Οι Πάπαι της Ρώμης, έναντι ουδενός άλλου ανταλλάγματος την μεταξύ μας ένωσι ζήτησαν πολλές φορές, ειμή για να καταστήσουν του χεριού τους την Ορθόδοξο Ανατολική Εκκλησία, και να αποδείξουν δούλη, αυτήν που είναι αδελφή ομότιμη.
Αναγνώσαμε ότι στην Ανατολή, με αφορμή δήθεν την ευσέβεια, οι Πάπαι προέβαλαν Πατριάρχας στις επί μέρους Εκκλησίες και κάθε τι που νόμιζαν ότι συμφέρει στο να υποταχθούν οι ορθόδοξοι στον ολωσδιόλου παράνομο ζυγό του Πάπα. Γι' αυτό ο Πάπας Ευγένιος ο ΙΙΙ (1145-1153) έλεγε <<αυτός ο πόλεμος και αν ακόμη για τἰποτα άλλο δεν είναι ωφέλιμος, πάντως στο να εγκαταστήσουμε Λατίνους επισκόπους στις εκκλησίες της Ανατολής πολύ μας βοηθάει>> (βλ. Όθωνος. βιβλ. Α΄, περί των έργων του Γερμανίας Φρειδερίκου, κεφ. 34). Και φυσικά όχι μόνον την Ανατολική Εκκλησία λεηλάτησαν με αυτόν τον ελεεινό πόλεμο, αλλά και την Βυζαντινή αυτοκρατορία. Διότι ο Ιννοκέντιος ο ΙΙΙ (1178-1180) βλέποντας την διχόνοια που επικρατούσε στο βασίλειο της Κωνσταντινουπόλεως, τον στρατό που ήταν έτοιμος για συμμετοχή στον Συριακό πόλεμο, τον έστρεψε εναντίον της Κωνσταντινουπόλεως, και το γράφει αυτό ο Χωνιάτης (Δοσιθέου, ένθ. άν., συγγρ. γ΄).
Αναγνώσαμε ότι στις κακουργίες που περιγράφει ο Φρισιγένσης Όθων, προσθέτει και παρουσιάζει τον Πάπα Γρηγόριο τον VII (1073-1085) να λέγη, ότι όποιος δεν τον προσκυνά είναι ειδωλολάτρης!
Τα ίδια αναφέρει και ο Αββάς Ουρσπεργένσης και ακόμη ότι όταν ο βασιλεύς Φρειδερίκος βρισκόταν στον πόλεμο, ο Πάπας Γρηγόριος ο IX (1227-1241) φρόντιζε να αρπάζη τις επαρχίες του. Αναφερόμενος δε ο ειρημένος Αββάς στους βασιλείς Φρειδερίκο τον Α΄, Ερρίκο τον Ε΄ και τον Φίλιππο και μέχρι τέλους του χρονικού του, περιγράφει τις επιορκίες, τις αθετήσεις συμφωνιών, τις δολιότητες, τους πολέμους, τις προδοσίες και τις επαναστάσεις των Παπών, καθώς επίσης και τις αιχμαλωσίες και εξολοθρεύσεις που προξενούσαν στο γένος των ορθοδόξων χριστιανών, όταν δηλαδή τους εξουσίαζε η αντίχριστη κυριαρχία του Πάπα, καθώς επίσης και το ότι ο Πάπας προγραμμάτισε με τον πόλεμο αυτόν να χρησιμοποιήσει πατριάρχας και επισκόπους στα Πατριαρχεία της Ανατολής και συγκεκριμένως ο Πάπας Ευγένιος ο ΙΙΙ (1145-1153), αποβλέπων σ' αυτόν τον σκοπό, θέλησε να κηρύξη τέτοιον πόλεμο εναντίον του αυτοκράτορος Μανουήλ του Κομνηνού (1143-1180) για την ίδια αιτία, όπως μαρτυρεί ο Όθων. Και ότι καταστάθησαν τέτοιοι επίσκοποι Λατίνοι στην Αντιόχεια και στα Ιεροσόλυμα, γι' αυτό έδειχναν μεγάλο ενδιαφέρον και για την Κωνσταντινούπολι.
Γι' αυτό άλλωστε ο Ιννοκέντιος ο ΙΙΙ (1198-1216) πραγματοποίησε τον πόλεμο κατά της Κωνσταντινουπόλεως, την οποία τελικά κυρίευσαν οι Λατίνοι το 1204, όπως εξιστορεί ο Νικήτας Χωνιάτης, και τότε γέμισε όλος ο κόσμος απο αίματα χριστιανών, απο αφανισμό συγγραμμάτων, απο αφορισμούς επισκόπων, απο βασανισμούς ιερέων, απο διωγμούς μοναχών. Ακόμα συνέβησαν και αφανισμοί μοναστηρίων, διωγμοί και ελάττωσις των πιστών, αύξησις δε και πολλαπλασιασμός των ειδωλολατρών, συνεπεία μιάς και μόνης αιτίας, γιατί δεν επείθοντο να υποταγούν στον αποστάτη Πάπα (Δοσιθ. βιβλ. Η΄, κεφ. ιθ΄ παρ. δ΄).
Αναγνώσαμε ότι όταν οι Λατίνοι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολι, μαζί με τα άλλα απερίγραπτα κακά που αποτόλμησαν (βλ. Μανούλ Μαλαξό και τον Νικήτα Χωνιάτη), εκάθισαν στο ιερό σύνθρονο της Αγίας Σοφίας και μια γυναίκα πόρνη και το εχλεύαζαν και ότι ασχημονούσαν με τις αγίες εικόνες συμπεριφερόμενοι σαν σε αγάλματα, και τις χρησιμοποιούσαν οι στρατιώτες σαν ταβλοσανίδες παίζοντας πάνω σ' αυτές τραπουλόχαρτα. Και τα πολύτιμα καταπετάσματα των πυλών και τα ιερά άμφια των εκκλησιών τα έκαναν φορέματα για τις ερωμένες των. Τοποθέτησαν κάτω την εικόνα του Ιησού Χριστού σαν απλή σανίδα και κάθονταν επάνω της, και ερήμωσαν μοναστήρια μοναχών και μοναζουσών (αύτοθι συγγρ, γ΄). Κατ' αυτόν τον τρόπο λοιπόν τα αλλεπάλληλα συμβούλια των Παπών και των Δυτικών αρχόντων τα προοριζόμενα για την απελευθέρωσι της Ιερουσαλήμ απο τους μουσουλμάνους, είχαν αποβεί αιτία της καταστροφής της Ορθοδόξου Ανατολικής Αυτοκρατορίας. (αυτόθι, σελ. δ΄)
Αναγνώσαμε ότι οι Λατίνοι εγκατέστησαν στην Κωνσταντινούπολι ψευδοπατριάρχη τον Θωμά Βενέτικο, που φορούσε αντί ράσα παντελόνια και που είχε τα γένεια του τόσο βαθειά ξυρισμένα, σαν να είχε κάνει αποτρίχωσι. Έστειλε δε και ο Πάπας Λεγάτο, κάποιον ονομαζόμενον Πελάγιο, που φορούσε κοκκινοβαμμένα και παράξενα φορέματα και που εξεβίαζε τους πολίτας να παπίσουν. Απηγχόνιζε τους ιερείς και έκλεινε τους ιερούς ναούς, για να αναγκασθούν να ομολογήσουν υποταγή στον Παπισμό.
Αναγνώσαμε ότι απο της βασιλείας του αειμνήστου Μανουήλ του Πορφυρογεννήτου (1143-1180) έως της βασιλείας του αειμνήστου Ιωάννου Γ΄ του Βατάτζη (1222-1254), οι Λατίνοι μετά μανίας λεηλατούσαν τα νησιά και τις πόλεις, και απο όσες μπόρεσαν να κυριεύσουν, εξεδίωκαν τους ορθοδόξους αρχιερείς, και τους αντικαθιστούσαν με ομόφρονάς των Καρδιναλίους όπως λχ. στην Κωνσταντινούπολι, στην Κύπρο, στην Μεγάλη Αντιόχεια και σε άλλες χώρες τις οποίες κατέσχον.
Αλλά και τους απλούς λαικούς και τους ιερείς και τους μοναχούς, βασανιστικά τους εξεβίαζαν να γίνουν ομόφρονές των, να συγκοινωνούν μ' αυτούς και να μνημονεύουν τον Πάπα. Και όσοι δεν επείθοντο να δεχθούν τα δόγματα των αντιμετώπιζαν την πεισματώδη συμπεριφορά των. Οσους δε τους ήλεγχαν ως αιρετικούς και αποστρέφονταν την κοινωνία τους, τους βασάνιζαν φανερά και κατασκεύαζαν κατηγορίες, όπως συνέβαινε με τους βασιλείς της εποχής των διωγμών των χριστιανών.
Επιβεβαιώνουν δέ τα λεγόμενα οι έν Κύπρω μαρτυρήσαντες άγιοι μοναχοί, μερικούς απ' τους οποίους δεν αποδέχθηκαν να κοινωνήσουν μαζί τους, τούς φυλάκισαν επί τρία έτη, και αφού τους υπέβαλαν σε κάθε είδους τιμωρία, ύστερα, αφού δεν τους έπεισαν να ομολογήσουν έστω με το στόμα των, το καλώς εξουσιάζετε, εκτός εαυτών γενόμενοι απο θυμό, άλλους μέν, αφού τους έδεσαν στις ουρές των αλόγων των, σέρνοντάς τους σε πετρώδεις και δυσβάτους τόπους τους εφόνευσαν, τους δέ προκρίτους των, αφού άναψαν μεγάλη φωτιά, τους κατέκαυσαν. Ο δέ καθηγούμενός των, Αββάς Ιωάννης ονομαζόμενος, επί πολλή ώρα φαινόταν απ' όλους να στέκεται στο κέντρο της φλόγας και να προσεύχεται, τότε ένας απ' αυτούς τους Λατίνους ιππέας, εντελώς μανιώδης γενόμενος, εξακόντισε εναντίον του ένα ρόπαλο και χτυπώντας τον δυνατά τον έρριξε μέσα στη φωτιά, και έτσι ο όσιος παρέδωσε στον Θεό την αγία ψυχή του. Όταν έσβησε η φωτιά εκείνη, αφού βρήκαν τα λείψανα οι διώκτες του Χριστού παπολάτρες, αφού μετέφεραν οστά διαφόρων ζώων και ακαθάρτων θηρίων, τα έρριξαν επάνω στα λείψανα των αγίων, και αφού άναψαν πάνω απ' αυτά πάλι δεύτερη φωτιά, δεν επέτρεψαν να σβήση η φλόγα, έως ότου αποτεφρώθηκαν τελείως.
Αναγνώσαμε ότι οι Λατίνοι ζητούσαν απο τους Κυπρίους τρία πράγματα
α) να βάλουν οι ορθόδοξοι τα χέρια τους μέσα στα χέρια των Λατίνων κληρικών, υποσχόμενοι κατ' αυτόν τον τρόπο την υποταγή των στον Πάπα
β) να λαμβάνη γνώσι προηγουμένως ο Λατίνος επίσκοπος της προαγωγής ορθοδόξου επισκόπου
γ) το δικαίωμα του εκκλήτου στις δίκες ορθοδόξου επισκόπου να διαβιβάζεται στον Λατίνο επίσκοπο (αυτόθι, σελ. ς΄)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
(Αποσπάσματα έκ του βιβλίου ΙΔΟΥ Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ βλ. Ευγένιου Βουλγάρεως απο τα Αντιρρητικά του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Νεκταρίου σελ. 376-390)
Αναγνώσαμε ότι στην Ανατολή, με αφορμή δήθεν την ευσέβεια, οι Πάπαι προέβαλαν Πατριάρχας στις επί μέρους Εκκλησίες και κάθε τι που νόμιζαν ότι συμφέρει στο να υποταχθούν οι ορθόδοξοι στον ολωσδιόλου παράνομο ζυγό του Πάπα. Γι' αυτό ο Πάπας Ευγένιος ο ΙΙΙ (1145-1153) έλεγε <<αυτός ο πόλεμος και αν ακόμη για τἰποτα άλλο δεν είναι ωφέλιμος, πάντως στο να εγκαταστήσουμε Λατίνους επισκόπους στις εκκλησίες της Ανατολής πολύ μας βοηθάει>> (βλ. Όθωνος. βιβλ. Α΄, περί των έργων του Γερμανίας Φρειδερίκου, κεφ. 34). Και φυσικά όχι μόνον την Ανατολική Εκκλησία λεηλάτησαν με αυτόν τον ελεεινό πόλεμο, αλλά και την Βυζαντινή αυτοκρατορία. Διότι ο Ιννοκέντιος ο ΙΙΙ (1178-1180) βλέποντας την διχόνοια που επικρατούσε στο βασίλειο της Κωνσταντινουπόλεως, τον στρατό που ήταν έτοιμος για συμμετοχή στον Συριακό πόλεμο, τον έστρεψε εναντίον της Κωνσταντινουπόλεως, και το γράφει αυτό ο Χωνιάτης (Δοσιθέου, ένθ. άν., συγγρ. γ΄).
Αναγνώσαμε ότι στις κακουργίες που περιγράφει ο Φρισιγένσης Όθων, προσθέτει και παρουσιάζει τον Πάπα Γρηγόριο τον VII (1073-1085) να λέγη, ότι όποιος δεν τον προσκυνά είναι ειδωλολάτρης!
Τα ίδια αναφέρει και ο Αββάς Ουρσπεργένσης και ακόμη ότι όταν ο βασιλεύς Φρειδερίκος βρισκόταν στον πόλεμο, ο Πάπας Γρηγόριος ο IX (1227-1241) φρόντιζε να αρπάζη τις επαρχίες του. Αναφερόμενος δε ο ειρημένος Αββάς στους βασιλείς Φρειδερίκο τον Α΄, Ερρίκο τον Ε΄ και τον Φίλιππο και μέχρι τέλους του χρονικού του, περιγράφει τις επιορκίες, τις αθετήσεις συμφωνιών, τις δολιότητες, τους πολέμους, τις προδοσίες και τις επαναστάσεις των Παπών, καθώς επίσης και τις αιχμαλωσίες και εξολοθρεύσεις που προξενούσαν στο γένος των ορθοδόξων χριστιανών, όταν δηλαδή τους εξουσίαζε η αντίχριστη κυριαρχία του Πάπα, καθώς επίσης και το ότι ο Πάπας προγραμμάτισε με τον πόλεμο αυτόν να χρησιμοποιήσει πατριάρχας και επισκόπους στα Πατριαρχεία της Ανατολής και συγκεκριμένως ο Πάπας Ευγένιος ο ΙΙΙ (1145-1153), αποβλέπων σ' αυτόν τον σκοπό, θέλησε να κηρύξη τέτοιον πόλεμο εναντίον του αυτοκράτορος Μανουήλ του Κομνηνού (1143-1180) για την ίδια αιτία, όπως μαρτυρεί ο Όθων. Και ότι καταστάθησαν τέτοιοι επίσκοποι Λατίνοι στην Αντιόχεια και στα Ιεροσόλυμα, γι' αυτό έδειχναν μεγάλο ενδιαφέρον και για την Κωνσταντινούπολι.
Γι' αυτό άλλωστε ο Ιννοκέντιος ο ΙΙΙ (1198-1216) πραγματοποίησε τον πόλεμο κατά της Κωνσταντινουπόλεως, την οποία τελικά κυρίευσαν οι Λατίνοι το 1204, όπως εξιστορεί ο Νικήτας Χωνιάτης, και τότε γέμισε όλος ο κόσμος απο αίματα χριστιανών, απο αφανισμό συγγραμμάτων, απο αφορισμούς επισκόπων, απο βασανισμούς ιερέων, απο διωγμούς μοναχών. Ακόμα συνέβησαν και αφανισμοί μοναστηρίων, διωγμοί και ελάττωσις των πιστών, αύξησις δε και πολλαπλασιασμός των ειδωλολατρών, συνεπεία μιάς και μόνης αιτίας, γιατί δεν επείθοντο να υποταγούν στον αποστάτη Πάπα (Δοσιθ. βιβλ. Η΄, κεφ. ιθ΄ παρ. δ΄).
Αναγνώσαμε ότι όταν οι Λατίνοι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολι, μαζί με τα άλλα απερίγραπτα κακά που αποτόλμησαν (βλ. Μανούλ Μαλαξό και τον Νικήτα Χωνιάτη), εκάθισαν στο ιερό σύνθρονο της Αγίας Σοφίας και μια γυναίκα πόρνη και το εχλεύαζαν και ότι ασχημονούσαν με τις αγίες εικόνες συμπεριφερόμενοι σαν σε αγάλματα, και τις χρησιμοποιούσαν οι στρατιώτες σαν ταβλοσανίδες παίζοντας πάνω σ' αυτές τραπουλόχαρτα. Και τα πολύτιμα καταπετάσματα των πυλών και τα ιερά άμφια των εκκλησιών τα έκαναν φορέματα για τις ερωμένες των. Τοποθέτησαν κάτω την εικόνα του Ιησού Χριστού σαν απλή σανίδα και κάθονταν επάνω της, και ερήμωσαν μοναστήρια μοναχών και μοναζουσών (αύτοθι συγγρ, γ΄). Κατ' αυτόν τον τρόπο λοιπόν τα αλλεπάλληλα συμβούλια των Παπών και των Δυτικών αρχόντων τα προοριζόμενα για την απελευθέρωσι της Ιερουσαλήμ απο τους μουσουλμάνους, είχαν αποβεί αιτία της καταστροφής της Ορθοδόξου Ανατολικής Αυτοκρατορίας. (αυτόθι, σελ. δ΄)
Αναγνώσαμε ότι οι Λατίνοι εγκατέστησαν στην Κωνσταντινούπολι ψευδοπατριάρχη τον Θωμά Βενέτικο, που φορούσε αντί ράσα παντελόνια και που είχε τα γένεια του τόσο βαθειά ξυρισμένα, σαν να είχε κάνει αποτρίχωσι. Έστειλε δε και ο Πάπας Λεγάτο, κάποιον ονομαζόμενον Πελάγιο, που φορούσε κοκκινοβαμμένα και παράξενα φορέματα και που εξεβίαζε τους πολίτας να παπίσουν. Απηγχόνιζε τους ιερείς και έκλεινε τους ιερούς ναούς, για να αναγκασθούν να ομολογήσουν υποταγή στον Παπισμό.
Αναγνώσαμε ότι απο της βασιλείας του αειμνήστου Μανουήλ του Πορφυρογεννήτου (1143-1180) έως της βασιλείας του αειμνήστου Ιωάννου Γ΄ του Βατάτζη (1222-1254), οι Λατίνοι μετά μανίας λεηλατούσαν τα νησιά και τις πόλεις, και απο όσες μπόρεσαν να κυριεύσουν, εξεδίωκαν τους ορθοδόξους αρχιερείς, και τους αντικαθιστούσαν με ομόφρονάς των Καρδιναλίους όπως λχ. στην Κωνσταντινούπολι, στην Κύπρο, στην Μεγάλη Αντιόχεια και σε άλλες χώρες τις οποίες κατέσχον.
Αλλά και τους απλούς λαικούς και τους ιερείς και τους μοναχούς, βασανιστικά τους εξεβίαζαν να γίνουν ομόφρονές των, να συγκοινωνούν μ' αυτούς και να μνημονεύουν τον Πάπα. Και όσοι δεν επείθοντο να δεχθούν τα δόγματα των αντιμετώπιζαν την πεισματώδη συμπεριφορά των. Οσους δε τους ήλεγχαν ως αιρετικούς και αποστρέφονταν την κοινωνία τους, τους βασάνιζαν φανερά και κατασκεύαζαν κατηγορίες, όπως συνέβαινε με τους βασιλείς της εποχής των διωγμών των χριστιανών.
Επιβεβαιώνουν δέ τα λεγόμενα οι έν Κύπρω μαρτυρήσαντες άγιοι μοναχοί, μερικούς απ' τους οποίους δεν αποδέχθηκαν να κοινωνήσουν μαζί τους, τούς φυλάκισαν επί τρία έτη, και αφού τους υπέβαλαν σε κάθε είδους τιμωρία, ύστερα, αφού δεν τους έπεισαν να ομολογήσουν έστω με το στόμα των, το καλώς εξουσιάζετε, εκτός εαυτών γενόμενοι απο θυμό, άλλους μέν, αφού τους έδεσαν στις ουρές των αλόγων των, σέρνοντάς τους σε πετρώδεις και δυσβάτους τόπους τους εφόνευσαν, τους δέ προκρίτους των, αφού άναψαν μεγάλη φωτιά, τους κατέκαυσαν. Ο δέ καθηγούμενός των, Αββάς Ιωάννης ονομαζόμενος, επί πολλή ώρα φαινόταν απ' όλους να στέκεται στο κέντρο της φλόγας και να προσεύχεται, τότε ένας απ' αυτούς τους Λατίνους ιππέας, εντελώς μανιώδης γενόμενος, εξακόντισε εναντίον του ένα ρόπαλο και χτυπώντας τον δυνατά τον έρριξε μέσα στη φωτιά, και έτσι ο όσιος παρέδωσε στον Θεό την αγία ψυχή του. Όταν έσβησε η φωτιά εκείνη, αφού βρήκαν τα λείψανα οι διώκτες του Χριστού παπολάτρες, αφού μετέφεραν οστά διαφόρων ζώων και ακαθάρτων θηρίων, τα έρριξαν επάνω στα λείψανα των αγίων, και αφού άναψαν πάνω απ' αυτά πάλι δεύτερη φωτιά, δεν επέτρεψαν να σβήση η φλόγα, έως ότου αποτεφρώθηκαν τελείως.
Αναγνώσαμε ότι οι Λατίνοι ζητούσαν απο τους Κυπρίους τρία πράγματα
α) να βάλουν οι ορθόδοξοι τα χέρια τους μέσα στα χέρια των Λατίνων κληρικών, υποσχόμενοι κατ' αυτόν τον τρόπο την υποταγή των στον Πάπα
β) να λαμβάνη γνώσι προηγουμένως ο Λατίνος επίσκοπος της προαγωγής ορθοδόξου επισκόπου
γ) το δικαίωμα του εκκλήτου στις δίκες ορθοδόξου επισκόπου να διαβιβάζεται στον Λατίνο επίσκοπο (αυτόθι, σελ. ς΄)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
(Αποσπάσματα έκ του βιβλίου ΙΔΟΥ Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ βλ. Ευγένιου Βουλγάρεως απο τα Αντιρρητικά του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Νεκταρίου σελ. 376-390)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου