Δεν θα πούμε πολλά λόγια, διότι είναι κουραστικό να επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια.
Σήμερα είναι Κυριακή της Σαμαρείτιδος. Δυστυχώς αναγνώσαμε ενα άρθρο το οποίο περιείχε εναν ατυχή παραλληλισμό του διαλόγου του Κυρίου με τους σύγχρονους «διαλόγους» μετά των αιρετικών που συμμετέχουν εις τον Οικουμενισμό.
Ρωτάει ο αρθρογράφος
«Αφού ο Κύριος έκανε διάλογο - αν και δέχθηκε τα σχόλια και των μαθητών Του ακόμα - δεν πρέπει η Εκκλησία, που είναι «Εκείνος παρατεινόμενος στους αιώνες», να ασκεί διάλογο με τους κάθε λογής «άλλους»; Μολύνθηκε ή μειώθηκε ο Χριστός; Όχι, ούτε και η Εκκλησία Του. Αντίθετα, άλλαξε ένα πρόσωπο στην συνάντηση στο φρέαρ του Ιακώβ, αμέτρητα στην συνέχεια. Ήξερε ότι δεν έδινε νερό μολυσμένο, αλλά ζωντανό. Την ίδια ζωντάνια έχει και η Ορθόδοξη Εκκλησία, γι΄ αυτό και δεν διστάζει να την προσφέρει σε αλλόδοξους και αλλόθρησκους , χωρίς βέβαια να διαπραγματεύεται το δόγμα Της, την παράδοση Της ή τους κανόνες Της. Τίποτα δεν έχει να κρύψει, γι΄ αυτό δεν μπορεί να αρνηθεί ή να παραιτηθεί από διαλόγους. Ιδιαίτερα συζητά με τους άλλους για θέματα της εποχής που ταλαιπωρούν τους ανθρώπους και που δεν κοιτούν εθνότητα, φύλλο ή θρήσκευμα (πείνα, πτώχεια, περιβάλλον, ειρήνη)».
Κανένας δεν αρνείται τον διάλογο με τους άλλους! Για ποιόν διάλογο όμως ομιλείτε;
Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι εις την Οικουμενική κίνηση δεν τους ενδιαφέρει ο διάλογος, αλλά ο ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ των θρησκειών μεταξύ τους! Άλλο λοιπόν είναι το ότι ΣΥΝΟΜΙΛΩ-ΣΥΝΔΙΑΛΕΓΟΜΑΙ με κάποιον δια να τον κατηχήσω εις την ορθή πίστη, και άλλο ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΑΙ δια να βρούμε κάποιο κοινό σημείο μεταξύ μας!!!
Ο Κύριος εις τον διάλογο με την Σαμαρείτιδα, κάνει ΚΑΤΗΧΗΣΗ και όχι ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ!
Εσείς κάνετε ΚΑΤΗΧΗΣΗ εις τα Πανθρησκειακά Συμβούλια και Συνέδρια και εις όσους συμμετέχουν εις αυτά;
Εσείς νομίζετε ότι το δόγμα, η Παράδοση και οι Κανόνες της Εκκλησίας δεν έχουν διαπραγματευθεί;; και όχι μόνο διαπραγματευθεί αλλά και έχουν καταπατηθεί;;; Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα δυστυχώς! Τώρα πως εσείς δεν τα βλέπετε και γράφετε ως να μην έχει συμβεί απολύτως τίποτα, είναι απορίας άξιον!
«Τις αγιοπατερικές επιφυλάξεις, αρνήσεις και ενστάσεις πρέπει να τις δούμε και να τις εξετάσουμε υπό το πρίσμα συγκεκριμένων ιστορικών συγκυριών και καταστάσεων. Τότε η πίστη των χριστιανών δεν ήταν ξεκαθαρισμένη και το πέρασμα από «Εκκλησία» σε «Εκκλησία» και από αίρεση σε αίρεση ήταν εύκολη. Έτσι, η ενότητα της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας ήταν εύθραυστη. Τώρα πλέον η συνείδηση των χριστιανών εδραιώθηκε και ο κίνδυνος από επιπόλαιες κινήσεις αφανίστηκε ή περιορίστηκε. Πληγή είναι πια οι νεοφανείς αιρέσεις που τις αντιμετωπίζουν όλες οι χριστιανικές ομολογίες και που είναι άλλο ένα πεδίο συνεργασίας μ΄ αυτές, είναι κοινό το πρόβλημα. Μ΄ αυτές βέβαια τις αιρετικές ομάδες καμία συζήτηση δεν γίνεται».
Αυτά που διαβάζουμε είναι απαράδεκτα!!!
Ποιές είναι οι χριστιανικές ομολογίες (προσέξτε!! δεν τις αποκαλεί αιρέσεις, αλλά ομολογίες!!) που συνεργάζεστε δια να αντιμετώπισετε τις νεοφανείς αιρέσεις;;
Θέλετε να μας πείτε ότι ο Παπισμός, Προτεσταντισμός κ.λπ που εσείς συνεργάζεστε δεν είναι πια αιρετικοί αλλά απλώς ''ομολογίες χριστιανικές'' που εσείς μαζί με αυτούς καταπολεμάτε τις νεοφανείς αιρέσεις;;; Και μάλιστα με αυτές τις ''νεοφανείς'' ομάδες=αιρέσεις δεν συνδιαλέγεστε;; Είστε και ομολογητές δηλαδή!
Δηλαδή οι αιρετικοί δεν είναι πια αιρετικοί, αλλά καταπολεμούν και τις αιρέσεις!!!
Πλήρης διαστρέβλωση των όρων!!!
Πόσο ορθό ήταν το λεχθέν υπό του π. Αρσενίου Βλιαγκόφτη που έλεγε «στόχος της Νέας Εποχής δεν είναι να αδειάσουν οι Εκκλησίες, αλλά να γεμίσουν με ανθρώπους με αλλοιωμένο φρόνημα»!!
Πλήρης αλλοίωση! Δεν σχολιάζουμε περαιτέρω! Ο καθένας ας κρίνη μόνος του!
Τέλος θα υπενθυμίσουμε εις τους συντηρητικούς «ορθοδόξους» το συμβάν με την Χαναναία ειδωλολάτρισσα και την λόγο του Κυρίου προς αυτήν λέγοντάς της «ουκ έστι καλόν λαβείν τον άρτον των τέκνων και βαλείν τοις κυναρίοις» δηλαδή δεν είναι δυνατόν, δεν είναι καλό να στερήσω τη θεραπεία, την οποία έχω να δώσω στα παιδιά του Ισραήλ και να τη δώσω στα κυνάρια, στα σκυλάκια, όπως ελογίζοντο οι αλλότριοι, οι έξω από την πίστι στο Θεό, οι ειδωλολάτρες.
Αυτή του απάντησε «ναι, Κύριε. και γαρ τα κυνάρια εσθίει από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης των κυρίων αυτών», Ναι, Κύριε, πράγματι εμείς είμαστε κυνάρια, ενώ τα παιδιά του Ισραήλ είναι τα παιδιά του Θεού. Αλλά και τα κυνάρια πολλές φορές τρώγουν τα ψιχία, τα ψίχουλα, αυτά που πέφτουν από το τραπέζι των παιδιών!» Σαν να έλεγε: «Ψίχουλα δώσε και σε μένα, μια και λογίζομαι κυνάριο και όχι ένα από τα παιδιά του Ισραήλ τα διαλεχτά». Κι όταν είδε ο Κύριος την τόσο μεγάλη της πίστι, αμέσως της είπε: «Γυναίκα μεγάλη είναι η πίστις σου! Να γίνη ό,τι επιθυμείς!» Κι από την στιγμή εκείνη το κορίτσι της έγινε καλά. Εθριάμβευσε η πίστις!
Η ίδια ΠΑΡΑΔΕΧΘΗΚΕ και ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ ότι είναι αλλότρια, αιρετική θα λέγαμε.
Έτσι επειδή παραδέχθη,ομολόγησε και πίστεψε εις τον Ιησού Χριστό, ο Κύριος την αντάμειψε και με το θαύμα που έκανε εις αυτήν, αλλά και με τον λόγο που της είπε.
Μήπως σήμερα οι αιρετικοί παραδέχονται ότι είναι αιρετικοί, ομολογούν την Ορθόδοξη Πίστη ως Μια Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, και πιστεύουν ορθά εις τον Ιησού Χριστό, απεμπολώντας όλες τις αιρετικές και κακόδοξες διδασκαλίες δια το πρόσωπό του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου