Διαχριστιανική εκπαίδευση Ορθοδόξων και Παπικών μαθητών στην Κέρκυρα

Ξεκίνησαν στην Κέρκυρα και συνεχίζονται οι «Εκπαιδευτικές εβδομάδες πολιτισμού και εθελοντισμού» που διοργανώνονται από την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Ιονίων Νήσων. Ενεργός είναι η συμμετοχή στις δράσεις που γίνονται τόσο της Μητρόπολης Κερκύρας όσο και της τοπικής παπικής «εκκλησίας». Ήδη στα πλαίσια της παραπάνω πρωτοβουλίας πραγματοποιήθηκε από 7/3 έως 13/3 η «Εβδομάδα αφιερωμένη στην ιστορία της Ορθοδοξίας και του Καθολικισμού στην Κέρκυρα». Εκτός των διαφόρων άλλων δράσεων έγιναν επισκέψεις μαθητών τόσο σε ορθόδοξους όσο και σε παπικούς ναούς... Μάλιστα την Παρασκευή 11/3 πραγματοποιήθηκε συζήτηση με την παρουσία τόσο του Μητροπολίτη Κερκύρας Νεκταρίου όσο και του παπικού «Αρχιεπισκόπου» Ιωάννη Σπιτέρη. Η συζήτηση έγινε μεταξύ μαθητών της Γ΄ Γυμνασίου και της Α΄ και Β΄ Λυκείου. Όπως μάλιστα πληροφορηθήκαμε οι παπικοί ήταν πολύ καλά προετοιμασμένοι για τη συζήτηση αυτή ώστε να κερδίσουν τις εντυπώσεις των μαθητών (και φυσικά και των Ορθοδόξων μαθητών). Δεν έχουμε χρόνο (λόγω των εξελίξεων που τρέχουν με το Νέο Λύκειο) να σχολιάσουμε περισσότερο το παραπάνω γεγονός. Ρωτάμε όμως: Τι αλήθεια εξυπηρετούν τέτοιες θρησκευτικές-εκπαιδευτικές συζητήσεις; Ξεκίνησε μήπως η προώθηση του οικουμενισμού και στους μικρούς μαθητές με τη συμμετοχή μάλιστα και Ορθοδόξων επισκόπων και θεολόγων;

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να δείτε μεγαλύτερα τα όσα περιείχε η Εβδομάδα Ορθοδοξίας και Καθολικισμού.

ΑΠΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ''ΔΙΑΣΠΑΣΤΩΝ'' ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

«Δια ποιάν αιτίαν άνοιξε τους ουρανούς κατα τρόπον τόσο σπάνιο, (σ.σ. εννοούν ότι την ημέρα ενός συνεδρίου των ζηλωτών που παρέστη ο κύριος που εξιστορεί την ιστορία είχε άσχημο καιρό) , ως αποτέλεσμα είχε εμείς ο υποτιθέμενος νέος ισραήλ να ταξιδέψουμε με εξαιρετική δυσκολία, αλλά και κίνδυνο και να ακινητοποιηθούμε παραδειγματικά δίπλα ακριβώς στην ουρανούπολη καθείς στιγμήν αναρίθμητοι αιρετικοί και αλλόθρησκοι, τουρίστες και τουρίστριες, εισέρχωνται ανενόχλητοι καθημερινώς ακόμα και για γυμνισμό (!!!) στην ουρανούπολη; Είναι ηλίου φαεινότερον πως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός όχι μόνο δεν ευαρεστήθηκε απο την ψευτομολογία μας (εννοεί ότι και αυτός πρώτα ήταν ζηλωτής, ενω μετέπειτα μετανόησε) αλλά και εξέφρασε τον παροργισμό του δια των βιαίων καιρικών και γεωλογικών αυτών φαινομένων».

Τι να σχολιάσει κανείς!!! Εξοργίσθηκε ο Κύριος δια το συνέδριο των παλαιοημερολογιτών, αλλά δεν εξοργίζεται δια τους αιρετικούς, αλλοθρήσκους αλλά και γυμνιστές!!! και δημιούργησε τα καιρικά φαινόμενα ώστε να εμποδίσει την μετάβαση εις το συνέδριο αυτό!!
Είναι όντως ηλίου φαεινότερον, όπως γράφετε και εσείς, ότι εξεφράζετε την βλακεία εις όλο της το μεγαλείο! Και μην παρεξηγηθείτε, διότι εις την ελληνικήν γλώσσαν η βλακεία σημαίνει την ''κουταμάρα'', ''μωρία'', ''χαζομάρα'' όπως γράφουν τα ελληνικά λεξικά.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΗΧΗΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ 80 ΛΕΠΤΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ!!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ''ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ'' ΔΙΑΣΠΑΣΤΕΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (Β΄ ΜΕΡΟΣ)

Oι σύγχρονοι ''διασπαστές'' της Ορθοδοξίας, συνεχίζουν την παραπληρόφορηση μέσω των βίντεό τους, όπως έχουμε ήδη προαναφέρει, λέγοντας ότι οι παλαιοημερολογίτες πλαστογραφούν!!! μέχρι και τα Πατριαρχικά σιγγίλια!!! Μια βαρύτατη κατηγορία η οποία σίγουρα δεν μπορεί να μείνει ανευ απαντήσεως.
Είναι όμως έτσι όπως λέγουν ή μήπως προσπαθούν να παρουσιάσουν την καταδίκη του ημερολογίου απο τους Πατριάρχες της Ανατολής ως ΜΗ καταδίκη με αποτέλεσμα να δικαιολογήσουν την δική τους ημερολογιακή καινοτομία;

Το κείμενο που θα παραθέσουμε έχει αρκετές ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ παραπομπές και έτσι αρκετά εύκολα ο αναγνωστής μπορεί να εξακριβώσει τα λεγόμενα περι των συνόδων όπου κατεδίκασαν το νέο καλενδάριο του Πάπα, και όχι επειδή τα λέγει κάποιος παλαιοημερολογίτης ή νεοημερολογίτης, αλλά διότι οι παραπομπές αυτές προσφέρουν αδιάσειστα στοιχεία τα οποία δυστυχώς ΕΚΤΙΘΟΥΝ τους ''διασπαστές'' των Ορθοδόξων.

Επίσης, θα θέλαμε να κάνουμε μια ερώτηση σε αυτούς που ανεβάζουν τα βίντεο. Δεν μπορούσατε να περιμένετε να τελειώσει η αγία και μεγάλη τεσσαρακοστή ώστε να επιτελέσετε περισσότερο τον διχασμό των Ορθοδόξων; Είναι ανάγκη, εν τω μέσω αυτής, να σκανδαλίσετε και νεοημερολογίτες αλλά και παλαιοημερολογίτες με αυτήν σας την πράξη;
Βέβαια πολύ εύκολα μπορεί κάποιος να αναφέρει και το ίδιο για το ιστολόγιό μας και να μας πεί «εσείς γιατί απαντάτε;» Εμείς όμως γράφουμε όχι με σκοπό να σκανδαλίσουμε τους αδερφούς μας, αλλά με σκοπό να λαλήσουμε την αληθεία, πόσο μάλλον όταν αυτή διαστρεβλώνεται, φοβούμενοι τους αγίους πατέρες λέγοντάς μας «Φεύγωμεν «το φοβερόν της σιωπής κρίμα» (Θεοδ. Στουδίτου, PG. 99, 1076). Και πάλι «η σιωπή μέρος συγκαταθέσεως» πρός την αίρεσιν έστι» (Θεοδ. Στουδίτου, PG. 99, 1121) όπερ σκάνδαλον μέγιστον. Διότι «σιγή των λόγων (της αληθείας) αναίρεσις των λόγων (της πίστεως) εστί» (Μαξίμου Ομολογητού, PG. 90, 165).

Ας αφήσουμε όμως τους ίδιους τους παλαιοημερολογίτες να απαντήσουν εφ΄ όσον προς το πρόσωπό τους απευθύνεται και η κατηγορία.

ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑΤΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ''ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ'' ΔΙΑΣΠΑΣΤΕΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

«Ἐστί κακή ὁμόνοια, καί καλή διαφωνία΄ ἔστι σχισθῆναι καλῶς καί ὁμονοῆσαι κακῶς΄ οἷς γάρ ἡ φιλία ἀπωλείας πρόξενος, τούτοις τό μῖσος ἀρετῆς ὑπόθεσις γίνεται΄καί κρείσσων ἐμπαθοῦς ὁμονοίας, ἡ ὑπέρ ἀπαθείας διάστασις΄ καλόν τό εἰρηνεύειν πρός πάντας, ἀλλ’ ὁμονοοῦντας πρός τήν εὐσέβειαν΄ ἡ γάρ εἰρήνη μετά μέν τοῦ δικαίου καί πρέποντος, κάλλιστον ἐστι κτῆμα καί λυσιτελέστατον, μετά δέ κακίας, ἤ δουλείας ἐπονειδίστου, πάντων αἴσχιστόν τε καί βλαβερώτατον. Ἐπεί οὐδείς δύναται κτήσασθαι τήν ἀγάπην τῶν πονηρῶν καί κακῶν, χωρίς κακίας καί πονηρίας΄ μεγάλη δέ ἀρετή τοῦ δικαίου, ὅταν ἔχη τούς τοῦ Θεοῦ ἐχθρούς, ἐχθρούς΄ καί τούς αὐτοῦ φίλους, φίλους΄ ὥσπερ μεγάλη κακία ἁμαρτωλοῦ, ὅταν τούς τοῦ Θεοῦ φίλους ἔχη ἐχθρούς, καί τούς ἐχθρούς αὐτοῦ φίλους» ( Ἰωσήφ Βρυεννίου, Τά εὑρεθέντα, Τόμος Β, σελ. 22).


Σε προηγούμενο άρθρο μας (βλ.''ΔΙΑΙΡΕΣΙΣ'' ΜΙΑ ΛΕΞΗ Η ΟΠΟΙΑ ΕΥΦΡΑΙΝΕΙ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ), αναφέρθηκα σε μια κίνηση ορισμένων να παρουσιάσουν σε μια σειρά απο βίντεο ενα είδος πολεμικής κατα των παλαιοημερολογιτών. Η θέση του ιστολογίου μας '' ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ'' ήταν, είναι και θα είναι στάση ΕΝΩΤΙΚΗ υπερ όλων των Ορθοδόξων, κατα προτροπή του μακαριστού πατρός Αυγουστίνου Καντιώτου, διότι μόνο κατ΄ αυτόν τον τρόπο δύναται η Ορθοδοξία να νικήση τους εχθρούς της. Η καθ΄ όλου Εκκλησία εν πίστει ενίκησε και είναι παντοδύναμος. Διότι ο εχθρός υμών, ανθρωποκτόνος διάβολος ανέκαθεν χρησιμοποιούσε και χρησιμοποιεί το εξής τέχνασμα. Εαν ίδη, ότι λέγουσί «τι διεφθαρμένον» οι άνθρωποι, «ομονοήσαι πάντας εποίησε» (Χρυσοστόμου, PG. 61, 60). Τούτο ενεργείται σήμερον εις τους οικουμενιστάς, οίτινες, στρατηγούμενοι υπο του αρχεκάκου, ενούνται εις παναίρεσιν οχλοβοής πάσης κακοδοξίας. Πρός τίνα σκοπόν; Ίνα, «τή συμφωνία βεβαιούμενα» «τα άτοπα» μη εκπέσωσιν απορριπτόμενα (Χρυσοστόμου, PG. 61, 60). Και ούτω γίνη αναπότρεπτος η αιωνία απώλεια των πλανεμένων.

Επίσης, εαν ίδη τους ανθρώπους «τι υγιές φθεγξαμένους, ετέρους κατ΄ αυτών διήγειρε» προς διάστασιν και διαμάχην. Τούτο συμβαίνει σήμερα εις τους αντιοικουμενιστάς, μάλιστα δέ εις τους ενισταμένους κατά της εορτολογικής καινοτομίας. Ούτοι, συμφωνούντες εν τη πίστει, διαιρούνται δια τα ελάσσονα. Πρός ποιόν πάλιν σκοπόν του ανθρωποκτόνου; Όπως, «ποικίλως βαλλόμενα» τα της πίστεως «χρήσιμα», διαρρέωσι και αφανίζωνται, και ούτως απόλλυνται άπαντες.

Διό «ευεργεσία» «εστίν ενωθήναι τα» διεσπασμένα» των ορθοδοξούντων, λέγει ο Μ. Βασίλειος (Μ. Βασιλείου, PG. 32, 525).

Θα απαντήσουμε με την σειρά μας, εις αυτό το ''νέο'' είδος πολεμικής (η οποία αυτή πολεμική ενισχύει την διάσπαση) κατα των ορθοδόξων αδελφών μας, με μια εξαίσια και αντικειμενική μελέτη η οποία απέχει μακράν απο κάθε είδος φανατισμού (αμφοτέρων των μερών) και μας παρέχει αρκετές πληροφορίες γύρω απο το θέμα που αναφέρουμε.

ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑΤΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΑΝΤΙΠΑΠΑΣ (ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΙΟΥ)

ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΠΑΤΗΣΤΕ

ΕΔΩ
Στους εν Χριστώ αδελφούς μου απανταχού γης την ευλαβική προσκύνηση και τον εκ ψυχής ασπασμό

Εκείνος ο περίφημος και περιώνυμος Μάρκος ο Εφέσου ο Ευγενικός, παρουσιάζεται σήμερα από μένα, με την επιγραφή «Αντίπαπας», η «αδιάψευστος μονομάχος». Ο ορθόδοξος φιλαναγνώστης, πρέπει να έχει την υπομονή να διαβάσει τον παρόντα λόγο και τότε ν’ αποφασίσει αν ταιριάζει η όχι σ’ αυτόν μία τέτοια προσωνυμία. Η ονοματοθεσία δεν είναι βέβαια ιδιότητα του κάθε τυχόντα, αλλά μιλούν τα γεγονότα ωστε κι οι πλέον απαίδευτοι σ’ αυτά να βρίσκονται ικανότατοι και να τα κατανοούν.

Έτσι ο Θεάνθρωπος ονομάστηκε Ιησούς από τον λόγο του αγγέλου, ακόμη και πριν από τη σύλληψη, αλλά ονομάστηκε ύστερα κι Εμμανουήλ από τους ανθρώπους, παρακινούμενοι σ’ αυτό απ’ αυτά τα πράγματα και τόσο ορθά και κατάλληλα, ώστε και πριν πολλούς αιώνες ο προφήτης Ησαΐας προείπε μία τέτοια ονομασία.

Αυτό υποστηρίζω κι εγώ για τον δικό μας Αντίπαπα η μονομάχο, γιατί τα γεγονότα του αποδίδουν δίκαια αυτόν τον τίτλο. Ποια είναι αυτά; Ελάτε και θα σάς τα διηγηθώ. Και θα τα διηγηθώ όλα, όχι ανάλογα με το πλήθος τους, ούτε ακριβώς ανάλογα με την αξία τους. Γιατί σε μένα και το ένα είναι αδύνατο και το άλλο.

Εγώ (όπως θ’ ακούσεις και μέσα στο λόγο μου όπου το ομολογώ), δεν κινήθηκα προς αυτό από καμιά έπαρση και αυθάδεια, αλλά στ’ αλήθεια απ’ έναν υπέρμετρο ζήλο για να παρουσιάσω την αγιότητα του Μάρκου του Ευγενικού σ’ όλον τον κόσμο, για δύο λόγους: πρώτα για την ωφέλεια του πιστού απλού λαού και δεύτερο για την καταισχύνη των εχθρών του, των μιαρότατων παπιστών (*).

Η ωφέλεια συνίσταται στο να μάθει ο απλός λαός εκείνα που προηγουμένως δεν ήξερε γι’ αυτόν τον άγιο κι έτσι να τον τιμά όπως οφείλει και να τον δοξάζει σαν αληθινό δούλο του Θεού και να τον μιμείται ο καθένας, κι όταν υπάρξει αιτία κι ανάγκη για την πίστη, να του γίνεται έτοιμος προστάτης και βοηθός στις ανάγκες της παρούσας ζωής. Κι είναι μεγάλη κι αθεράπευτη ντροπή για τους αχρείους παπιστές, να κηρύσσεται άγιος, και δοξασμένος από το Θεό, ο υπέρτατος εχθρός τους, ο άσπονδος πολέμιός τους και τι άλλο περισσότερο να πούμε παρά ο Αντίπαπας, «Μάρκος ο Αντίπαπας Άγιος». Και ποια άλλη ντροπή υπάρχει, μεγαλύτερη απ’ αυτή; Ποια άλλη σαΐτα πιο φαρμακερή απ’ αυτή; Ο «Αντίπαπας Άγιος». Και δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι κάθε ορθόδοξος είναι Αντίπαπας κι όμως αυτός δεν είναι απλά Αντίπαπας, αλλά ο κατεξοχήν Αντίπαπας. «Μάρκος ο Αντίπαπας Άγιος».

Αυτόν τον μικρό κι ευτελή κόπο μου, τον διάβασαν κι άλλοι κι εκτός απ’ αυτούς, τον ανέγνωσε κι ο θεοφιλέστατος κι ελλογιμότατος άγιος Καμπανίας, κύριος Θεόφιλος και ο θεοφιλέστατος κι ελλογιμότατος άγιος Σερβίων, κύριος Ιγνάτιος και μαζί μ’ αυτούς κι ο μακαρίτης οικονόμος της Κοζάνης, άνδρες κι οι τρεις ικανοί να εκφέρουν γνώμη για το αν το ανάγνωσμα είναι η δεν είναι άξιο να ’ρθει στο φως. Κι επειδή συμφωνώντας κι οι τρεις τους κι έκαναν όχι μέτριους επαίνους, απ’ αυτήν την παραίνεση αυτών πήρα κι εγώ το θάρρος να το διαλαλήσω προς όλους τους ομογενείς μου, τυπώνοντάς το. Γι’ αυτό κι αναζητώντας κάποιον ζηλωτή χορηγό και πρόθυμο ν’ αναλάβει τα τυπογραφικά έξοδα, εκεί που έψαξα αρχικά δεν ευδόκησε ο Θεός. Βρέθηκε όμως ανέλπιστα σε μένα τέτοιος χορηγός ζηλωτής και πρόθυμος με μεγάλη χαρά, ο οσιότατος και μουσικότατος ανάμεσα στους ιεροδιακόνους, κύριος Νικηφόρος Ιωάννου ο Ραγεζής, από τη νήσο Σίκινο. Αυτός θέλησε αυτοπροαίρετα ν’ αναλάβει αυτή την κοινωφελή δαπάνη. Παρ’ όλες τις σκοτούρες και τις ταλαιπωρίες του επαγγέλματός του που είναι διπλό. Η θαυμάσια μουσική και η άριστη μεθοδικότατη παιδαγωγία του, τις οποίες αυτός εξασκεί καλύτερα απ’ όλους και την ωφέλεια αυτών των δύο εργασιών του τις δέχτηκε ήδη πολλά χρόνια και δέχεται ακόμα η μεγαλούπολη Θεσσαλονίκη, μ’ όλον τον έπαινο και την ευχαρίστηση.

Λοιπόν, αν κάποιοι από τους Ορθόδοξους λάβουν κάποια ωφέλεια από την ανάγνωση του βιβλίου, ας αποδώσουν:

Πρώτα την οφειλόμενη δόξα στο Θεό, τον αίτιο και δότη κάθε καλού.

Δεύτερον, ας ευγνωμονούν και τον χορηγό που αφειδώς κατέβαλε τη δαπάνη για την κοινή ωφέλεια.

Και τρίτον, ας εύχεται προς τον Κύριο και για μας τους ταπεινούς, και να μας κρίνει ήπια, αν δεν κατορθώσαμε να γράψουμε άξια για μία τέτοια και τόσο μεγάλη υπόθεση κι ακόμα για όσα λάθη απ’ άγνοια κι άλλα ακούσια σφάλματα συναντήσει στον λόγο.

Επειδή μέχρι σήμερα, κανείς άλλος δεν έκανε σ’ αυτόν τον μεγάλο ήρωα το δίκαιο υπόμνημα, εγώ ο ανάξιος τόλμησα να παρουσιάσω στο κοινό, αυτόν το μικρό και ταπεινό μου κόπο, για την ωφέλεια των απλών ανθρώπων κι όχι μόνο για τους λόγιους και τους ειδήμονες. Διάβασε λοιπόν σε παρακαλώ το βιβλίο με υπομονή ως το τέλος και θα βεβαιωθείς υπεραρκετά και για τα δύο, συγχωρώντας εμάς με καλή διάθεση, είτε για τις ελλείψεις, είτε για τις απαραίτητες παρεμβολές. Επειδή θέλησα μέσω αυτού του ιερού βίου, να δώσω περιληπτικά και στους απλούς ανθρώπους μία ιδέα των τότε γεγονότων, η οποία είναι απλά χρήσιμη σ’ όλους όσους δεν τα γνωρίζουν. Ενώ στους Ορθόδοξους που κατοικούν στους τόπους των παπολατρών και συζούν με τους Φράγκους, είναι σχεδόν κι αναγκαία, για να μην εξαπατούνται από τους απατεώνες που κηρύττουν ως αγία σύνοδο το ληστρικό και τυραννικό κι αντίχριστο εκείνο συνέδριο της Φλωρεντίας.

Αυτός είναι ο σκοπός για τον οποίο τόλμησα τα υπεράνω των δυνάμεών μου και γι’ αυτό δεχτείτε πρόθυμα και μετά χαράς τον δικό μας Αντίπαπα και μονομάχο και διαβάζοντας αυτόν επιμελώς και ωφελούμενοι απ’ αυτόν τα εύλογα, να εύχεστε και υπέρ της δικής μου αναξιότητας.

Της δικής σας αγάπης εν Χριστώ αδελφός και ταπεινός δούλος

10 Αυγούστου 1785

Αθανάσιος ιερομόναχος ο Πάριος

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος σε φοιτητές του Ποντιφικού Ινστιτούτου: «Ακολουθήστε τον Πάπα!"

Μεταφέρουμε την είδηση όπως την μεταδίδουν τα Μ.Μ.Ε του Βατικανού: «Ακολουθήστε τον Πάπα» είναι το μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη σε ομάδα φοιτητών του Ποντιφικού Ινστιτούτου Sant'Apollinare, όπως αναφέρει η L'Osservatore Romano». Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης των φοιτητών, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, μίλησε για τον Πάπα "με πολλή εκτίμηση και αγάπη," αναφέρει η εφημερίδα του Βατικανού. Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄, τόνισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης '"είναι ένας μεγάλος θεολόγος που κάνει καλό σε όλες τις Εκκλησίες."«Ακολουθήστε τον με αγάπη και συμπάθεια».

Zenit

ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Le patriarche Bartholomée à des étudiants romains : Suivez le pape !

ROME, Jeudi 17 mars 2011 (ZENIT.org) - « Suivez le pape » : c'est ce qu'a recommandé le patriarche orthodoxe de Constantinople, Bartholomée Ier, en recevant au Phanar, siège du patriarcat de Constantinople, une groupe d'étudiants de l'Institut pontifical romain Sant'Apollinare, a rapporté L'Osservatore Romano.

Durant cette visite, le patriarche a parlé du pape avec « beaucoup d'estime et d'affection », affirme le quotidien du Saint-Siège. Pour Bartholomée Ier, Benoît XVI « est un grand théologien qui fait du bien à toutes les Eglises ». « Suivez-le avec affection et sympathie », a-t-il insisté.

ΑΠΟ ΑΚΤΙΝΕΣ.

ΠΡΩΤΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Ο ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ Κ. ΜΕΘΟΔΙΟΣ

(3 ΠΡΩΤΕΣ ΦΩΤΟ)

ΣΗΜΕΡΑ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ! ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΑΓΩΝΑ

Η εν Ελλάδι Εκκλησία είναι διηρημένη εις λεγομένους «νεοημερολογίτας», εις λεγομένους «παλαιοημερολογίτας», και εις ενιστάμενους αμφοτέρων των μερών. Η αίρεσις του Οικουμενισμού ΕΔΙΧΑΣΕ την Εκκλησίαν. Έκτοτε, την διατηρεί εν διαστάσει και αδυναμία ανιδράσεως προς τας ποικίλας «αιρέσεις απωλείας».

Τι δέον γενέσθαι; Μεταβολή της αδυναμίας εις δύναμιν, δια της ενότητος εν τη Ορθοδοξία. Η καθ΄ όλου Εκκλησία εν πίστει ενίκησε και είναι παντοδύναμος. Και η εν Ελλάδι Εκκλησία δύναται να νικήση, δι΄ αγώνος επί επιπέδου πίστεως. Διότι «αύτη εστίν η νίκη, η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις υμών», λέγει το Πνεύμα το Άγιον.

Εί τις επίσκοπος και κληρικός αποκρούει το θέλημα του Κυρίου «ίνα πάντες εν ώσιν» ΕΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, «ουκ εστίν ούτος ιερεύς», λέγουσι οι Άγιοι (Διονυσίου Αρεοπαγίτου, PG. 3, 1092). Ούτος είναι «εμπαίκτης εαυτού και λύκος επί τον θείον λαόν, τω κωδίω καθωπλισμένος» (Αποκαλ. β΄ 10). Διο και αποβλητέος.

Επιβάλλεται, όπως οι ενιστάμενοι ενωθώσιν εν τη Ορθοδοξία. Οι δέ εκ τούτων επίσκοποι, ίνα συγκροτήσωσι θεοφρόνως παρεμβολήν Κυρίου. Πρός αποκάλυψιν των προβατοσχήμων. Πρός σύναξιν των λογικών ποιμνίων. Πρός μάχην υπερ της ορθοδόξου πίστεως, «άχρι θανάτου» και στεφάνου μαρτυρίου (Αποκαλ. β΄ 10).

ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Ο Διάβολος χρησιμοποιεί το εξής τέχνασμα.

Εαν ίδη, ότι λέγουσί «τι διεφθαρμένον» οι άνθρωποι, «ομονοήσαι πάντας εποίησε» (Χρυσοστόμου, PG. 61, 60). Τούτο ενεργείται σήμερον εις τους οικουμενιστάς, οίτινες, στρατηγούμενοι υπο του αρχεκάκου, ενούνται εις παναίρεσιν οχλοβοής πάσης κακοδοξίας. Πρός τίνα σκοπόν; Ίνα, «τή συμφωνία βεβαιούμενα» «τα άτοπα» μη εκπέσωσιν απορριπτόμενα (Χρυσοστόμου, PG. 61, 60). Και ούτω γίνη αναπότρεπτος η αιωνία απώλεια των πλανεμένων.

Επίσης, εαν ίδη τους ανθρώπους «τι υγιές φθεγξαμένους, ετέρους κατ΄ αυτών διήγειρε» προς διάστασιν και διαμάχην. Τούτο συμβαίνει σήμερα εις τους αντιοικουμενιστάς, μάλιστα δέ εις τους ενισταμένους κατά της εορτολογικής καινοτομίας. Ούτοι, συμφωνούντες εν τη πίστει, διαιρούνται δια τα ελάσσονα. Πρός ποιόν πάλιν σκοπόν του ανθρωποκτόνου; Όπως, «ποικίλως βαλλόμενα» τα της πίστεως «χρήσιμα», διαρρέωσι και αφανίζωνται, και ούτως απόλλυνται άπαντες.

Διό «ευεργεσία» «εστίν ενωθήναι τα» διεσπασμένα» των ορθοδοξούντων, λέγει ο Μ. Βασίλειος (Μ. Βασιλείου, PG. 32, 525).

''ΔΙΑΙΡΕΣΙΣ'' ΜΙΑ ΛΕΞΗ Η ΟΠΟΙΑ ΕΥΦΡΑΙΝΕΙ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

''ΔΙΑΙΡΕΣΙΣ'' μια λέξη η οποία ευφραίνει τους Οικουμενιστές. Ποιά διαίρεση όμως; Αυτή η οποία γίνεται μεταξύ των Ορθοδόξων.

''ΕΝΩΣΙΣ'' επίσης μια λέξη η οποία και πάλι ευφραίνει τους Οικουμενιστές. Ποιά ένωση όμως; όχι μεταξύ των Ορθοδόξων αλλά μεταξύ των πάσης φύσεως αιρετικών.

Αιτία δια τα λεγόμενα μας εστάθη μια σειρά απο βίντεο τα οποία κυκλοφορούν εν τω μέσω της αγίας και μεγάλης τεσσαρακοστής με σκοπό να πλήξουν την πολυπόθητη ενότητα μεταξύ των Ορθοδόξων. Δεν κινδυνεύουμε ούτε απο τους Οικουμενιστές, ούτε απο τους αιρετικούς, αλλά απο ποιούς; Απο τους παλαιοημερολογίτες!!! Απο τους παλαιοημερολογίτες· τους αγραμμάτους, τους ολίγους, τους αμαθείς τους «σχισματικούς» όπως τους λέγουν. Δέχονται κοινωνία με τους αιρετικούς, αλλά όχι με τους παλαιοημερολογίτες. Θεωρούν ως κανονικούς επισκόπους τους αιρετικούς, αλλα όχι τους παλαιοημερολογίτες. Δέχονται τα μυστήρια των αιρετικών, αλλά όχι των παλαιοημερολογιτών. Θεωρούν αδελφούς τους αιρετικούς, αλλά όχι τους παλαιοημερολογίτες. Χρησιμοποιούν το λεχθέν υπο του Κυρίου «ίνα πάντες εν ώσι» (Ιωαν. 17, 21) παρερμηνευμένο και κακοποιημένο κατα τα οικουμενιστικά πρότυπά τους και προοριζόμενο δια ποιούς; για τους αιρετικούς και όχι δια τους παλαιοημερολογίτες!!!

Όσο και να προσπαθούν κάποιοι «βαλτοί», οι οποίοι υπάρχουν δυστυχώς και εις τις δυο πλευρές, να διασπάσουν τους Ορθοδόξους, ας γνωρίζουν ότι δεν θα το πετύχουν. Δεν θα το πετύχουν διότι ο Δεσπότης Χριστός είναι αυτός που επιτρέπει εις αυτά τα ''ζιζάνια'' να υπάρχουν μεταξύ του ''καλού σίτου'', και αυτός ο ίδιος θα τα ξεριζώσει όταν έρθει η ώρα που μας μίλησε ο Ίδιος.

Ας γνωρίζουν λοιπόν όσοι σπέρνουν την σύγχυση, την διχόνοια και την διάσπαση ανάμεσα εις τους Ορθοδόξους ότι ολίγον χρόνον έχουν δια να τελέσουν το διασπαστικό τους έργο. Απόδειξις δια τούτο είναι ότι

«Τὸ φοβερώτερο σημεῖο τῶν καιρῶν εἶνε ἡ διαίρεσις, ποὺ ἐπικρατεῖ τώρα μεταξὺ τῶν ἀν­θρώπων. Τὸ τέλος θὰ ἔλθῃ πρὸ παντὸς ὅταν ἡ διαίρεσις εἰσχωρήσῃ στὴν ἐκκλησία, φθάσῃ μέσα στὸ θυσιαστήριο· ὅταν δῆτε νὰ συμπλέκωνται καλόγεροι μὲ καλογήρους, διᾶκοι μὲ διάκους, ἱερεῖς μὲ ἱερεῖς καὶ ἐπίσκοποι μὲ ἐπισκόπους».

Αυτά κήρυττε ο μακαριστός Αυγουστίνος Καντιώτης ο οποίος αντιλαμβάνετο ότι η ΕΝΩΣΙΣ μεταξύ των Ορθοδόξων είναι ο φόβος και ο τρόμος των ''ζιζανίων'' τα οποία σπέρνουν τις συγχύσεις εις την Εκκλησία. Δια τούτο έλεγε και ο ίδιος

«Αντί να ζητούν να ενωθούμε, αδέρφια μου, με τους παπικούς, ας ενωθούμε εμείς οι ορθόδοξοι μεταξύ μας. Να ενωθούμε εμείς μεταξύ μας, και τότε ασφαλώς θα έχουμε ανάμεσά μας το Χριστό. Να ενωθούμε εδω στην Ελλάδα νεοημερολογίται και παλαιοημερολογίται. Να ενωθούμε όλα τα σωματεία, όλες οι οργανώσεις, όλοι οι ιεροκήρυκες...» (ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ''ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ'' ΣΕΛ. 37)

Επίσης εγνώριζε ότι η ΔΙΑΙΡΕΣΙΣ είναι ο σκοπός=στόχος των ''ζιζανίων'' και δια τούτο πάλι ο ίδιος έλεγε

«Αυτή τη φορά ο Πάπας είναι δυνατός παίκτης…. Λέγει · Η τώρα ή ποτέ. Αν δεν τους κερδίσω, τουλάχιστον να τους διαιρέσω· να τους κάνω κομμάτια και να φαγωθούν μεταξύ τους…. Αυτό θα είναι η επιτυχία μου» (ΕΝΘ. ΑΝΩΤ. ΣΕΛ. 18).

Βεβαίως εννούσε τα όργανα των αιρετικών τα οποία θα εισχωρήσουν σε θέσεις ηγετικές και μέσα απο αυτές θα κατευθύνουν τα πειθήνια όργανά τους δια τις γνωστές ενέργειες που έχουμε ζήσει εδω και αρκετά χρόνια εντός της Εκκλησίας μας.

Αφιερώνω λοιπόν την παραβολή του Κυρίου σε όλα αυτά τα ζιζάνια τα οποία ας γνωρίζουν ότι έρχεται λίαν συντόμως η ώρα που θα εκριζωθούν παντελώς απο τον αγρό του Δεσπότη Χριστού.

«Ἄλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων· ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείραντι καλὸν σπέρμα ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ·

Ματθ. 13,24 Αλλην παραβολήν προσέφερεν εις αυτούς και είπεν· “η βασιλεία των ουρανών (δηλαδή η Εκκλησία) είναι ομοία με άνθρωπον που έσπειρε καλόν σπόρον στον αγρόν του.

Ματθ. 13,25 ἐν δὲ τῷ καθεύδειν τοὺς ἀνθρώπους ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρὸς καὶ ἔσπειρε ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν.

Ματθ. 13,25 Την ώραν όμως που εκοιμώντο οι άνθρωποί του, ήλθεν ο εχθρός του, ο διάβολος, (που έχει ως έργον του να αντιδρά στο έργον του Θεού και να σπείρη αμφιβολίας και συγχύσεις και παρεξηγήσεις στους ανθρώπους), έσπειρε ζιζάνια ανάμεσα στο σιτάρι και έφυγε.

Ματθ. 13 ,26 ὅτε δὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτος καὶ καρπὸν ἐποίησε, τότε ἐφάνη καὶ τὰ ζιζάνια.

Ματθ. 13,26 Οταν δε μετ' ολίγον εβλάστησαν τα στάχυα και έκαμαν καρπόν, τότε εφάνησαν και τα ζιζάνια ανάμεσα εις αυτά.

Ματθ. 13,27 προσελθόντες δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότου εἶπον αὐτῷ· κύριε, οὐχὶ καλὸν σπέρμα ἔσπειρας ἐν τῷ σῷ ἀγρῷ; πόθεν οὖν ἔχει ζιζάνια;

Ματθ. 13,27 Οι δε δούλοι του οικοδεσπότου προσελθόντες του είπαν με απορίαν και λύπην· Κυριε, εσύ δεν έσπειρες εκλεκτόν σπόρον στο χωράφι σου; Από που λοιπόν έχει τα ζιζάνια;

Ματθ. 13,28 ὁ δὲ ἔφη αὐτοῖς· ἐχθρὸς ἄνθρωπος τοῦτο ἐποίησεν. οἱ δὲ δοῦλοι εἶπον αὐτῷ· θέλεις οὖν ἀπελθόντες συλλέξωμεν αὐτά;

Ματθ. 13,28 Είπε δε εκείνος εις αυτούς· ένας εχθρός άνθρωπος έκαμε τούτο. Οι δούλοι του είπαν· θέλεις λοιπόν να πάμε να μαζέψωμε τα ζιζάνια;

Ματθ. 13,29 ὁ δὲ ἔφη· οὔ, μήποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνια ἐκριζώσητε ἅμα αὐτοῖς τὸν σῖτον·

Ματθ. 13,29 Εκείνος όμως είπε, όχι, μήπως τυχόν καθώς θα μαζεύετε τα ζιζάνια, ξεριζώσετε μαζί με αυτά και το σιτάρι.

Ματθ. 13,30 ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότερα μέχρι τοῦ θερισμοῦ, καὶ ἐν καιρῷ τοῦ θερισμοῦ ἐρῶ τοῖς θερισταῖς· συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δήσατε αὐτὰ εἰς δέσμας πρὸς τὸ κατακαῦσαι αὐτά, τὸν δὲ σῖτον συναγάγετε εἰς τὴν ἀποθήκην μου.

Ματθ. 13,30 Αφήστε τα να μεγαλώνουν και τα δύο μαζί έως τον θερισμόν. Και κατά τον καιρόν του θερισμού θα πω στους θεριστάς· μαζεύσατε πρώτα τα ζιζάνια και δέσατέ τα σε δεμάτια, δια να τα κατακαύσετε. (Δηλαδή κατά την δευτέρα παρουσίαν μου θα πω στους αγγέλους μου να ξεχωρίσουν τους πονηρούς ανθρώπους και να τους ρίψουν στο πυρ της κολάσεως). Το δε σιτάρι μαζεύσατέ το εις την αποθήκην μου (δηλαδή τους δικαίους συνοδεύσατέ τους εις την βασιλείαν των ουρανών)”.»

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΔΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ''ΓΕΝΝΗΘΗΤΩ ΛΟΙΠΟΝ ΑΛΗΘΗΣ ΕΝΩΣΙΣ''

Γερμανία – Οικουμενιστική αρτοκλασία (Φωτογραφία από την «Εβδομάδα Προσευχής για τη Χριστιανική Ενότητα»)

ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ Ο ΠΑΠΙΚΟΣ ΤΟΥΣ ΕΥΛΟΓΕΙ!!! ΤΗΝ «ΕΥΛΟΓΙΑ» ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΚΑΙ ΟΣΟΙ «ΠΙΣΤΟΙ»=ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ!!!

Γερμανία - Με τους εκπροσώπους των διαφόρων “εκκλησιών” του «Συνδέσμου των Χριστιανικών Εκκλησιών (ACK), πολλές εκατοντάδες Χριστιανοί γιόρτασαν στον καθεδρικό ναό του Speyer κεντρική εκκλησία την « Εβδομάδα προσευχής για τη χριστιανική ενότητα. Στην Οικουμενιστική αρτοκλασία παραβρέθηκαν Ορθόδοξοι, Παπικοί και Προτεστάντες.

ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ (PDF ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ)

ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑΤΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩΙ

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΑΠΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ'. Τη Υπερμάχω...

Ω τρισμακάριστε Σταυρέ και πανσεβάσμιε, σε προσκυνούμεν οι πιστοί και μεγαλύνομεν, αγαλλόμενοι τη θεία σου ανυψώσει. Αλλ' ως τρόπαιον και όπλον απροσμάχητον, περιφρούρει τε και σκέπε τη ση χάριτι, τοις σοι κράζοντας·

Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Οι οίκοι.

Άγγελοι ουρανόθεν, αοράτως κυκλούσι, Σταυρόν τον ζωηφόρον εν φόβω· και φωτοπάροχον χάριν λαμπρώς παρεχόμενον, νυν τοις πιστοίς βλέποντες, εξίστανται, και ίστανται βοώντες προς αυτόν τοιαύτα·

Χαίρε, Σταυρέ, οικουμένης φύλαξ· χαίρε, η δόξα της Εκκλησίας.

Χαίρε, ο πηγάζων αφθόνως ιάματα· χαίρε, ο φωτίζων του κόσμου τα πέρατα.

Χαίρε, ξύλον ζωομύριστον, και θαυμάτων θησαυρέ· χαίρε, συνθετοτρισόλβιε, και χαρίτων παροχεύ.

Χαίρε, ότι υπάρχεις υποπόδιον θείον· χαίρε, ότι ετέθης εις προσκύνησιν πάντων.

Χαίρε, κρατήρ του νέκταρος έμπλεως· χαίρε, λαμπτήρ της άνω λαμπρότητος.

Χαίρε, δι' ου ευλογείται η κτίσις· χαίρε, δι' ου προσκυνείται ο Κτίστης.

Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Βλέπουσα η Ελένη εαυτήν εν εφέσει, φησί τω Βασιλεί θαρσαλέως· Το παμπόθητόν σου της ψυχής ευχερέστατόν μου τη σπουδή φαίνεται· ζητούσα

γουν το κράτιστόν σοι τρόπαιον, ως λέγεις, κράζω·

Αλληλούϊα.

Γνώσιν άγνωστον πρώην Βασίλισσα γνούσα, εβόησε προς τους υπουργούντας· Εκ λαγόνων της γης ευρείν εν τάχει, και δούναι τον Σταυρόν σπεύσατε, προς ον ιδούσα έφησεν εν φόβω, πλην κράζουσα ούτω·

Χαίρε, χαράς της όντως σημείον· χαίρε, αράς της αρχαίας λύτρον.

Χαίρε, θησαυρός εν τη γη φθόνω κρυπτόμενος· χαίρε, ο φανείς εν τοις άστροις τυπούμενος.

Χαίρε, τετρακτινοπύρσευτε και πυρίμορφε Σταυρέ· χαίρε, κλίμαξ υψοστήρικτε

προοραθείσά ποτέ.

Χαίρε, το των Αγγέλων γαληνόμορφον θαύμα· χαίρε, το των δαιμόνων

πολυστένακτον τραύμα.

Χαίρε, τερπνόν του Λόγου κειμήλιον· χαίρε, πυρός της πλάνης σβεστήριον.

Χαίρε, Σταυρέ, απορούντων προστάτα· χαίρε, στερρέ ευδρομούντων αλείπτα.

Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Δύναμις η του Ξύλου, επιδέδεικται τότε, προς πίστωσιν αληθή τοις πάσι και την αφωνόν τε καί νεκράν προς ζωήν ανέστησε, φρικτόν θέαμα τοις μέλλουσι

καρπούσθαι σωτηρίαν, εν τω μέλπειν ούτως·

Αλληλούϊα.

Έχουσα η Ελένη, το αήττητον όπλον, ανέδραμε προς τον ταύτης γόνον· ο δε,

μέγα σκιρτήσας ευθύς, επιγνούς τον μέγιστον Σταυρόν, έχαιρε, και άλμασιν ως άσμασιν εβόα προς αυτόν τοιάυτα·

Χαίρε, Σταυρέ, του φωτός δοχείον· χαίρε, Σταυρέ, της ζωής ταμείον.

Χαίρε, ο δοτήρ χαρισμάτων του Πνεύματος· χαίρε, ο λιμήν ποντοπόρων

αχείμαστος.

Χαίρε, τράπεζα βαστάζουσα ώσπερ θύμα τον Χριστόν· χαίρε, κλήμα, βότρυν

πέπειρον, φέρον οίνον μυστικόν.

Χαίρε, ότι τα σκήπτρα των ανάκτων φυλάττεις· χαίρε, ότι τας κάρας των

δρακόντων συνθλάττεις.

Χαίρε, λαμπρόν της πίστεως γνώρισμα· χαίρε, παντός του κόσμου διάσωσμα.

Χαίρε, Θεού προς θνητούς ευλογία· χαίρε, θνητών προς Θεόν μεσιτεία.

Χαίρε, Ξύλον μακάριον.__

Ζήλον ένδοθεν θείον, η Ελένη λαβούσα, εζήτησε και εύρε σπουδαίως, τον εν

γη κρυπτόμενον Σταυρόν, και δεικνύμενον εν ουρανώ Άνακτι· ον ύψωσε· και

βλέπων το πολίτευμα, εν πίστει έφη·

Αλληλούϊα.

Ηλιόμορφος ώφθη, ο Σταυρός εν τω κόσμω, και πάντες φωτισμού

εμπλησθέντες, και δραμόντες ως προς αστέρα θεωρούσι τούτον ως καλών

αίτιον, εν ταις χερσί ταις θείαις υψωθέντα· ον υμνούντες είπον·

Χαίρε, αυγή νοητού Ηλίου· χαίρε, πηγή ακενώτου μύρου.

Χαίρε, του Αδάμ και της Εύας ανάκλησις· χαίρε, των αρχόντων του άδου η

νέκρωσις.

Χαίρε, ότι ανυψούμενος συνανυψοίς νυν ημάς· χαίρε, ότι προσκυνούμενος

καθαγιάζεις τας ψυχάς.

Χαίρε, των Αποστόλων κοσμοκήρυκτον κλέος· χαίρε, των αθλοφόρων

ευμενέστατον σθένος.

Χαίρε, Σταυρέ, Εβραίων ο έλεγχος· χαίρε, πιστών ανθρώπων ο έπαινος.

Χαίρε, δι' ου κατεβλήθη ο άδης· χαίρε, δι' ου ανατέταλκε χάρις.

Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Θεοβράβευτον Ξύλον, θεωρήσαντες πάντες, τη τούτου νυν προσέλθωμεν

σκέπη· και ως όπλον κρατούντες αυτό, δι' αυτού τροπούμεν των εχθρών

φάλαγγας, και ψαύοντες τον άψαυστον, τοις χείλεσιν αυτώ βοώμεν·

Αλληλούϊα.

Ίδε φως ουρανόθεν, ο Κωνσταντίνος ο μέγας, δεικνύμενον Σταυρού το

σημείον, δι' αστέρων, εν ω και νικάν πολεμίων πληθύν, έσπευσε το Ξύλον

φανερώσαι, και βοήσαι προς αυτό τοιαύτα·

Χαίρε, βουλής της αρρήτου πέρας· χαίρε, λαού ευσεβούντως κέρας.

Χαίρε, πολεμίων ο τρέπων τας φάλαγγας· χαίρε, φλοξ καθάπερ φλέγων τους

δαίμονας.

Χαίρε, σκήπτρον επουράνιον του Βασιλέως του στρατού· χαίρε, τρόπαιον

αήττητον του φιλοχρίστου στρατού·

Χαίρε, ο των βαρβάρων την αφρύν καταβάλλων· χαίρε, ο των ανθρώπων τας

ψυχάς περιέπων.

Χαίρε, κακών πολλών αμυντήριον· χαίρε, καλών πολλών βραβευτήριον.

Χαίρε, δι' ου Χριστοφόροι σκιρτώσι· χαίρε, δι' ου Ιουδαίοι θρηνούσι.

Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Κλίμαξ ουρανομήκης, ο Σταυρός του Κυρίου εγένετο· τους πάντας ανάγων

από γης προς ύψος ουρανού, τοις χοροίς Αγγέλων συνοικείν πάντοτε, αφέντας

τα νυν όντα ως μη όντα, και ειδότας ψάλλειν·

Αλληλούϊα.

Λάμψας φως επί πάσιν, ο Σωτήρ τοις εν άδη εφώτισας τους κάτω κειμένους·

πυλωροί δε άδου την αυγήν μη ενέγκαντές σου, ως νεκροί πεπτώκασιν· οι

τούτων δε ρυσθέντες, νυν ορώντες τον Σταυρόν βοώσι·

Χαίρε, ανάστασις τεθνεώτων· χαίρε, παράκλησις των πενθούντων.

Χαίρε, των ταμείων του άδου η κένωσις· χαίρε, Παραδείσου τρυφής η

απόλαυσις.

Χαίρε, ράβδος η ποντίσασα τον Αιγύπτιον στρατόν· χαίρε αύθις, η ποτίσασα

Ισραηλίτην λαόν.

Χαίρε, έμψυχον Ξύλον, του Ληστού σωτηρία· χαίρε, εύοσμον ρόδον, ευσεβών

ευωδία.

Χαίρε, τροφή πεινώντων εν πνεύματι· χαίρε, σφραγίς, ην έλαβον άνθρωποι.

Χαίρε, Σταυρέ, μυστυρίων η θύρα· χαίρε, εξ ου ρείθρα χέονται θεία.

Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Μέλλοντος Μωϋσέως, το πολύμοχθον γένος, λυτρώσασθαι εκ του λυμεώνος,

επεδόθης ως ράβδος αυτώ, αλλ' εγνώσθης τούτο και Θεού σύμβολον· διόπερ

κατεπλάγη σου Σταυρέ, την δυναστείαν κράζων·

Αλληλούϊα__

Νόμον ο εν Σιναίω, τω Θεόπτη δους παλαί, Σταυρώ εθελοντί προσηλούται,

υπέρ άνομων ανόμως ανδρών, και κατάραν νόμου παλαιάν έλυσεν, ίνα

Σταυρού την δύναμιν ορώντες, άπαντες νυν, βοώμεν·

Χαίρε, ανόρθωσις πεπτοκότων· χαίρε, κατάπτωσις κοσμολάτρων.

Χαίρε, Αναστάσεως Χριστού το εγκαίνισμα· χαίρε, μοναζόντων το θείον

εντρύφημα.

Χαίρε, δένδρον ευσκιόφυλλον, υφ' ου σκέπονται πιστοί· χαίρε, ξύλον

προφητόφθεγκτον, πεφυτευμένον εν γη.

Χαίρε, της Βασιλείας κατ' εχθρών συμμαχία· χαίρε, της πολιτείας κραταιά

προστασία.

Χαίρε, Κριτού δικαίου φανέρωσις· χαίρε, βροτών πταιόντων κατάκρισις.

Χαίρε, Σταυρέ, ορφανών αντιλήπτορ· χαίρε, Σταυρέ, πλουτιστά των πενήτων.

Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Ξένον θαύμα ιδόντες, ξένον βίον βιώμεν, τον νουν εις ουρανόν ανυψούντες·

δια τούτο γαρ εν τω Σταυρώ ο Χριστός επάγη, και σαρκί πέπονθε, βουλόμενος ελκύσαι προς το ύψος, τους αυτώ βοώντας·

Αλληλούϊα.

Όλος ήλθεν εξ ύψους, την Θεότηταν έχων, ο μόνος προαιώνιος Λόγος· και

τεχθείς εκ Παρθένου Μητρός, και φανείς τω κόσμω ταπεινός άνθρωπος,

Σταυρόν καταδεξάμενος, εζώωσε αυτώ βοώντας·

Χαίρε, Σταυρέ της ειρήνης όπλον· χαίρε, βαλβίς των οδοιπορούντων.

Χαίρε, σωζομένων σοφία και στήριγμα· χαίρε, απολλυμένων μωρία και

σύντριμμα.

Χαίρε, εύκαρπον, αθάνατον, και ζωηφόρον φυτόν· χαίρε άνθος, όπερ ήνθησε

την σωτηρίαν ημών.

Χαίρε, ότι συνάπτεις τα εν γη συν τοις άνω· χαίρε, ότι φωτίζεις τας καρδίας των κάτω.

Χαίρε, δι' ου φθορά εξωστράκισται· χαίρε, δι' ου η λύπη ηφάνισται.

Χαίρε, κάλων μυριάριθμος όλβος· χαίρε, πιστών μυριώνυμον εύχος.

Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Πέπτωκε των δαιμόνων, η παμβέβηλος φάλαγξ, και γένος των Εβραίων

ησχύνθη, προσκυνούμενον τον Σταυρόν παρά πάντων, μετά πόθου

βλέποντες, αεί δε αναβλύζοντα ιάματα τοις εκβοώσιν.

Αλληλούϊα.

Ρεύματα συνεστάλη, λογισμών κακοδόξων, παγέντος σου Χριστέ επί ξύλου·

απορούσι γαρ όντως το, Πως και Σταυρόν υπέστης, και φθοράν πέφευγας·

ημείς δε την Ανάστασιν δοξάζοντες, αναβοώμεν.

Χαίρε, σοφίας Θεού το ύψος· χαίρε, προνοίας αυτού το βάθος.

Χαίρε, μωρολόγων αλόγων η άγνοια· χαίρε, μαντιπόλων αφρόνων απώλεια.

Χαίρε, ότι την Ανάστασιν εμφανίζεις του Χριστού· χαίρε, ότι τα παθήματα

ανακαινίζεις αυτού.

Χαίρε, των πρωτοπλάστων την παράβασιν λύσας· χαίρε, του Παραδείσου τας

εισόδους ανοίξας.

Χαίρε Σταυρέ, τοις πάσι σεβάσμιε· χαίρε, εθνών απίστων αντίπαλε.

Χαίρε Σταυρέ, ιατρέ των νοσούντων· χαίρε, αεί βοηθέ των βοώντων.

Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Σώσει θέλων των κόσμον, ο του κόσμου κοσμήτωρ, κατήλθε προς αυτόν

απορρήτως· και Σταυρόν υπέστη, Θεός ων, δι' ημάς, τα πάντα καθ' ημάς

δέχεται· διό και λυτρωσάμενος ημάς, ακούει παρά πάντων·

Αλληλούϊα.__

Τείχος της οικουμένης, ω Σταυρέ ζωηφόρε, απόρθητον και θείον νοούμεν· ο

γαρ του ουρανού και της γης, κατασκευάσας σε Ποιητής, τάννυσι τας χείρας,

ξένον άκουσμα· και άπαντας εκφωνείν διδάσκει·

Χαίρε, η βάσις της ευσεβείας· χαίρε, το νίκος της κληρουχίας.

Χαίρε, Αμαλήκ νοητόν ο τροπούμενος· χαίρε, Ιακώβ ταις χερσί

προτυπούμενος.

Χαίρε, συ γαρ ανεμόρφωσας τας παλαιτάτας σκιάς· χαίρε, συ γαρ

ανεπλήρωσας προφητοφθέγκτους φωνάς.

Χαίρε, ο τον Σωτήρα των απάντων βαστάσας· χαίρε, ο τον φθορέα των ψυχών

καταργήσας.

Χαίρε, δι' ου Αγγέλοις ηνώθημεν· χαίρε, δι' ου φωτί κατηυγάσθημεν.

Χαίρε, σε γαρ προσκυνούμεν τιμώντες· χαίρε, σοι γαρ προσφωνούμεν

βοώντες·

Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Ύμνος άπας μειούται, συνακολουθείν θέλων, τω πληθεί των πολλών σου

θαυμάτων· εγκωμίων πληθύν και γαρ αν προσάξωμέν σοι, ω Σταυρέ τίμιε,

ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν· αλλ' ουν βοώμεν·

Αλληλούϊα.

Φωτοπάροχχον αίγλην, τοις εν σκότει δωρείται, Σταυρός ο ζωοδώρητος ούτος·

το γαρ άϋλον δέδεκται φως, και προς γνώσιν θείαν δαδουχεί άπαντας· υψοί δε νυν υψούμενος τον νουν ημών, αναμέλπειν ταύτα·

Χαίρε, φωστήρ, τοις εν σκότει φαίνων· χαίρε, αστήρ τον κόσμον αυγάζων.

Χαίρε, αστραπή, χριστοκτόνους αμβλύνουσα· χαίρε, η βροντή, τους απίστους

εκπλήττουσα.

Χαίρε, ότι κατελάμπρυνας Ορθοδόξων τους χορούς, χαίρε, ότι κατηδάφισας

των ειδώλων τους βωμούς.

Χαίρε, ούπερ ο τύπος ουρανόθεν εφάνη· χαίρε, ούπερ η χάρις πονηρίας

ελαύνει.

Χαίρε, σαρκός σημαίνων την νέκρωσιν· χαίρε, παθών ο κτείνων επέγερσιν.

Χαίρε, εν ω ο Χριστός εσταυρώθη· χαίρε, δι' ου πας ο κόσμος εσώθη.

Χαίρε Ξύλον, μακάριον.

Χάριν δούναι θελήσας, ο Χριστός τοις ανθρώποις, τας χείρας επί ξύλου εκτείνει, και τα έθνη πάντα συγκαλεί, και βασιλείαν πάσιν ουρανών δίδωσι, τοις μέλπουσι τον ύμνον επαξίως, και πιστώς βοώσιν·

Αλληλούϊα.

Ψάλλοντές σου τον ύμνον, ευφημούμεν εκ πόθου, ως έμψυχον Κυρίου σε

Ξύλον· επί σοι γαρ παγείς εν σαρκί, ο δεσπόζων των δυνάμεων, ηγίασεν,

εδόξασεν, εδίδαξε βοάν σοι ταύτα·

Χαίρε, Σταυρέ, νοητή ρομφαία· χαίρε, Αγίων άγιον βλέμμα.

Χαίρε, Προφητών και Δικαίων προκήρυγμα· χαίρε, του Χριστού λαμπροφόρον

στρατήγημα.

Χαίρε, κάλλος και διάδημα βασιλέων ευσεβών· χαίρε, κράτος και οχύρωμα

ιερέων ευλαβών.

Χαίρε, της αληθείας ευκλεέστατος κόσμος· χαίρε, της σωτηρίας ευτυχέστατος

όρμος.

Χαίρε, φαιδρόν απάντων αγλάϊσμα· χαίρε, υιών της Άγαρ φυγάδευμα.

Χαίρε, φωτός ακηράτου λυχνία· χαίρε, ψυχής της εμής θυμηδία.

Χαίρε Ξύλον, μακάριον.

Χαίρε, Προφητών και Δικαίων προκήρυγμα· χαίρε, του Χριστού λαμπροφόρον

στρατήγημα.

Χαίρε, κάλλος και διάδημα βασιλέων ευσεβών· χαίρε, κράτος και οχύρωμα

ιερέων ευλαβών.

Χαίρε, της αληθείας ευκλεέστατος κόσμος· χαίρε, της σωτηρίας ευτυχέστατος

όρμος.

Χαίρε, φαιδρόν απάντων αγλάϊσμα· χαίρε, υιών της Άγαρ φυγάδευμα.

Χαίρε, φωτός ακηράτου λυχνία· χαίρε, ψυχής της εμής θυμηδία.

Χαίρε Ξύλον, μακάριον__

Ω πανύμνητον Ξύλον, το βαστάσαν τον πάντων Αγίων, αγιώτατον Λόγον

(τρις)· δεδεγμένων ημώς τα λιτάς, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας, και

αιωνίου λύτρωσαι κολάσεως τους σοι βοώντας·

Αλληλούϊα.

Άγγελοι ουρανόθεν, αοράτως κυκλούσι, Σταυρόν τον ζωηφόρον εν φόβω· και

φωτοπάροχον χάριν λαμπρώς παρεχόμενον, νυν τοις πιστοίς βλέποντες,

εξίστανται, και ίστανται βοώντες προς αυτόν τοιαύτα·

Χαίρε, Σταυρέ, οικουμένης φύλαξ· χαίρε, η δόξα της Εκκλησίας.

Χαίρε, ο πηγάζων αφθόνως ιάματα· χαίρε, ο φωτίζων του κόσμου τα πέρατα.

Χαίρε, ξύλον ζωομύριστον, και θαυμάτων θησαυρέ· χαίρε, συνθετοτρισόλβιε,

και χαρίτων παροχεύ.

Χαίρε, ότι υπάρχεις υποπόδιον θείον· χαίρε, ότι ετέθης εις προσκύνησιν

πάντων.

Χαίρε, κρατήρ του νέκταρος έμπλεως· χαίρε, λαμπτήρ της άνω λαμπρότητος.

Χαίρε, δι' ου ευλογείται η κτίσις· χαίρε, δι' ου προσκυνείται ο Κτίστης.

Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Ω τρισμακάριστε Σταυρέ και πανσεβάσμιε, σε προσκυνούμεν οι πιστοί και

μεγαλύνομεν, αγαλλόμενοι τη θεία σου ανυψώσει. Αλλ' ως τρόπαιον και όπλον

απροσμάχητον, περιφρούρει τε και σκέπε τη ση χάριτι, τοις σοι κράζοντας·

Χαίρε, Ξύλον μακάριον.