ΟΙ ΑΠΟΡΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Δημοσιεύθηκε εις το πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων «romfaia» μία επιστολή του Μητροπολίτου Πειραίως Σεραφείμ δια το θέμα συγκλήσεως της «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου» των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Αυτό που μας προβληματίζει και μας δημιουργεί απορίες είναι ότι, όπως αναφέρει ο ίδιος, εις την εν λόγω σύνοδο προτείνει να στηλιτευτεί ο ζηλωτισμός και ο συγκρητιστικός Οικουμενισμός. Απορούμε, διότι το να στηλιτευτεί ο ζηλωτισμός ως «σχισματικοί»κλπ., όπως λέγουν οι ίδιοι, είναι εφικτό διότι οι ίδιοι δεν ανήκουν εις αυτόν. Όμως το να στηλιτευτεί ο Οικουμενισμός ως αίρεση είναι αντιφατικό και μάλιστα θα τολμούσαμε να λέγαμε και παράλογο! Διότι τα μέλη της μελλούσης ''Μεγάλης'' συνόδου τυγχάνει να είναι οι ίδιοι Οικουμενιστές και μάλιστα υπέρμαχοι!! Είναι ποτέ δυνατόν οι ίδιοι οι Οικουμενιστές να στηλιτεύσουν τον εαυτό τους; Είναι δυνατόν οι Οικουμενιστές να θεωρήσουν τον Οικουμενισμό ως αίρεση εφ΄ όσον οι ίδιοι συμμετέχουν επίσημα εις αυτόν; Ακόμα ο Μητροπολίτης Πειραιώς ενω πάμπολλες φορές έχει κληθεί να ονομάσει επίσημα τους Οικουμενιστές ο ίδιος αρνείται να το κάνει, ομιλεί όμως για έναν αιρετικό οικουμενισμό χωρίς βεβαίως να μας πεί ποιοί συμμετέχουν εις αυτόν ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ και αν αυτοί που συμμετέχουν, εφ΄ όσον είναι αίρεση ο οικουμενισμός, είναι αιρετικοί ή όχι! Γιατί δεν μας λέγει λοιπόν ποιοί είναι οικουμενιστές και ποιοί όχι; Η απάντησις βεβαίως είναι ότι ποτέ δεν πρόκειται να τους στηλιτεύσει ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ διότι γνωρίζει ότι είναι ΕΝΤΟΣ των τειχών της Ορθοδοξίας, και δυστυχώς τους δικαιώνει κιόλας όπως έκανε προ ημερών με την δήλωσή του δια τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο.
Πως λοιπόν Άγιε Πειραιώς θα γίνει σύγκλησις Αγίας και Μεγάλης Συνόδου ώστε να στηλιτευτεί ο Οικουμενισμός εφ΄ όσον οι ίδιοι που θα συμμετέχουν σε αυτήν θα είναι Οικουμενιστές; Ενω γνωρίζετε και γνωρίζουμε ότι ένας απο τους υπέρμαχους του συγκρητιστικού Οικουμενισμού είναι ο Οικ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος τότε πως γράφετε ότι

«Η αφ’ ικανού χρόνου και με οτρηρούς κόπους προετοιμαζομένη Αγία και Μεγάλη Σύνοδος των Αγιωτάτων Ορθοδόξων Εκκλησίών συντονιζομένη υπό του πανσέπτου Κέντρου της υπ’ ουρανόν Ορθοδοξίας, της Αγιωτάτης Πρωτοθρόνου Εκκλησίας της Κωνσταντίνου Πόλεως και του Πρωτιστεύοντος Αυτής Αγγέλου Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου Κυρίου κ. Βαρθολομαίου κέκτηται την ανεπανάληπτον και μοναδικήν ευκαιρίαν, αφ’ενός μεν δικαιώσεως Αυτής».

Πως θα στηλιτευτεί ο Οικουμενισμός απο την στιγμή που τον πρωτεργάτη αυτού εσείς τον ονομάζετε ως Άγγελο και Παναγιώτατο; Ή μήπως θεωρείται ότι ο κ. Βαρθολομαίος δεν συμμετέχει εις τας πανθρησκειακάς συνάξεις ή ότι δεν συμπροσεύχεται με τους πάσης φύσεως αιρετικούς; Πως εσείς γράφετε ότι ο Παπισμός και ο Οικουμενισμός είναι αίρεσις ενω τα αντίθετα φρονούν ο κ. Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ; Πως θα καταδικάσετε τον Οικουμενισμό εις την σύνοδο αυτή ενω οι Οικουμενιστές έχουν την αντίθετη άποψη απο εσάς στο τι είναι ο Οικουμενισμός; Εσείς τον λέτε αίρεση, αυτοί τον λέγουν διάλογο αγάπης. Ακόμη πως θα καταδικάσετε τον Οικουμενισμό ενω θα είστε εις την ίδια σύνοδο με τους οικουμενιστάς επισκόπους; Μήπως ξεχάσατε τι είχε γράψει ο κ. Βαρθολομαίος δια όσους διαφωνούμ με τα Οικουμενιστικά ανοίγματα; Να σας θυμίσουμε λοιπόν

«Οι υπογράφοντες την «Ομολογίαν (Πίστεως)» δια του τρόπου τούτου κηρύσσουν πάντας ημάς εκτός της Εκκλησίας, ήτοι σχισματικούς, είναι δε απορίας άξιον διατί δεν έχουν εισέτι διακόψει την μεθ’ ημών μυστηριακήν κοινωνίαν, εφ’ όσον ευρισκόμεθα κατ’ αυτούς «εκτός Εκκλησίας». (Επιστολή Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου εις τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο).

Πως λοιπόν αγαπητέ κ. Σεραφείμ ενω θεωρείται τους Οικουμενιστές εκτός εκκλησίας (κατά τους λόγους του κ. Βαρθολομαίου) εσείς θα συμμετέχετε εις την εν λόγω Μεγάλη Σύνοδο;

Πως λοιπόν εφ΄ όσον υπογράψατε την Ομολογία Πίστεως κατα του Οικουμενισμού και συμφωνείτε με τα λεγόμενα αυτής λέγοντας

«Ο μόνος τρόπος για να αποκατασταθεί η κοινωνία μας με τους αιρετικούς είναι η εκ μέρους τους αποκήρυξη της πλάνης και η μετάνοια» και «Έφ' όσον οι αιρετικοί εξακολουθούν να παραμένουν στην πλάνη, αποφεύγουμε την μετ' αυτών κοινωνία, ιδιαίτερα τις συμπροσευχές. Οι ιεροί κανόνες στο σύνολο τους απαγορεύουν όχι μόνο τα συλλείτουργα και τις εντός των ναών συμπροσευχές, αλλά και τις απλές συμπροσευχές σε ιδιωτικούς χώρους»

Πως λοιπόν εσείς συμμετέχετε μαζί τους δια μέσω της μυστηριακής κοινωνίας (εκκλησιαστικού μνημοσύνου); και δεν φτάνει μόνο αυτό αλλά θέλετε να συμμετέχετε και μαζί τους εις την εν λόγω Μεγάλη Σύνοδο;
Γράφει η Ομολογία Πίστεως την οποία ΕΣΕΙΣ υπογράψατε

«Άνοιξε πλέον ο δρόμος για να υιοθετηθεί, να διαμορ­φωθεί και να αναπτυχθεί στο χώρο της Ορθοδόξου Εκκλη­σίας η προτεσταντικής κατ' αρχήν επινοήσεως, τώρα δε και παπικής αποδοχής, αίρεση του Οικουμενισμού, αυτή η παναίρεση, που υιοθετεί και νομιμοποιεί όλες τις αιρέ­σεις ως εκκλησίες και προσβάλλει το δόγμα της Μιας, Άγιας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Ανα­πτύχθηκε πλέον, διδάσκεται και επιβάλλεται από Πα­τριάρχες και επισκόπους νέο δόγμα περί Εκκλησίας, νέα εκκλησιολογία. Σύμφωνα με αυτό καμμία Εκκλησία δεν δικαιούται να διεκδικήσει αποκλειστικά για τον εαυτό της τον χαρακτήρα της καθολικής και αληθινής Εκκλησίας. Κάθε μία είναι ένα κομμάτι, ένα μέρος, όχι ολόκληρη η Εκκλησία. Όλες μαζί αποτελούν την Εκκλησία.»

Πείτε μας λοιπόν ποιοί είναι αυτοί οι ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ και ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ οι οποίοι υιοθέτησαν το νέο δόγμα περί Εκκλησίας; Ποιοί υιοθέτησαν αυτή τη νέα εκκλησιολογία; Αυτοί θα συμμετέχουν εις την Μεγάλη Σύνοδο;
Γράφετε ακόμη ότι

« Υπάρχουν βέβαια και συλλογικές ευθύνες, και κυ­ρίως των οικουμενιστικών φρονημάτων Ιεραρχών και Θε­ολόγων μας, απέναντι στο ορθόδοξο πλήρωμα και το ποί­μνιο τους. Πρός αυτούς δηλώνουμε με φόβο Θεού και αγά­πη, ότι η στάση τους αυτή και τα ανοίγματα τους στις οικουμενιστικές δραστηριότητες είναι από πάσης πλευράς κα­ταδικαστέα: Διότι

• α) αμφισβητούν έμπρακτα την ορθοδοξοπατερική μας παράδοση καί Πίστη·
• β) σπέρνουν την αμφιβολία στις καρδιές του ποιμνίου και κλονίζουν πολλούς, οδηγώντας σε διαίρεση καί σχί­σμα και
• γ) παρασύρουν ένα μέρος του ποιμνίου στην πλάνη και με αυτήν στον πνευματικό όλεθρο.

Διακηρύσσουμε, λοιπόν, ότι για τους λόγους αυτούς οι κινούμενοι σ' αυτήν την οικουμενιστική ανευθυνότητα, όποια θέση και αν κατέχουν στον Εκκλησιαστικό Οργανισμό, αντιτάσσονται στην παράδοση των Άγιων μας και συνεπώς βρίσκονται σε αντίθεση μαζί τους.
Γι^' αυτό η στάση τους πρέπει να καταδικάζεται και να απορρίπτεται από το σύνολο των Ιεραρχών και τον πιστό Λαό».

Δηλαδή μας προτρέπετε να καταδικάζουμε και να απορρίπτουμε την οικουμενιστική αυτή ανευθυνότητα των Ιεραρχών, Πατριαρχών, Επισκόπων και θεολόγων ενώ εσείς εξ αντιθέτου τους ονομάζετε ΑΓΓΕΛΟΥΣ και ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΥΣ!!! και μάλιστα χαίρετε λέγοντας δι αυτούς τους

«Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας και μέλη της παρούσης Συνοδικής περιόδου άπαντας εγνωσμένους δια το ανύστακτον αυτών ποιμαντικόν ενδιαφέρον, την υπερέχουσα διάκρισιν και την ανυπόκριτον αγάπην και αφοσίωσιν εις την Αγιωτάτην Ορθόδοξον Καθολικήν Εκκλησίαν, ίνα ταπεινώς υποβάλω Υμίν την κατωτέρω πρότασιν, ήτις θα εγγράψη τα ονόματα Υμών αδιαπτώτως εις τας δέλτους των μεγάλων Ιεραρχών της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας, οίτινες πολυειδώς και πολυτρόπως ηγωνίσαντο και διεσφάλισαν ακαινοτόμητον και αδιαλώβητον την άπαξ παραδοθείσαν «τοις αγίοις αλήθειαν της αμωμήτου ημών πίστεως».!!!

Αυτά τα λίγα που γράψαμε είναι αρκετά δια να δείξουν το μέγεθος των ασυναρτησιών που δυστυχώς έχετε εισέλθει αλλά και της δικής μας απορίας δια όσα γράψατε, και πραγματικά σκεφτόμαστε ότι μήπως τελικά έχετε αλλάξει την πορεία σας;

Σας προτείνουμε λοιπόν εις την ''Αγία και Μεγάλη Σύνοδο'' την οποία ετοιμάζουν να ασχοληθείτε μόνο με την καταδίκη του ζηλωτισμού, διότι εαν ασχοληθείτε με την αίρεση του Παπισμού και του Οικουμενισμού θα γελάσουμε ή μάλλον θα κλάψουμε πολύ δια τα αποτελέσματα των αποφάσεων αυτής!! Διότι πραγματικά είναι τραγελαφικό να νομίζετε ότι αυτοί οι οποίοι θεωρούν τον Παπισμό ΑΔΕΛΦΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ και τον Οικουμενισμό ως μια ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΗΝ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, να νομίζετε λέγουμε ότι θα τον καταδικάσουνε κιόλας!

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ

Πάνυ ευλαβώς απευθύνομαι προς την Υμετέραν Πεπνυμένην Μακαριότητα, Ήτις δια της διακρινούσης Αυτήν ποιμαντικής συνέσεως και σοφίας εις καιρούς δυσχειμέρους δια τον κόσμον, οιακοστροφεί εν τη Πρωθιεραρχική Αυτής διακονία ως και εις τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας και μέλη της παρούσης Συνοδικής περιόδου άπαντας εγνωσμένους δια το ανύστακτον αυτών ποιμαντικόν ενδιαφέρον, την υπερέχουσα διάκρισιν και την ανυπόκριτον αγάπην και αφοσίωσιν εις την Αγιωτάτην Ορθόδοξον Καθολικήν Εκκλησίαν, ίνα ταπεινώς υποβάλω Υμίν την κατωτέρω πρότασιν, ήτις θα εγγράψη τα ονόματα Υμών αδιαπτώτως εις τας δέλτους των μεγάλων Ιεραρχών της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας, οίτινες πολυειδώς και πολυτρόπως ηγωνίσαντο και διεσφάλισαν ακαινοτόμητον και αδιαλώβητον την άπαξ παραδοθείσαν «τοις αγίοις αλήθειαν της αμωμήτου ημών πίστεως».

Ετίμησαν δεόντως και υπερφυώς τους στύλους της Ορθοδόξου αληθείας αγίους Πατέρας Αυτής και μετελαμπάδευσαν εις την διάδοχον γενεάν την υπερέχουσαν δάδαν της μετοχής εν τω μυστηρίω της Εκκλησίας και της αληθούς κοινωνίας εν τω Θεώ.

Η αφ’ ικανού χρόνου και με οτρηρούς κόπους προετοιμαζομένη Αγία και Μεγάλη Σύνοδος των Αγιωτάτων Ορθοδόξων Εκκλησίών συντονιζομένη υπό του πανσέπτου Κέντρου της υπ’ ουρανόν Ορθοδοξίας, της Αγιωτάτης Πρωτοθρόνου Εκκλησίας της Κωνσταντίνου Πόλεως και του Πρωτιστεύοντος Αυτής Αγγέλου Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου Κυρίου κ. Βαρθολομαίου κέκτηται την ανεπανάληπτον και μοναδικήν ευκαιρίαν, αφ’ενός μεν δικαιώσεως Αυτής, ως όντως Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και αφ’ ετέρου προσφοράς εις τους ανά την οικουμένην Ορθοδόξους πιστούς μεγίστης χαράς και αγαλλιάσεως και εν ταυτώ στηλιτεύσεως του ανεπιγνώστου ζηλωτισμού και του συγκρητιστικού οικουμενισμού.

Αύτη η δυνατότης συνίσταται εις το γεγονός της υπό των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών πανηγυρικής διακηρύξεως και συγκαταριθμήσεως ως ογδόης (Η ) Οικουμενικής Συνόδου, της Αγίας Συνόδου του 879-880 εν Κωνσταντινουπόλει συνελθούσης επί Αγίου και Μεγάλου Φωτίου τη συμμετοχή, δια των αντιπροσώπων αυτού, του τότε Ορθοδόξου Πάπα Παλαιάς Ρώμης Ιωάννου του Η , ήτις επελήφθη κανονικών και δογματικών θεμάτων και ειδικώτερον:

1) Επεκύρωσεν την αναβίβασιν του Μ. Φωτίου εν τω Πατριαρχικώ θρόνω της Κωνσταντινουπόλεως,

2) Ήρε τα αναθέματα της συνόδου 869-870,

3) Ανεγνώρισε τα εκκλησιαστικά έθιμα και παραδόσεις εκάστης τοπικής Εκκλησίας και την ισχύν των αποφάσεων Αυτής,

4) Διεκήρυξεν την θέσιν του Επισκόπου εν τη Εκκλησία,

5) Καθώρισεν την σχέσιν Επισκόπου και Μοναχού εις τους Ι. Κανόνας που συνέταξεν,

6) Επέλυσεν το θέμα της κανονικής δικαιοδοσίας εν τη Εκκλησία της Βουλγαρίας και

7) Κατεδίκασεν την αίρεσιν του filioque,

και ως ενάτης (Θ ) Οικουμενικής Συνόδου της Αγίας Συνόδου του 1351 εν Κωνσταντινουπόλει συνελθούσης Ήτις:

1) Κατεδίκασεν εν τέλει την σχολαστικήν θεολογίαν του Βαρλαάμ του Καλαβρού, των συν αυτώ και κατ’ επέκτασιν του Θωμά Ακινάτη και του Ανσέλμου Κανταουρίας,

2) Εδικαίωσεν τον Άγιον Γρηγόριον Αρχιεπίσκοπον Θεσσαλονίκης τον Παλαμάν και τας εννέα θεολογικάς πραγματείας Αυτού «Περί των ιερώς ησυχαζόντων» και διεκήρυξεν την δυνατότητα του ανθρωπίνου προσώπου, αφ’ ότου ο Θεός εσαρκώθη να μετέχη εις την πραγματικότητα της δράσεως του Θεού δια των ακτίστων θείων ενεργειών Αυτού.

3) Εδογμάτισεν την θεοπρεπή διάκρισιν θείας ουσίας και θείων ακτίστων ενεργειών και ουσία κατεδίκασεν την σχολαστικήν αίρεσιν περί κτιστής χάριτος (actus purus).

4) Εξέδωκεν τον σχετικόν Δογματικόν Τόμον Αυτής.

Παρέλκει βεβαίως να αναφέρω ότι εν ταις συνειδήσεσι του Ορθοδόξου πληρώματος της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας αι εν τοις ύπερθεν εξωνομαζόμεναι Σύνοδοι τιμώνται και αναγνωρίζονται ως Οικουμενικαί και τα υπ’ Αυτών δογματισθέντα επικυρώνουν τας Αγίας επτά Οικουμενικάς Συνόδους και συγκροτούν την Ορθόδοξον Θεολογίαν.

Συνεπώς η τυπική και μόνον ανακήρυξις και συγκαταρίθμησις αυτών παραμένει ως ζητούμενον δι’ ο και επαναλαμβάνω ταπεινώς ότι η διαφαινομένη ευμενής συγκυρία της συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου παρέχει εις τας Αγιωτάτας Αυτοκεφάλους Ορθοδόξους Εκκλησίας την μοναδικήν δυνατότητα επισήμου αναγνωρίσεως Αυτών.

Επειδή δε η υποβαλομένη πρότασις αφορά εις εξόχως σοβαρόν και μέγιστον θέμα προτείνω όπως τεθή εν τη συγκληθησομένη Ιερά Συνόδω της Ιεραρχίας του προσεχούς Φεβρουαρίου 2011, ίνα συνοδικώς αποφασισθή η υποβολή αυτού υπό της ημετέρας Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος ως θέματος εν τη μελλούση όπως συνέλθη Αγία και Μεγάλη Συνόδω, ως εισηγητήν δε επ’ αυτού μετ’ επιγνώσεως προτείνω τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Κύριον κ. Ιερόθεον, άνδρα θεολογικώς βαθυνούστατον και εξαιρέτως διακονούντα τον θεολογικόν λόγον δια της συγγραφής υπερόχων πραγματειών και εξειδικευμένον εν τη αναλύσει και παρουσιάσει του ειρημένου θέματος.

Εις απόδειξιν των ταπεινών μου λόγων συνυποβάλλω σχετικήν μελέτην του ειρημένου Ιεράρχου.

Κατασπαζόμενος την Υμετέραν Σεπτήν Δεξιάν και εξαιτούμενος τας Υμετέρας Θεοπειθείς ευχάς διατελώ,

Ελάχιστος εν Χριστώ Αδελφός

+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

.