Διάλογοι περί Οικουμενισμού (ι΄ μέρος)

Ο Δικαίος κάτι ηθέλησε να προσθέση αλλά τον πρόλαβε ο π. Γρηγόριος όστις εζήτει τον λόγον. Μετά την άδειαν του πνευματικού, απευθυνόμενος πρός τον γηραιόν Καισαρέα, είπε

__Πάτερ Σίλβεστρε, έν όμως δεν δύναμαι να εννοήσω, εάν όλοι μας αντικρούσωμεν κατά τον υμετέρον τρόπον, την ευγενή ταύτην προσπάθειαν του επί <<ίσοις όροις>> διαλόγου διά την ένωσιν των Εκκλησιών, αγνοώ τότε πως θα εφαρμοσθή το λόγιον του Κυρίου <<ίνα πάντες έν ώσιν>> ή το έτερον όπερ καθημερινώς αναφέρει η αγία ημών Εκκλησία <<υπέρ ευσταθείας των αγίων του Θεού εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως>>.
Ο Πατριάρχης ωμίλησε σαφώς έπ' αυτού.
<<Μάς κατηγορούν, ότι δεν κρατάμε καλή γραμμή, μερικοί, φυσικά, αλλά αυτό είναι άρνησις. Θα χαρώ πολύ να μας προτείνουν μιά δική τους λύσι για την προσπάθεια της ενώσεως των Εκκλησιών. Μάς λένε, ότι θέλουμε την ένωσι και προσευχόμαστε υπέρ της των πάντων ενώσεως, αλλά είμαστε κατά της προσπάθειας. Το καταλαβάτε αυτό; Υπέρ της ενώσεως και κατά της προσπάθειας. Είχε άδικο μετά ο Χαλκηδόνος όταν μίλησε περί υποκρισίας>> (<<Έθνος>>, 20-3-70).
Συνεπώς, επιθυμώ να τονίσω, χωρίς να συμφωνώ με τάς λοιπάς βλασφημίας της συνεντεύξεως, μήπως ευρισκόμεθα αντινομικοί και διπρόσωποι προσευχόμενοι μέν διά τα ανωτέρω, ενεργούντες όμως έν συνεχεία εχθρικώς και αντιθέτως πρός τα αιτούμενα έν τή προσευχή!...

__Θα παρακαλέσω να μοί επιτραπή να είπω μίαν σκέψιν προτού δώσω τον λόγον είς υμάς, άγιοι πατέρες, είπεν ο Δικαίος, όστις εγερθείς της θέσεώς του, διά πρώτην φοράν ελάμβανεν επισήμως τον λόγον! Έν πρώτοις π. Γρηγόριε, η υποκρισία του περί υποκρισίας ομιλούντος Πατριάρχου, ώς και η δολιότης αυτού έν τή παραποιήσει της αληθείας είναι καταφανείς τοίς και ολίγον νούν έχουσιν. Κατ' αρχήν δεν είμεθα <<κατά της προσπαθείας>>, ώς θέλει να μας παρουσιάση η... Παναγιότης του, αλλά ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ δι' ού ενεργεί ούτος την προσπάθειαν. Μάς προκαλεί να του προτείνωμεν λύσιν. Την έχομεν επανειλημμένως, ίνα μή είπω μυριάκις εκφράσει, ήτοι, ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ πάντων εκείνων ούς <<ο βύθιος δράκων της αληθείας απαγαγών και ταίς οδοίς της πλάνης και απωλείας εξακολουθείν παραπείσας>> απεβουκόλησε της νοητής μάνδρας της μιάς Εκκλησίας του Χριστού, ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ...
Ετέρα λύσις διά τους θέλοντας να παραμείνουν ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ δεν συζητείται κάν. Έν τούτοις, ασφαλώς θα εθαυμάσατε και υμείς μετά της οποίας τέχνης παραποιεί την αλήθειαν, μεταθέτει το θέμα, πλανά τον απλούν και αφελή ακροατήν του. Εκκινών έξ αληθείας, ήτοι της κοινής επιθυμίας όλων διά μίαν κατά Θεόν ένωσιν, καταλήγει προτείνων την ψευδή και τερατώδη μίξιν...
Δυστυχώς όμως ο λόγος του Οικουμενικού, υπερέβη πάν ψεύδος και πάσαν αμφιβολίαν. Εσείς π. Ευλόγιε, τι γνώμην έχετε περί του διαλόγου επί <<ίσοις όροις>>;

__Τί να είπω, απήντησε δυσθύμως πως είς τον Δικαίον. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και μεγάλο... Βλέπετε η πολιτική, με τάς επιδιώξεις της περί ειρήνης των λαών, εδέσμευσε την ελευθέραν πορείαν και ενέργειαν των Εκκλησιών, του λοιπού θα αποτελούν και αυταί πιόνια τινα του διεθνούς διπλωματικού ζατρικίου...
Με το σύνθημα <<Χριστιανοί ενωθήτε>> ξεκινούν για το παζάρι όπου θα πουληθεί η αλήθεια!
Κάποτε οι Χριστιανοί πίστευαν και ήταν έτοιμοι να πεθάνουν για την πίστι τους. Σήμερα ο ζήλος τους για την αλήθεια έχει κρυώσει. Άρχισαν να την θεωρούν σαν κάτι το δευτερεύον. Βρίσκουν τις διαφορές των <<Εκκλησιών>>, για τίς οποίες άλλοτε θυσιαζόντουσαν οι μάρτυρες, εξωρίζοντο οι πατέρες, ακρωτηριάζονταν οι πιστοί, σαν ασήμαντες και ανάξιες λόγου.
Οι περισσότεροι από αυτούς είναι νοσηροί και αδιόρθωτοι αισθηματίαι, που νομίζουν ότι η θρησκεία του Χριστού είναι μιά δεοντολογία που αφορά στίς ανθρώπινες σχέσεις. Οι άλλοι επιδιώκουν πολιτικούς σκοπούς και συμφέροντα. Ζητούν την ένωσι αδιαφορώντας για την αλήθεια, ζητούν το εξωτερικό πλησίασμα αδιαφορώντας για την εσωτερική διάστασι, ζητούν το γράμμα αδιαφορώντας για το πνεύμα.
Πώς είναι δυνατόν να ελπίζουν ότι αυτό που απέτυχε τους πρώτες αιώνες του σχίσματος, θα επιτευχθή τώρα που οι δογματικές διαφορές και οι διαφορές της νοοτροπίας έγιναν, με το πέρασμα των αιώνων, απο χάσματα ωκεανοί;
Και μόνον το γεγονός ότι μιλούν για ένωσι των Εκκλησιών δείχνει ότι η σκέψις τους είναι τελείως αντιχριστιανική. Παραδέχονται έτσι ότι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, την οποία ομολογούμε στο σύμβολο της πίστεώς μας, έχει πάψη να υπάρχη, ότι έχει διασπασθή σε πολλές Εκκλησίες που δεν είναι πια καθολικές, δεν περιέχουν δηλαδή ολόκληρη την αλήθεια και την χάρι, όπως οι τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, αλλά ένα μικρό ή μεγάλο μέρος αυτών. Κατά συνέπειαν παραδέχονται ότι η αλήθεια δεν υπάρχει πιά πάνω στη γή, και ότι ο Χριστός ήλθε επί ματαίω! Γιατί μέσα σ΄ αυτό το ανακάτεμα της αλήθειας με το ψεύδος, είναι αδύνατο να ξαναβρεθή η αλήθεια, περί της οποίας ήλθε να μαρτυρήση ο Χριστός, και επομένως είναι αδύνατον να ξαναβρεθή ο Χριστός, που είναι ο ίδιος η αλήθεια.
Αλλά γιατί είπε ο Χριστός ότι θα είναι μαζί μας μέχρι της συντελείας του αιώνος; <<Και εγώ μεθ΄ ημών ειμί πάσας τάς ημέρας έως της συντελείας του αιώνος>>. Γιατί είπε ότι το Πνεύμα το άγιο θα οδηγήση τους μαθητάς είς πάσαν την αλήθειαν, και ότι οι πύλες του Άδου δεν θα μπορέσουν να καταβάλουν την Εκκλησίαν; Εάν η Εκκλησία έχη διασπασθή__και για να χρειάζεται ένωσιν θα πή πως έχει διασπασθή__ τότε όλα αυτά που υποσχέθηκε ο Χριστός, βγήκαν ψέμματα! Αλλά άπαγε της βλασφημίας. Η Εκκλησία ζή και θα ζή έως της συντελείας του αιώνος αδιάσπαστος και άτρωτος κατά την υπόσχεσι του Κυρίου. Όσοι μιλούν για <<Ένωσι των Εκκλησιών>> απλώς ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ τον Χριστό και την Εκκλησία του.
Όταν ένας Ορθόδοξος Πατριάρχης δέχεται να μετέχη η Ορθόδοξος Εκκλησία στο Προτεσταντικό Οικουμενικό Συμβούλιο των Εκκλησιών σαν μιά απο τίς πολλές <<Εκκλησίες>>, τι άλλο κάνει παρά να ομολογή επισήμως, όπως οι Προτεστάνται, την διάσπασιν της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας; Τι άλλον κάνει παρά να ΑΡΝΗΤΑΙ τον Χριστόν;
Μερικοί Ορθόδοξοι αφελείς νομίζουν ότι το πλησίασμα αυτό των Εκκλησιών δεν γίνεται με σκοπό την ένωσι αλλά με σκοπό την διαφώτισι, την ιεραποστολή πρός τους ετεροδόξους. <<Είναι, λένε, αυτές εκδηλώσεις αγάπης πρός τους αδελφούς μας>>. <<Εάν κλειστούμε στο <<καβούκι>> μας, λένε συχνά, εάν δεν πηγαίνουμε στα διεθνή συμβούλια και στέλνουμε παρατηρητάς στίς Παπικές συνόδους κ.τ.λ. τότε πως θα γνωρίσουν οι Δυτικοί την Ορθόδοξη Εκκλησία και πως θα προσελκυσθούν πρός αυτήν;>>.
Πώς όμως, σας ερωτώ, θα διδαχθούν οι Δυτικοί ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η Μία, και Αληθινή όταν την βλέπουν να συναναστρέφεται με τις ψεύτικες <<Εκκλησίες>> σαν ίσος πρός ίσον;

(σ.σ. απαραίτητη προυπόθεσις της συμμετοχής είς το Π.Σ.Ε. είναι η ΙΣΟΤΗΤΑ μεταξύ των Εκκλησιών μελών του Συμβουλίου, όπως επίσης και ο διάλογος να διεξάγεται επί ίσοις όροις). Δεν θα νομίσουν μάλλον έτσι πως η Ορθοδοξία είναι σαν και τις άλλες σχετική και μερική; (σ.σ. Έν τούτοις η Παπική Εκκλησία δεν παύει να διακηρύττη θρασέως και επιμόνως ότι αποτελεί την ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ, καλούσα είς επιστροφήν το μακράν αυτής ποίμνιον... Παραθέτομεν αποδεικτικά κείμενα της ανωτέρω πλαστογραφίας της Ιστορίας και του Ευαγγελικού μηνύματος.
<<Το Π.Σ. Εκκλησιών ετόνισεν ο Πάπας, είναι θαυμαστή κίνησις Χριστιανών, τέκνων του Θεού, τα οποία ήσαν ΔΙΕΣΚΟΡΠΙΣΜΕΝΑ και τα οποία τώρα αναζητούν την αποκατάστασιν της ενότητος. (Ακουέτωσαν οι Ορθόδοξοι, οι αποτελούντες ώς ΟΡΓΑΝΙΚΑ ΜΕΛΗ του Συμβουλίου τούτου, <<διεσκορπισμένα τέκνα του Θεού>>...!!!)
<<Ουδόλως πρόκειται περί Υπερεκκλησίας. Τουναντίον, η Καθολική Εκκλησία (την παπική εννοεί) είναι η Εκκλησία η οποία διατηρεί την υπό του Χριστού ανατεθείσαν είς αυτήν Θείαν παρακαταθήκην πρός συνέχισιν του απολυτρωτικού έργου του Χριστού εντός του κόσμου και έως εσχάτου της γής, υπακούουσα είς την φωνήν του Χριστού και του Ευαγγελίου. Τούτου έχων βαθύτατην συνείδησιν ο Παύλος ο 6ος, ΟΡΑΤΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΑΥΤΗΣ, ηθέλησεν είς την έδραν του Π.Σ.Ε. να παρουσιασθή πρός τάς Εκκλησίας μέλη αυτού με πάσαν ειλικρίνειαν.
<<Ιδού ευρισκόμεθα έν μέσω υμών. Το όνομα ημών είναι Πέτρος, ή δέ Γραφή λἐγει είς υμάς ποίαν έννοιαν ηθέλησεν ο Χριστός να αποδώση είς το όνομα τούτο και ποία καθήκοντα επιβάλλει είς ημάς, ήτοι τάς ευθύνας του Αποστόλου Πέτρου και των διαδόχων αυτού>>. Και συνεχίζει ο σχολιαστής. <<Δεν εξεπλάγησαν τα μέλη του Π.Σ.Ε. ακούοντρα τους λόγους τούτους...>> (Καθολική 2 Ιουλίου 1969).
Έτερον προκλητικώτατον κείμενον έκ μέρους της Καθολικής Εκκλησίας, αποτελεί αναμφιβόλως το περιώνυμον <<Διάταγμα περί Οικουμενισμού>> υπό τον τίτλον <>, ψηφισθέν έν τή Β΄ Βατικανή Συνόδω διά ψήφων 2137 υπέρ, και 11 κατά! Το <<Διάταγμα>> κάμνει σαφή διάκρισι μεταξύ της καθολικής Εκκλησίας και των λοιπών Χριστιανικών Εκκλησιών και Κοινοτήτων, τάς οποίας θεωρεί υποδεεστέρας της Παπικής. Η μία και μόν η Εκκλησία του Χριστού είναι, κατά το Διάταγμα, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Διά τους λοιπούς προσθέτει.
<<Το πνεύμα του Χριστού δεν απαξιοί να τάς χρησιμοποιή ώς μέσα σωτηρίας, των οποίων η δύναμις απορρέει απο την πληρότητα χάριτος και αληθείας, ήτις είναι ΕΜΠΕΠΙΣΤΕΥΜΕΝΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ>> σελ. 7. Και ευθύς υπογραμμίζει.
<<Έν τούτοις οι διιστάμενοι αδελφοί ημών, είτε επί μέρους, είτε αί κοινότητες αυτών, δεν απολαμβάνουν την ενότητα εκείνην, την οποίαν ο Ιησού Χριστός ηθέλησε να επιδαψιλεύση είς πάντας όσους ανεγέννησε και ανεζωωποίησε είς έν σώμα και είς καινότητα ζωής ώς μαρτυρούν η Αγία Γραφή και η σεπτή Παράδοσις της Εκκλησίας. Διά μόνης, πράγματι της Καθολικής Εκκλησίας του Χριστού, η οποία είναι γενικόν όργανον σωτηρίας, δύναται να επιτευχθή όλη η πληρότης των μέσων της σωτηρίας. Διότι μόνον είς τον αποστολικόν Σύλλογον, του οποίου ο Πέτρος προίσταται, είναι εμπεπιστευμένα όλα τα αγαθά της Καινής Διαθήκης>> (σελ. 9, της ελληνικής μεταφράσεως)> Έν τή ενάρξει δέ της γ΄ περιόδου της Συνόδου, ομιλών ο Ποντίφηξ, είπε <<Εγώ ο Πάπας συγκεντρώ έν τώ προσώπω μου και τώ αγίω αξιώματί μου πάσαν την Εκκλησίαν>>... Βλ. επίσης και τάς προσφάτους δηλώσεις του Πάπα περί ελλείματος της Ορθοδοξου Εκκλησίας έναντι της παπικής).

Η μήπως είναι λογικό να ελπίση κανείς ότι τα συμβούλια αυτά φανατικών ρασοφόρων και παστόρων μπορούν ποτέ να αναγνωρίσουν την αλήθεια; Κολακεύουν μόνον τους Ορθοδόξους, και αυτό για να τους προσελκύσουν πρός το μέρος τους. Άν είχαν πραγματική νοσταλγία για την Ορθοδοξία και ήθελαν να την γνωρίσουν, δεν θα είχαν ανάγκη απο τα συμβούλια και τις συνεδριάσεις. Θα πήγαιναν να πιούν απο τις πηγές της, απο τους Πατέρας και τους αγίους της. Όχι, ο καλλίτερος τρόπος για να πείσεις τους άλλους για την αλήθεια είναι να πιστεύης ο ίδιος σ' αυτήν. Να μην την συζητής αλλά να την ομολογής μόνον. Τα συνέδρια και τα συμβούλια ΣΥΖΗΤΟΥΝ την αλήθεια. Αυτό όμως είναι προδοσία. Γιατί δεν πρόκειται για διάλογο και νουθεσίες πρός αιρετικούς, αλλά για συζήτησι με <<Εκκλησίες>>. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΖΗΤΑΕΙ ΣΥΖΗΤΗΤΑΣ ΑΛΛΑ ΟΜΟΛΟΓΗΤΑΣ. Η αλήθεια που μας εδίδαξε δεν είναι απο εκείνες που συζητούνται.
Στα διάφορα οικουμενικά συνέδρια ή συζήτησι παίρνει την μορφή εμπορίου όπου γίνεται ανταλλαγή υποχωρήσεων στα ζητήματα της πίστεως για να επέλθη μία τελική συμφωνία. Κάτω απο τέτοιες συνθήκες, και μόνη η προσέλευσις ενός Ορθοδόξου σ΄ ένα οικουμενικό συνέδριο είναι προδοσία του Χριστού. Γιατί, προσερχόμενος ο Ορθόδοξος, ομολογεί την πίστι του συζητήσιμη, και αφήνει να εννοηθή ότι άν του δοθούν ικανοποιητικά ανταλλάγματα θα κάνη και αυτός υποχωρήσεις.
Οι πατέρες δεν συζητούσαν με τους αιρετικούς. Ομολογούσαν την αλήθειαν και ανέτρεπαν τους ισχυρισμούς των, χωρίς ευγένειες και φιλοφρονήσεις. Δεν ήταν συζήτησις Εκκλησίας με Εκκλησίες αλλά διάλογος της Εκκλησίας με ψυχές που είχαν χάσει τον δρόμο τους. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΑΖΗΤΑ. ΑΠΛΩΣ ΔΙΔΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΑΝ!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ