Ακόμα πιο θαυμαστό από την ανάσταση των νεκρών θα είναι το γεγονός της ελεύσεως του Κυρίου. Ενώ οι άνθρωποι, ζώντες και αναστημένοι, θα ανυψώνονται «εν νεφέλαις» στον ουρανό, ο Κύριος θα κατέρχεται για τη μεγάλη συνάντηση στον αέρα, όπως προείπε ο απόστολος Παύλος (Α' Θεσ.4,13), για να πραγματοποιήσει τη μεγάλη και αδέκαστη κρίση Του. Αυτή θα είναι και η τελευταία πράξη του ανθρώπινου δράματος του οποίου θα κλείσει για πάντα η αυλαία.
Η Αγία Γραφή αναφέρει τα εκπληκτικά και θαυμαστά φαινόμενα που θα σημάνουν την Μεγάλη Έλευση του Χριστού. Όπως προαναφέραμε, ο Κύριος κατά την Πρώτη Παρουσία Του ήρθε αθόρυβα και άδοξα στον κόσμο, φτωχός, διωγμένος, ταπεινός, άσημος, «ός έν μορφή Θεού υπάρχων ούχ άρπαγμόν ήγήσατο το είναι ίσα Θεώ, άλλ' εαυτόν έκένωσε μορφήν δούλου λαβών, έν όμοιώματι ανθρώπων γενόμεμένος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυρού» (Φιλιπ.2,6-8). Κατά τη Δεύτερη Παρουσία Του θα έρθει περιβεβλημένος τη θεία Του δόξα, ως «βασιλεύς βασιλέων και κύριος κυρίων» (Αποκ.19,16). To διαβεβαίωσε ο ίδιος, όταν «έλθη ό υιός του άνθρώπου έν τη δόξη αύτου και πάντες οί άγιοι άγγελοι μετ' αύτού, τότε (θα) καθίσει επί θρόνου δόξης αύτού» (Ματθ.25,31). Κατά την Πρώτη Παρουσία Του ήρθε «ζητήσαι και σώσαι το απολωλός» (Λουκ. 19,10), «ίνα τους ύπό νόμον εξαγόραση, ίνα τήν υίοθεσίαν άπολάβωμεν» (Γαλ.4,5), «γενόμενος υπέρ ημών κατάρα» (Γαλ.3,13), διότι «ούτω γάρ ήγάπησεν ό Θεός τόν κόσμον, ώστε τόν υιόν αύτού τόν μονογενή έδωκεν, ίνα πας ό πιστεύων εις αυτόν μή άπόληται, άλλ' έχη ζωήν αίώνιον» (Ιωάν.3,16). Οι πατέρες της Εκκλησίας μας λένε ότι, αν ο Κύριος ερχόταν κατά την Πρώτη Παρουσία Του με τη θεία Του δόξα, θα γινόταν αντικείμενου φόβου και θα γινόταν αναγκαστικά δεκτό το κήρυγμά του και θα παραβιαζόταν το υπέρτατο δώρο στον άνθρωπο, η ελευθερία, η οποία και συνιστά την προσωπικότητα του. Ο Θεός μας θέλει να αποδεχτούμε ελεύθερα τη σωτηρία ή την καταδίκη μας.
Τώρα δεν θα έχει λόγο να αποβάλει τη θεία Του δόξα, αλλά θα έχει κάθε λόγο να τη φανερώσει, στους μεν δικαίους για να ευφρανθούν, στους δε αμαρτωλούς για να δουν το μεγαλείο της θεότητάς Του και να συνειδητοποιήσουν τη δυστυχία που τους περιμένει. Η Μεγάλη Κρίση απλώς θα παγιώσει την κατάσταση που εμείς θα διαμορφώσουμε στην ψυχή μας. Παρομοιάζεται η έλευσή Του με αστραπή για να καταλάβουμε το εκτυφλωτικό φως του ουρανού, που θα συνοδεύσει τον Κύριο της Δόξης! Ταυτόχρονα θα αρχίσει η φυσική κατάρρευση του κόσμου, όπου «ό ήλιος σκοτισθήσεται και ή σελήνη ού δώσει τό φέγγος αυτής, και οί αστέρες πεσούνται άπό του ουρανού, και αί δυνάμεις των ουρανών σαλευθήσονται» (Ματθ.24,29). Στη συνέχεια, προτού γίνει ορατός ο Κύριος «φανήσεται τό σημείον του υιού του άνθρωπου έν τώ ούρανώ» (Ματθ.24,30). Πρόκειται για το σημείο του Τιμίου Σταυρού, ο οποίος θα εκτείνεται ως τα πέρατα του ουρανού και θα είναι ορατός απ' όλη την οικουμένη.
Μετά τη θαυμαστή εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού στον ουράνιο θόλο, θα ακούσουν οι άνθρωποι υπερκόσμια εμβατήρια και θριαμβευτικούς αλαλαγμούς. Θα είναι οι μυριάδες των αγγελικών δυνάμεων, οι οποίοι θα λαμπρύνουν την ουράνια πορεία του Μεγάλου Θριαμβευτή (Ματθ.25,31).
Ο ιερός συγγραφέας της Αποκαλύψεως είδε ως εξής την έλευση του Κυρίου: «Και ήκουσα ώς φωνήν όχλου πολλού και ώς φωνήν υδάτων πολλών και ώς φωνήν βροντών ισχυρών, λεγόντων αλληλούϊα· ότι έβασίλευσε Κύριος ό Θεός ό παντοκράτωρ, χαίρωμεν και άγαλλιώμεθα και δώμεν τήν δόξαν αύτώ, ότι ήλθεν ό γάμος του αρνίου και ή γυνή αύτού ήτοίμασεν έαυτήν. και εδόθη αύτή ίνα περιβάληται βύσσινον λαμπρόν καθαρόν τό γάρ βύσσινον τά δικαιώματα τών άγίων έστί» (Αποκ. 19,6-8).
Φόβος και τρόμος θα καταλάβει τα πλήθη των ανθρώπων από τη μεγαλειώδη πομπή του ουρανού, «και τότε κόψονται πάσαι αί φυλαί της γης και όψονται τόν υίόν του άνθρώπου έρχόμενον έπί τών νεφελών του ούρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής» (Ματθ.24, 31). «Εξ ουρανού έπέβλεψεν ό Κύριος, είδε πάντος τους υιούς τών ανθρώπων· έξ έτοίμου κατοικητηρίου αύτού έπέβλεψεν έπι πάντας τους κατοικούντας τήν γην» (Ψαλμ.32,13-14).
Ο κύριος περιβεβλημένος την άρρητη δόξα Του και ανυμνούμενος ακατάπαυστα από τις αγγελικές δυνάμεις θα αρχίσει τη Μεγάλη Κρίση. Θα διατάξει ως μέγας άρχων να συναχθούν όλα τα έθνη και οι φυλές μπροστά Του: «άποστελεί τούς αγγέλους αύτού μετά σάλπιγγας φωνής μεγάλης και έπισυνάξουσι τους εκλεκτούς αύτού έκ τών τεσσάρων άνεμων άπ' άκρων ουρανών έως άκρων αυτών» (Ματθ.24,31) και ύστερα θα διατάξει να έρθουν οι αμετανόητοι αμαρτωλοί.
Τη διαδικασία την είχε πει ο ίδιος ο Κύριος στην γνωστή διήγηση της Κρίσεως: «Ὅταν δὲ ἔλθῃ
ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ
αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿
αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν
αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς
ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ
πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶ στήσει τὰ
μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια
ἐξ εὐωνύμων. τότε ἐρεῖ ὁ
βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε
οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην
ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. ἐπείνασα γάρ, καὶ
ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με,
ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ
περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ
ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. τότε ἀποκριθήσονται
αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν
πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν;πότε δέ σε εἴδομεν
ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ
ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; καὶ ἀποκριθεὶς
ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν
λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ
τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ
ἐποιήσατε. τότε ἐρεῖ καὶ
τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ
οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ
ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. ἐπείνασα γάρ, καὶ
οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ
με, ξένος ἤμην, καὶ
οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς
καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. τότε ἀποκριθήσονται
αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν
πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ
ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ
διηκονήσαμέν σοι; τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς
λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον
οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ
ἐμοὶ ἐποιήσατε. καὶ ἀπελεύσονται
οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς
ζωὴν αἰώνιον. (Ματθ.25,31-46).
Ο απόστολος Παύλος ομιλεί με τον δικό του ενθουσιαστικό τρόπo για τη σύναξη των ανθρώπων μπροστά στον Μεγάλο Κριτή ως εξής: «Εὐλογητὸς
ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ
Χριστοῦ, ὁ εὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ
πνευματικῇ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ, καθὼς καὶ
ἐξελέξατο ἡμᾶς ἐν αὐτῷ πρὸ καταβολῆς
κόσμου εἶναι ἡμᾶς ἁγίους καὶ ἀμώμους
κατενώπιον αὐτοῦ, ἐν ἀγάπῃ προορίσας ἡμᾶς
εἰς υἱοθεσίαν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς αὐτόν,
κατὰ τὴν εὐδοκίαν τοῦ θελήματος αὐτοῦ, εἰς ἔπαινον
δόξης τῆς χάριτος αὐτοῦ, ἐν ᾗ ἐχαρίτωσεν ἡμᾶς
ἐν τῷ ἠγαπημένῳ, ἐν ᾧ ἔχομεν
τὴν ἀπολύτρωσιν διὰ τοῦ αἵματος αὐτοῦ,
τὴν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων, κατὰ τὸν πλοῦτον
τῆς χάριτος αὐτοῦ, ἧς ἐπερίσσευσεν
εἰς ἡμᾶς ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ φρονήσει» (Εφ. 1,3-8).
Μεγαλειώδης είναι και η διήγηση της Αποκαλύψεως: «καὶ εἶδον τοὺς
νεκρούς, τοὺς μεγάλους καὶ τοὺς μικρούς, ἑστῶτας ἐνώπιον
τοῦ θρόνου, καὶ βιβλία ἠνοίχθησαν· καὶ ἄλλο
βιβλίον ἠνοίχθη, ὅ ἐστι τῆς ζωῆς· καὶ ἐκρίθησαν
οἱ νεκροὶ ἐκ τῶν γεγραμμένων ἐν τοῖς
βιβλίοις κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν. καὶ ἔδωκεν ἡ
θάλασσα τοὺς νεκροὺς τοὺς ἐν αὐτῇ, καὶ
ὁ θάνατος καὶ ὁ ᾅδης ἔδωκαν τοὺς νεκροὺς
τοὺς ἐν αὐτοῖς, καὶ ἐκρίθησαν ἕκαστος
κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν. (Αποκ.20,12-13).
Οι πατέρες της Εκκλησίας μας υποστηρίζουν ότι η Μεγάλη Κρίση θα είναι στιγμιαία, όπως φαίνεται και μέσα από το ιερό κείμενο. ο διαχωρισμός θα είναι αυτόματος, διότι οι μεν δίκαιοι θα έχουν την παρρησία να βρεθούν στα δεξιά του Κυρίου, οι δε αμαρτωλοί θα συνταχθούν από μόνοι τους στα αριστερά Του. Άλλωστε ο κάθε άνθρωπος γνωρίζει από μόνος του αν είναι δίκαιος ή αμαρτωλός. Οι κοιμισμένες συνειδήσεις θα ξυπνήσουν εκείνη τη φοβερή ώρα.
Οι δίκαιοι λοιπόν θα επαινεθούν από τον Χριστό και θα κληθούν να κληρονομήσουν την ετοιμασμένη από καταβολής κόσμου βασιλεία του Θεού, ενώ οι αμαρτωλοί και άδικοι θα οδηγηθούν στο πυρ το αιώνιο, που προορίζεται για την αιώνια τιμωρία του Εωσφόρου και των δαιμονικών δυνάμεων. Θα αναφωνήσουν «ότι έν αύτω εύφρανθήσεται ή καρδία ημών, και έν τω ονόματι τω άγίω αύτού ήλπίσαμεν. γένοιτο. Κύριε, τό έλεος σου έφ ημάς καθάπερ ήλπίσαμεν έπι σέ» (Ψαλμ.32,21-22).
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου