ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (18ο ΜΕΡΟΣ)

Από τις επιστολές του αποστόλου Παύλου διαπιστώνουμε οτι ό Απόστολος διατηρεί τήν ανεξαρτησία και τήν αυτοτέλειά του άπό τό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης των Ο'. Έν τούτοις οι επιδράσεις πού δέχεται άπό τό κείμενο αυτό, τόσο στό ύφος όσο και στό φιλολογικό καΐ θεολογικό λεξιλόγιό του, είναι κατ εξοχήν καταφανείς. Γι αυτό ό Ad. Deissmann είπε χαρακτηριστικά: Μία μόνον ώρα φιλόστοργής έμβαθύνσεως στό κείμενο των Ο' προάγει τήν κατανόησι των επιστολών του αποστόλου Παύλου περισσότερο άπό μία ήμέρα, ή οποία έχει καταναλωθή στή μελέτη της ερμηνείας τοΰ αποστόλου Παύλου.

Τοΰτο είναι κατ' εξοχήν εμφανές στην προς Εβραίους έπιστολήν. Ή επιστολή αυτή, άπό τα πλέον σοβαρά συγγράμματα της Καινής Διαθήκης, είναι, αν όχι ακατανόητη, τουλάχιστον κατ' εξοχήν δυσνόητη σε όποιον δεν έχει μελετήσει τήν Παλαιά Διαθήκη.

Η προς Εβραίους επιστολή έχει κυρίως απολογητικό χαρακτήρα. "Εχει σκοπό νά στηρίξη τους Χριστιανούς, οι όποίοι έκλονίζοντο περί τήν πίστι και κάτω άπό τις δεινές περιστάσεις πού έπικρατούσαν τότε έκινδύνευαν νά άποστούν της χριστιανικής πίστεως. ΄Ερχεται λοιπόν ή επιστολή αυτή νά τους ένισχύση, νά τους δείξη τήν ανυπέρβλητη υπεροχή του Χριστιανισμού ώς θρησκείας εξ άποκαλύψεως· καΐ ακόμη, τήν ασύγκριτη ύπεροχή της Καινής Διαθήκης έναντι του Νόμου της Παλαιάς. Ό συγγραφεύς της προς Εβραίους επιστολής, ο όποίος έχει σαφέστατη ιδέα της φύσεως και της αξίας του Χριστιανισμού, αποδεικνύει τήν ανεπάρκεια τοΰ Ιουδαϊσμού και της Λευϊτικής Ιερωσύνης και λειτουργίας, ή της λατρείας της Σκηνής, όπως τήν ονομάζει.

Πρός τούτο ό θεόπνευστος συγγραφεύς συγκρίνει τόν Ιουδαϊσμό και τόν Χριστιανισμό στά δέκα άπό τά δεκατρία συνολικά κεφάλαια της επιστολής του. Συγκρίνει τήν άρχιερωσύνη της Παλαιάς Διαθήκης μέ τήν άρχιερωσύνη του Σωτήρος Χριστού. Την μεσιτεία αγγέλων και Μωϋσέως στην Παλαιά Διαθήκη μέ τήν μεσιτεία του Άρχιερέως Ίησού Χριστού. Συγκρίνει τήν λατρεία τής Παλαιάς και Καινής Διαθήκης και συμπεραίνει ότι ή μεταξύ των διαφορά είναι τεραστία· ή παλαιά υπολείπεται τής νεωτέρας τόσον, όσον ή γη του ουρανού!

Στην προς Εβραίους επιστολή έχομε τις έξής σπουδαίες άντιθέσεις: Μεταξύ τύπου και ουσίας· σκιάς και πραγματικότητας- Χριστού και αγγέλων ιερέως «κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ» και ιερέως «κατά τήν τάξιν Ααρών» (Έβρ. ε' 6,10, ζ' 11-12)· επιγείου σκηνής και ουρανίου σκηνής· αίματος θυσιών και αίματος του Χριστού. Έπι πλέον στην προς Εβραίους επιστολή τονίζεται ότι ό Νόμος τής Παλαιάς Διαθήκης δέν ήταν αδύνατος, απλώς διότι δέν περιείχε και τήν Χάρι του ΄Αγίου Πνεύματος, και ώς έκ τούτου δέν μπορούσε να κατανίκηση τήν ισχυρή αντίστασι του σαρκικού μας φρονήματος (βλ. Ρωμ. η' 3)· σύμφωνα μέ τήν προς Εβραίους έπιστολή ο Νόμος ήταν αδύνατος, και διότι ήταν σκιά τών πνευματικών και αρχετύπων, τά οποία ευρίσκονται στους ουρανούς (Έβρ. η' 5)· ό Νόμος περιείχε κάποια ασθενή σκιά τών αγαθών τά όποία επρόκειτο στό μέλλον νά μας δοθούν άπό τόν Χριστόν, άλλά δέν είχε σαφή και πλήρη άναπαράστασι των ουρανίων πραγμάτων (Έβρ. ι'[10]1).

Όλα όμως αυτά είναι αδύνατον νά κατανοηθούν άπό εκείνον ό οποίος δέν έχει βαθειά γνώσι του περιεχομένου τής Παλαιάς Διαθήκης· μάλιστα δέ τών σημείων όπου ή προς Εβραίους επιστολή παραλληλίζει μέ πολλές λεπτομέρειες τήν σκιώδη προσωρινή λευϊκή ιερωσύνη μέ τήν ιερωσύνη του αιωνίου Άρχιερέως Ίησού Χριστού.

Επι πλέον πως μπορεί νά κατανόηση κανείς τά όσα γράφονται στην επιστολή αυτή περί του Μελχισεδέκ ώς τύπου του Χριστού, αν δέν γνωρίζη τήν Παλαιά Διαθήκη; Επίσης τήν φράσι «ο Ίησούς, ίνα άγιάση διά του ιδίου αίματος τόνβλαόν, έξω τής πύλης έπαθε» (Εβρ. ιγ' [13] 11-12), έάν δέν γνωρίζη άπό τήν Παλαιά Διαθήκη ότι και τα σώματα των ζώων πού έθυσιάζοντο στους χρόνους της κατεκαίοντο έξω άπό τό στρατόπεδο τών Ισραηλιτών; (βλ. Λευϊτ. ιζ' [16] 27).

Πως μπορεί νά κατανόηση τά θαυμαστά κατορθώματα τοΰ μακρού καταλόγου τών γενναίων επωνύμων ηρώων τής πίστεως, ό οποίος αρχίζει άπό τόν δίκαιο ΄Αβελ και φθάνει μέχρι τών Ιωάννου, Ιακώβου και πρωτομάρτυρος Στεφάνου (βλ. Έβρ. ια' 37), τά όποία ιστορούνται στό θαυμάσιο ια' [11ο] κεφάλαιο τής προς Εβραίους επιστολής, αν δέν γνωρίζη τά γεγονότα, όπως αυτά εκτίθενται στά βιβλία τής Παλαιάς Διαθήκης; Τό υπέροχο αυτό κεφάλαιο, τό όποίο αποτελείται άπό σαράντα στίχους, είναι επιτομή συγκλονιστικών κατορθωμάτων ηρώων τής πίστεως, τά όποία έξιστορούνται στην Πεντάτευχον, στους Κριτάς, στον Ίησούν του Ναυή, στά Βιβλία των Βασιλειών, των Παραλειπομένων, τών Μακκαβαίων και στους Προφήτας. Καλύπτουν δηλαδή όλη τήν ιστορία του λαού του Θεού άπό τόν φόνο του δικαίου "Αβελ μέχρι του λιθοβολισμού του πρωτομάρτυρος και άρχιδιακόνου Στεφάνου!

Έδώ πρέπει νά τονίσωμε και τούτο: Είναι άξιον προσοχής ότι όλες οι παραθέσεις στην προς Εβραίους επιστολή απο την Παλαιά Διαθήκη προέρχονται κατά κανόνα άπό τό κείμενο τής ελληνικής μεταφράσεως τών Ο'. Γίνονται δέ οι παραθέσεις αυτές ώς νά προέρχωνται αμέσως άπό τόν Θεόν (Πατέρα) ή άπό τόν Υιόν (τόν Κύριον Ίησούν) ή άπό τό ΄Αγιον Πνεύμα. Είναι δέ όντως θαυμαστό και τούτο: Ή γλώσσα τής προς Εβραίους επιστολής είναι σχεδόν ή Γλώσσα τών Έβδομήκοντα!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

1. ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (1ο ΜΕΡΟΣ)
2. ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (2ο ΜΕΡΟΣ)
3. ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (3ο ΜΕΡΟΣ)
4. ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (4ο ΜΕΡΟΣ)
5. ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (5ο ΜΕΡΟΣ)
6. ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (6ο ΜΕΡΟΣ)
7. ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (7ο ΜΕΡΟΣ)
8. ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (8ο ΜΕΡΟΣ)
9. ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (9ο ΜΕΡΟΣ)
10. ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (10ο ΜΕΡΟΣ)
11. ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (11ο ΜΕΡΟΣ)
12. ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (12ο ΜΕΡΟΣ)
13. ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (13ο ΜΕΡΟΣ)
14. ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (14ο ΜΕΡΟΣ)
15. ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (15ο ΜΕΡΟΣ)
16. ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (16ο ΜΕΡΟΣ)
17. ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (17ο ΜΕΡΟΣ)