Ἡ μεγάλη δικαίωσις τοῦ π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου
ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ καιρὸν εὑρισκόμεθα οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἀντιμέτωποι μὲ τρία φαινόμενα: Πρῶτον μὲ τὰς δηλώσεις Ὀρθοδόξων Ἀρχιεπισκόπων, Ἐπισκόπων καὶ Πατριαρχῶν συμφώνως πρὸς τὰς ὁποίας ὁ Παπισμὸς εἶναι κανονικὴ καὶ ἀδελφὴ Ἐκκλησία καὶ ὁ Πάπας κανονικὸς ἐπίσκοπος. Διὰ τῶν δηλώσεών των αὐτῶν καταργοῦν εὐθέως τὸ Σύμβολον τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, τὸ ὁποῖον διακηρύσσει ὅτι μόνον ἡὈρθόδοξοςἘκκλησία εἶναι ἡ κανονική, ἡ διδάσκουσα τὴν Ἀλήθειαν τῆς Πίστεως. Παρὰ ταῦτα ὑποκρίνονται, κατὰ τὰς θείας Λειτουργίας, ὅτι συνεχίζουν νὰ τὸ ἀποδέχωνται καὶ νὰ τὸ ἐκφέρουν. Τὴν ἰδίαν ὥραν ὑβρίζουν μὲ ἀπαραδέκτους φράσεις τὸν πιστὸν λαὸν καὶ τὸν ἔντιμον Κλῆρον, ἐπειδὴ ἀνθίστανται εἰς τὴν ἀποστασίαν των, τὴν ὁποίαν ἀποκαλύπτουν παντοιοτρόπως μὲ σκοπὸν τὸν περιορισμὸν τῆς συγχύσεως περὶ τῆς κανονικῆς καὶ μὴ Ἐκκλησίας. Ἐὰν τὸ Συντονιστικὸν Κέντρον τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον δὲν ἐπρωταγωνίστει εἰς τὴν νόθευσιν τῆς Πίστεως καὶ τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος ἔπρεπε νὰ συγκαλέση εἰδικὴν Σύνοδον διὰ νὰ καθαιρέση τοὺς Οἰκουμενιστὰς Ἱεράρχας. Ἀλλὰ πῶς νὰ τὸ πράξη, ὅταν τὸ ἴδιο τὸ Συντονιστικὸν κέντρον τῆς Ὀρθοδοξίας ἐξισώνει τὴν Μίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, τὴν Ὀρθόδοξον μὲ τὸν Παπισμόν, τὸν Προτεσταντισμὸν καὶ τὸνἈγγλικανισμόν, δηλαδὴ μὲ τὴν πλάνην – τὴν αἵρεσιν. Ἀλλὰ σήμερον τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον δὲν ἔχει σχέσιν μὲ τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖον τοῦ 1848. Τότε συνεκλήθη Πανορθόδοξος Σύνοδος, ἡ ὁποία ἀπεκάλυψε καὶ κατήγγειλε τὴν Οἰκουμενιστικὴν Κίνησιν ὡς ὑπονομεύουσαν τὴν Ὀρθοδοξίαν. Σήμερον τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ὑπερασπίζεται τὴν Οἰκουμενιστικὴν κίνησιν καὶ διὰ ὈρθοδόξωνἈρχιεπισκόπων καὶἘπισκόπων ἀποκηρύσσει τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως διδάσκον ὅτι δὲν διδάσκει μόνον ἡ Ὀρθοδοξία τὴν Ἀλήθειαν, ἀλλὰ καὶ ἡ κανονικὴ Ἐκκλησία τοῦ Βατικανοῦ καὶ ὁ Ἀρχηγός του, ἀφοῦ ἐκτὸς ἀπὸ Ἀνώτατος Ἄρχων εἶναι καὶ κανονικὸς Ἐπίσκοπος. Σήμερον τὸΟἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον μετὰ τῶν Ἀρχιεπισκόπων καὶ τῶνἘπισκόπων κηρύσσει τὴν καταφρόνησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τὴν ἕνωσιν τῶν ἐκκλησιῶν εἰς ἐπίπεδον προκαθημένων ἐκκλησιῶν. Ἀντιθέτως τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον τοῦ 1848 συνεκάλεσε Πανορθόδοξον Σύνοδον, ἡ ὁποία διεκήρυξε:
«“Ἡ γάρ Πίστις ἡμῶν, ἀδελφοί, οὐκ ἐξ ἀνθρώπων οὐδέ δι᾽ ἀνθρώπου, ἀλλά δι᾽ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἥν ἐκήρυξαν οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, ἐκράτυναν αἱ ἱεραί Οἰκουμενικαί Σύνοδοι, παρέδωκαν ἐκ διαδοχῆς οἱ μέγιστοι σοφοί Διδάσκαλοι τῆς Οἰκουμένης, καί ἐπεκύρωσαν τά ἐκχυθέντα αἵματα τῶν ἁγίων Μαρτύρων”. “…παρ᾽ ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησαν ποτέ εἰσαγαγεῖν νέα· διότι ὁ ὑπερασπιστής τῆς θρησκείας ἐστίν αὐτό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας: ἤτοι αὐτός ὁ Λαός, ὅς τις ἐθέλει τό θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καί ὁμοειδές τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ”.
“Ἡ Πίστις καί ἡ ὁμολογία ἥν κατέχομεν ἀκαταίσχυντός ἐστι, διδασκομένη ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ ἐκ στόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν, μεμαρτυρημένη ὑπό τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ὑπό τῶν ἱερῶν ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων, κεκηρυγμένη εἰς τήν ὑφήλιον”.
Συναισθανθῶμεν εἰς τάς ψυχάς ἡμῶν αὐτῶν τό ἀμοιβαῖον ἀλγεινόν αἴσθημα Μητρός φιλοτέκνου, καί τέκνων φιλομητόρων, ὅταν λυκόφρονες ἄνδρες καί ψυχοκάπηλοι σπουδάζωσι καί μεθοδεύονται, ἵνα ἤ ἐκείνην (τήν Ἐκκλησίαν) ἀπαγάγωσι δούλην, ἤ αὐτά (τά τέκνα), ὡς ἀρνία ἐκ τῶν μητέρων αὐτῶν ἀφαρπάσωσιν».
«“Ἀλλά τί ἀνταποδώσωμεν ἡμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί τῷ Κυρίῳ περί πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν”. Ὁ ἀνενδεής Κύριος καί Θεός ἡμῶν, ὁ τῷ οἰκείῳ αἵματι ἀνακτησάμενος ἡμᾶς οὐδέν ἕτερον ἀπαιτεῖ ἀφ᾽ ἡμῶν, εἰμή τήν ἐξ ὅλης ψυχῆς καί καρδίας ἀφοσίωσιν ἡμῶν εἰς τήν εἰς τήν ἀμώμητον ἱεράν Πίστιν τῶν Πατέρων ἡμῶν. Τήν ἀγάπην καί τό φίλτρον εἰς τήν ἀναγεννήσασαν ἡμᾶς οὐ ραντίσματι νεωτερικῷ, ἀλλά τῷ θείῳ Λουτρῷ τοῦ Ἀποστολικοῦ Βαπτίσματος ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, τήν τρέφουσαν ἡμᾶς κατά τήν αἰωνίαν Διαθήκην τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν τῷ ἰδίῳ αὐτοῦ τιμίῳ Σώματι, καί ἀφθόνως, οἷα γνησία Μήτηρ, ποτίζουσαν ἡμᾶς τῷ ὑπέρ ἡμῶν καί ὑπέρ τῆς τοῦ Κόσμου σωτηρίας ἐκχυθέντι τιμίῳ αὐτοῦ Αἵματι».
«Ναί! Ἀληθῶς, εἰς ταύτην τήν ἁγίαν Μάνδραν διηνεκῶς ἐπέπεσόν τε καί ἐπιπίπτουσιν, ὡς καί ἐφ᾽ ἡμῖν ὁρῶμεν, “Λύκοι βαρεῖς”, κατά τήν πρόρρησιν τοῦ Ἀποστόλου, ὅπερ δείκνυσιν, ὅτι τά ἀληθῆ ἀρνία τοῦ Ἀρχιποιμένος ἐν αὐτῇ ἐπαυλίζονται, ἀλλ᾽ αὐτή καί ἔψαλε καί ψαλεῖ εἰς τόν αἰῶνα “κυκλώσαντες ἐκύκλωσάν με καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς”».
«Διά τοῦτο ἐπιγνῶμεν, ἀδελφοί καί τέκνα ἡμῶν πνευματικά, ἡλίκη ἡ χάρις, ἥν ἔδωκεν ὁ Θεός εἰς τήνὈρθόδοξον Πίστιν ἡμῶν, καί εἰς τήν Μίαν Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Αὐτοῦ Ἐκκλησίαν, ἥτις, οἷα Μήτηρ ἀνύποπτος παρά τῷ ἀνδρί αὐτῆς, ἀνατρέφει ἡμᾶς ἀκαταισχύντους καί εὐαπολογήτους ἐν εὐγενεῖ παρρησίᾳ “περί τῆς ἐν ἡμῖν Ἐλπίδος”».
«Οἱ ἀλληλοδιάδοχοι ἱεροί θεῖοι Πατέρες καί Προκάτοχοι ἡμῶν ἀρχόμενοι ἀπό τῶν Ἀποστόλων, καί οὕς κατέστησαν οἱ Ἀπόστολοι διαδόχους μέχρι τῆς σήμερον, μίαν καί ἀδιάρρηκτον ἅλυσιν καταρτίζοντες, καί χειρί συνδέοντες συγκλείουσιν ἱερόν Περίβολον, οὗ “θύρα ὁ Χριστός”, ἐν ᾧ ἅπαν τό ὀρθόδοξον Ποίμνιον ποιμαίνεται εἰς τάς ζειδώρους νομάς τῆς μυστικῆς Ἐδέμ, καί οὐχί “εἰς ἄνοδα καί τραχέα”».
Ἐρώτημα: Πῶς οἱ σημερινοὶ Πατριάρχαι, Ἀρχιεπίσκοποι, καὶ Ἐπίσκοποι ὑπερασπίζονται τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τηροῦν τὴν διαβεβαίωσιν τὴν ὁποίαν ἔδωσαν, κατὰ τὴν χειροτονίαν των ἔμπροσθεν τοῦ Ἁγίου θυσιαστηρίου πρὸς τὸν Τριαδικὸν Θεὸν καὶ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ὅτι θὰ φυλάττουν τὴν Ἱερὰν Παρακαταθήκην, τὴν ὁποίαν παραλαμβάνουν. Ἔχουν ἀντιληφθῆ ὅτι ὑπηρετοῦν τὴν αἵρεσιν εἰς τὸ ὄνομα τῆς Οἰκουμενιστικῆς Κινήσεως:
* * * ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΝ φαινόμενον εἶναι ἡ ἐπέλασις τῆς Μασωνίας, τὴν ὁποίαν εἰς τὰς συγχρόνους ἡμέρας μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ ἀντιπαπικὸς – ἀντιοικουμενιστὴς Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ. Ἡ Μασωνία κινεῖται διὰ τὴν ἐκπόρθησιν τῶν χριστιανικῶν ριζῶν τῆς Εὐρώπης καὶ τὴν ἐπιβολὴν τῶν ἰδικῶν της ἀξιῶν καὶ ἰδανικῶν. Ζητεῖ τὸν χωρισμὸν Κράτους. Ζητεῖ τὴν περιθωριοποίησιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸν ἀπογαλακτισμὸν τῶν Κρατῶν ἀπὸ τὸν Χριστιανισμὸν καὶ ἰδιαιτέρως τὸν ἀπογαλακτισμὸν τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὴν παράδοσιν καὶ τὴν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας. Εἰς τὸ πλαίσιον αὐτὸ ἀγωνίζεται διὰ διαφόρων φορέων καὶ ὀργανώσεων διὰ τὴν ἀλλαγὴν τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, διὰ τὸν ἐξοβελισμὸν τῶν Ἱερῶν εἰκόνων καὶ συμβόλων ἐκ τῶν σχολείων, τῶν δικαστηρίων, τῶν Ἀστυνομικῶν τμημάτων, τὰς ἐνόπλους Δυνάμεις κ.λπ., διὰ τὴν κατάργησιν τῆς προσευχῆς εἰς τὰ σχολεῖα (εἰς ὅσα γίνεται ἀκόμη), διὰ τὴν ἀφαίρεσιν ἐκ τῶν σελίδων τῆς ἱστορίας τῆς προσφορᾶς τῆς Ἐκκλησίας μας εἰς τὸ Ὀρθόδοξον γένος καὶ εἰς τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων κ.λπ.. Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ Μασωνία ἐπιχειρεῖ τὴν ἐκπόρθησιν τῆς Ὀρθοδοξίας ἐκ τοῦ Κράτους, τῆς Παιδείας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ. Ἐμπόδιόν της ἦτο ἡ Ἐκκλησία καὶ ὁ ἀγὼν ἐναντίον της. Ὁ ἀγὼν διεξήγετο παλαιότερα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τοὺς Ἱεράρχας της, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ πιστὰ μέλη της ὡς ἦσαν οἱ μακαριστοὶ Νικόλαος Ψαρουδάκης καὶ ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, ἱδρυτὴς καὶ πνευματικὸς Προϊστάμενος τῆς Π.Ο.Ε. καὶ τοῦ «Ο.Τ.». Σήμερον ἡ Ἐκκλησία δὲν διεξάγει πόλεμον ἐναντίον τῆς Μασωνίας. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία εἰς τὸ σύνολόν της εἶναι συμβιβασμένη καὶ συνδιαλέγεται μὲ τὴν Μασωνίαν.
Τὰ μέλη τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας, τὰ ὁποῖα κάμνουν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς Μασωνίας εἶναι ἐλάχιστα. Τὸν ἀγῶνα των φροντίζουν νὰ τὸν κάμνουν σιωπηλῶς, διὰ νὰ μὴ προκαλοῦν ἀντιδράσεις ἐκ μέρους τῆς Μασωνίας, τῶν ἀνθρώπων της εἰς τὸ Κράτος, εἰς τὴν Ἱεραρχίαν καὶ εἰς τὸν τύπον. Μὲ φωτεινὴ ἐξαίρεσιν τὸν Μητροπολίτην Πειραιῶς, ὁ ὁποῖος μὲ τὰς παρεμβάσεις του, ὡς ἔγραψε τὸ «Παρὸν» τῆς 20ης Ἰουνίου ἐνοχλεῖ ἄλλους Ἰεράρχας.
Ἔχομεν φθάσει, δυστυχῶς, εἰς μὶαν ἐποχὴν κατὰ τὴν ὁποίαν αἱ δυνάμεις τοῦ σιωνισμοῦ καὶ τῆς Μασωνίας ἁλωνίζουν καὶ εἶναι ἕτοιμαι νὰ ἐπιβληθοῦν εἰς τὸ Κράτος. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ἀντὶ νὰ ἀγωνίζεται ἐναντίον αὐτῶν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων σιωπᾶ, συμβιβάζεται, συνδιαλέγεται καὶ ἀποδέχεται τὰς ἀποφάσεις. Διὰ αὐτὴν τὴν ἐξέλιξιν εἶχε προειδοποιήσει ὁ μακαριστὸς Ἀρχιμανδρίτης καὶ Ἱδρυτὴς τῆς Π.Ο.Ε. καὶ τοῦ «Ο.Τ.» π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος.
Εἰς τὸ βιβλίον του: «Κατὰ ἀντιχρίστων» (ἐκδόσεις «Ὀρθοδόξου Τύπου» Ἀθῆναι 1988) ἀπεκάλυπτε τὰ σχέδια τοῦ δολίου ἐχθροῦ τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ σιωνισμοῦ, τὰ σχέδια τῆς ἑβραιομασωνίας κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἐζήτει ὑπὸ τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ νὰ πάρη τὸν ἀγῶνα εἰς χεῖρας του, διότι αὐτὸς εἶναι ὁ φύλαξ τῆς Ὀρθοδοξίας:
Παραθέτομεν ἐκ τοῦ βιβλίου «κατὰ ἀντιχρίστων» τοῦ μακαριστοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Π.Ο.Ε. καὶ τοῦ «Ο.Τ.» Ἀρχιμανδρίτου Χαραλάμπους Βασιλοπούλου τὰ ἀκόλουθα ἀποσπάσματα.
Διαπιστώνουμε μὲ θλίψη ὅτι ἀπὸ χρόνο σὲ χρόνο οἱ ἐχθροὶ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἔθνους μας πληθαίνουν καὶ παράλληλα πολλαπλασιάζουν τὰ μέσα, τὶς μεθόδους καὶ τὰ τεχνάσματα, μὲ τὰ
ὁποῖα ἐπιδιώκουν νὰ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὶς ρίζες τῆς Πίστεως καὶ τὶς Παραδόσεις τῆς Φυλῆς μας. Γνωρίζουν οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἑλλάδος ὅτι τὸ Γένος μας εἶναι θωρακισμένο μὲ τὴν ἀνίκητη πανοπλία τῆς Πίστεως, ὅτι στεγάζεται στὴν χαλύβδινη κιβωτὸ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ προσπαθοῦν οἱ ἀντίχριστοι, νὰ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν Πίστη μας καὶ νὰ μᾶς ρίξουν στὴν ἀπιστία, ὥστε νὰ γίνουμε εὔκολη λεία στὰ πανοῦργα σχέδιά τους. Σπέρνουν τὸν κακὸ ἀντίχριστο σπόρο τους μὲ αἱρέσεις, μὲ πλάνες, μὲ δοξασίες καὶ θεωρίες, ποὺ πολεμοῦν τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία, ποὺ πολύτροπα συκοφαντοῦν τὸν Κλῆρο. Καὶ ξοδεύουν γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ ἄφθονο χρῆμα καὶ μ᾽ αὐτό… διακινοῦν πλῆθος «δασκάλων» προσηλυτισμοῦ.
Ὁ κορυφαῖος δόλιος ἐχθρὸς κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἑλλάδος εἶναι ὁ παγκόσμιος Σιωνισμός, καὶ αὐτὸς χρηματοδοτεῖ, ἐνισχύει, πατρωνάρει καὶ μεθοδεύει τὴν ἐκστρατεία ὅλων σχεδὸν τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων κατὰ τοῦ Γένους μας.
Ὅλος, λοιπόν, αὐτὸς ὁ φοβερός, πολύπλευρος καὶ συντονισμένος πόλεμος τῆς Ἑβραιομασωνίας στρέφει τὰ πυρά του κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας. Προβάλλει ἡ Μασωνία στὴν Οἰκουμενικὴ Κίνησι τὸ δικό της «Πιστεύω». Βασική της γραμμὴ εἶναι ὅτι καμμία θρησκεία δὲν κατέχει τὴν πλήρη καὶ τέλεια ἀλήθεια. Μιλάει γιὰ μῦστες καὶ ἐξισώνει τὸν Χριστὸν μὲ τὸν Πυθαγόρα.
Στὸ Τυπικὸ 30οῦ βαθμοῦ τῆς Μασωνίας διδάσκεται στὸν μυούμενο τὸ ἑξῆς:
«Ὁ Τεκτονισμὸς θέλει ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ἄκρου τῆς γῆς μέχρι τοῦ ἄλλου νὰ δύναται ὁ μυούμενος ἐὰν θέλη νὰ καίη θυμίαμα ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τῆς θεότητος, ὑπὸ οἱανδήποτε μορφὴν καὶ ἂν λατρεύεται
αὐτή»!
Ὅλος ὁ ἀγώνας τῶν ἀντιχρίστων γίνεται νὰ πέσουμε στὴν ἀπιστία ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι. Καὶ μᾶς καλοῦν οἱ Μασῶνοι σὲ ἕνωσι λέγοντας ὅτι χρεωκόπησε ὁ Χριστιανισμὸς καὶ «δὲν δύναται πλέον νὰ ἐπαναφέρη τὴν ἀνθρωπότητα εἰς τὸν θεῖον αὐτῆς προορισμόν», ἀλλὰ ὅτι αὐτὸ πλέον εἶναι ἔργο «τῶν Τεκτόνων τῶν ἐμπνευσμένων αὐτῶν προδρόμων τῆς Παγκόσμιας εὐδαιμονίας»!
Μᾶς καλοῦνε νὰ καῖμε θυμίαμα στὸ βωμὸ τῆς εἰδωλολατρίας, ἀρνητὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ προσκυνητὲς τοῦ Διαβόλου. Αὐτὸ προβλέπει τὸ σχέδιο MRA τῆ Σιωνιστικῆς Πανθρησκείας.
Τὸ χρέος τῶν Ὀρθοδόξων
Ἀφοῦ, λοιπόν, τὸ σχέδιο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ προβλέπει, στὴν ἐξέλιξί του, παραμερισμὸ τοῦ Σωτῆρος τοῦ κόσμου, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀφοῦ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ξέρουμε ὅτι, «οὐκ
ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλο ὄνομα ὑπὸ τὸν οὐρανόν, ἐν ὧ δεῖ ἡμᾶς σωθῆναι», τίθεται τὸ ἐρώτημα: τί πρέπει νὰ κάνουμε;
Πρέπει ἀρχικὰ νὰ ὁμολογοῦμε τὰ ἀπαραχάρακτα δόγματα τῆς Τρισυποστάτου καὶ Ἀδιαιρέτου Ἁγίας Τριάδος. Νὰ διακηρύττουμε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστι μας χωρὶς συμβιβασμούς, ὑποκρισίες καὶ ὑποχωρήσεις σὲ ψευτοδιαλόγους ἀγάπης, ποὺ προσπαθοῦν νὰ ἐνταφιάσουν, ὅπως ἐκεῖνοι νομίζουν, τὴν Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ὀφείλουμε, παράλληλα, νὰ ξεσκεπάζουμε χωρὶς ἀνάπαυλα, τὰ σκοτεινὰ σχέδια τῆς Μασωνίας, ποὺ μὲ ὄργανά της, λαϊκοὺς καὶ ἱερωμένους προωθεῖ τὸ σχέδιο τῆς ἑνώσεως μὲ ποικίλους μηχανισμοὺς καὶ ἀπὸ πολλὲς κατευθύνσεις.
Νὰ παρακολουθοῦμε ἄγρυπνα καὶ νὰ καταγγέλλουμε ἐκείνους, ποὺ γίνονται ὄργανα τῆς Ἑβραιομασωνίας, ποὺ πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησία, ποὺ κάνουν τὰ πάντα νὰ κλονίσουν τὴν Παράδοσι καὶ τὴν Ὀρθοδοξία, ὅσο ψηλὰ κι ἂν βρίσκωνται…
Νὰ ξεσκεπάζουμε τοὺς συνοδοιπόρους τῶν Μασώνων, ποὺ ὑπεραμύνονται, σὲ δημοσιεύματα, δηλώσεις καὶ ἐκδηλώσεις, μιᾶς ἑνώσεως ἀντίχριστης, ἀφοῦ δι᾽ αὐτῆς ἐπιδιώκεται ν᾽ ἀρνηθῆ ἡ Ὀρθοδοξία ὅτι κατέχει τὴν σώζουσα Ἀλήθεια τῆς Πίστεως.
Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι τρομακτικὴ Παναίρεσις τοῦ καιροῦ μας ἡ πιὸ σατανικὴ καὶ ἐπικίνδυνη. Ἀπειλεῖ ὄχι μονάχα τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἀθάνατη Ἑλλάδα. Γι᾽ αὐτὸ πρέπει ὅλοι μας νὰ γρηγορήσωμε. Καθῆκον ὅλων μας εἶναι νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν εἰδωλολατρία, ποὺ εἰσάγει ὁ Οἰκουμενισμός. Νὰ περιφρουρήσωμε τὴν Ὀρθοδοξία.
Σὲ τέτοιες κρίσιμες ὧρες τὸν Ἀγῶνα τὸν παίρνει στὰ χέρια του ὁ Ὀρθόδοξος Λαός. Αὐτὸς εἶναι ὁ φύλακας τῆς Ὀρθοδοξίας, καθὼς καὶ ἡ ἐγκύκλιος τοῦ 1848 τῶν ἁγίων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς ὑπογραμμίζει:
«Ὁ φύλαξ τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ εὐσεβὴς λαὸς τοῦ Κυρίου».
* * * ΤΟ ΤΡΙΤΟΝ φαινόμενον εἶναι ὁ διχασμὸς τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ὑπὸ Ἱεραρχῶν, οἱ ὁποῖοι εἰς τὸ πλαίσιον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ θέτουν ζητήματα ὡς εἶναι: ἡ ἐκκοσμίκευσις τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Λειτουργικὴ Ἀναγέννησις, ἡ συντόμευσις τῶν Ἀκολουθιῶν καὶ τῶν Ἱερῶν μυστηρίων, ἡ ἀλλαγὴ τῆς ἀμφιέσεως τῶν κληρικῶν (κοντόρασου), ἡ ἐπιβολὴ τοῦ μαθήματος τῆς θρησκειολογίας εἰς ἀντικατάστασιν τοῦ ὁμολογιακοῦ, ἡ μετάφρασις τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ τῶν ὕμνων τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν «πλέριαν δημοτικήν», ἡ περιθωριοποίησις τῶν «ξεπερασμένων» πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, διὰ νὰ ἀνοίξη ἡ ὁδὸς διὰ τὴν ἐπιβολὴν τῆς Μεταπατερικῆς Θεολογίας κ.λπ..
Διὰ ὡρισμένα ἀπὸ αὐτὰ τὰ ζητήματα ἔπρεπε νὰ παραπεμφθοῦν ὡρισμένοι Ἱεράρχαι εἰς τὰ ἁρμόδια Συνοδικὰ ὄργανα μὲ τὸ ἐρώτημα τῆς καθαιρέσεως, ἐπειδὴ ἀναπτύσσουν θεωρίας, αἱ ὁποῖαι «ἐκπίπτουν ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως».
Ὅσο καὶ ἂν ἀναμένωμεν τὴν παραπομπὴν των, δὲν θὰ τὴν εἴδομεν, διότι οἱ Ἱεράρχαι αὐτοὶ προωθοῦνται ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενισμου εἰς ὑψηλὰ ἀξιώματα εἴτε ἐντὸς εἴτε ἐκτὸς Ἑλλάδος. Δι᾽ αὐτὸ ὁ πιστὸς λαός, ὁ φύλαξ τῆς Ὀρθοδοξίας ὀφείλει νὰ λάβη τὸν ἀγῶνα εἰς τὰς χεῖρας του καὶ νὰ περιφρουρήση τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἡ ὁποία προδίδεται ὑπὸ Πατριαρχῶν, Ἀρχιεπισκόπων καὶ Ἐπισκόπων.
Γ. Ζερβὸς
«“Ἡ γάρ Πίστις ἡμῶν, ἀδελφοί, οὐκ ἐξ ἀνθρώπων οὐδέ δι᾽ ἀνθρώπου, ἀλλά δι᾽ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἥν ἐκήρυξαν οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, ἐκράτυναν αἱ ἱεραί Οἰκουμενικαί Σύνοδοι, παρέδωκαν ἐκ διαδοχῆς οἱ μέγιστοι σοφοί Διδάσκαλοι τῆς Οἰκουμένης, καί ἐπεκύρωσαν τά ἐκχυθέντα αἵματα τῶν ἁγίων Μαρτύρων”. “…παρ᾽ ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησαν ποτέ εἰσαγαγεῖν νέα· διότι ὁ ὑπερασπιστής τῆς θρησκείας ἐστίν αὐτό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας: ἤτοι αὐτός ὁ Λαός, ὅς τις ἐθέλει τό θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καί ὁμοειδές τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ”.
“Ἡ Πίστις καί ἡ ὁμολογία ἥν κατέχομεν ἀκαταίσχυντός ἐστι, διδασκομένη ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ ἐκ στόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν, μεμαρτυρημένη ὑπό τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ὑπό τῶν ἱερῶν ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων, κεκηρυγμένη εἰς τήν ὑφήλιον”.
Συναισθανθῶμεν εἰς τάς ψυχάς ἡμῶν αὐτῶν τό ἀμοιβαῖον ἀλγεινόν αἴσθημα Μητρός φιλοτέκνου, καί τέκνων φιλομητόρων, ὅταν λυκόφρονες ἄνδρες καί ψυχοκάπηλοι σπουδάζωσι καί μεθοδεύονται, ἵνα ἤ ἐκείνην (τήν Ἐκκλησίαν) ἀπαγάγωσι δούλην, ἤ αὐτά (τά τέκνα), ὡς ἀρνία ἐκ τῶν μητέρων αὐτῶν ἀφαρπάσωσιν».
«“Ἀλλά τί ἀνταποδώσωμεν ἡμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί τῷ Κυρίῳ περί πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν”. Ὁ ἀνενδεής Κύριος καί Θεός ἡμῶν, ὁ τῷ οἰκείῳ αἵματι ἀνακτησάμενος ἡμᾶς οὐδέν ἕτερον ἀπαιτεῖ ἀφ᾽ ἡμῶν, εἰμή τήν ἐξ ὅλης ψυχῆς καί καρδίας ἀφοσίωσιν ἡμῶν εἰς τήν εἰς τήν ἀμώμητον ἱεράν Πίστιν τῶν Πατέρων ἡμῶν. Τήν ἀγάπην καί τό φίλτρον εἰς τήν ἀναγεννήσασαν ἡμᾶς οὐ ραντίσματι νεωτερικῷ, ἀλλά τῷ θείῳ Λουτρῷ τοῦ Ἀποστολικοῦ Βαπτίσματος ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, τήν τρέφουσαν ἡμᾶς κατά τήν αἰωνίαν Διαθήκην τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν τῷ ἰδίῳ αὐτοῦ τιμίῳ Σώματι, καί ἀφθόνως, οἷα γνησία Μήτηρ, ποτίζουσαν ἡμᾶς τῷ ὑπέρ ἡμῶν καί ὑπέρ τῆς τοῦ Κόσμου σωτηρίας ἐκχυθέντι τιμίῳ αὐτοῦ Αἵματι».
«Ναί! Ἀληθῶς, εἰς ταύτην τήν ἁγίαν Μάνδραν διηνεκῶς ἐπέπεσόν τε καί ἐπιπίπτουσιν, ὡς καί ἐφ᾽ ἡμῖν ὁρῶμεν, “Λύκοι βαρεῖς”, κατά τήν πρόρρησιν τοῦ Ἀποστόλου, ὅπερ δείκνυσιν, ὅτι τά ἀληθῆ ἀρνία τοῦ Ἀρχιποιμένος ἐν αὐτῇ ἐπαυλίζονται, ἀλλ᾽ αὐτή καί ἔψαλε καί ψαλεῖ εἰς τόν αἰῶνα “κυκλώσαντες ἐκύκλωσάν με καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς”».
«Διά τοῦτο ἐπιγνῶμεν, ἀδελφοί καί τέκνα ἡμῶν πνευματικά, ἡλίκη ἡ χάρις, ἥν ἔδωκεν ὁ Θεός εἰς τήνὈρθόδοξον Πίστιν ἡμῶν, καί εἰς τήν Μίαν Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Αὐτοῦ Ἐκκλησίαν, ἥτις, οἷα Μήτηρ ἀνύποπτος παρά τῷ ἀνδρί αὐτῆς, ἀνατρέφει ἡμᾶς ἀκαταισχύντους καί εὐαπολογήτους ἐν εὐγενεῖ παρρησίᾳ “περί τῆς ἐν ἡμῖν Ἐλπίδος”».
«Οἱ ἀλληλοδιάδοχοι ἱεροί θεῖοι Πατέρες καί Προκάτοχοι ἡμῶν ἀρχόμενοι ἀπό τῶν Ἀποστόλων, καί οὕς κατέστησαν οἱ Ἀπόστολοι διαδόχους μέχρι τῆς σήμερον, μίαν καί ἀδιάρρηκτον ἅλυσιν καταρτίζοντες, καί χειρί συνδέοντες συγκλείουσιν ἱερόν Περίβολον, οὗ “θύρα ὁ Χριστός”, ἐν ᾧ ἅπαν τό ὀρθόδοξον Ποίμνιον ποιμαίνεται εἰς τάς ζειδώρους νομάς τῆς μυστικῆς Ἐδέμ, καί οὐχί “εἰς ἄνοδα καί τραχέα”».
Ἐρώτημα: Πῶς οἱ σημερινοὶ Πατριάρχαι, Ἀρχιεπίσκοποι, καὶ Ἐπίσκοποι ὑπερασπίζονται τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τηροῦν τὴν διαβεβαίωσιν τὴν ὁποίαν ἔδωσαν, κατὰ τὴν χειροτονίαν των ἔμπροσθεν τοῦ Ἁγίου θυσιαστηρίου πρὸς τὸν Τριαδικὸν Θεὸν καὶ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ὅτι θὰ φυλάττουν τὴν Ἱερὰν Παρακαταθήκην, τὴν ὁποίαν παραλαμβάνουν. Ἔχουν ἀντιληφθῆ ὅτι ὑπηρετοῦν τὴν αἵρεσιν εἰς τὸ ὄνομα τῆς Οἰκουμενιστικῆς Κινήσεως:
* * * ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΝ φαινόμενον εἶναι ἡ ἐπέλασις τῆς Μασωνίας, τὴν ὁποίαν εἰς τὰς συγχρόνους ἡμέρας μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ ἀντιπαπικὸς – ἀντιοικουμενιστὴς Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ. Ἡ Μασωνία κινεῖται διὰ τὴν ἐκπόρθησιν τῶν χριστιανικῶν ριζῶν τῆς Εὐρώπης καὶ τὴν ἐπιβολὴν τῶν ἰδικῶν της ἀξιῶν καὶ ἰδανικῶν. Ζητεῖ τὸν χωρισμὸν Κράτους. Ζητεῖ τὴν περιθωριοποίησιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸν ἀπογαλακτισμὸν τῶν Κρατῶν ἀπὸ τὸν Χριστιανισμὸν καὶ ἰδιαιτέρως τὸν ἀπογαλακτισμὸν τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὴν παράδοσιν καὶ τὴν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας. Εἰς τὸ πλαίσιον αὐτὸ ἀγωνίζεται διὰ διαφόρων φορέων καὶ ὀργανώσεων διὰ τὴν ἀλλαγὴν τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, διὰ τὸν ἐξοβελισμὸν τῶν Ἱερῶν εἰκόνων καὶ συμβόλων ἐκ τῶν σχολείων, τῶν δικαστηρίων, τῶν Ἀστυνομικῶν τμημάτων, τὰς ἐνόπλους Δυνάμεις κ.λπ., διὰ τὴν κατάργησιν τῆς προσευχῆς εἰς τὰ σχολεῖα (εἰς ὅσα γίνεται ἀκόμη), διὰ τὴν ἀφαίρεσιν ἐκ τῶν σελίδων τῆς ἱστορίας τῆς προσφορᾶς τῆς Ἐκκλησίας μας εἰς τὸ Ὀρθόδοξον γένος καὶ εἰς τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων κ.λπ.. Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ Μασωνία ἐπιχειρεῖ τὴν ἐκπόρθησιν τῆς Ὀρθοδοξίας ἐκ τοῦ Κράτους, τῆς Παιδείας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ. Ἐμπόδιόν της ἦτο ἡ Ἐκκλησία καὶ ὁ ἀγὼν ἐναντίον της. Ὁ ἀγὼν διεξήγετο παλαιότερα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τοὺς Ἱεράρχας της, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ πιστὰ μέλη της ὡς ἦσαν οἱ μακαριστοὶ Νικόλαος Ψαρουδάκης καὶ ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, ἱδρυτὴς καὶ πνευματικὸς Προϊστάμενος τῆς Π.Ο.Ε. καὶ τοῦ «Ο.Τ.». Σήμερον ἡ Ἐκκλησία δὲν διεξάγει πόλεμον ἐναντίον τῆς Μασωνίας. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία εἰς τὸ σύνολόν της εἶναι συμβιβασμένη καὶ συνδιαλέγεται μὲ τὴν Μασωνίαν.
Τὰ μέλη τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας, τὰ ὁποῖα κάμνουν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς Μασωνίας εἶναι ἐλάχιστα. Τὸν ἀγῶνα των φροντίζουν νὰ τὸν κάμνουν σιωπηλῶς, διὰ νὰ μὴ προκαλοῦν ἀντιδράσεις ἐκ μέρους τῆς Μασωνίας, τῶν ἀνθρώπων της εἰς τὸ Κράτος, εἰς τὴν Ἱεραρχίαν καὶ εἰς τὸν τύπον. Μὲ φωτεινὴ ἐξαίρεσιν τὸν Μητροπολίτην Πειραιῶς, ὁ ὁποῖος μὲ τὰς παρεμβάσεις του, ὡς ἔγραψε τὸ «Παρὸν» τῆς 20ης Ἰουνίου ἐνοχλεῖ ἄλλους Ἰεράρχας.
Ἔχομεν φθάσει, δυστυχῶς, εἰς μὶαν ἐποχὴν κατὰ τὴν ὁποίαν αἱ δυνάμεις τοῦ σιωνισμοῦ καὶ τῆς Μασωνίας ἁλωνίζουν καὶ εἶναι ἕτοιμαι νὰ ἐπιβληθοῦν εἰς τὸ Κράτος. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ἀντὶ νὰ ἀγωνίζεται ἐναντίον αὐτῶν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων σιωπᾶ, συμβιβάζεται, συνδιαλέγεται καὶ ἀποδέχεται τὰς ἀποφάσεις. Διὰ αὐτὴν τὴν ἐξέλιξιν εἶχε προειδοποιήσει ὁ μακαριστὸς Ἀρχιμανδρίτης καὶ Ἱδρυτὴς τῆς Π.Ο.Ε. καὶ τοῦ «Ο.Τ.» π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος.
Εἰς τὸ βιβλίον του: «Κατὰ ἀντιχρίστων» (ἐκδόσεις «Ὀρθοδόξου Τύπου» Ἀθῆναι 1988) ἀπεκάλυπτε τὰ σχέδια τοῦ δολίου ἐχθροῦ τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ σιωνισμοῦ, τὰ σχέδια τῆς ἑβραιομασωνίας κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἐζήτει ὑπὸ τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ νὰ πάρη τὸν ἀγῶνα εἰς χεῖρας του, διότι αὐτὸς εἶναι ὁ φύλαξ τῆς Ὀρθοδοξίας:
Παραθέτομεν ἐκ τοῦ βιβλίου «κατὰ ἀντιχρίστων» τοῦ μακαριστοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Π.Ο.Ε. καὶ τοῦ «Ο.Τ.» Ἀρχιμανδρίτου Χαραλάμπους Βασιλοπούλου τὰ ἀκόλουθα ἀποσπάσματα.
«Δόλιος ἐχθρὸς τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ Σιωνισμός
Διαπιστώνουμε μὲ θλίψη ὅτι ἀπὸ χρόνο σὲ χρόνο οἱ ἐχθροὶ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἔθνους μας πληθαίνουν καὶ παράλληλα πολλαπλασιάζουν τὰ μέσα, τὶς μεθόδους καὶ τὰ τεχνάσματα, μὲ τὰ
ὁποῖα ἐπιδιώκουν νὰ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὶς ρίζες τῆς Πίστεως καὶ τὶς Παραδόσεις τῆς Φυλῆς μας. Γνωρίζουν οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἑλλάδος ὅτι τὸ Γένος μας εἶναι θωρακισμένο μὲ τὴν ἀνίκητη πανοπλία τῆς Πίστεως, ὅτι στεγάζεται στὴν χαλύβδινη κιβωτὸ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ προσπαθοῦν οἱ ἀντίχριστοι, νὰ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν Πίστη μας καὶ νὰ μᾶς ρίξουν στὴν ἀπιστία, ὥστε νὰ γίνουμε εὔκολη λεία στὰ πανοῦργα σχέδιά τους. Σπέρνουν τὸν κακὸ ἀντίχριστο σπόρο τους μὲ αἱρέσεις, μὲ πλάνες, μὲ δοξασίες καὶ θεωρίες, ποὺ πολεμοῦν τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία, ποὺ πολύτροπα συκοφαντοῦν τὸν Κλῆρο. Καὶ ξοδεύουν γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ ἄφθονο χρῆμα καὶ μ᾽ αὐτό… διακινοῦν πλῆθος «δασκάλων» προσηλυτισμοῦ.
Ὁ κορυφαῖος δόλιος ἐχθρὸς κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἑλλάδος εἶναι ὁ παγκόσμιος Σιωνισμός, καὶ αὐτὸς χρηματοδοτεῖ, ἐνισχύει, πατρωνάρει καὶ μεθοδεύει τὴν ἐκστρατεία ὅλων σχεδὸν τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων κατὰ τοῦ Γένους μας.
Κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας
Ὅλος, λοιπόν, αὐτὸς ὁ φοβερός, πολύπλευρος καὶ συντονισμένος πόλεμος τῆς Ἑβραιομασωνίας στρέφει τὰ πυρά του κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας. Προβάλλει ἡ Μασωνία στὴν Οἰκουμενικὴ Κίνησι τὸ δικό της «Πιστεύω». Βασική της γραμμὴ εἶναι ὅτι καμμία θρησκεία δὲν κατέχει τὴν πλήρη καὶ τέλεια ἀλήθεια. Μιλάει γιὰ μῦστες καὶ ἐξισώνει τὸν Χριστὸν μὲ τὸν Πυθαγόρα.
Στὸ Τυπικὸ 30οῦ βαθμοῦ τῆς Μασωνίας διδάσκεται στὸν μυούμενο τὸ ἑξῆς:
«Ὁ Τεκτονισμὸς θέλει ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ἄκρου τῆς γῆς μέχρι τοῦ ἄλλου νὰ δύναται ὁ μυούμενος ἐὰν θέλη νὰ καίη θυμίαμα ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τῆς θεότητος, ὑπὸ οἱανδήποτε μορφὴν καὶ ἂν λατρεύεται
αὐτή»!
Ὅλος ὁ ἀγώνας τῶν ἀντιχρίστων γίνεται νὰ πέσουμε στὴν ἀπιστία ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι. Καὶ μᾶς καλοῦν οἱ Μασῶνοι σὲ ἕνωσι λέγοντας ὅτι χρεωκόπησε ὁ Χριστιανισμὸς καὶ «δὲν δύναται πλέον νὰ ἐπαναφέρη τὴν ἀνθρωπότητα εἰς τὸν θεῖον αὐτῆς προορισμόν», ἀλλὰ ὅτι αὐτὸ πλέον εἶναι ἔργο «τῶν Τεκτόνων τῶν ἐμπνευσμένων αὐτῶν προδρόμων τῆς Παγκόσμιας εὐδαιμονίας»!
Μᾶς καλοῦνε νὰ καῖμε θυμίαμα στὸ βωμὸ τῆς εἰδωλολατρίας, ἀρνητὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ προσκυνητὲς τοῦ Διαβόλου. Αὐτὸ προβλέπει τὸ σχέδιο MRA τῆ Σιωνιστικῆς Πανθρησκείας.
Τὸ χρέος τῶν Ὀρθοδόξων
Ἀφοῦ, λοιπόν, τὸ σχέδιο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ προβλέπει, στὴν ἐξέλιξί του, παραμερισμὸ τοῦ Σωτῆρος τοῦ κόσμου, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀφοῦ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ξέρουμε ὅτι, «οὐκ
ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλο ὄνομα ὑπὸ τὸν οὐρανόν, ἐν ὧ δεῖ ἡμᾶς σωθῆναι», τίθεται τὸ ἐρώτημα: τί πρέπει νὰ κάνουμε;
Πρέπει ἀρχικὰ νὰ ὁμολογοῦμε τὰ ἀπαραχάρακτα δόγματα τῆς Τρισυποστάτου καὶ Ἀδιαιρέτου Ἁγίας Τριάδος. Νὰ διακηρύττουμε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστι μας χωρὶς συμβιβασμούς, ὑποκρισίες καὶ ὑποχωρήσεις σὲ ψευτοδιαλόγους ἀγάπης, ποὺ προσπαθοῦν νὰ ἐνταφιάσουν, ὅπως ἐκεῖνοι νομίζουν, τὴν Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ὀφείλουμε, παράλληλα, νὰ ξεσκεπάζουμε χωρὶς ἀνάπαυλα, τὰ σκοτεινὰ σχέδια τῆς Μασωνίας, ποὺ μὲ ὄργανά της, λαϊκοὺς καὶ ἱερωμένους προωθεῖ τὸ σχέδιο τῆς ἑνώσεως μὲ ποικίλους μηχανισμοὺς καὶ ἀπὸ πολλὲς κατευθύνσεις.
Νὰ παρακολουθοῦμε ἄγρυπνα καὶ νὰ καταγγέλλουμε ἐκείνους, ποὺ γίνονται ὄργανα τῆς Ἑβραιομασωνίας, ποὺ πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησία, ποὺ κάνουν τὰ πάντα νὰ κλονίσουν τὴν Παράδοσι καὶ τὴν Ὀρθοδοξία, ὅσο ψηλὰ κι ἂν βρίσκωνται…
Νὰ ξεσκεπάζουμε τοὺς συνοδοιπόρους τῶν Μασώνων, ποὺ ὑπεραμύνονται, σὲ δημοσιεύματα, δηλώσεις καὶ ἐκδηλώσεις, μιᾶς ἑνώσεως ἀντίχριστης, ἀφοῦ δι᾽ αὐτῆς ἐπιδιώκεται ν᾽ ἀρνηθῆ ἡ Ὀρθοδοξία ὅτι κατέχει τὴν σώζουσα Ἀλήθεια τῆς Πίστεως.
Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι τρομακτικὴ Παναίρεσις τοῦ καιροῦ μας ἡ πιὸ σατανικὴ καὶ ἐπικίνδυνη. Ἀπειλεῖ ὄχι μονάχα τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἀθάνατη Ἑλλάδα. Γι᾽ αὐτὸ πρέπει ὅλοι μας νὰ γρηγορήσωμε. Καθῆκον ὅλων μας εἶναι νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν εἰδωλολατρία, ποὺ εἰσάγει ὁ Οἰκουμενισμός. Νὰ περιφρουρήσωμε τὴν Ὀρθοδοξία.
Σὲ τέτοιες κρίσιμες ὧρες τὸν Ἀγῶνα τὸν παίρνει στὰ χέρια του ὁ Ὀρθόδοξος Λαός. Αὐτὸς εἶναι ὁ φύλακας τῆς Ὀρθοδοξίας, καθὼς καὶ ἡ ἐγκύκλιος τοῦ 1848 τῶν ἁγίων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς ὑπογραμμίζει:
«Ὁ φύλαξ τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ εὐσεβὴς λαὸς τοῦ Κυρίου».
* * * ΤΟ ΤΡΙΤΟΝ φαινόμενον εἶναι ὁ διχασμὸς τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ὑπὸ Ἱεραρχῶν, οἱ ὁποῖοι εἰς τὸ πλαίσιον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ θέτουν ζητήματα ὡς εἶναι: ἡ ἐκκοσμίκευσις τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Λειτουργικὴ Ἀναγέννησις, ἡ συντόμευσις τῶν Ἀκολουθιῶν καὶ τῶν Ἱερῶν μυστηρίων, ἡ ἀλλαγὴ τῆς ἀμφιέσεως τῶν κληρικῶν (κοντόρασου), ἡ ἐπιβολὴ τοῦ μαθήματος τῆς θρησκειολογίας εἰς ἀντικατάστασιν τοῦ ὁμολογιακοῦ, ἡ μετάφρασις τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ τῶν ὕμνων τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν «πλέριαν δημοτικήν», ἡ περιθωριοποίησις τῶν «ξεπερασμένων» πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, διὰ νὰ ἀνοίξη ἡ ὁδὸς διὰ τὴν ἐπιβολὴν τῆς Μεταπατερικῆς Θεολογίας κ.λπ..
Διὰ ὡρισμένα ἀπὸ αὐτὰ τὰ ζητήματα ἔπρεπε νὰ παραπεμφθοῦν ὡρισμένοι Ἱεράρχαι εἰς τὰ ἁρμόδια Συνοδικὰ ὄργανα μὲ τὸ ἐρώτημα τῆς καθαιρέσεως, ἐπειδὴ ἀναπτύσσουν θεωρίας, αἱ ὁποῖαι «ἐκπίπτουν ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως».
Ὅσο καὶ ἂν ἀναμένωμεν τὴν παραπομπὴν των, δὲν θὰ τὴν εἴδομεν, διότι οἱ Ἱεράρχαι αὐτοὶ προωθοῦνται ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενισμου εἰς ὑψηλὰ ἀξιώματα εἴτε ἐντὸς εἴτε ἐκτὸς Ἑλλάδος. Δι᾽ αὐτὸ ὁ πιστὸς λαός, ὁ φύλαξ τῆς Ὀρθοδοξίας ὀφείλει νὰ λάβη τὸν ἀγῶνα εἰς τὰς χεῖρας του καὶ νὰ περιφρουρήση τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἡ ὁποία προδίδεται ὑπὸ Πατριαρχῶν, Ἀρχιεπισκόπων καὶ Ἐπισκόπων.
Γ. Ζερβὸς
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΡ. ΦΥΛ 1839
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου