Την Ένωσι μέ τους αιρετικούς Μονοφυσίτες στόν Έλλαδικό χώρο ανήγγειλε πρώτο τό δημοσιογραφικό όργανο της Εκκλησίας της Ελλάδος "Εκκλησιαστική 'Αλήθεια" (16/11/1990). Στη συνέχεια έκυκλοφόρησε τό περιοδικό "Επίσκεψις'', μολονότι είχε ετεροχρονισμένη ημερομηνία (1/10/1990), το όποιο περιείχε αποκαλυπτικά κείμενα πού θά παραθέσουμε και θ' αναλύσουμε στη συνέχεια.
Ή "Εκκλησιαστική Αλήθεια" μέ πρωτοσέλιδο τίτλο» , αναγγέλοντας τήν συνταρακτική αυτή είδησι έγραφε: (ίδε έν φωτοτυπία ολόκληρη τήν είδησι δίπλα. Για μεγέθυνση πατήστε επάνω).
Σ' ένα μάλιστα άπ' τά τελευταία της τεύχη πληροφορεί τους αναγνώστες της γιά τόν "άγιο.... Φραγκίσκο τής Άσσίζης" (16/4 / 1991). Στά πλαίσια αυτά του Οικουμενισμού έξήρε καί τό γεγονός τής συμφωνίας πού υπέγραφαν οι εξουσιοδοτημένοι αντιπρόσωποι όλων τών οίκουμενιστικών "όρθοδόξων Εκκλησιών" ( Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ρωσσίας, Σερβίας,Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας, Κύπρου, Ελλάδος κλπ.), με τους Μονοφυσίτες.
"Ολες οί ανωτέρω "Όρθόδοξες Εκκλησίες" άπό τό 1964,κάτω άπό τήν φροντίδα του λεγομένου "Παγκοσμίου Συμβουλίου 'Εκκλησιών"άρχισαν' "ανεπίσημο" κατ' αρχάς "θεολογικό Διάλογο", πού διάρκεσε μέχρι τό 1985. Επειδή ό "ανεπίσημος" αυτός Διάλόγος πήγε καλά, τόν Δεκέμβριο του 1985 στό Σαμπεζύ τής Γενεύης, όπου εδρεύει τό πατριαρχικό "ορθόδοξο Κέντρο" εγκαινιάσθηκε ό "επίσημος" Διάλογος παρουσία τών αντιπροσώπων τών διαφόρων Εκκλησιών. 'Ετσι, τό Οικουμενικόν Πατριαρχείον αντιπροσώπευαν οί Μητροπολίτες Μύρων Χρυσόστομος καί Ελβετίας Δαμασκηνός, τήν Αλεξάνδρεια ό Μητροπολίτης 'Αξώμης Πέτρος, τήν "Αντιόχεια ό Μητροπολίτης Γεώργιος Κόντρ, τά Ιεροσόλυμα ό Μητροπολίτης Περιστερίου Χρυσόστομος, τήν Ελλάδα ό Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος Καλαμαράς κτλ. Οί εργασίες του "Διαλόγου" αυτού " ολοκληρώθηκαν" μέ επιτυχία μ' αποτέλεσμα νά επίκειται ή " πλήρης κοινωνία τών δύο Εκκλησιών"! Μάλιστα, ή "'Εκκλ. Άλήθεια"τήν "κοινήν Δήλωσι", πού υπέγραφαν τά δύο μέρη, δηλ. οί οίκουμενιστές Όρθόδοξοι καί οί Μονοφυσίτες, καί ή οποία αποτελεί την συμφωνία της Ενώσεως, τήν αποκαλεί "Κοινή ομολογία Όρθοδόξου Πίστεως". Τό κείμενο αυτό θά τό παραθέσουμε στή συνέχεια καί θά φανή κατά πόσο είναι "ομολογία Όρθοδόξου Πίστεως" ή "ομολογία αίρέσεως"! Μαζί όμως μέ τό κείμενο αυτό τής "Κοινής Δηλώσεως" ή "Κοινής ομολογίας Όρθοδόξου Πίστεως" υπέγραψαν κι ένα άλλο έξ' ίσου ενδιαφέρον κείμενο, πού τό επιγράφουν "Προτάσεις έπί τών ποιμαντικών θεμάτων" καί στό οποίο καθορίζουν τόν τρόπο πού πρέπει ν' ακολουθήσουν τά δύο μέρη γιά νά επιβάλλουν τήν "Ενωσι στά ποίμνια τους. Καί τό κείμενο αυτό, δημοσιεύουμε στό επόμενο κεφάλα
ιο.
Τήν ίδια είδησι είδαμε νά δημοσιεύει καί ή αγγλόφωνη εφημερίδα "Τhe Orthodox Church" (Φεβρ. - Μάρτ. 1991), που εκδίδεται στην Νέα Υόρκη. Παραθέτουμε τό αγγλικό κείμενο αυτού ακριβώς δίπλα. Πατήστε επάνω του δια να το δείτε καλύτερα.
Ή "Εκκλησιαστική Αλήθεια" μέ πρωτοσέλιδο τίτλο» , αναγγέλοντας τήν συνταρακτική αυτή είδησι έγραφε: (ίδε έν φωτοτυπία ολόκληρη τήν είδησι δίπλα. Για μεγέθυνση πατήστε επάνω).
Σ' ένα μάλιστα άπ' τά τελευταία της τεύχη πληροφορεί τους αναγνώστες της γιά τόν "άγιο.... Φραγκίσκο τής Άσσίζης" (16/4 / 1991). Στά πλαίσια αυτά του Οικουμενισμού έξήρε καί τό γεγονός τής συμφωνίας πού υπέγραφαν οι εξουσιοδοτημένοι αντιπρόσωποι όλων τών οίκουμενιστικών "όρθοδόξων Εκκλησιών" ( Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ρωσσίας, Σερβίας,Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας, Κύπρου, Ελλάδος κλπ.), με τους Μονοφυσίτες.
"Ολες οί ανωτέρω "Όρθόδοξες Εκκλησίες" άπό τό 1964,κάτω άπό τήν φροντίδα του λεγομένου "Παγκοσμίου Συμβουλίου 'Εκκλησιών"άρχισαν' "ανεπίσημο" κατ' αρχάς "θεολογικό Διάλογο", πού διάρκεσε μέχρι τό 1985. Επειδή ό "ανεπίσημος" αυτός Διάλόγος πήγε καλά, τόν Δεκέμβριο του 1985 στό Σαμπεζύ τής Γενεύης, όπου εδρεύει τό πατριαρχικό "ορθόδοξο Κέντρο" εγκαινιάσθηκε ό "επίσημος" Διάλογος παρουσία τών αντιπροσώπων τών διαφόρων Εκκλησιών. 'Ετσι, τό Οικουμενικόν Πατριαρχείον αντιπροσώπευαν οί Μητροπολίτες Μύρων Χρυσόστομος καί Ελβετίας Δαμασκηνός, τήν Αλεξάνδρεια ό Μητροπολίτης 'Αξώμης Πέτρος, τήν "Αντιόχεια ό Μητροπολίτης Γεώργιος Κόντρ, τά Ιεροσόλυμα ό Μητροπολίτης Περιστερίου Χρυσόστομος, τήν Ελλάδα ό Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος Καλαμαράς κτλ. Οί εργασίες του "Διαλόγου" αυτού " ολοκληρώθηκαν" μέ επιτυχία μ' αποτέλεσμα νά επίκειται ή " πλήρης κοινωνία τών δύο Εκκλησιών"! Μάλιστα, ή "'Εκκλ. Άλήθεια"τήν "κοινήν Δήλωσι", πού υπέγραφαν τά δύο μέρη, δηλ. οί οίκουμενιστές Όρθόδοξοι καί οί Μονοφυσίτες, καί ή οποία αποτελεί την συμφωνία της Ενώσεως, τήν αποκαλεί "Κοινή ομολογία Όρθοδόξου Πίστεως". Τό κείμενο αυτό θά τό παραθέσουμε στή συνέχεια καί θά φανή κατά πόσο είναι "ομολογία Όρθοδόξου Πίστεως" ή "ομολογία αίρέσεως"! Μαζί όμως μέ τό κείμενο αυτό τής "Κοινής Δηλώσεως" ή "Κοινής ομολογίας Όρθοδόξου Πίστεως" υπέγραψαν κι ένα άλλο έξ' ίσου ενδιαφέρον κείμενο, πού τό επιγράφουν "Προτάσεις έπί τών ποιμαντικών θεμάτων" καί στό οποίο καθορίζουν τόν τρόπο πού πρέπει ν' ακολουθήσουν τά δύο μέρη γιά νά επιβάλλουν τήν "Ενωσι στά ποίμνια τους. Καί τό κείμενο αυτό, δημοσιεύουμε στό επόμενο κεφάλα
ιο.
Τήν ίδια είδησι είδαμε νά δημοσιεύει καί ή αγγλόφωνη εφημερίδα "Τhe Orthodox Church" (Φεβρ. - Μάρτ. 1991), που εκδίδεται στην Νέα Υόρκη. Παραθέτουμε τό αγγλικό κείμενο αυτού ακριβώς δίπλα. Πατήστε επάνω του δια να το δείτε καλύτερα.
Η άπόδοσις του αγγλικού Κειμένου στά ελληνικά έχει ώς εξής
ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΝΑ ΤΕΘΗ ΤΕΡΜΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΠΙ 1500 ΕΤΗ ΧΩΡΙΣΜΟΝ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΓΕΝΕΥΗ. Έπί 1500 έτη οί Όρθόδοξοι καί οί Ανατολικοί Όρθόδοξοι Χριστιανοί (Μονοφυσίτες) δέν κοινωνούν μεταξύ τους. Ό χωρισμός τους προήλθεν μετά τήν Σύνοδον τής Χαλκηδόνος. Ή Σύνοδος έγινε τό 451 πλησίον τής Κωνσταντινουπόλεως καί έθέσπισε δόγματα περί τής φύσεως καί του προσώπου του Ιησού Χριστού.
Οπως καί οί περισσότεροι Χριστιανοί, ή Όρθόδοξος 'Εκκλησία τυπικώς εδέχθη τήν Σύνοδον αυτήν ως Οίκουμενικήν, καί ώς έκ τούτου έγκυρη ώς προς τήν Δογματικήν διδασκαλίαν. Ή Ανατολική Όρθοδοξία (Μονοφυσίτες) δέν τήν εδέχθη. Ή Ανατολική Όρθοδοξία (Μονοφ.) είναι αριθμητικώς ισχυρότερα μορφή Χριστιανωσύνης είς τήν Αίγυπτον, Αίθιοπίαν καί 'Αρμενίαν καί έχει αριθμητικώς σημαντικές Κοινότητες είς τήν Μέσην Άνατολήν,'Ινδίαν καί είς,άλλα μέρη τοΰ Κόσμου όπου έχουν μεταναστεύσει άνθρωποι άπο αυτές τις πέντε περιοχές.
Αλλά όταν συνηντήθησαν τόν Σεπτέμβριον, ολίγον έξω άπό την Γενεύην. 34 θεολόγοι άπό 16 χώρες, οι οποίες αποτελούν την έπίσημον Κοινήν 'Επιτροπήν του θεολογικού Διάλογου μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας καί τών Ανατολικών Όρθοδόξων 'Εκκλησιών (Μονφυσ.) ομοφώνως έδέχθησαν "μίαν κοινήν δήλωσιν καί συστάσεως προς τίς Εκκλησίες" νά ξεπεράσουν τόν θεολογικόν διχασμόν 15 αιώνων. Διώρισαν επίσης τέσσαρες επιτροπές υποδείξεων διά θέματα "ποιμαντικής".
Βασισμένον είς κοινήν δήλωσιν του 1989 μεταξύ τών άντιπροσώπων τών δύο παραδόσεων, καί είς τήν άνεπίσημον θεολογικήν συνεργασίαν άπό τό 1964 μέχρι τό 1971. Τό νέον κείμενον σκιαγραφεί τί διδάσκουν οί δύο Όρθόδοξες οικογένειες διά τόν Ίησούν Χριστόν. Σημειώνει δτι κάθε πλευρά δέχεται ότι ή παραδοσιακη ορολογία τής άλλης εκφράζει τήν κοινήν πίστιν ( άν και κατά τό παρελθόν έλέγετο ότι οί διαφορετικές ορολογίες εξέφραζαν σημαντικές διαφορές). "Αν καί δ έ ν επιβεβαιώνουν τήν αύθεντίαν της Χαλκηδόνος (Δ' Οίκουμ Συνόδου) καί τών τριών επομένων Συνόδων τίς όποιες η Όρθόδοξος Εκκλησία θεωρεί ως Οίκουμενικές, οί Ανατολικοί Όρθόδοξοι (Μονοφυσίτες) απήντησαν θετικώς είς τήν Όρθόδοξον έρμηνείαν τής διδασκαλίας αυτών των Συνόδων, ή οποία δίδεται έν περιλήψει εις τό κείμενον.
Τοιουτοτρόπως, οί θεολόγοι λέγουν, "καί οί δύο οικογενειες πάντοτε παρέμειναν πιστές είς τήν ίδίαν αύθεντικήν Ορθόδοξον Χριστολογικήν πίστιν, καί τήν άδιάσπαστον συνέχειαν τής αποστολικής Παραδόσεως, άν καί μπορεί νά έχουν χρησιμοποιήσει Χριστολογικούς όρους κατά διαφορετικούς τρόπους. Ή κοινή πίστις καί συνεχής άφοσίωσις είς την 'Αποστολικήν Παράδοσιν θά πρέπει νά άποτελή τήν βάσιν τής ενότητας μας και της κοινωνίας μας.
Τέλος... διά νά έξαληφθή "τό τελευταίον έμπόδιον προς πλήρη ενότητα καί κοινωνίαν τών δύο οικογενειών", τό κείμενον συνιστα οί Αρχές των δύο παραδόσεων νά άρουν "τα αναθἐματα και τίς καταδίκες" τών Συνόδων ή των Πατέρων τής άλλης οικογενείας, καί ώς έκ τούτου αναγνωρίζουν ότι όσοι είχαν καταδικασθή κατά τό παρελθόν δέν είναι αιρετικοί.
Οπως καί οί περισσότεροι Χριστιανοί, ή Όρθόδοξος 'Εκκλησία τυπικώς εδέχθη τήν Σύνοδον αυτήν ως Οίκουμενικήν, καί ώς έκ τούτου έγκυρη ώς προς τήν Δογματικήν διδασκαλίαν. Ή Ανατολική Όρθοδοξία (Μονοφυσίτες) δέν τήν εδέχθη. Ή Ανατολική Όρθοδοξία (Μονοφ.) είναι αριθμητικώς ισχυρότερα μορφή Χριστιανωσύνης είς τήν Αίγυπτον, Αίθιοπίαν καί 'Αρμενίαν καί έχει αριθμητικώς σημαντικές Κοινότητες είς τήν Μέσην Άνατολήν,'Ινδίαν καί είς,άλλα μέρη τοΰ Κόσμου όπου έχουν μεταναστεύσει άνθρωποι άπο αυτές τις πέντε περιοχές.
Αλλά όταν συνηντήθησαν τόν Σεπτέμβριον, ολίγον έξω άπό την Γενεύην. 34 θεολόγοι άπό 16 χώρες, οι οποίες αποτελούν την έπίσημον Κοινήν 'Επιτροπήν του θεολογικού Διάλογου μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας καί τών Ανατολικών Όρθοδόξων 'Εκκλησιών (Μονφυσ.) ομοφώνως έδέχθησαν "μίαν κοινήν δήλωσιν καί συστάσεως προς τίς Εκκλησίες" νά ξεπεράσουν τόν θεολογικόν διχασμόν 15 αιώνων. Διώρισαν επίσης τέσσαρες επιτροπές υποδείξεων διά θέματα "ποιμαντικής".
Βασισμένον είς κοινήν δήλωσιν του 1989 μεταξύ τών άντιπροσώπων τών δύο παραδόσεων, καί είς τήν άνεπίσημον θεολογικήν συνεργασίαν άπό τό 1964 μέχρι τό 1971. Τό νέον κείμενον σκιαγραφεί τί διδάσκουν οί δύο Όρθόδοξες οικογένειες διά τόν Ίησούν Χριστόν. Σημειώνει δτι κάθε πλευρά δέχεται ότι ή παραδοσιακη ορολογία τής άλλης εκφράζει τήν κοινήν πίστιν ( άν και κατά τό παρελθόν έλέγετο ότι οί διαφορετικές ορολογίες εξέφραζαν σημαντικές διαφορές). "Αν καί δ έ ν επιβεβαιώνουν τήν αύθεντίαν της Χαλκηδόνος (Δ' Οίκουμ Συνόδου) καί τών τριών επομένων Συνόδων τίς όποιες η Όρθόδοξος Εκκλησία θεωρεί ως Οίκουμενικές, οί Ανατολικοί Όρθόδοξοι (Μονοφυσίτες) απήντησαν θετικώς είς τήν Όρθόδοξον έρμηνείαν τής διδασκαλίας αυτών των Συνόδων, ή οποία δίδεται έν περιλήψει εις τό κείμενον.
Τοιουτοτρόπως, οί θεολόγοι λέγουν, "καί οί δύο οικογενειες πάντοτε παρέμειναν πιστές είς τήν ίδίαν αύθεντικήν Ορθόδοξον Χριστολογικήν πίστιν, καί τήν άδιάσπαστον συνέχειαν τής αποστολικής Παραδόσεως, άν καί μπορεί νά έχουν χρησιμοποιήσει Χριστολογικούς όρους κατά διαφορετικούς τρόπους. Ή κοινή πίστις καί συνεχής άφοσίωσις είς την 'Αποστολικήν Παράδοσιν θά πρέπει νά άποτελή τήν βάσιν τής ενότητας μας και της κοινωνίας μας.
Τέλος... διά νά έξαληφθή "τό τελευταίον έμπόδιον προς πλήρη ενότητα καί κοινωνίαν τών δύο οικογενειών", τό κείμενον συνιστα οί Αρχές των δύο παραδόσεων νά άρουν "τα αναθἐματα και τίς καταδίκες" τών Συνόδων ή των Πατέρων τής άλλης οικογενείας, καί ώς έκ τούτου αναγνωρίζουν ότι όσοι είχαν καταδικασθή κατά τό παρελθόν δέν είναι αιρετικοί.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου