ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΑΙ!

Αὐτό, ποὺ ἤλεγξεν, ὡς γνωστόν, περισσότερο καὶ στηλίτευσε μὲ σφοδρότητα ὁ Χριστὸς κατὰ τὴν δημοσία δρᾶσι τῆς ἐπιγείου ζωῆς του, ἦταν ἡ ὑποκρισία. Καὶ δικαίως.
Διότι ἡ ὑποκρισία, κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο, εἶναι τόσο ὕπουλη καὶ ἐπικίνδυνη μέσα στὴν κοινωνία, ὅσο καὶ ἡ ὕφαλος στὴ θάλασσα, ἐπάνω στὴν ὁποία προσκρούει τὸ καράβι καὶ βυθίζεται! ῾Η ὑποκρισία, κατὰ τὸν ἅγιο, εἶναι καρπὸς τοῦ φθόνου. ῎Ετσι οἱ ὑποκριταὶ «ὅταν τὸ μῖσος ἐν τῷ βάθει κατέχοντες ἀγάπην δεικνύωσι κατεχρωσμένην τὴν ἐπιφάνειαν, κατὰ τὰς ὑφάλους πέτρας, αἱ βραχεῖ ὕδατι καλυπτόμεναι, κακὸν ἀπροόρατον τοῖς ἀφυλάκτοις γίνονται»!
῾Η ὑποκρισία εἶναι μεγάλο κακὸ στὸν ἄνθρωπο, γίνεται ὅμως πολὺ μεγαλύτερο, ὅταν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι θρησκευόμενος, ἄνθρωπος τῆς ᾿Εκκλησίας, καὶ μάλιστα κληρικός. Τέτοιοι ἦσαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, ἄνθρωποι φθονεροὶ καὶ μοχθηροί, οἱ ὁποῖοι στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων προσπαθοῦσαν νὰ φαίνωνται καλοὶ καὶ ἅγιοι, στὴν πραγματικότητα ὅμως ἦσαν τάφοι ἀσβεστωμένοι, ὅπως χαρακτηριστικῶς τοὺς ὠνόμασε ὁ Χριστός, πλήρεις «ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας».
Κάθε ἐποχὴ ἔχει τοὺς ὑποκριτάς της, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους, ὅπως εἴπαμε, εὑρίσκονται μέσα στὴν ᾿Εκκλησία, εἶναι θεολόγοι, κηρύτ τουν τὸ Εὐαγγέλιο, εἶναι πρεσβύτεροι καὶ ἐπίσκοποι, κρατοῦν στὰ χέρια τους τὰ ἅγια δισκοπότηρα. Ναί, δυστυχῶς, ἀκόμη καὶ ἐπίσκοποι. ῍Ας μὴ σκανδαλιζώμεθα.
᾿Ανάμεσα στοὺς Δώδεκα ᾿Αποστόλους δὲν ὑπῆρχε καὶ ἕνας ὑποκριτὴς καὶ προδότης τῆς ἀποστολῆς του, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ Διδασκάλου του; Τί πιὸ φυσικὸ ἑπομένως καὶ ἀνάμεσα στὶς χιλιάδες κληρικοὺς κάθε ἐποχῆς νὰ εὑρίσκωνται καὶ πολλοὶ μιμηταὶ τοῦ ἀναξίου μαθητοῦ καὶ ἀποστόλου;

Γνωρίσματα
ὑποκριτοῦ Ἐπισκόπου

῞Οσο πιὸ μεγάλο εἶναι τὸ ἀξίωμα τοῦ ὑποκριτοῦ κληρικοῦ, τόσο μεγαλύτερο καὶ τὸ κακό, ποὺ προξενεῖ στὴν ᾿Εκκλησία ἡ ὑποκρισία του. ῾Ο ἀνώτερος βαθμὸς τῆς ἱερωσύνης εἶναι αὐτὸς τοῦ ἐπισκόπου. Καὶ τὸ μεγαλύτερο κακὸ μέσα στὴν ᾿Εκκλησία καὶ γενικώτερα στὴν κοινωνία προκαλεῖ ὁ ὑποκριτὴς ἐπίσκοπος. ῾Υποκριταὶ ἐπίσκοποι ὑπῆρχαν πάντοτε, ἀκόμη καὶ κατὰ τὴν ἐποχὴ τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς ᾿Εκκλησίας, τὸν 4ο αἰῶνα, ποὺ θεωρεῖται ὡς ὁ «χρυσοῦς αἰὼν» τοῦ Χριστιανισμοῦ. ῏Ηταν δὲ τόση ἡ ἐπισκοπικὴ ὑποκρισία ἐκεῖνο τὸν καιρό, ὥστε ἀσχολήθηκε μ᾿ αὐτὴ καὶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γράφοντας εἰδικὸ ποίημα γι᾿ αὐτή!
Τὸ παραθέτουμε μεταφρασμένο, γιὰ νὰ γίνῃ κατανοητὸ ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀναγνῶστες.
«῾Υπάρχουν, ναί, καὶ κάποιοι πιὸ ἀξιολύπητοι, ἄθλιες, ποὺ ἀπευχόμαστε, ζαριὲς τῆς ζωῆς, ποὺ ἐπαμφοτερίζουνε στὴν πίστι, τοὺς νόμους τῶν καιρῶν, ποὺ δὲν σέβονται τὰ τοῦ Θεοῦ καὶ εἶναι Εὔριποι τῶν λόγων, ποὺ ὀπισθοχωροῦν, ἢ κλαδιὰ ποὺ ὑποχωροῦν, κόλακες τῶν γυναικῶν, εὐχάριστα δηλητήρια, στοὺς ἀδύνατους λιοντάρια, στοὺς δυνατοὺς σκυλιὰ ποὺ γλείφουν, κάθε λογῆς τραπεζιοῦ τετραπέρατοι κυνηγοί, ποὺ συχνάζουν στὶς πόρτες τῶν δυνατῶν καὶ ὄχι τῶν σοφῶν, τιμοῦν ὅ,τι εὐχαριστεῖ τοὺς ἄλλους καὶ ὄχι ὅ,τι τοὺς συμφέρει, γιὰ νὰ κάνουν κακοὺς καὶ τοὺς πλησίον των».
῾Οποία ὁμοιότης μὲ τὴν ἐποχήμας! Διότι καὶ στὶς ἡμέρες μας ὑπάρχουν ὑποκριταὶ ἐπίσκοποι. Τοὺς περισσοτέρους θὰ εὕρωμε στὶς τάξεις τῶν οἰκουμενιστῶν. ῞Οπου οἰκουμενιστής, ἐκεῖ καὶ ὑποκρισία, ὅπου ὑποκρισία, ἐκεῖ κατὰ πᾶσα πιθανότητα καὶ οἰκουμενι στής.
Εἶναι τόση ἡ ὑποκρισία τῶν οἰ κουμενιστῶν καὶ προξενεῖ τόση φθορὰ στὴν ᾿Εκκλησία, ὥστε, ἐὰν
ἐρχόταν καὶ πάλι ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ δράσῃ στὴ γῆ, θὰ τὴν ἤλεγχε καὶ θὰ τὴν καταδίκαζε σφοδρότερα ἀπ᾿ ὅ,τι αὐτὴ τῶν Γραμματέων καὶ Φαρισαίων. ᾿Ιδοὺ τί θὰ τοὺς ἔλεγε·

῾Ο Χριστὸς πρὸς τοὺς οἰκουμενιστάς

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε ἐν ταῖς πόλεσι ναοὺς μεγαλοπρεπεῖς, καταλύετε δὲ διὰ τῶν σκανδάλων σας τὴν πίστιν ἐν ταῖς καρδίαις τῶν ἀνθρώπων.
Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ἑορτάζετε τοὺς ἁγίους ἐν ταῖς πανηγύρεσιν ὑμῶν, λόγοις δὲ καὶ ἔργοις ὑμῶν ἀτιμάζετε αὐτούς.
Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ὁμιλεῖτε περὶ ἀγάπης καὶ ἑνότητος μετὰ τῶν αἱρετικῶν, τοὺς δὲ ᾿Ορθοδόξους μισεῖτε καὶ διώκετε. Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, οἱ ἀγαπολογοῦντες διὰ παντός, ἡμέρας τε καὶ νυκτός, οἱ ὑπερτονίζοντες τὴν ἀγάπην τοῦ Πατρός μου καὶ ἀποκρύπτοντες τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν κρίσιν του, οἱ διαγράψαντες τὰς λέξεις ἁμαρτία, ὀργὴ Θεοῦ, κόλασις καὶ μετάνοια ἐκ τοῦ λεξιλογίου ὑμῶν, ἵνα ἀρέσητε τοῖς ἀνθρώποις. ῾Οδηγοὶ τυφλοί! Οἱ περιπατοῦντες ἐν τῇ σκοτίᾳ τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ δοκοῦντες φῶς εἶναι τῷ κόσμῳ, οἱ θεολόγους ὀνομάζοντες ἑαυτούς, τὴν δὲ ᾿Ορθόδοξον θεολογίαν ἀρνησάμενοι. Δοῦλοι πονηροὶ καὶ ἀνάξιοι! Οὐκ ἀνέγνωτε, ὅτι «ὁ γνοὺς τὸ θέλημα τοῦ κυρίου ἑαυτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσας μηδὲ ποιήσας πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦ δαρήσεται πολλάς»;
Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, οἱ καταλύοντες τοὺς Κανόνας τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ συμπροσευχόμενοι παρανόμως μετὰ τῶν αἱρετικῶν. Μωροὶ καὶ τυφλοί! Οὐ βλέπετε, ὅτι, ὅσον ὑμεῖς συμπροσεύχεσθε μετ᾿ αὐτῶν, τοσοῦτον οὗτοι ἀπομακρύνουν ἑαυτοὺς ἀπὸ τῆς ἀληθείας μου;
Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ἀπαιτεῖτε ὑπακοὴν τυφλὴν ἀπὸ τὸν λαόν μου εἰς τὰ ἄδικα καὶ παράνομα κελεύσματα ὑμῶν, ὑμεῖς δὲ λακτίζετε ὡς ἡμίονοι κατὰ τοῦ θελήματος τοῦ Πατρός μου.
Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι καταλείπετε τὰ ἐμὰ πρόβατα καὶ ἐναγκαλίζεσθε τοὺς λύκους. Ποιμένες ψευδεῖς καὶ μισθωτοί! Οἱ διαφθείροντες τὸν ἀμπελῶνά μου, οἱ μολύνοντες τὴν μερίδα μου μολυσμῷ οἰκουμενιστικῷ, οἱ δίδοντες τὴν μερίδα τὴν ἐπιθυμητήν μου εἰς ἔρημον ἄβατον πανθρησκείας ᾿Αντιχρίστου. Πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεένης;
Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ὠνομάσατε τὰς αἱρέσεις ᾿Εκκλησίας, ἴσας αὐτὰς ποιήσαντες τῇ ἁγίᾳ καὶ ἀμώμῳ ᾿Εκκλησίᾳ μου, ἣν περιεποιησάμην διὰ τοῦ ἐμοῦ αἵματος.
Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι διοργανώνετε συνέδρια κατὰ παραθρησκειῶν τε καὶ αἱρέσεων νεοφανῶν, συνεργάζεσθε δὲ ἀγαστῶς μετὰ τῶν παλαιῶν τοιούτων, τῶν ὑπὸ τῶν Πατέρων καταδεδικασμένων.
Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν. Πλανᾶτε γὰρ τοὺς ἑτεροδόξους πλάνην οἰκτρὰν καλοῦντες ᾿Εκκλησίας τὰς αὐτῶν συναγωγὰς τοῦ Σατανᾶ καὶ βεβαιοῦντες αὐτούς, ὅτι βεβαπτισμένοί εἰσι καὶ ὁδὸν ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν ἀκολουθοῦσιν.
Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι προπαρασκευάζετε Σύνοδον ἁγίαν τε καὶ μεγάλην οὐχὶ ἵνα δώσητε, ὡς λέγετε, μαρτυρίαν ᾿Ορθόδοξον ἐν τῷ κόσμῳ, ἀλλ᾿ ἵνα καταλύσητε τὰς ἐντολάς μου καὶ ἀκυρώσητε τὰ προστάγματά μου.
Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι μεριμνᾶτε καὶ τυρβάζεσθε περὶ τὸ φυσικὸν περιβάλλον μᾶλλον ἢ τὸ πνευματικόν· περὶ τὰ δάση τῆς γῆς μᾶλλον, ἅτινα κατακαυθήσονται πυρὶ διὰ τὰς ἀνομίας αὐτῆς, καὶ οὐχὶ περὶ τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων, τῶν μελλόντων κληρονομεῖν τὴν βασιλείαν τῶν οὐρα νῶν· περὶ τὰ κτήνη καὶ ἑρπετὰ μᾶλλον τὰ ἀφανιζόμενα ἢ περὶ τὰ ἀνθρώπινα ἔμβρυα τὰ ἐκτρώσεσι φρικτῶς σφαγιαζόμενα. Κύνες ἐνεοί, μὴ δυνάμενοι ὑλακτεῖν, ἐνυπνιαζόμενοι κοίτην, φιλοῦντες νυστάξαι, ἱνατὶ οὐκ ἐλέγχετε τὴν γενοκτονίαν ταύτην;
Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ὑποκρίνεσθε τοὺς ὑπερασπιστὰς τῶν δικαιωμάτων τῶν ἀνθρώπων ἐν τοῖς κοινοβουλίοις τῶν ἐθνῶν, ἀφορίζετε δὲ ἀναπολογήτους τοὺς ἐλέγχοντας τὰς ἀνομίας ὑμῶν.
Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ἀφωρίσατε δοῦλόν μου ὑπερασπιστὴν τοῦ ὀνόματός μου, ἄνευ ἀπολογίας κατακρίναντες αὐτόν. Εἴπατε ἐν ἑαυτοῖς· ἔστω ἡμῶν ἡ ἰσχὺς νόμος τῆς δικαι οσύνης· δεῦτε ἀφορίσωμεν αὐτόν, ὅτι δύσ χρηστος ἡμῖν ἐστι καὶ ἐναντιοῦται τοῖς ἔργοις ἡμῶν καὶ ὀνειδίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα νόμου, βαρύς ἐστι ἡμῖν καὶ βλεπόμενος. ῎Αδικοι καὶ ἄνομοι! Οὐκ οἴδατε, ὅτι κατάρα ἄδικος ἐξελθοῦσα καὶ μὴ εὑροῦσα τόπον ἐπιστρέφει εἰς τὸν πέμψαντα αὐτήν;
Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι τὸ Κοράνιον ἀντὶ τοῦ Εὐαγγελίου μου δωρίζετε τοῖς ἀν θρώποις· ἱερὸν δὲ ὀνομάζετε αὐτό! Εἰ πιστεύετε τὸ Κοράνιον ἱερὸν εἶναι, ἐμὲ ἀρνεῖσθε καὶ τὸ Εὐαγγέλιόν μου· εἰ δὲ πιστεύετε, ὅτι πλάνη ἐστὶ καὶ ψεῦδος, ὀνομάζετε δὲ αὐτὸ ἱερόν, ἵνα ἀρέσητε τοῖς ἀλλοδόξοις, ὑποκρίνεσθε, καὶ τοὺς δεχομένους τὸ δῶρον τῆς ὑποκρίσεως ὑμῶν πλανᾶτε καὶ ἀγάπην οὐκ ἔχετε ἐν ἑαυτοῖς.

Μετενόησαν οἱ γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι μετὰ τὰ φοβερὰ ἐκεῖνα «οὐαί», ποὺ ἐξαπέλυσεν ὁ Χριστὸς ἐναντίον τους; Δυστυχῶς, ὄχι. ᾿Αντὶ νὰ μετανοήσουν, «συνεβουλεύσαντο ἵνα τὸν ᾿Ιησοῦν δόλῳ κρατήσωσι καὶ ἀποκτείνωσι». Θὰ μετανοήσουν οἱ οἰκουμενισταὶ ἀπὸ τὸν ἔλεγχο, ποὺ ἀσκεῖται ἐναντίον τους; ᾿Εὰν ἐρωτούσαμε τὸν Μέγα Βασίλειο, θὰ μᾶς ἀπαντοῦσε· «Οὔτε Αἰθίοψ ἀλλάξει τὸ δέρμα αὐτοῦ, οὔτε πάρδαλις τὰ ποικίλματα αὐτῆς, οὔτε ὁ ἐν διαστρόφοις δόγμασι συντραφεὶς ἀποτρίψασθαι δύναται τὸ κακὸν τῆς αἱρέσεως»!
Δικαιούμεθα ἐμεῖς σήμερα νὰ εἴμεθα αἰσιοδοξότεροι τοῦ οὐρανοφάντορος καὶ μεγίστου φωστῆρος τῆς Καισαρείας Βασιλείου, ὅταν αὐτό, ποὺ καλοῦνται οἱ οἰκουμενισταὶ νὰ ἀποκηρύξουν, δὲν εἶναι μία αἵρεσις, ἀλλὰ παναίρεσις;

Tοῦ κ. Χρήστου Κ. Λιβανοῦ.