δαιμονικές «ἐπιφάνειες» τῶν ψευδοθεῶν, γιά τίς ὁποῖες κάνει λόγος ὁ προρρηθείς ἅγιος Ἰουστῖνος στήν προαναφερθεῖσα «Ἀπολογία» του. Ἄς διαβάσουν ἐπίσης οἱ ἀναγνῶστες, ὅσοι δύνανται, ἀντί πολλῶν ἄλλων τό Συναξάρι τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Νεοκαισαρείας τοῦ Θαυματουργοῦ, τό ὁποῖο ἔγραψε ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, γιά νά βεβαιωθοῦν ὅτι αὐτό πού λατρευόταν στήν πραγματικότητα μέσα στούς ναούς τῶν εἰδώλων ἦταν οἱ δαίμονες κι ὅτι αὐτοί ἦσαν πού «ἐποπτεύονταν» κατά τήν προσφορά τῶν θυσιῶν.
. Μετά ἀπ᾽ ὅσα ἀναφέραμε διερωτώμεθα: Χρειάζεται ἄραγε βαθιά γνώση τῶν ποικίλων θρησκευμάτων γιά νά καταλάβουμε ὅτι αὐτά εἶναι δαιμονικῆς ἐμπνεύσεως; Μᾶς ἀρκεῖ ἡ γνώμη τῆς Ἁγίας Γραφῆς τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων ἤ μήπως οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Πατέρες ζώντας μέσα σέ εἰδωλολατρικά περιβάλλοντα δέν εἶχαν γνώση τῆς εἰδωλολατρίας καί καταφεύγουν σέ «ἀφελεῖς διατυπώσεις καί ἀκρότητες»;
. Στά βασικά ἐρωτήματα τοῦ κεφαλαίου αὐτοῦ ἀπαντοῦμε συμπερασματικά: Ἡ ἄποψη ὅτι οἱ θρησκεῖες εἶναι μέν κατασκευάσματα ἀνθρώπινα ἀλλά ἐπιπλέον μερίδιο ἔχουν στήν κατασκευή τους καί οἱ δαίμονες, οἱ ὁποῖοι ὑποδύονται τούς θεούς καί ἁρπάζουν τήν λατρεία πρός τόν ἀληθινό Θεό, δέν εἶναι μιά ἄποψη μερικῶν χριστιανῶν πού προέρχεται ἀπό ἐλλιπῆ γνώση τοῦ πιστεύω τῶν θρησκειῶν, ἀλλά εἶναι πεποίθηση τῶν Ἁγίων Γραφῶν, τῶν Ἀποστόλων, τῶν Μαρτύρων καί Ὁσίων, τῶν Ἁγίων Πατέρων, συνόλου τῆς Ἐκκλησίας.

ΠΗΓΗ ''πρωτ. Ἰωάννου Φωτοπούλου «Θεανθρώπινη Καθολικότητα ἢ Πανθρησκειακὴ Παγκοσμιότητα», Ἀθήνα 2003

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Ποιοί ήταν οι «θεοί» των εθνών; (Ψαλ. 95,5) (21ο ΜΕΡΟΣ)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου