Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ π
ρώην Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης, κατὰ τὶς δεκαετίες 1950 καὶ 1960, ὑπηρέτησε ὡς ἱεροκήρυξ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν. Ἐκήρυττε κάθε Κυριακὴ καὶ μεγάλη ἑορτὴ σὲ διάφορους Ἱεροὺς Ναοὺς τῆς περιφέρειας τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς. Τὸ ἑσπέρας ὅμως κάθε Κυριακῆς ἐκήρυττε σὲ αἴθουσες θρησκευτικῶν συλλόγων («Τρεῖς Ἱεράρχες», Μενάνδρου 4, καὶ τῶν δύο δικῶν του θρησκευτικῶν συλλόγων).
Τὰ κηρύγματά του στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς ξεκινοῦσαν ἀπὸ τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ συνήθως. Στὰ ἑσπερινά του κηρύγματα ὅμως στὶς διάφορες αἴθουσες τῶν ὀρθοδόξων θρησκευτικῶν συλλόγων, ἀνέπτυσσε μὲ σπάνια δύναμη λόγου καὶ πλοῦτο νοημάτων καὶ φλογερὴ ἀγωνιστικότητα διάφορα θρησκευτικὰ καὶ ἠθικοκοινωνικὰ θέματα.
Ἤλεγξε ἁμαρτωλὲς συνήθειες καὶ ἐκδηλώσεις (Καρναβάλια, καλλιστεῖα, ἀνήθικα θεάματα καὶ ἔντυπα κ.ἄ.), διάφορες αἱρέσεις (ὅπως ὁ οἰκουμενισμός), ἐκκλησιαστικὰ σκάνδαλα, προδοσίες τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἀντικανονικὲς ἐνέργειες Ἐπισκόπων, φιλοχρηματία, κενοδοξία κληρικῶν, ἐθνικὰ θέματα κ.ἄ.
Ὡς φοιτητὴς τότε, ἤμουν τακτικὸς ἀκροατὴς τῶν κηρυγμάτων του, τὰ ὁποῖα προκαλοῦσαν πνευματικὸ σεισμό. Ὕστερα ἀπὸ κάθε κήρυγμα τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου, αἰσθανόσουν δυσαρεστημένος μὲ τὸν ἑαυτό σου.
Κάποτε τὸν ἐρώτησα:
Πάτερ Αὐγουστῖνε πιστεύετε ὅτι μὲ τοὺς μεγάλους ἀγῶνες ποὺ κάνετε, θἄρθη στιγμὴ ποὺ θὰ σταματήσουν τὰ καρναβάλια, τὰ καλλιστεῖα, τὰ ἀνήθικα θεάματα καὶ τὰ ἀντιχριστιανικὰ βιβλία καὶ περιοδικά, τὰ σκάνδαλα μέσα στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο καὶ ὅτι οἱ κληρικοί μας θὰ γίνουν ὅμοιοι μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας;
Ἤμουν πολὺ περίεργος τί θὰ ἀπαντήση.
Καὶ ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος, κατ᾽ ἐξοχὴν ρεαλιστής, μοῦ ἀπήντησε:
Δὲν εἶμαι τόσον ἀφελής, ὥστε νὰ πιστεύω ὅτι τὸ πολυειδὲς κακὸ στὴν κοινωνία καὶ στὴν Ἐκκλησία θὰ σταματήση ὅσα κηρύγματα κι ἄν κάνωμε. Ἄλλος εἶναι ὁ σκοπός μου: Μὲ τὸ κήρυγμα, προφορικὸ καὶ γραπτό, ἀγωνίζομαι νὰ ξυπνήσω τὴ θρησκευτικὴ συνείδηση τῶν πιστῶν καὶ νὰ καταλάβουν ὅτι ἔχουν δικαιώματα καὶ στὴν κοινωνία καὶ στὴνἘκκλησία. Πρέπει νὰ μάθουν π.χ. ὅτι ἔχουν δικαίωμα νὰ ἀπαιτοῦν νὰ ἐκλέγωνταιψήφῳκλήρου καὶ λαοῦ οἱ κληρικοὶ καὶ μάλιστα οἱ Ἐπίσκοποι. Νὰ μάθουν ὅτι ἔχουν δικαίωμα καὶ καθῆκον νὰ φωνάξουν «ἀνάξιος» στὴ χειροτονία ἑνὸς ἀναξίου. Νὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι μέσα στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας οἱ χριστιανοὶ δὲν εἶναι μιὰ βουβὴ μᾶζα ἀλόγων προβάτων, ἀλλὰ ἔχουν λόγο στὴν ἐκλογὴ τῶν ποιμένων τους καὶ στὴ διοίκηση τῆςἘκκλησίας.Νὰ μάθουν ὅτι πρέπει νὰ πολεμοῦν τοὺς προδότες τῆς πίστεως καὶ νὰ ἀγωνίζωνται γιὰ τὴν κάθαρση τῆςἘκκλησίας. Οἱ λαϊκοὶ χριστιανοὶ μποροῦν ἀκόμη καὶ τοπικὲς καὶ οἰκουμενικὲς συνόδους νὰ ἀποκηρύξουν, ὅταν οἱ σύνοδοι αὐτὲς δὲν ἐκφράζουν τὴν ἀλήθεια τῆςὈρθοδόξου Πίστεως. Ἔχομε μεγάλες τοπικὲς συνόδους καὶ οἰκουμενικές, ποὺ ἀποκηρύχτηκαν ἀπὸ τὸν πιστὸ λαὸ ὡς ληστρικές. Μὲ ἄλλα λόγια, ἐπιδιώκω μὲ τὸ κήρυγμα καὶ τοὺς ἀγῶνες ἐναντίον τοῦ κακοῦ, νὰ ἀποκτήση ὁ εὐσεβὴς λαὸς γρηγοροῦσα ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση καὶ νὰ μάθη ὅτι δὲν εἶναι ὑπεύθυνος νὰ σώση μόνον τὴν «ψυχούλα του», ἀλλὰ εἶναι συνυπεύθυνος μὲ ὅλους τοὺς πιστούς, κληρικούς, καὶ λαϊκούς, γιὰ ὅ,τι συμβαίνει στὴν Ἐκκλησία. Δηλαδή, εἶναι ἀπόλυτη ἀνάγκη ὁ εὐσεβὴς λαὸς νὰ μάθη νὰ ἀντιστέκεται!
(Αὐτή, ὄχι αὐτολεξεί, ἦταν ἡ ἀπάντηση τοῦ π. Αὐγουστίνου).
Ὤ, ἂν αὐτὸς ὁ Ἅγιος πόθος καὶ σκοπὸς τοῦ μεγάλου Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου, γινόταν πραγματικότης στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, πολλοὶ προδότες τῆς πίστεως καὶ σκανδαλοποιοὶ θὰ εἶχαν τεθῆ ἐκτὸς Ἐκκλησίας καὶ δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ βλάψουν τὸ πλήρωμά της. Ἔχομε παραδείγματα τέτοιας ἀντιστάσεως καὶ στὴν ἐποχή μας.
Ἀνάξιοι κληρικοὶ καὶ μάλιστα Μητροπολῖτες ἀπὸ τὴν ἀντίσταση τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἀναγκάσθησαν νὰ παραιτηθοῦν καὶ νὰ φύγουν. Τὸν Ὀκτώβριο 2009, στὴν Πάφο τῆς Κύπρου συζητοῦν παπικοὶ καὶ φιλοπαπικοὶ Ἐπίσκοποι διαφόρων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν γιὰ τὸ πρωτεῖο τοῦ Πάπα. Ἑκατὸ περίπου ὀρθόδοξοι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ διαμαρτύρονται ἔξω.
Ἀντίσταση! Ἀποτέλεσμα;
Ἀναβάλλονται οἱ συζητήσεις καὶ τὸ ἀνακοινωθὲν γιὰ ἀργότερα σὲ ἄλλη συνάντηση στὴ Βιέννη. Οἱ φιλοπαπικοὶ ὅμως Ἐπίσκοποι τῆς Κύπρου δείχνουν ὅλο τὸν δεσποτισμό τους ἐναντίον ἀνυπεράσπιστων κληρικῶν τῆς δικαιοδοσίας τους: Κόβουν μισθοὺς καὶ ἐπιβάλλουν ἀργίες. Ἂν ὅμως ἔξω ἀπὸ τὴν αἴθουσα τῶν φιλοπαπικῶν συζητήσεων καὶ συμπροσευχῶν μαζεύονταν ὄχι ἑκατὸ πιστοί, ἀλλὰ ἑκατὸ χιλιάδες πιστοί, τί θὰ ἔκαναν οἱ φιλοπαπικοὶ Ἐπίσκοποι; Τότε θὰ παρακαλοῦσαν νὰ μὴ χάσουν τὸν θρόνο καὶ τὴν ἱερωσύνη τους. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἔφθασε στὸ ἔσχατο σημεῖο τοῦ οἰκουμενιστικοῦ συγκρητισμοῦ καὶ πρόσφερε στὸν διευθυντὴ τῆς Κόκα – Κόλα τὸ «Ἅγιο Κοράνιο»!
Ἂν τὸ Ἅγιον Ὄρος διέκοπτε τὸ μνημόσυνό του καὶ ἡ ἱεραρχία τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας τοῦ διεμήνυε νὰ παύση τοὺς οἰκουμενιστικούς του διαλόγους μὲ κάθε αἱρετικὸ ἢ ἀλλόθρησκο, τότε εἶναι βέβαιο, ὅτι δὲν θὰ τολμοῦσε νὰ συνεχίση τὴ σημερινή του τακτική.
Ἀντὶ τούτου ὅμως πολλοὶ Μητροπολῖτες τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας τὸν προσκαλοῦν στὶς Μητροπόλεις τους καὶ μαζὶ μὲ τοὺς δημάρχους τὸν παρασημοφοροῦν καὶ τὸν ἀποθεώνουν.
Γιὰ ὅ,τι κάνει ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης δὲν εἶναι μόνον ἐκεῖνος ὑπεύθυνος: Εἶναι συνυπεύθυνοι καὶ οἱ Ἐπίσκοποι ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ μάλιστα τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ἔφερε τὸν Πάπα στὴν Ἑλλάδα. Ἂν μαζεύονταν ἔξω ἀπὸ τὴν ἀρχιεπισκοπὴ μερικές, ἔστω, δεκάδες χιλιάδες πιστοί καὶ ἀποδοκίμαζαν Πάπα καὶ Ἀρχιεπίσκοπο, τί θὰ ἔκαναν αὐτοὶ οἱ κύριοι;
Ἂν τὶς ἑπόμενες Κυριακὲς ἀποδοκίμαζε τὸ ἐκκλησίασμα τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, ἢ θὰ ἀναγκαζόταν νὰ παραιτηθῆ ἤ, τοὐλάχιστον, δὲν θὰ τολμοῦσε νὰ ἐπισκεφθῆ ἀργότερα τὸ Βατικανό. Γιατὶ συμβαίνουν αὐτά; Διότι ὁ φύλαξ τῆς Ὀρθοδοξίας πιστὸς λαὸς δὲν ἀντιστέκεται. Αὐτοὶ ποὺ ἀντιστέκονται εἶναι λίγοι.
Οἱ πολλοὶ εἶναι ἀδιάφοροι ἢ ἔχουν τὴν ἐσφαλμένη ἰδέα, ὅτι μόνον τὴν ψυχή μας πρέπει νὰ ἀγωνιζώμαστε νὰ σώσωμε. Τί κάνουν οἱ ἄλλοι καὶ μάλιστα οἱ κληρικοί, δὲν εἶναι δική μας δουλειὰ νὰ τοὺς κρίνωμε.
Ἔτσι λένε καὶ καθησυχάζουν.
Μὲ τέτοια νοοτροπία καὶ χωρὶς ἀντίσταση τὸ κακὸ θὰ ἐξαπλώνεται ὡς γάγγραινα. Οἱ οἰκουμενιστὲς θὰ ἐπιβάλλουν τὴ θέλησή τους παντοῦ καὶ οἱ λίγοι πιστοὶ θὰ ὑβρίζωνται ὡς ταλιμπάν, ὡς μικρόνοες, ὡς φανατικοὶ καὶ ἄνθρωποι τοῦ μίσους, ὡς γραφικοὶ κ.λπ. Καὶ οὐ θαυμαστόν: «Εἰ τὸν οἰκοδεσπότην Βεελζεβοὺλ ἐκάλεσαν, πόσον μᾶλλον τοὺς οἰκιακοὺς αὐτοῦ»;
Μερικοὶ πιστοὶ καὶ παραδοσιακοὶ κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ συνέταξαν καὶ ἐκυκλοφόρησαν μιὰ «Ὁμολογία πίστεως κατὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ».
Τὴν ὑπέγραψαν μερικὲς χιλιάδες πιστῶν κληρικῶν καὶ λαϊκῶν. Δὲν εἶναι ἀρκετό. Ἂν τὴν ὑπέγραφαν ὅλοι οἱ Μητροπολῖτες τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὅλοι οἱ Ἡγούμενοι τῶν Ἁγιορειτικῶν καὶ λοιπῶν Ἱερῶν Μονῶν τῆς Ἑλλάδος, ὅλοι οἱ θεολόγοι κ.λπ., τότε οἱ οἰκουμενιστὲς θὰ σιγοῦσαν καὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ ἡσύχαζε ἀπὸ τὰ κοάσματά τους.
Τώρα ὅμως οἱ ἀντιστεκόμενοι εἶναι λίγοι, μιὰ μικρὴ μειοψηφία. Γι᾽ αὐτὸ οἱ οἰκουμενιστές, στηριζόμενοι στὸν ὄγκο τους καὶ στὴν ὑποστήριξη κοσμικῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου, δὲν ὑποχωροῦν καὶ συνεχίζουν τὸ διαβρωτικό τους ἔργο.
Τί θὰ γίνη;
Φαίνεται ὅτι χρειάζονται Ὁμολογητὲς καὶ Μάρτυρες..
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΡ. ΦΥΛ. 1842
ρώην Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης, κατὰ τὶς δεκαετίες 1950 καὶ 1960, ὑπηρέτησε ὡς ἱεροκήρυξ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν. Ἐκήρυττε κάθε Κυριακὴ καὶ μεγάλη ἑορτὴ σὲ διάφορους Ἱεροὺς Ναοὺς τῆς περιφέρειας τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς. Τὸ ἑσπέρας ὅμως κάθε Κυριακῆς ἐκήρυττε σὲ αἴθουσες θρησκευτικῶν συλλόγων («Τρεῖς Ἱεράρχες», Μενάνδρου 4, καὶ τῶν δύο δικῶν του θρησκευτικῶν συλλόγων).Τὰ κηρύγματά του στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς ξεκινοῦσαν ἀπὸ τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ συνήθως. Στὰ ἑσπερινά του κηρύγματα ὅμως στὶς διάφορες αἴθουσες τῶν ὀρθοδόξων θρησκευτικῶν συλλόγων, ἀνέπτυσσε μὲ σπάνια δύναμη λόγου καὶ πλοῦτο νοημάτων καὶ φλογερὴ ἀγωνιστικότητα διάφορα θρησκευτικὰ καὶ ἠθικοκοινωνικὰ θέματα.
Ἤλεγξε ἁμαρτωλὲς συνήθειες καὶ ἐκδηλώσεις (Καρναβάλια, καλλιστεῖα, ἀνήθικα θεάματα καὶ ἔντυπα κ.ἄ.), διάφορες αἱρέσεις (ὅπως ὁ οἰκουμενισμός), ἐκκλησιαστικὰ σκάνδαλα, προδοσίες τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἀντικανονικὲς ἐνέργειες Ἐπισκόπων, φιλοχρηματία, κενοδοξία κληρικῶν, ἐθνικὰ θέματα κ.ἄ.
Ὡς φοιτητὴς τότε, ἤμουν τακτικὸς ἀκροατὴς τῶν κηρυγμάτων του, τὰ ὁποῖα προκαλοῦσαν πνευματικὸ σεισμό. Ὕστερα ἀπὸ κάθε κήρυγμα τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου, αἰσθανόσουν δυσαρεστημένος μὲ τὸν ἑαυτό σου.
Κάποτε τὸν ἐρώτησα:
Πάτερ Αὐγουστῖνε πιστεύετε ὅτι μὲ τοὺς μεγάλους ἀγῶνες ποὺ κάνετε, θἄρθη στιγμὴ ποὺ θὰ σταματήσουν τὰ καρναβάλια, τὰ καλλιστεῖα, τὰ ἀνήθικα θεάματα καὶ τὰ ἀντιχριστιανικὰ βιβλία καὶ περιοδικά, τὰ σκάνδαλα μέσα στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο καὶ ὅτι οἱ κληρικοί μας θὰ γίνουν ὅμοιοι μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας;
Ἤμουν πολὺ περίεργος τί θὰ ἀπαντήση.
Καὶ ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος, κατ᾽ ἐξοχὴν ρεαλιστής, μοῦ ἀπήντησε:
Δὲν εἶμαι τόσον ἀφελής, ὥστε νὰ πιστεύω ὅτι τὸ πολυειδὲς κακὸ στὴν κοινωνία καὶ στὴν Ἐκκλησία θὰ σταματήση ὅσα κηρύγματα κι ἄν κάνωμε. Ἄλλος εἶναι ὁ σκοπός μου: Μὲ τὸ κήρυγμα, προφορικὸ καὶ γραπτό, ἀγωνίζομαι νὰ ξυπνήσω τὴ θρησκευτικὴ συνείδηση τῶν πιστῶν καὶ νὰ καταλάβουν ὅτι ἔχουν δικαιώματα καὶ στὴν κοινωνία καὶ στὴνἘκκλησία. Πρέπει νὰ μάθουν π.χ. ὅτι ἔχουν δικαίωμα νὰ ἀπαιτοῦν νὰ ἐκλέγωνταιψήφῳκλήρου καὶ λαοῦ οἱ κληρικοὶ καὶ μάλιστα οἱ Ἐπίσκοποι. Νὰ μάθουν ὅτι ἔχουν δικαίωμα καὶ καθῆκον νὰ φωνάξουν «ἀνάξιος» στὴ χειροτονία ἑνὸς ἀναξίου. Νὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι μέσα στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας οἱ χριστιανοὶ δὲν εἶναι μιὰ βουβὴ μᾶζα ἀλόγων προβάτων, ἀλλὰ ἔχουν λόγο στὴν ἐκλογὴ τῶν ποιμένων τους καὶ στὴ διοίκηση τῆςἘκκλησίας.Νὰ μάθουν ὅτι πρέπει νὰ πολεμοῦν τοὺς προδότες τῆς πίστεως καὶ νὰ ἀγωνίζωνται γιὰ τὴν κάθαρση τῆςἘκκλησίας. Οἱ λαϊκοὶ χριστιανοὶ μποροῦν ἀκόμη καὶ τοπικὲς καὶ οἰκουμενικὲς συνόδους νὰ ἀποκηρύξουν, ὅταν οἱ σύνοδοι αὐτὲς δὲν ἐκφράζουν τὴν ἀλήθεια τῆςὈρθοδόξου Πίστεως. Ἔχομε μεγάλες τοπικὲς συνόδους καὶ οἰκουμενικές, ποὺ ἀποκηρύχτηκαν ἀπὸ τὸν πιστὸ λαὸ ὡς ληστρικές. Μὲ ἄλλα λόγια, ἐπιδιώκω μὲ τὸ κήρυγμα καὶ τοὺς ἀγῶνες ἐναντίον τοῦ κακοῦ, νὰ ἀποκτήση ὁ εὐσεβὴς λαὸς γρηγοροῦσα ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση καὶ νὰ μάθη ὅτι δὲν εἶναι ὑπεύθυνος νὰ σώση μόνον τὴν «ψυχούλα του», ἀλλὰ εἶναι συνυπεύθυνος μὲ ὅλους τοὺς πιστούς, κληρικούς, καὶ λαϊκούς, γιὰ ὅ,τι συμβαίνει στὴν Ἐκκλησία. Δηλαδή, εἶναι ἀπόλυτη ἀνάγκη ὁ εὐσεβὴς λαὸς νὰ μάθη νὰ ἀντιστέκεται!
(Αὐτή, ὄχι αὐτολεξεί, ἦταν ἡ ἀπάντηση τοῦ π. Αὐγουστίνου).
Ὤ, ἂν αὐτὸς ὁ Ἅγιος πόθος καὶ σκοπὸς τοῦ μεγάλου Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου, γινόταν πραγματικότης στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, πολλοὶ προδότες τῆς πίστεως καὶ σκανδαλοποιοὶ θὰ εἶχαν τεθῆ ἐκτὸς Ἐκκλησίας καὶ δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ βλάψουν τὸ πλήρωμά της. Ἔχομε παραδείγματα τέτοιας ἀντιστάσεως καὶ στὴν ἐποχή μας.
Ἀνάξιοι κληρικοὶ καὶ μάλιστα Μητροπολῖτες ἀπὸ τὴν ἀντίσταση τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἀναγκάσθησαν νὰ παραιτηθοῦν καὶ νὰ φύγουν. Τὸν Ὀκτώβριο 2009, στὴν Πάφο τῆς Κύπρου συζητοῦν παπικοὶ καὶ φιλοπαπικοὶ Ἐπίσκοποι διαφόρων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν γιὰ τὸ πρωτεῖο τοῦ Πάπα. Ἑκατὸ περίπου ὀρθόδοξοι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ διαμαρτύρονται ἔξω.
Ἀντίσταση! Ἀποτέλεσμα;
Ἀναβάλλονται οἱ συζητήσεις καὶ τὸ ἀνακοινωθὲν γιὰ ἀργότερα σὲ ἄλλη συνάντηση στὴ Βιέννη. Οἱ φιλοπαπικοὶ ὅμως Ἐπίσκοποι τῆς Κύπρου δείχνουν ὅλο τὸν δεσποτισμό τους ἐναντίον ἀνυπεράσπιστων κληρικῶν τῆς δικαιοδοσίας τους: Κόβουν μισθοὺς καὶ ἐπιβάλλουν ἀργίες. Ἂν ὅμως ἔξω ἀπὸ τὴν αἴθουσα τῶν φιλοπαπικῶν συζητήσεων καὶ συμπροσευχῶν μαζεύονταν ὄχι ἑκατὸ πιστοί, ἀλλὰ ἑκατὸ χιλιάδες πιστοί, τί θὰ ἔκαναν οἱ φιλοπαπικοὶ Ἐπίσκοποι; Τότε θὰ παρακαλοῦσαν νὰ μὴ χάσουν τὸν θρόνο καὶ τὴν ἱερωσύνη τους. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἔφθασε στὸ ἔσχατο σημεῖο τοῦ οἰκουμενιστικοῦ συγκρητισμοῦ καὶ πρόσφερε στὸν διευθυντὴ τῆς Κόκα – Κόλα τὸ «Ἅγιο Κοράνιο»!
Ἂν τὸ Ἅγιον Ὄρος διέκοπτε τὸ μνημόσυνό του καὶ ἡ ἱεραρχία τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας τοῦ διεμήνυε νὰ παύση τοὺς οἰκουμενιστικούς του διαλόγους μὲ κάθε αἱρετικὸ ἢ ἀλλόθρησκο, τότε εἶναι βέβαιο, ὅτι δὲν θὰ τολμοῦσε νὰ συνεχίση τὴ σημερινή του τακτική.
Ἀντὶ τούτου ὅμως πολλοὶ Μητροπολῖτες τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας τὸν προσκαλοῦν στὶς Μητροπόλεις τους καὶ μαζὶ μὲ τοὺς δημάρχους τὸν παρασημοφοροῦν καὶ τὸν ἀποθεώνουν.
Γιὰ ὅ,τι κάνει ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης δὲν εἶναι μόνον ἐκεῖνος ὑπεύθυνος: Εἶναι συνυπεύθυνοι καὶ οἱ Ἐπίσκοποι ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ μάλιστα τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ἔφερε τὸν Πάπα στὴν Ἑλλάδα. Ἂν μαζεύονταν ἔξω ἀπὸ τὴν ἀρχιεπισκοπὴ μερικές, ἔστω, δεκάδες χιλιάδες πιστοί καὶ ἀποδοκίμαζαν Πάπα καὶ Ἀρχιεπίσκοπο, τί θὰ ἔκαναν αὐτοὶ οἱ κύριοι;
Ἂν τὶς ἑπόμενες Κυριακὲς ἀποδοκίμαζε τὸ ἐκκλησίασμα τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, ἢ θὰ ἀναγκαζόταν νὰ παραιτηθῆ ἤ, τοὐλάχιστον, δὲν θὰ τολμοῦσε νὰ ἐπισκεφθῆ ἀργότερα τὸ Βατικανό. Γιατὶ συμβαίνουν αὐτά; Διότι ὁ φύλαξ τῆς Ὀρθοδοξίας πιστὸς λαὸς δὲν ἀντιστέκεται. Αὐτοὶ ποὺ ἀντιστέκονται εἶναι λίγοι.
Οἱ πολλοὶ εἶναι ἀδιάφοροι ἢ ἔχουν τὴν ἐσφαλμένη ἰδέα, ὅτι μόνον τὴν ψυχή μας πρέπει νὰ ἀγωνιζώμαστε νὰ σώσωμε. Τί κάνουν οἱ ἄλλοι καὶ μάλιστα οἱ κληρικοί, δὲν εἶναι δική μας δουλειὰ νὰ τοὺς κρίνωμε.
Ἔτσι λένε καὶ καθησυχάζουν.
Μὲ τέτοια νοοτροπία καὶ χωρὶς ἀντίσταση τὸ κακὸ θὰ ἐξαπλώνεται ὡς γάγγραινα. Οἱ οἰκουμενιστὲς θὰ ἐπιβάλλουν τὴ θέλησή τους παντοῦ καὶ οἱ λίγοι πιστοὶ θὰ ὑβρίζωνται ὡς ταλιμπάν, ὡς μικρόνοες, ὡς φανατικοὶ καὶ ἄνθρωποι τοῦ μίσους, ὡς γραφικοὶ κ.λπ. Καὶ οὐ θαυμαστόν: «Εἰ τὸν οἰκοδεσπότην Βεελζεβοὺλ ἐκάλεσαν, πόσον μᾶλλον τοὺς οἰκιακοὺς αὐτοῦ»;
Μερικοὶ πιστοὶ καὶ παραδοσιακοὶ κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ συνέταξαν καὶ ἐκυκλοφόρησαν μιὰ «Ὁμολογία πίστεως κατὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ».
Τὴν ὑπέγραψαν μερικὲς χιλιάδες πιστῶν κληρικῶν καὶ λαϊκῶν. Δὲν εἶναι ἀρκετό. Ἂν τὴν ὑπέγραφαν ὅλοι οἱ Μητροπολῖτες τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὅλοι οἱ Ἡγούμενοι τῶν Ἁγιορειτικῶν καὶ λοιπῶν Ἱερῶν Μονῶν τῆς Ἑλλάδος, ὅλοι οἱ θεολόγοι κ.λπ., τότε οἱ οἰκουμενιστὲς θὰ σιγοῦσαν καὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ ἡσύχαζε ἀπὸ τὰ κοάσματά τους.
Τώρα ὅμως οἱ ἀντιστεκόμενοι εἶναι λίγοι, μιὰ μικρὴ μειοψηφία. Γι᾽ αὐτὸ οἱ οἰκουμενιστές, στηριζόμενοι στὸν ὄγκο τους καὶ στὴν ὑποστήριξη κοσμικῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου, δὲν ὑποχωροῦν καὶ συνεχίζουν τὸ διαβρωτικό τους ἔργο.
Τί θὰ γίνη;
Φαίνεται ὅτι χρειάζονται Ὁμολογητὲς καὶ Μάρτυρες..
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΡ. ΦΥΛ. 1842
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου