«οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (12ο ΜΕΡΟΣ)

Αιρέσεις-πλάνες

Ο διάβολος χρησιμοποιεί με πολλή τέχνη δυό δίδυμες παγίδες: τήν ύπερηφάνεια καί τό ψεύδος. Με τήν υπερηφάνεια σκοτίζει το νού του ανθρώπου καί στή συνέχεια εύκολα τόν παρασύρει στό ψεύδος, πού οι χειρότερες εκφράσεις του είναι ή αίρεση καί ή πλάνη. Στην αρχή, βέβαια, χρησιμοποιεί ψίχουλα αλήθειας, σιγά-σιγά, όμως, φτάνει να παρουσιάζει τό ψέμα σάν αλήθεια. Γιατί τό ψέμα πολλές φορές μοιάζει πολύ μέ τήν αλήθεια, αν καί είναι τόσο διαφορετικό απ' αυτήν, όπως λ.χ. ή κάλπικη λίρα από τήν πραγματική ή τό ψεύτικο μαργαριτάρι άπό τό αληθινό.

Ολοι οι αιρετικοί καί οι ψευδοδιδάσκαλοι πέφτουν στην πλάνη, άφού προηγουμένως παγιδευθούν σέ μιάν ενδόμυχη έπαρση. Τό λόγο τους γιά τόν Θεό τόν στηρίζουν πάνω στή δική τους λογική καί φαντασία, μέ αποτέλεσμα νά διδάσκουν μιά στοχαστική, σατανική "θεολογία". Αυτοί, μάλιστα, στή συμπεριφορά τους εμφανίζονται πολύ ευσεβείς καί προκαλούν τήν εκτίμηση καί τό σεβασμό των άλλων, γιατί ό διάβολος, ως πονηρός πού είναι, δέν τους σπρώχνει πιά στό νά κάνουν εξωτερικά τό κακό. Προσπαθεί, λοιπόν, μέσω αυτών των εύσεβόσχημων υπηρετών του, νά δημιουργεί καί νά διαδίδει τίς αιρέσεις καί τίς πλανεμένες διδασκαλίες, ώστε πλήθη ανθρώπων νά οδηγούνται μακριά άπό τόν Χριστό καί τήν αγία Εκκλησία Του.

Επειδή ό διάβολος είναι ψεύτης καί πατέρας του ψεύδους (Ιω. 8:44), όλοι οι αιρετικοί, πού οδηγούν τους συνανθρώπους τους στην πλάνη, αν καί δέν τό παραδέχονται, είναι «τά τέκνα του διαβόλου» (Α' Ιω. 3:10). Σ' αύτούς απευθύνεται διαχρονικά ό Κύριος, όταν λέει: «Ύμείς εκ τον πατρός του διαβόλου έστέ, καί τάς έπιθυμίας του πατρός υμών θέλετε ποιείν» (Ιω. 8:44).

Αύτοί είναι οι «ψευδόχριστοι καί ψευδοπροφήται», πού, όπως προείπε ό Χριστός, κινούνται ανάμεσά μας «εν ένδύμασι προβάτων, έσωθεν δέ είσι λύκοι άρπαγες» (Ματθ. 24:24, 7:15). Αυτοί είναι οι «ψευδάδελφοι» και «ψευδαπόστολοι, έργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις άποστόλους Χριστού» (Β' Κορ. 11:26,13), γιά τό κατάντημα και την απώλεια των οποίων έκλαιγε ό απόστολος Παύλος (Φιλιπ. 3:18-19).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΡΘΡΑ

1. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (1ο ΜΕΡΟΣ)
2. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (2ο ΜΕΡΟΣ)
3. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (3ο ΜΕΡΟΣ)
4. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (4ο ΜΕΡΟΣ)
5. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (5ο ΜΕΡΟΣ)
6. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (6ο ΜΕΡΟΣ)
7. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (7ο ΜΕΡΟΣ)
8. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (8ο ΜΕΡΟΣ)
9. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (9ο ΜΕΡΟΣ)
10. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (10ο ΜΕΡΟΣ) -
11. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (11ο ΜΕΡΟΣ) -

Ο Εσπερινός της αγάπης στο Φανάρι με τη συμμετοχή παπικού κληρικού

Απόσπασμα από τον φετινό Εσπερινό της Αγάπης (2012) που τελέστηκε στο Φανάρι . Γύρω στο 3:55΄ βλέπετε έναν παπικό κληρικό - αφού διάβασε το Ευαγγέλιο στο Ιταλικά - να μπαίνει μέσα στο Ιερό και μάλιστα από την Ωραία Πύλη (!), ενδεδυμένος με τα άμφιά του. Στη συνέχεια, το Ευαγγέλιο διαβάζεται αρμενιστί από έναν Αρμένιο κληρικό (;), ο οποίος φοράει γραβάτα. Ο ίδιος επίσης μπαίνει μέσα στο Ιερό.....

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΔΗΘΕΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ!!! (4ο ΜΕΡΟΣ)

Διαβάζουμε και δια τους άλλους «διαλόγους» τα εξής


27. «Εβδομάδα αφιερωμένη στην ιστορία της Ορθοδοξίας και του Καθολικισμού στην Κέρκυρα»
Εκτός των διαφόρων άλλων δράσεων έγιναν επισκέψεις μαθητών τόσο σε ορθόδοξους όσο και σε παπικούς ναούς... Μάλιστα την Παρασκευή 11/3 πραγματοποιήθηκε συζήτηση με την παρουσία τόσο του Μητροπολίτη Κερκύρας Νεκταρίου όσο και του παπικού «Αρχιεπισκόπου» Ιωάννη Σπιτέρη. Η συζήτηση έγινε μεταξύ μαθητών της Γ΄ Γυμνασίου και της Α΄ και Β΄ Λυκείου. Όπως μάλιστα πληροφορηθήκαμε οι παπικοί ήταν πολύ καλά προετοιμασμένοι για τη συζήτηση αυτή ώστε να κερδίσουν τις εντυπώσεις των μαθητών (και φυσικά και των Ορθοδόξων μαθητών).

Η ανάρτηση ολόκληρη εδω http://entoytwnika.blogspot.com/2011/03/blog-post_30.html


28. Διαβάζουμε ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης παρότρυνε τους φοιτητές του Ποντιφικού Ινστιτούτου να συνεχίζουν να ακολουθούν τον πάπα! Λέγοντας ότι είναι «μεγάλος θεολόγος που κάνει καλό σε όλες τις εκκλησίες»!!!

Η ανάρτηση εδω http://entoytwnika.blogspot.com/2011/03/blog-post_28.html


29. Διαβάζουμε ''Οικουμενιστική αρτοκλασία στην Γερμανία''!!!
Δυστυχώς η φώτο που έδειχνε τον παπικό να ευλογεί τους Ορθοδόξους κατέβη δια αγνώστους λόγους!!!

Η ανάρτηση εδω http://entoytwnika.blogspot.com/2011/03/blog-post_3806.html


30. Διαβάζουμε ''Κυριακή της Ορθοδοξίας στην Γερμανία'' όπου συνεορτάσανε μαζί παπικοί και Ορθόδοξοι!!!

Το σχετικό βίντεο εδω http://entoytwnika.blogspot.com/2011/03/blog-post_17.html


31. Στην Κύπρο παρευρέθησαν Ορθόδοξοι εις την Σύνοδο των παπικών Επισκόπων, όπου μάλιστα συμπροσευχήθησαν εις την έναρξιν του συνεδρίου.

Σχετικές φώτο εδω http://entoytwnika.blogspot.com/2011/03/11.html


32. Επίσης εις την Κύπρο με συμπροσευχή ξεκίνησαν και οι «εργασίες» της επιτροπής ''Πίστεως και τάξεως'' του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών=αιρέσεων!!

Σχετικές φώτο εδω http://entoytwnika.blogspot.com/2011/03/blog-post_1685.html


Εαν κάποιος αναρωτηθεί διατί δείχνουμε όλα αυτά τα ευτράπελα, του υπενθυμίζουμε ότι δείχνουμε τους «διαλόγους» που λέγουν ότι κάνουν δια την «μαρτυρία της ορθοδόξου πίστεως» όπως λέγουν οι ίδιοι!


33. Εδω είναι και το καλύτερο!!! Εις την Ρωσία έγινε το ''διαθρησκειακό φεστιβάλ μουσικής''!!!
Δείτε και θαυμάστε τις φώτο αλλά και τα βίντεο, που δυστυχώς το 2ο μας το κατέβασε το youtube δια αγνώστους λόγους. Υπάρχει όμως το 1ο βίντεο. Μην λησμονήσατε να δείτε τα σύμβολα των «Εκκλησιών» που στο τέλος του γελοίου αυτού φεστιβάλ, όλα ΕΝΩΝΟΝΤΑΙ ΕΙΣ ΕΝΑ!!!

Σχετικά βίντεο και φώτο εδω http://entoytwnika.blogspot.com/2011/02/blog-post_14.html

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

«οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (11ο ΜΕΡΟΣ)

Όνειρα-Οράματα

Ή πιό επικίνδυνη, πάντως, δαιμονική παγίδα, πού έχει καταστρέψει πολλές ψυχές, είναι τά όνειρα καί τά οράματα: Ό διάβολος εμφανίζεται είτε αισθητά μπροστά μας είτε σέ οράματα είτε στά όνειρά μας, με τή μορφή αγγέλου ή αγίου ή του ίδιου του Χριστού ή ακόμα και σάν φως, γιά νά μας έξαπατήσει.

Ο απόστολος Παύλος μας προειδοποιεί: «Αυτός γάρ ό σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός» (Β' Κορ. 11:14). Σχολιάζοντας το χωρίο αϋτο ό άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, λέει: «Ό διάβολος μεταμορφώνεται σέ άγγελο φωτεινό, όχι για να γυρίσει στην πρώτη του κατάσταση, αλλά γιά νά τυλίξει στό πνευματικό σκοτάδι της πλάνης όσους ζουν αγγελική ζωή... Ας προσέξουμε, λοιπόν, να μην εξαπατηθούμε καί θεωρήσουμε σάν άγγελο αγαθό τό διάβολο, πού σκορπάει τήν καταστροφή καί πού σάν λιοντάρι αγριεμένο ζητάει νά μας καταβροχθίσει».

Η ασκητική πείρα γνωρίζει πολλές περιπτώσεις τέτοιου είδους δαιμονικής άποπλανήσεως.

Οι δαίμονες, όπως μας αποκαλύπτει ό Μέγας Άντώνιος, «καμώνονται πώς ψάλλουν ύμνους, έστω κι άν δέν φαίνονται, απαγγέλλουν χωρία άπό τίς γραφές ή καί έπαναλαμβάνουν οσα αναγνώσματα έμεις διαβάζουμε. "Οταν κοιμόμαστε, μας ξυπνούν γιά προσευχή· καί τό κάνουν αυτό τόσο συχνά, ώστε νά μή μάς.άφήνουν ποτέ να κοιμηθούμε. Μας συμβουλεύουν να νηστεύουμε ύπερβολικά, για ν' αρρωστήσουμε. Παρουσιάζονται μέ τή μορφή μοναχών καί προσποιούνται ότι μιλούν μέ ευλάβεια».

Καί ό άγιος Μακάριος ό Αιγύπτιος συμπληρώνει: «Ό σατανάς, σ' εκείνους πού προσεύχονται, υποκρίνεται ότι συμπροσεύχεται, με σκοπό να τους εξαπατήσει με τήν πρόφαση της προσευχής καί νά τους προξενήσει τήν έπαρση. Σ' όσους νηστεύουν, υποκρίνεται ότι νηστεύει μαζί τους, θέλοντας νά τους παρασύρει στην οίηση της νηστείας. Σ' εκείνους πού έχουν γνώση των Γραφών, κάνει τά ίδια, έπιθυμώντας νά τους βγάλει, μέ τό πρόσχημα της γνώσεως, άπό τόν ορθό δρόμο. Σ' εκείνους πού αξιώθηκαν νά τους αποκαλυφθεί θείο φως, ενεργεί παραπλήσια, μετασχηματίζεται δηλαδή σέ φωτεινό άγγελο, γιά νά τους απατήσει, παρουσιάζοντας τό δικό του ψεύτικο φως, καί νά τους φέρει κοντά του. Καί γενικά, έτσι διαφορετικά εμφανίζεται στον καθένα, παίρνοντας τήν κατάλληλη μορφή, ώστε μέ τήν ομοιότητα νά κάνει τόν καθένα υποχείριο καί νά τόν οδηγήσει στην απώλεια μέ ευλογοφανή πρόφαση».

Υπάρχουν, ασφαλώς, καί θεόσταλτα οράματα, καί αυτό εκμεταλλεύεται ό σατανάς, γιά νά παρασύρει στην πλάνη τους εύπιστους καί αφελείς. Πώς, όμως, μπορούμε νά ξεχωρίσουμε τά θεόσταλτα άπό τά δαιμονικά οράματα, τους πραγματικούς άπό τους ψεύτικους αγγέλους, τό φως τού Θεού άπό τό φως πού εμφανίζουν οι δαίμονες; Αυτή ή διάκριση είναι πολύ δύσκολη· τόσο, πού εξαπατήθηκαν ακόμα καί προχωρημένοι πνευματικά μοναχοί, όταν έβλεπαν λ.χ. κάποιον φωτεινό άγγελο νά προσεύχεται μαζί τους, νά κάνει μετάνοιες, νά μιλάει γιά τόν Θεό, καί νόμισαν πώς δέν ήταν δυνατό νά είναι δαίμονας. Καί όμως, ήταν. Αλάθητα κριτήρια διαθέτουν μόνο εκείνοι, πού, μέ τή χάρη τού Θεού καί έπειτα άπό σκληρούς πνευματικούς αγώνες, κατόρθωσαν ν' αποκτήσουν τή μεγάλη και σπάνια αρετή της διακρίσεως. Αυτοί μπορούν νά διακρίνουν τήν προέλευση τού οράματος ή τού ονείρου άπό τήν ενέργεια πού προκαλεί στην ψυχή.

Ό άγιος Γρηγόριος ό Σιναΐτης λέει, πώς, όταν ή θεία χάρη επισκέπτεται τήν ψυχή, φέρνει πραότητα, επιείκεια, ταπείνωση καί καταστολή των παθών. Οι δαίμονες, άπεναντίας, γεμίζουν τήν ψυχή αλαζονεία, ύψηλοφροσύνη, δειλία καί κάθε κακία. Καί καταλήγει: «Άπό τήν ενέργεια, λοιπόν, μπορείς νά μάθεις άν τό φως, πού έλαμψε στην ψυχή σου, είναι άπό τόν Θεό ή άπό τό σατανά. Τό μαρούλι είναι όμοιο στην εμφάνιση μέ τήν πικραλίδα καί τό ξίδι όμοιο στό χρώμα μέ τό κρασί, άλλα ό λάρυγγας καταλαβαίνει καί διακρίνει τή διαφορά τους άπό τή γεύση. Έτσι καί ή ψυχή, άν έχει διάκριση, ξεχωρίζει μέ τή νοερή της αίσθηση τά χαρίσματα τού 'Αγίου Πνεύματος άπό τίς φαντασίες τού σατανά».

Ώς προς τό φως, ειδικότερα, σύμφωνα μέ τήν πατερική διδασκαλία, όταν αυτό προέρχεται άπό τόν Θεό, είναι λευκό, δέν έχει σχήμα καί φέρνει τήν ειρήνη στην ψυχή, ενώ, όταν προέρχεται άπό τό διάβολο, είναι έγχρωμο, έχει σχήμα καί προκαλεί ταραχή.

Πάντως, οι άγιοι πατέρες, γιά δική μας ασφάλεια, συνιστούν, άν δούμε κάποιο αποκαλυπτικό όνειρο ή όραμα, νά μήν προσπαθήσουμε μόνοι μας νά εξακριβώσουμε τήν προέλευσή του, αλλά είτε νά καταφύγουμε στον πνευματικό μας πατέρα ή σέ άλλους διακριτικούς γέροντες είτε να τό απορρίψουμε αμέσως, θεωρώντας τόν εαυτό μας ανάξιο γιά τέτοια τιμή καί θεωρία. Αν δέν ενεργήσουμε έτσι, αλλά δεχθούμε εύκολα τό όνειρο ή τό όραμα σαν θεόσταλτη αποκάλυψη, τότε θά αιχμαλωτισθούμε όπωσδήποτέ άπό τό πάθος της υπερηφάνειας. Καί είναι γνωστό, βέβαια, ότι ό σατανάς άπατά τόν άνθρωπο πάντα μέ τήν υπερηφάνεια. Τά όνειρα καί τά οράματα, μάλιστα, είναι τά πιό επιτυχημένα μέσα πού χρησιμοποιεί, γιά νά εξαπατήσει τους υπερήφανους. Στίς ψυχές αυτών τών ανθρώπων αποκτά πολλά δικαιώματα, γι' αυτό, όπως λέει ό άγιος Ιωάννης ό Σιναΐτης, «τους παρουσιάζεται, όταν κοιμούνται ή όταν εΐναι ξύπνιοι, μέ μορφή αγίου αγγέλου ή μάρτυρα, καί τους δίνει πνευματικά χαρίσματα ή τους αποκαλύπτει διάφορα μυστήρια, μέ σκοπό νά τους πλανήσει, ώστε νά χάσουν ακόμα καί τά λογικά τους».

Τό πόσο μεγάλη είναι αυτή ή πλάνη, φαίνεται άπό τό γεγονός ότι οί άνθρωποι συχνά προσπαθούν νά δικαιολογήσουν τήν πίστη τους στά όνειρα ή τίς οράσεις τους, συγκρίνοντας τόν εαυτό τους μέ τους προφήτες, τους άποστόλους καί άλλους αγίους, πού δέχτηκαν αποκαλύψεις άπό τόν Θεό. Μιά τέτοια στάση αποτελεί, ασφαλώς, όλοφάνερο δείγμα υπερηφάνειας.

Ό άγιος Ιωάννης ό Σιναΐτης, πού απηχεί τήν πατερική διδασκαλία, λέει: «Οί δαίμονες εμφανίζονται στον ύπνο μας σάν προφήτες... Σ' όσους τους εμπιστεύονται, φάνηκαν πολλές φορές αληθινοί προφήτες. Σ' όσους όμως τους περιφρονούν, πάντα αποδείχθηκαν ψεύτες. Γιατί, όντας πνευματικές υπάρξεις, βλέπουν όσα συμβαίνουν μέσα στον αέρα. Καί μόλις δουν κάποιον νά πεθαίνει, τρέχουν άμέσως σ' εκείνους πού εΐναι ελαφρόμυαλοι, καί τους τό προλέγουν μέ τά όνειρα... Αν αρχίσουμε νά παραδεχόμαστε τους δαίμονες στον ύπνο μας, τότε καί ξύπνιοι θά έμπαιζόμαστε άπ' αυτούς. "Οποιος πιστεύει στά όνειρα, είναι εντελώς ανόητος, ενώ όποιος δέν πιστεύει, είναι πολύ συνετός». Καί συμπεραίνει: «Εκείνος, λοιπόν, πού πιστεύει στά όνειρα, μοιάζει μ' αυτόν πού κυνηγάει τή σκιά του καί προσπαθεί νά τήν πιάσει».

Ό άγιος Διάδοχος Φωτικής, θέλοντας νά μας προφυλάξει άπ' αυτή τήν τόσο επικίνδυνη πλάνη τού διαβόλου, φτάνει στό σημείο νά πεί, ότι, ακόμα κι άν αξιωθούμε θεόσταλτη αποκάλυψη, είναι καλύτερα νά μήν τή δεχθούμε. Καί ό Θεός όχι μόνο δέν θά οργιστεί γιά τήν αρνητική μας στάση, άλλά καί θά μας επαινέσει γιά τή σύνεση καί τήν προσοχή μας μήν τυχόν πλανηθούμε. Λέει συγκεκριμένα: «Στην παρούσα ζωή προχωράμε μέ τήν πίστη καί όχι μέ τήν όραση, καθώς μάς λέει ό απόστολος Παύλος. "Αν, λοιπόν, φανερωθεί σέ κάποιον αγωνιστή φώς ή κανένα σχήμα φωτεινό, νά μήν παραδεχθεί διόλου τό όραμα αυτό. Κάτι τέτοια είναι φανερές άπάτες τού πονηρού. Πολλοί τά παραδέχθηκαν άπό άγνοια καί ξέφυγαν άπό τό δρόμο της αλήθειας. Εμείς, όμως, γνωρίζουμε ότι, εφόσον μένουμε στό φθαρτό σώμα μας, είμαστε μακριά άπό τόν Θεό, δηλαδή δέν είναι δυνατό νά βλέπουμε μέ τά μάτια μας ούτε Αυτόν ούτε κανένα άπό τά επουράνια θαύματά Του».

Συμπερασματικά, παραθέτουμε τήν πολύ αξιόλογη, εν είδει γνωμικού, παραίνεση τού αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ: «Νά μή δίνουμε προσοχή στίς οπτασίες κι ούτε ν' αρχίζουμε σχέσεις ή διάλογο μαζί τους, θεωρώντας τόν εαυτό μας ακατάλληλο ν' ασχολείται μέ εχθρικά δαιμονικά πνεύματα καί ανάξιο νά συνομιλεί μέ άγια αγγελικά πνεύματα».

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

1. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (1ο ΜΕΡΟΣ)
2. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (2ο ΜΕΡΟΣ)
3. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (3ο ΜΕΡΟΣ)
4. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (4ο ΜΕΡΟΣ)
5. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (5ο ΜΕΡΟΣ)
6. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (6ο ΜΕΡΟΣ)
7. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (7ο ΜΕΡΟΣ)
8. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (8ο ΜΕΡΟΣ)
9. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (9ο ΜΕΡΟΣ)
10. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (10ο ΜΕΡΟΣ)

«οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (10ο ΜΕΡΟΣ)

• Πολλά, επίσης, μηχανεύονται (οι δαίμονες) γιά νά νοθεύσουν και μ' άλλους τρόπους τόν πνευματικό μας αγώνα. Υπάρχουν λ.χ. περιπτώσεις, πού, αν δεν μας καταφέρουν ν' άμαρτήσουμε, μας σπρώχνουν να κατακρίνουμε εκείνους που αμάρτησαν, ώστε με την κατάκρισή μας νά μολύνουν την αντίστασή μας εναντίον της αμαρτίας.

• "Αλλοτε πάλι, όταν μας συμβούν θλίψεις καί πειρασμοί, μας παρακινούν νά πούμε ή νά πράξουμε κάτι άστοχο. "Αν αποτύχουν σ' αυτό, πλησιάζουν άθόρυδα και μας προτρέπουν νά προσφέρουμε στον Θεό ευχαριστία υπερήφανη.

• Μεγάλη προσοχή θέλει καί τό ακόλουθο τέχνασμά τους: Πρίν πέσουμε στην αμαρτία, μας ψιθυρίζουν ότι ό Θεός είναι φιλάνθρωπος καί ότι σίγουρα θά μας συγχωρήσει. Μετά τή διάπραξή της, όμως, μας Τόν παρουσιάζουν δικαιοκρίτη, σκληρό καί αυστηρό. Προσέξτε τό δόλο τους: Στην αρχή ενήργησαν έτσι, γιά νά μας σπρώξουν στην αμαρτία. Μετά ενήργησαν αλλιώς, γιά νά μας καταποντίσουν στην απελπισία.

• Σέ άλλες περιπτώσεις, όταν κατορθώσουν νά μας ρίξουν σέ κάποιες αμαρτίες, αγωνίζονται να μας πείσουν να μήν τίς εξομολογηθούμε στον πνευματικό. Αυτό είναι μεγάλη τους επιτυχία, γιατί τίποτε άλλο δέν ισχυροποιεί τόσο τους δαίμονες, όσο τό νά κρύβουμε μέσα στην καρδιά μας τίς αμαρτίες. "Αν, παρ' όλα αυτά, εμείς πάμε στην εξομολόγηση, μας κάνουν ή νά τίς παρουσιάζουμε σάν νά τίς διέπράξε κάποιος άλλος ή νά ρίχνουμε σέ άλλους τήν ευθύνη.

• Πολύ επικίνδυνο τέχνασμα είναι καί ή υποστολή του νοητού πολέμου. Γιά ορισμένο καιρό οι δαίμονες κρύβονται καί δέν μας πολεμούν, ώστε ν' αμέριμνήσουμε καί νά πέσουμε σέ αμέλεια. "Ετσι, ή συνείδηση μας γίνεται ολοένα καί πιό ελαστική, ώσπου φτάνουμε νά θεωρούμε τά μεγάλα πάθη σάν τιποτένια. Φτάνουμε, δηλαδή, σέ μιά βαρειάς μορφής αναισθησία, πού είναι αθεράπευτη πνευματική αρρώστια.

• "Αλλοτε οι δαίμονες κρύβονται, γιά νά μας επιτεθούν ξαφνικά καί νά μας αιφνιδιάσουν. "Οπως λ.χ. υπάρχουν τροφές, πού, όταν τίς φάει κανείς, εκδηλώνουν τά συμπτώματά τους στό σώμα τήν άλλη μέρα ή καί έπειτα από αρκετό καιρό, τό ίδιο συμβαίνει πολλές φορές καί μέ τίς αιτίες πού μολύνουν τήν ψυχή. Τρώει, γιά παράδειγμα, κάποιος χορταστικά καί απολαυστικά, καί δέν νιώθει πόλεμο. Συναναστρέφεται άνετα μέ γυναίκες, καί τήν ώρα εκείνη δέν έχει κανένα πονηρό λογισμό! "Ετσι ξεθαρρεύει καί χαλαρώνει τήν προσοχή του, οπότε επιτίθενται αιφνιβιαστικά οι δαίμονες καί παθαίνει μεγάλη συμφορά.

• Αλλο τέχνασμά τους είναι όχι μόνο νά κρύβονται, άλλα καί νά μας δημιουργούν ψεύτικες πνευματικές καταστάσεις. "Οταν λ.χ. είμαστε χορτάτοι άπό ποικίλα καί εύγευστα φαγητά, μας κάνουν νά έχουμε ιλαρότητα, κατάνυξη καί καθαρό νού στην προσευχή. Αντίθετα, όταν νηστεύουμε, μας προκαλούν υπνηλία, άκατανυξία καί σκληρότητα. Στόχος τους είναι νά σχηματιστεί μέσα μας ή εσφαλμένη εντύπωση ότι μπορούμε ν' απολαμβάνουμε μέ ήδυπάθεια τά υλικά αγαθά καί παράλληλα νά ζούμε έντονη πνευματική ζωή, μέ κατάνυξη καί δάκρυα. Τά δάκρυα αυτά, δμως, ή ή οποιαδήποτε παρόμοια "καλή" κατάσταση είναι νόθα.

• ο δαίμονας της κενοδοξίας καταφεύγει καί στό έξής απίστευτο τέχνασμα: Σπέρνει λογισμούς σέ κάποιον αδελφό καί συγχρόνως τους φανερώνει σέ άλλον. Στή συνέχεια ιπρώχνει τόν δεύτερο ν' αποκαλύψει στον πρώτο τά μυστικά της καρδιάς του, ώστε αυτός νά τόν μακαρίζει ώς προορατικό.

• Σέ κενόδοξους ανθρώπους, πού τυχαίνει μάλιστα νά είναι μορφωμένοι μέ τήν κοσμική παιδεία, εφαρμόζει καί τό έξης τέχνασμα: Μόλις αρχίσουν τή μελέτη της Αγίας Γραφής, τους αποκαλύπτει αμέσως τήν ερμηνεία της. "Ετσι σιγά-σιγά τους ξεγελάει καί τελικά τους ρίχνει σε αιρέσεις καί βλασφημίες. Τή δαιμονική αυτή θεολογία ή μάλλον φλυαρία μπορούν νά τήν καταλάβουν άπό τήν ταράχη και τήν άτακτη ευχαρίστηση πού νιώθουν τήν ώρα της ερμηνείας των αγιογραφικών χωρίων.

• Επικίνδυνες είναι καί οι «εκ δεξιών» παγίδες. Πολλές φορές οι δαίμονες μας εμποδίζουν άπό τά πιό ελαφρά καί ωφέλιμα έργα καί μας σπρώχνουν στά πιό κοπιαστικά. Ετσι, μας προτρέπουν νά επιδοθούμε σέ πνευματικούς :γώνες πού ξεπερνούν τά μέτρα μας, ώστε, άφού κουραστούμε ψυχικά καί σπαταλήσουμε τίς δυνάμεις μας, νά μήν έχουμε πιά διάθεση ούτε καί γιά τους απλούς αγώνες, πού εύκολα μπορούμε νά εκτελέσουμε.

• Εντύπωση, επίσης, προκαλούν τα ποικίλα τεχνασμαϋα, πού τά πονηρά πνεύματα επινοούν κατά τήν ώρα της προσευχής. "Οταν λ.χ. χτυπήσει ή καμπάνα γιά νά πάμε στην εκκλησία, μερικοί δαίμονες έρχονται στό κρεβάτι καί, καθώς έχουμε ανασηκωθεί, μας πιέζουν νά ξαναπέσουμε γιά λίγο. "Αλλοι, όταν στεκόμαστε στην προσευχή, μας προκαλούν χασμουρητά ή μας βυθίζουν στον ύπνο. "Αλλοι προξενούν έντονη καί απροσδόκητη κοιλιακή ενόχληση, γιά νά μας βγάλουν έξω. "Αλλοι μας φέρνουν τέτοια κόπωση, πού δέν μπορούμε νά σταθούμε στά πόδια μας. "Αλλοι μας παρακινούν ν' ανοίγουμε συζητήσεις μέσα στό ναό καί άλλοι μας κάνουν νά γελάμε. "Αλλοι, πάλι, μας προτρέπουν να ψάλλουμε αργά και περίτεχνα απο φίληδονία.

• "Αν δέν παγιδευτούμε άπό τά τεχνάσματα αυτά, έρχονται αμέσως μετά τήν προσευχή καί μας επιτίθενται με άπρεπες φαντασίες, γιά ν' αρπάξουν τους πνευματικούς καρπούς, πού πρίν άπό λίγο μέ κόπο συλλέξαμε.

Αυτά είναι ορισμένα άπό τά πάμπολλα δαιμονικά τεχνάσματα, που έχουν επισημάνει οι άγιοι πατέρες στα συγγράμματα τους, γιά τή δική μας ψυχική ασφάλεια.

ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΡΘΡΑ

1. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (1ο ΜΕΡΟΣ)
2. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (2ο ΜΕΡΟΣ)
3. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (3ο ΜΕΡΟΣ)
4. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (4ο ΜΕΡΟΣ)
5. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (5ο ΜΕΡΟΣ)
6. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (6ο ΜΕΡΟΣ)
7. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (7ο ΜΕΡΟΣ)
8. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (8ο ΜΕΡΟΣ)
9. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (9ο ΜΕΡΟΣ)

Στα πλαίσια του πανθρησκειακού Οικουμενισμού η δωρεά Κορανίου

ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΑΧ ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΗΡΥΤΤΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ

Στὴν ἀπίθανη περίπτωση ποὺ Ὀρθόδοξος πιστὸς θὰ δώριζε ἐπίσημα ἕνα «Κοράνιο» σὲ κάποιο πρόσωπο, αὐτὸ θὰ τὸ ἔκανε μόνο ἀπὸ ἄγνοια τοῦ περιεχομένου τοῦ Κορανίου. Καὶ ἀσφαλῶς, ὁ μὲν ἐξομολόγος του θὰ τὸν συμβούλευε νὰ μὴ τὸ ἐπαναλάβει, ὁ δὲ τοπικὸς ἐπίσκοπος θὰ καυτηρίαζε αὐτήν του τὴν πράξη, πιθανῶς δὲ και νὰ τὸν ἐπιτιμοῦσε.

Δὲν κάνουν τὸ ἴδιο, ὅμως, οἱ ποιμένες, τὰ τρία τελευταῖα χρόνια, κατὰ τὰ ὁποῖα παρατηρεῖται μιὰ ἀσέβεια πρωτόγνωρη, τὴν ὁποία διαπράττουν ὄχι κάποιοι πιστοί, ἀλλὰ οἱ «ὀρθόδοξοι» Πατριάρχες: συναγωνίζονται ποιός θὰ δωρίσει (μὲ τὸν καλύτερο τρόπο) «Κοράνιο» σὲ μουσουλμάνους!!!

Καὶ ἐνῶ οἱ πιστοὶ ἐκπλήσονται καὶ ἀγανακτοῦν, οἱ «ὀρθόδοξοι» ἐπίσκοποι, κατὰ τὴν προσφιλῆ τους τακτικὴ ...σιωποῦν, ἀφήνοντας τὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν νὰ ἀλλοιώνονται καὶ νὰ διαφθείρονται «ἔτι καὶ ἔτι».

Δὲν γνωρίζουν, ἄραγε, ὅλοι αὐτοί, πατριάρχες καὶ Ἐπίσκοποι, ὅτι τὸ «Κοράνιο» ὑβρίζει τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τὸν ὁποῖον αὐτοὶ ὑπηρετοῦν καὶ ὀφείλουν νὰ ὑπερασπίζονται; Τόσες δεκαετίες στὸ βαθμὸ τοῦ ἐπισκόπου, δὲν διάβασαν ποτέ τους τὸν λόγο τοῦ ἀπ. Παύλου «τίς δὲ συμφώνησις Χριστοῦ πρὸς Βελιάρ, ἢ τίς μέρις πιστῷ μετὰ ἀπίστου;» (2Κορ. 6,15). Δὲν γνωρίζουν ὅτι ὁ Χριστὸς ζήτησε ἀπὸ τοὺς μαθητές του νὰ πορευθοῦν εἰς ὅλον τὸν κόσμον κηρύττοντας καὶ προβάλλοντας μόνον τὸν ἀληθινὸν Θεό; Δὲν γνωρίζουν ὅτι ἀποτελεῖ ὑπέρτατη βλασφημία, τὸ νὰ ἀποκαλεῖ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης τὸ Κοράνιο «Ἱερὸ» καὶ «Ἅγιο»; Ὁ Πατριάρχης καὶ οἱ ἐπίσκοποι ἐκλαμβάνουν τὸν ἑαυτό τους ὡς ἀνεξέλεγκτους πρίγκηπες, οἱ ὁποῖοι μποροῦν ἀσύστολα νὰ καταπατοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ Παράδοση καὶ ταυτόχρονα, ἐξαπατώντας τοὺς πιστούς, νὰ ἰσχυρίζονται παραπλανητικῶς ὅτι προστατεύουν τάχα τὴν Ὀρθοδοξία καὶ σὲ τίποτα δὲν τὴν προδίδουν;

Κι ἐφ’ ὅσον οἱ Πατριάρχες –παρὰ τὶς διαμαρτυρίες τῶν πιστῶν– συνεχίζουν συστηματικῶς, ἀναιδῶς καὶ ἐπιμόνως νὰ χαράσσουν ἄλλη κακόδοξη γραμμή, διαφορετικὴ ἀπὸ ἐκείνη τῶν Ἁγίων, μὲ τὸ νὰ προάγουν τὸν διαχριστιανικὸ καὶ διαθρησκειακὸ Οἰκουμενισμό, καὶ νὰ ἐξυμνοῦν τὸ «Κοράνιο» (ποὺ ἀρνεῖται τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ), ἄραγε δὲν ἀνήκουν στὴν κατηγορία τῶν ψευδεπισκόπων; Δὲν ἀνήκουν στὴν κατηγορία τῶν ψευδοδιδασκάλων, οἱ ὁποῖοι –κατὰ τὴν προφητεία τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων– θὰ ἐμφανιστοῦν στοὺς ἐσχάτους χρόνους; Ποιούς ἄλλους χειρότερους ψευδεπισκόπους ἀπ’ αὐτοὺς πρέπει νὰ περιμένουμε;

Θὰ παρουσιάσουμε δι’ ὀλίγων τὶς προσβλητικὲς καὶ βλάσφημες –ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου– ἐκφράσεις τοῦ «Κορανίου», τὸ ὁποῖο αὐτοὶ προσφέρουν, ὡς τὸ πιὸ ἐκλεκτὸ δῶρο!

Πρίν, ὅμως, τὴν μικρὴ αὐτὴ παρουσίαση, θὰ θυμίσουμε, ὅτι τὸν δαιμονικὸ χορὸ τῆς προσφορᾶς ὡς δώρου (καὶ ἔμμεσης προβολῆς τοῦ «Κορανίου» ὡς ἰσάξιου μὲ τὴν Ἁγία Γραφή), ξεκίνησε ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὅταν δώρισε Κοράνιο στὸν μουσουλμᾶνο πρόεδρο τῆς Coca-Cola (Η.Π.Α., 29.10.2009). Δές: www.patriarchate.org/multimedia/video. Αὐτὸς πρῶτος, λοιπόν, χωρὶς τύψεις συνειδήσεως, ὡς κοσμοπολίτης ἡγέτης, τόλμησε νὰ τὸ δωρίσει καὶ νὰ χαρακτηρίσει ὡς «Ἱερὸ» καὶ «Ἅγιο» Κοράνιο, τὸ βιβλίο ποὺ ὑβρίζει τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό!

Τὴν σκυτάλη πῆρε ὁ πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος, ὁ ὁποῖος δώρισε «Κοράνιο»στὸν Πρόεδρο τῆς Σουδανικῆς Δημοκρατίας κ. Omar Al-Bashir μετ’ ἀφιερώσεως προσωπικῆς καὶ ἀσημένιου δίσκου (28/02/2010).

Στὶς 15/8/2010, πάλι ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος (ἀποδεικνύοντας ὅτι δὲν πρόκειται γιὰ τυχαῖο γεγονός, ἀλλ’ ἐντεταγμένο στὰ Νεοταξικὰ σχέδια), δώρισε «Κοράνιο» στὸν Μουφτῆ τῆς Τραπεζοῦντας (Δὲς entoytwnika.blogspot.com/2010/08/blog-post_9969.html).

Συνέχισε τὸ σχέδιο τῶν πανθρησκειαστῶν οἰκουμενιστῶν ὁ ἐπίσκοπος Τούζλας (Tuzla) Βασίλειος, χαρίζοντας κι αὐτὸς «Κοράνιο» στὸ μουσουλμᾶνο στρατιωτικὸ διοικητὴ Senad Masovic (22-12-2011, aktines.blogspot.com/2012/03/tuzla-senad-masovic.html).

Τελευταῖος στὴ σειρὰ –ἀλλὰ περισσότερον γαλαντόμος– ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Θεόφιλος, ὁ ὁποῖος κατὰ τὸν τρέχοντα μῆνα Ἀπρίλιο «ἐπέδωσενεἰς τὸν ἐξοχώτατον πρίγκηπα τῆς Ἰορδανίας κ. Ἐμὶρ Γάζη ἀντίγραφον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως ἐξ ἐλεφαντοστοῦν καὶ βιβλίον τοῦ Κορανίου ἐπίσης ἐξ ἐλεφαντοστοῦν. Εἰς δὲ τὸν Μουφτὴν Ἄλυ Τζοῦμα ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσε πλακέτταν μετ’ ἐπιγραφῆς χωρίων τοῦ Κορανίου»!!! (www.ierovima.gr/pages/article.aspx?id=2129).

Κάποιος, κάποτε, ὅμως, θὰ ἐπιδώσει (ὅπως τοὺς ἀξίζει) στοὺς ὡς ἄνω Πατριάρχες, τὰ ἀνώτατα παράσημα τῶν ψευδοπροφητῶν!

Καὶ τώρα ἂς δοῦμε πῶς ἀντιμετωπίζεται ἀπὸ τὸ «Κοράνιο» (τὸ ὁποῖον αὐτοὶ ἐπέλεξαν νὰ δωρίσουν, ὡς κάτι ἐκλεκτὸν καὶ θαυμάσιον) ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Πίστις μας. Κατὰ τὸ «Κοράνιο», λοιπόν:

1. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ, ΑΛΛΑ ΔΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΑΛΛΑΧ, ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΠΡΟΦΗΤΗΣ.

«Εἶπε (τὸ βρέφος Ἰησοῦς): “Εἶμαι στ’ ἀλήθεια ἕνας δοῦλος τοῦ ΑΛΛΑΧ. Μοῦ ἔδωσε τὸ Βιβλίο (τὴν ἀποκάλυψη) καὶ μὲ ἔκανε ἕνα προφήτη”. Αὐτὸς (εἶναι) ὁ Ἰησοῦς, ὁ γιὸς τῆς Μαριάμ» (Κοράνι, 19, 30 καὶ 34).

«Ἡ κατάσταση τοῦ Ἰησοῦ μπροστὰ στὸν ΑΛΛΑΧ εἶναι ὅμοια μ’ ἐκείνη τοῦ Ἀδάμ, ποὺ τὸν ἔπλασε ἀπὸ χῶμα» (Κοράνι 3· 59).

«Γιατὶ ἀκόμα καυχήθηκαν: “ φονεύσαμε τὸν Χριστὸ Ἰησοῦ, τὸ παιδὶ τῆς Μαριάμ, τὸν Ἀπόστολο τοῦ ΑΛΛΑΧ”. Κι ὅμως δὲν τὸν σκότωσαν, κι οὔτε τὸν σταύρωσαν, ἀλλ’ ἔτσι φαίνεται σ’ αὐτούς... Ἀλλὰ ὁ ΑΛΛΑΧ τὸν σήκωσε ψηλὰ κοντά Του γιατὶ ὁ ΑΛΛΑΧ εἶναι πανίσχυρος. Σοφός... Καὶ δὲν ὑπάρχει κανεὶς ἀπ’ τοὺς ὀπαδοὺς τῆς Βίβλου ποὺ νὰ πεθαίνει χωρὶς νὰ πιστέψει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἄνθρωπος» (Κοράνι 4· 157-159).

«Ὁ Μεσσίας ὁ γιὸς τῆς Μαριὰμ δὲν ἦταν τίποτ’ ἄλλο, παρὰ ἕνας Ἀπόστολος. Τόσοι καὶ τόσοι ἀπόστολοι πέρασαν πρὶν ἀπ’ αὐτόν. Ἡ μητέρα του ἦταν μιὰ φιλαλήθης γυναῖκα... Κοίταξε πῶς ὁ ΑΛΛΑΧ τοῦ φανέρωσε τὶς Ἐντολές Του...

Τότε εἶπε ὁ ΑΛΛΑΧ: “Ὤ! Ἰησοῦ, γιὲ τῆς Μαριάμ! Θυμήσου τὴν χάρη Μου σὲ σένα... Σ’ ἐνίσχυσα μὲ τ’ Ἅγιο Πνεῦμα... σοῦ ἔμαθα τὸ Βιβλίο καὶ τὴ Σοφία, καὶ τὸ Νόμο καὶ τὸ Εὐαγγέλιο, κι ἀκόμα ἔφτιαξες -μὲ τὴν ἄδειά Μου- ἕνα πουλί, καὶ γιάτρεψες -μὲ τὴν ἄδειά Μου- τοὺς ἐκ γενετῆς τυφλοὺς καθὼς καὶ τοὺς λεπρούς, κι ἀνάστησες -μὲ τὴν ἄδειά μου- τοὺς νεκρούς”» (Κοράνιο 5· 75, 110, 112).

2. ΜΟΝΟ Ο ΑΛΛΑΧ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ – ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ

«Πράγματι βλαστήμησαν ὅσοι εἶπαν: “Ὁ ΑΛΛΑΧ εἶν’ ἕνας ἀπ’ τοὺς τρεῖς τῆς Τριάδας”, γιατί, δὲν ὑπάρχει ἄλλος θεὸς ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἕνα Θεό. Καὶ ἂν δὲν παραιτηθοῦν ἀπ’ τὸν λόγο τους αὐτό, τότε αὐτοὶ εἶναι ἄπιστοι...» (Κοράνιο 5· 73).

3. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΡΝΕΙΤΑΙ (κατὰ τὸ Κοράνιο) ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΩΣ ΜΟΝΟΝ ΘΕΟ ΤΟΝ ΑΛΛΑΧ

«Κι εἶπαν οἱ μαθητές: “Ὤ! Ἰησοῦ, γιὲ τῆς Μαριάμ! Μήπως μπορεῖ ὁ Κύριός σου, νὰ μᾶς στείλει ἀπ’ τὸν οὐρανό, ἕνα στρωμένο τραπέζι;” Εἶπεν (ὁ Ἰησοῦς): “Φοβηθεῖτε τὸν ΑΛΛΑΧ, ἂν εἶστε πιστοί”» (Κοράνιο 5· 112).

«Καὶ πρόσεξε, ὅταν ὁ ΑΛΛΑΧ θὰ πεῖ: “Ὤ! Ἰησοῦ, γιὲ τῆς Μαριάμ! Μήπως εἶπες στοὺς ἀνθρώπους: <Λατρεύετε ἐμένα καὶ τὴν μητέρα μου σὰν Θεοὺς ἐκτὸς ἀπ’ τὸν ΑΛΛΑΧ;> ”Δόξα σὲ Σένα! ” Εἶπε ὁ Ἰησοῦς. ”Ποτὲ δὲν θὰ ἔλεγα ὅ,τι δὲν εἶχα δικαίωμα (νὰ πῶ)... Ποτὲ δὲν τοὺς εἶπα τίποτε παραπάνω ἀπὸ ὅσα μὲ διέταξες νὰ πῶ: “Νὰ λατρεύετε τὸν ΑΛΛΑΧ, τὸν Κύριό μου καὶ τὸν Κύριό σας”, κι ἤμουν μάρτυρας γι’ αὐτοὺς ἐφ’ ὅσον βρισκόμουν κοντά τους» (Κοράνιο 5· 116-117).

«Πῆραν τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς ἀναχωρητές τους γιὰ κυρίους, ἀντὶ τὸν ΑΛΛΑΧ καὶ (πῆραν γιὰ Κύριο τὸ Μεσσία τὸ γιὸ τῆς Μαριάμ, [παρότι] εἶχαν διαταχθεῖ νὰ μὴ λατρεύουν παρὰ μόνο τὸν ΑΛΛΑΧ, τὸν Ἕνα. Δὲν ὑπάρχει θεὸς παρὰ μόνο Ἐκεῖνος (ὁ ΑΛΛΑΧ). Δόξα στὴν Παντοδυναμία Του!» (Κοράνιο 9· 31).http://tikaras.files.wordpress.com/2008/05/korani-greek1.pdf

Ἦταν δυνατὸν –κ. Βαρθολομαῖε, κ. Θεόδωρε, κ. Θεόφιλε– οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ δώριζαν βιβλία τῶν αἱρετικῶν, ὅπως τοῦ Ἀρείου, Νεστορίου, Μακεδονίου κ.λπ. σὲ πιστοὺς ἤ ἀπίστους; Ὄχι μόνο δὲν δώρισαν, ἀλλὰ οἱ Ἅγιοι (σὲ ἀντίθεση μὲ σᾶς ποὺ ἐκθεμελιώνετε τὴν Πίστη καὶ ἑτοιμάζετε τὴν ἔλευση τοῦ Ἀντίχριστου) θεωροῦσαν μόλυσμα ἀκόμα καὶ νὰ ἔχουν βιβλία τῶν αἱρετικῶν στὰ σπίτια τους οἱ πιστοί· ἀπέφευγαν ἀκόμα καὶ νὰ ἀναφέρουν τὶς αἱρετικὲς ἰδέες (ἐκτὸς ἂν ἔπρεπε νὰ τὶς ἀνασκευάσουν), γιατὶ καὶ μόνο τὸ ἄκουσμά τους μόλυνε τὴν ἀκοὴ καὶ τὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν!

Ἐξέταζοντας παρόμοιο θέμα ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, παραθέτει τὴν ὑποθετικὴ διαλογικὴ συζήτηση τοῦ Μωάμεθ μὲ τὸν Χριστό, κατὰ τὴν ὁποία ὁ Χριστὸς παραδέχεται(!) ὅτι εἶναι ψεῦτες ὅσοι ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι Θεός!!! (Κοράνιο, 19, 29 κατὰ μετάφραση ἁγ. Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ:

«”Ὤ Ἰησοῦ, σὺ εἶπας ὅτι Υἱὸς εἰμὶ τοῦ Θεοῦ καὶ Θεός;". Καὶ ἀπεκρίθη φησὶν ὁ Ἰησοῦς· "Ἴλεώς μοι, Κύριε· σὺ οἶδας ὅτι οὐκ εἶπον, οὐδὲ ὑπερηφανῶ εἶναι δοῦλος σου· ἀλλ' ἄνθρωποι οἱ παραβάται ἔγραψαν, ὅτι εἶπον τὸν λόγον τοῦτον, καὶ ἐψεύσαντο κατ' ἐμοῦ καὶ εἰσὶ πεπλανημένοι"».

Καὶ ἐπιλέγει ὁ π. Θεόδωρος: «Κατὰ τὰ ἄλλα ἐμεῖς μποροῦμε νὰ ὀνομάζουμε τὸ Κοράνιο “ἱερὸ” καὶ νὰ τὸ ἐξισώνουμε μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, γιὰ τὸ ὁποῖο τὸ ἴδιο τὸ “ἱερὸ” Κοράνιο πιστεύει ὅτι γράφτηκε ὄχι ἀπὸ τὸν Θεό, ἀλλὰ ἀπὸ ἀνθρώπους “παραβάτας”, “ψεύστας” και “πεπλανημένους”. Ἀπέμεινε τελικῶς κάτι ποὺ νὰ πιστεύουμε καὶ νὰ ἀκολουθοῦμε;»(Θεοδώρου Θ. Ζήση, πρωτοπρ., Διαθρησκειακὲς Συναντήσεις).

Ποιό Εὐαγγέλιο, λοιπόν, κηρύττουν οἱ «ἡγέτες» τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας; Ποιά πίστη διδάσκουν; Τί ἄραγε πιστεύουν; Γιατί ἀκόμα τοὺς ἀνέχονται, τοὺς ἀποδέχονται καὶ τοὺς ὑποδέχονται οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι, ὁ ἱερὸς κλῆρος καὶ οἱ πιστοί;

Ἀλήθεια, οἱ ἐπίσκοποι ποὺ μιλοῦν γιὰ μετάνοια τοῦ λαοῦ, ἡ ὁποία εἶναι δυνατὸν νὰ μᾶς βγάλει ἀπὸ δυσκολίες πρόσκαιρες καὶ ὑλικὲς (τὴν οἰκονομικὴ καὶ κάθε ἄλλη κρίση), δὲν ὑποψιάζονται, ὅτι ἡ ἀδιαφορία γιὰ θέματα Πίστεως, ἀποτελεῖ σοβαρότερο θέμα καὶ ἁμάρτημα φοβερὸ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ; Ὅτι ἡ ἀδιαφορίακαὶ ἡ σιωπή, ὅταν προσβάλλεται ὁ Θεὸς καὶ ἡ Πίστη, ἔχει χαρακτηρισθεῖ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους, ὡς «τρίτο εἶδος ἀθεΐας» καὶ ἄρα αὐτὴ ἡ μετάνοια ὅλων μας –μὲ πρώτους τοὺς ἐπισκόπους– προηγεῖται;

«Φιλορθόδοξος Ἕνωσις “Κοσµᾶς Φλαµιᾶτος”»

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ''
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΕΚ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ

«ΜΗΔΕΝ ΝΟΘΟΝ ΔΟΓΜΑ Τῼ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙ ΠΑΡΑΔΕΧΕΣΘΕ» (6o ΜΕΡΟΣ-ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ)

᾿Ανεπίκαιροι οἱ πατέρες;

Βεβαίως οἱ οἰκουμενιστές διακηρύττουν ὅτι ἀγαποῦν καί τιμοῦν τούς πατέρες. Δυστυχῶς ὅμως δέν ἀκολουθοῦν τήν τακτική ἐκεί νων, διότι τούς θεωροῦν ἀνεπίκαιρους1.
Σήμερα, λένε, οἱ ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν ἐπιβάλλουν νά συμμορφωθοῦμε μέ τό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς. ᾿Αλλά τό πέρασμα τοῦ χρόνου δέν ἀλλοιώνει σέ τίποτε τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. ῾Η πίστη δέν παλιώνει οὔτε χρειάζεται ἐκ συγχρονισμό ἤ βελτίωση. Τροποποιοῦνται καί ἐκσυγχρονίζονται τά ἀνθρώπινα δημιουργήματα ὄχι τά ἔργα τοῦ Θεοῦ. Οἱ προσπάθειες τῶν ἐπιστημόνων π.χ. στρέφονται γύρω ἀπό τό πῶς θά ἀξιοποιήσουν τήν ἡλιακή ἐνέργεια, κανείς δέν σκέφθηκε νά βελτιώσει τόν ἥλιο. Πολύ περισσότερο δέν ἔχουμε δικαίωμα νά «ἀνακαινίσουμε» τήν ἀλήθεια, πού ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός, ὁ νοητός ἥλιος τῆς δικαιοσύνης μᾶς ἔχει ἀποκαλύψει. Καί γιά νά θυμηθῶ τόν μεγάλο δογματικό τῆς ᾿Εκκλησίας μας ᾿Ιωάννη Δαμασκηνό ἡ θέση τῶν ᾿Ορθοδόξων στόν σύγχρονο κόσμο εἶναι ἀκριβῶς ὅπως τήν διασάφησε ἐκεῖνος· «Πάντα τοίνυν τά παραδεδομένα ἡμῖν διά τε νόμου καί προφητῶν καί ἀποστόλων καί εὐαγγελιστῶν δεχόμεθα καί γινώσκομεν καί σέβομεν, οὐδέν περαιτέρω τούτων ζητοῦντες... Ταῦ τα ἡμεῖς στέρξωμεν, καί ἐν αὐτοῖς μείνωμεν, μή μεταίροντες ὅρια αἰώνια, μηδέ ὑπερβαίνοντες τήν θείαν παράδοσιν»2.
Φυσικά καθόλου δέν συνάδουν μέ τήν «θείαν παράδοσιν» οἱ διαθρησκειακές συναντήσεις καί συμπροσευχές (πρβλ. Καμπέρα, ᾿Ασσίζη κτλ), ὅπου συμμετεῖχαν καί ἐκπρόσωποι τῶν ᾿Ορθοδόξων. «Προσχήματι ἀγάπης» σέρνουμε τήν ἄσπιλη ᾿Ορθοδοξία στόν κυκεώνα τῶν νόθων δογμάτων. ῎Ετσι καταντοῦμε περίγελως ἀκόμη καί τῶν μαρτύρων τοῦ ᾿Ιεχωβᾶ. Εἶδα σέ κάποιο ἀπό τά βιβλία τους φωτογραφία μιᾶς τέτοιας διαθρησκειακῆς συμπροσευχῆς μέ δηκτικά σχόλια.
῾Η νέα ἐποχή θέλει μία ἐκκλησία οἰκουμενιστική, δηλαδή ἕνα συνονθύλευμα ὅλων τῶν «χριστιανικῶν» ὁμολογιῶν καί αἱρέσεων - γιατί ὄχι- καί ὅλων τῶν θρησκειῶν, πού ὁμολογοῦν ἕνα Θεό εἴτε αὐτός λέγεται Τριαδικός εἴτε ᾿Αλλάχ εἴτε ὁτιδήποτε ἄλλο! Πρόσφατα ἀκούσθηκαν καί μάλιστα ἀπό ἐπίσημα χείλη ἀπόψεις ὅπως: «Κατά βάθος μία ἐκκλησία ἤ ἕνα τέμενος ἀποβλέπουν στήν ἴδια πνευματική καταξίωση τοῦ ἀνθρώπου»3! ᾿Ακόμη, ὅτι «Ρωμαιοκαθολικοί (δηλαδή παπικοί) καί ᾿Ορθόδοξοι, Προτεστάνται καί ῾Εβραῖοι, Μουσουλμάνοι καί ᾿Ινδοί, Βουδισταί καί Κομφουκιανοί... θά πρέπει νά συντελέσωμε ὅλοι μας στήν προώθηση τῶν πνευματικῶν ἀρχῶν τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τῆς ἀδελφοσύνης καί τῆς εἰρήνης. Τοῦτο ὅμως θά μπορέσει νά γίνει μόνον ἐάν εἴμεθα ἡνωμένοι ἐν τῷ πνεύματι τοῦ ἑνός Θεοῦ»4. Μέ τό πρόσχημα τῆς ἀγάπης αὐτή ἡ οἰκουμενιστική ἀδελφοσύνη καί εἰρήνη, ἐξαφανίζει τίς διαφορές μεταξύ ὁμολογιῶν καί θρησκειῶν, σχετικοποιεῖ τήν πίστη καί ἐπιβάλλει τό νόθον δόγμα. Θέτει ἐκτός ζωῆς καί ἐνδιαφέροντος τόν Χριστό καί τό Εὐαγγέλιο, ἀπωθεῖ στά ἀζήτητα τήν μία ἀληθινή ᾿Εκκλησία.

Τραγικός ἀπολογισμός

«᾿Αγάπην δείκνυσι γνησίαν», διακηρύττει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, «οὐ κοινωνία τραπέζης, οὐδέ
πρόσρησις ὑψηλή, οὐδέ κολακεία ρημάτων, ἀλλά τό διορθῶσαι καί σκοπῆσαι τό συμφέρον τοῦ πλησίον καί τόν πεπτωκότα διαναστῆσαι...»5. Σέ τί ἔχομε ἀνορθώσει τούς ἑτεροδόξους μέ τούς ἀτέλειωτους διαλόγους μας; Πόσους ἔχουμε ὁδηγήσει στήν ἀλήθεια; ῾Ο ἀπολογισμός εἶναι τραγικός. Μεταφέρω τήν ἐνδιαφέρουσα ὁμολογία ἑνός πρώην προτεστάντη, τοῦ γνωστοῦ Frank Schaeffer: «῾Η Οἰκουμενική Κίνηση ἀποτελεῖ ἀποτυχία ἀπό τήν ᾿Ορθόδοξη ἄποψη.
Εἶναι ἕνα ἄθλιο φιάσκο, ἰσότιμο μέ τήν ἄτυχη Λεγεώνα τῶν ἐθνῶν, ἕνα ἄλλο προϊόν τῆς μανίας τοῦ οὐτοπισμοῦ, πού κυρίευσε τόν εἰκο στό αἰώνα. ῾Η ᾿Ορθοδοξία δέν “ζύμωσε ὅλη τή ζύμη”. Μᾶλλον τό ἀντίθετο συνέβη. ῾Η ἀποστασία τοῦ φιλελευθέρου Προτεσταντισμοῦ καί ἡ ἀποδοχή ἀπό τίς προτεσταντικές ὁμολογίες τῆς ἀνηθικότητας καί τῆς διαστροφῆς ἔχουν αὐξηθεῖ φανερά κατά τή διάρκεια τῆς “οἰκουμενιστικῆς ἐποχῆς”.
Σέ μία ἐκ τῶν ὑστέρων ἐξέταση φαίνεται καθαρά ὅτι ἔχει γίνει κατάχρηση τῆς ἀθώας καλῆς θέλησης τῶν ὀρθοδόξων στήν Οἰκουμενική Κίνηση. Στήν πραγματικότητα ἡ ἐμπλοκή τῶν ὀρθοδόξων δέν πέτυχε νά μαρτυρήσει τήν ἀλήθεια, ἀλλά μόνο νά προσδώσει κῦρος σ᾿ ἕνα σκάνδαλο καί νά φέρει σέ σύγχυση τούς πιστούς γιά τό ποιός εἶναι ὁ πραγματικός χαρακτήρας τῆς ἀποστασίας τοῦ Προτεσταντισμοῦ καί τῆς σχετικοκρατίας. ᾿Αποτελεῖ τραγική εἰρωνεία τό γεγονός ὅτι οἱ χιλιάδες προτεστάντες, οἱ ὁποῖοι ἔχουν πρόσφατα μεταστραφεῖ στήν ᾿Ορθοδοξία, συμπεριλαμβανομένου καί ἱκανοῦ ἀριθμοῦ λαϊκῶν εὐαγγελικῶν ποιμένων καί ἱερέων ἀπό διάφορη ὁμολογιακή προέλευση, δέν ἦρθαν στήν ᾿Ορθοδοξία ἀπό τήν ᾿Ορθόδοξη “μαρτυρία”῾ στίς οἰκουμενιστικές συναντήσεις, ἀλλά συνέβη ἀκριβῶς τό ἀντίθετο.
Τό κῦμα τῶν προσφάτων προτεσταντῶν προσηλύτων ἦρθε μέσα στήν ᾿Εκκλησία ὄχι ἐξ αἰτίας τῶν εὐγενικῶν τους προσπαθειῶν στόν “διάλογο”, ἀλλά ἐξ αἰτίας τῆς αἰώνιας, τῆς πατερικῆς καί ἀποστολικῆς μαρτυρίας. Σ᾿ αὐτή μπορεῖ νά συμπεριληφθεῖ καί ἡ μαρτυρία ἐκείνη, ἡ ὁποία διακηρύττει μέ δύναμη τήν ἀποκλειστική φύση τῆς ᾿Ορθόδοξης ᾿Εκκλησίας ὡς τῆς ἀληθινῆς ᾿Εκκλησίας.
Πρώην προτεστάντες, ὅπως ἐγώ, δέν ἤρθαμε στήν ᾿Ορθοδοξία, καί μάλιστα μέ ἀκριβό προσωπικό κόστος, ἐπειδή κάναμε κάποιον “διάλογο” ἤ μᾶς εἶπαν ὅτι “ὅλοι ἐμεῖς εἴμαστε μία εὐτυχισμένη οἰκογένεια χριστιανῶνʼ, ἀλλά γιά νά μπορέσουμε νά βροῦμε τήν ἀλήθεια»6.
῾Η προσφορά αὐτῆς τῆς ἀλήθειας γιά τήν ὁποία διψοῦν οἱ αἱρετικοί ἀποτελεῖ τήν ὕψιστη ἔκφραση ἀγάπης. Δέν ἔχουμε, λοιπόν, τό δικαίωμα μέ τό πρόσχημα τῆς ἀγάπης νά τούς ἀποκρύπτουμε τήν ἀλήθεια, νά ἐξισώνουμε τό ὀρθόδοξο δόγμα μέ τά δικά τους νόθα δόγματα.
᾿Αξίζει νά θυμηθοῦμε ἐδῶ αὐτό πού εἶχε γράψει πρίν μερικές δεκαετίες ὁ ἀείμνηστος π. ᾿Ιουστῖνος Πόποβιτς: «Χωρίς τήν ἀποστολικήν καί ἁγιοπατερικήν ὁδόν, χωρίς τήν ἀποστολικήν καί ἁγιοπατερικήν ἀκολούθησιν ὄπισθεν τοῦ μόνου ἀληθινοῦ καί ἀειζώου Θεοῦ, τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος Χριστοῦ, εἶναι βέβαιον ὅτι ὁ ἄνθρωπος θά καταποντισθῇ εἰς τήν νεκράν θάλασσαν τῆς εὐρωπαϊκῆς πολιτισμένης εἰδωλολατρίας καί ἀντί τοῦ Ζῶντος καί ᾿Αληθινοῦ Θεοῦ, θά λατρεύσῃ τά ψευδοείδωλα τοῦ αἰῶνος τούτου, εἰς τά ὁποῖα δέν ὑπάρχει σωτηρία οὔτε ἀνάστασις οὔτε θέωσις διά τό θλιμμένον ὄν, τό ὀνομαζόμενον ἄνθρωπος»7.
῾Η σημερινή κατάσταση τοῦ λεγομένου δυτικοῦ χριστιανικοῦ κόσμου ἐπαληθεύει θλιβερά τήν πρόβλεψη τοῦ ἁγίου ἐκείνου ἀνθρώπου. ῾Η θρησκευτική πλάνη τῆς Δύσεως ὁδήγησε σέ ἀδιέξοδα
ἀπελπισίας. Οἱ πυκνές αὐτοκτονίες, ἡ ἀπαξίωση τῆς ζωῆς μέ τήν ἀχαλίνωτη ροπή σέ κάθε εἴδους
κατάχρηση, τά ναρκωτικά, ἀλλά καί ἡ στροφή πολλῶν εὐρωπαίων χριστιανῶν στίς ἀποκρυφιστικές ἀνατολικές θρησκεῖες καί σ᾿ αὐτόν τόν μουσουλμανισμό ἀποτελοῦν, νομίζω, ἕναν σοβαρό δείκτη. Εἶναι βέβαια γεγονός ὅτι ἡ ραγδαία ἐπίδραση τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ κατέστησε συνηθισμένα καί ἐδῶ στήν πατρίδα μας ἔκτροπα τέτοιου εἴδους. Μπορεῖτε ὅμως νά φαντασθεῖτε πόσο αὐτά θά αὐξηθοῦν, ὅταν ἡ ᾿Ορθοδοξία παραιτηθεῖ ἀπό τήν ἀλήθεια καί ταυτισθεῖ μέ τίς δυτικές αἱρετικές θέσεις;
῾Η προχωρημένη κοινωνική ἀποσύνθεση μαρτυρεῖ ἀδιάψευστα τήν πνευματική χρεωκοπία τῆς Δύσεως. ῾Η νομιμοποίηση τῶν γάμων μεταξύ ὁμοφυλοφίλων, ἡ ἱερωσύνη τῶν γυναικῶν καί τόσες ἄλλες παρεκτροπές ἔχουν ὁδηγήσει πολλούς στήν ἀηδία καί ἀπομάκρυνση ἀπό τόν «δυτικό Χριστιανισμό».
Εἶναι ἐνδεικτικό τό γεγονός ὅτι στό Λονδίνο καί σέ ἄλλες μεγάλες πόλεις τῆς ᾿Αγγλίας ἐδῶ καί δεκαετίες ἔχει ἀρχίσει τό ξεπούλημα τῶν ναῶν. ᾿Από ἄμεση πηγή καί προσωπική ἐμπειρία γνωρίζω ὅτι στήν ᾿Αγγλία τό 1982 περίπου 2.000 ναοί εἶχαν πουληθεῖ σέ διάφορες ἐπιχειρήσεις καί καταστήματα.

῾Η ἐπείγουσα ἀνάγκη

Τί ἀποδεικνύουν ὅλα αὐτά; ᾿Αποδεικνύουν ὅτι δέν μᾶς χρειάζεται «νέα ἐκκλησία», ἀλλά ρίζωμα στήν πρώτη καί αἰώνια ᾿Εκκλησία, στήν ᾿Ορθοδοξία. Δέν μᾶς χρειάζονται ἀτέλειωτοι διάλογοι πού δέν βγάζουν πουθενά καί μόνον καθιστοῦν τήν ᾿Ορθόδοξη πίστη μας συνεργό καί «ἀβανταδόρο» γιά τήν ἀναγνώριση καί προώθηση τῶν νόθων δογμάτων. Εἶναι καιρός οἱ ἱεράρχες καί οἱ θεολόγοι μας νά ἐπαναλάβουν ἐκεῖνο πού εἶχε γράψει ὁ πατριάρχης ᾿Ιερεμίας Τρανός στήν δεύτερη ᾿Απόκρισή του πρός τούς προτεστάντες θεολόγους τῆς Τυβίγγης: «῞Ωστε τό καθ᾿ ὑμᾶς ἀπαλλάξατε τῶν φροντίδων ἡμᾶς. Τήν ὑμετέραν οὖν πορευόμενοι, μηκέτι μέν περί
δογμάτων, φιλίας δέ μόνης ἕνεκα εἰ βουλητόν γράφετε»8.
῞Οσο γιά τό ὀρθόδοξο πλήρωμα ὀφείλει μέ ζῆλο ἱερό νά ἐντρυφήσει στά λόγια τοῦ ἁγίου ᾿Ιωάννη τοῦ Δαμασκηνοῦ: «Εἰπέ μοι, ὦ ἄνθρωπε, τίνας ὑπακούσομεν, τόν χορόν τῶν σεπτῶν πατριαρχῶν τῶν ἐκλαμψάντων ἀπό τῆς ἁγίας καί οἰκουμενικῆς πρώτης Συνόδου ἕως τῆς ἕκτης, ἥν καί πᾶσα χώρα, ἀπ᾿ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ ἕως τῶν ἄκρων ἐσφράγισεν, ἤ τούς ὑποκριτάς ἱερεῖς τούς νόθον δόγμα ὕστερον τῇ ᾿Εκκλησίᾳ περιφέροντας, ὅ οὐδείς τῶν πατριαρχῶν καί τῶν θρόνων ἐκύρωσεν, ἀλλά μᾶλλον καί ἐξωστράκισαν, καί στηλιτευτικούς αὐτῶν λόγους ἐξαπέστειλαν, ὡς ἐχθρῶδες Θεῷ δόγμα μελετήσαντας, καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν κανόνων ἀλλότρια θεσπίσαντας;»9.
Τέλος, εἶναι ἐνθαρρυντικό τό γεγονός ὅτι παρ᾿ ὅλες τίς ἐλλείψεις καί τά λάθη τῶν ὀρθοδόξων, ἡ ᾿Ορθοδοξία σήμερα κτίζει ναούς καί ἐπανδρώνει μοναστήρια. «Προτεστάντες καί Ρωμαιοκαθολικοί», γράφει ὁ προαναφερθείς Frank Schaeffer, «ὡς ἄτομα πρέπει νά προσκληθοῦν νά ἐπιστρέψουν στό σπίτι, στήν ἀληθινή ἀρχαία ᾿Εκκλησία, στήν ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία. Τά θυσιαστήριά μας εἶναι καθαρά, οἱ Λειτουργίες μας ἀνέπαφες καί τό Πνεῦμα κατοικεῖ στά ἱερά μας.
᾿Εμεῖς δέν ἔχουμε ἀλλάξει. ᾿Εμεῖς πρέπει νά μοιραστοῦμε αὐτό τό ζωντανό νερό μέ τόν διψασμένο κόσμο. ᾿Εμεῖς οἱ ᾿Ορθόδοξοι χριστιανοί πρέπει νά ἔχουμε τό θάρρος νά σταθοῦμε στά πόδια μας καί νά μή εἴμαστε πλέον ἐκεῖνοι πού κάνουν τήν ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία ἀόρατη, “τό πιό καλά κρυμμένο μυστικό στήν ᾿Αμερική”»10. ῾Ο ἴδιος σέ νεώτερο ἄρθρο του ἐπαναλαμβάνει· «᾿Εάν θέλουμε πραγματική ἑνότητα μεταξύ ὅλων τῶν χριστιανῶν, θά πρέπει νά ἐπικεντρώσουμε τήν προσοχή μας στόν ᾿Ορθόδοξο εὐαγγελισμό. Θά πρέπει νά κηρύξουμε τά καλά νέα τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί νά κα λέσουμε ὅλους ὅσους πιστεύουν στόν Χριστό, στήν πληρότητα τῆς μίας ἁγί ας καθολικῆς καί ἀποστολικῆς ᾿Εκκλησίας»11.
῾Η ᾿Ορθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ἐλπίδα τοῦ κόσμου καί ὀφείλει νά παραμείνει σταθερή στά δόγματά της, ἀναλλοίωτη καί ἀπαραχάρακτη. ῎Οχι μόνο γιά νά ὁδηγεῖ στήν λύτρωση τά παιδιά της, ἀλλά καί γιά νά κρατᾶ ἄσβεστο τό φῶς, στό ὁποῖο μιά μέρα θά ζητήσει νά ἐπιστρέψει ὁ δυτικός κόσμος. Αὐτό τῆς ὑπαγορεύει τό γνήσιο δόγμα της, αὐτό τῆς ἐπιβάλλει ἡ ἀληθινή ἀγάπη της.

Ὑποσημειώσεις:

1 Εὔστοχα γράφει ὁ Ν. Π. Βασιλειάδης· «᾿Εκεῖνοι (οἱ πατέρες) ὑπέτασσαν τήν ἀγάπην πρός τά πρόσωπα εἰς τήν ἀγάπην πρός τόν Θεάνθρωπον Κύριον καί τήν ᾿Εκκλησίαν, τό μυστικόν σῶμα τοῦ Χριστοῦ. ῞Οσοι ἀπό τούς σημερινούς σπεύδουν ἀσυγκράτητοι πρός τήν ἕνωσιν καί κρίνουν τά πράγματα μέ κριτήρια κοσμικά, ὑποτάσσουν τήν ἀγάπην πρός τόν Σωτῆρα Κύριον καί τήν ᾿Εκκλησίαν του εἰς τήν ἀγάπην πρός πρόσωπα, τά ὁποῖα παρεχάραξαν τό ᾿Ορθόδοξον δόγμα καί ἔσχισαν τήν ἁγίαν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ» (῾Ο ἅγιοςΜᾶρκος ὁ Εὐγενικός καί ἡ ἕνωσις τῶν ᾿Εκκλησιῶν, ᾿Αθῆναι 1998, σελ. 116).
2. ᾿Ιω. Δαμασκηνοῦ, ῎Εκδ. ᾿Ορθοδόξου Πίστε ως ΡG 94,792· ΕΠΕ 1,56.
3 Περ. ᾿Επίσκεψις, ἀρ. φύλ. 494 (1993), 23.
4 Περ. ᾿Επίσκεψις, ἀρ. φύλ. 511 (1994), 28.
5 ᾿Ιω. Χρυσοστόμου, Εἰς τήν Γένεσιν 9,2· ΡG 54, 623.
6 Frank Schaeffer, Χορεύοντας μόνος, μετφρ ἀρχιμ. π. Αὐγ. Μύρου, β´ ἔκδ., σελ. 505-506.
7 ᾿Ιουστίνου Πόποβιτς, ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία καί Οἰκουμενισμός, σελ. 252.
8 Βλ. Καρμίρη, ΤάΔογματικά καί ΣυμβολικάΜνημεῖα τῆς ᾿Ορθ. Καθολικῆς ᾿Εκκλησίας, Graz 1968, 2,489.
9 ᾿Ιω. Δαμασκηνοῦ, Περί ἁγίων εἰκόνων, ΡG 95,332.23.
10 Frank Schaeffer, ὅ.π., σελ. 513.
11 Frank Schaeffer, Letters to Father Aristotle, let. 24, μετφρ. Ἀσκάλωνος Νικηφόρου, σελ. 169-172.

ΠΗΓΗ ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ'' ΑΡ. ΦΥΛ. 1924