ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΚΡΙΣΙΣ ΚΑΤΑ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ;

Πολλοι φιλοοικουμενιστές κατηγορούν όσους δεν συμφωνουν με τα τολμηρά ανοίγματα του Πατριάρχου και άλλων προσώπων που πρωτοστατούν εις την παναίρεσιν του Οικουμενισμού. Το επιχείρημα που χρησιμοποιούν είναι οτι ΜΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΤΕ. Ξεχνάνε όμως οι φιλοικουμενιστές οτι στήν Ορθοδοξία αγωνιζόμαστε να ακολουθήσουμε τα παραδείγματα των Αγίων Πατέρων και φυσικά του Κυρίου Ιησού Χριστού. Τι έκαναν όμως οι Πατέρες εν καιρώ αιρέσεων;
Οι Πατέρες δεν στρέφονται μόνον εναντίον των αιρέσεων, αλλά και των αιρετικών, κατ ιδίαν και εν Συνόδοις. Οι αιρετικοί είναι <<οί τής αληθείας εχθροί>>, λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ( PG 48, 792). Διό ερωτά, μαχόμενος είς τον καλόν αγώνα υπέρ πίστεως <<Δύνασαι μοι ειπείν, αγνώμον και αναίσχυντε αιρετικέ>>; (PG 48, 1079). Καί συμβουλεύει πάντα Ορθόδοξον περί του αιρετικού << απόστηθι λοιπόν, και στήσον αυτόν κάτω μετά του Διαβόλου, μάλλον δέ καί εκείνου κατώτερον>> ( PG 48, 765). Ο Μ. Βασίλειος χαρακτηρίζει τούς αιρετικούς αναίσχυντους πλέον τού προδότου Ιούδα ( PG 32, 897). Ο ιερός Φώτιος ομιλεί εναντίον τών <<εμμανέστερον κυνών υλακτούντων>> κατά της Ορθοδοξίας αιρετικών (PG 401, 940). Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς γράφει οτι οι παπικοί κατέχονται απο <<πάθος ανίατον κακοδοξίας (1, 79). Ο δέ άγιος Γρηγόριος Νύσσης, συντάσσων λόγους εναντίου του αιρετικού Ευνομίου, αποκαλεί τούτον μετ οδύνης ψυχής <<αγνώμονα>> και <<απολλύμενον>> ( PG 45, 249). Τόν κατηγορεί οτι αγωνίζεται κατά της αληθείας, <<έν τή συνήθει παλαίστρα τού ψεύδους>> ( PG 54, 572 - 573), καί ότι συνθέτει καί λόγους άνευ νοήματος, επιζητών εντυπώσεις παρά τοίς ακροαταίς πρός εξαπάτησιν ( PG 45, 673). Διότι << αιρετικός έστι συκοφάντης και κατήγορος αληθείας>> ( Αναστασίου Σιναίτου, PG 89, 77). Αλλά καί ο Μ. Αθανάσιος ομιλών περί τού φονέως Μαγνεντίου, γράφει <<τόν δέ διάβολον Μαγνέντιον>> ( Απολογία πρός Κωνστάντιον).
Αί δέ άγιαι Σύνοδοι, Τοπικαί καί Οικουμενικαί, δεν καταδικάζουν απλώς τάς αιρέσεις, αλλά καί αναθεματίζουν τούς αιρετικούς, όχι μόνον γενικώς, αλλά καί προσωπικώς, ώς μαρτυρούν τα Πρακτικά τούτων. Πρόχειρον δέ έν προκειμένω δείγμα έστω ο Α΄ Κανών της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου, έν τώ οποίω αναφέρονται ονομαστικώς οι εκβληθέντες της Εκκλησίας αιρετικοί Μακεδόνιος, Απολινάριος, Ευτύχης, Διόσκουρος, Νεστόριος, κ.ά.

Κατόπιν των ανωτέρω πως τολμούν καποιοι ιεράρχες να κατηγορούν τους αντιοικουμενιστάς ως ΥΠΕΡΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ, ΦΑΝΑΤΙΚΟΥΣ κ.α.
Μήπως αγαπητοί μου Ιεράρχες γίνατε χλιαροί;; Εγω θα σας πω αυτό που έλεγε ο πατέρας Αγουστίνος Καντιώτης <<ΚΑΙ ΕΑΝ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ, ΚΑΙ ΕΑΝ ΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΠΡΟΔΩΣΩΜΕΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΠΑΤΟΥΜΕ Θ ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΝΕ ΚΑΙ ΘΑ ΦΩΝΑΞΟΥΝΕ. Η ΠΙΣΤΙΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΙΝΕ ΑΛΗΘΙΝΗ. ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΧΑΡΑΔΡΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΡΑΓΓΙΑ ΘΑ ΒΓΟΥΝΕ ΝΕΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΗΜΩΝ. ( Αυγουστίνου Καντιωτου ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ Σελ. 58).