ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ: Ποιοί ήταν οι «θεοί» των εθνών; (Ψαλ. 95,5) (12ο ΜΕΡΟΣ)

Τι συμβαίνει όμως στο πνευματικό επίπεδο (της γιόγκα); Η επιφανεική «ειρήνη», την οποία βιώνει ο ασκούμενος, είναι τότε μονάχα φυσιολογική, εφόσον αυτή αποτελεί μια πρόσκαιρη φυγή από το άγχος της επαγγελματικής και καθημερινής ζωής· τίποτα δηλαδή περισσότερο από μια επίσκεψη στον κινηματογράφο, το θέατρο ή μια συναυλία. Το κόλπο και παγίδα συνάμα αυτής της «νάρκωσης» έγκειται ωστόσο στο ότι επιδιώκει να καταστήσει το άτομο εξαρτημένο από την αναζήτηση ηρεμίας και ταυτόχρονα να παραλύσει τη δυναμική που έχει ο Θεός εμφυσήσει στον άνθρωπο, δηλαδή την αναζήτηση της «πληρότητας διά της αγάπης και της ειρήνης», εν τέλει δε να οδηγήσει στην όλη αστοχία ως προς την επίτευξη του στόχου της ζωής. Ο άνθρωπος εξαιτίας της πτώσεως και της απώλειας του Παραδείσου έχασε αυτή την κατάσταση του είναι και την ενέκλεισε ερμητικά, την τσιμεντοποίησε μέσα στην εγωιστική αυτοπροστασία (ο συνάνθρωπος οράται ως «κίνδυνος», το εγώ αυτοαγαπάται). Τούτη η ανισορροπία μπορεί να ιαθεί μόνο μέσα από τη συνειδητοποίηση της αμαρτωλότητας, με το να γκρεμιστεί δηλαδή ο τοίχος που χωρίζει τον άνθρωπο από τον πλησίον του.

Η γιόγκα αντιθέτως δεν είναι ίαση, αλλά απλώς υποκατάστατο, μια αναισθησία, που τυφλώνει τον άνθρωπο, ώστε αυτός συσκοτισμένος να μην συνειδητοποιεί την αμαρτία του (προδοσία της αγάπης)· η γιόγκα είναι επικεντρωμένη.

Ο Χριστός μας λέει: «...Τη δική μου ειρήνη σας δίνω. Δε σας τη δίνω όπως τη δίνει ο κόσμος» (Ιωάν. ιδ, 27). πιο ξεκάθαρα δεν θα μπορούσε να δοθεί η διαφορά.

Στην παραδοσιακή γιόγκα κύριο στόχο αποτελεί η ενεργοποίηση της δύναμης Κουνταλίνι στον νωτιαίο μυελό. Ο καθηγητής Θεολογίας πατήρ [ωάννης Σ. Ρωμανίδης στο άρθρο του «Η νόσος της θρηκείας και η θεραπεία της» (Θεολογία, τόμος 63, τεύχος 3, 1992) αναφέρει ότι όλες οι φαντασίες, τα νοσηρά νοήματα, προκαλούνται από ένα βραχυκύκλωμα στο κέντρο της ανθρώπινης προσωπικότητας, δηλαδή στον χώρο ανάμεσα στην καρδιά, που ρυθμίζει την κυκλοφορία του αίματος, και του εγκεφάλου, του επί κεφαλής του νευρικού συστήματος, που ενεργοποιεί και ρυθμίζει την κυκλοφορία του νωτιαίου μυελού. Το βραχυκύκλωμα αυτό αποκόπτει το θύμα του από την πραγματικότητα σε βαθμό που ποικίλει ανάλογα, η δε ικανότητα διάκρισης μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας υφίσταται βλάβη και περιορίζεται. Συνεχίζει λέγοντας πως «οι πλέον επικίνδυνες φαντασίες-νοήματα είναι οι θρησκείες, οι οποίες ισχυρίζονται πως οι γραφές τους έχουν υπαγορευθεί από τον Θεό και έχουν κατανοηθεί από μια κάστα λεγομένων εμπνευσμένων ηγετών. Οι άνθρωποι λοιπόν παραμένουν δέσμιοι της δαιμονικής ισχύος μέσω των ανθρωπίνων φαντασιών-νοημάτων, ιδιαίτερα δε εκείνων που εκδηλώνονται με τη μορφή θρησκείας. ...Όσοι υποκρίνονται πως έχουν κατακτήσει τον φωτισμό και τη θέωση, δεν μπορούν να διακωμωδούν και να γελοιοποιούν τους γνήσιους προφήτες».

Οι εορτασμοί στους ναούς των θεών Σίβα και Βισνού περιστρέφονται ως επί το πλείστον γύρω από τέτοιες ακρι3ώς πρακτικές τάντρα που αφορούν την ενεργοποίηση. απεικονίσεις θεών και διάφορα μάνταλα, δηλαδή εικόνες με γεωμετρικά σχέδια και σύμβολα του συμπαντικού Κόσμου και θεοτήτων, που χρησιμοποιούνται για διαλογισμό και τελετουργίες, απλώνονται στο έδαφος. Η όλη πρακτική ονομάζεται γιόγκα Κουνταλίνι. Κουνταλίνι είναι η ισχύς της θεάς Σάκη, η οποία βρίσκεται κουλουριασμένη με τη μορφή φιδιού στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Ο εκάστοτε ασκούμενος αποκτά -έτσι ισχυρίζονται- μια ασύλληπτη δύναμη, αν καταφέρει να ξυττνήσει το φίδι αυτό. Η Κουνταλίνι ιδιοποιείται βιαίως τα επτά ενεργειακά κέντρα του σώματος, τα τσάκρα (=τροχοί), εκ των οποίων το «τελευταίο» βρίσκεται στο κρανιακό οστούν. Μασάζ, ασκήσεις αναττνοής, διαλογισμός, χρώματα και ήχοι ενεργοποιούν ζις δυνάμεις αυτές και υπόσχονται στον ασκούμενο μια ανώτερη συνειδητότητα και ενισχυμένη δύναμη ζωής. Στόχος είναι η ένωση με το πούρουζα, την ανώτερη άρρενα αρχή. (Και στον Ινδουισμό οι γυναίκες αποτελούν πλάσματα δευτέρας κατηγορίας). Κατ' αυτόν τον τρόπο θεωρείται ότι απελευθερώνονται πανίσχυρα οράματα και ψυχικές δυνάμεις. Μα τι τέλος πάντων τρέχει με τις ττνευματικές αυτές υποσχέσεις;

Για άλλη μια φορά η επιτυχία έρχεται ως επιστέγασμα μιας καθ' υπόσχεσιν «άνετης» πορείας - κανένας σταυρός, καμιά ενοχή λόγω αμαρτιών. Αντίθετα, σύντομα αναβλύζει τέτοια σωματική ενέργεια που αντιλαμβάνεται και βιώνει αυτό που αποτελεί ειδυλλιακό όνειρο κι ευχή, δηλαδή υπέροχες σεξουαλικές συναναστροφές, ως θεϊκή επικοινωνία (αλήθεια, με ποιον θεό;). Ποιος μπορεί να αντισταθεί σε κάτι τέτοιο; Τούτα 'δω εμφανίζονται ως οι πνευματικές αλήθειες του σύμπαντος που μπορούν να βιωθούν «άμεσα», με θεολογικό-λατρευτικό περίβλημα των εννοιών (φαντασίες-νοήματα) του Ινδουισμού, ο οποίος, όπως ξαναέχω πει, δεν βασίζεται σε κάποια πίστη, αλλά στην προσωπική βίωση της λεγόμενης θεϊκότητας. Και ξαναλέω και τούτο: Ενθουσιασμένος κανείς διαπιστώνει πως το όλο πράγμα «δουλεύει», «πιάνει», αφού όμως πρώτα μάθει να αποκηρύσσει, όπως άλλωστε συνιστάται από τους εκάστοτε διδασκάλους, την προηγούμενη χριστιανική του πίστη ως άκαμπτη, στερεότυπη προκατάληψη. Η παράδοση του Βουδισμού και του Ινδουισμού προσφέρει τη δυνατότητα να προσδοκά κανείς τη διαδικασία της πνευματικής «αφύττνισης» σαν μια ολόφωτη «αστραπή εσωτερικού φωτισμού». Όταν όμως οι δάσκαλοι της Κουνταλίνι μας παροτρύνουν να ρίξουμε στα ...αζήτητα τις καταχωνιασμένες παραστάσεις μας περί θρησκείας, τις δεισιδαιμονικές μας φαντασίες και τα θεολογικά μας συστήματα περί πίστεως, τότε στο μυαλό μου για αυτήν την «αστραπή του φωτισμού» έρχονται μονάχα τα λόγια του Ιησού Χριστού: «Εγώ έχω δει το σατανά να πέφτει από τον ουρανό σαν αστραπή» (Λουκ. ι', 18). Δεν θα μπορούσε να ειπωθεί με πιο σαφή τρόπο απ' ό,τι στο εγχειρίδιο της Κουνταλίνι: «Δεν χρειάζεται να προσκολληθείτε σε κάποια νέα θρησκευτική κατεύθυνση... Η Κουνταλίνι είναι μια δύναμη, ένα βίωμα και ένας φωτισμός πέρα από κάθε ανθρώπινο θρησκευτικό συλλογισμό. Δεν χρειαζόμαστε κανέναν συμβολικό θρησκευτικό κόσμο, αυτός το μόνο που κάνει είναι να μας αποτρέπει από το να ερευνήσουμε τη βαθύτερη μας ττνευματική υπόσταση. Χρειαζόμαστε μονάχα θεμελιώδεις μεθόδους διαλογισμού που επιρέπουν να καθησυχάζουμε το λογικό μας (μήπως να το θέτουμε κι εκτός λειτουργίας;)..., ώστε να αναγνωρίζουμε την ενότητα μας με τον Θεό μέσα από άμεση επαφή». Και σε τούτο το δίχως άλλο θα μας βοηθήσει πρόθυμα η ερωτική θεά Κουνταλίνι, ) υπνώττων όφις, το φίδι που κοιμάται. Γρήγορα-γρήγορα με μυστικιστικό τρόπο θα ενωθούμε με το θείο, αφού όσο πιο εντατική είναι η σεξουαλική «φόρτση», τόσο πιο βαθιά είναι και η πνευματική πρόοδος. Εφήμερες ερωτικές ηδονές και ερωτικές φαντασιώσεις χαρακτηρίζονται ξεκάθαρα ως δωρεές ευσπλαχνίας, διότι αφυπνίζουν τον όφι Κουνταλίνι και λύνουν τα δεσμά του. Θα διακόψω την αναφορά μου αυτή με έναν ακόμη ισχυρισμό των δασκάλων της γιόγκα: «Ο οργασμός είναι η πλέον ασφαλής οδός προς συνάντηση με το θείο». Κατά κυνική συγκυρία ακριβώς μετά μνημονεύεται και ο λόγος του Ιησού: «Θα γνωρίσετε την αλήθεια και αυτή θα σας ελευθερώσει» (Ιωάν. η', 32). Πιο ξεκάθαρο, νομίζω, δεν γίνεται. Ως σχόλιο όμως ας μνημονεύσουμε τα χωρία: «ό,τι γεννιέται από τον άνθρωπο είναι ανθρώπινο» (Ιωάν. γ', 6) και «όσοι, λοιπόν, ακολουθούν τις αμαρτωλές επιθυμίες, δεν μπορούν ν' αρέσουν στον Θεό» (Ρωμ. η', 8).

Ο δρόμος της Κουνταλίνι είναι αυτούσιος ο γιατρός που χορηγεί στον ασθενή εγωπαθή έρωτα και σεξουαλικά πάθη, τροκειμένου αυτά να τον λυτρώσουν από τον παραμορφωμένο έρωτα προς τον εαυτό του! Δεν είναι παρά ο δρόμος για την Κόλαση και τον ττνευματικό θάνατο, το αντίθετο της μεταμόρφωσης από κατακτητική αγάπη σε αγάπη αυτοαπαρνητική, ανιδιοτελή. Ο άνθρωπος γίνεται δούλος αντί ελεύθερος, γίνεται πορνείο αντί «ναός του Αγίου Πνεύματος». Το να συγχέει κανείς τις προσωπικές του εντυπώσεις περί Θεού με τον ίδιο τον Θεό δεν είναι τίποτε άλλο από ειδωλολατρία.

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ