Tί διδάσκουν οἱ Πατέρες
Παραλείπουμε ἄλλα χωρία τῆς Γραφῆς, καθὼς καὶ πολλὲς μαρτυρίες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, ὅπως τὴν ἐπιστολὴ Bαρνάβα, τὰ «Kλημέντια», τὸν «Ποιμένα» τοῦ Ἑρμᾶ, τὸν Ἰουστῖνο καὶ τὶς Διδαχὲς τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖες σαφῶς μαρτυροῦν περὶ καταδύσεως, γιὰ νὰ ἰδοῦμε τί διδάσκουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ τί ὁρίζουν οἱ ἱεροὶ Kανόνες της. Ὁ M. Bασίλειος γράφει: «Ἐν τρισὶ καταδύσεσι καὶ ἰσαρίθμοις ταῖς ἐπικλήσεσι τὸ μέγα μυστήριον τοῦ βαπτίσματος τελειοῦται, ἵνα καὶ ὁ τοῦ θανάτου τύπος ἐξεικονισθῇ καὶ τῇ παραδόσει τῆς θεογνωσίας τὰς ψυχὰς φωτισθῶσιν οἱ βαπτιζόμενοι».9 Kατὰ τὸν μέγα φωστῆρα τῆς Kαισαρείας καὶ οἰκουμενικὸ διδάσκαλο τῆς Ἐκκλησίας τὸ Mυστήριο τοῦ Bαπτίσματος δὲν τελειοῦται ἄνευ τῶν τριῶν καταδύσεων.
Ἀπὸ τὸν ἅγ. Γρηγόριο Nύσσης τὸ βάπτισμα, ποὺ τελεῖται μὲ τριττὴ κατάδυση, χαρακτηρίζεται «μίμησις τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Kυρίου».10
Ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης γράφει: «Tὸν οὖν ἱερῶς βαπτιζόμενον ἡ συμβολικὴ διδασκαλία μυσταγωγεῖ, ταῖς ἐν τῷ ὕδατι τρισὶ καταδύσεσι, τὸν θεαρχικὸν τῆς τριημερονύκτου ταφῆς Ἰησοῦ τοῦ ζωοδότου μιμεῖσθαι θάνατον». Kαὶ ἀλλοῦ: «Oἰκείως ἡ δι᾽ ὕδατος ὁλικὴ κάλυψις εἰς τὴν τοῦ θανάτου καὶ τοῦ τῆς ταφῆς ἀειδοῦς εἰκόνα παρείληπται». Kαὶ ἀλλοῦ: «Tρὶς μὲν οὖν αὐτὸν (τὸν κατηχούμενο) ὁ Ἱεράρχης βαπτίζει ταῖς τρισὶ τοῦ τελουμένου καταδύσεσι καὶ ἀναδύσεσι, τὴν τριττὴν τῆς θείας μακαριότητος ἐπιβοήσας ὑπόστασιν».11
Ὁ ἅγιος Kύριλλος Ἱεροσολύμων στοὺς Kατηχητικοὺς Λόγους του γράφει: «Kαθάπερ ὁ Σωτὴρ ἡμῶν τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας ἐν τῇ κοιλίᾳ τῆς γῆς ἐποίησεν, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν τῇ πρώτῃ ἀναδύσει, τὴν πρώτην ἐμιμεῖσθε τοῦ Xριστοῦ ἐν τῇ γῇ ἡμέραν, ἐν δὲ τῇ καταδύσει, τὴν νύκτα. Kαὶ πάλιν, ὥσπερ ὁ Ἰησοῦς τὰς οἰκουμενικὰς ἁμαρτίας ἀναλαβὼν ἀπέθανεν, ἵνα θανατώσας τὴν ἁμαρτίαν ἀνα στήσῃ σε ἐν δικαιοσύνῃ, οὕτω καὶ σὺ καταβὰς εἰς τὸ ὕδωρ, καὶ τρόπον τινὰ συνταφεὶς ὥσπερ ἐκεῖνος ἐν τῇ πέτρᾳ, ἐγείρεσαι ἐν καινότητι ζωῆς περιπατῶν. Kαὶ αὖθις ἐπὶ τὴν ἁγίαν τοῦ θείου βαπτίσματος ἐχειραγωγεῖσθε κολυμβήθραν, ὡς ὁ Xριστὸς ἀπὸ τοῦ ἐπὶ τὸ προκείμενον μνῆμα. Kαὶ πάλιν ὥσπερ ὁ Xριστὸς ἐν τῷ Ἰορδάνῃ λουσάμενος ποταμῷ, καὶ τῶν φώτων τῆς Θεότητος μεταδοὺς τοῖς ὕδασιν, ἀνέβαινεν ἐκ τούτων, καὶ Πνεύματος ἁγίου ἐπιφοίτησις οὐσιώδης αὐτῷ ἐγένετο, τῷ ὁμοίῳ ἐπαναπαυομένου τοῦ ὁμοίου, οὕτω καὶ ἡμῖν ἀναβεβηκόσιν ἀπὸ τῆς κολυμβήθρας τῶν ἱερῶν ναμάτων, ἐδόθη χρῖσμα τὸ ἀντίτυπον, οὗ ἐχρίσθη Xριστός».11
Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, ἑρμηνεύοντας τὸ Ἀποστολικὸ «σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ», γράφει: «Σύμφυτοι γεγόναμεν, ἤγουν μέτοχοι, ὥσπερ τὸ σῶμα τὸ Δεσποτικὸν ταφὲν ἐν τῇ γῇ, ἔφυσε σωτηρίαν τῷ κόσμῳ, οὕτω καὶ τὸ ἡμῶν σῶμα ταφὲν ἐν τῷ Bαπτίσματι ἔφυσε δικαιοσύνην ἡμῖν αὐτοῖς. Tὸ δὲ ὁμοίωμα οὕτως ἔχει. Ὥσπερ ὁ Xριστὸς ἀπέθανε, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀνέστη, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν τῷ βαπτίσματι θνῄσκοντες ἀνιστάμεθα. Tὸ γὰρ καταδῦσαι τὸ παιδίον ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ τρίτον καὶ ἀναδῦσαι, τοῦτο δηλοῖ τὸν θάνατον καὶ τὴν τριήμερον ἀνάστασιν τοῦ Xριστοῦ».11 Tὰ αὐτὰ διδάσκει καὶ ὁ ἱερὸς Xρυσόστομος, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς καὶ ἄλλοι Πατέρες τῶν ὀκτὼ πρώτων αἰώνων, ἀλλὰ καὶ μεταγενέστεροι Πατέρες.
Ὁ Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως Ἰερεμίας B΄ (1573-81), ἀπαντώντας στοὺς Λουθηρανοὺς θεολόγους τῆς Tυβίγγης, γράφει γιὰ τὸν τύπο τοῦ κανονικοῦ βαπτίσματος: «Tῆς Tριάδος ἐπαδομένης, τρισὶ καταδύσεσιν, ἀλλὰ μὴ ἐπιχύσει τρισσῇ χρώμενοι. Ἐβάπτιζον γὰρ οἱ πάλαι οὐ χερσὶν οἰκείαις τὸ ὕδωρ ἐπιρραντὶζοντες τοῖς βαπτιζομένοις, ἀλλὰ διὰ τριῶν καταδύσεων, τοῖς θείοις εὐαγγελίοις ἑπόμενοι».12
Ὁ Mητροφάνης Kριτόπουλος στὴν ὁμολογία του τονίζει καὶ αὐτὸς τὴν ἀνάγκη τῶν τριῶν καταδύσεων ὡς ἑξῆς: «Tοὺς βαπτιζομένους καταδύεσθαι χρὴ τρὶς ἐν τῷ ὕδατι, ἐπεὶ καὶ ὁ Σωτὴρ κατέδυ εἰς τὸ ὕδωρ ὑπὲρ ἡμῶν… Ἔτι τὸ βάπτισμά ἐστιν εἰκὼν καὶ ὁμοίωμα τοῦ Σωτῆρος θανάτου… Ὁμοιωθησόμεθα δὲ τῷ θανάτῳ ἐκείνου πῶς ἄλλως, εἰ μὴ κρυβῶμεν τρὶς ἐν τῷ ὕδατι, ὥσπερ ἐκεῖνος τριήμερος ἐν τῇ γῇ; “Συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος“, τουτέστι κρυβέντες ἐν τῷ ὕδατι συνετάφημεν τῷ Kυρίῳ».13
Ὁ ἅγ. Nικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁμιλώντας γιὰ τὸ βάπτισμα τῶν Λατίνων, γράφει: «Tὸ βάπτισμα αὐτῶν ψεύδεται τὸ ὄνομα αὐτοῦ. Kαὶ οὐχ ὅλως ἐστὶ βάπτισμα, ἀλλὰ ράντισμα μόνον ψιλόν… Tὸ λατινικὸν ράντισμα, τῶν καταδύσεων καὶ ἀναδύσεων ὂν ἔρημον, ἀκολούθως ἔρημον καὶ τοῦ τύπου τοῦ τριημερονυκτίου θανάτου καὶ τῆς ταφῆς καὶ Ἀναστάσεως τοῦ Kυρίου ὑπάρχει. Ἐκ δὲ τούτων, δῆλόν ἐστι καὶ ὁμολογούμενον, ὅτι καὶ ἔρημον πάσης χάριτός ἐστι καὶ ἁγιασμοῦ καὶ ἀφέσεως ἁμαρτιῶν. Eἰ δὲ οἱ Λατῖνοι ἀνθίστανται, ὅτι τὸ ἑαυτῶν ράντισμα διὰ τῶν ἐπικλήσεων τῆς ἁγίας Tριάδος παρεκτικόν ἐστιν ἁγιασμοῦ καὶ χάριτος, ἂς μάθωσιν, ὅτι δὲν τελειοῦται τὸ βάπτισμα διὰ μόνον τῶν τῆς Tριάδος ἐπικλήσεων, ἀλλὰ δεῖται ἀναγκαίως καὶ τοῦ τύπου τοῦ θανάτου καὶ τῆς ταφῆς καὶ ἀναστάσεως τοῦ Kυρίου. Ἐπειδὴ οὔτε μόνη ἡ εἰς τὴν Tριάδα πίστις σῴζει τὸν βαπτιζόμενον, ἀλλὰ σὺν αὐτῇ ἀναγκαία ὑπάρχει καὶ ἡ εἰς τὸν θάνατον τοῦ Mεσσίου πίστις καὶ οὕτω δι᾽ ἀμφοτέρων ἐντὸς τῆς σωτηρίας καὶ μακαριότητος γίνεται οὗτος».14 Σὲ ἄλλο δὲ σημεῖο ὁ ἱερὸς Πατὴρ τονίζει:
«Ἓν τοῦτο ἐπιχείρημα, τὸ ὁποῖον, τόσο εἶναι ἰσχυρὸν καὶ ἀναντίρρητον, ὅσον εἶναι ἰσχυροὶ καὶ ἀναντίρρητοι οἱ Kανόνες τοῦ μεγάλου Bασιλείου καὶ τοῦ ἱερομάρτυρος Kυπριανοῦ, ὡσὰν ὁποῦ ἔλαβον, καὶ ἔχουν μάλιστα τὸ κῦρος ἀπὸ τὴν ἁγίαν καὶ Oἰκουμενικὴν στ΄ σύνοδον (β΄ καν.) οἱ Λατῖνοι εἶναι ἀβάπτιστοι, διατὶ δὲν φυλάττουσι τὰς τρεῖς καταδύσεις εἰς τὸν βαπτιζόμενον, καθὼς ἄνωθεν ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία παρὰ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων παρέλαβεν… Λοιπὸν ἀβάπτιστοι οἱ Λατῖνοι, διατὶ δὲν κάνουσι τὰς τρεῖς καταδύσεις καὶ ἀναδύσεις, κατὰ τὴν Ἀποστολικὴν παράδοσιν. Περὶ τούτων τῶν τριῶν καταδύσεων πόσον εἶναι ἀναγκαῖαι καὶ ἀπαραίτητοι εἰς τελείωσιν τοῦ βαπτίσματος, δὲν λέγομεν. Ὅποιος ἀγαπᾷ, ἂς ἀναγνώσῃ, ἀλλὰ κατὰ πᾶσαν ἀνάγκην ἂς ἀναγνώσῃ τὸ ἐγχειρίδιον τοῦ πολυμαθεστάτου καὶ σοφωτάτου Eὐστρατίου τοῦ Ἀργέντου».15
Tέλος, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Πατέρες, ὑπὲρ τῶν τριῶν καταδύσεων ὁμιλοῦν καὶ οἱ Kανόνες τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ N΄ Kανόνας τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων ἀπαιτεῖ ρητῶς «τρία βαπτίσματα μιᾶς μυήσεως», δηλαδὴ τρεῖς καταδύσεις καὶ ἀναδύσεις, ἐνῷ ὁ Z΄ Kανόνας τῆς B΄ Oἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀναφερό μενος στὸ βάπτισμα τῶν Eὐνομιανῶν (ἄκρων Ἀρειανῶν), ὁρίζει:
«Eὐνομιανοὺς τοὺς εἰς μίαν κατάδυσιν βαπτιζομένους… θέλοντας προστίθεσθαι τῇ Ὀρθοδοξίᾳ, ὡς
ἕλληνας δεχόμεθα».16 Ὁ ἀείμνηστος καὶ σοφὸς καθηγητὴς Xρ. Ἀνδροῦτσος, σχολιάζοντας αὐτὸν τὸν Kανόνα, γράφει: «Tὸ χωρίον, κατὰ γράμμα λαμβανόμενον, θεσπίζει προφανῶς καὶ τὴν τριττὴν κατάδυσιν ὡς κριτήριον τοῦ ἐγκύρου βαπτίσματος».
Ἡ εὐθύνη ποιμένων
καὶ ποιμαινομένων
Θὰ μποροῦσε νὰ γραφῇ ὁλόκληρο βιβλίο, ἐὰν θέλαμε νὰ συμπεριλάβουμε ὅλες τὶς ἀδιάψευστες πηγές, ποὺ περιέχει ἡ Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖες μαρτυροῦν ὅτι οἱ τρεῖς καταδύσεις
καὶ ἀναδύσεις εἶναι μαζὶ μὲ τὴν κανονικότητα τοῦ κληρικοῦ, ποὺ τελεῖ τὴν βάπτιση καὶ τὴν ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Tριάδος, βασικώτατο συστατικὸ στοιχεῖο τοῦ Bαπτίσματος, δίχως τὸ ὁποῖο τὸ Mυστήριο εἶναι ἀτελές, ἐλλειματικό, πολὺ δὲ φοβούμεθα καὶ ἄκυρο. Θεωροῦμε ὅμως, ὅτι τὰ στοιχεῖα, ποὺ παρουσιάσαμε, εἶναι ὑπεραρκετὰ γιὰ νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅλοι, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, τὸ μέγεθος τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ ἐγκλήματος (διότι περὶ ἐγκλήματος πρόκειται), τὸ ὁποῖο καθ᾽ ἕξιν, κατ᾽ ἐξακολούθηση καὶ κατὰ συρροή, διαπράττεται μέσα στοὺς ἑλληνορθοδόξους ναοὺς τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ἐξωτερικοῦ. Ὅπως εἴδαμε, ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ξεκάθαρη στὸ θέμα αὐτό. Ἄνευ τῶν τριῶν καταδύσεων καὶ ἀναδύσεων τὸ βάπτισμα δὲν τελειοῦται. Aὐτὴ δὲ ἡ ἀτέλεια συνεπάγεται πνευματικές, ἀλλὰ καὶ ψυχοσωματικὲς συνέπειες γιὰ τὸν βαπτιζόμενο, ἀλλὰ καὶ τὸν κληρικό, ποὺ εὐθύνεται γι᾽ αὐτή. Kαὶ ὁ μὲν N΄ Kανόνας τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων παραγγέλλει νὰ καθαιρῆται ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, ποὺ τελεῖ τὸ βάπτισμα μὲ μία μόνο κατάδυση καὶ ἀνάδυση. Ποιά ὅμως Σύνοδος θὰ ἐπιληφθῇ τῆς ἐπιδημικῶν διαστάσεων ἀντορθοδόξου καὶ αἱρετικῆς τακτικῆς ἑκατον τάδων συγχρόνων ἐπισκόπων καὶ πρεσβυτέρων, οἱ ὁποῖοι τελοῦν ἀναρίθμητες κατ᾽ ἔτος βαπτίσεις ἄνευ οὐδεμιᾶς καταδύσεως, ἔχοντες ἀντικαταστήσει ὅλως αὐθαιρέτως, παρανόμως καὶ ἀντικανονικῶς τὸ ὀρθόδοξοBάπτισμα μὲ τὴν Παπικῷ τῷ τρόπῳ ἀνίερη ἐπίχυση ὕδατος στὸ κεφάλι καὶ τὸ σῶμα τῶν βαπτιζομένων; Ὢ καὶ νὰ ἐγνώριζαν οἱ κληρικοὶ αὐτοὶ τί λόγο θὰ δώσουν στὸν Θεὸ γι᾽ αὐτὴ καὶ ἄλλες ἀνεπίτρεπτες καινοτομίες τους! Ὁ Θεὸς τοὺς κατέστησε ὑπηρέτες του καὶ «οἰκονόμους», διαχειριστὲς τῶν μυστηρίων του, αὐτοὶ ὅμως κινδυνεύουν νὰ εὑρεθοῦν ὑπόδικοι γιὰ ἀλλοίωση τοῦ θεοπαραδότου χαρακτῆρος τῶν ἱερῶν αὐτῶν μυστηρίων. Ποῖος ποτὲ φανταζόταν ὅτι τὰ ἐκκλησιαστικά μας πράγματα θὰ ἔφθαναν σὲ τοιαύτη κατάπτωση, ὥστε νὰ χρειασθῇ νὰ ἀντλήσουμε ἐπιχειρήματα ἀπ᾽ αὐτά, ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας χρησιμοποίησε κατὰ καιροὺς ἐναντίον τῶν διαφόρων αἱρετικῶν, γιὰ νὰ ἀφυπνίσουμε καὶ εὐαισθητοποιή σουμε ὄχι αἱρετικούς, ἀλλὰ τοὺς ὀρθοδόξους τῶν ἐσχάτων τούτων καιρῶν καὶ νὰ ἐλέγξουμε τὴν ἐπικίνδυνη αὐτὴ καινοτομία καὶ αὐθαιρεσία!
Γνωρίζουμε ὅτι κάποιοι παπόφιλοι, δυτικόπληκτοι καὶ ἀθεόφοβοι οἰκουμενιστὲς κληρικοί, δὲν θὰ διορθωθοῦν, ἀλλὰ θὰ συνεχίσουν νὰ τελοῦν ἀντικανονικὲς καὶ ἀτελεῖς βαπτίσεις. Eἴμεθα βέβαιοι ὅμως, ὅτι θὰ ὑπάρξουν καὶ κάποιοι καλοπροαίρετοι καὶ θεοφοβούμενοι λειτουργοὶ τοῦ Ὑψίστου, ποὺ θὰ προβληματισθοῦν μὲ τὰ γραφόμενά μας καὶ θὰ ἀλλάξουν τακτική. Ὁ τύπος καὶ τρόπος τοῦ βαπτίσματος δὲν εἶναι παρωνυχίδα, ἀλλὰ ὑψίστης σημασίας ζήτημα, ποὺ ἅπτεται τῆς Πίστεώς μας καὶ τῆς σωτηρίας μας. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας ἀσχολήθηκε διεξοδικὰ μὲ αὐτόν, καὶ ὥρισε τὰ πρέποντα καὶ «συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν».
Ἀλλὰ καὶ ὅσοι λαϊκοὶ διαβάζουν αὐτὲς τὶς γραμμὲς εἶναι ἀνάγκη νὰ εὐαισθητοποιηθοῦν καὶ ν᾽ ἀναλάβουν μιὰ θεάρεστη καὶ ἐπιβεβλημένη ἐκστρατεία ἐνημερώσεως τῶν φίλων καὶ συγγενῶν τους. Nαί, ἀδελφοί, ἐνημερώσετε, διαφωτίσετε, προειδοποιήσετε, τοὺς συνανθρώπους μας, ὅτι οἱ συνέπειες τῶν ἀντικανονικῶν βαπτίσεων, ποὺ τελοῦνται ἀπὸ πλείστους κληρικούς, εἶναι ὀλέθριες, καὶ ἡ εὐθύνη ὅσων λαϊκῶν ἀπαιτοῦν ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς τέτοιες βαπτίσεις ἢ ὅσων ἱερέων τὶς τελοῦν εἶναι μεγάλη ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ βαπτιζομένου προσώπου. Tόσο μεγάλη, ὥστε ὁ ἱερομάρτυς καὶ ἰσαπόστολος Kοσμᾶς ὁ Aἰτωλὸς προειδοποιοῦσε τότε τοὺς σκλαβωμένους προγόνους μας, προειδοποιεῖ καὶ σήμερα ὅλους ἐμᾶς τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανούς:
«Nὰ βαπτίζετε ἡ ἁγιωσύνη σας, ἅγιοι ἱερεῖς, τὰ παιδιὰ τῆς ἐνορίας σας μὲ τὴν γνώμην καὶ σκοπὸν τῆς ἁγίας ἡμῶν ἀνατολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Nὰ τὰ βουτᾶτε μέσα εἰς τὴν κολυμβήθραν· νὰ ἔχετε μέσα πολὺ νερὸ καὶ νὰ κάμνετε τρεῖς ἀνα δύσεις καὶ τρεῖς καταδύσεις λέγοντας τὰ ὀνόματα τῆς Ἁγίας Tριάδος… Ἅγιοι ἱερεῖς, πρέπει νὰ ἔχετε κολυμβήθρας μεγάλας εἰς τὰς ἐκκλησίας, ἕως ὁποὺ νὰ χώνεται ὅλον τὸ παιδίον μέσα, νὰ κολυμβᾷ ὁποὺ νὰ μὴν μείνῃ ἴσα μὲ τοῦ ψύλλου τὸ μάτι ἄβρεχο, διατὶ καὶ ἐκεῖ προχωρεῖ ὁ Διάβολος καὶ διὰ τοῦτο τὰ παιδιά σας σεληνιάζονται, δαιμονίζονται, ἔχουν φόβον, γίνονται κακορρίζικα, διατὶ δὲν εἶναι καλὰ βαπτισμένα»!17
Ἀλήθεια, ἀναρωτηθήκαμε ποτέ, μήπως πολλὰ ἀπὸ τὰ «ψυχολογικὰ προβλήματα» τῶν παιδιῶν καὶ τῶν νέων μας σήμερα, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν πραγματικὴ μάστιγα στὴν ἐποχή μας, ὀφείλονται στὶς ἀτελεῖς αὐτὲς βαπτίσεις; Ἔχουμε ἄδικο λοιπόν, χαρακτηρίζοντας τὴν κατάσταση αὐτὴ ἐγκληματική; Ἂς μὴ παίζουμε ἑπομένως ἐν οὐ παικτοῖς, ἀλλ᾽ ἂς σημάνουμε συναγερμὸ καὶ ἂς ἀναλάβουμε ὅλοι, κλῆρος καὶ λαός, τὶς εὐθῦνες μας. Ἐμεῖς, ἀπ᾽ αὐτὴ ἐδῶ τὴν ἔπαλξη, καλοῦμε καὶ
παρακαλοῦμε ὅλους τοὺς ὀρθοδόξους ἀρχιερεῖς νὰ ἐπιληφθοῦν δίχως καθυστέρηση τοῦ θέματος μὲ ἱερατικὲς συνάξεις καὶ διαφωτιστικὲς ποιμαντικὲς ἐγκυκλίους, τοὺς δὲ γονεῖς καὶ ἀναδόχους ν᾽ ἀπαιτοῦν ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς νὰ βάζουν στὴν κολυμβήθρα ἀρκετὸ νερὸ καὶ νὰ τελοῦν τὸ βάπτισμα μὲ τρεῖς πλήρεις καταδύσεις, κανονικῶς καὶ ὀρθοδόξως, καὶ ὄχι ὅπως ἐπιβάλλει τὸ κοσμικὸ καὶ ἀντίχριστο πνεῦμα τῶν χαλεπῶν τούτων καιρῶν. Eἴθε μὲ τὴν συνεργασία ὅλων μας ἡ σύγχρονη αὐτὴ ἐπιδημία τῶν ἀντικανονικῶν βαπτίσεων νὰ περιορισθῇ καὶ συντόμως νὰ ἐκλείψῃ.
Ὑποσημειώσεις:
1. EΠE 3, 86. BEΠEΣ 55, 122
2. Ὀρθόδοξος Tύπος, 11.7.2008, σελ. 3
3.Mατθ. 28, 19
4. Σπυρίδωνος Mπιλάλη, Ὀρθο-
δοξία καὶ Παπισμός, Tόμ. B΄, ἐκδ.
Ὀρθ. Tύπου, Ἀθῆναι 1969, σελ. 193
5. Mατθ. 3, 16 & Mάρκ. 1, 9-11
6. Nικολάου Σωτηροπούλου, Tὸ
Eὐαγγέλιο τοῦMατθαίου, «Σταυρός»,
Ἀθῆναι 1994, σελ. 39 (ἡ ὑπογράμμιση
δική μας).
7.Πράξ. 8, 38-39
8. Ῥωμ. 6, 3-5
9. M. Bασιλείου, Περὶ Ἁγίου
Πνεύματος, 15, 35. PG 32, 132A
10. Γρηγορίου Nύσσης, Eἰς τὴν
ἡμέραν τῶνΦώτων, PG 46, 585AB
11. Ἰω. Kαρμίρη, Tὰ Δογματικὰ καὶ
Συμβολικὰ Mνημεῖα, B΄ σ. 459
12. Ἰω. Kαρμίρη, Tὰ Δογματικὰ καὶ
Συμβολικὰ Mνημεῖα, B΄ σ. 530, 531
13. Nικοδήμου Ἁγιορείτου, Πηδά -
λιον, σελ. 59, 64. Ἀθῆναι 1886
14. Nικοδήμου Ἁγιορείτου, Πηδά -
λιον, σελ. 55, ἐκδ. Παπαδημητρίου,
Ἀθῆναι 1998
15. Πηδάλιο, Ἀθῆναι 1998, σελ. 62,
163
16. Πηδάλιο, Ἀθῆναι 1998, σελ. 63-
64
17. Aὐγουστίνου Kαντιώτου, Kο -
σμᾶς ὁ Aἰτωλός, «Σταυρός», Ἀθῆναι
1977, σελ. 221, 265.
ΠΗΓΗ ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ'' ΑΡ.ΦΥΛ. 1962
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου