ΜΕΣΟΝ ΚΑΙ ΑΚΡΑΙΟΙ

Οι οικουμενισταί επικαλούνται υπέρ εαυτών το μέσον κακοδόξως. Υποστηρίζουσι τούτο συλλογιστικώς, ταυτίζουσιν αυτό πρός την ψευδοδοξίαν των και κατηγορούσι τους Ορθοδόξους ώς ακραίους. Αλλά ματαίως. Μέσον και μέτρον και κανόνα η Εκκλησία ονομάζει την <<μέσην>> και <<βασιλικήν>> οδόν (Γρηγορίου Θεολόγου, PG. 36, 476), ήτις εστίν ο Χριστός. <<Εγώ ειμί η οδός>>, είπεν ο Κύριος (Ιωάν. ιδ΄ 6). Το παρεκκλίνον εκατέρωθεν της οδού ταύτης είναι ακραίον και αντικανονικόν. Δηλαδή, αιρετικόν και παράνομον (Γρηγορίου Θεολόγου, PG. 36, 476). Διότι <<αλήθεια>> και <<νόμος>> εστίν ο μονογενής Υιός του Θεού (Μ. Βασιλείου, PG. 30, 421). Το αποκεκαλυμμένον θείον και ορθόδοξον και παραδοσιακόν και πατρώον είναι το έν κανόνι μέτρον του μέσου. <<Καί όσοι τώ κανόνι τούτω στοιχήσουσιν, ειρήνη έπ' αυτούς και έλεος>> (Γαλ. στ΄ 16). Διό ο Μ. Βασίλειος τονίζει <<Πρόσεχε σεαυτώ, μή παρατραπής της οδού, μή εκκλίνης δεξιά ή αριστερά οδώ βασιλική πορεύου>> (PG. 31, 205). Oι τάλανες οικουμενισταί είναι άμετροι και αντικανονικοί και ακραίοι. Εκτρέπονται γάρ είς τα άκρα της παρανομίας και της αιρέσεως. Αντιθέτως οι Ορθόδοξοι πορεύονται κατά το <<μέτρον του πληρώματος του Χριστού>> (Έφεσ. δ΄ 13) και επί της μέσης και βασιλικής οδού, ήγουν της Ορθοδοξίας.