Ξεκίνησαν να ρίχνουν τα οικουμενιστικά τους βέλη όσοι υποστηρίζουν τους περίφημους «διαλόγους» μεταξύ των αιρετικών στοχεύοντας, ποιούς άλλους; τους αντιοικουμενιστές κληρικούς της Ρωσίας οι οποίοι πρόσφατα αποτειχίσθηκαν απο τους λατινόφρονας επισκόπους τους. Βέβαια η στάση των οικουμενιστών «Ορθοδόξων» κληρικών αποδεικνύει την αδιαφορία τους δια τους σκανδαλισθέντας ορθοδόξους χαρακτηρίζοντάς τους ως ανθρώπους με «διεστραμένες αντιλήψεις» και μάλιστα πάσχοντας απο «αγοραφοβία»!!! Μάλλον απο την συχνή συναναστροφή με τους αιρετικούς παπικούς, αρχίζουν να πάσχουν οι ίδιοι απο την ''παπική εκκλησιολογία'' λησμονώντας ότι Εκκλησία είναι κλήρος και λαός, και όχι μόνο οι δεσποτάδες οι οποίοι είναι ποτισμένοι με τα νάματα του Οικουμενιστικού δηλητηρίου. Εμείς ευχόμαστε ο Θεός να τους ελεήσει και να τους φωτίσει ώστε να επιστρέψουν εις την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ.
Το κείμενο έχει ως εξής
Σε αυτές τις περιπτώσεις οι ανθρωπολόγοι προειδοποιούν τους, δικαιολογημένα, περίεργους εκπροσώπους διαφόρων ανθρωπιστικών οργανώσεων ότι η επιθυμία τους να προσφέρουν στα μέλη των φυλών αυτών τα «καλά» του σύγχρονου πολιτισμού μπορεί να έχει αντίθετα από τα προσδοκώμενα και άκρως επικίνδυνα για τη μελλοντική επιβίωση της συγκεκριμένης φυλής αποτελέσματα. Βεβαίως τοιούτου είδους περιπτώσεις είναι σπάνιες, εφόσον στο σύγχρονο κόσμο η επικοινωνία μεταξύ των διαφόρων «φυλών» έχει προσλάβει πλέον παγκόσμιο χαρακτήρα.
Παρ᾽όλη την ευρεία εξάπλωση των σύγχρονων μέσων επικοινωνίας και τη σχετικά εύκολη πρόσβαση σε αυτά, παρατηρούνται σε περιοχές, οι οποίες ευρίσκονται πολύ μακριά από το δάσος του Αμαζονίου, προσπάθειες επιβολής του απομονωτισμού όχι μόνο κάποιας συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας, αλλά ακόμα και ολόκληρων κοινωνιών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των προσπαθειών μπορεί να αποτελέσει η Β. Κορέα, μια χώρα η οποία εδώ και πολλά χρόνια ευρίσκεται πλήρως απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. Όμως, όπως πολύ σωστά θα σημειώσουν οι αναγνώστες της παρούσης ιστοσελίδας όχι μόνο σχετικά με το συγκεκριμένο παράδειγμα αλλά και για άλλα που δεν αναφέρουμε εδώ, πρόκειται για ένα δικτατορικό καθεστώς και όχι για κάποιο... τροπικό δάσος.
Με άλλα λόγια θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο απομονωτισμός δεν είναι τίποτε άλλο από την συνειδητή άρνηση του διαλόγου με τον περιβάλλοντα κόσμο.
Στις 30 Μαρτίου 2011 τρεις κληρικοί της Μητροπόλεως Izhevsk της Εκκλησίας της Ρωσίας απηύθυναν μια Ανοικτή Επιστολή στον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο, στην οποία αναφέρονταν σε ορισμένα ανησυχητικά, κατά την άποψή τους, φαινόμενα της εκκλησιαστικής ζωής της Ρωσίας (Σ.τ.σ.: στα ρωσικά: http://stnikola.ru/obra).
Συγκεκριμένα οι κληρικοί διαφωνούν με την αυστηρή «κάθετη» διοικητική οργάνωση της Εκκλησίας, σύμφωνα με την οποία οργανώνεται και το ιεραποστολικό έργο της, το οποίο, όπως πιστεύουν οι τρεις ιερείς, θυμίζει την «ιεραποστολή που πλημμύρισε τη Δύση μετά τη Β´ Βατικανή Σύνοδο. Δεν χρειαζόμαστε, υπογραμμίζουν οι Ρώσοι κληρικοί, ποιμένες ποδοσφαιριστές, καλλιτέχνες, τραπεζίτες, χρειαζόμαστε εκείνους που θα δίνουν το παράδειγμα στους άλλους με την ίδια τους τη ζωή. Η Εκκλησία έχει ανάγκη το ζωντανό κήρυγμα».
Ζητούν να αποχωρήσει αμέσως η Εκκλησία της Ρωσίας από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, θεωρώντας τη συμμετοχή της προϊόν «πιέσεων των χρουτσοφικών διωκτών, κύριος σκοπός των οποίων ήταν η εξόντωση της Ορθοδόξου Ρωσίας».
Ζητούν από τον Πατριάρχη να απομακρυνθεί από τον οικουμενισμό, να σταματήσει το θεολογικό διάλογο με το Βατικανό και να διακόψει την «επονείδιστη πρακτική της τυφλής συμφωνίας με την εξουσία και τα οποιαδήποτε παιχνίδια με τα παχιά πορτοφόλια». Θέλουν τον Πατριάρχη όχι μόνο να ευλογεί και να ασπάζεται τους εκπροσώπους της εξουσίας, αλλά και να τους στηλιτεύει. Απαιτούν από όσους κληρικούς συνεργάστηκαν με την ΚαΓκεΜπε να μετανοήσουν και απαιτούν από τον Πατριάρχη «πρώτος αυτός να αρνηθεί την κάρτα του πολίτη» (Σ.τ.σ.: αυτό σας θυμίζει κάτι;). Τέλος ζητούν από τον Πατριάρχη «να δει πως ζουν οι παπάδες στα χωριά που βρίσκονται στα όρια της φτώχιας, όταν την ίδια στιγμή μεγάλος μέρος του κλήρου, το οποίο χαϊδεύουν οι ισχυροί του κόσμου, πνίγεται στην πολυτέλεια».
Οι κληρικοί ζητούν από τον Πατριάρχη να μετανοήσει και δήλωσαν ότι πλέον δεν θα τον μνημονεύουν στη Θ. Λειτουργία.
Είναι περιττό να αναφέρουμε ότι ο εγχώριος Μητροπολίτης έθεσε τους τρεις κληρικούς σε αργία.
Υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες του παρόντος σημειώματος ότι το 2007 ο Επίσκοπος Αναδείρ και Τσουκότκας Διομήδης καθαιρέθηκε για παρόμοιες δηλώσεις. Όμως η περίπτωση του επισκόπου ήταν μια καθαρά «κλινική περίπτωση»...
Για πρώτη φορά, σχολιάζει ο Roman Lunkin μέλος του Ινστιτούτου για την Ευρώπη της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών (Σ.τ.σ.: στα ρωσικά: http://www.ej.ru/?a=news&id=10500), την πολιτική του Πατριάρχου Κυρίλλου δεν αμφισβητούν κάποιοι «γνήσιοι ορθόδοξοι» ζηλωτές, αλλά απολύτως φυσιολογικοί ιερείς, οι οποίοι θυσίασαν το μέλλον τους για να εκφράσουν αυτό που απασχολεί ένα μεγάλο μέρος του συνειδητού πληρώματος της Εκκλησίας της Ρωσίας τα τελευταία δύο χρόνια: η απόλυτη ταύτιση Εκκλησίας και Κράτους. Γι᾽ αυτό και η εξουσία, όπως αναφέρει ο Lunkin, έσπευσε να λάβει συγκεκριμένα μέτρα εναντίον των τριών κληρικών ώστε να μην τους δοθεί η δυνατότητα να λειτουργήσουν σε οποιοδήποτε χώρο.
Αυτό που παραβλέπει ο Lunkin είναι ότι οι εν λόγω κληρικοί, όπως σωστά σημειώνει ο ηγούμενος Αγαθάγγελος (Belykh) (Σ.τ.σ.: στα ρωσικά: http://www.pravmir.ru/igumen-agafangel-belyx-chukotka-izhevsk-kto-sleduyushhij/), χωρίζουν τα μέλη της Εκκλησίας σε «γνήσιους» και «μη γνήσιους» ορθοδόξους: οι πρώτοι, δηλ. οι γνήσιοι, είναι εκείνοι που απευθύνουν «ανοικτές επιστολές» στον Πατριάρχη, ενώ οι δεύτεροι, οι «μη ορθόδοξοι», είναι όσοι έχουν διαφορετική άποψη για την πορεία της Ρωσικής Ορθοδοξίας. «Τί πρέπει να κάνουμε, αναρωτιέται ο π. Αγαθάγγελος; Πρέπει να γνωρίζουμε πώς αναπτύχθηκε ο Χριστιανισμός, ώστε να εξετάζουμε με νηφαλιότητα τη «συγκυρία» στα πλαίσια του ιστορικού εκκλησιαστικού γίγνεσθαι, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και τίμιοι με όλους, να μη φοβόμαστε να μιλήσουμε για τα σοβαρά προβλήματα και γενικώς να μη φοβόμαστε να μιλήσουμε. Πρέπει, πρώτα από όλα να έχουμε την ικανότητα ακούσουμε τι θέλει να πει ο συνομιλητής μας».
Βεβαίως ο «διάκονος πασών των Ρωσιών» Ανδρέας Kuraev («Οι Τούρκοι του Φαναρίου»), δεν παρέλειψε να δηλώσει, με το ιδιαίτερο χριστιανικό ήθος που διακρίνει τις δηλώσεις του, ότι «τέτοιοι υπάρχουν πολλοί, ας βρουν τους ομοϊδεάτες τους. Κανένα δεν ενδιαφέρει η τύχη τους» (Σ.τ.σ.: στα ρωσικά: http://pda.rusnovosti.ru/news/139639). «Δεν μπορώ να συμφωνήσω, διαφωνεί ο ηγούμενος Αγαθάγγελος, διότι η μοίρα τους, όπως και η μοίρα κάθε ανθρώπου, ενδιαφέρει πρώτα από όλα τον Θεό. Και αν τον «καλό κόσμο» της Μόσχας, η ζωή του οποίου ευρίσκεται αφάνταστα μακριά από τα πραγματικά προβλήματα της ζωής, είναι αδιάφοροι αυτοί οι άνθρωποι, τότε γι᾽αυτά τα περίφημα 80% των λεγομένων Ορθοδόξων που κατοικούν πέρα από τον περιφερειακό της Μόσχας (Σ.τ.σ.: δηλ. στην επαρχία) αυτά που λένε οι πατέρες έχουν ενδιαφέρον, και μάλιστα πολύ ενδιαφέρον».
Σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις των διαφόρων «γνησίων» Ορθοδόξων υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής: ο φόβος του διαλόγου, η «αγοραφοβία», η επίμονη και στείρα άρνηση της διαφορετικότητας, του αδιαμφισβήτητου γεγονότος ότι η Ορθοδοξία στον 21ο αιώνα δεν μπορεί να αρνείται το διάλογο στο όνομα κάποιων διεστραμμένων αντιλήψεων για την ίδια την ουσία του Χριστιανισμού. Τα εσωτερικά προβλήματα που δημιουργεί η νέα «ποιμαντική της εξουσίας» πρέπει να αποτελέσουν την αφορμή ενός διαλόγου Κοινωνίας και Εκκλησίας και όχι νέων διασπάσεων ή αρνήσεως του διαλόγου με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο. Οι αστείες κατηγορίες των τριών κληρικών ότι ο διάλογος με την Καθολική Εκκλησία έχει σκοπό την ένωση με το Βατικανό ή ότι η συνεργασία με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών αποτελεί συμμετοχή στην αίρεση, έχουν μοναδικό σκοπό τη μετατροπή της Ορθοδόξου Εκκλησίας σε μια περιφερειακή, «γραφική» θρησκευτική ομάδα χωρίς παρελθόν, εφόσον αποσπάται από την παγκόσμια ιστορία του Χριστιανισμού, και επομένως χωρίς μέλλον.
Και αυτό είναι το τραγικό λάθος των ιερέων της Μητροπόλεως Izhevsk: σήμερα ουδείς εκ των πιστών θα συμφωνήσει να απομονωθεί στα βάθη της ζούγκλας....
TO ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΙΔΗΣΗΣ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΜΕΝ.GR
Το κείμενο έχει ως εξής
If you're looking for someone to pull you out of that ditch
You're out of luck, you're out of luck
God's away, God's away
God's away on business, business
Tom Waits, «God's Away On Business»
Σε αυτές τις περιπτώσεις οι ανθρωπολόγοι προειδοποιούν τους, δικαιολογημένα, περίεργους εκπροσώπους διαφόρων ανθρωπιστικών οργανώσεων ότι η επιθυμία τους να προσφέρουν στα μέλη των φυλών αυτών τα «καλά» του σύγχρονου πολιτισμού μπορεί να έχει αντίθετα από τα προσδοκώμενα και άκρως επικίνδυνα για τη μελλοντική επιβίωση της συγκεκριμένης φυλής αποτελέσματα. Βεβαίως τοιούτου είδους περιπτώσεις είναι σπάνιες, εφόσον στο σύγχρονο κόσμο η επικοινωνία μεταξύ των διαφόρων «φυλών» έχει προσλάβει πλέον παγκόσμιο χαρακτήρα.
Παρ᾽όλη την ευρεία εξάπλωση των σύγχρονων μέσων επικοινωνίας και τη σχετικά εύκολη πρόσβαση σε αυτά, παρατηρούνται σε περιοχές, οι οποίες ευρίσκονται πολύ μακριά από το δάσος του Αμαζονίου, προσπάθειες επιβολής του απομονωτισμού όχι μόνο κάποιας συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας, αλλά ακόμα και ολόκληρων κοινωνιών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των προσπαθειών μπορεί να αποτελέσει η Β. Κορέα, μια χώρα η οποία εδώ και πολλά χρόνια ευρίσκεται πλήρως απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. Όμως, όπως πολύ σωστά θα σημειώσουν οι αναγνώστες της παρούσης ιστοσελίδας όχι μόνο σχετικά με το συγκεκριμένο παράδειγμα αλλά και για άλλα που δεν αναφέρουμε εδώ, πρόκειται για ένα δικτατορικό καθεστώς και όχι για κάποιο... τροπικό δάσος.
Με άλλα λόγια θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο απομονωτισμός δεν είναι τίποτε άλλο από την συνειδητή άρνηση του διαλόγου με τον περιβάλλοντα κόσμο.
Στις 30 Μαρτίου 2011 τρεις κληρικοί της Μητροπόλεως Izhevsk της Εκκλησίας της Ρωσίας απηύθυναν μια Ανοικτή Επιστολή στον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο, στην οποία αναφέρονταν σε ορισμένα ανησυχητικά, κατά την άποψή τους, φαινόμενα της εκκλησιαστικής ζωής της Ρωσίας (Σ.τ.σ.: στα ρωσικά: http://stnikola.ru/obra).
Συγκεκριμένα οι κληρικοί διαφωνούν με την αυστηρή «κάθετη» διοικητική οργάνωση της Εκκλησίας, σύμφωνα με την οποία οργανώνεται και το ιεραποστολικό έργο της, το οποίο, όπως πιστεύουν οι τρεις ιερείς, θυμίζει την «ιεραποστολή που πλημμύρισε τη Δύση μετά τη Β´ Βατικανή Σύνοδο. Δεν χρειαζόμαστε, υπογραμμίζουν οι Ρώσοι κληρικοί, ποιμένες ποδοσφαιριστές, καλλιτέχνες, τραπεζίτες, χρειαζόμαστε εκείνους που θα δίνουν το παράδειγμα στους άλλους με την ίδια τους τη ζωή. Η Εκκλησία έχει ανάγκη το ζωντανό κήρυγμα».
Ζητούν να αποχωρήσει αμέσως η Εκκλησία της Ρωσίας από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, θεωρώντας τη συμμετοχή της προϊόν «πιέσεων των χρουτσοφικών διωκτών, κύριος σκοπός των οποίων ήταν η εξόντωση της Ορθοδόξου Ρωσίας».
Ζητούν από τον Πατριάρχη να απομακρυνθεί από τον οικουμενισμό, να σταματήσει το θεολογικό διάλογο με το Βατικανό και να διακόψει την «επονείδιστη πρακτική της τυφλής συμφωνίας με την εξουσία και τα οποιαδήποτε παιχνίδια με τα παχιά πορτοφόλια». Θέλουν τον Πατριάρχη όχι μόνο να ευλογεί και να ασπάζεται τους εκπροσώπους της εξουσίας, αλλά και να τους στηλιτεύει. Απαιτούν από όσους κληρικούς συνεργάστηκαν με την ΚαΓκεΜπε να μετανοήσουν και απαιτούν από τον Πατριάρχη «πρώτος αυτός να αρνηθεί την κάρτα του πολίτη» (Σ.τ.σ.: αυτό σας θυμίζει κάτι;). Τέλος ζητούν από τον Πατριάρχη «να δει πως ζουν οι παπάδες στα χωριά που βρίσκονται στα όρια της φτώχιας, όταν την ίδια στιγμή μεγάλος μέρος του κλήρου, το οποίο χαϊδεύουν οι ισχυροί του κόσμου, πνίγεται στην πολυτέλεια».
Οι κληρικοί ζητούν από τον Πατριάρχη να μετανοήσει και δήλωσαν ότι πλέον δεν θα τον μνημονεύουν στη Θ. Λειτουργία.
Είναι περιττό να αναφέρουμε ότι ο εγχώριος Μητροπολίτης έθεσε τους τρεις κληρικούς σε αργία.
Υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες του παρόντος σημειώματος ότι το 2007 ο Επίσκοπος Αναδείρ και Τσουκότκας Διομήδης καθαιρέθηκε για παρόμοιες δηλώσεις. Όμως η περίπτωση του επισκόπου ήταν μια καθαρά «κλινική περίπτωση»...
Για πρώτη φορά, σχολιάζει ο Roman Lunkin μέλος του Ινστιτούτου για την Ευρώπη της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών (Σ.τ.σ.: στα ρωσικά: http://www.ej.ru/?a=news&id=10500), την πολιτική του Πατριάρχου Κυρίλλου δεν αμφισβητούν κάποιοι «γνήσιοι ορθόδοξοι» ζηλωτές, αλλά απολύτως φυσιολογικοί ιερείς, οι οποίοι θυσίασαν το μέλλον τους για να εκφράσουν αυτό που απασχολεί ένα μεγάλο μέρος του συνειδητού πληρώματος της Εκκλησίας της Ρωσίας τα τελευταία δύο χρόνια: η απόλυτη ταύτιση Εκκλησίας και Κράτους. Γι᾽ αυτό και η εξουσία, όπως αναφέρει ο Lunkin, έσπευσε να λάβει συγκεκριμένα μέτρα εναντίον των τριών κληρικών ώστε να μην τους δοθεί η δυνατότητα να λειτουργήσουν σε οποιοδήποτε χώρο.
Αυτό που παραβλέπει ο Lunkin είναι ότι οι εν λόγω κληρικοί, όπως σωστά σημειώνει ο ηγούμενος Αγαθάγγελος (Belykh) (Σ.τ.σ.: στα ρωσικά: http://www.pravmir.ru/igumen-agafangel-belyx-chukotka-izhevsk-kto-sleduyushhij/), χωρίζουν τα μέλη της Εκκλησίας σε «γνήσιους» και «μη γνήσιους» ορθοδόξους: οι πρώτοι, δηλ. οι γνήσιοι, είναι εκείνοι που απευθύνουν «ανοικτές επιστολές» στον Πατριάρχη, ενώ οι δεύτεροι, οι «μη ορθόδοξοι», είναι όσοι έχουν διαφορετική άποψη για την πορεία της Ρωσικής Ορθοδοξίας. «Τί πρέπει να κάνουμε, αναρωτιέται ο π. Αγαθάγγελος; Πρέπει να γνωρίζουμε πώς αναπτύχθηκε ο Χριστιανισμός, ώστε να εξετάζουμε με νηφαλιότητα τη «συγκυρία» στα πλαίσια του ιστορικού εκκλησιαστικού γίγνεσθαι, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και τίμιοι με όλους, να μη φοβόμαστε να μιλήσουμε για τα σοβαρά προβλήματα και γενικώς να μη φοβόμαστε να μιλήσουμε. Πρέπει, πρώτα από όλα να έχουμε την ικανότητα ακούσουμε τι θέλει να πει ο συνομιλητής μας».
Βεβαίως ο «διάκονος πασών των Ρωσιών» Ανδρέας Kuraev («Οι Τούρκοι του Φαναρίου»), δεν παρέλειψε να δηλώσει, με το ιδιαίτερο χριστιανικό ήθος που διακρίνει τις δηλώσεις του, ότι «τέτοιοι υπάρχουν πολλοί, ας βρουν τους ομοϊδεάτες τους. Κανένα δεν ενδιαφέρει η τύχη τους» (Σ.τ.σ.: στα ρωσικά: http://pda.rusnovosti.ru/news/139639). «Δεν μπορώ να συμφωνήσω, διαφωνεί ο ηγούμενος Αγαθάγγελος, διότι η μοίρα τους, όπως και η μοίρα κάθε ανθρώπου, ενδιαφέρει πρώτα από όλα τον Θεό. Και αν τον «καλό κόσμο» της Μόσχας, η ζωή του οποίου ευρίσκεται αφάνταστα μακριά από τα πραγματικά προβλήματα της ζωής, είναι αδιάφοροι αυτοί οι άνθρωποι, τότε γι᾽αυτά τα περίφημα 80% των λεγομένων Ορθοδόξων που κατοικούν πέρα από τον περιφερειακό της Μόσχας (Σ.τ.σ.: δηλ. στην επαρχία) αυτά που λένε οι πατέρες έχουν ενδιαφέρον, και μάλιστα πολύ ενδιαφέρον».
Σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις των διαφόρων «γνησίων» Ορθοδόξων υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής: ο φόβος του διαλόγου, η «αγοραφοβία», η επίμονη και στείρα άρνηση της διαφορετικότητας, του αδιαμφισβήτητου γεγονότος ότι η Ορθοδοξία στον 21ο αιώνα δεν μπορεί να αρνείται το διάλογο στο όνομα κάποιων διεστραμμένων αντιλήψεων για την ίδια την ουσία του Χριστιανισμού. Τα εσωτερικά προβλήματα που δημιουργεί η νέα «ποιμαντική της εξουσίας» πρέπει να αποτελέσουν την αφορμή ενός διαλόγου Κοινωνίας και Εκκλησίας και όχι νέων διασπάσεων ή αρνήσεως του διαλόγου με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο. Οι αστείες κατηγορίες των τριών κληρικών ότι ο διάλογος με την Καθολική Εκκλησία έχει σκοπό την ένωση με το Βατικανό ή ότι η συνεργασία με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών αποτελεί συμμετοχή στην αίρεση, έχουν μοναδικό σκοπό τη μετατροπή της Ορθοδόξου Εκκλησίας σε μια περιφερειακή, «γραφική» θρησκευτική ομάδα χωρίς παρελθόν, εφόσον αποσπάται από την παγκόσμια ιστορία του Χριστιανισμού, και επομένως χωρίς μέλλον.
Και αυτό είναι το τραγικό λάθος των ιερέων της Μητροπόλεως Izhevsk: σήμερα ουδείς εκ των πιστών θα συμφωνήσει να απομονωθεί στα βάθη της ζούγκλας....
TO ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΙΔΗΣΗΣ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΜΕΝ.GR
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου