Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ

Λέμε ὄχι στὴ γιορτὴ τοῦ
…Ἁγίου Βαλεντίνου!

Ὅπως εἶναι –δυστυχῶς– γνωστό, ἡ 14 Φεβρουαρίου λογαριάζεται σὰν ἡμέρα τοῦ… Ἁγίου Βαλεντίνου! Ποὺ σημαίνει γιορτὴ τῶν ἐρωτευμένων, γιατί ὁ «Ἅγιος» Βαλεντῖνος, λέει, εἶναι ὁ προστάτης τους! Καὶ λέμε «δυστυχῶς», γιατί τὸ εἰσαγόμενο αὐτὸ «φροῦτο», ποὺ δὲν ἔχει καμιὰ ἀπολύτως σχέση μὲ τὰ Ἑλληνορθόδοξα ἔθιμά μας, ἔχει πάρει ἤδη μεγάλες διαστάσεις κι ἔχει μπεῖ στὴ ζωὴ ἐκείνων, ποὺ δὲν γνωρίζουν ἢ δὲν θέλουν νὰ μάθουν περὶ τίνος ἀκριβῶς πρόκειται. Στʼ ἀλήθεια τί συμβαίνει ἀκριβῶς αὐτὴ τὴν ἡμέρα; Πῶς καὶ γιατί ἐπικράτησε; Ἀπὸ ποῦ προέρχεται; Τί σημαίνει, ὄχι τόσο γιὰ τοὺς ἐρωτευμένους, ἀλλὰ περισσότερο γιὰ τοὺς νέους; Μήπως εἶναι μιὰ ἀκόμη γιορτὴ τῆς παγκοσμιοποίησης; Ἄς τὸ δοῦμε…

Ποιὸς εἶναι ὁ λεγόμενος Ἅγιος Βαλεντίνος;

Πρόκειται γιὰ ἅγιο τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Ὑπῆρξε ἐπίσκοπος τῶν Τέρμι τῆς Ἰταλίας. Λατρεύεται ἀπὸ τὸν 4ο αἰώνα στὴ Ρώμη, στὸ παρεκκλήσι τῆς βασιλικῆς τῆς Via Flaminia. Θεωρεῖται προστάτης τῶν ἐπιληπτικῶν. Ὅπως θὰ δοῦμε πιὸ κάτω, ὁ ἅγιος αὐτὸς τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, δὲν ἔχει ἀπολύτως καμιὰ σχέση μὲ τὴν ἑορτή. Πάνω σ᾽ αὐτό, σημειώνει ἡ «Βρετανικὴ Ἐγκυκλοπαίδεια»: «Ἡ μέρα τοῦ Ἁγ. Βαλεντίνου σὰν γιορτὴ τῶν ἐρωτευμένων, ἡ ἐκλογὴ ἐρωμένων καὶ ἡ ἐναλλαγὴ καρτῶν ἀπʼ τοὺς ἐρωτευμένους, δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὸν Ἅγιο ἢ κάποιο γεγονὸς τῆς ζωῆς του»!

Τί γίνεται αὐτὴ τὴν ἡμέρα;

Οἱ ἐρωτευμένοι θυμοῦνται, λέει ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, λὲς καὶ τὸν ἄλλο καιρὸ εἶναι ξεχασμένοι! Ἡ ἐνθύμηση αὐτή ἐκφράζεται μὲ τὴν ἀποστολὴ δώρων. Ἀνταλλάσσονται, δηλαδή, κοσμήματα, λουλούδια καὶ κατακόκκινα τριαντάφυλλα, χρυσοχάρτινες θῆκες γεμάτες σοκολατάκια σὲ σχῆμα καρδιᾶς, σοκολατένιες καρδιές, τοῦρτες στολισμένες μὲ καρδιὲς ἐπίσης, κάρτες μὲ «ρομαντικοὺς πίνακες» καὶ κείμενα, ποὺ ξεπερνοῦν σὲ τρυφερότητα, ὑπονοούμενα ἢ χιοῦμορ, κάθε φαντασία. Ἄλλοι παραγγέλνουν σὲ ζαχαροπλαστεῖα «βαλεντίνους», ὅπου ἡ ἀξία τους δὲν εἶναι διόλου εὐκαταφρόνητη. Φυσικὰ ὅλα αὐτά, συνοδεύονται καὶ μὲ πρόσθετες κάρτες ἢ λεζάντες, γεμάτες μηνύματα ἐρωτισμοῦ, ποὺ πολλὲς φορὲς ξεπερνοῦν κι αὐτὰ τὰ ὅρια τοῦ γελοίου! Ὅσο μάλιστα «ἐρωτικὰ» καὶ «βαθυστόχαστα» εἶναι, τόσο ἐκφράζουν τὰ αἰσθήματα τῆς καρδιᾶς τοῦ ἐρωτευμέ νου! Στὸ τέλος δέ, μπαίνει πάντα μιά...«ἐρωτικὴ σφραγίδα», ὅπως ἐκ φράζει τὸν «ἐρωτευμένο» καλύτερα!

Ἡ γιορτὴ αὐτὴ ἔχει παγανιστικὴ προέλευση!

Ἂν κάνουμε μιὰ σύντομη ἱστορικὴ ἀναδρομὴ θὰ δοῦμε, πὼς ἡ γιορτὴ τούτη, εἶναι κατάλοιπο ἀρχαίων εἰδωλολατρικῶν ἐθίμων! Αἰῶνες πρὸ Χριστοῦ, οἱ Ρωμαῖοι γιόρταζαν τὴν ἴδια ἐποχὴ (14-15 Φεβρουαρίου) μιὰ εἰδωλολατρικὴ αἰσθησιακὴ γιορτὴ πρὸς τιμὴν κάποιου Λούπερκους (Loupercus), κυνηγοῦ λύκων, ποὺ τὴν ἔλεγαν Λουπερκάλια (Luper-calia)! Τὸ ἔθιμο ἀνταλλαγῆς δώρων μεταξύ τῶν «ἀγαπημένων» συνηθίζονταν ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἐποχή! Ἡ «Ἀμερικανικὴ Ἐγκυκλοπαίδεια» ἀναφέρει πὼς τὰ ἔθιμα αὐτὰ «ἔρχονται σὲ μᾶς ἀπὸ τὴ Ρωμαϊκὴ γιορτὴ Λουπερκάλια, ποὺ γιορτάζονταν τὸ Φεβρουάριο καὶ ὅπου ἔβαζαν τὰ ὀνόματα νεαρῶν κοριτσιῶν σ᾽ ἕνα κουτὶ καὶ οἱ ἄντρες ἔπαιρναν ἐκείνη, ποὺ θὰ τοὺς τύχαινε στὸ λαχνὸ τ᾽ ὄνομά της». Αὐτὰ συνήθως ὁδηγοῦσαν τοὺς νέους στὴν πορεία μὲ τὰ ὄργια! Τὸ ἔθιμο ἔφεραν στὴν Ἀγγλία οἱ Ρωμαῖοι καὶ συνεχίστηκε καὶ στὴν Χριστιανικὴ ἐποχή. Μετὰ τὴν ἀναγνώριση τοῦ Χριστιανισμοῦ, σὰν ἐπίσημης Θρησκείας, ἔγιναν προσπάθειες γιὰ τὴν κατάργηση τῆς γιορτῆς. Ὅμως αὐτὸ ποὺ τελικὰ κατορθώθηκε, ἦταν ν᾽ ἀλλάξει ἡ γιορτὴ ἀπὸ Λουπερκάλια σὲ μέρα τοῦ … Ἁγίου Βαλεντίνου! Ἄς δοῦμε τώρα πὼς ἐπιλέχθηκε τὸ ὄνομα «Βαλεντῖνος». Σύμφωνα μὲ τὸ «Λεξικὸ Ἑλλ. καὶ Ρωμ. Βιογραφίας καὶ Μυθολογίας τοῦ Σμίθ», οἱ Ρωμαῖοι ταύτιζαν τὸν Λούπερκους μὲ τὸν θεὸ Πάνα, ποὺ λατρευόταν στὴν Ἀρκαδία σὰν θεὸς τοῦ φωτός. Ἀπ᾽ αὐτὴ τὴν ἄποψη, ὁ Πάνας ταυτίζεται μὲ τὸν Φοινικικὸ θεὸ Βάαλ, ποὺ ἀναφέρεται στὴν Π. Διαθήκη. Βάαλ, ὡστόσο, ἦταν κι ὁ τίτλος τοῦ Νεβρώδ, ἱδρυτῆ τῆς Βαβυλώνας καὶ θεοποιημένου ἥρωα, ποὺ εἰσήγαγε τὸ βαβυλωνιακὸ εἰδωλολατρικὸ σύστημα. Κάποιες παραδόσεις ἀναφέρουν ὅτι ὁ Νεβρώδ, κυνήγησε στὰ Ἀπέννινα ὄρη λύκους, ἀπʼ ὅπου καὶ ὀνομάστηκε Λούπερκους καθὼς καὶ Βαλεντῖνος (Valentinus) ἀπʼ τὸ ἐπίθετο valeus (= ἰσχυρός). Ὅσον ἀφορᾶ τὴ χρήση τοῦ συμβόλου τῆς καρδιᾶς εἰκάζεται ὅτι ἐπειδὴ στὴ γλώσσα τῆς Βαβυλώνας αὐτὴ προφέρεται βάλ, ἀπʼ τὴν ὁμοιότητα στὴν προφορὰ μὲ τὸ ὄνομά του, ἔγινε σύμβολο τοῦ Βάαλ!

Παγανιστικὴ ρίζα ἔχει ἀκόμη καὶ ἡ ἡμέρα τοῦ ἑορτασμοῦ!

Ἂν ἀναρωτιέται κανεὶς γιατί ὁρίστηκε ἡ 14η Φεβρουαρίου σὰν ἡμέρα τῆς γιορτῆς, θὰ δεῖ πὼς ὑπάρχει κι ἐδῶ ἐξήγηση. Ἡ γέννηση τοῦ Νεβρὼδ-Βάαλ, τοποθετήθηκε στὸ χειμερινὸ ἡλιοστάσιο. Στὸν 21ο αἰώνα π.Χ., αὐτὸ συνέπιπτε μὲ τὴν 6η Ἰανουαρίου καὶ ἡ Σεμίραμις Α´ ὅρισε τὰ γενέθλια τοῦ Νεβρώδ, νὰ γιορτάζονται αὐτὴ τὴν ἡμέρα! Ὡστόσο οἱ ἀρχαῖοι θεωροῦσαν τὴ μητέρα ἀκάθαρτη ὡς τὴν 40η, ὕστερα ἀπʼ τὴ γέννηση τοῦ παιδιοῦ της. Μετρώντας 40 ἡμέρες κατὰ τὴν 6 Ἰαν., καταλήγουμε στὴν 15 Φεβρ. (ἢ τὸ βράδυ τῆς 14ης, ὅπως ὑπολόγιζαν τὶς ἡμέρες τότε ἀπʼ τὴ δύση τοῦ ἡλίου). Δηλαδὴ ἐρχόμαστε στὰ Λουπερκάλια ἢ τὴ σημερινὴ γιορτὴ τοῦ «Ἁγίου Βαλεντίνου». Αὐτὴ ἀκριβῶς τὴν ἡμέρα, πί- στευαν πὼς παρουσιάστηκε δημόσια πιὰ καθαρισμένη, ἡ μητέρα τοῦ Νεβρὼδ μὲ τὸν ἴδιο!

Εἶναι μιὰ ἀκόμη γιορτὴ τῆς παγκοσμιοποίησης!

Βλέπουμε, τελικά, πὼς ἡ «σύγχρονη» γιὰ μᾶς αὐτὴ γιορτή, δὲν εἶναι τίποτʼ ἄλλο, παρὰ ἕνα πανάρχαιο εἰδωλολατρικὸ ἔθιμο, ποὺ ὁ διάβολος πέρασε καὶ στὶς μέρες μας, ἐπικαλύπτοντάς το μὲ κάποιο Χριστιανικὸ ὄνομα καὶ «σύγχρονους» τρόπους ἔκφρασης. Μὲ ἄλλα λόγια πρόκειται γιὰ μιὰ ἀκόμη γιορτὴ τῆς παγκοσμιοποίησης, ποὺ τὴν περιφέρει καὶ τὴν ἐπιβάλλει σʼ ὅλο τὸν πλανήτη! Ἄς σημειωθεῖ ὅτι ὅλα τά τῆς παγκοσμιοποίησης ἔχουν δύο διαστάσεις. Τὴν ἐμπορικὴ καὶ τὴν πνευματική. Μὲ τὴν ἐμπορικὴ κερδίζουν ὅλοι οἱ ἔμποροι μὲ πρωτοστάτες πάντα τὶς πολυεθνικές, ὁπότε ἔτσι ὑπὸ τὰ ἄκρατα ἐμπορικὰ συμφέροντα προωθεῖται παντοῦ σʼ ὅλο τὸν πλανήτη. Μὲ τὴν πνευματικὴ πλευρὰ ἔχει νὰ κάνει ἡ λεγόμενη «Νέα Ἐποχὴ»1, ἡ ὁποία διὰ τῆς παγκοσμιοποίησης, ἡ ὁποία τελικὰ εἶναι τὸ ὄχημά της, τήν προωθεῖ στὴν παγκόσμια κοινότητα …. Αὐτοὶ κρατοῦν καὶ τὴν γιορτὴ πάντα στὴν ἐπικαιρότητα καὶ δέν τὴν ξεχνοῦν ποτέ! Ὄχι, δὲν τὴν θυμοῦνται οἱ ἐρωτευμένοι! Οἱ περισσότεροι τουλάχιστον. Μέσα στὶς τόσες φροντίδες καὶ τὰ προβλήματα τῆς ζωῆς, ποιὸς προσπαθεῖ νὰ θυμᾶται τὴν 14η Φεβρουαρίου; Κι ὅμως τὸ «ἔθιμο» τηρεῖται! Γιατί, ἀκριβῶς, τὸ πῆρε στὰ χέρια του ὁ ἐπιχειρηματικὸς κόσμος (ἀνθοπῶλες, ζαχαροπλάστες κ.λ.π.) καὶ τὸ πλασάρουν παντοῦ, ἀφοῦ τὸ βρῆκαν σὰν τρόπο προώθησης τῶν προϊόντων τους. Οἱ ραδιοφωνικοί μας σταθμοὶ γιὰ νὰ διατηρήσουν ψηλὰ τὶς ἀκροαματικότητές τους, τὸ διακηρύττουν παντοῦ, ἐνῶ ὑπάρχουν καὶ εἰδικὲς ἐκπομπὲς, ὅπου οἱ ἐρωτευμένοι στέλνουν μηνύματα στοὺς «δικούς» τους. Οἱ ἐφημερίδες, πέραν ἀπʼ τὶς διαφημίσεις, δημοσιεύουν καὶ διαγωνισμούς, ὅπου ἂν ἀπαντήσουν σωστὰ οἱ ἐρωτευμένοι ἀναγνῶστες, θὰ ἔχουν δῶρα ἀνάλογα ταξίδια, ποὺ προσφέρουν διάφορες ἑταιρεῖες. Ὅμως, Τί σημαίνει αὐτὸ γιὰ τὴν νεολαία; Ἕνα τέτοιο ἔθιμο, μὲ μιὰ τέτοια ἱστορία, τί λέτε, εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχει ἔστω καὶ κάποια θετικὰ στοιχεῖα; Μὲ μιὰ τέτοια βαριὰ εἰδωλολατρικὴ κληρονομιά, πῶς μπορεῖ νὰ μὴ ἔχει συγκεκριμένες ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις; Κι ἄς ἀπαριθμήσουμε μερικές… α. Δημιουργεῖ αἴσθημα μειονεκτικότητας, σ᾽ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν δεσμούς! Ναί, σ᾽ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν ἐρωτικὲς σχέσεις, δημιουργεῖ ἕνα κόμπλεξ. Μιὰ κατωτερότητα! Ἐνῶ στὴν οὐσία, αὐτοὶ ποὺ μειονεκτοῦν, δὲν εἶναι βέβαια οἱ ἁγνοὶ κι ἀγωνιζόμενοι νέοι, ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι, ποὺ ἔχουν ἐμπλακεῖ στὰ δίχτυα τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πορνείας. Δηλαδή, παρουσιάζεται μιὰ τέλεια ἀντιστροφὴ τῶν πραγμάτων κι ἐπιχειρεῖται ἕνα ἀντιμήνυμα. β. Σ᾽ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν δεσμούς, ἀναπτύσσει τὸν ἐρωτισμό! Γιατί μὲ τὰ γελοῖα συνθήματα καὶ ἄλλα ὑπονοούμενα, ποὺ γράφονται στὶς κάρτες, ἐπιχειρεῖται μιὰ τόνωση τῶν ἐρωτικῶν σχέσεων καὶ δημιουργεῖται ἐντύπωση ὅτι, ὄχι μόνον κάνουν καλά, μ᾽ ἕνα τέτοιο δεσμὸ (ἰδιαίτερα ἂν δὲν κινεῖται σὲ σωστὰ πλαίσια), ἀλλὰ πρέπει νὰ κάνουν κι ἀκόμη περισσότερα! γ.Ἐντείνει τὸ λίβα τοῦ πανσεξουαλισμοῦ! Δὲν φθάνει ἡ ἤδη φορτισμένη ἀτμόσφαιρα, ὅπου ζεῖ σήμερα ἕνας νέος, ἔρχεται τώρα καὶ τούτη ἡ γιορτή, γιὰ νὰ κάνει ἀκόμη πιὸ φοβερό τό ὅλο πρόβλημα. Καὶ τοὺς μὲν πρώτους, προσπαθεῖ νὰ τοὺς στρέψει στὴν πορνεία ἐνῶ τοὺς ἄλλους νὰ τοὺς βυθίσει περισσότερο στὸ βοῦρκο, ὅπου ἤδη βρίσκονται! δ. Ἀμβλύνει τὴ συνείδηση!Ἀφοῦ οἱ ἐρωτικὲς σχέσεις, ποὺ ἔχει κάποιο ζευγάρι, εἶναι ἔξω ἀπʼ τὰ σωστὰ πλαίσια, ὁπωσδήποτε ὑπάρχουν οἱ συνεχεῖς καὶ ἀφόρητοι ἔλεγχοι τῆς συνείδησης. Τὸ ὅλο κλίμα τῆς γιορτῆς, προσπαθεῖ νὰ τὶς παραμερίσει, βάζοντας σὰν προστάτη της καὶ εἰδικά τῶν ἐρωτευμένων, ἕναν ἅγιο! Γιατί ἀφοῦ ἕνας ἅγιος προστατεύει τέτοιες σχέσεις, τότε γιατί αὐτὸ πού κάνουν εἶναι κακό; Αὐτὸ μάλιστα γίνεται μιὰ τέλεια παγίδα καὶ γι᾽ αὐτοὺς, ποὺ δὲν ἔχουν τέτοιους δεσμούς. Τοὺς φέρνει τὴν ἐντύπωση, πὼς ἐκ τῶν πραγμάτων ἔχουν λανθασμένες ἀντιλήψεις, ἀφοῦ αὐτοὶ ἀπορρίπτουν ἀκόμη κι ἐκεῖνο, ποὺ ἕνας ἅγιος προστατεύει! Τί φοβερὰ πράγματα στ᾽ ἀλήθεια! ε. Καὶ βέβαια οὔτε λόγος νὰ γίνεται γιὰ τὸν ἄλλο ἔρωτα… Πρόκειται γιὰ τὸν Θεῖο ἔρωτα, ὅπως τὸν ἀποκαλοῦν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ πρέπει νὰ ὑπάρχει στὴ ζωή μας εἴτε εἴμαστε παντρεμένοι εἴτε ἀνύπαντροι, εἴτε πρὶν ἀπʼ τὸν γάμο μας εἴτε καὶ μετὰ ἀπʼ αὐτόν2! Αὐτὸν ἀπʼ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ διακατέχεται ἡ ζωὴ ὅλων μας καὶ ἀσφαλῶς καὶ τῶν νέων. Ὁ Χριστὸς στὸν νέο ἐκεῖνον, ποὺ τὸν ἐρώτησε τί νὰ κάνει γιὰ νὰ κερδίσει τὴν αἰώνια ζωὴ τοῦ ἀπάντησε πὼς τὸ πρῶτο εἶναι τό «νὰ ἀγαπήσεις τὸν Κύριο τὸν Θεό σου μὲ ὅλη τὴν καρδιά σου καὶ μὲ ὅλη τὴν ψυχή σου καὶ μὲ ὅλη τὴ δύναμή σου»! Καὶ τὸ ὅλο φαινόμενο, θυμίζει τοὺς ἀρχαίους, ὅπου γιὰ κάθε καλὴ ἢ κακὴ συνήθεια τῆς ζωῆς τους, δημιουργοῦσαν κι ἕναν θεὸ, ὅπου τὴν προστάτευε! Ἔτσι, προσπαθοῦσαν νὰ ἔχουν τὸ κεφάλι τους ἥσυχο, σ᾽ ὁ,τιδήποτε μποροῦσε νὰ τοὺς ἐλέγξει! Ἡ ἴδια εἰδωλολατρικὴ τακτικὴ κι ἐδῶ!

Συμπέρασμα

Ἀντιλαμβάνεστε πιὰ φίλοι, πὼς μιὰ τέτοια γιορτή, εἶναι ἐντελῶς ξένη μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ Χριστιανοῦ καὶ μάλιστα τοῦ Ὀρθοδόξου. Ἐντελῶς ἔξω ἀπʼ τὶς παραδόσεις μας, γι᾽ αὐτὸ καὶ τὸ «φροῦτο» αὐτὸ ἀποτελεῖ μακρόχρονη παράδοση ἄλλων λαῶν, ποὺ προσπαθοῦν κάποιοι νὰ θρονιάσουν καὶ στὴ Χώρα μας. Ἀκόμη καὶ στὴν περίπτωση, ποὺ οἱ σχέσεις μὲ τὸ ἄλλο φύλο βρίσκονται σὲ σωστὸ δρόμο (π.χ. ἀρραβωνιασμένοι) ἀπορρίψτε τὸ διαβολικὸ αὐτὸ ἔθιμο. Γιατί μὲ τὴν τήρησή του, τὸ ἑδραιώνουμε καὶ τὸ ἐπεκτείνουμε περισσότερο, μʼ ὅλες του τὶς ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις. Μακριὰ ἀπʼ τὴ ζωὴ μας οἱ παγκοσμιοποιημένες ἀνοησίες… Σημειώσεις: 1.Τί ἀκριβῶς εἶναι αὐτή μπορεῖτε να τό δεῖτε στά βιβλία μας «Ἡ Παγκοσμιοποίηση καί οἱ Νέοι», «Ὁ Σατανισμός στή μουσική ρόκ», «Πίσω ἀπ᾽ τή βιτρίνα τῶν παιχνιδιῶν». 2.Περισσότερα βλέπετε στά βιβλία μας «Ὑπάρχει καί θεῖος ἔρωτας κατά τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας».

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ)