«Κανένας Αντίχριστος δεν πρόκειται να εμφανισθεί»!
(Απο το βιβλίο «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ – Μία εκσυγχρονιστική ερμηνευτική προσέγγιση» του Ομοτ. Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γεωργίου Πατρώνου )
(Απο το βιβλίο «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ – Μία εκσυγχρονιστική ερμηνευτική προσέγγιση» του Ομοτ. Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γεωργίου Πατρώνου )
«Όλα όσο έχουν γραφτεί εδώ και 20 αιώνες και γράφονται για την έλευση του Αντίχριστου είναι μυθώδη εσχατολογικά φληναφήματα άκρατης θρησκευτικής ψυχοπαθολογίας, νοσηρής φαντασίας, θεολογικής απαιδευσίας η ημιμαθείας και ζηλωτισμού, που δεν προκύπτουν από τη Αγία Γραφή και γι' αυτό δεν πρέπει να γίνονται πιστευτά»!
Εκφράζει το βιβλίο του Γ. Πατρώνου (ΝΑΙ η ΟΧΙ) της επίσημες ερμηνευτικές και ποιμαντικές απόψεις της Εκκλησίας περί της Αποκάλυψης του Ιωάννη και της μη εμφάνισης ενός Αντιχρίστου;
Βιβλιοκριτική από το Νομικό και Συγγραφέα Ιωάννη Παλαιτσάκη
«Δεν είμαι άξιος να κρίνω κανένα. Πολύ περισσότερο έναν καθηγητή της Θεολογίας. ΠΡΕΠΕΙ όμως να είμαι άξιος να υπερασπίσω την Χριστιανική μου πίστη. Γι' αυτό γράφω τα όσα γράφω γνωρίζοντας πως εάν έχω παραβεί το πρώτο ΜΠΟΡΕΙ και να συγχωρηθώ, ενώ παραβαίνοντας το δεύτερο ΒΕΒΑΙΟΝ είναι ότι δεν πρόκειται να συγχωρηθώ από τον Κριτή μου Κύριο Ιησού Χριστό».
Διαβάζοντας πρόσφατα το βιβλίο «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ – Μία εκσυγχρονιστική ερμηνευτική προσέγγιση» του Ομοτ. Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γεωργίου Πατρώνου που έχει κυκλοφορήσει το 2009, από τις εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας, αισθάνθηκα και πάλι την ανάγκη να ευχαριστήσω το Θεό, που με αξίωσε να συγγράψω για το Λόγο Του Ιησού Χριστό δύο ερμηνευτικά βιβλία (με σχετικές αναφορές στον Αντίχριστο) ΧΩΡΙΣ να έχω σπουδάσει Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με καθηγητή τον κ. Γ. Πατρώνο! Γιατί ΕΑΝ είχε συμβεί αυτό, βέβαιον είναι ότι τα βιβλία αυτά ΔΕΝ θα είχαν γραφτεί ποτέ από μένα!
Και λέω «αισθάνθηκα και πάλι», διότι το ίδιο ακριβώς είχα αισθανθεί και όταν προ ετών, συγγράφοντας το βιβλίο μου «666 ΑΡΙΘΜΟΣ ΓΑΡ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΣΤΙ», εμβρόντητος διάβαζα στο βιβλίο «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ» ενός άλλου διαπρεπούς και πολυβραβευμένου καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (αλλά ταυτόχρονα και …μέντορα, συνεργάτη και οπαδού του σύγχρονου ψευδοπροφήτη, ψευδομεσσία και αντίχριστου Νοτιοκορεάτη Μιονγκ Μουν!) του Σάββα Αγουρίδη, ότι η Αποκάλυψη είναι… ένα «παραμύθι» (σελ. 306), ένα «φυλλάδιο …γραμμένο ίσως όχι από το μαθητή του Ιησού Χριστού και Ευαγγελιστή Ιωάννη, αλλά από κάποιον συνονόματό του προφήτη» (σελ. 25-33 και 550), ένα «εσχατολογικό σενάριο» (σελ. 45 κ.α), στο οποίο ο Ιωάννης γράφει «ο,τι ο ίδιος θέλει» (σελ. 46), δηλαδή «κάποιο δικό του θεολογικό σχέδιο» (σελ. 56), και ότι «όπως ολόκληρη η αρχική χριστιανική κοινότητα έτσι και ο Ιωάννης πλανήθηκε περιμένοντας το Τέλος λίαν εγγύς» (σελ. 322)!!!
Ο κ. Γ. Πατρώνος με κύρια και μοναδικά θεολογικά ερμηνευτικά επιχειρήματα ΟΤΙ (πρώτον) ο όρος «Αντίχριστος» με την έννοια ενός συγκεκριμένου προσώπου, που πρόκειται να υπάρξει μέσα στον ιστορικό χωροχρόνο, δεν υπάρχει ούτε στην Παλαιά Διαθήκη (σελ. 73) ούτε μέσα σ' ολόκληρη την Καινή Διαθήκη (σελ. 73 και 76) και ΟΤΙ (δεύτερον) οι όροι «αντίχριστος» και «αντίχριστοι», που αναφέρονται, πέντε φορές, στις επιστολές Α καί Β τοῦ Ιωάννη, αφορούν γενικώς όλους εκείνους, που διαχρονικά σε όλες τις εποχές αρνήθηκαν, αρνούνται και θα αρνούνται την ιστορική ύπαρξη («εν σαρκί εληλυθότα) την Θεότητα και την Διδασκαλία του Ιησού Χριστού (σελ. 77-92), καταλήγει με εκπλήσσουσα βεβαιότητα στο καινοφανές «εκσυχρονιστικό ερμηνευτικό» συμπέρασμα, ότι τελικά ο Αντίχριστος (με Α κεφαλαίο) είτε ως πρώτο είτε ως δεύτερο «θηρίο» της Αποκάλυψης που πρόκειται κάποτε να εμφανισθεί στο ιστορικό προσκήνιο και να πλανήσει και δυναστεύσει όλη την οικουμένη, είναι ένας … φανταστικός μπαμπούλας, ένα μυθικό πλάσμα, ένας δαιμονικός άνθρωπος – αποκύημα της έντονης θρησκευτικής ψυχοπαθολογίας και απάτης, της άκρατης μυθοπλασίας και της νοσηρής φαντασίας, της θεολογικής απαιδευσίας η ημιμάθειας και του ζηλωτισμού «αγράμματων καλόγερων» (σελ. 106) και «ενός πλήθους ιεροκηρύκων και «λογίων» υποτίθεται ευσεβών χριστιανών… που ασχολούνται με σοβαροφάνεια και γράφουν πολλές φορές βιβλία για την Αποκάλυψη… φορτισμένα μ' ένα πνεύμα άκρατου αποκαλυπτισμού, που θυμίζουν νοσηρές καταστάσεις ψυχοπαθολογικής μελλοντολογίας» (σελ. 57)
Αυτό είναι το (επικίνδυνο κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος) νόημα του βιβλίου του κ. Γ. Πατρώνου, στο οποίο εξωθείται όλως παραπλανητικώς και εφησυχαστικώς ο Χριστιανικός νους μέσα από συγκεκριμένες, σαφείς και επαναλαμβανόμενες αναφορές του κ. καθηγητή, όπως: «Η αποδοχή κάποιας συγκεκριμένης ιστορικής παρουσίας του δαιμονικού στον κόσμο με τη μορφή ορισμένου προσώπου, που δεν έχει εμφανισθεί ως τώρα στο παρελθόν, δεν μπορεί ασφαλώς να γίνει αποδεκτή» (σελ. 74,) «όλες εκείνες οι ερμηνείες που εμμένουν στην αντίληψη ότι «ο αντίχριστος» θα έρθει στο μέλλον ως συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο και ως υποστασιοποιημένη ένσαρκη μορφή, για να επιβάλλει στον κόσμο το δαιμονικό στοιχείο και την καταστροφή, ώστε να κυριαρχήσει στην ανθρωπότητα η βασιλεία του κακού αντί της βασιλείας του Θεού» αποτελούν σοβαρή «ερμηνευτική πλάνη» (σελ. 77), «ο αντίχριστος δεν μπορεί να είναι ούτε πρόσωπο, ούτε ανθρώπινη υπόσταση» (σελ. 80) «δεν είναι πρόσωπο (σελ. 108), αλλά «είναι στην ουσία αίρεση» (σελ. 80), «είναι το πνεύμα του ψεύδους και η διδασκαλία των ψευδοδιδασκάλων αιρετικών… που υπήρχε… και θα υπάρχει σε κάθε εποχή…» (σελ. 82)
Ο κ. Γ. Πατρώνος διατυπώνει τη γνώμη ότι «δεν είναι δυνατή η πλήρης και ορθή κατανόηση της Αποκάλυψης παρά μόνο υπό το φως των τριών Επιστολών του Ιωάννη, του Δ Εὐαγγελίου και της «μικράς αποκάλυψης», που… βρίσκεται στο Ευαγγέλιο του Μάρκου (κεφ. 13)» (σελ. 57). Αλλά γιατί μόνον αυτά τα κείμενα; Είναι, μήπως, μικρότερης και αμελητέας σημασίας και οι αναφορές των Ευαγγελιστών Ματθαίου (24:15-34) και Λουκά (21:21-28) καθώς και του Αποστόλου Παύλου στην προς Θεσ/κεις Β ἐπιστολή του (2:3-12);
Αλλά κι από αυτά ακόμη τα κείμενα, που ο ίδιος επιλέγει ανωτέρω, αποφεύγει να σχολιάσει την φράση του Κυρίου Ιησού Χριστού, που καταγράφει ο Ιωάννης στην περικοπή 5:43 του Ευαγγελίου του «εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι τω ιδίω εκείνον λήψεσθε». Ποιόν «άλλον» και «εκείνον» εννοεί ο Κύριός μας; Εάν εννοούσε τους κοινούς «αντιχρίστους», που εννοεί ο Ιωάννης στις Α καί Β ἐπιστολές του, γιατί ο Θεάνθρωπος χρησιμοποιεί τις αντωνυμίες «άλλον» και «εκείνον» στον Ενικό και όχι στον Πληθυντικό;
Περαιτέρω ο κ. Γ. Πατρώνος ΕΝΩ αναλύει εκτενώς λεπτομερώς και πολύ ορθώς όλες τις περικοπές των επιστολών Α καί Β τοῦ Ιωάννη που περιέχουν τους όρους «αντίχριστος» και «αντίχριστοι» ΕΝ ΤΟΥΤΟΙΣ, στα όσα γράφει στην προς ΘΕΣ/ΚΕΙΣ Β Ἐπιστολή του (2:3-12) ο Απόστολος Παύλος, αφιερώνει ακροθιγώς μόλις λίγες γραμμές (στις σελ. 87 και 102) επιχειρώντας ανεπιτυχώς να ταυτίσει τις εκφράσεις και τους όρους, που χρησιμοποιεί ο Παύλος, με την έννοια του «αντιχρίστου» η των «αντιχρίστων» που εννοεί ο Ιωάννης. Έτσι στην προσπαθειά του να προσαρμόσει ερμηνευτικώς το Κεφ. 2:1-12 της ανωτέρω ΛΙΑΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗΣ αναφοράς του Παύλου προς την καινοφανή προσωπική του θεωρία, αντιπαρέρχεται, χωρίς τον οφειλόμενο ιδιαίτερο σχολιασμό και την επιβαλλόμενη βαθύτερη ανάλυση, τον χαρακτηρισμό «ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν η σέβασμα» και καταλήγει στην πεπλανημένη (κατά την ταπεινή μου γνώμη) άποψή του ότι Αντίχριστος, ως συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο, που θα πλανήσει και θα καταδυναστεύει την οικουμένη, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ! Όμως η διαφορά των εννοιών, χαρακτηρισμών και φράσεων στις επιστολές του Ιωάννη από τις έννοιες, τους χαρακτηρισμούς και τις φράσεις που αναφέρει ο Παύλος είναι ΠΡΟΦΑΝΗΣ και ΣΑΦΗΣ. Διότι μέσα από τη φράση «ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν η σέβασμα» του Παύλου, εκείνο, που προκύπτει αβίαστα, καθαρά και ΠΕΡΑΝ των όσων αναφέρει ο Ιωάννης στις Α καί Β ἐπιστολές του, είναι ότι ο Αντίχριστος (με Α Κεφαλαῖο) που πρόκειται να εμφανισθεί (και με τον αριθμό σύμβολό του 666 να καταδυναστεύσει ολόκληρο τον κόσμο) αντίθετα με τους αντιχρίστους όλων των εποχών, που εννοεί ο Ιωάννης, θ' αμφισβητήσει, αρνηθεί και καταφρονήσει όχι μόνον τον Ιησού Χριστό, ως Σωτήρα, Λυτρωτή κι ενσαρκωμένο Λόγο του Θεού, αλλά και ΟΛΟΥΣ εκείνους, που οι άνθρωποι σ' ολόκληρη τη γη θεωρούν ως θεούς, η λατρεύουν και σέβονται ως φωτισμένους, η θεόπνευστους, Η θεόσταλτους ανθρώπους!
Ο Αντίχριστος (με Α Κεφαλαῖο) που εννοούν – χωρίς βέβαια να χρησιμοποιούν τη λέξη που θέλει «σώνει και καλά» ο κ. Γ. Πατρώνος για να πεισθεί- τόσον ο Κύριος Ιησούς Χριστός με τις αντωνυμίες «άλλος» και «εκείνον» (στο ΙΩΑΝ. 5:43), τον χαρακτηρισμό «βδέλυγμα της ερημώσεως» (ΜΑΤΘ. 24:15, ΜΑΡΚ. 13:14), όσο κι ο Απόστολος Παύλος με τους όρους «άνθρωπος της αμαρτίας», «ο υιός της απωλείας», «άνομος» κατά τον προαναφερθέντα, άκρως δηλωτικό και αποκαλυπτικό χαρακτηρισμό (στην ΘΕΣ/ΚΕΙΣ) Β 2:1-12), καθώς κι ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη (13:1-18) θα είναι ο ΕΝΑΣ και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ μέσα στον ιστορικό χωροχρόνο, ο οποίος θα αρνηθεί ΟΧΙ ΜΟΝΟ την Θεανθρώπινη φύση, τη Θεότητα και τη Διδασκαλία του Ιησού Χριστού (όπως αμέτρητοι εδώ και 20 αιώνες έχουν κάνει, κάνουν και θα εξακολουθήσουν να κάνουν) ΑΛΛΑ ταυτόχρονα ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ του Κόσμου («Ιεχωβά» των Εβραίων και των Χιλιαστών, «Αλλάχ» των Ισλαμιστών, «Βίσνου, Σίβα, Κάλι, Μπράχμα, Τριμούρτι, Πρατζαπάτι, Ίντρα, Άγκνι, Σούρια, Σόμα, Βαρούνα, Βαγιού, Γιάμα, Βισβακάρμα, Σαρακβάτι, Λάκσμι, Γκανέσα» κ.α του Ινδουισμού, Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος των Τεκτόνων, κλπ) καθώς και ΟΛΑ ΤΑ «ΣΕΒΑΣΜΑΤΑ» του Κόσμου (Μωυσή, Βιβλικούς Πατριάρχες και Προφήτες, Άγιο Πνεύμα, Παναγία, Αποστόλους, Αγίους, Μωάμεθ, Βούδα κ.α) που λατρεύονται και προσκυνούνται μέχρι σήμερα και θ' απαιτήσει και θα επιβάλει να πιστεύεται, λατρεύεται, και προσκυνείται ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΣ , ως ο μοναδικός, υπέρτατος κι αληθινός επί γης ενσαρκώμενος ΘΕΟΣ από ολόκληρη την ανθρωπότητα και όχι μόνον από τους Χριστιανόυς («ώστε αυτόν εις τον ναόν του Θεού ως Θεόν καθίσαι, αποδεικνύνται εαυτόν ότι εστί Θεός» ΘΕΣ/ΚΕΙΣ Β 2:4)
Αυτή είναι η ΔΙΑΦΟΡΑ μεταξύ των «αντιχρίστων» που εννοεί ο Ιωάννης στις Α καί Β ἐπιστολές και του Αντίχριστου της Αποκάλυψης και της προς Θεσ/κεις Β ἐπιστολῆς του Παύλου, που θα προκαλέσει σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, την «ενέργεια πλάνης» και τη «μεγάλη θλίψη» που όμοιά της δεν γνώρισε ποτέ η γη!
ΑΥΤΗ είναι η ΔΙΑΦΟΡΑ που δεν φαίνεται να έχει γίνει κατανοητή από τον κ. Γ. Πατρώνο!
Κι αυτός ο έσχατος και μοναδικός Αντίχριστος θα είναι ο ΠΙΟ ΔΟΛΙΟΣ και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ «Αντίχριστος» όλων των εποχών, διότι την άρνηση του Χριστούθά την καλύψει πίσω από την γενική άρνηση και ΟΛΩΝ των άλλων ΘΕΩΝ και ΣΕΒΑΣΜΑΤΩΝ του κόσμου, εγκαθιδρύοντας μία ΝΕΑ ΕΝΙΑΙΑ (ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ) ΘΡΗΣΚΕΙΑ, και παρασύροντας, με τον τρόπο αυτό, ευκολώτερα και συντομώτερα μεγάλες Χριστιανικές μάζες στην ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ, δηλαδή στην συγκαλυμμένη και ανεπαίσθητη, για τους πολλούς, Άρνηση του Ιησού Χριστού ως Μοναδικού και Αληθινού Σωτήρα, Λυτρωτή και Θεού των Ανθρώπων.
Αυτή ακριβώς η καλά κρυμμένη και «σερβιρισμένη» μέσω της ΝΕΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ (που θα προέλθει απ' την «προσέγγιση», τον «διάλογο», την «ένωση», την «συγχώνευση» Εκκλησιών και τον συγκρητισμό ομόθρησκων δογμάτων και θρησκειών) ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ και ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ των Χριστιανών όλης της γης θα είναι η «ενέργεια πλάνης» που πρόκειται κατά την προαναγγελία και προειδοποίηση του Αποστόλου Παύλου να κατακλύσει το νου και τις καρδιές των ανθρώπων όλης της Οικουμένης, ώστε να πιστέψουν τα ψεύδη του Αντίχριστου (ΘΕΣ/ΚΕΙΣ Β 2:11-12).
Είναι ανάγκη μεγάλη και επιτακτική να γίνει αντιληπτό και κατανοητό ότι ο Αντίχριστος (με Α Κεφαλαῖο) θα φέρει «μεγάλη θλίψη» (δηλαδή θα συνθλίψει, θα πιέσει με την τυραννική εξουσία του) όχι μόνο τους Χριστιανούς, αλλά τους πιστούς ΟΛΩΝ των θρησκειών που δεν θα θελήσουν να δεχθούν τη ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ.
Δεν θα συνεχίσω και δεν θα πλατειάσω περισσότερο τον σχολιασμό μου για το βιβλίο του κ. Γ. Πατρώνου. Διότι τα όσα θα ήθελα και θα μπορούσα να γράψω περί του θέματος, ήδη, τα έχω γράψει με τη βοήθεια του Θεού και ΜΟΝΟΝ (και όχι με πτυχία Θεολογίας) σε δύο βιβλία μου «ΤΟ ΓΑΡ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΤΑΙ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ» και «666 ΑΡΙΘΜΟΣ ΓΑΡ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΣΤΙ», 573 και 200 σελίδων, αντιστοίχως.
ΟΜΩΣ, ως απλός αναγνώστης και Χριστιανός, που ενδιαφέρεται, σοβαρώς και αδιαλείπτως, για τη Θεολογία και την Πίστη του αισθάνομαι την ανάγκη να απευθυνθώ (εκφράζοντας τη βέβαιη επιθυμία και ΟΛΩΝ των Ορθοδόξων Χριστιανών που διάβασαν η θα διαβάσουν το βιβλίο του κ. Γ. Πατρώνου και θα σκανδαλισθεί και κλονισθεί η πίστη τους) στη σεβαστή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και να ζητήσω απ' αυτή την ΕΓΓΡΑΦΗ ΓΝΩΜΗ της για το προαναφερόμενο βιβλίο, δεδομένου ότι το βιβλίο αυτό έχει εκδοθεί, από το επίσημο Εκδοτικό Όργανό της, την ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ. Το ερώτημα είναι απλό: Εκφράζει το βιβλίο του Γ. Πατρώνου (ΝΑΙ η ΟΧΙ) τις επίσημες ερμηνευτικές και ποιμαντικές απόψεις της Εκκλησίας περί της Αποκάλυψης του Ιωάννη και της... μη εμφάνισης ενός Αντιχρίστου;
Αναμένουμε σύντομα επίσημη και έγγραφη ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της Ιεράς Συνόδου. Οι καιροί είναι πονηροί κι η αμφιταλάντευση συνειδήσεων (άλλοτε με την «ΚΑΡΤΑ του ΠΟΛΙΤΗ» άλλοτε με το 666, άλλοτε με τον ΑΜΚΑ και τώρα με τον Αντίχριστο που δεν πρόκειται να έλθει) πρέπει να σταματήσει.
Συντάκτης: ΠΑΛΑΙΤΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011
Εκφράζει το βιβλίο του Γ. Πατρώνου (ΝΑΙ η ΟΧΙ) της επίσημες ερμηνευτικές και ποιμαντικές απόψεις της Εκκλησίας περί της Αποκάλυψης του Ιωάννη και της μη εμφάνισης ενός Αντιχρίστου;
Βιβλιοκριτική από το Νομικό και Συγγραφέα Ιωάννη Παλαιτσάκη
«Δεν είμαι άξιος να κρίνω κανένα. Πολύ περισσότερο έναν καθηγητή της Θεολογίας. ΠΡΕΠΕΙ όμως να είμαι άξιος να υπερασπίσω την Χριστιανική μου πίστη. Γι' αυτό γράφω τα όσα γράφω γνωρίζοντας πως εάν έχω παραβεί το πρώτο ΜΠΟΡΕΙ και να συγχωρηθώ, ενώ παραβαίνοντας το δεύτερο ΒΕΒΑΙΟΝ είναι ότι δεν πρόκειται να συγχωρηθώ από τον Κριτή μου Κύριο Ιησού Χριστό».
Διαβάζοντας πρόσφατα το βιβλίο «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ – Μία εκσυγχρονιστική ερμηνευτική προσέγγιση» του Ομοτ. Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γεωργίου Πατρώνου που έχει κυκλοφορήσει το 2009, από τις εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας, αισθάνθηκα και πάλι την ανάγκη να ευχαριστήσω το Θεό, που με αξίωσε να συγγράψω για το Λόγο Του Ιησού Χριστό δύο ερμηνευτικά βιβλία (με σχετικές αναφορές στον Αντίχριστο) ΧΩΡΙΣ να έχω σπουδάσει Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με καθηγητή τον κ. Γ. Πατρώνο! Γιατί ΕΑΝ είχε συμβεί αυτό, βέβαιον είναι ότι τα βιβλία αυτά ΔΕΝ θα είχαν γραφτεί ποτέ από μένα!
Και λέω «αισθάνθηκα και πάλι», διότι το ίδιο ακριβώς είχα αισθανθεί και όταν προ ετών, συγγράφοντας το βιβλίο μου «666 ΑΡΙΘΜΟΣ ΓΑΡ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΣΤΙ», εμβρόντητος διάβαζα στο βιβλίο «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ» ενός άλλου διαπρεπούς και πολυβραβευμένου καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (αλλά ταυτόχρονα και …μέντορα, συνεργάτη και οπαδού του σύγχρονου ψευδοπροφήτη, ψευδομεσσία και αντίχριστου Νοτιοκορεάτη Μιονγκ Μουν!) του Σάββα Αγουρίδη, ότι η Αποκάλυψη είναι… ένα «παραμύθι» (σελ. 306), ένα «φυλλάδιο …γραμμένο ίσως όχι από το μαθητή του Ιησού Χριστού και Ευαγγελιστή Ιωάννη, αλλά από κάποιον συνονόματό του προφήτη» (σελ. 25-33 και 550), ένα «εσχατολογικό σενάριο» (σελ. 45 κ.α), στο οποίο ο Ιωάννης γράφει «ο,τι ο ίδιος θέλει» (σελ. 46), δηλαδή «κάποιο δικό του θεολογικό σχέδιο» (σελ. 56), και ότι «όπως ολόκληρη η αρχική χριστιανική κοινότητα έτσι και ο Ιωάννης πλανήθηκε περιμένοντας το Τέλος λίαν εγγύς» (σελ. 322)!!!
Ο κ. Γ. Πατρώνος με κύρια και μοναδικά θεολογικά ερμηνευτικά επιχειρήματα ΟΤΙ (πρώτον) ο όρος «Αντίχριστος» με την έννοια ενός συγκεκριμένου προσώπου, που πρόκειται να υπάρξει μέσα στον ιστορικό χωροχρόνο, δεν υπάρχει ούτε στην Παλαιά Διαθήκη (σελ. 73) ούτε μέσα σ' ολόκληρη την Καινή Διαθήκη (σελ. 73 και 76) και ΟΤΙ (δεύτερον) οι όροι «αντίχριστος» και «αντίχριστοι», που αναφέρονται, πέντε φορές, στις επιστολές Α καί Β τοῦ Ιωάννη, αφορούν γενικώς όλους εκείνους, που διαχρονικά σε όλες τις εποχές αρνήθηκαν, αρνούνται και θα αρνούνται την ιστορική ύπαρξη («εν σαρκί εληλυθότα) την Θεότητα και την Διδασκαλία του Ιησού Χριστού (σελ. 77-92), καταλήγει με εκπλήσσουσα βεβαιότητα στο καινοφανές «εκσυχρονιστικό ερμηνευτικό» συμπέρασμα, ότι τελικά ο Αντίχριστος (με Α κεφαλαίο) είτε ως πρώτο είτε ως δεύτερο «θηρίο» της Αποκάλυψης που πρόκειται κάποτε να εμφανισθεί στο ιστορικό προσκήνιο και να πλανήσει και δυναστεύσει όλη την οικουμένη, είναι ένας … φανταστικός μπαμπούλας, ένα μυθικό πλάσμα, ένας δαιμονικός άνθρωπος – αποκύημα της έντονης θρησκευτικής ψυχοπαθολογίας και απάτης, της άκρατης μυθοπλασίας και της νοσηρής φαντασίας, της θεολογικής απαιδευσίας η ημιμάθειας και του ζηλωτισμού «αγράμματων καλόγερων» (σελ. 106) και «ενός πλήθους ιεροκηρύκων και «λογίων» υποτίθεται ευσεβών χριστιανών… που ασχολούνται με σοβαροφάνεια και γράφουν πολλές φορές βιβλία για την Αποκάλυψη… φορτισμένα μ' ένα πνεύμα άκρατου αποκαλυπτισμού, που θυμίζουν νοσηρές καταστάσεις ψυχοπαθολογικής μελλοντολογίας» (σελ. 57)
Αυτό είναι το (επικίνδυνο κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος) νόημα του βιβλίου του κ. Γ. Πατρώνου, στο οποίο εξωθείται όλως παραπλανητικώς και εφησυχαστικώς ο Χριστιανικός νους μέσα από συγκεκριμένες, σαφείς και επαναλαμβανόμενες αναφορές του κ. καθηγητή, όπως: «Η αποδοχή κάποιας συγκεκριμένης ιστορικής παρουσίας του δαιμονικού στον κόσμο με τη μορφή ορισμένου προσώπου, που δεν έχει εμφανισθεί ως τώρα στο παρελθόν, δεν μπορεί ασφαλώς να γίνει αποδεκτή» (σελ. 74,) «όλες εκείνες οι ερμηνείες που εμμένουν στην αντίληψη ότι «ο αντίχριστος» θα έρθει στο μέλλον ως συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο και ως υποστασιοποιημένη ένσαρκη μορφή, για να επιβάλλει στον κόσμο το δαιμονικό στοιχείο και την καταστροφή, ώστε να κυριαρχήσει στην ανθρωπότητα η βασιλεία του κακού αντί της βασιλείας του Θεού» αποτελούν σοβαρή «ερμηνευτική πλάνη» (σελ. 77), «ο αντίχριστος δεν μπορεί να είναι ούτε πρόσωπο, ούτε ανθρώπινη υπόσταση» (σελ. 80) «δεν είναι πρόσωπο (σελ. 108), αλλά «είναι στην ουσία αίρεση» (σελ. 80), «είναι το πνεύμα του ψεύδους και η διδασκαλία των ψευδοδιδασκάλων αιρετικών… που υπήρχε… και θα υπάρχει σε κάθε εποχή…» (σελ. 82)
Ο κ. Γ. Πατρώνος διατυπώνει τη γνώμη ότι «δεν είναι δυνατή η πλήρης και ορθή κατανόηση της Αποκάλυψης παρά μόνο υπό το φως των τριών Επιστολών του Ιωάννη, του Δ Εὐαγγελίου και της «μικράς αποκάλυψης», που… βρίσκεται στο Ευαγγέλιο του Μάρκου (κεφ. 13)» (σελ. 57). Αλλά γιατί μόνον αυτά τα κείμενα; Είναι, μήπως, μικρότερης και αμελητέας σημασίας και οι αναφορές των Ευαγγελιστών Ματθαίου (24:15-34) και Λουκά (21:21-28) καθώς και του Αποστόλου Παύλου στην προς Θεσ/κεις Β ἐπιστολή του (2:3-12);
Αλλά κι από αυτά ακόμη τα κείμενα, που ο ίδιος επιλέγει ανωτέρω, αποφεύγει να σχολιάσει την φράση του Κυρίου Ιησού Χριστού, που καταγράφει ο Ιωάννης στην περικοπή 5:43 του Ευαγγελίου του «εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι τω ιδίω εκείνον λήψεσθε». Ποιόν «άλλον» και «εκείνον» εννοεί ο Κύριός μας; Εάν εννοούσε τους κοινούς «αντιχρίστους», που εννοεί ο Ιωάννης στις Α καί Β ἐπιστολές του, γιατί ο Θεάνθρωπος χρησιμοποιεί τις αντωνυμίες «άλλον» και «εκείνον» στον Ενικό και όχι στον Πληθυντικό;
Περαιτέρω ο κ. Γ. Πατρώνος ΕΝΩ αναλύει εκτενώς λεπτομερώς και πολύ ορθώς όλες τις περικοπές των επιστολών Α καί Β τοῦ Ιωάννη που περιέχουν τους όρους «αντίχριστος» και «αντίχριστοι» ΕΝ ΤΟΥΤΟΙΣ, στα όσα γράφει στην προς ΘΕΣ/ΚΕΙΣ Β Ἐπιστολή του (2:3-12) ο Απόστολος Παύλος, αφιερώνει ακροθιγώς μόλις λίγες γραμμές (στις σελ. 87 και 102) επιχειρώντας ανεπιτυχώς να ταυτίσει τις εκφράσεις και τους όρους, που χρησιμοποιεί ο Παύλος, με την έννοια του «αντιχρίστου» η των «αντιχρίστων» που εννοεί ο Ιωάννης. Έτσι στην προσπαθειά του να προσαρμόσει ερμηνευτικώς το Κεφ. 2:1-12 της ανωτέρω ΛΙΑΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗΣ αναφοράς του Παύλου προς την καινοφανή προσωπική του θεωρία, αντιπαρέρχεται, χωρίς τον οφειλόμενο ιδιαίτερο σχολιασμό και την επιβαλλόμενη βαθύτερη ανάλυση, τον χαρακτηρισμό «ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν η σέβασμα» και καταλήγει στην πεπλανημένη (κατά την ταπεινή μου γνώμη) άποψή του ότι Αντίχριστος, ως συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο, που θα πλανήσει και θα καταδυναστεύει την οικουμένη, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ! Όμως η διαφορά των εννοιών, χαρακτηρισμών και φράσεων στις επιστολές του Ιωάννη από τις έννοιες, τους χαρακτηρισμούς και τις φράσεις που αναφέρει ο Παύλος είναι ΠΡΟΦΑΝΗΣ και ΣΑΦΗΣ. Διότι μέσα από τη φράση «ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν η σέβασμα» του Παύλου, εκείνο, που προκύπτει αβίαστα, καθαρά και ΠΕΡΑΝ των όσων αναφέρει ο Ιωάννης στις Α καί Β ἐπιστολές του, είναι ότι ο Αντίχριστος (με Α Κεφαλαῖο) που πρόκειται να εμφανισθεί (και με τον αριθμό σύμβολό του 666 να καταδυναστεύσει ολόκληρο τον κόσμο) αντίθετα με τους αντιχρίστους όλων των εποχών, που εννοεί ο Ιωάννης, θ' αμφισβητήσει, αρνηθεί και καταφρονήσει όχι μόνον τον Ιησού Χριστό, ως Σωτήρα, Λυτρωτή κι ενσαρκωμένο Λόγο του Θεού, αλλά και ΟΛΟΥΣ εκείνους, που οι άνθρωποι σ' ολόκληρη τη γη θεωρούν ως θεούς, η λατρεύουν και σέβονται ως φωτισμένους, η θεόπνευστους, Η θεόσταλτους ανθρώπους!
Ο Αντίχριστος (με Α Κεφαλαῖο) που εννοούν – χωρίς βέβαια να χρησιμοποιούν τη λέξη που θέλει «σώνει και καλά» ο κ. Γ. Πατρώνος για να πεισθεί- τόσον ο Κύριος Ιησούς Χριστός με τις αντωνυμίες «άλλος» και «εκείνον» (στο ΙΩΑΝ. 5:43), τον χαρακτηρισμό «βδέλυγμα της ερημώσεως» (ΜΑΤΘ. 24:15, ΜΑΡΚ. 13:14), όσο κι ο Απόστολος Παύλος με τους όρους «άνθρωπος της αμαρτίας», «ο υιός της απωλείας», «άνομος» κατά τον προαναφερθέντα, άκρως δηλωτικό και αποκαλυπτικό χαρακτηρισμό (στην ΘΕΣ/ΚΕΙΣ) Β 2:1-12), καθώς κι ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη (13:1-18) θα είναι ο ΕΝΑΣ και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ μέσα στον ιστορικό χωροχρόνο, ο οποίος θα αρνηθεί ΟΧΙ ΜΟΝΟ την Θεανθρώπινη φύση, τη Θεότητα και τη Διδασκαλία του Ιησού Χριστού (όπως αμέτρητοι εδώ και 20 αιώνες έχουν κάνει, κάνουν και θα εξακολουθήσουν να κάνουν) ΑΛΛΑ ταυτόχρονα ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ του Κόσμου («Ιεχωβά» των Εβραίων και των Χιλιαστών, «Αλλάχ» των Ισλαμιστών, «Βίσνου, Σίβα, Κάλι, Μπράχμα, Τριμούρτι, Πρατζαπάτι, Ίντρα, Άγκνι, Σούρια, Σόμα, Βαρούνα, Βαγιού, Γιάμα, Βισβακάρμα, Σαρακβάτι, Λάκσμι, Γκανέσα» κ.α του Ινδουισμού, Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος των Τεκτόνων, κλπ) καθώς και ΟΛΑ ΤΑ «ΣΕΒΑΣΜΑΤΑ» του Κόσμου (Μωυσή, Βιβλικούς Πατριάρχες και Προφήτες, Άγιο Πνεύμα, Παναγία, Αποστόλους, Αγίους, Μωάμεθ, Βούδα κ.α) που λατρεύονται και προσκυνούνται μέχρι σήμερα και θ' απαιτήσει και θα επιβάλει να πιστεύεται, λατρεύεται, και προσκυνείται ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΣ , ως ο μοναδικός, υπέρτατος κι αληθινός επί γης ενσαρκώμενος ΘΕΟΣ από ολόκληρη την ανθρωπότητα και όχι μόνον από τους Χριστιανόυς («ώστε αυτόν εις τον ναόν του Θεού ως Θεόν καθίσαι, αποδεικνύνται εαυτόν ότι εστί Θεός» ΘΕΣ/ΚΕΙΣ Β 2:4)
Αυτή είναι η ΔΙΑΦΟΡΑ μεταξύ των «αντιχρίστων» που εννοεί ο Ιωάννης στις Α καί Β ἐπιστολές και του Αντίχριστου της Αποκάλυψης και της προς Θεσ/κεις Β ἐπιστολῆς του Παύλου, που θα προκαλέσει σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, την «ενέργεια πλάνης» και τη «μεγάλη θλίψη» που όμοιά της δεν γνώρισε ποτέ η γη!
ΑΥΤΗ είναι η ΔΙΑΦΟΡΑ που δεν φαίνεται να έχει γίνει κατανοητή από τον κ. Γ. Πατρώνο!
Κι αυτός ο έσχατος και μοναδικός Αντίχριστος θα είναι ο ΠΙΟ ΔΟΛΙΟΣ και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ «Αντίχριστος» όλων των εποχών, διότι την άρνηση του Χριστούθά την καλύψει πίσω από την γενική άρνηση και ΟΛΩΝ των άλλων ΘΕΩΝ και ΣΕΒΑΣΜΑΤΩΝ του κόσμου, εγκαθιδρύοντας μία ΝΕΑ ΕΝΙΑΙΑ (ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ) ΘΡΗΣΚΕΙΑ, και παρασύροντας, με τον τρόπο αυτό, ευκολώτερα και συντομώτερα μεγάλες Χριστιανικές μάζες στην ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ, δηλαδή στην συγκαλυμμένη και ανεπαίσθητη, για τους πολλούς, Άρνηση του Ιησού Χριστού ως Μοναδικού και Αληθινού Σωτήρα, Λυτρωτή και Θεού των Ανθρώπων.
Αυτή ακριβώς η καλά κρυμμένη και «σερβιρισμένη» μέσω της ΝΕΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ (που θα προέλθει απ' την «προσέγγιση», τον «διάλογο», την «ένωση», την «συγχώνευση» Εκκλησιών και τον συγκρητισμό ομόθρησκων δογμάτων και θρησκειών) ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ και ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ των Χριστιανών όλης της γης θα είναι η «ενέργεια πλάνης» που πρόκειται κατά την προαναγγελία και προειδοποίηση του Αποστόλου Παύλου να κατακλύσει το νου και τις καρδιές των ανθρώπων όλης της Οικουμένης, ώστε να πιστέψουν τα ψεύδη του Αντίχριστου (ΘΕΣ/ΚΕΙΣ Β 2:11-12).
Είναι ανάγκη μεγάλη και επιτακτική να γίνει αντιληπτό και κατανοητό ότι ο Αντίχριστος (με Α Κεφαλαῖο) θα φέρει «μεγάλη θλίψη» (δηλαδή θα συνθλίψει, θα πιέσει με την τυραννική εξουσία του) όχι μόνο τους Χριστιανούς, αλλά τους πιστούς ΟΛΩΝ των θρησκειών που δεν θα θελήσουν να δεχθούν τη ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ.
Δεν θα συνεχίσω και δεν θα πλατειάσω περισσότερο τον σχολιασμό μου για το βιβλίο του κ. Γ. Πατρώνου. Διότι τα όσα θα ήθελα και θα μπορούσα να γράψω περί του θέματος, ήδη, τα έχω γράψει με τη βοήθεια του Θεού και ΜΟΝΟΝ (και όχι με πτυχία Θεολογίας) σε δύο βιβλία μου «ΤΟ ΓΑΡ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΤΑΙ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ» και «666 ΑΡΙΘΜΟΣ ΓΑΡ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΣΤΙ», 573 και 200 σελίδων, αντιστοίχως.
ΟΜΩΣ, ως απλός αναγνώστης και Χριστιανός, που ενδιαφέρεται, σοβαρώς και αδιαλείπτως, για τη Θεολογία και την Πίστη του αισθάνομαι την ανάγκη να απευθυνθώ (εκφράζοντας τη βέβαιη επιθυμία και ΟΛΩΝ των Ορθοδόξων Χριστιανών που διάβασαν η θα διαβάσουν το βιβλίο του κ. Γ. Πατρώνου και θα σκανδαλισθεί και κλονισθεί η πίστη τους) στη σεβαστή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και να ζητήσω απ' αυτή την ΕΓΓΡΑΦΗ ΓΝΩΜΗ της για το προαναφερόμενο βιβλίο, δεδομένου ότι το βιβλίο αυτό έχει εκδοθεί, από το επίσημο Εκδοτικό Όργανό της, την ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ. Το ερώτημα είναι απλό: Εκφράζει το βιβλίο του Γ. Πατρώνου (ΝΑΙ η ΟΧΙ) τις επίσημες ερμηνευτικές και ποιμαντικές απόψεις της Εκκλησίας περί της Αποκάλυψης του Ιωάννη και της... μη εμφάνισης ενός Αντιχρίστου;
Αναμένουμε σύντομα επίσημη και έγγραφη ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της Ιεράς Συνόδου. Οι καιροί είναι πονηροί κι η αμφιταλάντευση συνειδήσεων (άλλοτε με την «ΚΑΡΤΑ του ΠΟΛΙΤΗ» άλλοτε με το 666, άλλοτε με τον ΑΜΚΑ και τώρα με τον Αντίχριστο που δεν πρόκειται να έλθει) πρέπει να σταματήσει.
Συντάκτης: ΠΑΛΑΙΤΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου