«οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (12ο ΜΕΡΟΣ)

Αιρέσεις-πλάνες

Ο διάβολος χρησιμοποιεί με πολλή τέχνη δυό δίδυμες παγίδες: τήν ύπερηφάνεια καί τό ψεύδος. Με τήν υπερηφάνεια σκοτίζει το νού του ανθρώπου καί στή συνέχεια εύκολα τόν παρασύρει στό ψεύδος, πού οι χειρότερες εκφράσεις του είναι ή αίρεση καί ή πλάνη. Στην αρχή, βέβαια, χρησιμοποιεί ψίχουλα αλήθειας, σιγά-σιγά, όμως, φτάνει να παρουσιάζει τό ψέμα σάν αλήθεια. Γιατί τό ψέμα πολλές φορές μοιάζει πολύ μέ τήν αλήθεια, αν καί είναι τόσο διαφορετικό απ' αυτήν, όπως λ.χ. ή κάλπικη λίρα από τήν πραγματική ή τό ψεύτικο μαργαριτάρι άπό τό αληθινό.

Ολοι οι αιρετικοί καί οι ψευδοδιδάσκαλοι πέφτουν στην πλάνη, άφού προηγουμένως παγιδευθούν σέ μιάν ενδόμυχη έπαρση. Τό λόγο τους γιά τόν Θεό τόν στηρίζουν πάνω στή δική τους λογική καί φαντασία, μέ αποτέλεσμα νά διδάσκουν μιά στοχαστική, σατανική "θεολογία". Αυτοί, μάλιστα, στή συμπεριφορά τους εμφανίζονται πολύ ευσεβείς καί προκαλούν τήν εκτίμηση καί τό σεβασμό των άλλων, γιατί ό διάβολος, ως πονηρός πού είναι, δέν τους σπρώχνει πιά στό νά κάνουν εξωτερικά τό κακό. Προσπαθεί, λοιπόν, μέσω αυτών των εύσεβόσχημων υπηρετών του, νά δημιουργεί καί νά διαδίδει τίς αιρέσεις καί τίς πλανεμένες διδασκαλίες, ώστε πλήθη ανθρώπων νά οδηγούνται μακριά άπό τόν Χριστό καί τήν αγία Εκκλησία Του.

Επειδή ό διάβολος είναι ψεύτης καί πατέρας του ψεύδους (Ιω. 8:44), όλοι οι αιρετικοί, πού οδηγούν τους συνανθρώπους τους στην πλάνη, αν καί δέν τό παραδέχονται, είναι «τά τέκνα του διαβόλου» (Α' Ιω. 3:10). Σ' αύτούς απευθύνεται διαχρονικά ό Κύριος, όταν λέει: «Ύμείς εκ τον πατρός του διαβόλου έστέ, καί τάς έπιθυμίας του πατρός υμών θέλετε ποιείν» (Ιω. 8:44).

Αύτοί είναι οι «ψευδόχριστοι καί ψευδοπροφήται», πού, όπως προείπε ό Χριστός, κινούνται ανάμεσά μας «εν ένδύμασι προβάτων, έσωθεν δέ είσι λύκοι άρπαγες» (Ματθ. 24:24, 7:15). Αυτοί είναι οι «ψευδάδελφοι» και «ψευδαπόστολοι, έργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις άποστόλους Χριστού» (Β' Κορ. 11:26,13), γιά τό κατάντημα και την απώλεια των οποίων έκλαιγε ό απόστολος Παύλος (Φιλιπ. 3:18-19).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΡΘΡΑ

1. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (1ο ΜΕΡΟΣ)
2. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (2ο ΜΕΡΟΣ)
3. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (3ο ΜΕΡΟΣ)
4. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (4ο ΜΕΡΟΣ)
5. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (5ο ΜΕΡΟΣ)
6. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (6ο ΜΕΡΟΣ)
7. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (7ο ΜΕΡΟΣ)
8. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (8ο ΜΕΡΟΣ)
9. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (9ο ΜΕΡΟΣ)
10. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (10ο ΜΕΡΟΣ) -
11. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (11ο ΜΕΡΟΣ) -